Βαλτσινιώτικη ντοπιολαλιά: Ο καυγάς

Τώρα το καλοκαίρι, μι τις τρανές ζέστες, κάθουμι κάτ΄ απου κάνα πλατάνι κι θυμάμι παλιές ιστουρίες.
Θα στις μολογήσω, γράψτεις άμα θες.
Νια βουλά, παλιά, στου Βαλτσινού μάλωσαν η Κώτσιος μι τουν Νάσιου κι γίνκι τς κακουμοίρας. Βούιξι του χουργιό!
Σιαματ΄ ήταν κι καμιά αφουρμή τς΄προυκουπής! Χαζαμάρις! Σκουτώθκαν για του τίπουτας ντιπ, σαν τα χαμένα σκλιά. Αμόρφουτους κόσμους, τι πιριμέντς!
Έλιγι ου Κώτσιους: Δε θα του μπλάξου πθινά τουν Νάσιου; θα ιδεί!
Κι ήρθι η ώρα π΄ ανταμώθκαν ου Κώτσιους, μι τουν Νάσιου, αυτούια στην πλατέα κι αρχίντσαν:
Κώτσιους: Καλά, ισύ δεν γλεπς ντιπ, αμόλτσεις τα πράματα μές στου τχομ΄ του τριφύλλι κι του λαμάντζαν όλου;
Νάσιους: Α!...
Κώτσιους: Α; αξ κι κάρνας!
Νάσιους: Άι, άι , χάζιψις, πιδάκι μ’!
Κώτσιους: Ιγώ χάζιψα, ή ισύ καντς πως δε γλεπς; Ντιπ, γκαβάνας είσι; Άλλη φουρά ν’ ανοίγς τα γκαβά σ’ κι να τα φλας καλύτερα τα ζώα σ΄.
Νάσιους: Ποια ζώα, α; Άι μι φένιτι δεν ξερς τι σι γίνιτι!
Κώτσιους: Ιγώ δεν ξέρου τι μι γίνιτι; Καλά!!!
Νάσιους: Α! μι φένιτι δεν πατάς καλά, ντιπ αλάδουτους είσι, δεν σ΄ έρξι ντιπ λάδι η νουνός σ’!
Κώτσιους: Άρα καραπούτσκαρε θα βγεις κι απου παν κιόλας;
Νάσιους: Άσι τς χαζαμάρις τώρα, σι λέου, ούλου χαζουκουβιντγιάζει, αντρειώτχις, δεν είσι κάνας κούτσικους.
Κώτσιους: Α! μι φένιτι δεν καταλαβαίντς τίπουτις, σκέτους γκρας είσι!
Νάσιους: Ιγώ είμι γκρας; Άρα, ποιος σ΄αραδιγιάζει ισένα; Κώτσιους: Ου! να χαθείς, να μη σι βλέπου στα μάτια μ΄ αφουρισμένου!
Νάσιους: Μη μι πλας ιμένα αγριάδα, γιατί…
Κώτσιους: Τι γιατί ρε! Τι γιατί; Ένα γουμάρι κι μψο είσι!
Νάσιους: Αστένεια κακιά να σι μάσει.
Κώτσιους: Αν σι πχιάσου, θα σι γκουρλώσου…
Πες η ένας, πες η άλλους, αρπάτχαν στα χέρια ου Κώστσιους μι του Νάσιου.
Βρε καλέ μ’, βρε αχαμνέ μ’, μπα, πού να τς κάντς ζάπι να κάτσουν καλά.
-Γκλαμπάτσα κακιά να σι μάσει, ο ένας...
-Αστένεια γουρνίσια να σι μάσει, ου άλλους…
Άι, αλιά π’ δε κόβει. Γκουτζιάμ άντρις κι κάν΄ χαζαμάρεις ακόμα.
Πιάστκαν στα χέρια κι έγινι τς κακουμοίρας.
Γκουρδουκλιόνταν στου χώμα σαν τα σκλιά.
Λε λια γκούρλουμα απ’ θέλαν κι οι δυό!
Τουν έπχιασι απ’ τα μαλλιά ου Κώτσιους κι τουν αλάνιασι στου ξύλου.
Ύστιρα τουν δίνει μία στου δόξα πατρί, ου Νάσιους, πάρτουν κατ’.
Πιτάτχαν μιτά εκεί, ου κόσμους κι τς χώρσαν. Αμάν - ζαμάν να τς κάνουν καλά…
Πού να τα βγαλτς πέρα μ΄ αυτούς, ξερς τι ζαβοί που είνι κι οι δυο;

Χάρτινα γλυπτά

Το χαρτί δεν είναι το πρώτο υλικό που οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται να χρησιμοποιείται για την δημιουργία ενός γλυπτού, αλλά έχει τις ιδιότητες που βοηθούν τους καλλιτέχνες του “papercraft” να δημιουργήσουν μερικές από τις πιο απίστευτες τρισδιάστατες απεικονίσεις.

Οι γλύπτες μορφοποιούν το χαρτί στα μεγέθη και τα σχήματα που θέλουν για να φτιάξουν τελικά το δικό τους χάρτινο γλυπτό. Η τέχνη τους δεν περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα, αλλά κατασκευάζουν από οχήματα μέχρι διάφορα χρηστικά εργαλεία, από μουσικά όργανα μέχρι υδρόγειους σφαίρες, από ανθρώπους, μέχρι διάφορες παραστάσεις και γενικότερα οτιδήποτε τους έρθει στο μυαλό.

