Το φωτοβολταϊκό δέντρο στα Τρίκαλα

Τεχνολογική καινοτομία στα Τρίκαλα υπέρ ατόμων με αναπηρία, αλλά και με λύσεις για τους πολίτες, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας.

Ο Δήμος Τρικκαίων τοποθέτησε ένα φωτοβολταϊκό «δέντρο» στην κεντρική πλατεία της πόλης. Μια κατασκευή, δηλαδή, που προσομοιάζει με δέντρο και στα «κλαδιά» του φέρει ως καρπούς, φωτοβολταϊκά πάνελ!
Το φωτοβολταϊκό δέντρο έχει τη δυνατότητα να φορτίσει κινητά, tablet, gadgets, αμαξίδια κλπ. και αναμένεται να δώσει λύσεις σε πολλά προβλήματα της καθημερινότητας.

Μια κατασκευή  με διπλό στόχο:
Ο ένας, η παραγόμενη ενέργεια να μεταφέρεται στα «κλαδιά» και μέσω των φωτιστικών τύπου pot, να δίνεται φως μέσω των λαμπτήρων τύπου «led» που φέρει το δέντρο.
Ο δεύτερος, η χρήσης της ενέργειας αυτής για τη φόρτιση κινητών και ηλεκτρικών αμαξιδίων που χρησιμοποιούν άτομα με αναπηρία!
Και οι δύο αυτές εφαρμογές προσαρμόζονται σε παγκάκια που βρίσκονται σε προστατευμένο δάπεδο κάτω από το δέντρο και ταυτοχρόνως δίνουν την ευκαιρία στον κάθε πολίτη να ξεκουραστεί.
Τρίτη δυνατότητα, είναι η μία οθόνη αφής, τοποθετημένη στον κάτω μέρος του «κορμού» του δέντρου. Αυτή η οθόνη επιτρέπει τη χρήση ειδικού λογισμικού διαχείρισης και λειτουργίας της κατασκευής, με επιπλέον δυνατότητες ενσωματωμένων ηλεκτρονικών εφαρμογών. Μέσω της οθόνης αφής, οι χρήστες μπορούν να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο, να βρουν σημεία ενδιαφέροντος στην περιοχή, να χρησιμοποιήσουν τη δυνατότητα κλήσης μέσω διαδικτύου του Skype ή ακόμη και να φωτογραφηθούν στο δέντρο.

Στη φωτό διακρίνονται στη... σκιά του, ο δήμαρχος Τρικκαίων Δημήτρης Παπαστεργίου 
και ο κατασκευαστής του Θανάσης Ντιντής.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου, ο οποίος σήμερα επισκέφθηκε το «δέντρο», η κατασκευή είναι «100% τρικαλινό προϊόν και αποτελεί τμήμα των δράσεων για την Εβδομάδα Κινητικότητας, με στόχο να μπορέσουμε να παρουσιάσουμε καινοτόμες λύσεις για τους συμπολίτες μας».
Η συγκεκριμένη πρωτοποριακή κατασκευή του τρικαλινού κ. Θανάση Ντιντή, τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων (πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου, ακριβώς μπροστά από το άγαλμα του Στρατηγού Στέφανου Σαράφη) την Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015. Οι εκδηλώσεις του Δήμου Τρικκαίων στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας 2015, έχουν ως  τίτλο «επιλέγω –αλλάζω -συνδυάζω» (choose –change -combine). Συγκεκριμένα, υλοποιείται ο στόχος για τον συνδυασμό των μέσων μαζικής μεταφοράς, με την προώθηση εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης στον αστικό ιστό και πραγματοποιούνται το διάστημα 16 – 22 Σεπτεμβρίου 2015, ενώ ακολουθούν οι δράσεις της Εβδομάδας Οδικής Ασφάλειας.

Ξεκίνησε την κυκλοφορία το Λεωφορείο Χωρίς Οδηγό στους δρόμους της πόλης των Τρικάλων

Τα Τρίκαλα γίνονται το επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος για τις αστικές μεταφορές, καθώς είναι από τις ελάχιστες πόλεις στον κόσμο που χρησιμοποιούν σε πραγματικές οχήματα λεωφορεία χωρίς την παρουσία οδηγού.

Σε πραγματικές συνθήκες δοκιμάστηκε αυτή τη βδομάδα το Λεωφορείο Χωρίς Οδηγό στους δρόμους των Τρικάλων, ένα παγκόσμιο επίτευγμα που παίρνει σάρκα και οστά στο πλαίσιο του πανευρωπαϊκού προγράμματος CityMobil 2, υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Το Λεωφορείο Χωρίς Οδηγό άρχισε την πορεία του στους δρόμους των Τρικάλων, όπως θα κάνει κάθε μέρα -πλην Δευτέρας- και τις ώρες 10:00 έως 14:00 και 16:00 έως 20:00. Το Λεωφορείο Χωρίς Οδηγό διασχίζει τη μήκους 2,4 χμ. προγραμματισμένη διαδρομή στο κέντρο των Τρικάλων.

Η κυκλοφορία για τις πρώτες έξι ημέρες, δηλαδή μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου, θα γίνεται χωρίς επιβάτες. Από τις 18 Σεπτεμβρίου, ημέρα Παρασκευή, το Λεωφορείο Χωρίς Οδηγό θα δέχεται επιβάτες στην πιλοτική του λειτουργία και από τα τέλη Οκτωβρίου, θα γίνεται κανονικά η αυτόματη ανεξάρτητη κυκλοφορία του.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιος

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών κ. Αλέξιος (κατά κόσμον Θεόδωρος Μιχαλόπουλος) γεννήθηκε στο Πειραιά τo 1932. Αποφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1960.
Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Πεντέλης το 1954 από τον τότε καθηγούμενο αυτής μακαριστό Αρχιμανδρίτη Ιάκωβο Μακρυγιάννη, ενώ χειροτονήθηκε Διάκονος το ίδιο έτος στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου Πειραιά από τον μακαριστό Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μαραθώνος κυρό Δαμασκηνό.
Πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως Διάκονος στις Ιερές Μητροπόλεις Ξάνθης και Πειραιώς. Διετέλεσε μάλιστα στρατιωτικός ιεροκήρυκας κατά την διετία 1955-57.

Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος το 1961 στην Ξάνθη από τον μακαριστό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ξάνθης κυρό Αντώνιο και χειροθετήθηκε αυθημερόν εις Αρχιμανδρίτη. Με τον βαθμό του Πρεσβυτέρου υπηρέτησε εκεί ως ιεροκήρυκας, διδάσκοντας συγχρόνως αμισθί ως καθηγητής στην Εκκλησιαστική Σχολή αποδοτικά και εποικοδομητικά τα μαθήματα της Λειτουργικής, Τελετουργικής, Ποιμαντικής και Κανονικού Δικαίου. Ακόμη εργάσθηκε επιτυχώς ως Κατηχητής και Πνευματικός κηρύττοντας παράλληλα σε τακτικές ώρες στην αίθουσα «Χριστιανική Στέγη» της Ιεράς Μητροπόλεως, καθώς και στις εδρεύουσες σε αυτή στρατιωτικές μονάδες.

Ο γάμος της Μαριέττας Τσιγάρα και του Ηλία Στεργιόπουλου

Ανάμεσα σε αγαπημένους φίλους και συγγενείς, ο Ηλίας Κων. Στεργιόπουλος με την Μαριέττα Κων. Τσιγάρα, ήρθαν εις κοινωνία γάμου, το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015, στο εξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού. Κουμπάροι ήταν ο Γιώργος και Έλια Αλεξίου.

Η εφημερίδα μας εύχεται στο νέο ζευγάρι, βίο ανθόσπαρτο!

