Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Το γεφύρι της Πόρτας




Βρίσκεται κοντά στο μικρό σήμερα οικισμό Πόρτα-Παναγιά των Τρικάλων, ακριβώς στο σημείο όπου από τη μια μεριά ο Κόζιακας και από την άλλη ο Ίταμος παραστριμώχνουν τον Πορτιάτη, δημιουργώντας στενό φαράγγι -αποτελεί την κύρια είσοδο για τα χωριά του Ασπροποτάμου.


Μονότοξο, παμπάλαιο γεφύρι, εξυπηρέτησε για αιώνες την περιοχή, μέχρι που το 1936 χτίστηκε πιο πάνω τσιμεντένια γέφυρα.


Είναι γνωστό πως το γεφύρι χτίστηκε το 1514 με πρωτοβουλία και δαπάνη του μητροπολίτη Βησσαρίωνα (1489-1540). Ο κόσμος βέβαια, το έτσι κι αλλιώς μακρινό αυτό γεγονός, το συνέδεσε με εξωπραγματικές δυνάμεις και γεγονότα, το ενέταξε στη μυθολογία του εμπλουτισμένο με πολλές και απίθανες λεπτομέρειες. Φυσικά, στη φόρτιση της φαντασίας του, κύριο ρόλο έπαιξε η αξιοθαύμαστη στο χρόνο αντοχή του έργου.


Παρουσιάζουμε παρακάτω μερικές σπάνιες φωτογραφίες από το διάβα των αιώνων.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙΟΥ Ι.Ν. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΑΛΤΙΝΟΥ



Την Τετάρτη 15-8-2012 εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εορτάζει και πανηγυρίζει το εξωκλήσι Παναγίας της Βαλτινιώτισσας.
Την Τρίτη 14 Αυγούστου και ώρα 7.30 μ.μ. θα τελεστεί Μέγας εσπερινός με αρτοκλασία, Θείο Κήρυγμα και στη συνέχεια θα προσφερθεί φιλοξενία.
Την Τετάρτη πρωί 15 Αυγούστου, ανήμερα της εορτής και ώρα 7.30 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία μετ’ αρτοκλασίας.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ακολουθήσει η καθιερωμένη φιλοξενία.
Προσκαλούνται οι πιστοί και φιλέορτοι να τιμήσουν την Μεγαλόχαρη Παναγία μας.
Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Η χρονολόγηση του ναού της Παναγίας Βαλτινού


Πότε κτίστηκε το εξωκκλήσι της Παναγίας.



Με αφορμή το πανηγύρι στο εξωκκλήσι της Παναγίας (Κοίμηση της Θεοτόκου) Βαλτινού, στις 15 Αυγούστου 2012, αλλά και με την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ανέγερση αυτού του ναού, δημοσιεύουμε νέα ιστορικά στοιχεία που προέκυψαν για την χρονολόγηση του.
Σύμφωνα με τις διάφορες αναδιφήσεις, σε παλαιότερες τοπικές εφημερίδες και βιβλία τα συγκεκριμένα στοιχεία για τη χρονολόγηση της Παναγίας Βαλτινού έχουν ως εξής:
Στις αρχές του 19ου αιώνα, λόγω της παρακμής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεγάλο τμήμα της Θεσσαλίας αποτελούσε ιδιοκτησία του Αλή πασά των Ιωαννίνων.


Το εξωκκλήσι της Παναγίας (φ. 1961 π.)

Το 1881 με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην υπόλοιπη Ελλάδα, το ιδιοκτησιακό καθεστώς άλλαξε. Επειδή η απελευθέρωση δεν έγινε επαναστατικά, οι Τούρκοι ιδιοκτήτες των τσιφλικιών είχαν το δικαίωμα να πουλήσουν φεύγοντας τις περιουσίες τους, κυρίως σε πλούσιους Έλληνες γαιοκτήμονες και επιχειρηματίες.

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Νίκος Μαρδάνης Συλλέκτης λαογραφικού υλικού


Ξεκίνησε ως συλλέκτης ελληνικών νομισμάτων και χαρτονομισμάτων στις αρχές του 1990 και στην πορεία κατέληξε ως συλλέκτης παλιών λαογραφικών αντικειμένων.
Σήμερα έχει δημιουργήσει μια τεράστια λαογραφική συλλογή που περιλαμβάνει σχεδόν όλη τη γκάμα της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας.
Ο Τρικαλινός συλλέκτης Νίκος Μαρδάνης, ασχολείται με όλες τις εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού. Συλλέγει, συντηρεί, καταγράφει εξετάζει και ταξινομεί όλα όσα ένας λαός κατά παράδοση ενεργούσε και έπραττε σε τοπικό και σε συλλογικό επίπεδο.