Δείτε τις παρακάτω εκπληκτικές φωτογραφίες και θαυμάστε την υπέροχη αυτή γλυπτική τεχνική.

Η σεισάχθεια

Πολύς λόγος έχει γίνει γύρω από τα χρέη της Ελλάδας έναντι των δανειστών. Μάλιστα σε κάποια στιγμή έξαρσης ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας, παρομοιάζοντας την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων με αυτή των Αθηναίων της εποχής του Σόλωνα, όπου οι φτωχοί αγρότες, καταχρεωμένοι έναντι των αρχόντων της ίδιας της πόλης τους αναγκάζονταν να βάλουν ενέχειρο ακόμη και το σώμα τους, που κατάντησε είδους εμπορεύσιμο, διακήρυξε την ανάγκη να γίνει σήμερα μία νέα Σεισάχθεια για να απαλλγούμε από το χρέος. Τότε ο κάθε δανειστής που λάβαινε ως υποθήκη το χωράφι του φτωχού Αθηναίου, για να γίνεται και επίσημα αυτή η υποθήκευση έβαζε σε αυτό έναν μεγάλο όγκο λίθου, που ονομάστηκε Όριο, ασήκωτου βάρους και όταν ξεπληρώνονταν το χρέος έσειε, αφαιρούσε τον ογκόλιθο και έπαυε το άγχθος. Εξ ου και η πράξη ονομάζονταν σεισάχθεια από το άγχθος και την απόσειση.

Τι είναι η Σεισάχθεια του Σόλωνα και πώς (ξανα)γίνεται;
Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.
Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το "σώμα" (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.

Ο πλάτανος

Η Βέρα Μπαλαμίτσα, διαβάζει το ποίημα του Δημήτρη Τσιγάρα με τίτλο «Ο πλάτανος».

Βαλτσινιώτικη ντοπιολαλιά

Τώρα το καλοκαίρι, μι τις τρανές ζέστες, κάθουμι κάτ΄ απου κάνα πλατάνι κι τα βράδια θυμάμι παλιές ιστουρίες.
Θα στις μολογήσω, γράψτεις άμα θες.
Τότι, παλιά, η κόσμους διάβαζαν, έραβαν, κιντούσαν μι γκαζόλαμπις κι γκαζουκάντηλα, μην κοιτάς σήμιρα. Σήμιρα είνι αλλιώς. Τότι είχαμαν φτώχεια.
Τα βράδια τηράγαμε τουν ουρανό κι η μάνα μας έλεγε: μη μιτράς τ’ αστέργια τη νύχτα, θα βγαλτς γκαρδαβίτσις στα χέργια σ’.
Γκουτζιάμ πιδγιά τότις τς γειτουνιές, γιομουζάμαν τς τσέπις κουκόσις κι τρώγαμι ούλη τη μέρα.
Να τηγανίζουν λουκάνικα σι κάτι άλλα σπίτια κι να σι γαργαλιώτι η μύτη απ’ τη μουσκουβουλιά!
Σαν αγκαστρουμένους κάνου τώραεά για λίγου ψητό, έλεγα από μέσα μ.
Είμαν πουλύ αλαίμαργους, έτρωγα έναν γκιρεμέ.
Δεν άντεξα πήγα κι χάλιψα λίγου φαί.
-Τι καλό γιόμα έχτι σήμερα; Είπα.
-Λουκάνικα, κόπιασε να σι φλέψουμι.
Ε! μ΄ έβαλαν οι άνθρουποι να φάου.
Έ ρε παιδί μου, μι σταμάτσι νια μπουκουσιά ιδώεα στου γκουργκουλιάγκου κι κόντιψα να πνιχτού.
-Γκουρλίτσα κακιά να σι μάσι. Είπα μέσα μ΄.
Νια σταγόνα νιρό να βρέξου λίγου του γκουργκουλιάγκου μ’.
Μόλις ξιγκουρλώθκα άρχισα πάλι να τρώου.
Αμ, δε θα του βάλου κι γκιντέρι κιόλα.
Καλύτερα να πάου χορτάτους παρά νηστκός!
Χα! Χα! Χα! Γιλούσαν κι αυτοί, γιλούσα κι εγώ!

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ

 

Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα.
Δε ζητάνε στάλα παραπάνω απ’ αυτό που τους αναλογεί.
Είτε σε έρημο είτε σε πολυσύχναστη πλατεία,
η λεύκα λεύκινα, η λεμονιά λεμονένια θα ντυθεί.
Ή πάλι μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες
για της πλάσης τα στρουθιά – αληθινό περίττωμα η λέξη έξωση.
Στο παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι.
Όταν τα πληγώσεις, δε βογκάνε˙ δεν τραβάνε τα πλούσια
μαλλιά τους. Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν
οι ρίζες. Όμως καμιά φορά πεισμώνουν όταν ο άνθρωπος
τα βασανίζει. Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν
τον καρπό. Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.
Ρίχνουν χώρια μες στις πλημμύρες.
Με δένδρινα μυαλά νουθετούνε. Με θεσπίσματα
θεία αφανίζουνε φυλές.