Όμορφες που ήταν όλες…

Στα προεόρτια του γάμου της Μαριέττας Τσιγάρα & Ηλία Στεργιόπουλου, την Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου στο Βαλτινό, έλαμψαν οι καλεσμένοι συγγενείς και φίλοι με την παρουσία τους και ιδιαίτερα οι νέοι και νέες που το γλέντησαν για τα καλά, χορεύοντας και διασκεδάζοντας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Ο χορός, υπό τους ήχους της ρυθμικής «παραδοσιακής» μουσικής, έδωσε την ευκαιρία της έκφρασης διαφόρων συναισθημάτων και επικοινωνίας μέσω της κίνησης του σώματος. Έτσι όπως το επιτάσσει, χρόνια τώρα, η παράδοση στο γλέντι του γάμου. Έτσι όπως το ορίζουν οι στίχοι του τραγουδιού του Βασίλη Τσιτσάνη.

Μην αρχίζεις τη μουρμούρα
άκου πρώτα να σου πω
Χθες το βράδυ είχα μπλέξει
σ’ ένα γλέντι φιλικό
Είχε όμορφες κοπέλες
και ξεχάστηκα να `ρθω

Συγχώρα με, μουρμούρα μου
χτυπούσε η καρδούλα μου
Στο χορό, στην παραζάλη
με ξελόγιασαν τα κάλλη

Όμορφες που ήταν όλες
μ’ έβαλαν κρασί να πιω
Μ’ έστρωσαν κι ένα ντιβάνι
κι έπεσα να κοιμηθώ
Μ’ έστρωσαν κι ένα ντιβάνι
κι έπεσα να κοιμηθώ

Μια ξανθά μικρή σουλτάνα
πω πω πω, με τρέλανε
Τέτοια νύχτα μαγεμένη
αχ, να μη ξημέρωνε
Τέτοια νύχτα μαγεμένη
αχ, να μη ξημέρωνε

«ΔΙΑΛΕΧΤΟ» Ο τόπος και η ιστορία του

Βιβλιοπαρουσίαση

του Δημήτρη Τσιγάρα

Με στόχο την καταγραφή και την παρουσίαση της ιστορίας του χωριού της, το Διαλεχτό, η φιλόλογος  - συγγραφέας Βασιλική Νικ. Στεργίου κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο «ΔΙΑΛΕΧΤΟ ο τόπος και η ιστορία του».

Πρόκειται για ένα καλαίσθητο βιβλίο, το οποίο περιέχει συμπυκνωμένη όλη την τοπική ιστορία και λαογραφία του χωριού Διαλεχτό Τρικάλων.

Στις 300 σελίδες του βιβλίου, όπου την παραγωγή είχαν οι εκδόσεις «Γένεσις», αποτυπώνεται εύγλωττα ο βίος των κατοίκων του Διαλεχτού στο διάβα των αιώνων.

Η συγγραφέας, περιγράφει τα χαρακτηριστικά του χωριού και διανθίζει με γλαφυρότητα το κείμενό της, το οποίο στηρίζεται σε ιστορικές πηγές και είναι επενδεδυμένο με φωτογραφικό υλικό, χάρτες, πίνακες και φωτοαντίγραφα ιστορικών ντοκουμέντων.

Έχοντας γεννηθεί και ζήσει η ίδια στο Διαλεχτό, «ανασταίνει» τα τοπία της περιοχής διαθέτοντας εκείνη την ιδιαίτερη ματιά που έχει ασκηθεί να βιώνει βαθιά τη συγκίνηση μέσα στη φύση, στις αλάνες, στις γειτονιές, στις ράχες, στα λιβάδια, στα ποτάμια… σ’ έναν τόπο που κατοικείται αρμονικά από ανθρώπους, ζώα και φυτά.

Η συγγραφέας Βασιλική Στεργίου, ξεκινώντας με τον γεωγραφικό προσδιορισμό του χωριού περιγράφει τις φυσικές ομορφιές της περιοχής, και αναδεικνύει με σοφία το νόημα, τα πλεονεκτήματα και τις χάρες της φύσης επικαλούμενη την παροιμιώδη φράση: «Στον τόπο σου και οι πέτρες σου δίνουν να φας»!

Ακολουθείται μια ιστορική καταγραφή της περιοχής από την Αρχαιότητα - Τουρκοκρατία - Τσιφλίκια και Κολίγοι μέχρι τις μέρες μας.

Καταγράφεται η ιστορία της Διοικητικής εξέλιξης και του δημογραφικού χάρτη του Διαλεχτού.

Στη συνέχεια περιγράφεται η οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων και παράλληλα τα ήθη και έθιμα αυτής.

Ακολουθεί η αναφορά στην Εκπαίδευση, στα σχολεία και στην εναγώνια ρήση «Μάθε παιδί μου γράμματα να ΄χεις καλά γεράματα».

Το δικό τους χώρο στο πόνημα, περιλαμβάνουν και οι ναοί, τα ξωκλήσια, το κοιμητήριο, οι ιερείς και ψάλτες.

Στο Κεφάλαιο του Πολιτισμού η συγγραφέας πραγματεύεται τα παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια, τα ήθη και έθιμα, τις παροιμίες, τα αινίγματα, τους θρύλους τις δοξασίες, τις δεισιδαιμονίες, τους  Πολιτιστικούς  και Αθλητικούς Συλλόγους.

Το πόνημα τελειώνει με το Φωτογραφικό παράρτημα, και το τοπικό Λεξιλόγιο.

Η αίσθηση του αναγνώστη είναι αναμφίβολα μαγευτική!

Έτσι όπως προκύπτει μέσα από τη στοχαστική διάθεση, την άκρα ευαισθησία, τη δραστική έκφραση και το καλλιεργημένο βλέμμα -όχι επιδεικτικό αλλά μετρημένο και ουσιαστικό- η συγγραφέας παραδίδει στην τοπική κοινωνία του Διαλεχτού ένα διαλεχτό, ολοκληρωμένο, σύνθετο και καλά οργανωμένο έργο.

Οι κάτοικοι του Διαλεχτού έχουν ένα λόγο παραπάνω τώρα να αισθάνονται υπερήφανοι για τον τόπο τους αλλά και για το πνευματικό αυτό δημιούργημα! 

Ξεκίνησαν οι εγγραφές στη σχολή χορού ΤΕΡΨΙΣ

Σε ένα υπερσύγχρονο κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο, στην οδό Κολοκοτρώνη 19 στα Τρίκαλα, όπου εδρεύει η καταξιωμένη σχολή χορού «Τέρψις», με την έμπειρη διδακτική ομάδα και τους επιστημονικά καταρτισμένους χοροδιδασκάλους, υποδέχονται μικρούς και μεγάλους επίδοξους χορευτές και συγκροτούν τα χορευτικά τμήματα της νέας χορευτικής χρονιάς κατά κατηγορία: Νηπιακά, παιδικά, εφηβικά, γυναικών, ενήλικων (αρχάριων και προχωρημένων).

Για περισσότερες πληροφορίες στο τηλ.: 24310 74622

Αναμορφώνονται τα σχολεία στο Βαλτινό

Εργασίες ανακατασκευής και επιδιόρθωσης εκτελούνται αυτές τις ημέρες στα διδακτήρια του Βαλτινού. Εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς, ο Δήμος Τρικκαίων προχώρησε σε αναδιαμόρφωση χώρων, προκειμένου να λειτουργεί καλύτερα το Δημοτικό Σχολείο, λόγω των αυξημένων αναγκών που προέκυψαν από τις συγχωνεύσεις. 

Έτσι, μετά και την κατασκευή του νέου διδακτηρίου στο Κεφαλόβρυσο, μεταφέρθηκε η προκατασκευασμένη αίθουσα που υπήρχε στην αυλή του σχολείου, στο Δημοτικό Σχολείου Βαλτινού. Αυτές τις ημέρες, γίνονται όλες οι απαραίτητες εργασίες, προκειμένου να παραδοθεί έτοιμο στους μαθητές, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Επίσης, συνεργεία του Δήμου προχωρούν σε εργασίας αντικατάστασης θυρών και παραθύρων στον παιδικό σταθμό, καθώς και σε κοπή χόρτων στην αυλή του Νηπιαγωγείου. 

Με τις παρεμβάσεις αυτές, η σχολική κοινότητα των Βαλτινού, που φιλοξενεί μαθητές και από άλλα χωριά, αναμένεται να είναι πλήρως έτοιμη από την πλευρά των εργασιών που αναλογούν στον Δήμο, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2015-2016.