Το περιεχόμενο της συλλογής του ποικίλει καθώς αποτελείται από διάφορα θέματα εκδήλωσης της ψυχικής και κοινωνικής ζωής του λαού.
Κατηγορίες, τις οποίες θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ως αντικείμενο της συλλεκτικής λαογραφικής του δραστηριότητας, που αφορούν στον υλικό βίο και την λαϊκή δημιουργία είναι:

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Συναυλία: Βασίλης Λέκκας – Λάμπρος Καρελάς

Για μια μοναδική συναυλία
την Τρίτη 21 Αυγούστου
στην Καλαμπάκα.
Δύο σπουδαίους καλλιτέχνες θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό στο ανοιχτό θέατρο Καλαμπάκας την Τρίτη 21 Αυγούστου.


Τον Βασίλη Λέκκα που με την μοναδική φωνή του ερμήνευσε τραγούδια των σπουδαιότερων Ελλήνων δημιουργών και τον Λάμπρο Καρελά που με τα «Παιδιά απ’ την Πάτρα» και την προσωπική του διαδρομή έκανε την δική του βόλτα στην Ελλάδα με τραγούδια λαϊκά και αγαπήθηκε από το κοινό.


Μαζί τους θα εμφανισθούν δύο ερμηνεύτριες από την περιοχή μας που κέρδισαν καλλιτεχνικά την εκτίμηση της τοπικής κοινωνίας, η Μαρία Πουλιανίτη και η Ασπα Τσίνα.
Τους καλλιτέχνες συνοδευει η ορχήστρα «Βασίλης Τσιτσάνης» και το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει ένα απάνθισμα από τραγούδια συνθετών που έκαναν το Ελληνικό τραγούδι ποιο όμορφο και φωτεινό.
Θα ακουστούν τραγούδια του Χαζτιδάκι, του Θεοδωράκη, του Τσιτσάνη, του Άκη Πάνου και άλλα τραγούδια που έκαναν τη διαδρομή τους από γενιά σε γενιά και σήμερα μπορούν ακόμα να είναι το ίδιο αγαπημένα και να συντροφεύουν τις ιδιαίτερες στιγμές μας.
Η συναυλία γίνεται σε συνεργασία με την αντιδημαρχία Πολιτισμού και τελεί υπό την αιγίδα του δήμου Καλαμπάκας στα πλαίσια των εκδηλώσεων «ΜΕΤΕΩΡΑ ΤΕΧΝΗΣ» 2012.
Η συναυλία θα αρχίσει στις 9 μμ και η γενική είσοδος είναι 10 ευρώ.

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Εκδηλώσεις για τον 15Αύγουστο στο Βαλτινό


Μια σειρά εκδηλώσεων προγραμματίζονται για την παραμονή, αλλά και ανήμερα του 15 Αυγούστου στο Βαλτινό.
Με αφορμή το πανηγύρι της Παναγίας, (Κοίμηση της Θεοτόκου) ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος, αλλά και τα διάφορα Καφέ και ταβέρνες του Βαλτινού, διοργανώνουν μουσικοχορευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.


Συγκεκριμένα: στις 14 Αυγούστου στο «CAFE ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΟ» θα εμφανιστούν οι τραγουδιστές Γιώργος Χρήστου με την Θάλεια Γιαννακοπούλου.


Ενώ στην ταβέρνα «Σούρτα Φέρτα» θα υπάρχει λαϊκή και δημοτική βραδιά με ζωντανή δημοτική και λαϊκή ορχήστρα.


Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού διοργανώνει εκδήλωση, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου στις 8 ώρα μ.μ στην κεντρική πλατεία Βαλτινού, όπου θα εμφανιστούν τα τοπικά χορευτικά τμήματα. Παράλληλα στον χώρο θα λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας και λαογραφικού υλικού.

Κώστας Βότσιος. Ο ξυλογλύπτης του Βαλτινού




Ο συγχωριανός καλλιτέχνης - ξυλογλύπτης Κώστας Βότσιος συνεχίζει το καλλιτεχνικό του έργο και μετατρέπει κορμούς δένδρων σε έργα τέχνης. Το μεγάλο του μεράκι είναι να δημιουργεί χρηστικά αντικείμενα από κορμούς. Με ελάχιστα μέσα αλλά με πολύ μεράκι και διορατικότητα ψάχνει, βρίσκει, σκαλίζει και εκφράζεται δημιουργικά.


