Χειμώνας και τα νερά μεταναστεύουν προς άγνωστη κατεύθυνση. Ενώ ο ποταμός είναι χαραγμένος από χρόνια και ξέρει κάθε στροφή και κάθε κλωθογύρισμα της κοίτης του, εν τούτοις τα νερά του δεν ξέρουν τίποτε και πάνε με σπουδή εκεί που τα οδηγεί η κατηφοριά. Η αρχαία μνήμη μιλάει μέσα τους για καταρράχτες και λιβάδια, για πεδιάδες και καλαμιώνες καταπράσινους και τέλος για κάτι απέραντο που το λένε θάλασσα, κάτι που όλα τα καταπίνει και τα ομογενοποιεί. Ας πάμε, λένε με αφρισμένους κοχλασμούς, ας τρέξουμε και ας βγούμε μακριά εκεί στα ξέφωτα της μοίρας.
Του Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου