Οι θρύλοι του ελληνικού τραγουδιού σε γραμματόσημα!

Έξι θρύλοι του ελληνικού τραγουδιού έγιναν γραμματόσημα!
Ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, η Βίκυ Μοσχολιού και η Σωτηρία Μπέλλου κοσμούν εδώ και ένα χρόνο τα ελληνικά γραμματόσημα.

Η καταπληκτική ιδέα να τιμηθούν οι θρύλοι του ελληνικού τραγουδιού με γραμματόσημα ανήκει στα Ελληνικά Ταχυδρομεία, που κυκλοφόρησαν μια σειρά αναμνηστικών γραμματοσήμων με τους θρύλους του ελληνικού τραγουδιού.

Υπήρχαν προτάσεις από τον κόσμο να γίνει μια σειρά γραμματοσήμων αφιερωμένη στα μεγάλα ονόματα του λαϊκού μας τραγουδιού, που δεν ζουν πια. Έτσι έγινε αυτή η σειρά από τα ΕΛΤΑ, που είναι η πρώτη με τραγουδιστές.

Τις εντυπωσιακές προσωπογραφίες φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Κώστας Σπυριούνης.

Ένα πολύ περίεργο αρχιτεκτονικό κτίριο...

Το TED - Technology, Entertainment & Design Center στην Taipei, είναι ένα κτίριο που συγκεντρώνει τις πάσης φύσεως δραστηριότητες που σχετίζονται με τη σύγχρονη τεχνολογία και τα μέσα ενημέρωση και έχει έκταση 53.000m2.

Το κτίριο κύβος έχει ολοκληρωθεί πάνω σε συγκεκριμένα ελάσματα έτσι ώστε να εξυπηρετεί η ηλιακή σκίαση καθώς και την πρόσβαση του κοινού. Τα ελάσματα υποχωρούν προς τα μέσα σχηματίζοντας μια σκάλα που επιτρέπει στο κοινό να περπατήσει στην πρόσοψη και σε όλη τη διαδρομή μέχρι την οροφή..

Γυναίκες της γης

Όταν έχεις μεγαλώσει σ΄ ένα χωριό που ήταν τσιφλίκι και δούλευες τη γη για ένα κομμάτι ψωμί, όταν έχεις γεννήσει οχτώ παιδιά κι έχεις αποκτήσεις είκοσι δύο εγγόνια, και πέντε δισέγγονα, όταν έχεις ζήσει δύο παγκόσμιους πολέμους κι έναν εμφύλιο, όταν έχεις κάνει φυλακή κι έχεις εξοριστεί για τα πολιτικά σου φρονήματα, όταν έχεις ταξιδεύσει στην Αυστραλία και στην Αμερική, όπου είναι εγκαταστημένα δυο από τα παιδιά σου, όταν έχεις δει τις φιλενάδες σου να πεθαίνουν κι έχεις μοιρολογήσει το ταίρι σου.
Τότε τα γηρατειά είναι καλοδεχούμενα.
Γιατί έχεις ζήσει μια πλούσια ζωή.

Από το βιβλίο «γυναίκες της γης» της Μαρούλας Κλιάφα

Το ψωμί του λαού.

Πολλές είναι οι Παροιμίες του Λαού μας, πάμπολλες και ποικίλες οι θυμοσοφίες του, πού τις έπλασε στο διάβα του ριζωμένος βαθιά για χιλιάδες χρόνια σ΄ αυτόν τον Ευλογημένο τόπο.
Κατασταλάγματα εμπειριών, συμπυκνωμένης γνώσης και Σοφίας Ζωής.