Ιδεολογικό δίπολο και έλλειψη ηγέτη!

Του Παναγιώτη Δήμου

Εν έτη 2015 βρισκόμαστε στο απόγειο μιας πολιτικής κρίσης η οποία κράτησε και κρατάει πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’όσο φανταζόμασταν, όταν αντιληφθήκαμε πριν από μια πενταετία περίπου ότι… περνάμε τις πύλες της. Στην ‘‘πρώτη’’ καρέκλα της χώρας κάθισαν εφτά διαφορετικοί άνθρωποι οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν τήρησαν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει σκοπό την χειραγώγηση του αναγνώστη και την προτροπή του ως κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική και κομματική κατεύθυνση, παρά μόνο έχει σκοπό να προβληματίσει ευχάριστα και να συγκινήσει τις σκέψεις του, σε ό,τι αφορά την κρίση στην οποιανδήποτε μορφή της (οικονομική, πολιτική, κοινωνική). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Αναμφίβολα, παρότι το νεαρό της ηλικίας μου, μου είναι εύκολο να διαπιστώσω πως η Ελλάδα έχει σοβαρή έλλειψη σε πολιτικούς αρχηγούς και άνακτες και σε εσωτερικό, αλλά και σε εξωτερικό επίπεδο. Σας προκαλώ να κάνετε μια ευχάριστη αναδρομή στο παρελθόν και να συγκρίνεται τους τότε ηγέτες με τους σημερινούς, ανεξαρτήτως ‘’χρωμάτων’’, ιδεολογιών και κυβερνήσεων. Η αλήθεια πως το άγχος που μου προκάλεσαν τα ΜΜΕ τα προηγούμενα χρόνια μου έδωσε το έναυσμα να ασχοληθώ με την πολιτική και να διαμορφώσω την δική μου άποψη περί ηγετών του σήμερα και του χτες.

Όσον αφορά το σήμερα το μόνο που μπορούν να μου προκαλέσουν οι συνεδριάσεις της Βουλής είναι γέλιο. Σοβαρή έλλειψη συνεννόησης, χάος και μια τόσο άσχημη διαχείριση της ελληνικής γλώσσας, που με κάνουν να πιστεύω πως η συνεδρίαση των 300 αυτών ατόμων δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία απλή συνέλευση πολυκατοικίας, όπου οι γείτονες θα κοντραριστούν για το... χαλασμένο ασανσέρ και τα κοινόχρηστα. Αλλά όχι! Αυτοί οι άνθρωποι εκεί μέσα αποφασίζουν για το μέλλον μας και, για να το δω και εγωιστικά, το μέλλον μου! Είναι άδικο να ακούω φράσεις στη Βουλή όπως ‘’τζάμπα μάγκας’’ ή ‘’σκάσε χοντρέ’’ και λέξεις του τύπου ‘’φασισταριά’’, ‘’κομούνια’’ και λοιπούς αισχρούς χαρακτηρισμούς που είναι αδιανόητο να ακούσεις σε καφενείο του χωριού. Είναι άδικο και για μένα που ανυπομονώ να πάρω την ζωή στα χέρια μου, αλλά η μεγαλύτερη αδικία και ντροπή είναι για τους ανθρώπους που εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό, μέσα στον ιερότερο χώρο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.

Χατζιδάκις: «Σε ποιαν Ελλάδα;»

Επιστολή που έστειλε ο Μάνος Χατζιδάκις στις εφημερίδες Αυγή και Καθημερινή τον Ιούλιο του 1988. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης είχε δηλώσει στο μήνυμά του για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ότι δεν πρέπει απλώς να ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες αλλά και οι Έλληνες στην Ελλάδα.

 «Αγαπητή Αυγή, με την ευκαιρία της 14ης επετείου “αποκαταστάσεως” της Δημοκρατίας, ακούσαμε από τον ελληνολάτρη γλωσσολόγο Πρόεδρό μας κ. Σαρτζετάκη και το εξής εξωφρενικό: Οι Έλληνες να ανήκουν στην Ελλάδα. Και βέβαια, το εξωφρενικό είναι στο ότι κατά τον Πρόεδρό μας οφείλουμε να ανήκουμε. Τι ιδέα! Σε ποιαν Ελλάδα κύριε Πρόεδρε; Στην Ελλάδα της αυθαιρεσίας, του κρατικού ερασιτεχνισμού, του εξογκωμένου παρακράτους, της αναλγησίας και του εξευτελισμού του ανώνυμου πολίτη, του με επίσημο πρόγραμμα καταποντισμού της αξιοπρέπειάς του, του ευνουχισμού της νεότητάς του; Στην Ελλάδα με την εξοντωτική φορολογία για να καλυφθεί η ανικανότητα του κράτους να ασκήσει οικονομική πολιτική; Στην Ελλάδα της κομπίνας και της αστυνομολατρείας, της ταύτισης έθνους και κάθε κυβερνήσεως, ώστε σαν ο πολίτης αντιδρά να χαρακτηρίζεται αυτομάτως ως αντεθνικός; Στην Ελλάδα των Γούκων, των οπλοφορούντων Κουρήδων και Μιχαλόπουλων, των εμπρηστών, του ανεκδιήγητου κ. Τόμπρα, της ρυπαρότητας και της συνεχώς «αθώας» Αγίας Αθανασίας του Αιγάλεω; Όχι, κ. Πρόεδρε. Όσοι ξεφύγαμε από τις “στοργικές θωπείες” της μητρός Ελλάδος και μείναμε ελεύθεροι, θα διδάξουμε και τους άλλους να γίνουν ελεύθεροι και να μην ανήκουν πουθενά. Κάθε σοβαρός Έλληνας οφείλει ν’ αντιδράσει στη μεσαιωνικής προθέσεως -συγχωρέστε με- ρήση σας. Οι Έλληνες πολίτες δεν ανήκουν. Φροντίσατε να κάνετε την προεδρική σας θητεία πιο σεμνά και δίχως μεγαλοστομίες. Γιατί η Ελλάδα σας κ. Πρόεδρε αρχίζει να μας αρρωσταίνει». 

Το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο «Ο Μέγας Αθανάσιος» Βαλτινού

Με σκοπό στη συμβολή της πνευματικής και ψυχικής καλλιέργειας των ενοριτών, καθώς και για την κάλυψη τελετουργικών και ψυχαγωγικών εκδηλώσεων δημιουργήθηκε το 1985 το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο, ο Μέγας Αθανάσιος Βαλτινού.

Η πλούσια δραστηριότητα που ανέπτυξε, μέσα στην πολύχρονη λειτουργία του, κατέστησε σημαντική την αναγκαιότητα της υπάρξεώς του.

Η δανειστική βιβλιοθήκη, με διάφορα, χριστιανικού περιεχομένου βιβλία και περιοδικά, λογοτεχνικά, Ιστορικά, εγκυκλοπαιδικά κλπ., τα επιτραπέζια παιχνίδια, οι διάφορες ομιλίες που κατά καιρούς γίνονται, τα κατηχητικά κατωτέρου και μέσου βαθμού, η λειτουργία του «Κύκλος Γυναικών Μελέτης της Αγίας Γραφής», οι διάφορες, προσκυνηματικές, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδρομές, οι διάφορες, εκδηλώσεις στις μεγάλες χριστιανικές εορτές και στην λήξη των μαθημάτων, οι τελετές μνημόσυνων, είναι ορισμένες από τις δραστηριότητες του Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου.

Το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο, ο Μέγας Αθανάσιος κτίστηκε με τις δωρεές των πιστών της ενορίας, και με τα διάφορα έσοδα του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού και στις 29 Σεπτεμβρίου1985 έγιναν τα εγκαίνιά του.

Παρουσιάζουμε παρακάτω διάφορα δημοσιεύματα της εποχής από τα εγκαίνια του Πμευματικού Κέντρου.

Απεβίωσε ο Χρήστος Στεφ. Ψύχος

Απεβίωσε την Κυριακή 30 Αυγούστου 2015 ο συγχωριανός μας Χρήστος Ψύχος του Στεφάνου και της Ελένης, σε ηλικία 79 ετών.