Μανόλης Πρατικάκης

Έτσι ήταν η Αθήνα του περασμένου αιώνα

Μια περιπλάνηση με τον φακό των πρώτων φωτογράφων, στραμμένο προς τους δρόμους, τις πλατείες, τα μνημεία και τα κτίρια της Αθήνας, στα μέσα του 19ου αιώνα.
Με τις φωτογραφικές απεικονίσεις αποκαλύπτεται η μαγική ιδιότητα της φωτογραφίας να συλλαμβάνει ένα απόσπασμα της πραγματικότητας, μια συγκεκριμένη στιγμή στο πέρασμα του χρόνου, και να διατηρεί στη μνήμη ανεξίτηλα όσα η φυσική φθορά ή η επέμβαση του ανθρώπου αλλοιώνουν.

Παντρεύεται ο Παύλος Βαγγελός

Παντρεύεται την Κυριακή 22 Ιουλίου 2012 στις 7 το απόγευμα στον Ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Βόλου, ο συγχωριανός μας Παύλος Βαγγελός του Γεωργίου με την Μηλίτσα Πιτσιώρη.

Κουμπάροι θα είναι ο Δημήτρης Γεωργούσης και η Αφροδίτη Μπαντοπούλου.
Θα ακολουθήσει δεξίωση στο «Ξενία» Βόλου.

Ο Δάσκαλος Δημήτριος Μπούγας - Λαογραφική μελέτη Μέρος Γ’

 Από την πλούσια πνευματική και λαογραφική μελέτη, του Δημητρίου Μπούγα, όπου κατέγραψε και διέσωσε μια σπάνια λαογραφική συλλογή της περιοχής του Βαλτινού και κάτω Ελάτης (450 σελίδων), παρουσιάζουμε τα διηγήματά του, που αποτελούν το τρίτο μέρος της μελέτης αυτής.

Διηγήματα του Δημητρίου Μπούγα

Μια Δυτικοθεσσαλική γωνιά

Την εύφορον και πλουσίαν δυτικοθεσσαλικήν πεδιάδα, διακόπτει απότομα το υπερήφανο παρακλάδι της Πίνδου, ο γρανιτώδης Κόζιακας (Κερκέτιον όρος), ο οποίος υψώνεται σκυθρωπός και απειλητικός, ιδίως όταν πυκνά νέφη καλύπτουν την λευκήν κεφαλήν του και με τους γκρίζους βράχους του, δίδει την εντύπωσιν φυσικού φύλακος, όστις προστατεύει την προς ανατολικά του πεδινήν τούτην περιοχήν. Πυκνά δάση κατά ζώνας από έλατα, βελανιδιές, καστανιές και άλλα άγρια δένδρα, στολίζουν τας πλαγιάς και το περισσότερον μέρος των κορυφών του, ενώ πλήθος χαραδρών καθέτων και οριζοντίων με άφθονα κρυστάλλινα και ορμητικά νερά, ρυτιδώνουν τον αιώνιον και γιγάντιον κορμόν του. Φυσικαί πηγαί διαυγούς ύδατος συναντώντε σε κάθε γωνιά του βουνού και δίνουν εις αυτό πλουσίαν ζωήν, ομορφιάν και χάριν απαράμιλλον, ώστε να θαυμάζη, να χαίρεται και να μαγεύεται ο κάθε επισκέπτης καθ’ όλας τας εποχάς σχεδόν του χρόνου.
Δροσερό και μυρωμένο αεράκι περνά από τα ελατοδάση, τους κρημνούς και ρεματιές, ξεχύνεται στην κατακαμμένην από την ηλιακήν θερμότητα πεδινήν περιοχήν όπου ανακουφίζει ζώα και φυτά, εξευγενίζει το πνεύμα, φρεσκάρει την σκέψιν του ανθρώπου, του δίδει χαράν και δύναμιν διά τον αγώνα της ζωής και την πρόοδόν του. Τα νερά των φυσικών και πλουσίων πηγών του Κόζιακα προς την ανατολικήν πλευράν του, κατέρχονται προς τον δυτικοθεσσαλικόν κάμπο, σχηματίζουν τους μικρούς ποταμούς και χειμάρρους, ο σπουδαιότερος των οποίων είναι ο Ανάποδος, εις τον οποίον συγκεντρώνονται τα περισσότερα ύδατα των πηγών της περιοχής αυτής. Πλούτος και ομορφιά συνδυάζονται και τίθενται εις την υπηρεσίαν του ανθρώπου από το χέρι του δημιουργού. Φυσικά κάλλη ηλεκτρίζουν, μαγεύουν και ενθουσιάζουν τον άνθρωπον.

Ο Δάσκαλος Δημήτριος Μπούγας - Λαογραφική Μελέτη Μέρος Β'

Από την πλούσια πνευματική και λαογραφική μελέτη, του Δημητρίου Μπούγα, όπου κατέγραψε και διέσωσε μια σπάνια λαογραφική συλλογή δημοτικών τραγουδιών της περιοχής του Βαλτινού και Κάτω Ελάτης (450 σελίδων), παρουσιάζουμε το δεύτερο μέρος αυτής.

 Η Αγγελικούλα του Παπά (χορευτικό)


Αγγελικούλα του παπά με δυο με τρία κορίτσια
Πάει μωρέ στο ρέμμα για νερό να πιή και να λευκάνη
Κι ο βλάχος την αγνάντεψε από ψηλή ραχούλα
- Πάψε κόρη μ’ τον κόπανο, πάψε και τα κοπάνια
Να πιουν τα πρόβατα νερό να παίξουν τα ζυγούρια
- Τι λέει μωρέ τι λέει, τι λέει ο Παλιόβλαχος ο παλιο ζυγοριάρης
Το πώς λευκαίνω το πανί θα κάμω το κορμί μου
Απ’ τα μαλλιά την άρπαξε στη γη την γονατίζει
- Άσε με βλάχε απ’ τα μαλλιά και πιάσε μ’ απ’ το χέρι
Και δείξε με το σπίτι σου που είναι το χωριό σου
Βλέπεις εκείνο το βουνό το κορφανταριασμένο
Κι’ εκεί είναι το σπίτι μου, εκεί και το χωριό μου.