Να μερικές πού σχετίζονται με το Ψωμί μας :
-Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία.
- Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει.
- Απ' όλα τα μυρωδικά κάλιο μυρίζ' ο φούρνος.
- Χωρίς ψωμί, χωρίς κρασί, παγώνει κι η αγάπη.
- Τις μεγάλες Αποκριές τρώγουνε ψωμί κι ελιές.
- Όλα είναι υφάδια της κοιλιάς και το ψωμί στημόνι.
- Έλα καλέ μ' να φας ψωμί, έλα να γιοματίσεις.
- Καλή του ώρα αν τρώει ψωμί, καλή του κι αν πίνει
εμένα να συλλογιστεί και νηστικός να μείνει.
-Ζύμωνε κόρη μ', ζύμωνε τ' αφράτο παξιμάδι
το θέλει να ’ναι χάσικο ψιλοκοσκινισμένο
να είναι σαν εφτάζυμο μα και καλοψημένο.
- Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει.
- Όποιος ανακατεύεται με τα πίτυρα, τον τρών' οι κότες.
- Κρέμασε τα μούτρα του
σαν να του έφαγε ο γάιδαρος το ψωμί.
- Μαζί, γλυκό ψωμί δεν έφαγαν.
- Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο.
- Μα το ψωμί (όρκος)
- Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται.
- Είπαμε το ψωμί - ψωμάκι.
- Δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.
- Ο χορτάτος λέει ψωμί κι ο νηστικός ψωμάκι.
- Όταν λείπει το ψωμί, η μέρα φαίνεται διπλή.
- Μην τάζεις του Αγίου κερί και του παιδιού κουλούρι.
-Το ψωμί που τρως, ποτέ μην το πατάς.
- Ο Αλωνάρης αλωνίζει, σιτάρι το χωριό γεμίζει.
-Το ψωμί και το νερό κάνουν τον άνθρωπο γερό.
- Αυτή η δουλειά έχει ψωμί.
- Κερδίζω το ψωμί μου με τον ιδρώτα μου.
- Δεν έχει ψωμί να φάει.
- Λίγα είναι τα ψωμιά του.
-Άμα χορτάσει ή ψείρα, βγαίνει στον γιακά.
-Το πουλάει για ένα καρβέλι ψωμί.
- Ότι έσπειρες θα θερίσεις.
- Ο χορτάτος τον νηστικό, δεν τον λυπάται.
-Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό.

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας.

Για δέστε πως κατάντησαν οι αρχόντοι τους ανθρώπους
να τους τα αρπάξουν βρήκανε κι εφηύραν χίλιους τρόπους.

Αυτοί… την εξαθλίωση τη λένε σωτηρία,
κάπου βρομάει φίλοι μου αυτή η ιστορία.

Όλοι χαμένα τα ‘χουνε μέσα σ’ αυτή τη κρίση
κι εναγωνίως ψάχνουνε να βρούνε κάποια λύση.

Το Βαλτινό κι η χώρα μας όλο κατρακυλάνε,
μ’ αυτόν τον τρόπο, πέστε μου, τα πράγματα που πάνε;

Τώρα στις πλάτες ρίξανε της φτώχειας, τα μνημόνια
κι όλα τα βάρη ο λαός θα κουβαλάει για χρόνια.

Για δέστε πως με φόρτωσαν, κοιτάξτε τώρα χάλι
σαν αχθοφόρο μ’ έκαναν, τον έρμο, σαν χαμάλη.

Φόροι, αυξήσεις, δάνεια, τέλη, δασμοί, και δόσεις
που να φτουρήσει η σύνταξη και πόσα να πληρώσεις;

Φταίω κι εγώ που άφησα να με περνούν για βλάκα
και κάθε που εψήφιζα, εψήφιζα για πλάκα.

Μα θα τους πάρει ο διάολος όλους σ αυτή τη χώρα
αν ο λαός στα χέρια του την τύχη πάρει τώρα.

Και σας το λέω υπεύθυνα ως βέρος Βαλτσινιώτης
σ’ αυτή την επανάσταση, μπροστά θα ‘μαι στρατιώτης…

«Πολυτεχνείο» Ο στρατιώτης που οδήγησε το άρμα στο Πολυτεχνείο, θυμάται…

Η εισβολή του άρματος μάχης στο Πολυτεχνείο, δεν σημάδεψε μόνο τους εξεγερμένους μέσα από τη πύλη που τσακίστηκε από τους τόνους χάλυβα που έπεσαν με ορμή πάνω της. Σημάδεψαν βαθειά τον 20χρονο τότε στρατιώτη που είχε διαταχθεί να οδηγήσει το άρμα μέσα στο Πολυτεχνείο.