Ξύλα, που πολλοί τα θεωρούν άχρηστα και δεν τα χρησιμοποιούν ούτε και για καυσόξυλα, αυτός τα μετατρέπει σε κομψοτεχνήματα. Για παράδειγμα ένα στραβόκορμο και ροζιασμένο σφονδάνι ο ανεξάντλητος αυτός δημιουργός το μεταμόρφωσε σε μια ανθρώπινη βιβλική γενειοφόρο μορφή.
Στόχος του είναι, να δημιουργήσει έναν σύνολο έργων ικανό να σταθεί σε έκθεση και να τα παρουσιάσει στο πλατύ κοινό. Οψόμεθα...

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Βαλτσινιώτικη ντοπιολαλιά

Το προξενιό της Βασίλως



Έ ρε γαμώ τη μάνα, πως πέρασαν τα ρ΄μάδια τα χρόνια! Γέρασάμαν.
Θα σι που, πως έγινι του προυξινιό του θκό μ.
Τότι δεν σι ρουτούσαν αν σ΄ αρέσι, ή όχι, αυτόν που θα σι πάντριυαν. Άμα τ’ αποφάσιζαν οι τρανοίτεροι… τον έπαιρνες κι έλεγες κι ένα τραγούδι!
Είχαμι κλείσει, απ’ λες, αραντεβού στα παζάρια, στα Τρίκαλα
Σεπτέμβρης μήνας. Είχι μια ζέστα, ένα λυουπίρι, καίγουνταν ου τόπους!
Γραπατσούλα πισουκάπλα στου γουμάρι, άλλοι μι τα πουδάρια κι βουρ για τα παζάρια!
Ιμείς οι Διαλισιώτες είχαμι φτάσει πρώτοι κι περιμέναμι.
Κάπουτι κι αλλότι, είδαμι να φτάνουν κι οι Βαλτσινιώτες, ήταν καμιά δεκαριά νοματαίοι.
Μόλις έφτασαν κοντύτερα, κοιτάζω ιγώ έναν κουντακνό κι αγανό, φόραγε παλτό κι ήταν κουμπουμένους μέχρι απάν, γαμπρός!
-Έ ρε θέ μ΄, είπα απού μέσα μ, κάνει να είναι όποιος δήποτε άλλος θέλει ου γαμπρός, εκτός απ΄ αυτόν!
Έ! έφτασαν κοντά, χαιρετηθήκαμαν, συστηθήκαμαν… ιγώ η φουκαριάρα δεν μίλαγα, έμεινα άφωνη.
-Γιατί δε μιλάς, τ’ άκριτου του νιρό ήπχις; Άι, να μας ζήσουν, η ώρα καλή! είπι κάποιος.
-«Άχ! Βάτχια κι αγκάθχια πάτησα, Βασίλω μου, ώσπου να σ’ ανταμώσου»! είπα από μέσα μ΄.
Αχ αρμάδα γκαβοτύχη μ΄!!! αυτός ήταν, απ’ δεν ήθελα!!!
Α! τουν παντρεύκα αυτούια κι πρόκουψα!!!

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Τα Άγια Μετέωρα.

To ανέβασμα με το δίχτυ.
Δυο σπάνιες κινηματογραφικές λήψεις του 1924.






Το δίχτυ ανάβασης στη μονή του Βαρλαάμ των Μετεώρων



…..Κάθισα μέσα στο δίχτυ ωχρός, άφωνος, σαν ν' ανέβαινα τα σκαλοπάτια λαιμητόμου.
Όλο το αίμα μου εκείνη τη στιγμή είχε μαζευτεί στην καρδιά μου. Ήθελα να φωνάξω, να πεταχτώ έξω από το δίχτυ. Αλλά τα πόδια μου δεν είχαν δύναμη να κινηθούν.
Έξαφνα το σκοινί τραβήχτηκε απότομα. Ένοιωσα ένα βίαιο τράνταγμα και βρέθηκα κρεμασμένος στο κενό. Άρχισα να σηκώνομαι τον ανήφορο. Μου φάνηκε πως ήμουν πεθαμένος και πως είχα αφήσει το σώμα μου στη γη κι η ψυχή μου ανέβαινε στον ουρανό με τη σκάλα του Ιακώβ.


Άκουγα καθαρά το τρίξιμο της ανέμης, το σκοινί μαζευόταν, το δίχτυ ανέβαινε κι εγώ εξακολουθούσα την εναέρια πορεία μου στον ανήφορο.
Κι ενώ ανέβαινα, "τραπ" συγκρούομαι μ' ένα σκληρό σώμα. Στη στιγμή ανοίγοντας τα μάτια μου είδα πως ήμουν πάνω στα Μετέωρα, μέσα στο δίχτυ σαν ψάρι. Πέντε έξι καλόγεροι καταγίνονταν να με απαλλάξουν από τα σκοινιά.
Απόσπασμα από το διήγημα του Χρ. Χριστοβασίλη, ο οποίος επισκέφτηκε τα Μετέωρα το Μάιο του 1897.


