Ο χορός του Θόδωρα (Με τη γλώσσα του τόπου μας)

 

Ε, ρε και να ’σασταν από καμνιά μεριά, ν’ ακούγατε τον Νίκο Καλαμπάκα να παίζει το κλαρίνο στον γάμο, να κελαηδάει… και να ’γλιέπτε τον Θόδωρα Σταμούλη να παίρνει και να σέρνει το χορό…, και τι καλύτερο στη ζωή σας!  Μπροστάρ’ς, ο Θόδωρας, χόρευε το τσάμικο, την Παπαλάμπρινα, τσάκωνε το μαντίλι απ’ τον δεύτερο κι έριχνε λεβέντικα τον χορό τ’. Έφερνε τ’ς γυροβολιές τ’, έκανε τις κατσιές τ’, τα σκέρτσα  και τα τσαλιμάκι τ’ και σήκωνε το ποδάρι μέχρι το κούτελο, το βάραγε μετά κατάχαμα και σείονταν ο Κόζιακας. Τον κερνούσαν οι βλαμάδες, τον έδωναν ένα γεμάτο τσιπουρπότηρο και τον έλεγαν: «Άιντε και στα δικά σ’, Θόδωρα», τον εύχονταν και κατέβαζαν όλοι μαζί «άσπρο πάτο» το τσίπουρο. Θυμάμαι όμως, τ’ς βάρεσε στο κεφάλι το τσίπουρο, ήταν κι η ώρα περασμένη… και, θες γιατί η χαρά είναι για να βαστάει για λίγο, θες γιατί απόσωσαν τα τραγούδια κι οι δυνάμεις…, πάντως το γλέντι έκλεισε με τον χορό του Θόδωρα, που ήταν άλλο πράμα!

Παλικάρι ο Θόδωρας, μεγάλος χορευταράς!