Δώδεκα χρονών κορίτσι (τάβλας)


Δώδεκα χρονών κορίτσι γίνηκε καλογριά
Με σταυρό με κομπολόι πάει στην εκκλησιά
Ούτε το σταυρό της κάνει ούτε προσκυνάει
Μον’ στα σταυροδρόμια βγαίνει και κρασοπωλεί
Που περνούν τα παλληκάρια τ’ όμορφα παιδιά
- Πόσο το κρασί σ’ καλόγρια, πόσο το πωλείς
- Δυο παράδες στους γέροντες τζιάμπα στα παιδιά
Άιντε επάνω στο κελλί μου και στο σπίτι μου
- Κρίμα είν’ καλόγρια ν’ κρίμα και ντροπή
- Κρίμα είν’ στις παντρεμένες και στις παπαδιές
Και σ’ εμένα την καλόγρια, κάνεις ψυχικό.

Ο Δάσκαλος Δημήτριος Μπούγας

Ο Δάσκαλος Δημήτριος Μπούγας υπήρξε εμβληματική μορφή για το Βαλτινό, καθότι διατέλεσε για πολλά χρόνια δημοδιδάσκαλος στο δημοτικό σχολείο του χωριού και με τις παιδαγωγικές και εκπαιδευτικές του υπηρεσίες πρόσφερε μεγάλο έργο στα δύσκολα χρόνια του τόπου μας. Πρωτοπόρος στο επάγγελμά του, έγινε αποδεκτός και αξιολάτρευτος από τους μαθητές, γονείς και χωριανούς, τόσο που το όνομά του ταυτίστηκε με το Βαλτινό.

Μαζί του γαλουχήθηκαν, μεγάλωσαν και έμαθαν γράμματα πολλές γενιές ανθρώπων.
Ο Δημήτριος Μπούγας του Βασιλείου, δημοδιδάσκαλος, γεννήθηκε το 1912 στην Ελάτη Τρικάλων Θεσσαλίας και απεβίωσε στις 11-10-1966.

Στο περιοδικό «ΜΕΤΕΩΡΑ» του 1968 δημοσιεύθηκε ένα ποίημα του Ηλία Κεφάλα, για τον Δημήτρη Μπούγα, με τίτλο «ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΥΓΑ».

Ο ποιητής το υπογράφει με το ψευδώνυμο «ΜΑΡΙΟΣ ΞΩΤΙΚΟΣ».

"ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΥΓΑ

Άκουσε νύχτα τους θρήνους μου…

Ω σεις αχτίδες της υπέρκαλλης Σελήνης

μη μπλέγεσθε στα δάκρυά μου.

Αστέρια, αστέρια,

ψυχρές τελείες στον απέραντο ουρανό

σε λίγο θα σβύσετε.

Τούτες οι άσπρες κολώνες, οι παράξενες σιλουέττες,

οι μεγάλοι σταυροί και η κάθε πλάκα

μαρτυρούν πόσες ψυχές ανθρώπινες

σβήσαν και χάθηκαν…

Τι είναι η ζωή; Πυγολαμπίδα!...

Ω! πόσο τραγική η διαπίστωσις.

Τούτα τα στενά δρομάκια μες τους τάφους,

κρατούν τα αχνάρια κι ό,τι άλλο έμεινε

σε αιώνια διαμαρτυρία προς το Θάνατο.

Τούτη η λουσάτη συνοικία των νεκρών

με τους μαρμάρινους και ξύλινους σταυρούς,

τούτα τα αγριόχορτα και τα ημερολούλουδα

αιώνια διαμαρτυρία, στον άνθρωπο αιώνια.

Λευκέ σταυρέ μου,

που σε τύλιξε η ματιά κι η αγωνία μου,

αγαπημένε μας νεκρέ

που είναι το βλέμμα σου; Που είναι το χέρι σου;

Και που η λύρα με τη Μούσα;

Πόσο ωραίοι που ήταν οι καιροί,

μα πέρασαν και χάθηκαν τα ίχνη τους.

Τους θέρισε ο αδικητής ο Χρόνος.

Δημήτρη Μπούγα!

Να φθάρθηκε το σώμα σου το ζωηρό κι ανήσυχο;

ή μήπως μες στο χώμα λειώνει ακόμα;

Άδικος πούναι ο θάνατος και φοβερός συνάμα.

Αξέχαστε αδερφέ μας,

το πνεύμα σου δεν έφυγε μαζί σου, δεν σ’ ακολούθησε,

αγάπησε τον κόσμο κι έμεινε.

Η ενθύμησή σου είναι ακόμα νωπή…

Αλοίμονο, αυτή τη νυχτιά

τα αστέρια κόμπιασαν, φοβήθηκαν,

δέθηκε κόμπο ο σπαραγμός, με την αγωνία

κι η απελπισία με το δάκρυ.