Ο Χρήστος Ψύχος γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1936.  Εδώ και πολλά χρόνια κατοικούσε μόνιμα στην πόλη των Τρικάλων.  Ήταν παντρεμένος με την Σωτηρία Τσίκα και έχουν ένα παιδί, τον Στέφανο. 

Ξεκίνησε η δημιουργία Ψηφιακού Λαογραφικού Μουσείου Βαλτινού

Με τη δημιουργία Ψηφιακού Λαογραφικού Μουσείου Βαλτινού συνεχίζεται η καταγραφή, η διάσωση και η ανάδειξη του λαϊκού μας πολιτισμού σε όλες τις μορφές του.

Το Ψηφιακό Λαογραφικό Μουσείο Βαλτινού άρχισε την συγκέντρωση του υλικού και σιγά –σιγά θα εμπλουτίζεται με διάφορα εκθέματα που θα λειτουργούν σαν θεματοφύλακες της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, αλλά και σαν δίαυλοι επικοινωνίας για τη διάδοση και διαφύλαξη της προγονικής μνήμης.

Για να δείτε το Ψηφιακό Λαογραφικό Μουσείο Βαλτινού πατήστε εδώ.

Βλάστηση, η δύναμη της φύσης

Παρατηρώντας τη φύση με μια εστιακή ματιά στην επαναλαμβανόμενη διαδικασία της βλάστησης, της γέννησης και του θανάτου, διαπιστώνει κανείς εύλογα τη θαυμαστή πορεία σε όλες τις εκδοχές της.

Στην πρώτη εκδοχή, με κυρίαρχα τα στοιχεία της φύσης γη, νερό, αέρας, ήλιος, θέριεψε η βλάστηση, έψαχνε να βρει στήριγμα να ανέβει… και έπνιξε στην αγκαλιά της την πινακίδα. Θαρρείς πως με την δύναμή της λύγισε το μέταλλο σε έναν αγώνα που φαίνεται άνισος αλλά δεν είναι.

Στην δεύτερη εκδοχή, με τη διαδικασία της αναρρίχησης, τα φυτά κεντάνε με τον πιο επιδέξιο τρόπο τα στηρίγματά τους και τα μεταμορφώνουν με τη δύναμη της παρουσίας τους, σε έργα τέχνης. Σαν εορταστική γιρλάντα η βλάστηση, στόλισε τα στηρίγματά της για τα επικείμενα «Ανθεστήρια του Διονύσου» προστάτη της άγριας βλάστησης.

Απεβίωσε ο Ευάγγελος Δήμου του Γεωργίου

Απεβίωσε ο συγχωριανός Ευάγγελος Δήμου του Γεωργίου και της Στεργιανής, την Παρασκευή 1 Αυγούστου 2015, σε ηλικία 66. Ο Ευάγγελος Δήμου γεννήθηκε το 1949 στο Βαλτινό. Κατοικούσε μόνιμα στην Αθήνα όπου ήταν παντρεμένος με την Αντιγόνη το γένος Χρ. Κουκλάκη και είχαν τρία παιδιά. Τον Στέργιο, την Ελένη και τον Χρήστο.

«Τρέξε ψυχή μου» Με τη Νάσια Ριζαργιώτη και τον Σωτήρη Μπαλλά

Σε μουσική του Χρυσοβαλάντη Σωτηρίου και στίχους του Τάκη Δήμητσα, η συγχωριανή μας,  Νάσια Ριζαργιώτη μαζί με τον Σωτήρη Μπαλλά ερμηνεύουν το τραγούδι με τίτλο «Τρέξε ψυχή μου».

Μουσική: Χρυσοβαλάντης Σωτηρίου (Valkristo)
Στίχοι: Τάκης Δήμητσας
Ερμηνεία: Σωτήρης Μπαλλάς & Νάσια Ριζαργιώτη

Παραγωγή/Ενορχήστρωση: Χρυσοβαλάντης Σωτηρίου
Ηχοληψία/Mείξη/Mastering: Νίκος Παπαδόπουλος
Στούντιο: Soundflakes Studios
Ηχογράφηση μπουζουκιού/μαντολίνου: Pink Studios/Γιώργος Μίγκας

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Μπουζούκι/Μαντολίνο: Αποστόλης Σακκάς
Κιθάρες: Νίκος Τερζάκης/Νίκος Παπαδόπουλος
Πιάνο: Χρυσοβαλάντης Σωτηρίου
Μπάσο ακουστικό: Γιάννης Πλαγιαννάκος
Τύμπανα: Δημήτρης Μποσινάκος

ΤΡΕΞΕ ΨΥΧΗ ΜΟΥ (στίχοι)

Φορτώνω την ψυχή μου σ'ένα γλάρο
να φύγει μακριά να ταξιδέψει
ν 'ανέβει ως του πλοίου το φουγάρο
και με τα κύματα της θάλασσας να παίξει.

Παλιό δημοσίευμα «Πανηγύρι στην Παναγία Βαλτινού τον Δεκαπενταύγουστο του 1910»

Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» της 20^ης Αυγούστου 1910 γίνεται αναφορά για το Πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, της Παναγίας του Βαλτινού. Το δημοσίευμα έχει ως εξής:

«ΕΟΡΤΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΒΑΛΤΣΙΝΟΥ

Κατά την ημέραν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εις πολλά Θεσσαλικά χωρία και αλλαχού, γίνονται πανηγύρεις και εορτιναί διασκεδάσεις.

Μεταξύ αυτών είνε και η Πανήγυρις του χωρίου Βαλτσινού.

Προσκυνηταί από τα Τρίκαλα και τα γειτνιάζοντα χωρία, προσέρχονται οικογενειακώς εις το εκκλησάκι του Βαλτσινού δια να προσκυνήσουν, εις τιμήν της μνήμης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Μετά το προσκύνημα οι πανηγυρισται όλοι μαζί, παρακάθηνται εις γεύμα, υποκάτω από τον βαθύν ήσκιον των υψιτενών δένδρων – το εκκλησάκι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είνε εκτισμένονον αναμέσον πυκνού δασυλλίου, αποπνέοντος εκ των κόλπων του την υπήνεμον αύραν της δρόσου και το ηδύτατον μέθυ του αρώματος, το οποίον μόνον εις τα εκτακτώτατα και παρθένα τοπία, της απαραμίλλου Ελληνικής φύσεως συντυχαίνει κανείς – και την μαγείαν, η οποία καθρεπτίζεται εκ του κλεινού περιβάλλοντος, το οποίον σταλάζει μέσα εις την ψυχήν την υπέροχον γαλήνην, ασύλληπτον γαλήνην!

Το περιβάλλον δημιουργεί την ψυχήν – κατά την θεωρίαν του Σαιντ Ιλλαίρ.

Το γεύμα παρετέθη τη επιμελεία των επιτρόπων, οι οποίοι πάντοτε εξ εθίμου προετοιμάζουν τα απαιτούμενα δια τους προσκυνητάς.

Μετά το γεύμα επηκολούθησαν ωραία τραγούδια, και ο ενθουσιασμός και η χαρά έφθασε μέχρις εξιδανικεύσεως μεγαλείου!

***

Οι αδελφοί Σημή εις τας Τρικαλινάς οικογενείας αι οποίαι μετέβησαν εις την πανήγυριν του Βαλτσινού, παρέθηκαν πλουσιότατον γεύμα, κατόπιν του οποίου οι συνδαιτημόνες παρεδόθησαν εις ήσυχον διασκέδασιν.

Ωραία τραγούδια και ευχαρίστησις απέριττος – σταθήτε – σας θέλω να σας έχω για πάντα!..

Οι αδελφοί Σιμή, δια της φιλοξενείας των καθυποχρέωσαν τους Τρικκαλινάς πανηγυριστάς, οι οποίοι τοις εκφράζουν τας απείρους ευχαριστίας των.

ΤΖΙΤΖΙΚΙ»

Ζαμπακάς Αλκιβιάδης

Ένας από του τελευταίους επιζώντες της Εθνικής Αντίστασης και τους ακόλουθους  συναγωνιστές του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας (Φλεβάρης του 1945), ο Αλκιβιάδης Ζαμπακάς έφυγε οριστικά και αμετάκλητα από τον μάταιο τούτο κόσμο προχτές. Τώρα αναπαύεται «εν τόπω χλοερώ», απαλλαγμένος από τα βάσανα και τις πίκρες της ζωής, καθώς «ο θάνατος, πάντα ταύτα εξηφάνισται».