Η ιστορία πολλές φορές κάνει ανθρώπους απλούς πρωταγωνιστές. Κάποιες φορές αρνητικούς πρωταγωνιστές. Όπως εκείνο το 20χρονο παιδί στο άρμα μάχης. Που τότε όπως εξομολογήθηκε, πίστευε ότι έκανε το καθήκον του εναντίον των “εχθρών κομμουνιστών”. Και μετά , όταν η τραγωδία πέρασε και έγινε πολίτης ψήφισε δυο φορές ΚΚΕ!
Τ’ όνομά του Α. Σκευοφύλαξ, αλλά μικρή σημασία έχει τ΄ όνομα. Σημαντικές είναι οι αναμνήσεις ενός ανθρώπου, όπως τόλμησε να τις πει μία και μοναδική φορά σε συνέντευξή του στο Βήμα, στην επέτειο του 2003.
Η διήγησή του για εκείνη τη νύχτα, ήταν συγκλονιστική:
• «Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».

Το Μέγαρο Μαξίμου

Το οίκημα ξεκίνησε να χτίζεται, το 1912, από τον εφοπλιστή Αλέξανδρο Μιχαληνό και τη σύζυγο του Ειρήνη Μανούση. Το 1916 πεθαίνει ο Μιχαληνός αφήνοντας το σπίτι ημιτελές, ενώ η χήρα του θα ξαναπαντρευτεί τον Δημ. Μάξιμο. Για λίγα χρόνια το ημιτελές σπίτι αλλάζει ιδιοκτήτη, αφού η Μανούση το πούλησε στον εφοπλιστή Λ. Εμπειρίκο (πατέρας του ποιητή), γιατί, μάλλον, είχε προβλήματα με τα κληρονομικά. Η αγοροπωλησία ήταν, μάλλον, εικονική, αφού η χήρα Μανούση και, πλέον, Μαξίμου θα το ξαναγοράσει (μετά από πέντε χρόνια) από τον Εμπειρίκο. Από τις αρχές του ΄20 το ζεύγος Μαξίμου κατοικεί στην πανέμορφη οικία του. Στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής είχε επιταχθεί ως κατοικία του Γερμανού Ναυάρχου του Στόλου του Αιγαίου, ενώ μετά την απελευθέρωση χρησίμευσε ως κατοικία του Αμερικανού πρεσβευτή.

Το 1952 το Ελληνικό Δημόσιο ζήτησε να αγοράσει την κατοικία του Δημητρίου Μαξίμου, η οποία βρισκόταν επί της οδού Ηρώδου Αττικού 19. Συνεστήθη επιτροπή, η οποία εκτίμησε την αξία του "Μεγάρου Μαξίμου" σε 11 δισεκατομμύρια δραχμές. Ο ίδιος δήλωσε ότι αποδέχεται να πουλήσει την οικία του στο Δημόσιο στο μισό περίπου της εκτίμησης της επιτροπής, στα 5,75 δισεκατομμύρια δραχμές. Επιπλέον δε, προσέφερε στο Κράτος όλη την επίπλωση της κατοικίας του, καθώς και τους πίνακες που βρίσκονταν σε αυτή, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως «Κυβερνητικόν Μέγαρον» και για τη φιλοξενία ξένων υψηλών προσώπων.

Η κυβέρνηση ευγνωμονούσα δήλωσε ότι θα διατηρήσει το όνομα του ως «οικία Μαξίμου.
Από το 1982 το «Μέγαρο Μαξίμου» χρησιμοποιείται ως επίσημη κατοικία και γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού.