Το δίχτυ ανάβασης.


Το δίχτυ ανάβασης. Η αγωνία του επισκέπτη αναβάτη που σαν ψάρι ή άγριο θηρίο μέσα στο δίχτυ ανέβαινε σιγά - σιγά και στριφογύριζε στον αέρα σε ύψος 40-50 μέτρων κατά την ανάβαση ήταν αποτυπωμένη στο πρόσωπό του.

Οι γειτονιές του κόσμου



Τούτο το καλοκαίρι, σαν και πέρυσι, μας ήρθε θυμωμένο.
Οι γειτονιές είναι λυπημένες. Είναι γυμνές οι γειτονιές.
Ένα παιδί κλαίει.
Βραδιάζει νωρίς στις συνοικίες. Κι είναι πικραμένες οι γειτονιές.
ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ. Κλειδωμένα τα σπίτια.
Κλειδωμένες οι καρδιές. Κλειδωμένα τα στόματα. Τίποτα…
Οι γειτονιές δεν μιλάνε
οι γειτονιές θυμώνουν
κρύβονται μες στον ίσκιο τους και σφίγγουν τις γροθιές τους. Δεν μιλάνε. Περιμένουν.
Τα σπίτια σφίγγονται το ‘να πλάι στ’ άλλο. Πολλή η πίκρα.

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Σαν σήμερα πριν από 43 χρόνια

Από δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας.
Σάββατο 2 Αυγούστου 1969

Χθες την πρωίαν αυτοκινητάμαξα θα συνέθλιβε παιδάκι 22 μηνών.
Εστάθμευσε την στιγμή που το είχεν αγγίξει μόλις.
Με νεανικό, άφθονο, αίμα θα εβάφωντο παρ ολίγο οι σιδηροτροχιές εγγύς της γέφυρας Φλαμουλίου, της σιδηροδρομικής γραμμής Καλαμπάκας – Βόλου. Το ότι όμως δεν συνέβη κάτι τέτοιο αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνον εις την ψυχραιμίαν και διορατικότητα που επέδειξε ο μηχανοδηγός της πρωινής (ώρα 9) αυτοκινηταμάξης Καλαμπάκας – Φαρσάλων κ. Κωνσταντίνος Τζωρτζάκης εκ βόλου.


Ας πάρωμεν, όμως, τα γεγονότα με την σειράν:
Περί την 9η π.μ. ο μικρός Νίκος Μαρδάνης, ηλικίας μόλις 22 μηνών (ο πατήρ του Απόστολος διατηρεί κοκορετσάδικο) κάτοικος του παρά τα Σαράγια συνοικισμού ξέφυγε της επιτηρήσεως των ιδικών του και έφθασε εις την σιδηροδρομικήν γραμμήν εγγύς της γέφυρας Φλαμουλίου στο μέσον της οποίας εκάθησε και «αγνάντευε» τα τρένα που έρχονταν σφυρίζοντας. Εκείνη την ώρα 9.05’ εφάνη να έρχεται από τον σταθμό των Τρικάλων η αυτοκινητάμαξα της γραμμής Καλαμπάκας – Φαρσάλων με οδηγό τον κ. Τζωρτζάκη Ο οδηγός αντιληφθείς τον μικρό να ίσταται εις το μέσον της γραμμής, ήρχισε να σφυρίζη, αλλά ο μικρός εξακολουθούσε να παραμένει επί της γραμμής και να χαιρετά το τραίνο που ερχόταν «κατ’ επάνω του». Ευτυχώς όμως γι΄ αυτόν η αυτοκινητάμαξα είχε ελαττώσει την ταχύτητά της κι όταν έφθασε κοντά του τον άγγιξε μόλις με τον προφυλακτήρα της τον έριξε κάτω και σταμάτησε!
Αμέσως τότε κατήλθεν του οχήματος υπάλληλος αυτής, παρέλαβε τον μικρόν και τον παρέδωσε εις τους προστρέξαντας δικούς του, οίτινες τον μετέφερον εις την κλινικήν του κ. Τριγώνη, όπου διεπιστώθη ότι ουδέν έπαθε, εκτός από ελαφρούς μώλωπας.


Ο 45χρονος σήμερα Νίκος Μαρδάνης

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Αθλητικός Όμιλος Βαλτινού.



