Η Ελληνική ταβέρνα

«Μες στην υπόγεια την ταβέρνα

μες σε καπνούς και σε βρισιές

απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα

όλη η παρέα πίναμε εψές…».

Η παραδοσιακή ταβέρνα με την κεχριμπαρένια ρετσίνα, το νόστιμο μεζέ, τη καλή παρέα και το λυτρωτικό τραγούδι, αποτέλεσε για πολλές γενιές η μήτρα της λαϊκής διασκέδασης.  

Κατεβαίνεις μερικά σκαλοπάτια ή περνάς την ξύλινη πόρτα και βρίσκεσαι σε έναν κόσμο διαφορετικό. «Εδώ οι άνθρωποι μιλούν με τη γλώσσα της ψυχής και όχι της λογικής. Πίνουν, μιλούν, τραγουδούν, γλεντούν, αδελφώνονται, αγαπούν, πονούν, υποφέρουν, θυμούνται, λυτρώνονται».

Χώρος επικοινωνίας, έκφρασης του λαϊκού κεφιού, διασκέδασης και γέλιου.

Χώρος καλαμπουριού, ξεδόματος, ονειροπώλησης, χαλάρωσης και απόλαυσης. 
Χώρος εξομολογήσεων, αρσενικών αλληλοεκμυστηρεύσεων, πονεμένων ερωτικών ιστοριών και αθεράπευτων ερώτων.

Χώρος λησμονιάς – βοηθούσης της οινοποσίας – διαφυγής από τα ντέρτια και τους καημούς της ζωής.

Χώρος δημιουργίας, διαφύλαξης και ανανέωσης του μοναδικού πολιτιστικού μας αγαθού που είναι οι τοπικές μας κουζίνες.

Χώρος ομαδικής ψυχοθεραπείας με θεράποντα τον ταβερνιάρη. Πρώτες συναντήσεις, ερωτικές εξομολογήσεις, αλλά και πολιτικές αναλύσεις και συνωμοτικές μαζώξεις. 
Χώρος κοινωνικών συναθροίσεων, οικογενειακών γιορτών όπου επιβεβαιώνεται η κοινωνική συνοχή, χαράς σπουδαίων γεγονότων, όπως γάμοι, βαφτίσια κλπ.

Χώρος υπέρβασης της ζοφερής πραγματικότητας, διέξοδος και διαφυγής από τη μοναξιά.

Χώρος όπου ικανοποιείται η πείνα και η δίψα, αλλά όπου το φαγητό και το πιοτό δεν είναι παρά η αφορμή για να ενωθεί η μια ψυχή με την άλλη, να βρει την άκρη του νήματος, να αποκαλύψει την ατομική αλήθεια και να ενωθεί με το πανανθρώπινο. 
Τέλος, χώρος ιστορικής μνήμης, συζητήσεων και σχολιασμού της καθημερινότητας, διαμόρφωσης της κοινωνικής συνείδησης.

«Σιωπηλός μάρτυρας» η φυλακή Τρικάλων

του Δημήτρη Τσιγάρα

Την Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016, στο πλαίσιο της εναρκτήριας προβολής ταινιών της Κινηματογραφικής Λέσχης Τρικάλων προβλήθηκε, στον δημοτικό κινηματογράφο, του μύλου Ματσόπουλου, η ταινία – ντοκιμαντέρ, του βραβευμένου σκηνοθέτη Δημήτρη Κοτσιαμπασάκου, «Σιωπηλός μάρτυρας».

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την αριστουργηματική αυτή ταινία, που ήδη έχει βραβευθεί στο10ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, με τα βραβεία σκηνοθεσίας και μουσικής.

To 2006 η Φυλακή Τρικάλων έκλεισε  ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με τη φυλακή, επιστρέφουν σ’ αυτή για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας.

Παράλληλα ο φακός του Δημήτρη Κοτσιαμπασάκου κινηματογραφεί, καταγράφει και προβάλλει τον τρόπο που επιτάσσει ο πολιτισμός μας, την αλλαγή χρήσης ενός ιστορικού κτιρίου, των φυλακών της πόλης των Τρικάλων και τις επιπτώσεις που έχει η αδιαφορία και ανευθυνότητα της πολιτείας.

Την διαχείριση της συλλογικής μας μνήμης, τη σύγκρουση αρχαίου και νεότερου πολιτισμού, την ανυπεράσπιστη και παρατημένη, στο έλεος της καταστροφής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Συγκλονίζει το πλάνο με την «ευαίσθητη διασώστρια» Μαρούλα Κλιάφα, να ψάχνει εναγωνίως και απελπισμένα στα συντρίμμια της μπουλντόζας, «να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται».

Μου θύμισε μια άλλη παρόμοια ταινία του σκηνοθέτη Φίλιππου Κουτσαφτή με τίτλο «Αγέλαστος πέτρα» όπου ο Παναγιώτης Φαρμάκης, μια περιπλανώμενη μορφή που έζησε τις μέρες του «πάνω από τη γη και κάτω από τα σύννεφα» διασώζοντας ανιδιοτελώς ευρήματα αρχαιολογικά στην Ελευσίνα, η οποία εκβιομηχανοποιήθηκε με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και τους αρχαιολογικούς της χώρους.

Όμως, στη ταινία «Σιωπηλός μάρτυρας» τίθεται αβίαστα και το ερώτημα του σκοπού της φυλάκισης.

Ο θεατής βρίσκεται μετέωρος ανάμεσα στο άλυτο πρόβλημα της εκλογής, όπου τα αντίθετα συμπίπτουν: η ελευθερία και η φυλακή. Κάθε εκλογή έχει μέσα της το στοιχείο της έπαρσης και της ενοχής. Η ενοχή όμως τιμωρείται και, για ν' αποφέρει θετικά για το κοινωνικό σύνολο αποτελέσματα, είναι απαραίτητη η φόρτιση της τιμωρίας μ' ένα στοιχείο σωφρονισμού για τον κατηγορούμενο και παραδειγματισμού για τους άλλους.

Η «Ρεμπέτικη βραδιά» του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η «Ρεμπέτικη βραδιά» του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 στο καφέ «Fuego» στο Βαλτινό.

Ήταν μια όμορφη βραδιά, γεμάτη μουσική, χορό και κέφι που έδωσε την ευκαιρία σε όσους παραβρέθηκαν, να διασκεδάσουν, να χαρούν και να επικοινωνήσουν.

Στην αρχή της βραδιάς, προλόγισε εκ μέρους του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού, η Δώρα Περεντίδη, η οποία ευχαρίστησε όλους όσους παραβρέθηκαν στην πρωτοβουλία αυτή, ευχόμενη σε όλους, καλή διασκέδαση.

Στη συνέχεια η βραδιά εξελίχθηκε πολύ όμορφα με την παρουσία πολλών μελών και φίλων του Συλλόγου, όπου διασκέδασαν μέχρι αργά το βράδυ.

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ

«Το παπούτσι» του Ηλία Κεφάλα

Φιλοξενούμε σήμερα ένα υπέροχο ποίημα του συντοπίτη μας ποιητή Ηλία Κεφάλα με τίτλο «Το παπούτσι», από το νέο του βιβλίο «Λεζάντες για τα’ αόρατα» εκδόσεις «Γαβριηλίδης».

ΤΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ

Αυτό που θέλω - είπε το παπούτσι -

Είναι να μη στέκομαι

Σαν ένα σκοτεινό άδειο στόμα

Μ’ ένα χαώδες κενό στα σωθικά μου

Ράθυμο άνοιγμα σαν κουτό χασμουρητό

Γιατί ποθώ να γεμίσω με αυτό

Που η ζωή πάντοτε απαιτεί από μένα

Με αυτό που αντισταθμίζεται

Με το εύρος του κενού μου

Μ’ ένα ισόρροπο και επιδέξιο πόδι θέλω να πω

Αν πρέπει να ονομάσουμε κάπως τα πράγματα

Και να αδράξουμε ύστερα

Αυτό το μυρμήγκιασμα της ψυχής

Που μας απογειώνει από τη χαμέρπεια

Γιατί μόνο έτσι θα ακυρώσω το κούφιο της ζωής

Θα δώσω ένα τέλος στη στασιμότητα

Θ’ αρχίσω επιτέλους τα ταξίδια

Και θα είμαι εγώ που πάντοτε θα φεύγω

Αλλά και πάντοτε θα έρχομαι

Γιατί πως αλλιώς λέγεται η ελευθερία

Παρά προσαρμογή στην πιο κρυφή επιθυμία;

Απεβίωσε η Φωτεινή συζ. Ιωάννου Παπακώστα

Απεβίωσε η συγχωριανή μας Φωτεινή συζ. Ιωάννου Παπακώστα, το γένος Γεωργίου Ζαμπακά, το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 σε ηλικία 89 ετών.

Η Φωτεινή Παπακώστα γεννήθηκε το 1927 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Ιωάννη Παπακώστα και απόχτησαν τρία παιδιά. Την Αθανασία, την Σταυρούλα, και τον Αντώνιο.

Γύρισε με το χάλκινο μετάλλιο στο χωριό μας ο Κωνσταντίνος Τσιγάρας

Την Τρίτη θέση κατέκτησε ο συγχωριανός μας αθλητής Κωνσταντίνος Τσιγάρας, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων – Κορασίδων στους αγώνες ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, που πραγματοποιήθηκαν στις 4 -5 -6 Νοεμβρίου 2016 στο κλειστό γυμναστήριο «Τάσος Καμπούρης», στην Κάνηθο Χαλκίδας.

Μετά τους προκριματικούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε προκριθεί στους 8 καλύτερους, ο συγχωριανός μας αθλητής, Κωνσταντίνος Τσιγάρας, αγωνίστηκε στον τελικό της κατηγορίας του και κατέκτησε την τρίτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, αποδεικνύοντας τις μεγάλες δυνατότητες που διαθέτει όσον αφορά την καλή φυσική κατάσταση και την άρτια τεχνική κατάρτιση.

Κατά την απονομή των μεταλλίων, ο Κωνσταντίνος Τσιγάρας ανέβηκε στο τρίτο βάθρο και παρέλαβε το μετάλλιό του κάνοντας υπερήφανους τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και όλους τους Τρικαλινούς.

Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

1η θέση: Σταύρος Παπαγεωργάκης Α.Σ. Πηλέας-Αθήνα

2η θέση: Γιάννης Κόκκινος Αστέρας Λουτρακίου

3η θέση: Κωνσταντίνος Τσιγάρας Ζευς Τρικάλων.

Αξίζει να σημειωθεί πως, η Ελληνική Ομοσπονδία ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ με τη συμπαράσταση του ΔΟΑΠΠΕΧ, πραγματοποίησε στην πόλη της Χαλκίδας αγώνες ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, στο πλαίσιο του πανελληνίου πρωταθλήματος Παίδων – Κορασίδων, με τη συμμετοχή 500 και πλέον αθλητών/τριών.

Η Εφημερίδα μας συγχαίρει τον συγχωριανό μας αθλητή Κωνσταντίνο Τσιγάρα και τον προπονητή του Κώστα Χαντζή και εύχεται πάντα επιτυχίες!

«Σιωπηλός μάρτυρας» σε πρώτη δημόσια προβολή στα Τρίκαλα

Την Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016, στον δημοτικό κινηματογράφο, μύλος Ματσόπουλου και ώρα έναρξης 21.45 θα προβληθεί η βραβευμένη ταινία του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου «Σιωπηλός μάρτυρας».

Ο συντοπίτης βραβευμένος τρικαλινός σκηνοθέτης δέχθηκε την πρόταση της Κινηματογραφικής Λέσχης και με αφορμή το τρικαλινό του θέμα, τις φυλακές Τρικάλων, συνεργάζεται και παρουσιάζει σε πρώτη δημόσια προβολή, εκτός φεστιβάλ – ντοκιμαντέρ, το τελευταίο του βραβευμένο έργο.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης θα βρεθεί στα Τρίκαλα και αμέσως μετά την προβολή, θα γίνει συζήτηση για το ντοκιμαντέρ και όσα εξαιρετικά αναφέρει και προβάλλει για την ιστορική μας μνήμη.

To 2006 η Φυλακή Τρικάλων έκλεισε  ύστερα από 110 χρόνια λειτουργίας. Επτά πρόσωπα που συνδέθηκαν καθοριστικά με τη φυλακή, επιστρέφουν σ’ αυτή για να ανασυνθέσουν το παρελθόν της, φωτίζοντας με τις προσωπικές τους αφηγήσεις διαφορετικές όψεις της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας.

Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το ιστορικό συγκρότημα της φυλακής; Ποια θα είναι η νέα χρήση του; Μια απροσδόκητη ανακάλυψη φέρνει στο φως το κρυμμένο μυστικό του μνημείου και θέτει ένα καίριο ερώτημα: πώς διαχειριζόμαστε την ιστορική μνήμη;

Επτά άνθρωποι θυμούνται. Ένας τόπος μνήμης λύνει τη σιωπή του. 

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, στην ταινία συμμετέχει και ο αείμνηστος συγχωριανός μας Αλκιβιάδης Ζαμπακάς.

Συντελεστές της ταινίας

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος

Έρευνα-σενάριο: Γλυκερία Πατραμάνη

Διεύθυνση φωτογραφίας: Χάρης Φάρρος

Μοντάζ-σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Γιαννακόπουλος

Μουσική-μίξη ήχου: Βαγγέλης Φάμπας

Παραγωγή: KinoLab

Παραγωγός: Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος

Διακρίσεις:

Βραβείο σκηνοθεσίας 10ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας

Βραβείο μουσικής 10ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας

Περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές στην πόλη των Τρικάλων

Η οδός Καραϊσκάκη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία περίληψη της παλιάς πόλης των Τρικάλων, η οποία ανήκει στη γοητευτική συλλογή των μικρών δρόμων της, που αξίζει να εστιάσει κανείς την προσοχή του και να ανακαλύψει μικρά αρχιτεκτονικά διαμαντάκια της παλιάς εποχής.

Αυτό που κάνει την οδό Καραϊσκάκη κάπως ιδιαίτερη είναι ότι, τμηματικά και κατά μήκος της περικλείει ανθολογίες Τρικαλινών κτιρίων χαμηλής δόμησης, από αμιγώς νεοκλασικά έως πρόσφατης κατασκευής κτίρια, που διατηρούν την αίγλη και τον χαρακτήρα της παλιάς πόλης. Άλλα παρουσιάζουν αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον και άλλα απλώς ενυπάρχουν στην ηρεμία της. 

Αν βρεθείτε εκεί διασχίστε την όλη.