Ο Αλκιβιάδης, παλληκάρι 19 χρονών, προσχώρησε στην ΕΠΟΝ της Αντίστασης και στη συνέχεια  ακολούθησε μαζί με άλλους δέκα  συγχωριανούς  του τον Άρη, παρά την αντίθεση του κόμματος. Και πλήρωσε κι αυτός ακριβά. Το  αντίτιμο της πατριωτικής του στάσης και αντίστασης ήταν φυλακές και εξορίες για 17 ολόκληρα χρόνια!! Κρατήθηκε σ’ όλα σχεδόν τα κολαστήρια της Ελλάδας, των Τρικάλων, της Κέρκυρας, του Ιντζεδίν των Χανίων -τις χειρότερες φυλακές της Ελλάδος- όπως ο ίδιος έλεγε. «Φιλοξενήθηκε» επίσης στους «νέους Παρθενώνες» και τα «καταστήματα σωφρονισμού», που ίδρυσαν οι πατριδοκάπηλοι κυβερνώντες της Εθνικοφροσύνης, «εν ονόματι του κομουνιστικού κινδύνου», για να επιβιώσουν πολιτικά!!

Για τους ίδιους λόγους, ως επικίνδυνος «κατσαπλιάς» και «κομουνιστοσυμμορίτης», συνελήφθη και το 1967 από τη δικτατορία, που «έσωσε» κι αυτή την Ελλάδα!!

Το σημείωμα αυτό, είναι ηθικό χρέος και ελάχιστος φόρος τιμής στον Αλκιβιάδη Ζαμπακά που υπήρξε ένας ζωντανός και αυτόπτης μάρτυρας γεγονότων της επώδυνης εκείνης χρονικής περιόδου. Ένας ασπούδαχτος, αλλά σπουδαίος αφηγητής και χειριστής της γλώσσας, τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο, με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που «σπούδασε» στη μακρόχρονη θητεία του στις φυλακές. Με τεκμηριωμένη κριτική σκέψη απέναντι στα λάθη και στη στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, της ηθικής εξόντωσης του Άρη.

Κρατώ στη μνήμη μου, την πρώτη σκηνή της γνωριμίας μας, πριν από λίγους μήνες στην αυλή του σπιτιού του, όταν με εύθυμη διάθεση μου αυτοσυστήθηκε ο παλιός αντάρτης από το Βαλτινό: «Ζαμπακάς Αλκιβιάδης του Γεωργίου και της Μηλιάς,  γεννηθείς το 1926, ετών 89».

                                           Φαλαγκάρας Σταύρος, εκπαιδευτικός 

Απεβίωσε ο Αλκιβιάδης Ζαμπακάς

Απεβίωσε ο συγχωριανός Αλκιβιάδης Ζαμπακάς του Γεωργίου και της Μηλιάς, την Δευτέρα 27 -Ιουλίου 2015 σε ηλικία 89 ετών.

Ο Αλκιβιάδης Ζαμπακάς γεννήθηκε το 1926 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με την Μαρία το γένος Χρ. Ρούκα και απόχτησαν τρία παιδιά. Την Σταυρούλα, τον Γιώργο και τον Σταύρο.

Υπήρξε από τους τελευταίους συντρόφους του Πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ , Άρη Βελουχιώτη.

Από τις τελευταίες συνεντεύξεις του

Υπάρχει ελπίδα;

Γράφει ο Στέφανος Βαγγελός

Οι ώρες τούτες είναι δύσκολες. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) αποδείχθηκε ξεκάθαρα ότι κυριαρχούν οι εκβιασμοί των ισχυρών που συνθλίβουν αξίες, δημοκρατικά πολιτεύματα κι ολόκληρες κοινωνίες. Η οικονομική δικτατορία μέσου του χρηματοπιστωτικού συστήματος σήμερα γίνεται κατανοητή στην πλειοψηφία των πολιτών. Τα στελέχη όμως της αριστεράς το γνώριζαν καλά. Όσοι δεν εκτίμησαν σωστά τα δεδομένα διαψεύστηκαν. Αυτοπαγιδεύτηκαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα και πίστεψαν ότι με μια σκληρή διαπραγμάτευση θα κερδίζαμε. Αποδείχθηκε τεράστιο λάθος. Όταν οι εκβιαστές είναι ισχυροί, δεν υποχωρούν.  

Υποκύψαμε ή αφεθήκαμε στον εκβιασμό;

Λύση της τελευταίας στιγμής δεν υπήρχε. Το κλείσιμο της στρόφιγγας του ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) ήταν ο εκβιασμός τους. Η δύναμη του κοινού νομίσματος είναι το δικό τους πανίσχυρο όπλο. Η ελληνική κυβέρνηση είχε από καιρό υποψιαστεί, ότι στόχος των δανειστών είναι να σβήσουν κάθε αμφισβήτηση στις πολιτικές λιτότητας στην Ε.Ε., να σβήσουν το πρώτο δείγμα αντίστασης των Ελλήνων στην Ευρώπη, να ρίξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση και να αποδείξουν ότι δεν συμφέρει σε κανέναν να σηκώσει κεφάλι. Δυστυχώς για μας αυτές είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ε.Ε. 

Πώς θα πετύχαιναν το στόχο τους; Όλοι το γνωρίζαμε και το συζητούσαμε. Αφήνοντας τις ελληνικές τράπεζες χωρίς ευρώ. Παγίδευσαν την οικονομική ζωή της χώρας, παγίδευσαν την κυβέρνηση, παγίδευσαν το λαό. 

Τι έκανε ωστόσο η ελληνική πλευρά τους πέντε αυτούς μήνες για να το αποφύγει;

Ποιο ήταν το εναλλακτικό σχέδιο που είχε Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. για τη στιγμή του οικονομικού στραγγαλισμού; Το ολέθριο λάθος μας είναι ότι δεν υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο. Το δεύτερο ότι η κυβέρνηση το φώναζε σε κάθε ευκαιρία. Διατυμπάνιζε προς κάθε κατεύθυνση την απόφασή της για «παραμονή στην Ε.Ε., παραμονή στο ευρώ». Έτσι έχασε κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα. Κι επειδή γνώριζε ότι δεν έχει προετοιμάσει τα οικονομικά όπλα για να αντισταθεί και να στηρίξει τις προηγούμενες ελληνικές θέσεις στη διαπραγμάτευση, δεν εκμεταλλεύτηκε καν το συντριπτικό ΟΧΙ του λαού μας, παρά υιοθέτησε σχεδόν πλήρως τις προτάσεις τους και πήγε – με τη σύμφωνη γνώμη Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΠΟΤΑΜΙΟΥ – να φέρει οπωσδήποτε συμφωνία παραμονής στο ευρώ με οποιοδήποτε κόστος. Η ηγετική ομάδα του Μαξίμου αποφάσισε χωρίς καν να απευθυνθεί στα όργανα του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. χωρίς να ακούσει την πρόταση των μελών να υποκύψει στη βαρβαρότητα. 

Το κύπελλο

Κύπελλο: 1. φαρδύ και χαμηλό ποτήρι, πήλινο ή μεταλλικό, συνήθ. με ένα χέρι: για το γάλα.
2. (αθλ.) α. έπαθλο, συνήθ. σε σχήμα κύλικα ή αμφορέα, που δίνεται στο νικητή μιας αθλητικής αναμέτρησης. β.ονομασία αθλητικής αναμέτρησης ή σειράς από αθλητικές αναμετρήσεις. 2.το ξυλώδες περίβλημα που υπάρχει στον καρπό διάφορων φυτών. (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής).