Η ιστορία του Αθλητικού Ομίλου Βαλτινού μέσα από φωτογραφικό αρχείο πενήντα χρόνων.
Μια σειρά από φωτογραφίες, σε βίντεο, της ποδοσφαιρικής ομάδας του Βαλτινού από το 1960 έως σήμερα το 2012.


Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Τα Βαλτσινιώτικα



Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας
τα βάσανα τις πίκρες μας,
τα ωραία απ το χωριό μας…


Μεγάλη ανακάλυψη, αγαπητοί μου φίλοι,
αυτή, η αγία άμπελος που βγάζει το σταφύλι.
Απ το σταφύλι βγάζουμε τον οίνο, το κρασάκι,
το νέκταρ των αρχαίων θεών και τ' άγιο τσιπουράκι.

Εμπρός, λοιπόν, ας σπεύσουμε με άσματα και γέλια,
στα κτήματα του Βαλτινού, να βάλουμε αμπέλια.
Εμπρός, ας τα γεμίσουμε με αμπέλια τα χωριά μας,
με ευλογημένα κλήματα για τη μεταλαβιά μας.


Κι έτσι λοιπόν, η άμπελος να τι θα κατορθώνει:
με τσιπουράκι και κρασί, ο νους μας θα θολώνει,
μα από το άγχος των καιρών την πίκρα μας θα παίρνει
και ευθυμία και χαρά σε όλους μας θα φέρνει.


Ευοί - ευάν! αδέρφια μου και άιντε στην υγειά μας,
με οίνο απ’ το Βαλτινό θα ευφραίνεται η καρδιά μας.
Με τσίπουρο απ’ το Βαλτινό θα ευφραίνεται η καρδιά μας.
και μες στην κρίση το κρασί θα ναι η παρηγοριά μας…

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Ζωντανά αγάλματα από όλο τον κόσμο. Β΄ μέρος.



Δείτε και θαυμάστε παρακάτω το δεύτερο μέρος της συλλογής φωτογραφιών, από τα εντυπωσιακά ζωντανά αγάλματα!!!

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Ζωντανά αγάλματα από όλο το κόσμο. Α΄μερος



Σε πολλά μέρη του κόσμου, τα "ζωντανά" αγάλματα αποτελούν εικαστικά αξιοθέατα των πεζόδρομων και δίνουν μια ξεχωριστή νότα στα πολυσύχναστα σημεία των πόλεων.


Τα ζωντανά αγάλματα είναι μια τέχνη δύσκολη και επίπονη. Οι άνθρωποι, καλλιτέχνες μένουν για ώρες στις ίδιες στάσεις παριστάνοντας τα αγάλματα και αν δεν ξέρεις είναι πολύ δύσκολο να τους ξεχωρίσεις από τα αληθινά.


Η ευφάνταστη και πρωτότυπη θεματολογία ποικίλει ανάλογα με τις ιστορικές, μυθολογικές, αλλά και φανταστικές αναφορές που επιλέγει ο καλλιτέχνης.
Η αμοιβή του καλλιτέχνη προκύπτει από τα κέρματα των περαστικών που απολαμβάνουν το θέαμα.


Δείτε και θαυμάστε παρακάτω το πρώτο μέρος μιας συλλογής φωτογραφιών, από αυτά τα εντυπωσιακά ζωντανά αγάλματα…

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Της γραμμής ο κλώνος


Προειδοποίηση
Της γραμμής ο κλώνος
αφήνει τα σημάδια…
Απ’ τη μια η γραμμή γεμίζει
κι απ’ την άλλη μένει άδεια.

Ταυτοποίηση
Τέσσερις γενιές κατέγραψε
κι απαθανάτισε ο φακός μου,
ο παππούς μου, ο πατέρας μου,
ο αδερφός μου κι ο ανιψιός μου!


Διαπίστωση
Ο Κώστας, ο Αντώνης,
ο Κώστας κι ο Αντώνης
μοιραία την ακολουθία
του βίου διαπιστώνεις!


Πιστοποίηση
Ίδια στάση, ίδιο στιλ
της γραμμής ο κλώνος,
είτε ανφάς, είτε προφίλ
ανίκητος ο χρόνος.


Συνειδητοποίηση
Της γραμμής ο κλώνος
αφήνει τα σημάδια…
Απ’ τη μια η γραμμή γεμίζει
κι απ’ την άλλη μένει άδεια.

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Ο Κόζιακας



Πάνω από το Βαλτινό υψώνεται η δαντελωτή κορυφογραμμή του Κόζιακα.
Ο Κόζιακας είναι ένα βουνό του νομού Τρικάλων με υψόμετρο 1.901 μέτρα Αποτελεί ουσιαστικά, τμήμα της νότιας Πίνδου με την οποία συνδέεται στα δυτικά. Ανατολικά καταλήγει στον θεσσαλικό κάμπο. Είναι το Κερκέτιον όρος των αρχαίων.