Ο Δημήτριος Μάξιμος

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1873 και ήταν γιος του Επαμεινώνδα

Τα ευεργετικά βότανα

Πολλά από τα βότανα που γνωρίζουμε από παιδιά, υπάρχουν μέχρι σήμερα στην καθημερινότητά μας, από τότε που οι γιαγιάδες μας τα χρησιμοποιούσαν για να δώσουν άμεσες και πρακτικές λύσεις σε πολλά μικρά αλλά συνήθη προβλήματα υγείας. Από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα, ακολούθησε ενδεχομένως μια μεταβατική περίοδος «σνομπισμού», η οποία άρχισε να καταρρέει όταν οι επιστήμονες ήρθαν να επιβεβαιώσουν και να τεκμηριώσουν όλα όσα η ελληνική παράδοση «γνώριζε από γεννησιμιού της».
-Το τσάι του βουνού ή σιδερίτης, είναι γνωστό για τις μεγάλες ποσότητες σιδήρου που περιέχει και μπορεί να επιδράσει κατά της αναιμίας, των ιών και των φλεγμονών.
-Το χαμομήλι, χρησιμοποιείται κατά κόρον ως βάση σε κρέμες για εγκαύματα.
-Το θυμάρι, από το οποίο παράγεται η θυμόλη, έχει αντισηπτική και αντιοξειδωτική δράση, βοηθά στην άμυνα του οργανισμού και χρησιμοποιείται για την παραγωγή αποσμητικών. Επίσης, αν προσθέσουμε φρέσκα φύλλα θυμαριού στη σαλάτα (στην ανάγκη και αποξηραμένα), αυτό μπορεί να συμβάλει στη μείωση της χοληστερίνης.
-Το μελισσόχορτο, από το οποίο παράγεται, μεταξύ άλλων, η κιτράλη, ένα ακριβό αιθέριο έλαιο, έχει πολλή μεγάλη απήχηση στον τομέα της αρωματοποιίας αλλά και της φαρμακολογίας. Ως ρόφημα έχει αντικαταθλιπτική δράση, κατευνάζει και βοηθά την ομαλή πέψη και τη σωστή λειτουργία των εντέρων.
-Η ρίγανη, από την οποία παράγεται η καρβακρόλη, είναι εξαιρετικός σύμμαχος κατά των κρυολογημάτων, με αντισηπτική δράση. Η καρβακρόλη, είναι επίσης, βασικό συστατικό φαρμάκων για ασθένειες ζώων.
Ο κατάλογος των βοτάνων είναι μεγάλος, αλλά ο καθοριστικός ρόλος τους είναι να διατηρούν και να προάγουν την υγεία μας.
Για αυτό πρέπει να τα χρησιμοποιούμε συχνά και να εντάξουμε στην καθημερινή μας διατροφή.

Ξυλογλυπτική «Καραμάλη»

Η οικογένεια Καραμάλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία της στα εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, καθότι σε πολλές εκκλησίες αλλά και μικρά εκκλησάκια, έργα μεγάλης τέχνης φέρουν την καλλιτεχνική της σφραγίδα.
Πέτυχαν ένα σπουδαίο έργο που κατορθώνει να επιζήσει στο πέρασμα του χρόνου και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να παραδίδουν εκπληκτικές δημιουργίες.

Τόσο το Τέμπλο του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, όσο και το τέμπλο της Παναγίας Βαλτινού, είναι ξυλόγλυπτα, επιχρυσωμένα και κατασκευασμένα από τα καλλιτεχνικά χέρια της οικογένειας «Καραμάλη».

Οικογένεια «Καραμάλη»

O Μιχάλης Καραμάλης

Ένα αιώνα πριν, το 1900. ο Μιχάλης Καραμάλης έρχεται από την Καστοριά και εγκαθίσταται στο Ξυλοπάροικο, Τρικάλων, όπου ιδρύει το προσωπικό του εργαστήρι.
Μαζί με τους βοηθούς του αναλαμβάνει και κατασκευάζει τους διάκοσμους διαφόρων εκλησιών της περιοχής των Τρικάλων.

Τα μοιρολόγια του τόπου μας

Τα Μοιρολόγια είναι έμμετρα στιχουργήματα με θλιβερή υπόθεση. Τραγούδια θρηνητικά, που τα απαγγέλλουν οι άνθρωποι κατά το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων.
Ένα μοιρολόγι του τόπου μας, με τίτλο «Άσε με χάρε μ΄, άσε με» και με συγκλονιστικά λόγια, για την άνιση μάχη με το θάνατο, τραγουδά με την υπέροχη φωνή της η κ. Ντίνα Βότσιου – Ανδρέου.