Πάει τώρα κάμποσος καιρός που ξαναήρθε στα χέρια μου ένα, συνηθισμένο για την εποχή του, αλλά στις μέρες μας, αν όχι δυσεύρετο, πάντως μη χρησιμοποιούμενο πια για τις ίδιες ανάγκες, κύπελλο.
Ένα απλό αλουμινένιο κύπελλο, που μου το είχε φέρει, θυμάμαι, ο πατέρας γυρίζοντας από κάποιο του ταξίδι. Σημαδεμένο, ιδίως στον πάτο του, με μικρά, εδώ κι εκεί, βαθουλώματα από τον χρόνο και τη μακρά αχρησία.
Αγνοούσα πια την ύπαρξή του. Για να πω την αλήθεια, το είχα ξεγραμμένο. Όπως, άλλωστε, και πολλά άλλα αντικείμενα - εξαρτήματα της -μακρινής πια- μαθητικής περιόδου. (Η σάκα που ύφανε η μάνα, βιβλία και τετράδια, ο κονδυλοφόρος με τη λεπτή πένα, το καλαμάρι (μελανοδοχείο) που πόσες φορές δεν αναποδογύρισε με αποτέλεσμα να περιχυθεί σχεδόν παντού η μελάνη και έτσι να χρειαστεί να επέμβει το τιμωρό χέρι του δασκάλου για να αποκατασταθεί η διαταραχθείσα ευταξία και οι ατυχήσαντες – παραβάτες του νόμου να φροντίσουμε, στο μέλλον, να είμαστε λιγότερο απρόσεκτοι). 
Γι’ αυτό είναι αδύνατο να αποδώσω με λέξεις εδώ την έκπληξη και τη συγκίνηση που δοκίμασα τη στιγμή που ξανάπιασα το κύπελλο στα χέρια μου.
Πολλές φορές προσπάθησα να γράψω κάτι γι’ αυτό το ταπεινό αλλά με πλούσια ιστορία σκεύος. Να του αποδώσω τον ελάχιστο οφειλόμενο φόρο τιμής κι ευγνωμοσύνης για τις τόσο πολύτιμες υπηρεσίες που μου πρόσφερε. Δεν αξιώθηκα όμως μέχρι τώρα και γι’ αυτό, κάθε φορά που το θυμόμουν, το είχα βάρος μέσα μου.
Αλλά σήμερα, είπα, ήρθε επιτέλους η ώρα να εξοφλήσω το χρέος μου. Φυσικά με τους αναλογούντες τόκους υπερημερίας, όπως λέμε στη νομική γλώσσα. Και έτσι προέκυψε το παρόν σημείωμα.
Σ’ αυτό λοιπόν το άσημο και σχεδόν παραπεταμένο κύπελλο, δε χώρεσε μόνο το γάλα – σκόνη, που μας μοίραζαν καθημερινά στο Δημοτικό Σχολείο τη δεκαετία του `60, για να μη λιποθυμήσουμε και που συνοδευόταν συνήθως από ένα μικρό κομμάτι κίτρινο τυρί (τι νοστιμιά!), αλλά και πολλά όνειρα και σχέδια κι ελπίδες πως –δε μπορεί- θα ξημερώσει και για μας μια καλύτερη ζωή.
Σαν κάποια θεϊκή δύναμη να το προστάτευε το κύπελλο αυτό τόσα χρόνια περιπετειώδους βίου, ώστε να μην παραπέσει ή να μην ξεχαστεί κάπου και να ξαναβρεθεί τελικά στα χέρια μου. Και μάλιστα σε μια στιγμή που δεν το περίμενα.
Έτσι ήρθε να γεφυρώσει το χάσμα του χρόνου, που μέρα με την ημέρα γίνεται αβυσσαλέο. Να γίνει το όχημα για να με ταξιδέψει πίσω στα αξέχαστα παιδικά χρόνια.
Αξέχαστα όχι, βέβαια, γιατί ήταν τάχα ανέφελα κι ευτυχισμένα –κάθε άλλο, σκληρά σαν τη στουρναρόπετρα ήταν- αλλά γιατί, έτσι κι αλλιώς, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.
Πιάνω, λοιπόν, σήμερα το κύπελλο αυτό στα χέρια μου. Το κοιτάζω και ψηλαφίζω τα βαθουλώματά του. Φαντάζομαι κάθε μόριό του να γίνεται λέξη για να αφηγηθεί την ιστορία των παιδικών μου χρόνων.
Αυτό το ταπεινό κύπελλο που πιάνει ελάχιστο χώρο σ’ ένα ράφι, αλλά χωράει μέσα του ένα κομμάτι της ζωής μου, θα είναι ασυγχώρητο λάθος μου αν το ξαναχάσω.
Θα βρίσκεται εκεί στη γωνιά του για να κρατάει αναμμένο το καντήλι της μνήμης και της νοσταλγίας. Και θα είναι μαζί ένα μικρό τρόπαιο - σύμβολο νίκης στον άνισο και ατελείωτο αγώνα της ζωής.

Του Νίκου Επ. Φαλαγκάρα

Απεβίωσε η Αικατερίνη Τσιγάρα συζ. Αθανασίου

Απεβίωσε την Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015 η συγχωριανή μας Αικατερίνη Τσιγάρα, σύζυγος του Αθανασίου σε ηλικία 76 ετών. Η Αικατερίνη Τσιγάρα το γένος Γεωργίου Πέτρου γεννήθηκε το 1939 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Αθανάσιο Τσιγάρα και έκαναν δύο παιδιά, Τον Γιώργο και τον Σπύρο.

Η εφημερίδα μας εύχεται στους οικείους της, τα θερμά συλλυπητήρια.

Μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο του Βαλτινού

Πριν από 20 χρόνια, δηλαδή το 1995 κάναμε μια καταγραφή με λήψη βίντεο τη διαδρομή στον κεντρικό δρόμο του χωριού Βαλτινού.

Βλέποντας σήμερα, 2015, το βίντεο και παρατηρώντας τη διαδρομή, μπορούμε να δούμε και να συγκρίνουμε τις αλλαγές που υπέστη το αστικό τοπίο του οικισμού σε δυο δεκαετίες.

Νέα οικήματα κτίστηκαν, παλιά γκρεμίστηκαν, έγιναν αλλαγές σε χρίσεις χώρων, παρεμβάσεις σε δρόμους και πλατείες, …

Περιγραφικά μπορούμε να επισημάνουμε παρατηρώντας τα εξής:

-Την κατάρρευση της στέγης και μεγάλου τμήματος της τειχοποιίας του Μύλου.

-Την κατασκευή της νέας οικίας Γεωργίου Κλιάκου.

-Το γκρέμισμα του πλίθινου σπιτιού Νικολάου Τσιγάρα (Κλιάκου) και τη κατασκευή του νεόκτιστου οικοδομήματος.

-Το γκρέμισμα του πλίθινου σπιτιού Βασιλείου Τσιγάρα.

-Την κατασκευή της νεόκτιστης οικίας Ευθ. Καραθανάση.

-Το γκρέμισμα της οικίας και μαγαζιού Σωτηρίου Βότσιου (Καστρακίδα) και τη κατασκευή της νεόκτιστης οικίας Γεωργίου Σκαπέτη.

-Το γκρέμισμα του παλαιού νηπιαγωγείου και τις αλλαγές στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου.

-Το κλείσιμο και τη κατάργηση του περιπτέρου Γάκη.

-Τις αλλαγές και τη διαμόρφωση της κεντρικής πλατείας (γελαδαριά).

-Τις αλλαγές, και τη διαμόρφωση του χώρου και τη κατασκευή του Δημαρχείου Καλλιδένδρου.

-Τις αλλαγές και τη διαμόρφωση χώρου της κεντρικής πλατείας (πάρκο).

-Την κατασκευή του Φαρμακείου Ευαγγ. Κουφοχρήστου.

-Την κατασκευή οικοδομήματος αδελφών Σωτηρίου και Βασιλείου Κλιάκου και το γκρέμισμα της τούβλινης αποθήκης (αχυρώνα).

-Την αλλαγή της επαγγελματικής χρήσης στο πρατήριο υγρών καυσίμων  Βασιλείου Μπιλιάλη σε εμπορικό κατάστημα.