Χαρακτηρίζεται από γυμνές και βραχώδεις πλαγιές, φαράγγια δασωμένα με έλατα, οξιές, δρύες, και φυλλοβόλα, καθώς και απότομους γκρεμούς.
Από τον Κόζιακα πηγάζουν οι ποταμοί Πορταϊκός και Κεφαλοπόταμος, οι οποίοι καταλήγουν στον Πηνειό ποταμό.
Ένα τόσο όμορφο βουνό δεν θα μπορούσε να μην το υμνήσουν καλλιτέχνες, ποιητές φυσιολάτρες...


Στης σκέψης τα γυρίσματα μ’ έκανε να σταθώ
ιδέα περιπλάνησης σε όμορφο βουνό.
Έτσι μια μέρα το ’φερε κι εμέ να γυροφέρει
τ’ άτι το γοργοκίνητο στου Κόζιακα τα μέρη.


Πρόβαλε η ροδοδάχτυλη νυφούλα τ’ ουρανού
και άπλωνε το φέγγος της μαγεύοντας το νου.
Η πρώτη αχτίδα του ηλιού με βρίσκει στο ανηφόρι,
της αύρας νιώθω το κρυφό το μίλημα: «Προχώρει».

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Τοπιογραφία: Οι τέσσερις εποχές



Φαντάζει σα να είναι εμμονή, ενός ιδιότυπου φωτογράφου, η επιλογή της απαθανάτισης του ίδιου θέματος, σε διαφορετικό χρόνο, αλλά δεν είναι.


Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες δεν είναι τραβηγμένες από έναν, αλλά από διάφορους φωτογράφους.
Κάθε εποχή του χρόνου οι περαστικοί φυσιολάτρες το απαθανατίζουν με το φακό τους.


Το πιθανότερο που μπορεί να συμβαίνει, είναι η ελκυστικότητα και η ομορφιά του τοπίου, που βρίσκεται στο Δενδροχώρι Τρικάλων, να αιχμαλωτίζει τα βλέμματα των περαστικών και να το φωτογραφίζουν.


Να που τελικά εκτός από το μουσικό έργο «Οι τέσσερις εποχές» του Βιβάλντι υπάρχει και αυτό, που αποδίδεται φωτογραφικά «Οι τέσσερις εποχές» του φωτογράφου!

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Βαλτσινιώτικη ντοπιολαλιά: Ο καυγάς