Άσε με χάρε μ΄, άσε με

Με γέλασε μια χαραυγή

τ΄ άστρο και το φεγγάρι

και βγήκα νύχτα στα βουνά,

νύχτα στα κορφοβούνια.

Βλέπω το χάρο να ΄ρχεται

στο άλογο καβάλα.

Απ τα μαλλιά με άρπαξε

στη γη με γονατίζει…

Άσε με χάρε μ΄, άσε με

μονάχα δυο μερούλες,

το Σάββατο για να λουστώ,

την Κυριακή να αλλάξω

και τη Δευτέρα το πρωί

θα έρθω μοναχός μου.

Παραμυθένιο σπίτι στο δάσος

Μια πανέμορφη ιδέα για να φτιάξετε ένα παραμυθένιο σπίτι μέσα στο δάσος.
Δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες και εμπνευστείτε.

Οι γυναίκες κατακτούνε το ποδόσφαιρο

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ΄ το χωριό μας.

Ως πατριώτης φίλοι μου κι ως Βαλτσινιώτης βέρος

ακούστε το παράπονο για τούτο εδώ το μέρος.

Κοιτάξτε με πως ντύθηκα… εφόρεσα γραβάτα

για να τα πω ελεύθερα, αντρίκια και σταράτα.

Για δέστε πως κατάντησαν την έρμη την Ελλάδα,

από το θρόνο των θεών τη ΄ρίξαν στον καιάδα.

Τα φαντς κι οι τοκογλύφοι μας, οι ξένοι κι οι εταίροι

αφού μας καλομάθανε τώρα μας βάζουν χέρι.

Με τα δικά τους δανικά, με τις δικές μας πλάτες

μας μάθανε στο Βαλτινό να βάζουμε γραβάτες.

Και πάνω που συνήθεια μας έγιναν τα λούσα

ήρθανε και μας κούρεψαν την χρεομακρομαλλούσα.

Μας στέρησαν τα όνειρα, μας πάνε πίσω χρόνια,

μας καταστρέφουν τη ζωή του κόσμου τα τελώνια.

Μα που θα πάει… έρχονται και οι καιροί γυρνάνε

πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι.

Γυναικείο ποδόσφαιρο

Ισόπαλος, με σκορ 1 – 1 έληξε ο γυναικείος ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ των ομάδων Τρίκαλα και Αγροτικός Αστέρας, στην έναρξη του πρωταθλήματος της Γ΄ Εθνικής, στο γήπεδο της Κρινίτσας.

Η ομάδα των Τρικάλων προηγήθηκε με γκολ της (συγχωριανή μας) Φωτεινής Παπακώστα στο 44 λεπτό. Οι φιλοξενούμενοι απάντησαν στο 70 λεπτό με γκολ της Δέλκου, κάνοντας το σκορ 1 – 1 που έμενε να είναι και το τελικό.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα τα κορίτσια με τις επιδόσεις τους ενθουσίασαν τους φιλάθλους, που παρακολουθούσαν την αναμέτρηση, αποσπώντας τα θερμά χειροκροτήματα ως επιβράβευση των προσπαθειών που κατέβαλαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, το αποτέλεσμα, κατά γενική ομολογία, αδικεί την ομάδα των Τρικάλων καθότι κατά τη διάρκεια του αγώνα είχε πέντε δοκάρια και πολλές ευκαιρίες για να κατακτήσει τη νίκη.

Αναμνήσεις του χωριού «Οι τσουποπαγίδες»

Εμείς από παιδιά μάθαμε να κυνηγάμε στη ζωή…

Πότε με το λάστιχο, πότε με αβρόχια, πότε με ξόβεργες και πότε με τσουποπαγίδες… ξεχυνόμαστε στα χωράφια του Βαλτινού και κυνηγούσαμε το όνειρο.