Στις όχθες του Ληθαίου

12η ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

26 & 27  Ιουνίου 2015

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ: ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Ολοήμερες εκδηλώσεις πολιτισμού υπό την Αιγίδα του Δήμου Τρικκαίων (τμήμα Πολιτισμού & Αθλητισμού) και την υποστήριξη του Εικαστικού Κέντρου.

Ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Κεντρικής Ελλάδας (ΣΚΕΤΚΕ) διοργάνωσε, πολιτιστικό διήμερο στα Τρίκαλα με δράσεις επαφής και επικοινωνίας κοινού και δημιουργών.

66 μέλη του ΣΚΕΤΚΕ εξέθεσαν τα έργα τους, 500 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, κατασκευών και κοσμήματος, στις όχθες του Ληθαίου στα Τρίκαλα, στην κεντρική γέφυρα.

Μεταξύ των συμμετεχόντων διακρίναμε και τέσσερις αξιόλογους Τρικαλινούς καλλιτέχνες:

Τον Θωμά Δασκάλου, την Αργυρούλα Σίμου, τον Γιάννη Δογάνη και τον Λάμπρο Προβιδά.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:

ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΑΔΑΜΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΣΤΕΡΗ ΜΑΓΔΑ

Το σκάλισμα

Σκαλίζοντας το χωράφι (τα χόρτα όχι τα μαλλιά)

-Τι κάνεις εδώ Λάκη;

-Α! τι κάνω. Δεν βλέπεις τι κάνω; Σκάβω.

-Τι σκάβεις;

-Χορτάρια ρε, τι να σκάψω; Μαλλιά.

Άμα ήταν μαλλιά θα είμαν κουρέας, δεν θα ΄μαν…

Θα ΄χα ψαλίδι...

Τσαπί έχω…

Σταυρούλα Κλιάκου, «Η Μαμή του Βαλτινού»

Αφηγήσεις, εξιστορήσεις, καταθέσεις βιωμάτων από ανθρώπους του χωριού.

Από ανθρώπους  που διατηρούσαν το γλωσσικό ιδίωμα ατόφιο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους προγόνους μας.

Θέλοντας και εμείς να καταγράψουμε και να αναδείξουμε όλες τις πτυχές της ιστορίας και της παράδοσης του τόπου μας, απευθυνθήκαμε σε ανθρώπους του χωριού, που μας εμπιστεύθηκαν και δέχθηκαν να μας κληροδοτήσουν τον λόγο τους, τα βιώματά τους και τις συνήθειές τους.

Η Σταυρούλα Κλιάκου, γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1918 και πέθανε το 2003.

Την συνέντευξη αυτή την έδωσε στον Δημήτρη Τσιγάρα τον Ιούλιο 1996 για τις ανάγκες της Εφημερίδας Βαλτινού.

Τα πιπέρια του Βαλτινού

 Στη δεκαετία του 1990 οι Βαλτινιώτες ασχολήθηκαν με ένα νέο προϊόν για την περιοχή, την καλλιέργεια της πιπεριάς.

Η επιστημονική ονομασία του φυτού αυτού είναι «Καψικόν το ετήσιον».

Οι πιπεριές έχουν ορεκτικές, διεγερτικές και χωνευτικές ιδιότητες. Τρώγονται πράσινες ή ώριμες, νωπές ή ψημένες καθώς και τουρσί. Η καυστική γεύση τους οφείλεται στην αλκαλοειδή ουσία καψικίνη.

Η καλλιέργεια της πιπεριάς ξεκινούσε την άνοιξη με την φύτευση των φυτών. Κατά τον Ιούλιο μήνα άρχιζε η συλλογή της.

Η συλλογή της πιπεριάς είναι μια κουραστική, επίπονη και δύσκολη εργασία, που απαιτεί πολλές ώρες χειρονακτικής εργασίας (από το πρωί μέχρι το βράδυ) και μέσα στο λιοπύρι.

Όταν συλλεχθεί ο καρπός της (το πρώτο χέρι) ακολουθεί το πότισμα και μετά από μια εβδομάδα ξαναρχίζει η συλλογή της (το δεύτερο χέρι).

Έτσι κάθε εβδομάδα ο καρπός της πιπεριάς αναπτύσσεται και γίνεται ώριμος για τη συλλογή του.

Κάθε μέρα αφού γίνονταν η συλλογή της πιπεριάς, από το χωράφι, μεταφέρονταν με σακιά στους εμπορικούς αντιπροσώπους, οι οποίοι συγκέντρωναν τις πιπεριές και τις μετέφεραν σε εμπόρους στη Θεσσαλονίκη.

Η συλλογή διαρκούσε μέχρι τις πρώτες παγωνιές του Οκτώβρη.

Όμως η απαίτηση πολλών εργατοωρών της καλλιέργειά της πιπεριάς και η κουραστική και δύσκολη εργασία της συλλογής της, σε συνδυασμό με την χαμηλή τιμή πώλησης του προϊόντος, έκανε την καλλιέργειά της ασύμφορη και σιγά σιγά οι αγρότες σταμάτησαν πλέον να την καλλιεργούν.

Το άρμεγμα στο Βαλτινό

Στην τοποθεσία του Βαλτινού «Τηγάνας» κάποιο μεσημέρι του 1995 καταγράφηκε η παραδοσιακή διαδικασία του αρμέγματος των προβάτων στο μαντρί της οικογένειας Χασιώτη.

Η στρούγκα φτιαγμένη με άνοιγμα είσοδο και έξοδο, ώστε να βάζουνε τα ζώα μέσα και ένα- ένα οι τσοπάνηδες να τα αρμέγουν.

Οδηγός της στρούγκας, η κυρά Βαγγέλινα. Βάζει τα πρόβατα στη σειρά και οδηγεί τα γαλάρια στους αρμεχτάδες για να τα αρμέξουν.

Οι αρμεχτάδες, ο Αγαθοκλής και Βαγγέλης, πατέρας και γιός, καθισμένοι πάνω στα σκαμνάκια τους, περιμένουν τις προβατίνες και όταν περνούν από μπροστά τους, τις πιάνουν από τα πόδια και τις αρμέγουν με τη σειρά.

Με αυτό τον τρόπο είναι σίγουροι πως δεν θα ξεχάσουν καμία.
Καθισμένοι λοιπόν στο σκαμνάκι τους, ανοίγουν τα πόδια του ζώου, πιάνουν τα «μαστάρια» με τα δυο τους χέρια και αρχίζουν το άρμεγμα.

Το γάλα χύνετε μέσα στην καρδάρα, και σιγά - σιγά τη γεμίζει ώσπου να τελειώσουν όλα. Στο τέλος το γάλα το στραγγίζουν, γιατί κατά τη διαδικασία του αρμέγματος, πέφτουνε μέσα στην καρδάρα, τρίχες, φύλλα, κλπ.

Το άρμεγμα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Όταν δε το κοπάδι είναι μεγάλο, χρειάζονται και χέρια δυνατά, αλλά και να το λέει η καρδιά σου.

Το αρτοποιείο του Βαλτινού

Από το 1985 μέχρι σήμερα, στο Βαλτινό λειτουργεί το αρτοποιείο του κ. Κωνσταντίνου Κατσιούλη και καλύπτει τις ανάγκες του χωριού και της γύρω περιοχής.

Για την κάλυψη των αναγκών των κατοίκων του Βαλτινού, το αρτοποιείο τροφοδοτεί σε ημερήσια βάση 120 κιλά ψωμί.

Παράλληλα τροφοδοτεί και τα γύρω χωριά της περιοχής όπως τα Ματσουκέϊκα, τον Μέλιγο, την Κάτω Ελάτη, τον Παραπόταμο, τον Πρόδρομο, το Γοργογύρι κ.α.

Το 1995 επισκεφθήκαμε, χαράματα, το αρτοποιείο και καταγράψαμε ολόκληρη την λειτουργία και την διαδικασία παρασκευής του ψωμιού.

Ο αρτοποιός Κων. Κατσιούλης περιέγραψε τον τρόπο παρασκευής του ψωμιού και αναφέρθηκε στα προβλήματα και τις δυσκολίες της εργασίας και αποκάλυψε ορισμένα από τα μυστικά του επαγγέλματος.