Πως ήταν δυνατόν νεκρέ της ψυχής μας

να σβύση το άστρο σου το φωτεινό,

να σβύση υπέρλαμπρο καντήλι

τις μέρες που ο αγέρας δεν φυσούσε;

Άδικα τα ερωτήματα, στις κρύες πλάκες

πικρά τα κλάματα, ανώφελη η αγωνία,

τούτες οι ώρες που χάνονται έτσι άσκοπα

ευωδιάζουν από το πολύτιμο μύρο της ζωής…

Δεν ξέρεις πότε έρχεται ο Θάνατος.

Μα τον θάνατο ένα είναι που δεν τον φοβάται!

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ…"

ΜΑΡΙΟΣ ΞΩΤΙΚΟΣ (Ηλίας Κεφάλας)

Φωτο: από την κηδεία του

Αποφοίτησε, από το Γυμνάσιο Τρικάλων το 1932 και στη συνέχεια τελείωσε αριστούχος, από την Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως το έτος 1936.

Πρόσφερε ευσυνείδητα τις εκπαιδευτικές του υπηρεσίες από το 1937 έως 1941 στο δημοτικό σχολείο Μεσοχώρας και από το 1942 ως το 1966 στο δημοτικό σχολείο Βαλτινού Τρικάλων.
Ήταν ένας δάσκαλος πολύ καταρτισμένος και καλός γνώστης των εκπαιδευτικών και παιδαγωγικών θεμάτων.

Οι Αισθήσεις

Η Βέρα Μπαλαμίτσα διαβάζει το ποίημα του Δημήτρη Τσιγάρα με τίτλο «Οι Αισθήσεις».

ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΙΖΑΡΙΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Του Κωνσταντίνου Κατσαρού

Κατά πληροφορίες κατοίκων του συνοικισμού Ριζαριού το πάρκο του Αγίου Γεωργίου δημιουργήθηκε και φυτεύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό το έτος 1881. Η εκκλησία κτίστηκε το 1878 όπως μαρτυρεί επιγραφή που βρίσκεται στο εσωτερικό της. Επί της βόρειας εξωτερικής εισόδου της εκκλησίας και επί λαξευμένης πέτρας της αριστεράς παραστάδος είναι εγχάρακτη χρονολογία 1810 αγνώστου ερμηνείας.
Πρόκειται ασφαλώς για το παλαιότερο πάρκο της περιοχής μας, έχει έκταση είκοσι ( 20 ) στρεμμάτων, με πλούσιο φυτικό στοιχείο από πεύκα και άλλα δέντρα, που ξεχωρίζει και δεσπόζει στην ευρύτερη περιοχή και που επί πλέον είναι και συνοδευτικά της κατανυκτικότητας του εκκλησιαστικού χώρου.
Το 1982 επισκέφθηκα το πάρκο του Αγίου Γεωργίου στο Ριζαριό.

Από πολύ νωρίτερα το έτος 1978 είχα εκπονήσει αρχιτεκτονική μελέτη αναπλάσεων του πάρκου και το 1979 είχαμε εντάξει το έργο, για πρώτη φορά, στο πρόγραμμα εκτελεστέων έργων του Δήμου με πίστωση 600.000 δραχμών. Την εποχή αυτή η τεχνική υπηρεσία του Δήμου είχε ένα μηχανικό και πέντε εργοδηγούς!
Είχαμε αρχίσει, στη βάση του συνταχθέντος σχεδίου, με το τεχνικό σύστημα της αυτεπιστασίας, με προσωπικό, συνεργεία και μηχανήματα του Δήμου και με προσωπική επίβλεψη και επιστασία, εργασίες καθαρισμού και αποψίλωσης του χώρου από ξερά δέντρα και θάμνους, απομακρύναμε άχρηστα μπάζα και υλικά, μεταφέραμε και διαστρώσαμε υγιή χώματα, προβήκαμε σε περίφραξη του χώρου περιμετρικά, τοποθετήσαμε καινούργια και πλήρη παιδική χαρά, κατασκευάσαμε αγωγό υδρεύσεως με σκοπό την ύδρευση και την άρδευση του υφιστάμενου άλσους, όπως επίσης και υπόγειο αγωγό απορροής όλων των επιφανειακών νερών προς την βορειοανατολική πλευρά του άλσους.

Παντρεύεται ο Σταύρος Κατσιούλης

Παντρεύεται το Σάββατο 14 Ιουλίου 2012 και ώρα 8.00 μ.μ. στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού ο Σταύρος Κατσιούλης του Χρήστου με την Ναταλία Βλαντιμίρ Καπακλή.
Κουμπάρα είναι η Σοφία Προυτσάλη.
Μετά τη στέψη θα ακολουθήσει γλέντι στην οικία τους, στο Βαλτινό.

Εικόνες σιδηροδρόμου

Στο Βίντεο, «Εικόνες σιδηροδρόμου», παρουσιάζεται μια σειρά από διάφορες εικόνες σε σκίτσα και σχόλια, του Δημήτρη Τσιγάρα που αποτυπώνουν, με μια διαφορετική ματιά, τον κόσμο του σιδηροδρόμου.
Η αφήγηση είναι της Βέρας Μπαλαμίτσα.

Τα Τζιτζίκια

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Βιολάρης

Η Παναγιά τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά της.
Την Σίκινο, την Αμοργό και τ' άλλα τα παιδιά της.


Εσείς τζιτζίκια μου άγγελοι γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει; Κι όλ' αποκρίνονται μαζί.
Ζει και ζει και ζει ..... ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.


Από την άκρη του καιρού και πίσω απ' τους χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού κι έβγαιναν οι Γοργόνες.