Εδώ, περιγραφικά και φωτογραφικά εστιάζουμε στο δεύτερο μισό της τμήμα και στην δεξιά πλευρά της οδού, όπως την ανεβαίνουμε από την διασταύρωση της οδού Κονδύλη μέχρι τo τέλος της, στη συνοικία Βαρούσι. Πίσω δηλαδή από το κτίριο του ΟΤΕ, όπου εκεί η οδός μοιάζει ήσυχη καθώς είναι μονόδρομος και σε ορισμένο τμήμα πεζόδρομος.

Μετά την οδό Τιουσόν, αριστερά, μπορεί να δει κανείς ένα ενδιαφέρον ανακαινισμένο κτίριο, όπου παλαιότερα λειτούργησε ως οίκος ανοχής και ονομαζότανε το σπίτι της Νίνας. Σταθείτε και θαυμάστε το μπαλκόνι με τα περίτεχνα κιγκλιδώματα και τις θολωτές παραθυρόπορτες.  

Λίγο πιο δίπλα, στο αριθμό 56, δείτε την πρόσοψη ενός συμπαθές τούβλινου διώροφου, όπου σήμερα στεγάζει την ταβέρνα «Κατώγι». Λίγο μετά και μέχρι τον αριθμό 66, ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια ωραία συστάδα προσόψεων πέτρινων και τούβλινων κτιρίων, που αναπτύσσονται και ανασυνθέτουν την καθημερινότητα της παλιάς πόλης των Τρικάλων, με μια χαμηλόφωνη περηφάνια. Αυτή η περίκλειστη αίσθηση μοιάζει πιο έντονη και πιο μυστηριακή στην ηρεμία του δρόμου τις ηλιόλουστες Κυριακές.

Αλλά και στη διασταύρωσή της με την οδό Νικοτσαρά υπάρχει ένα γωνιακό, από τα εναπομείναντα γοητευτικά κτίρια του Μεσοπολέμου, που διεκδικεί με επιβλητικότητα την παρουσία του στο χώρο.

Από εκεί και πέρα, το υπόλοιπο τμήμα της οδού Καραϊσκάκη στολίζει ένα πέτρινο διώροφο νεοκλασικό σπίτι και καταλήγει στη συνοικία του Βαρουσίου, όπου την καλωσορίζει από ψηλά το ρολόι του κάστρου των Τρικάλων.

Παλιά παιδικά παιχνίδια της αλάνας

Παλιότερα, τα παιδικά χρόνια ήταν γεμάτα με παιχνίδι σε πλατείες, αλάνες και γειτονιές, χωρίς τον πληθωρισμό των δυνατοτήτων του διαδικτύου και της τηλεόρασης. 

Όμως τα ομαδικά παιχνίδια που περάσανε από γενιά σε γενιά, είναι τα παιχνίδια που τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν, να κερδίζουν, να χάνουν, να μοιράζονται και πάνω απ’ όλα να γελάνε! 

Αγόρια και κορίτσια, την ώρα του παιχνιδιού, έβλεπες στα πρόσωπά τους το γέλιο, τη ξενοιασιά, τη χαρά, το μοίρασμα, την ομαδικότητα!

Πριν ξεκινήσουν τα περισσότερα παιχνίδια, έπρεπε να αποφασιστεί ποιος θα παίξει πρώτος. Για το λόγο αυτό λοιπόν τα... «βγάζανε».

Όλα τα ποιηματάκια ξεκινούσαν με το γνωστό, «μπουφ ή πουφ και συνεχίζανε με τα ποιηματάκια:

«Άκατα μάκατα σούκουτου μπε, άμπε φάμπε ντόμινέ, άκατα μάκατα σούκουτου μπε άμπε φάμπε βγε»

 «Α μπε μπα μπλομ, του κίθε μπλομ, α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ» 
«Πού θα πας εκεί; Στη Βόρεια Αμερική να βρεις και τον Ερμή που παίζει μουσική».

«Ανέβηκα σ' ένα χωριό και είδα ένα γουρούνι το κοίταξα καλά καλά και σου΄μοιαζε στη μούρη. Γω γω γω, συ συ συ. Το γουρούνι είσαι 'συ!»

«Ένα δύο τρία, πήγα στην Κυρία μου 'δωσε ένα μήλο μήλο δαγκωμένο το 'δωσα στην κόρη έκανε αγόρι το 'βγαλε Θανάση σκούπα και φαράσι».

Τα παιχνίδια που παίζονταν όλη μέρα στις αλάνες ήταν πάρα πολλά.

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω... Αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα, αμίλητα ..., Πετάει, πετάει ... ο γάϊδαρος, Η κολοκυθιά, η Τυφλόμυγα, Το κρυφτό, Τα βόλια και τόσα άλλα…

Είναι τόσες πολλές οι παιδικές αναμνήσεις, από χρόνια γεμάτα ξεγνοιασιά, γέλιο, αγάπη και πολύ, πολύ παιχνίδι...που ευτυχώς ορισμένες καταγράφτηκαν σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες και έτσι διασώθηκαν.

Ας θυμηθούμε και μερικά από αυτά τα παιχνίδια μέσα από μια συλλογή παλιών φωτογραφιών. 

Φιλοσοφικές αναζητήσεις

Στις κατά καιρούς συναντήσεις, τις περισσότερες φορές στο εστιατόριο «Έλατος» επί της οδού Ασκληπιού στα Τρίκαλα, γίνονται εδώ και πολύ καιρό διάφορες φιλοσοφικές συζητήσεις, με προβληματισμούς, ανησυχίες και φιλοσοφικές αναζητήσεις πάνω σε διάφορα θέματα.

Συχνά πυκνά οι παρέες, με τη συνοδεία τσίπουρου – οίνου και μεζέδων, δημιουργούν τις συμποσιακές συνθήκες, θέτουν το θέμα προς συζήτηση και ξετυλίγουν την κουβέντα τους με εμπεριστατωμένες απόψεις και τεκμηριωμένα επιχειρήματα.

Συνήθως υπάρχουν ζητήματα, τα οποία αποκαλούνται «φιλοσοφικά» και εμπλέκονται άμεσα με τα ζητήματα άλλων ειδικών χώρων. Ζητήματα, όπως: κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, οικολογικά, θέματα για την ύπαρξη του Θεού και το ρόλο του στη ζωή, για τη σχέση της ύλης με την ψυχή και το πνεύμα, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, για τις ηθικές αξίες, για την ελευθερία, για την αναζήτηση νοήματος στη ζωή και στο Σύμπαν κλπ.

Γνωστά ζητήματα για τα οποία πολλοί ισχυρίζονται και παραδέχονται, ότι δεν έχουν απαντηθεί ξεκάθαρα και είναι δυσεπίλυτα.

Παρουσιάζουμε παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από έναν στοχαστικό διάλογο που έγινε τέλη Οκτωβρίου του 2016.  Η τριμελής παρέα Βαγγέλης Κρικώνης, Γρηγόρης Σαράφης και Δημήτρης Τσιγάρας, επιχειρούν να προσεγγίσουν το θέμα «Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ως κυρίαρχη δύναμη στη νέα μορφή του καπιταλισμού».