Οι τσουποπαγίδες ήταν αυτοσχέδιοι μηχανισμοί που τις κατασκευάζαμε μόνοι μας, για να κυνηγάμε πουλιά. Συνήθως σ΄ αυτές τις τσουπογαγίδες πιάναμε μικρά πουλιά, τσούπια, σπουργίτια, και καμιά φορά και κοτσίφια.



Αποτελούνταν από μια ξύλινη βέργα, από ένα ξύλινο σκάνδαλο και από έναν σπάγκο λεπτό. Στο ένα άκρο της βέργας γίνονταν μια εγκάρσια τρύπα. Δένονταν ο σπάγκος από το ένα άκρο της βέργας και από το άλλο άκρο περνούσε μέσα από την εγκάρσια τρύπα. Ο σπάγκος αυτός ήταν έτσι τεντωμένος ώστε η ξύλινη βέργα να σχηματίζει ένα ημικύκλιο. Σε κάποιο σημείο αυτού του σπάγκου γινόταν ένας κόμπος από τον οποίο, άρχιζε μια θηλιά. Ο κόμπος αυτός περνούσε μέσα από την εγκάρσια τρύπα του ξύλου και στερεώνονταν εκεί με τη μία άκρη του σκανδάλου, που έπαιρνε θέση οριζόντια και ήταν κατάλληλο μέρος να καθίσει το πουλί. Η θηλιά ανοίγονταν επάνω στο σκάνδαλο και κολλούσε στο άκρο αυτού με λίγο σάλιο.

Το σκάνδαλο με ελάχιστο βάρος, όταν δηλαδή πάταγε επάνω το πουλί, έφευγε από τη θέση του, άνοιγε η τεντωμένη βέργα και το πουλί πιάνονταν από τα πόδια με τη θηλιά, που έκλεινε αστραπιαία.
Εκτός από την ξύλινη βέργα, πολλές φορές χρησιμοποιούσαμε την ατσάλινη βέργα της ομπρέλας και τοποθετούσαμε στο ένα άκρο της μια ξύλινη βέργα 10 -12 εκατοστά που είχε καρδιά μαλακή, και κάναμε εκεί την εγκάρσια τρύπα.
Όταν βγαίναμε για κυνήγι, αρματωνόμασταν, παίρναμε τις παγίδες τις κρεμούσαμε στους ώμους και τις στήναμε στα δένδρα, ή στα διάφορα παλούκια από φράχτες ή στα ψηλότερα κλαδιά των θαμνόδεντρων. Καταλαβαίναμε που σύχναζαν και που λημέριαζαν τα πουλιά, από τις κοτσουλιές που άφηναν και εκεί σ΄ αυτά τα μέρη στήναμε τις παγίδες.

Έτσι το πουλί (τσούπος) έβρισκε το ψηλότερο μέρος του κλαδιού, που ήταν τοποθετημένο το σκάνδαλο της παγίδας και ανυποψίαστο κάθονταν επάνω και παγιδεύονταν εκεί.
Εμείς τα παιδιά παρακολουθούσαμε από μακριά τις παγίδες μας και όταν βλέπαμε να πιάνετε κάποιο πουλί, τρέχαμε με χαρά να πάρουμε το θήραμα και να ξαναστήσουμε την παγίδα.
Κι έτσι ο καιρός περνούσε… και μεγαλώναμε… κυνηγώντας τη ζωή!

Η Ελλάδα της δημιουργίας

Πιάνο από μπάνερ χαρτονιού, το οποίο πετάχτηκε από γνωστό πολυκατάστημα καλλυντικών, βιολί από ένα φθαρμένο μπλου τζίν που θα κατέληγε στα σκουπίδια, φλογέρα από άχρηστες φωτοτυπίες που θα πήγαιναν -ίσως- στην ανακύκλωση.
Στο ερώτημα "πού πάει ένα χαρτί που δεν χρειάζεται;", η απάντηση είναι "στην ονειροχώρα της μουσικής" και τη δίνει ο Χρήστος Τσόνας, φύλακας το πρωί στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής και ερασιτέχνης δημιουργός μουσικών οργάνων από ανακυκλώσιμα υλικά μετά το μεσημέρι. Μέχρι στιγμής έχει κατασκευάσει 8 όργανα (βιολιά, κιθάρα, φλογέρα, πιάνο), όλα εύχρηστα με ικανοποιητικές αποδόσεις και πρόσφατα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα ιδρύοντας την EcoArt Band, μία μπάντα με τα όργανα αυτά.