Κι εγώ μέσα στους αχινούς στις γούβες στ' αρμυρίκια
σαν τους παλιούς θαλασσινούς ρωτούσα τα τζιτζίκια:

Στιγμιότυπα από τον Γάμο του Αντώνη Τσιγάρα

Στιγμιότυπα από τον Γάμο του Αντώνη Τσιγάρα, που έγινε στις 7 Ιουλίου 2012 στο Βαλτινό.

"Παπαλάμπραινα", Η ιστορία του τραγουδιού

Το δημοφιλές τσάμικο «Παπαλάμπραινα» βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, που διαδραματίστηκαν το 1860.
Ο παπα-Λάμπρος Ζέρβας ήταν εφημέριος στο χωριό Ρωμύρι της Πυλίας το 1860. Ένας συγχωριανός του, που λεγόταν Σταύρος Φιτσιάλος, σκέφτηκε να συνεργαστεί με μία συμμορία για να τον ληστέψουν. Ο Φιτσάλος συνεννοήθηκε μαζί του, προκειμένου να έρθουν στο Ρωμύρι και να κλέψουν την περιουσία του παπα-Λάμπρου.
Δύο από τους κλέφτες πήγαν στο σπίτι του με το πρόσχημα ότι ενδιαφέρονταν να αγοράσουν ένα βόδι που πουλούσε ο παπάς, ο οποίος όμως έλειπε στην Πύλο, όπου είχε πάει για να φέρει το παιδί του, που πήγαινε σχολείο εκεί. Ο παπάς γύρισε αργά στο Ρωμύρι χωρίς το παιδί, που έμεινε στην Πύλο. Έτσι οι ξένοι φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του την νύχτα.
Το βράδυ, όταν η οικογένεια είχε κοιμηθεί, οι δύο κλέφτες ειδοποίησαν και τους υπόλοιπους, που είχαν κρυφτεί την ημέρα έξω από το χωριό, και μπήκαν όλοι αθόρυβα στο σπίτι του παπά, οπότε άρχισαν να αρπάζουν ό,τι έβρισκαν. Χρήματα όμως δεν είχαν βρει, οπότε ξεκίνησαν να βασανίζουν τον παπά, προκειμένου να τους πει πού τα είχε κρύψει. Μια από τις κόρες του παπα-Λάμπρου, η Παναγιώτα, κατάφερε να κατέβει κρυφά στο κατώι και από έναν φεγγίτη άρχισε να φωνάζει, καλώντας σε βοήθεια.
Το χωριό ξύπνησε και οι άντρες ανήσυχοι πήραν τα τουφέκια και άρχισαν να ρίχνουν, με αποτέλεσμα να φοβηθούν οι κλέφτες και να το βάλουν στα πόδια. Δύο από αυτούς, όμως, τραυματίστηκαν και, μάλιστα, ο ένας θανάσιμα. Εξαιτίας του θανάτου του κλέφτη έγινε μεγάλος ντόρος σε ολόκληρη την Πυλία και ένας χωριάτης έφτιαξε το τραγούδι, που ζει μέχρι τις ημέρες μας, με κάποιες παραλλαγές στους στίχους σε ορισμένες περιπτώσεις.
Αυτό είναι το γεγονός στο οποίο αναφέρεται η χιλιοτραγουδισμένη «Παπαλάμπραινα», ωστόσο η ιστορία έχει και συνέχεια.

Θυμοσοφικά

"Κάποτε παραπονιόμουν που δεν είχα λεφτά να αγοράσω ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια, μέχρι που είδα κάποιους που δεν είχαν πόδια...."



Η δροσιά της παγωμένης απόλαυσης

Έφτασαν οι χαλαρές ημέρες του καλοκαιριού με παιχνίδια, κολύμπι αλλά και με τις γλυκές απολαύσεις του παγωτού.

Μικροί (που αποτελούν τους πιο πιστούς καταναλωτές του) αλλά και μεγάλοι, τώρα το καλοκαίρι, αναζητούν τη δροσιά της «παγωμένης απόλαυσης».

Το παραδοσιακό ξυλάκι με γεύση βανίλιας ή το παγωτό χωνάκι, είναι στην ανάμνηση όλων των ανθρώπων που στην παιδική ηλικία τα γεύτηκαν και τα απόλαυσαν με ανεμελιά.

Κάποιες σχετικές φωτογραφίες μας το επιβεβαιώνουν και μας το ξαναθυμίζουν!!!



Σκουριά κι αρμύρα - Γιώργος Σεφέρης

«Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε.
Υποταχθήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.
Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.
Βρήκαμε τη στάχτη.
Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας
Τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα»

Απεβίωσε η Άννα Ζαμπακά

Απεβίωσε την Τρίτη 3 Ιουλίου 2012, η Άννα Ζαμπακά σύζυγος του Θεοφάνη, σε ηλικία 82 ετών.
Η Άννα Ζαμπακά, το γένος Αντωνίου Βαγγελού, γεννήθηκε το 1930 στο Βαλτινό, ήταν παντρεμένη με τον Θεοφάνη Ζαμπακά και είχε δύο παιδιά, τον Στυλιανό και την Βασιλική.

Η εφημερίδα μας εύχεται, Αιωνία της η μνήμη!

Λίγες σκέψεις μετά το ξεπροβόδισμα στο στερνό της ταξίδι.