Το φίλημα της «άγνωστης Βοσκοπούλας»

Του Νίκου Στύλου  

Ένα από τα πολυτραγουδησμένα ελληνικά ερωτικά τραγούδια, είναι και το γνωστό με τον τίτλο «Μια βοσκοπούλα αγάπησα». Τραγούδι, που σύμφωνα με αυτά που ξέρω εγώ, το έχει τραγουδήσει παραπάνω από μιάμιση ντουζίνα τραγουδιστών, των οποίων τα ονόματα κατά αλφαβητική σειρά είναι: Γρηγόρης Βαλτινός, Κορίνα Βένη, Τασία Βέρα, Θοδωρής Βουτσικάκης, Θύμιος Γκογκίδης, Δημήτρης Ζάχος, Θεόφιλος, Γιάννης Κατέβας, Γιάννης Καψάλης, Νίκος Κωνσταντινόπουλος, Γιάννης Κωνσταντίνου, Ηλίας Λογοθέτης, Βασίλειος Λιάκος, Τσαούσης Μάγγας, Πέτρος Μόκας, Ζάχος Μπαλάτσος, Σπύρος Μπρέμπος, Γιάννης Πετρόπουλος, Μπάμπης Τσέρτος, Λάκης Χαλκιάς και Ταξιάρχης Χάνος.

Αν και συνεχίζει να πολυτραγουδιέται το ομορφότατο αυτό ερωτικό τραγούδι, του οποίου οι στίχοι είναι παρμένοι από το ποίημα με τίτλο «Tο φίλημα», του Γιώργου Ζαλοκώστα, για τη βοσκοπούλα, τη ζηλεμένη εκείνη κόρη, κανείς δεν είπε και δεν λέει λέξη. Ίσως για να μην της βγει το όνομα, ακόμη και σήμερα που τα φιλήματα των κοριτσιών δεν είναι πια ντροπή, αλλά πιστοποιητικά αξίας. 

Είναι αλήθεια ότι τη γυναίκα αυτή, που ο Ζαλακώστας ποιητικά χαρακτηρίζει «Βοσκοπούλου», και το πραγματικό της όνομα είναι Αγγελική Πάλλη, και ο πιο σωστός χαρακτηρισμός της θα ήταν «πνευματικός ποιμένας», το ελληνικό κουτσομπολιό, παρά το μεγαλείο της, την έχει περιφρονήσει. 

Για τον με πάθος έρωτα του ποιητή Ζαλακώστα προς τη «Βοσκοπούλα», που ο ίδιος στα γράμματά του την ονομάζει «ευγενεστάτη κυρία», μεταφέρω εδώ τα γραφόμενα της Βαρβάρας Θεοδωροπούλου-Λιβαδά.  

Ομόφωνα αποφάσισε την μη έγκριση της μελέτης του έργου Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας με καύση βιοελαίων και βιορευστών, στο Βαλτινό, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής (Ε.Π.Ο.Ι.Ζ.Ω.)

Την ευαισθησία και τα αυξημένα αντανακλαστικά της προς την προστασία του περιβάλλοντος επέδειξε την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016 στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου όπου συνεδρίασε, η Επιτροπή Ποιότητα Ζωής (Ε.Π.Ο.Ι.Ζ.Ω.) με θέμα: «Έγκριση της εισήγησης της περιβαλλοντολογικής μελέτης του έργου εγκατάσταση σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας με καύση βιοελαίων και βιορευστών ισχύος 500 kwe, ιδιοκτησίας της επιχείρησης «ΣΕΡΙΦΗΣ Α. – ΛΕΚΚΑΣ Χ. Ο.Ε.» στην αγροτική θέση «Τηγάνας», στο Βαλτινό και καταψήφισε την εισήγηση της περιβαλλοντολογικής μελέτης του έργου.

Στη συνεδρίαση της επιτροπής όπου παραβρέθηκε και o εκπρόσωπος της επιχείρησης, κ. Χαράλαμπος Λέκκας, συζητήθηκε το θέμα των περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων της επικείμενης επένδυσης.

Στην αρχή έγινε η εισήγηση της υπηρεσίας του «Τμήματος Εμπορίου & Υπηρεσιών» του Δήμου Τρικκαίων προς την (Ε.Π.Ο.Ι.Ζ.Ω.) τονίζοντας πως, σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης το έργο πληροί τις νόμιμες προδιαγραφές και η μόλυνση που προκαλεί είναι στα επιτρεπτά όρια του νόμου. 
Στη συνέχεια ανοίχτηκε ένας κύκλος ερωτήσεων προς τους εισηγητές. Ακολούθησε η τοποθέτηση του εκπροσώπου της εταιρείας κ. Χ. Λέκκα, ο οποίος ισχυρίστηκε πως, οι περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις του έργου είναι ελάχιστες, θέτοντας παράλληλα και το ενδεχόμενο του ανταποδοτικού κοινωνικού οφέλους, με την προοπτική συνεργασίας με αγρότες της περιοχής. Ενώ η μονάδα, όπως υποστήριξε, θα δημιουργήσει μία θέση εργασίας.

Στη συνέχεια ο πρόεδρος της επιτροπής κ. Χρήστος Αναστασίου άνοιξε ένα κύκλο τοποθετήσεων όπου υπήρξαν οι τοποθετήσεις των μελών της επιτροπής.

Ο κ. Δημήτρης Παπαθανασίου κατά την επιχειρηματολογία του εξέφρασε την αντίθεσή του προς την δημιουργία αυτού του έργου, το οποίο είναι ρυπογόνο και δεν υπάρχουν αντισταθμιστικά οφέλη για την περιοχή καθότι οι πρώτες ύλες θα εισάγονται από το εξωτερικό. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η επιχειρηματολογία της κας  Ελένης Πούλιου, η οποία εξέφρασε και αυτή τις επιφυλάξεις της, καθότι η εταιρεία δεν επισκέφθηκε καν τους τοπικούς φορείς για να συζητηθεί το θέμα, να ενημερωθούν οι κάτοικοι… και τάχθηκε κατά της δημιουργίας του έργου.

Την απόκρυψη της ύπαρξης του παρακείμενου παραπόταμου και των παρακείμενων επιχειρήσεων και κτηνοτροφικών μονάδων που θα προσβάλλονται από τους ρύπους της μονάδας και δεν αναφέρονται στη μελέτη, τόνισε ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Βαλτινού κ. Δημήτρης Σταμούλης καθώς και τον κίνδυνο καταστροφής του δάσους της Παναγίας με τα σπάνια δέντρα δρυός, που απέχουν 500 μέτρα από το σημείο που πρόκειται να γίνει το έργο.

Στη συνέχεια ο λόγος δόθηκε στον πρώην Δήμαρχο Καλλιδένδρου, κ. Δημήτρη Τσιγάρα, ο οποίος στην τεκμηρίωσή του για τους κινδύνους της επένδυσης, επικαλέστηκε έγγραφο, του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης όπου με την απόφαση της 4 Αυγούστου 2016, με θέμα «Σύσταση και συγκρότηση ομάδας Εργασίας για την σύνταξη εισήγησης για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου ηλεκτροπαραγωγής από βιομάζα και βιοαέριο», εκφράζεται η ανησυχία και η διαπίστωση του υπουργείου ότι προκύπτουν προβλήματα από αυτές τις επενδύσεις.

Ο κ. Τσιγάρας αναφέρθηκε και στη «μόλυνση της νοοτροπίας» από την ανεκτική στάση των πολιτών σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Τέλος ο πρόεδρος της επιτροπής κ. Χρήστος Αναστασίου συνοψίζοντας τις απόψεις που ακούστηκαν στην αίθουσα κατέληξε στη σύνταξη της πρότασης ότι το έργο επιβαρύνει το περιβάλλον, δεν δημιουργεί καμιά αναπτυξιακή προοπτική για τον τόπο και λαμβανομένου το γεγονός της αρνητικής στάσης της τοπικής κοινωνίας πρότεινε στο σώμα να καταψηφίσει την εισήγηση της περιβαλλοντολογικής μελέτης.