Τώρα το καλοκαίρι, μι τις τρανές ζέστες, κάθουμι κάτ΄ απου κάνα πλατάνι κι θυμάμι παλιές ιστουρίες.
Θα στις μολογήσω, γράψτεις άμα θες.
Νια βουλά, παλιά, στου Βαλτσινού μάλωσαν η Κώτσιος μι τουν Νάσιου κι γίνκι τς κακουμοίρας. Βούιξι του χουργιό!
Σιαματ΄ ήταν κι καμιά αφουρμή τς΄προυκουπής! Χαζαμάρις! Σκουτώθκαν για του τίπουτας ντιπ, σαν τα χαμένα σκλιά. Αμόρφουτους κόσμους, τι πιριμέντς!
Έλιγι ου Κώτσιους: Δε θα του μπλάξου πθινά τουν Νάσιου; θα ιδεί!
Κι ήρθι η ώρα π΄ ανταμώθκαν ου Κώτσιους, μι τουν Νάσιου, αυτούια στην πλατέα κι αρχίντσαν:
Κώτσιους: Καλά, ισύ δεν γλεπς ντιπ, αμόλτσεις τα πράματα μές στου τχομ΄ του τριφύλλι κι του λαμάντζαν όλου;
Νάσιους: Α!...
Κώτσιους: Α; αξ κι κάρνας!
Νάσιους: Άι, άι , χάζιψις, πιδάκι μ’!
Κώτσιους: Ιγώ χάζιψα, ή ισύ καντς πως δε γλεπς; Ντιπ, γκαβάνας είσι; Άλλη φουρά ν’ ανοίγς τα γκαβά σ’ κι να τα φλας καλύτερα τα ζώα σ΄.
Νάσιους: Ποια ζώα, α; Άι μι φένιτι δεν ξερς τι σι γίνιτι!
Κώτσιους: Ιγώ δεν ξέρου τι μι γίνιτι; Καλά!!!
Νάσιους: Α! μι φένιτι δεν πατάς καλά, ντιπ αλάδουτους είσι, δεν σ΄ έρξι ντιπ λάδι η νουνός σ’!
Κώτσιους: Άρα καραπούτσκαρε θα βγεις κι απου παν κιόλας;
Νάσιους: Άσι τς χαζαμάρις τώρα, σι λέου, ούλου χαζουκουβιντγιάζει, αντρειώτχις, δεν είσι κάνας κούτσικους.
Κώτσιους: Α! μι φένιτι δεν καταλαβαίντς τίπουτις, σκέτους γκρας είσι!
Νάσιους: Ιγώ είμι γκρας; Άρα, ποιος σ΄αραδιγιάζει ισένα; Κώτσιους: Ου! να χαθείς, να μη σι βλέπου στα μάτια μ΄ αφουρισμένου!
Νάσιους: Μη μι πλας ιμένα αγριάδα, γιατί…
Κώτσιους: Τι γιατί ρε! Τι γιατί; Ένα γουμάρι κι μψο είσι!
Νάσιους: Αστένεια κακιά να σι μάσει.
Κώτσιους: Αν σι πχιάσου, θα σι γκουρλώσου…
Πες η ένας, πες η άλλους, αρπάτχαν στα χέρια ου Κώστσιους μι του Νάσιου.
Βρε καλέ μ’, βρε αχαμνέ μ’, μπα, πού να τς κάντς ζάπι να κάτσουν καλά.
-Γκλαμπάτσα κακιά να σι μάσει, ο ένας...
-Αστένεια γουρνίσια να σι μάσει, ου άλλους…
Άι, αλιά π’ δε κόβει. Γκουτζιάμ άντρις κι κάν΄ χαζαμάρεις ακόμα.
Πιάστκαν στα χέρια κι έγινι τς κακουμοίρας.
Γκουρδουκλιόνταν στου χώμα σαν τα σκλιά.
Λε λια γκούρλουμα απ’ θέλαν κι οι δυό!
Τουν έπχιασι απ’ τα μαλλιά ου Κώτσιους κι τουν αλάνιασι στου ξύλου.
Ύστιρα τουν δίνει μία στου δόξα πατρί, ου Νάσιους, πάρτουν κατ’.
Πιτάτχαν μιτά εκεί, ου κόσμους κι τς χώρσαν. Αμάν - ζαμάν να τς κάνουν καλά…
Πού να τα βγαλτς πέρα μ΄ αυτούς, ξερς τι ζαβοί που είνι κι οι δυο;

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Χάρτινα γλυπτά



Το χαρτί δεν είναι το πρώτο υλικό που οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται να χρησιμοποιείται για την δημιουργία ενός γλυπτού, αλλά έχει τις ιδιότητες που βοηθούν τους καλλιτέχνες του “papercraft” να δημιουργήσουν μερικές από τις πιο απίστευτες τρισδιάστατες απεικονίσεις.


Οι γλύπτες μορφοποιούν το χαρτί στα μεγέθη και τα σχήματα που θέλουν για να φτιάξουν τελικά το δικό τους χάρτινο γλυπτό. Η τέχνη τους δεν περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα, αλλά κατασκευάζουν από οχήματα μέχρι διάφορα χρηστικά εργαλεία, από μουσικά όργανα μέχρι υδρόγειους σφαίρες, από ανθρώπους, μέχρι διάφορες παραστάσεις και γενικότερα οτιδήποτε τους έρθει στο μυαλό.


Δείτε τις παρακάτω εκπληκτικές φωτογραφίες και θαυμάστε την υπέροχη αυτή γλυπτική τεχνική.

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Η σεισάχθεια



Πολύς λόγος έχει γίνει γύρω από τα χρέη της Ελλάδας έναντι των δανειστών. Μάλιστα σε κάποια στιγμή έξαρσης ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας, παρομοιάζοντας την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων με αυτή των Αθηναίων της εποχής του Σόλωνα, όπου οι φτωχοί αγρότες, καταχρεωμένοι έναντι των αρχόντων της ίδιας της πόλης τους αναγκάζονταν να βάλουν ενέχειρο ακόμη και το σώμα τους, που κατάντησε είδους εμπορεύσιμο, διακήρυξε την ανάγκη να γίνει σήμερα μία νέα Σεισάχθεια για να απαλλγούμε από το χρέος. Τότε ο κάθε δανειστής που λάβαινε ως υποθήκη το χωράφι του φτωχού Αθηναίου, για να γίνεται και επίσημα αυτή η υποθήκευση έβαζε σε αυτό έναν μεγάλο όγκο λίθου, που ονομάστηκε Όριο, ασήκωτου βάρους και όταν ξεπληρώνονταν το χρέος έσειε, αφαιρούσε τον ογκόλιθο και έπαυε το άγχθος. Εξ ου και η πράξη ονομάζονταν σεισάχθεια από το άγχθος και την απόσειση.