Παντρεύεται ο Αντώνης Τσιγάρας

Παντρεύεται το Σάββατο 7 Ιουλίου στις 8.30 μ.μ. στον ιερό ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, ο Αντώνης Κων. Τσιγάρας με την Αρετή Χρ. Δράκου. Κουμπάρος είναι ο Κωνσταντίνος Ψαρράς.
Μετά το μυστήριο θα ακολουθήσει γλέντι στην οικία του γαμπρού, στο Βαλτινό.

Μόδα ομορφιάς στο café «ΗΛΕΚΤΟΦΩΝΟ» στο Βαλτινό

Σε μια όμορφη βραδιά, γεμάτη λάμψη, μουσική, μόδα και ομορφιά, εξελίχθηκε το Fashion Show, που διοργανώθηκε το Σάββατο 30 Ιουνίου 2012, στο café «ΗΛΕΚΤΟΦΩΝΟ» στο Βαλτινό.
Στα πλαίσια της «Μόδας και ομορφιάς» στήθηκε πασαρέλα, όπου όμορφα μοντέλα, φορώντας καλοκαιρινές δημιουργίες κορυφαίων καταστημάτων της πόλης των Τρικάλων, έκαναν επίδειξη μόδας καλοκαιρινής σεζόν.

Τα μοντέλα, Μαρία Μελίσσα, Θάλεια Γιαννακοπούλου, Έλενα Σκαφίδα και Λουκά Άννα ήταν από τις ωραιότερες παρουσίες της βραδιάς, οι οποίες παρουσίασαν ρούχα και μαγιό και ανέβασαν τη θερμοκρασία στα ύψη!

Ο χρόνος έρχεται πάντα στην ώρα του

…Ο χρόνος είναι ο εχθρός του έρωτα, αλλά ο σύμμαχος της αγάπης.
Εκ των πραγμάτων, το πάθος ξεφουσκώνει με το πέρασμα του χρόνου, ενώ βαθειά συναισθήματα όπως η αγάπη δυναμώνουν…
…Αλίμονο σ’ αυτόν που κάνει τον χρόνο εχθρό του.
Κι αυτό κάνουν κυρίως οι άνθρωποι που βασανίζονται από τον ναρκισσισμό.
Χρόνος και απώλεια πάνε χέρι χέρι.
Είναι σαν να προσπαθείς να αντισταθείς σε ένα ορμητικό ποτάμι, να κολυμπήσεις αντίθετα σε ένα θαλάσσιο ρεύμα. Το σωστό είναι να αφεθείς ελεγχόμενα στο ρεύμα, αλλιώς μπαίνεις σε έναν πόλεμο που δεν κέρδισε ποτέ κανείς.
Άρα, λοιπόν, ο χρόνος πρέπει να είναι βοηθός μας, μεζούρα μας, πυξίδα μας και να έχουμε υπόψη μας ότι όποιος ξόδεψε το χρόνο του, μετά νομοτελειακά ξοδεύτηκε από το χρόνο…

Ρένος Χαραλαμπίδης

Η δύναμη της αγάπης

Από το νέο c.d. με τίτλο «Αρώματα των υακίνθων», παραγωγής 2012, σε μουσική και στίχους Δημήτρη Τσιγάρα, ο Θωμάς Σιώμος ερμηνεύει το τραγούδι «Η δύναμη της αγάπης».

Παραμύθι για μεγάλα παιδιά

Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. «Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;», αναρωτήθηκε. Όταν, όμως, οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, διαπιστώνοντας πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα, λοιπόν, στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο: «Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!»
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: «Κυρ ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για εσάς. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε εμένα! Δε με ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!» Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: «Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω». Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Η ιστορία του Εργοστασίου ζακχάρεως στη Λαζαρίνα

Το πρώτο υπερσύχρονο εργοστάσιο Ζάχαρης στα Βαλκάνια

Τις μεγαλύτερες επενδύσεις στη Θεσσαλική γη μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, πραγματοποίησε ο Χρηστάκης Ζωγράφος, πλούσιος Τραπεζίτης στην Πόλη και μετέπειτα στο Παρίσι, αγοράζοντας στους νομούς Καρδίτσας και Τρικάλων από τους Κοτζαμπάσηδες, 11 τσιφλίκια, συνολικής έκτασης 64.000 στρεμμάτων, που καλλιεργούσαν 400 οικογένειες αγροτών.

Μαζί με τους γιούς του Γεώργιο και Σόλωνα, ιδρύει στην ερημική, εγκαταλειμμένη και βαλτώδη περιοχή των Κιούρκων, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «Ζωγραφία» από το επίθετο του ιδιοκτήτη της, το υπερσύγχρονο για την εποχή του εργοστάσιο παραγωγής ζάχαρης, στα Βαλκάνια.
Η κατασκευή έγινε το 1892-1894 και η έναρξη λειτουργίας του το 1895.

Τα Κιούρκα- σημερινή Ζωγραφία αγόρασε ο Ζωγράφος από την Βαλιντέ-σουλτάνα, σύζυγο του σουλτάνου, αφού με την καταστροφή του Αλή- πασά και των υιών του Βελή και Μουχτάρ, τα κτήματα τους περιήλθαν στην κατοχή του σουλτάνου, που εν συνεχεία τα δώρισε στη σύζυγο του.