"Η αρχική μου ιδέα ήταν να κατασκευάσω ένα βιολί από χαρτί και να μπω στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, αλλά οι υπεύθυνοι με ενημέρωσαν πως ήταν ένα ρεκόρ που δεν μπορούσε να καταρριφθεί, ούτε να συγκριθεί. Έτσι προχώρησα κατασκευάζοντας και άλλα όργανα και δύο από αυτά τα έχω ήδη πωλήσει", λέει
Ο Χρ. Τσόνας δεν ψάχνει στα σκουπίδια. Παίρνει τις... πρώτες ύλες από το σχολείο, όπου μεγάλες ποσότητες χαρτιού καταλήγουν στην ανακύκλωση. Χρησιμοποιεί επίσης παλιά ρούχα και παπούτσια, αλλά και χαρτόνια με τα οποία εταιρείες διαφημίζουν τα προϊόντα τους.

"Όλα τα όργανα μπορούν να χρησιμοποιηθούν, καθώς φέρουν κανονικές χορδές και κλειδιά. Τα περισσότερα μάλιστα έχουν πολύ καλή απόδοση. Αν σκεφτείτε ότι είμαι αυτοδίδακτος και ως μουσικός και ως κατασκευαστής, θα πρέπει να κατανοήσετε τυχόν ατέλειες", λέει με τη σεμνότητα που τον διακρίνει, ενώ αποκαλύπτει πως πώλησε ήδη δύο πρωτότυπα βιολιά αντί 800 ευρώ το καθένα και σχεδιάζει τη συμμετοχή του σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Οι τοιχογραφίες του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού 2



Η νεότερη αγιογράφηση του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού έγινε κατά την περίοδο του 1997 – 2001 από τον αγιογράφο Στυλιανό Φιλίππου.

Οι τοιχογραφίες διατίθενται σε δύο ζώνες, στην πρώτη ζώνη εικονίζονται ολόσωμοι άγιοι, ενώ στη δεύτερη ζώνη εικονίζονται άγιοι σε στηθάρια.
Παρουσιάζουμε παρακάτω τις αγιογραφίες της πρώτης ζώνης που εικονίζονται με τη σειρά ολόσωμοι οι παρακάτω άγιοι:

Οι Άγιοι: Κοσμάς, Ιωάννης, Αλέξιος

Οι Άγιοι: Εφραίμ, Ευθύμιος, Θεοδόσιος

Οι τοιχογραφίες του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού

Η νεότερη αγιογράφηση του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού έγινε κατά την περίοδο του 1997 – 2001 από τον αγιογράφο Στυλιανό Φιλίππου.
Οι τοιχογραφίες διατίθενται σε δύο ζώνες, στην πρώτη ζώνη εικονίζονται ολόσωμοι άγιοι, ενώ στη δεύτερη ζώνη εικονίζονται άγιοι σε στηθάρια. Στο κέντρο της ημικυλινδρικής οροφής εικονίζεται ο παντοκράτορας με τους 4 ευαγγελιστές (Μάρκο, Ματθαίο, Λουκά, και Ιωάννη) και δεξιά και αριστερά οι άλλοι απόστολοι Παύλος, Ιάκωβος, Θωμάς, αριστερά και Πέτρος, Ανδρέας, Φίλιππος δεξιά.

Παρουσιάζουμε παρακάτω τις αγιογραφίες της δεύτερης ζώνης που εικονίζονται σε στηθάρια οι παρακάτω άγιοι:

Προφήτης Σοφωνίας και Άγιος Μισαήλ

Προφήτης Ισαάκ και Προφήτης Τοβίτ

I'm singing in the rain

Βρισκόμαστε στα μέσα Νοεμβρίου.
Η εποχή μουντή, ο καιρός βροχερός...
Τι καλύτερο από έναν χορό στη βροχή με τον Φρεντ Αστέρ!