Τι είναι η Σεισάχθεια του Σόλωνα και πώς (ξανα)γίνεται;
Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.
Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το "σώμα" (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Ο πλάτανος



Η Βέρα Μπαλαμίτσα, διαβάζει το ποίημα του Δημήτρη Τσιγάρα με τίτλο «Ο πλάτανος».

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Βαλτσινιώτικη ντοπιολαλιά



Τώρα το καλοκαίρι, μι τις τρανές ζέστες, κάθουμι κάτ΄ απου κάνα πλατάνι κι τα βράδια θυμάμι παλιές ιστουρίες.
Θα στις μολογήσω, γράψτεις άμα θες.
Τότι, παλιά, η κόσμους διάβαζαν, έραβαν, κιντούσαν μι γκαζόλαμπις κι γκαζουκάντηλα, μην κοιτάς σήμιρα. Σήμιρα είνι αλλιώς. Τότι είχαμαν φτώχεια.
Τα βράδια τηράγαμε τουν ουρανό κι η μάνα μας έλεγε: μη μιτράς τ’ αστέργια τη νύχτα, θα βγαλτς γκαρδαβίτσις στα χέργια σ’.
Γκουτζιάμ πιδγιά τότις τς γειτουνιές, γιομουζάμαν τς τσέπις κουκόσις κι τρώγαμι ούλη τη μέρα.
Να τηγανίζουν λουκάνικα σι κάτι άλλα σπίτια κι να σι γαργαλιώτι η μύτη απ’ τη μουσκουβουλιά!
Σαν αγκαστρουμένους κάνου τώραεά για λίγου ψητό, έλεγα από μέσα μ.
Είμαν πουλύ αλαίμαργους, έτρωγα έναν γκιρεμέ.
Δεν άντεξα πήγα κι χάλιψα λίγου φαί.
-Τι καλό γιόμα έχτι σήμερα; Είπα.
-Λουκάνικα, κόπιασε να σι φλέψουμι.
Ε! μ΄ έβαλαν οι άνθρουποι να φάου.
Έ ρε παιδί μου, μι σταμάτσι νια μπουκουσιά ιδώεα στου γκουργκουλιάγκου κι κόντιψα να πνιχτού.
-Γκουρλίτσα κακιά να σι μάσι. Είπα μέσα μ΄.
Νια σταγόνα νιρό να βρέξου λίγου του γκουργκουλιάγκου μ’.
Μόλις ξιγκουρλώθκα άρχισα πάλι να τρώου.
Αμ, δε θα του βάλου κι γκιντέρι κιόλα.
Καλύτερα να πάου χορτάτους παρά νηστκός!
Χα! Χα! Χα! Γιλούσαν κι αυτοί, γιλούσα κι εγώ!

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ



 
Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα.
Δε ζητάνε στάλα παραπάνω απ’ αυτό που τους αναλογεί.
Είτε σε έρημο είτε σε πολυσύχναστη πλατεία,
η λεύκα λεύκινα, η λεμονιά λεμονένια θα ντυθεί.
Ή πάλι μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες
για της πλάσης τα στρουθιά – αληθινό περίττωμα η λέξη έξωση.
Στο παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι.
Όταν τα πληγώσεις, δε βογκάνε˙ δεν τραβάνε τα πλούσια
μαλλιά τους. Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν
οι ρίζες. Όμως καμιά φορά πεισμώνουν όταν ο άνθρωπος
τα βασανίζει. Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν
τον καρπό. Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.
Ρίχνουν χώρια μες στις πλημμύρες.
Με δένδρινα μυαλά νουθετούνε. Με θεσπίσματα
θεία αφανίζουνε φυλές.

Μανόλης Πρατικάκης

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Έτσι ήταν η Αθήνα του περασμένου αιώνα




Μια περιπλάνηση με τον φακό των πρώτων φωτογράφων, στραμμένο προς τους δρόμους, τις πλατείες, τα μνημεία και τα κτίρια της Αθήνας, στα μέσα του 19ου αιώνα.
Με τις φωτογραφικές απεικονίσεις αποκαλύπτεται η μαγική ιδιότητα της φωτογραφίας να συλλαμβάνει ένα απόσπασμα της πραγματικότητας, μια συγκεκριμένη στιγμή στο πέρασμα του χρόνου, και να διατηρεί στη μνήμη ανεξίτηλα όσα η φυσική φθορά ή η επέμβαση του ανθρώπου αλλοιώνουν.

επικοινωνιστε μαζι μας