Το εργοστάσιο Ζάχαρης

Η καλλιέργεια τεύτλων ήταν άγνωστη ακόμη στη Θεσσαλία. Εισηγητές νέων μεθόδων καλλιέργειας υπήρξαν ο Παναγιώτης Γεννάδιος και ο Ευστάθιος Πονηρόπουλος. Την επίβλεψη της ανέγερσης του εργοστασίου είχε ο αρχιτέκτονας Κωνσταντίνος Δημάδης, ο οποίος κατασκεύασε και τη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κων/πολη. Το Δεκέμβριο του 1894 έγιναν τα εγκαίνια του κολοσσιαίου συγκροτήματος του Ζαχαρουργείου. Από τεχνική άποψη και από μηχανολογικό εξοπλισμό (3.250 μηχανήματα), ήταν το τελειότερο εργοστάσιο του είδους στην Ευρώπη (450 θέσεις εργασίας). Η ίδρυσή του διαμόρφωσε νέα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα στην περιοχή.

Ημερίδα Συνδέσμου Φιλολόγων Τρικάλων

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στην αίθουσα του Κέντρου Ιστορίας και Πολιτισμού της Εταιρίας «Κλιάφα», η εκπαιδευτική ημερίδα που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Τρικάλων και οι Σχολικές Σύμβουλοι Φιλολόγων, με την αρωγή και της Διεύθυνσης Β/Βάθμιας Εκπαίδευσης, η οποία μερίμνησε για τη διευκόλυνση των φιλολόγων, ώστε να παραστούν στην ημερίδα.
Το θέμα της ημερίδας ήταν «Προτάσεις διδασκαλίας φιλολογικών μαθημάτων με χρήση Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών και καινοτόμες δράσεις εκπαιδευτικών».
Κατά την διάρκειά της, παρουσιάστηκαν ενδιαφέρουσες εισηγήσεις από τις Σχολικές Συμβούλους φιλολόγων Ευαγγελή Κοτρώτσιου και Ιουλία Κανδήλα, καθώς και από φιλόλογους διαφόρων σχολείων του Νομού Τρικάλων. Συγκεκριμένα παρουσίασαν προτάσεις διδασκαλίας με χρήση Νέων Τεχνολογιών οι Γεωργία Κολοβελώνη (Μουσικό Σχολείο Τρικάλων), Αργύρης Νίκας (ΕΠΑΛ Φαρκαδόνας), Αμαλία Ηλιάδη (3ο Γυμνάσιο Τρικάλων), Μαρία Φωτιάδου (1ο Γυμνάσιο Πύλης). Μια καινοτόμο δράση, που αφορούσε τη διοργάνωση Σχολικών Ρητορικών Αγώνων, η οποία για πρώτη φορά έλαβε χώρα στον Νομό Τρικάλων, στα πρότυπα των αγώνων επιχειρηματολογίας που διοργανώνονται σε σχολεία της Ελλάδας, αλλά κυρίως του εξωτερικού, παρουσίασε η Ναυσικά Μουλά (1ο Ενιαίο Λύκειο Τρικάλων).

Στον εναρκτήριο χαιρετισμό της ημερίδας, η Πρόεδρος του Συνδέσμου Γεωργία Κολοβελώνη, αφού ευχαρίστησε τους φιλολόγους για την ανταπόκρισή τους στην πρόσκληση του Συνδέσμου, τόνισε τη σημασία της ανταλλαγής απόψεων, εμπειριών και προβληματισμών που προκύπτουν κατά την καθημερινή διδακτική πράξη.

Οι μοιραίοι

Από τους μεγάλους αρχαίους Έλληνες τραγωδούς

Στους ολίγιστους νεοέλληνες κωμωδούς!

Ράβε ξήλωνε - ράβε ξήλωνε

δουλειά να μη τους λείπει

εξουσιολάγνοι φαύλοι

διέλυσαν το σπίτι…

Έλλογες ερωτήσεις και εύλογες απαντήσεις

1- Σε ποια μάχη σκοτώθηκε ο Λεωνίδας;
- Στην τελευταία του.


2 - Πού υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας;
-Στο κάτω μέρος της σελίδας.


3 - Ποια είναι η κύρια αιτία διαζυγίων;
-Ο γάμος.


4 - Ποια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας;
-Οι εξετάσεις.


5 - Τι μοιάζει περισσότερο με μισό μήλο;
-Το άλλο μισό.


6 - Τι δεν μπορείς να φας ποτέ για πρωινό;
-Γεύμα και δείπνο.


7 - Αν ρίξεις ένα βότσαλο σε μια λίμνη, τι θα συμβεί;
-Θα βραχεί.


8 -Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει 8 ημέρες άυπνος;
-Κανένα πρόβλημα. Θα κοιμάται τις νύχτες.


9 - Πώς μπορείς να σηκώσεις έναν ελέφαντα με ένα χέρι;
-Δεν θα βρεις ποτέ έναν μονόχειρα ελέφαντα.


10 - Αν έχεις στο ένα χέρι 3 μήλα και 4 πορτοκάλια και στο άλλο χέρι 4 μήλα και 3 πορτοκάλια, τι έχεις;
-Πολύ μεγάλα χέρια.


11 - Εάν πάρει 10 ώρες σε 8 άντρες να χτίσουν έναν τοίχο, πόση ώρα θα πάρει σε 4 άντρες για να τον χτίσουν;
-Μηδέν χρόνο, γιατί είναι ήδη χτισμένος.


12 - Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αυγό σε τσιμεντένιο πάτωμα χωρίς να το σπάσεις;
-Με όποιο τρόπο θέλεις, τα τσιμεντένια πατώματα δεν σπάζουν.