Η όλη διαδικασία της παρασκευής του άρτου αρχίζει με τη ζύμωση, μας είπε χαρακτηριστικά ο κ. Κ. Κατσιούλης, στη συνέχεια κυλινδρίζουμε τη ζύμη, τη ζυγίζουμε, την περνάμε από την πλαστική μηχανή και βγαίνει σε φόρμα. Κατόπιν την τοποθετούμε στη στόφα και όταν γίνει έτοιμη για ψήσιμο την φουρνίζουμε. Σε 30 λεπτά περίπου διακόπτουμε την θέρμανση και μετά από 45 λεπτά ξεφουρνίζουμε το ψωμί. Σε όλη τη διαδικασία της παρασκευής του άρτου, εκείνο που πρέπει να προσέξουμε περισσότερο είναι:

1) Κατά τη ζύμωση του ψωμιού θα πρέπει να μπουν οι κατάλληλες αναλογίες των παραδοσιακών συστατικών . Να βάλουμε δηλαδή το ανάλογο αλάτι, το ανάλογο νερό και την ανάλογη όξυνη ζύμη.

Στο αρτοποιείο μας δίνουμε μεγάλη βαρύτητα σε αυτό και δεν προσθέτουμε άλλα συστατικά, τα οποία ενδεχομένως να είναι επιβλαβή για την υγεία του καταναλωτή.

2) Ο χρόνος στο ζυμωτήρα θα πρέπει να είναι ο σωστός και να κυλινδρίζεται πολύ καλά η ζύμη.

3) Ο χρόνος παραμονής της ζύμης στη στόφα θα πρέπει να είναι ο πλέον κατάλληλος για να μη στεγνώσει η ζύμη.

4) Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνουμε στην καθαριότητα των χώρων και γενικά στην τήρηση των κανόνων υγιεινής.

Σήμερα, το αρτοποιείο του Κωνσταντίνου Κατσιούλη, που λειτουργεί ως οικογενειακή επιχείρηση και εργάζονται όλα τα μέλη της οικογένειας, την διανομή του άρτου έχει αναλάβει ο γαμπρός του, Θεόφιλος Σακκάς, ο οποίος γυρίζει τα χωριά με το φορτηγάκι και διανέμει το ψωμί από σπίτι σε σπίτι.

Μύθια – Αλήθεια – Παραμύθια του Βαλτινού

Μεσημεριανές συνάξεις στα καφενεία, με τσιπουράκι, μεζέ και αφηγήσεις.

Ότι φιλογούσαν οι πρόγονοι… Μύθια , Αλήθεια, παραμύθια;

Ο Βασίλης Βότσιος αφηγείται στην παρέα τον μύθο του Βαλτινού, όπως τον άκουσε από το στόμα της γιαγιάς του. 

Αεράκι – Κώστας Στάθης

Σε μουσική δική του και στίχους του Βασίλη Αναγνώστου, ο συγχωριανός μας,  Κώστας Στάθης του Ευαγγέλου ερμηνεύει το τραγούδι με τίτλο «Αεράκι».
Η ηχογράφηση είναι Live και έγινε στο "Ράδιο Τρίκαλα".

Παλιά δημοσιεύματα για το Βαλτινό «Διακήρυξη διαγωνισμού»

Αναζητώντας πληροφορίες για την ιστορία του χωριού Βαλτινού, κατά την αναδίφησή μας σε παλιές εφημερίδες των Τρικάλων, αλιεύσαμε ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Αναγέννησις» της 19ης Ιανουαρίου 1921, στο οποίο διαβάζουμε μια διακήρυξη δημοπρασίας του Προέδρου της κοινότητας Βαλτινού.

Η δημοπρασία αφορά την επισκευή του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού και έχει ως εξής:

«Αριθ. 2

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο Πρόεδρος του εν Βαλτσινώ Ιερού Ναού «Αγίου Αθανασίου»

Διακηρύττει ότι

Την προσεχή Κυριακήν 24 τρεχ. Μηνός ε. έ έν Τρικκάλοις και εν τω συνήθει τόπω των δημοπρασιών εκτίθεται δια μειοδοτικής δημοπρασίας η επισκευή του εν Βαλτσινού ιερού ναού «Αγιος Αθανάσιος» συμφώνως των όρων της σχετικής διακηρύξεως, ης θέλουσι λάβει γνώσιν προσερχόμενοι είτε εν τω γραφείω του Ναού, είτε εν τόπω της γεννηθησομένη δημοπρασίας κατά την ορισθείσαν ημέραν. Εν Βαλτσινώ τη 18^η Ιανουαρίου 1921.

Ο Πρόεδρος Δημ. Βότσος»

Η εισήγηση του Δημήτρη Τσιγάρα στο 28ο συνέδριο της ΟΛΚΕ

Πραγματοποιήθηκε το 28ο συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας που είχε ως θέμα του «Το ελληνικό τοπίο ως ντεκόρ στον κινηματογράφο» και συνδιοργανώθηκε από την ΟΚΛΕ, την Κινηματογραφική Λέσχη Τρικάλων, τη συνεργασία της Περιφέρειας Θεσσαλίας/ Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων και του Δήμου Τρικκαίων, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Στη διάρκεια του τριημέρου 12 – 14 Ιουνίου 2015, στην αίθουσα του Δημοτικού Κινηματογράφου Τρικάλων, στον Μύλο Ματσόπουλου έγινε και ειδική προβολή της ταινίας του σκηνοθέτη Βασίλη Κονταξή «Ο Σακαφλιάς».

Την ταινία αλλά και το πρωτοποριακό έργο του σκηνοθέτη Βασίλη Κονταξή προλόγισε ο Δημήτρης Τσιγάρας, συγγραφέας του βιβλίου «Ο Σακαφλιάς».

Από την εισήγηση του Δημήτρη Τσιγάρα στο συνέδριο της ΟΛΚΕ.

Γεια σας. 
Ονομάζομαι Δημήτρης Τσιγάρας και κλήθηκα από την επιτροπή διοργάνωσης του συνεδρίου Κινηματογράφου να προλογίσω και να μιλήσω για έναν Τρικαλινό πρωτοπόρο σκηνοθέτη, τον Βασίλη Κονταξή.

Θα ήθελα λίγο να αναφερθώ στην επιλογή της επιτροπής που με πρότεινε να προλογίσω τον σκηνοθέτη, αλλά και να εξηγήσω πως συσχετίζομαι με το όλο θέμα.

Πριν από κάμποσα χρόνια, ο γνωστός λαϊκός βάρδος Βασίλης Τσιτσάνης είχε ασχοληθεί με έναν θρύλο του τόπου μας και έγραψε το γνωστό τραγούδι, ο «Σακαφλιάς».

Στη συνέχεια ένας άλλος Βασίλης, ο Βασίλης Κονταξής, για τον οποίο γίνεται και η σημερινή τιμητική εκδήλωση, εμπνεύστηκε κι αυτός και ασχολήθηκε με τον ίδιο θρύλο, τον «Σακαφλιά» και τον έκανε κινηματογραφική ταινία.

Η μοίρα τόφερε έτσι, ώστε να εμπνευστώ και να ασχοληθώ και εγώ με τον ίδιο θρύλο και να γράψω ένα βιβλίο για τον Σακαφλιά.

Έτσι λοιπόν μέσα από την έρευνά μου, για τον θρύλο του Σακαφλιά, γνώρισα τους δύο προαναφερόμενους εργάτες της τέχνης και συσχετίστηκα με ένα κομμάτι από το έργο τους.

Ο Βασίλης Κονταξής, ήταν ένα έντονα ανήσυχο και ενεργητικό άτομο με κοινωνικούς οραματισμούς και έντονους πολιτικοκοινωνικούς προβληματισμούς και αναζητήσεις.

Υπήρξε για τα Τρίκαλα ένας άνθρωπος, που μέσα από την απλότητά του, μέσα από τον φακό του, προσπάθησε όσο μπορούσε να εκφράσει τα συναισθήματά του, τις αντιλήψεις και τους οραματισμούς του.

Άνθρωπος κοινωνικός, με πηγαίο χιούμορ, πάντα χαμογελαστός, με πρωτοποριακές ιδέες, μεγάλη φαντασία και αιχμηρές απόψεις.