Την ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος, μετά μουσικής και οινοπνεύματος

Κάτι από το πνεύμα των στίχων, που αναφέρονται στους αρχαίους προγόνους μας και που λένε:

«Ο Σόλων πάντα το ΄θελε

το οινόπνευμα στο γεύμα,

τον οίνο, τον απέβαλε

και κράτησε το πνεύμα»,

η Βαλτσινιώτικη συντροφιά επέλεξε  να γιορτάσει αντίστοιχα με τον δικό της συμποσιακό τρόπο και να απολαύσει την ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος.

Βρήκαν έναν παχύ ίσκιο κάτω από έναν πλάτανο, στην ταβέρνα του Λάκη Βότσιου, παραγγείλανε τις μπύρες, τα τσιπουράκια και τους μεζέδες τους, πιάσανε τον τζουρά κι αρχίσανε να τραγουδάνε ρεμπέτικα τραγούδια.

Καλλίφωνος ανέκαθεν ο Γιώργος, νέο-ανερχόμενος στην ψαλτική ο Θανάσης, παρέα με τον Κώστα που κεντούσε στον τζουρά, συναντήθηκαν με τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη και συνάδωντες τα απογείωσαν.

Η γιορτή του Αγίου Πνεύματος προμηνύει το καλοκαίρι που έρχεται σιγά σιγά και εκείνοι, ακάθεκτοι συνεχίζουν με τον καιρό κατάκορφα το λυτρωτικό τους σεργιάνι, στις πανέμορφες γειτονιές του λαϊκού μελωδικού πολιτισμού.

Κι έτσι, σαλπάρουνε, ως μερακλήδες, για ομορφιές πρωτόγνωρες.

Το ανεύρετο γυρεύουνε τραγούδι. Μπορεί κάπου να παραμονεύει τους τολμηρούς μάγκες που αφήνονται τραγουδώντας στης ζωής τ’ αφρισμένα κύματα.

Και να, το τραγούδι τους, σαν βουερό μουσικό ποτάμι, που πλημμυρίζει, δροσίζει και ανακουφίζει την ύπαρξη.

Το μεράκι ενός βασανισμένου λαού, που δεν κάνει, άλλο από αυτό που τόσο καλά του μαθαίνουν οι αιώνες: Να ταξιδεύει για το κέφι του σκαρώνοντας τραγούδια τους αμέτρητους καημούς και τις λιγοστές χαρές του.

Τσουγκρίζοντας τα ποτήρια και ρεμβάζοντας απλά κι ασύστολα στον Γολγοθά και στο πανηγύρι της ζήσης του.

Υγίαινε! – Χαίρε! - Ευοί ευάν! 

Γιορτάστηκε το πανηγύρι του χωριού Μέλιγος στον Ιερό Ναό Αγίου Πνεύματος

Πλήθος κόσμου προσήλθε την παραμονή το απόγευμα της Κυριακής 4 Ιουνίου 2017 στον ιερό ναό Αγίου Πνεύματος Μελίγου, τόσο στον πανηγυρικό Εσπερινό μετ’ αρτοκλασίας, όσο και την Δευτέρα το πρωί ανήμερα της γιορτής, στην Θεία Λειτουργία για να τιμήσει την εορτή της Πεντηκοστής η οποία είναι εορτή της Αγίας Τριάδος.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι καθώς είθισται, στους επισκέπτες προσκυνητές προσφέρθηκε φιλοξενία με διάφορα εδέσματα που ετοίμασαν οι γυναίκες του χωριού. Στις εκδηλώσεις, παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων, η Αντιδήμαρχος Τρικκαίων κα. Ελένη Πούλιου και ο Πρόεδρος Τοπικού Διαμερίσματος κ. Ιωάννης Μπακάσης.

Βαλτσινιώτικες θυμοσοφίες

Ευοίωνος: -Αγαπητέ μου η ευτυχία είναι ένα όνειρο!

Δυσοίωνος: -Ναι, αλλά η δυστυχία είναι πραγματικότητα.

Ευοίωνος: -Όμως, ευτυχία είναι να γνωρίζεις τα όριά της και να προσαρμόζεσαι σ' αυτά.  

Δυσοίωνος: -Δεν υπάρχει αληθινή ευτυχία, παρά εκείνη που κανένας δεν τη γνωρίζει. 

Ευοίωνος: -Υπάρχει, αλλά η ευτυχία, πολλές φορές, κοστίζει περισσότερο απ' όσο αξίζει. 
Δυσοίωνος: -Δεν μπορεί να βρεθεί άνθρωπος που να ζήσει ολόκληρο το βίο του χωρίς στεναχώριες. 

«Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας;» στην εκδήλωση της Ακαδημία Χορού «Τέρψις»

Την μεγάλη καλοκαιρινή της εκδήλωση διοργανώνει η Ακαδημία Χορού «Τέρψις», στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Τρικκαίων, την Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017, στις 8 το βράδυ.
Φέτος, η Ακαδημία «Τέρψις» πρωτοπορεί και θα παρουσιάσει το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας;» βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Πρόκειται για μία ρομαντική κωμωδία που μπλέκει περίτεχνα το γάμο του Δούκα και της Δούκισσας της Αθήνας, Θησέα και Ιππολύτη, τη σχέση τους με τα ξωτικά ενός δάσους όπου ζει ο Βασιλιάς των Ξωτικών Όμπερον και η βασίλισσα Τιτάνια, μια ομάδα ερασιτεχνών ηθοποιών αλλά και τον σκανδαλιάρη Πουκ. Όλα αυτά διαδραματίζονται κάτω από το φως του φεγγαριού. Πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπηρ σε όλο τον κόσμο. Το «’Ονειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» (1595) αποτελεί ένα πνευματώδες μίγμα ρομαντισμού, μαγείας και κωμικών σκηνών.
Στη συγκεκριμένη παράσταση το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει, ένα μίγμα πρόζας και βέβαια χορού, μπλεγμένα μεταξύ τους με μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας έτσι μία ατμόσφαιρα ονειρική, βγαλμένη από παραμύθι.

Το χορευτικό κομμάτι θα περιλαμβάνει ρυθμούς Latin, Hip-Hop, Break Dance, Oriental, Salsa, Zumba, Σύγχρονο, Δημιουργικό χορό αλλά και Παραδοσιακά.
Παρουσιαστές της βραδιάς θα είναι η Φανή Σπανού και ο Αρτέμης Αρκουμάνης, ενώ εμφάνιση έκπληξη θα υπάρξει από την ηθοποιό Βίκυ Ιακωβάκη.
Οι Καθηγητές της «Τέρψις» που έχουν αναλάβει όλες τις χορογραφίες της βραδιάς αλλά και την προετοιμασία της εκδήλωσης είναι με αλφαβητική σειρά:
Κων/νος Δημόπουλος (Υπεύθυνος Παραδοσιακών και Λαϊκών Χορών), 

Κατερίνα Ζαμπέλη (Υπεύθυνη Δημιουργικού Χορού), 

Σταυρούλα Κόκκαλη (Υπεύθυνη Oriental), 

Μιχάλης Κυρτσόπουλος (Υπεύθυνος Latin/Salsa/Arg.Tango),

Γιώτα Τάσιου (Υπεύθυνη Yoga/Pilates), 

Δημήτρης Τσακίρης (Υπεύθυνος Hip Hop/Dancehall) και Δημήτρης Χελιδώνης (Υπεύθυνος BreakDance).
Την καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης, έχουν οι: 

Ιωάννα Τσεργή (Επιμέλεια κειμένου, σκηνοθεσία, υπεύθυνη Ακαδημίας), 

Γεωργία Τσιγάρα (Υπεύθυνη Zumba και Zumba Kids, υπεύθυνη Ακαδημίας) και 

Αθανάσιος Μπουργάνης (υπεύθυνος Ακαδημίας).

Σήμερα είναι ψυχοσάββατο

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το δεύτερο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το πρώτο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Αποκριάς). Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς πέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη ή και άλλοι, λόγω φτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, θεσπίστηκε το μνημόσυνο αυτό. 

Παλαιότερα όταν τελείωνε το μνημόσυνο, οι γυναίκες μοίραζαν το σιτάρι σ' όσους ήταν στην εκκλησία και στη συνέχεια περνούσαν από το δημοτικό σχολείο και μοίραζαν κόλλυβα στα σχολιαρόπαιδα. Ήξεραν, παλαιότερα, όλοι οι μαθητές ότι είναι ψυχοσάββατο και είχαν μαζί τους μαντίλια και μεσάλια όπου τα γέμιζαν με σιτάρι, πρόσφορα, κουλούρια κουφέτα κ.α. Για τους μαθητές το ψυχοσάββατο ήταν, μια διαδικασία συγκέντρωσης όσο το δυνατόν περισσότερων κολλύβων. Γύριζαν στο σπίτι χαρούμενοι κρατώντας στα χέρια τους, μαζί με τη σάκα και το γεμάτο μεσάλι από κόλλυβα.

