Ο εθελοντής Στέργιος Σταμούλης και το πόστο του Δεκαπενταύγουστου

 

Κάθε Δεκαπενταύγουστο, στο πανηγύρι της Παναγίας στο χωριό, ο Στέργιος Σταμούλης στέκεται πιστός στο πόστο του, εκεί στον δρόμο που οδηγεί στον χώρο της Παναγίας, για να ρυθμίσει την κυκλοφορία και το παρκάρισμα των αυτοκινήτων. Με το καπέλο του αστυνομικού στο κεφάλι, το φωσφοριζέ γιλέκο με τις διακριτικές ρίγες επάνω από το ανοιχτό πουκάμισό του και με τη σφυρίχτρα στο στόμα, διευκολύνει τους επισκέπτες που έρχονται στο πανηγύρι για να προσκυνήσουν, φροντίζοντας να μη δημιουργείται χάος και σύγχυση.

Ο Στέργιος τους δείχνει τα σημεία πού μπορούν να παρκάρουν το αυτοκίνητό τους, τούς χαμογελά για να νιώσουν πως κάποιος τους περιμένει και τους υποδέχεται. Κι ακούραστος, με τον ήλιο ή το απογευματινό αγέρι να του καίει το πρόσωπο, στέκει εκεί μέχρι να νυχτώσει, μέχρι να φύγουν και οι τελευταίοι, μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι.

Ίσως να είναι το δικό του τάμα στην Παναγία. Ίσως να είναι η ανάγκη του να προσφέρει στην κοινότητα, στο χωριό που μεγάλωσε και αγαπά, σε αυτούς που έρχονται από μακριά για να νιώσουν για λίγο την ανθρωπιά που κρύβει η γιορτή και η συνάντηση. Γιατί οι άνθρωποι που κρατούν όρθια την κοινότητα είναι αυτοί που δεν φαίνονται στις φωτογραφίες του πανηγυριού με τα φώτα και τα γλέντια, αλλά εκείνοι που στέκονται λίγο πιο δίπλα, με ένα καπέλο, ένα γιλέκο και μια σφυρίχτρα, για να διευκολύνουν τον δρόμο των άλλων.

Έτσι και ο Στέργιος Σταμούλης, κάθε χρόνο, με χαμόγελο και υπομονή, γίνεται κομμάτι της ζωντανής παράδοσης του χωριού, τιμώντας την Παναγία και την κοινότητα, προσφέροντας με σιωπηλή συνέπεια αυτό που για εκείνον είναι ίσως το πιο απλό και πολύτιμο: την υπηρεσία του στον τόπο του.