Συνθήματα σε τοίχους ..

"Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα;"
"Συμμετέχω, Συμμετέχεις, Συμμετέχει, Συμμετέχουμε, Συμμετέχετε, Αποφασίζουν""
Ο Χριστός πέθανε, ο Αινστάιν πέθανε, και Εγώ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία"
"Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους"
"Τα πτυχία copies κτώνται"
"Δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές, μόνο αντιπαθητικοί αντικαπνιστές"
"Το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο"
"Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε"
"Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπληκτική μόρφωση"
"Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα"
"Έγχρωμη TV, Ασπρόμαυρη Ζωή"

Ο πύργος των Τρικάλων

Ο πανύψηλος πύργος των Τρικάλων με το όμορφο ρολόι και τη δεσπόζουσα θέση του αποτελεί μάρτυρα του παρελθόντος και είναι ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια της ιστορίας της πόλης των Τρικάλων. Είναι ορατός από παντού και είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της πόλης.

Στον τριώροφο λιθόκτιστο πύργο με βάση τετραγωνικής κάτοψης υπάρχουν τρία επίπεδα εκ των οποίων διαδοχικά προς επάνω στενεύουν δημιουργώντας περιμετρικά βεράντες, οι οποίες περιστοιχίζονται από φρουριακά τείχη (πολεμίστρες).

Πλευρικά υπάρχουν σε τριάδες παράθυρα με συμπαγή τούβλα να διακοσμούν τα τοξωτά υπέρθυρά τους.Το ρολόι βρίσκεται στο τελευταίο επάνω επίπεδο και είναι εμφανές και από τις τέσσερις πλευρές του πύργου.

Παλιότερα στη θέση αυτή υπήρχε τούρκικος πύργος με ρολόι.
Το παλιό τούρκικο ρολόι είχε κατασκευαστεί το 1648 και λειτουργούσε μέχρι το 1881 για 233 ολόκληρα χρόνια.

Το 1936 ο Δήμαρχος Θεοδοσόπουλος ανέγειρε ένα πύργο πιο ψηλό και πιο εντυπωσιακό με ένα άλλο ρολόι φτιαγμένο από ελληνικά χέρια.

Αποτελεί το σήμα κατατεθέν για την πόλη των Τρικάλων και είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής.

Υπαίθρια ζωγραφική

Με άνεση, αυτοπεποίθηση και ταχύτητα ο ταλαντούχος, υπαίθριος καλλιτέχνης ζωγραφίζει τα θέματά του στους δρόμους της Μιανμάρ.

Τα μοιρολόγια του τόπου μας

Τα Μοιρολόγια είναι έμμετρα στιχουργήματα με θλιβερή υπόθεση. Τραγούδια θρηνητικά, που τα απαγγέλλουν οι άνθρωποι κατά το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων.
Τα μοιρολόγια και γενικά τα τραγούδια του Χάρου έχουν παλιά παράδοση και διασώζουν Ομηρικά έθιμα γύρω από το συγκλονιστικό γεγονός του θανάτου. Ο θάνατος για τους αρχαίους Έλληνες, όσο και αν η διδασκαλία τους δέχεται την αθανασία της ψυχής και το χωρισμό της από το σώμα, δεν έπαυε να είναι γεγονός που έφερνε θλίψη και πόνο στους ανθρώπους.
Ένα μοιρολόγι του τόπου μας, με τα συγκλονιστικά λόγια, τραγουδά με την υπέροχη φωνή της η συγχωριανή μας κ. Ντίνα Βότσιου – Ανδρέου.

Σου παραγγέλνω μαύρη γη

Σου παραγγέλνω μαύρη γη

κι αραχνιασμένο χώμα

αυτόν το νιό που σού ΄στειλα

να μην τον αραχνιάσεις.

Δώσ’ του να φάει, δώσ’ του να πιεί,

βάλ΄ τον να τραγουδήσει,

στρώστονε και τριαντάφυλλα

να βάλει στο κορμί του,

γιατί είναι νιος κι ανύπαντρος

είναι μικρός ακόμα.