Ο Κώστας Χατζηχρήστος και η πολυτάραχη ζωή του

Ο Θύμιος, ο Μιχαλιός, ο μπακαλόγατος Ζήκος, ο κύριος πτέραρχος, ο Δήμος απ’ τα Τρίκαλα, ο Ηλίας του 16ου ή απλά ο Κώστας Χατζηχρήστος και τα χίλια πρόσωπά του που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει!

Ο αξιαγάπητος κωμικός μας, σφράγισε τη χρυσή θεατρική εποχή της επιθεώρησης αλλά και τα χρονικά του ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας παρακαταθήκη αμέτρητες ταινίες.

Ο Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921, ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι. Φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και τελείωσε τις σπουδές του στην Καβάλα.

Πριν κλείσει τα 21 του χρόνια παντρεύτηκε για πρώτη φορά ενώ στα δύσκολα χρόνια της κατοχής μαζί με την γυναίκα του έφυγαν για την Γερμανία για να δουλέψουν και να ζήσουν. Τα πράγματα όμως είναι πολύ δύσκολα, μπλέκουν με τις Αρχές Κατοχής και παραλίγο να έχουν άσχημο τέλος. Ακριβώς μέσα στις κακουχίες της Κατοχής, επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, θα αρχίσει η εμπλοκή του με το θέατρο.

Όταν ήρθε στην Αθήνα ο πρώτος γάμος του ήταν ήδη παρελθόν. Θα ακολουθήσουν πάμπολλες εφήμερες περιπέτειες με δεσποινίδες και κυρίες με τον Κώστα Χατζηχρήστο να κερδίζει τη φήμη του απίστευτου Καζανόβα και του ερωτικού θρύλου. Μέχρι το 1948, ο Χατζηχρήστος περιδιάβαινε την Ελλάδα με θεατρικά μπουλούκια κάνοντας πολλούς να τον ξεχωρίσουν για το αμίμητο και πηγαίο κωμικό ταλέντο του.

Το 1949, θα τον προσλάβει η Κούλα Νικολαΐδου στον μουσικό της θίασο στην Αθήνα και δύο χρόνια αργότερα θα βρει τη θέση του στις επιθεωρήσεις του θεάτρου Ακροπόλ. Εκεί θα σκαρώσει τον ιστορικό χαρακτήρα του, τον «Θύμιο», που έμελλε να σφραγίσει την καλλιτεχνική του διαδρομή!

Ο Θύμιος θα τον κάνει αμέσως γνωστό στο αθηναϊκό κοινό βάζοντας τις βάσεις για μια σπουδαία κωμική καριέρα που ερχόταν ολοταχώς. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1950, ο Χατζηχρήστος είναι ήδη μεγάλο όνομα στην κωμωδία και την επιθεώρηση, τόσο ως ηθοποιός όσο και ως θεατρικός παραγωγός. Παράλληλα κάνει τον δεύτερο γάμο του με την Μαίρη Νικολαΐδου και αποκτά την πρώτη του κόρη, την Τέτα, μετέπειτα σύζυγος του ηθοποιού Πέτρου Φυσσούν.

Λίγο αργότερα θα κάνει τον τρίτο γάμο του με την πρωταγωνίστρια του μουσικού θεάτρου Καίτη Ντιριντάουα με την οποία θα αποκτήσει μία κόρη. Συγχρόνως λόγω της στενής φιλίας του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τότε παντοδύναμο πρωθυπουργό, κατορθώνει να «σβήσει» το πολύ αριστερό παρελθόν της Ντιριντάουα στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου, που της δημιουργούσε διαρκώς προβλήματα.

Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1952 στην ταινία «Ο πύργος των ιπποτών», ενώ με την Φίνος Φιλμ ξεκίνησε να συνεργάζεται το 1955 με την ταινία «Γκόλφω» και γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας από τους δημοφιλέστερους κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου.

Το 1959 κάνει την καλύτερη εμφάνιση του στη μεγάλη οθόνη με την απίστευτη κωμωδία «Ο Ηλίας του 16ου», κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, το οποίο παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο Παρκ, από το θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη.

Λίγα χρόνια μετά την τεράστια εισπρακτική επιτυχία της ταινίας, ο Χατζηχρήστος έπαιξε τον ίδιο ρόλο και στο θέατρο. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60 θα συνεργαστεί κυρίως με τον Φίνο γυρίζοντας τις καλύτερες ταινίες του: «Μακρυκωσταίοι Και Κοντογιώργηδες»(1960), «Ο Σκληρός Άνδρας»(1961), «Ο Δήμος Από Τα Τρίκαλα»(1962) και «Οι Κληρονόμοι»(1964).

Εκτός Φίνου θα γυρίσει την ίδια χρονική περίοδο τον «Παρά και το Φουκαρά» και φυσικά «Της Κακομοίρας» που δίνει ρεσιτάλ γέλιου στον ρόλο του Ζήκου.

Το 1961 φτιάχνει το «Θέατρο Χατζηχρήστου» στην οδό Πανεπιστημίου ενώ το γυναικείο φύλο εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί στην ερωτική ζωή του μεγάλου μας κωμικού. Σύμφωνα με την άγνωστη αυτοβιογραφία του, η οποία κυκλοφόρησε πριν πολλά χρόνια εξαντλήθηκε και δεν ξανακυκλοφόρησε ποτέ, εκτός από τις νόμιμες συζύγους του είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις Άννα Φόνσου, Μάρθα Καραγιάννη, Ντίνα Τριάντη, Σπεράντζα Βρανά και την Μπεάτα Ασημακοπούλου.

Το 1975 παίρνει διαζύγιο από την Καίτη Ντιριντάουα με την δύσκολη περίοδο της ζωής του να ξεκινά όταν  ξαφνικά χάνει την Ελένη Πανταζή, την τέταρτη του γυναίκα, μόλις στα 42 της χρόνια.

Καταρρέει και βρίσκει τη παρηγοριά του στο ποτό, το οποίο τον περιθωριοποιεί για αρκετά χρόνια. Το 1983 διακόπτει τις θεατρικές εμφανίσεις του. Μετά από μακρά περίοδο απουσίας επέστρεψε στο θέατρο την περίοδο 1994-95, παίζοντας στο δικό του χώρο, το “Θέατρο Χατζηχρήστου” στη στοά Πανεπιστημίου & Ιπποκράτους, την επιθεώρηση “Δεν ήξερες, δε ρώταγες” και την επόμενη χρονιά σε συνεργασία με τον Γ. Πάντζα το έργο του Κ. Παπαπέτρου “Τρελάθηκα και σώθηκα”.

Δυστυχώς, τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, καθώς και ο θάνατος της τρίτης του γυναίκας, άρχισαν να τον καταρρακώνουν με αποτέλεσμα να φύγει από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2001 χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

Ο Κώστας Χατζηχρήστος υπήρξε σύμβολο του ελληνικού κινηματογράφου. Εξέφρασε το χιούμορ, τον σαρκασμό, τον αυτοσαρκασμό, την αγωνία, αλλά και την καλοσύνη του ανθρώπου που αγωνίζεται μέσα στο μεγάλο έπος της καθημερινότητας. Τον ευχαριστούμε για όλα!!!

του Ηλία Τάσκου