Το σώμα συμφώνησε και ομόφωνα αποφάσισε την μη έγκριση της μελέτης.

Τα ΟΧΙ του Αργύρη Χιόνη

Του Αργύρη Χιόνη

«…μου ζήτησαν να κάνω μια ομιλία. Όταν το άκουσα αυτό ομολογώ ότι ζορίστηκα κάπως. 1ον: γιατί δε φημίζομαι για τις ρητορικές μου ικανότητες και 2ον: γιατί τι θα μπορούσε κανείς να πει, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, στα νέα παιδιά που ξεκινούν ανώτερες κι ανώτατες σπουδές, χωρίς να έχουν τη βεβαιότητα ότι οι γνώσεις που θα αποκτήσουν θα αξιοποιηθούν από την κοινωνία. Τι να πεις σ’ αυτούς τους νέους ανθρώπους που ξεκινούν την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία τους όταν συνέχεια ακούν από τους εντός εισαγωγικών «σοφούς» μεγαλύτερούς τους ότι το βαρέλι της κρίσης δεν έχει πάτο κι ότι δεν υπάρχει φως στο τέρμα του τούνελ;
Εγώ ωστόσο που ούτε σοφός είμαι ούτε φύσει αισιόδοξος, άλλωστε είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι ποιητές και συγγραφείς είναι από λίγο έως πολύ καταθλιπτικοί, κατέληξα κατόπιν ωρίμου σκέψεως στο συμπέρασμα ότι υπάρχει φως. Όχι όμως στο βάθος οποιουδήποτε τούνελ, αλλά μέσα μας, στο βάθος του εαυτού μας. Και είναι αυτό το φως που πρέπει να αναζητούμε, ενθυμούμενοι πάντα ότι κάθε φορά που οι Έλληνες μεγαλούργησαν και ξεπέρασαν τις όποιες αντιξοότητες ήταν επειδή έσκυψαν μέσα τους και αναζήτησαν αυτό το εσωτερικό φως.
Έχοντας λοιπόν τα μάτια σας στραμμένα πάντα προς αυτό το φως, αφοσιωθείτε στις σπουδές σας χωρίς να σκέφτεστε το υλικό από αυτές όφελος, γιατί η παιδεία δεν έχει ως στόχο τη δημιουργία πλούτου, αλλά τη διαμόρφωση χαρακτήρα, ήθους και πνεύματος. Όταν αυτό επιτευχθεί τα άλλα, δηλαδή η σταδιοδρομία και οι συνακόλουθες υλικές απολαβές, θα έρθουν από μόνες τους ως φυσική συνέπεια. Η δική μου γενιά, που σαφώς είναι πολύ παλιότερη απ’ τη δική σας και παλιότερη ακόμα κι απ’ αυτή των γονιών σας, έζησε τα παιδικά της χρόνια την εποχή που ακολούθησε τον πόλεμο και τον εμφύλιο, μέσα στην ανέχεια και την εξαθλίωση και τα εφηβικά και ανδρικά μέσα στους κοινωνικούς αγώνες και τις διώξεις της πολιτείας. Και όμως, αυτή η γενιά διέπρεψε στα γράμματα και τις τέχνες. Πρωτοστάτησε στην ανατροπή της χούντας και ανέδειξε σημαντικές προσωπικότητες που ακόμα σημαδεύουν την κοινωνία μας. Ανέδειξε βέβαια και πλήθος καιροσκόπων, ωφελιμιστών, χαρτογιακάδων, πολιτικάντηδων και golden boys. Αυτούς δηλαδή που έχασαν την επαφή με το εσωτερικό τους φως, υποταγμένοι στις προσωπικές φιλοδοξίες τους, στο προσωπικό τους συμφέρον και τα συμφέροντα ξένων σκοτεινών δυνάμεων και μας οδήγησαν σ’ αυτό το χάλι και σ’ αυτή την ντροπή που ζούμε σήμερα. Γι’ αυτό το χάλι όμως ευθυνόμαστε κι εμείς οι ίδιοι που εμπιστευτήκαμε τη μοίρα μας στ’ ανάξια χέρια τους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε τώρα κι εμείς να χάσουμε το εσωτερικό μας φως.
Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα γιορτάζουμε το μεγάλο ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός στον ντόπιο και ξένο φασισμό. Έχουν από τότε περάσει 71 χρόνια, κι ενώ είχαμε πιστέψει ότι το τέρας είχε σκοτωθεί μια για πάντα, το βλέπουμε τώρα να αναγεννιέται με νέα μορφή και νέο όνομα. Το εντός εισαγωγικών «ιδανικό» όνομα της παγκοσμιοποίησης, πίσω από το οποίο κρύβεται μια δράκα μεγαλοτραπεζιτών και κερδοσκόπων που στόχο έχουν την καθυπόταξη όλων των λαών του πλανήτη στην άμετρη λαιμαργία τους για πλούτο και εξουσία.

«Γειά σας φανταράκια μου» από την Τρικαλινή Μουσικοπαρέα

Από τη μουσικοχορευτική παράσταση, με τον τίτλο «Άκου Ντούτσε μου τα Νέα» που έγινε την παραμονή της εθνικής επετείου, την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016 στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων.

Η  «Τρικαλινή Μουσικοπαρέα» σε συνεργασία με τη «Μουσική Σχολή Νατάσα Παπαστάθη», και το Κέντρο χορού Τρικάλων «Τρίκκη»,  υπο την αιγίδα και με την υποστήριξη του «Μουσείου Τσιτσάνη»,  παρουσίασαν τραγούδια ρετρό, δημοτικά και ρεμπέτικα που έχουν γραφτεί για το Έπος του ’40 αλλά και την  κατοχή, με τον γενικό τίτλο «Άκου Ντούτσε μου τα Νέα».

Το ηρωικό ύψωμα 731

Το ύψωμα 731 που βρίσκεται στα στενά της Κλεισούρας ήταν ένα στρατηγικό πέρασμα στα βουνά της Αλβανίας, που εάν έπεφτε θα άνοιγε το δρόμο στους Ιταλούς για την κατάκτηση της Ελλάδας.

Οι Έλληνες κλήθηκαν να το υπερασπιστούν την άνοιξη του 1941. Η μάχη ήταν τόσο σημαντική, που έκανε το Μουσολίνι να βρεθεί αυτοπροσώπως στην πρώτη γραμμή.

Είχε υποσχεθεί άλλωστε στον Χίτλερ ότι τον Μάρτιο θα έκανε παρέλαση στην Αθήνα και ήθελε να είναι παρών στον θρίαμβό της Ιταλίας.

Ο Μουσολίνι τέθηκε προσωπικά επικεφαλής της λεγόμενης εαρινής επίθεσης. Στόχος ήταν να πέσει το ύψωμα 731 και να μπει στην Ελλάδα.

Για να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα, ενίσχυσε με ξεκούραστες και πολλαπλάσιες δυνάμεις το ιταλικό στράτευμα και υποχρέωσε να πάνε στο μέτωπο όλα τα σημαντικά στελέχη του φασιστικού κινήματος, αλλά και τα παιδιά της ιταλικής αριστοκρατίας.

Οι Έλληνες ήταν κατάκοποι και εξαντλημένοι. Η μάχη ήταν σφοδρή. Η αντοχή του ελληνικού στρατού που ήταν πολύ μικρότερος σε αριθμό, ξάφνιασε τους Ιταλούς.

Οι βομβαρδισμοί ήταν τόσο φονικοί που η χαράδρα δίπλα στο λόφο ονομάστηκε χαράδρα του θανάτου. Ο Μουσολίνι έχασε το ύψωμα 731 και ταπεινωμένος αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Ρώμη. Η «Μηχανή του Χρόνου» συνάντησε δύο βετεράνους που πολέμησαν στο στρατηγικό ύψωμα.

Τον Ευάγγελο Κόγια από Σοφάδες Καρδίτσας και τον Χρήστο Κανέλα από την Πύλη Τρικάλων Οι μαρτυρίες τους για το απάνθρωπο πρόσωπο του πολέμου, συγκλονίζουν.

Οι ίδιοι όχι μόνο δεν ξέχασαν την εμπειρία τους, αλλά οι σκληρές εικόνες θανάτου που αντίκρισαν τότε, τους ακολούθησαν σε όλη τους την ζωή. Οι μάχες σώμα με σώμα και η ανθρωποθυσία των συμπολεμιστών τους τους σημάδεψε τη ζωή.

Ο Χρήστος Κανέλας σε μια μοναδική εξομολόγηση στον Χρίστο Βασιλόπουλο περιέγραψε την πιο τραγική στιγμή της ζωής του, όταν βρέθηκε κάτω από την ανυπόφορη ψυχική δοκιμασία και άνοιξε πυρ κατά ομάδας Ιταλών στρατιωτών την ώρα που σήκωσαν τα χέρια τους για να παραδοθούν.

Είχε προηγηθεί ανηλεής βομβαρδισμός του υψώματος από το εχθρικό πυροβολικό και σκληρές μάχες που είχαν ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν δίπλα του πολλοί φίλοι και συμπολεμιστές. Δυστυχώς λίγες ημέρες μετά τη συνέντευξη ο Χρήστος Κανέλας έφυγε από τη ζωή.

Γιάννης Βαγγελός. Ένα αξιόλογο ταλέντο στους Κρητικούς χορούς, από το Βαλτινό

Ο συγχωριανός μας πρωτοχορευτής, του Χορευτικού Ομίλου Τρικάλων, Γιάννης Αντ. Βαγγελός, το τελευταίο διάστημα, έχει εξελιχθεί σε μεγάλο ταλέντο στους Κρητικούς χορούς και εντυπωσιάζει τους πάντες με την εμφάνισή του.

Αν και βέρος Θεσσαλός, εν τούτοις έχει την ιδιοσυγκρασία του Κρητίκαρου. Έχει αφομοιώσει δημιουργικά όλους τους χορούς και τους χορεύει με λεβεντιά, χάρη και ζωντάνια.

Οι Κρητικοί χοροί είναι ιδιαίτερα ενεργητικοί, γρήγοροι και χαρακτηρίζονται ως πολεμικοί. Πολλές φορές χορεύονται μόνον από άντρες. Ουσιαστικά αναπαριστούν τα στοιχεία της Κρητικής φύσης, την φουρτουνιασμένη θάλασσα και τα άγρια και απόκρημνα Κρητικά βουνά.

Βλέποντας κανείς τον Γιάννη Βαγγελό να χορεύει Κρητικούς χορούς, καταλαβαίνει πως αυτός ο χορευτής έχει εισβάλλει μέσα στην ουσία της ποιητικής των πραγμάτων και με την δεξιοτεχνία του, την αντοχή του, την ομορφιά του, αλλά και τις εσωτερικές του παρορμήσεις όπως είναι η αγάπη, το θάρρος, ο φόβος, ακόμα και ο πόνος του θανάτου, προβάλλονται και αποδίδονται αριστοτεχνικά με την παλικαριά, τη χάρη και την αρχοντιά της κίνησης.

Πρώτος από αριστερά, χορεύοντας πεντοζάλη με την χορευτική ομάδα του Χορευτικού Ομίλου Τρικάλων

Η μαγεία του Κρητικού χορού δεν είναι μόνο τα βήματα και οι κινήσεις των χορευτών. Είναι τα ίδια τους τα σώματα, οι φορεσιές τους, ακόμα και αυτοί που κάθονται γύρω τους, οι θεατές. Είναι η μουσική και το τραγούδι που με τους έντονους και δυναμικούς ρυθμούς δίνουν ηρωική ατμόσφαιρα στην όλη χορευτική διαδικασία. Είναι, επίσης η συγκίνηση, η επικοινωνιακή ματιά, το ρίγος... και όλα αυτά, ο Γιάννης Βαγγελός με την ομάδα του τα γνωρίζουν, τα χειρίζονται και τα αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο.

Εμείς, μαζί με τα συγχαρητήριά μας δράττουμε την ευκαιρία να ευχηθούμε τον Γιάννη Βαγγελό με μια Κρητική μαντινάδα.

«Γιάννη, από τα βάθη τσι καρδιάς μία ευκή σου κάνω

να στρώνει η μοίρα τις χαρές να περπατείς απάνω»!

Μουσική Παράσταση «Άκου Ντούτσε μου τα Νέα»

Μια ενδιαφέρουσα μουσικοχορευτική παράσταση θα γίνει την παραμονή της εθνικής επετείου, την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου στο Πνευματικό Κέντρο.

Η  «Τρικαλινή Μουσικοπαρέα» σε συνεργασία με τη «Μουσική Σχολή Νατάσα Παπαστάθη», και το Κέντρο χορού Τρικάλων «Τρίκκη»,  υπο την αιγίδα και με την υποστήριξη του «Μουσείου Τσιτσάνη», θα παρουσιάσουν τραγούδια ρετρό, δημοτικά και ρεμπέτικα που έχουν γραφτεί για το Έπος του ’40 αλλά και την  κατοχή, με τον γενικό τίτλο «Άκου Ντούτσε μου τα Νέα» . Μαρτυρίες και ιστορικά στοιχεία για να κατανοήσουμε καλύτερα το κλίμα της εποχής θα παρουσιάσει ο Ποιητής & Εκπαιδευτικός Αγαθοκλής Αζέλης.

Η εκδήλωση θα αρχίσει στις 8:30 μμ και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. 

Στο πλευρό των κατοίκων Βαλτινού τάσσεται ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Χρήστος Μιχαλάκης για την μη αδειοδότηση της ρυπογόνου επένδυσης «Μονάδα Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας με βιοέλαια - βιορευστά»

Τα ενστικτώδη αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης επιβάλλουν την ανάγκη της ενεργοποίησης των πολιτών ώστε να ασκηθεί πίεση στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση και στην κρατική εξουσία για να προχωρήσουν σε μέτρα κατά της ρύπανσης του περιβάλλοντος από επιχειρήσεις. Να αναγκαστεί η κρατική εξουσία να αναχαιτίσει με θεσμικά μέτρα την περιβαλλοντολογική καταστροφή.

Αυτά τονίστηκαν σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 24 -10-2016, στο γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Χρήστου Μιχαλάκη, όπου συμμετείχαν, η Αντιδήμαρχος Τρικκαίων κα. Ελένη Πούλιου, ο Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Βαλτινού κ. Δημήτριος Σταμούλης, ο πρώην Δήμαρχος Καλλιδένδρου κ. Δημήτρης Τσιγάρας και ο πρώην Πρόεδρος Δ.Σ. Δήμου Καλλιδένδρου κ. Αθανάσιος Ζαμπακάς.

Στη σύσκεψη συζητήθηκε το θέμα της δημιουργίας Μονάδας Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας στο Βαλτινό, όπου τέθηκε υπόψη στον κ. αντιπεριφερειάρχη, η αρνητική απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου Βαλτινού και το ψήφισμα της Λαϊκής Συνέλευσης των κατοίκων Βαλτινού, ώστε να μην επιτρέψουν την δημιουργία αυτής της επένδυσης στον τόπο τους.

Κατά τη συγκρότηση ορθολογικών επιχειρημάτων εκφράστηκαν οι λόγοι που δεν πρέπει να γίνει σε καμία περίπτωση αυτή η ρυπογόνος επένδυση.

Ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Μιχαλάκης τάχθηκε και αυτός κατά της δημιουργίας αυτής της επένδυσης και τόνισε ότι κατανοεί και στηρίζει την άποψη των κατοίκων του Βαλτινού. Τόνισε δε ότι δεν έχει να ωφεληθεί τίποτα η περιοχή από αυτή την επένδυση καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμες πρώτες ύλες (βιοέλαια) στην περιοχή, ούτε δημιουργούνται θέσεις εργασίας, άρα δεν υπάρχει λόγος να επιβαρυνθεί με μόλυνση το περιβάλλον από μια τέτοια επένδυση.

Τάχθηκε στο πλευρό των κατοίκων Βαλτινού και θεωρεί ότι και το Περιφερειακό Συμβούλιο θα καταψηφίσει την αδειοδότηση αυτή, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να συζητήσει το θέμα και με τον περιφερειάρχη κ. Κώστα Αγοραστό. Ζήτησε μάλιστα από την Αντιδήμαρχο κ. Ελένη Πούλιου να κοινοποιηθούν οι αντιδράσεις των κατοίκων στις υπηρεσίες καθώς και στα θεσμικά όργανα.

Αναμένονται τώρα οι αποφάσεις των οργάνων: του Δημοτικού Συμβουλίου Τρικκαίων, της Περιφερειακής Επιτροπής, του Περιφερειακού Συμβουλίου  και στη συνέχεια της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. 

Μάνος Χατζιδάκις - Νίκος Γκάτσος. 50 χρόνια μαζί

Όταν η μουσική ιδιοφυΐα του Μάνου Χατζιδάκι συνάντησε τον τέλειο ποιητικό λόγο του Νίκου Γκάτσου. Η γνωριμία και η συνεργασία τους που χρονολογείται, από τα μέσα της δεκαετίας του '40, έμελλε να αποτελέσει σταθμό στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής, ολοκληρώνοντας από κοινού κύκλους τραγουδιών μοναδικής αξίας, ποιότητας και αισθητικής.

Για 50 σχεδόν χρόνια στενοί φίλοι, συνομιλητές, συνεργάτες. Από την γνωριμία τους το 1942 στο πατάρι του Λουμίδη όπου στην ήδη υπάρχουσα παρέα των ποιητών Βαλαωρίτη, Εγγονόπουλου, Εμπειρίκου, Ελύτη και Γκάτσου προστίθεται ο νεαρός Χατζιδάκις, την Αμοργό που εξέδωσε ο ποιητής το 1943 (Εκδόσεις Αετός), την πρώτη συνεργασία τους με το Ματωμένο γάμο του Λόρκα σε μετάφραση του Γκάτσου και το θρυλικό «Χάρτινο το Φεγγαράκι» που πρωτοερμήνευσε η Μελίνα Μερκούρη στη θεατρική παράσταση του θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν, «Λεωφορείο ο Πόθος» το 1948 ως το Θάνατο του Νίκου Γκάτσου το 1992 και τους Αντικατροπτισμούς που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του το 1993. 

Όταν γνωρίστηκαν ο Χατζιδάκις ήταν στα 17 και ο Γκάτσος στα 28 και όπως έλεγε ο πρώτος: «Ο Γκατσος επηρέασε εμένα και όχι εγώ τον Γκάτσο»

Σε μια συνομιλία με τον Αντώνη Φωστιέρη και τον Θανάση Νιάρχο στο περιοδικό «Η ΛΕΞΗ» (τεύχος 52 Φλεβάρης 1986) ο Χατζιδάκις μιλάει για τη φιλία του με τον Νίκο Γκάτσο:

«Ο Γκάτσος επηρέασε εμένα, όχι εγώ τον Γκάτσο. Εγώ ήμουν

ο μαθητής. Είχα την τύχη να εισπράξω πολύτιμα μαθήματα, ιδίως σε μια περίοδο, μετά την απελευθέρωση, που οι συνομήλικοί του φίλοι έφυγαν στην Ευρώπη, και οι δικοί μου πάλι το ίδιο, και μείναμε οι δυο μας στο πατάρι του “Λουμίδη” ή του “Πικαντίλλυ” να μιλάμε. Ο Γκάτσος μπορεί να δέχτηκε πληροφορίες από μένα, αλλά όχι επιρροή. Και να σας πω μεταξύ των σπουδαίων μαθημάτων ένα παράδειγμα: όταν σε ηλικία εικοσιπέντε ετών έγραψα για την Μαρίκα Κοτοπούλη μουσική για την “Ορέστεια”, είχα κάνει και δυο θαυμάσια μέρη για τις “Χοηφόρες”, λόγω των οποίων απολάμβανα μεγάλο θρίαμβο εις τον κύκλο των ειδικών. Είχε επισημανθεί η σημασία τους, η δε Μαρίκα με λάτρευε εν ονόματι των δύο αυτών μεγάλων στιγμών. Όταν λοιπόν ήρθε και τ’ άκουσε ο Γκάτσος, γύρισε και μου έκανε ένα αυστηρότατο μάθημα: ότι αυτά είναι θαυμάσια, αλλά για τον Ευριπίδη κι όχι για τον Αισχύλο. 

Όχι στη επερχόμενη «χολέρα» των ρυπογόνων επενδύσεων

Λένε πως, η ΙΣΤΟΡΙΑ επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.

Εύχομαι και ελπίζω να μη συμβαίνει το ίδιο και με τους ΜΥΘΟΥΣ.

Ο μύθος του Βαλτινού
Ήταν λένε κάποτε και είναι αληθινό

ένας νέος έμπορας από το Βαλτινό.

Είχε τρία άλογα βαρβάτα δυνατά

και ταξίδια έκανε συχνά προς τη Φραγκιά.

Δυο τρεις φορές το χρόνο ταξίδευε εκεί

κι έμοιαζε η πραμάτεια του προίκα βασιλική.

Αγόραζε μπακίρια, μετάξια, ασημικά,

υφάσματα, κασμίρια και ρούχα πλουμιστά.

Σε ένα απ' τα ταξίδια του, γυρνώντας στο χωριό

κακοκαιριά τον πιάνει κοντά στον Πηνειό.

Πλημμύρισε ο τόπος και βγήκε η Σαλαμπριά

και το νερό απειλούσε τα γύρω τα χωριά.

Καθώς λοιπόν για πέρασμα κοιτούσε για να βρει

αντίκρισε μπροστά του γυναίκα μοναχή,

χλωμή μαυροφορούσα, με μακριά μαλλιά,

να τον κοιτάει στα μάτια, βουβή χωρίς μιλιά.

Παίρνει αυτός το λόγο και ευθύς την ερωτά.

-Ποια είσαι; Τι γυρεύεις, μονάχη εδώ κυρά;

-Απέναντι πηγαίνω μα το πολύ νερό,

μου έκλεισε το δρόμο και μάταια προσπαθώ.

Εκείνος καλοκάγαθος χωρίς να το σκεφθεί

της λέει στ' άλογό του αμέσως ν' ανεβεί.

Και με κινδύνους χίλιους, τα ορμητικά νερά

περάσανε και βγήκαν στην απέναντι μεριά.

-Σ' ευχαριστώ λεβέντη μου, χρόνια πολλά να ζήσεις,

για το καλό που μ' έκανες χάρη μη μου ζητήσεις.

Εγώ μονάχα θα σου πω ποια είμαι τι ζητάω,

Χολέρα με φωνάζουνε και στο χωριό σου πάω.

Τα πάνω κάτω ήρθανε κι αντάριασε η μέρα

την ώρα που του έλεγε πως ήταν η χολέρα.

Απεγνωσμένος έφερε στη σκέψη τα παιδιά του

την όμορφη γυναίκα του και ράγισε η καρδιά του.

Πιάνει σκοτώνει τ' άλογα και καίει την πραμάτεια

και στου θανάτου τη σκιά δακρύζουνε τα μάτια.

Τρέχει κι αρχίζει με φωνές τον κάμπο να οργώνει

ειδοποιεί για το κακό που στο χωριό ζυγώνει.

Ανάστατοι οι κάτοικοι τα σπίτια τους αφήσαν’

γέροι γυναίκες και παιδιά, γρήγορα την κολλήσαν’

και πριν προλάβουν για καλά τους έχει ξεκληρίσει

λίγοι προφτάσαν’ κρύφτηκαν σε κάποιο εξωκλήσι.

Στον Αι Θανάση κρύφτηκαν και με την προσευχή τους

ζητούν βοήθεια απ' το θεό για την καταστροφή τους.

Το Παλιοχώρι χάθηκε, το αφάνισε μια μέρα

στο πέρασμά της από 'κεί η άτιμη χολέρα.

Ο άμοιρος ο έμπορας στη Σαλαμπριά πηγαίνει

βουτάει μέσα στα θολά νερά της και πεθαίνει.

Από την ευσπλαχνία του και το φιλότιμό του

χωρίς να θέλει έφερε το χάρο στο χωριό του.

Περνά διαβαίνει ο καιρός και φεύγει η χολέρα

και φάνηκε η άνοιξη στο δροσερό αέρα.

Ρίχνονται τότε στη δουλειά πιο κάτω και αρχίζουν

το Βαλτινό του σήμερα όλοι μαζί το κτίζουν.

Επιστολή του Θανάση Ζαμπακά προς την Περιφέρεια Θεσσαλίας

Πληθαίνουν οι κραυγές αγωνίας των κατοίκων της περιοχής Βαλτινού για την ρυπογόνο επένδυση που πρόκειται να γίνει στο Βαλτινό. 

Παρακάτω δημοσιεύουμε μια επιστολή που έστειλε ο Θανάσης Ζαμπακάς προς την Περιφέρεια Θεσσαλίας.

"Κύριε Περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστέ, κύριοι  Περιφερειακοί Σύμβουλοι.
Η μελέτη του Έργου παραγωγής Ηλεκτρικής ενέργειας στη θέση ΤΗΓΑΝΑΣ της Δ Ε Βαλτινού του Δήμου Τρικκαίων, περιγράφει τις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις βελούδινες, αλλά επειδή βρισκόμαστε στην Ελλάδα που ως γνωστόν τίποτε δεν λειτουργεί σωστά, θα σας ρωτήσω τα εξής:
1. Για ποιον λόγο η μελέτη δεν αναφέρει ότι το χωράφι του εργοστασίου εφάπτεται σε χείμαρρο με αναβλύζοντα νερά που χύνεται στα 120 μέτρα στον «Ανάποδο» ποταμό και περνάει στα όρια του χωριού μας, Βαλτινό; 

Απάντηση ...Mα για να πετάει αργότερα τα καρκινογόνα απόβλητα (όπως τα τυροκομεία καθ’ άπασαν την επικράτεια).
2. Οι ρύποι και τα καυσαέρια δεν θα ρυπαίνουν το περιβάλλον; Η μελέτη λέει λίγο.

Άρα θα ρυπαίνουν; Τα καυσαέρια θα είναι 70% πάνω από των μηχανών ΝΤΗΖΕΛ.

Τα λάδια όταν καίγονται δημιουργούν κυκλικούς υδρογονάνθρακες, που σημαίνει καρκίνο. Αγαπητοί κ.κ. σύμβουλοι «ένα αεράκι θα σας φέρνει τον καρκίνο και στο δικό σας το πιατάκι».
3. Ποιό το όφελος της περιοχής όταν τα καύσιμα (κραμβέλαιο) θα εισάγονται από Κίνα ή θα είναι, (ακόμα χειρότερα), λάδια πλοίων;
4. Φαντασθείτε τον θόρυβο που θα ακούγεται στην γύρω περιοχή, όταν θα δουλεύουν οι τουρμπίνες του εργοστασίου (όπως τα αεροπλάνα ΤΖΑΜΠΟ).

Άρα δεν θα επιβαρύνεται η περιοχή και με ηχορύπανση;
Κύριοι Περιφερειακοί Σύμβουλοι καλείστε να αποφασίσετε για την αδειοδότηση αυτού του έργου. Αν το πράξετε να ξέρετε πως θα ανοίξετε την όρεξη για παρόμοια έργα και σε άλλους επενδυτές.

Όμως σκεφθείτε:
1. Τι θα κάνατε αν το εργοστάσιο αυτό γινόταν έξω από το σπίτι σας;
2. Πέρα από την επιχείρηση δεν ωφελείται κανένας άλλος.
3. Κάθε φορά που πρέπει να αποφασίσετε για κάτι παρόμοιο προτάσσεται η αιτιολογία της ανάπτυξης. Μα πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβουμε όλοι μας ότι τέτοια έργα που ωφελείται μόνο ο επενδυτής, από την επιδότηση της Ε.Ε., δεν είναι ανάπτυξη αλλά έμμεσο κέρδος για τα κράτη της Ε.Ε., που χρησιμοποιούν την πατρίδα μας ως λάκκο απόρριψης αποβλήτων!
ΟΧΙ κύριοι, τέτοια ανάπτυξη δεν την θέλουμε.

ΟΧΙ κύριοι δεν θέλουμε να υπογράψετε την μελλοντική μας θανατική καταδίκη.
ΟΧΙ κύριοι δεν θέλουμε τον καρκίνο στην αυλή μας ή οπουδήποτε αλλού.
Κύριε Αγοραστέ, κύριοι Σύμβουλοι, ήρθατε στο χωριό μας και σας προσφέραμε ένα ποτήρι νερό, εάν όμως περάσει αυτό το έργο - φονιάς, τότε καλά θα κάνετε να μην περάσετε ούτε απ’ έξω από το χωριό μας.

Κι αν επιμένετε, θα σας προσφέρουμε νερό από το ποτάμι που θα δέχεται τα απόβλητα του εν λόγω έργου.
Τέλος σας παρακαλούμε να μην παίζετε με την υγεία των παιδιών μας και των κατοίκων του χωριού μας και να μην εγκρίνετε το έργο.

Θανάση Ζαμπακάς 

Βαλτινό Τρικάλων 20/10/2016 

Υ.Γ.  Κα Γερακούδη, θα θέλατε μια τέτοια επένδυση στην αυλή του σπιτιού σας;"