Εικόνες από τη «ζωή στο χωριό» Ιούνιος (Θεριστής) ο μήνας του θερισμού!

Σαν έμπαινε ο Θεριστής, παλαιότερα στα χωριά, ήταν σωστό πανηγύρι. Ο θερισμός άρχιζε αρχές Ιουνίου και τελείωνε μέσα Ιουλίου. Οι αγρότες ξεχύνονταν στα χωράφια και μέσα στο λιοπύρι εργάζονταν από το πρωί ως το βράδυ.

Στο θέρο συμμετείχαν όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα και τα μικρά παιδιά, τα οποία έκαναν θελήματα, κουβαλούσαν νερό, εργαλεία κ.τ.λ. Οι γυναίκες που είχαν μωρά τα φόρτωναν στην πλάτη τους και θέριζαν.

Η δουλειά άρχιζε νωρίς το πρωί με τη δροσιά. Όταν ο ήλιος ανέβαινε ψηλά, για να προστατευτούν οι γυναίκες, φορούσαν μια άσπρη μαντίλα, και οι άντρες καπέλα.

Με το αριστερό χέρι έπιαναν τα στάχυα και με το δεξί κρατούσαν το δρεπάνι για να τα κόβουν. Τα στάχυα τα έβαζαν δίπλα τους σε μικρούς σωρούς, και σχημάτιζαν τα δεμάτια. Κάποιος είχε τη φροντίδα να τα δένει με πρόχειρο δετικό ζωνάρι από στάχυα.

Στη συνέχεια τα φόρτωναν στα κάρα και τα μεταφέρανε στο αλώνι. Εκεί τα τοποθετούσαν το ένα πάνω στ’ άλλο, και έφτιαχναν μικρούς λόφους από δέματα σταχυών, τις θημωνιές.

Όταν θερίζονταν όλα τα χωράφια, άρχιζε το αλώνισμα. Κάθε οικογένεια είχε το δικό της αλώνι, πέρα εκεί, στο ζευγαρολίβαδο…

«Καλώς τονε το θεριστή, όπου μας εγλιτώνει,

και με τα στάρια τα πολλά, το σπίτι μας φορτώνει!»

Το νέο καφέ «YOLO» στο Βαλτινό

Ένα νέο κατάστημα άνοιξε τις πόρτες του στο Βαλτινό, στο χώρο του καφέ - σνακ -μπαρ με την επωνυμία «YOLO».

Το νέο καφέ – σνακ – μπαρ YOLO, λειτουργεί υπό την διεύθυνση του Ευαγγέλου και Ντίνου Ρούκα, στον νέο διαμορφωμένο  χώρο του πρώην καφέ LOCAL που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού.

Το νέο κατάστημα που έχει ανοίξει και λειτουργεί εδώ και λίγες ημέρες, δίνει την δυνατότητα επιλογής, για μια πετυχημένη έξοδο, απολαμβάνοντας τον καφέ, το ποτό το αναψυκτικό, την όμορφη μουσική, το όμορφο περιβάλλον και τη ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα.

Και επειδή, ζούμε μόνο μια φορά καθώς το υποδηλώνουν και τα αρχικά της επωνυμίας του Καφέ «You Only Live Οnce», οι επιλογές πρέπει να είναι εύστοχες.

Εμείς, να ευχηθούμε στο Βαγγέλη και στον Ντίνο, καλές δουλειές!

Η Κυρά-Βασιλική και οι εκκλησίες της

Η ξακουστή, κυρά-Βασιλική γεννήθηκε στο χωριό Πλισιβίτσα (το σημερινό Πλαίσιο) των Φιλιατών το 1789 και πέθανε στο Αιτωλικό το 1834. Ήταν κόρη του προκρίτου της κωμόπολης Πλισιβίτσας Κίτσου Κονταξή και αδελφή του οπλαρχηγού Γεωργίου Κίτσου και των Νικολάου και Ιωάννη Κονταξή.

Γύρω στα 1805 συνελήφθη από άντρες του Αλή πασά, που είχε διατάξει λεηλασία της περιοχής Πλισιβίτσας και σφαγή των κατοίκων με την κατηγορία πως υπέθαλψαν κάποιους κιβδηλοποιούς, και του παραδόθηκε στα Ιωάννινα, όπου η Βασιλική (σε ηλικία περίπου 16 ετών!) κατάφερε να μαλάξει την σκληρότητα του Αλή και να σταματήσει τη σφαγή. Σαγηνευμένος ο Αλής από την ευφυΐα και την ομορφιά της τη νυμφεύτηκε (1808), παρότι ήταν νυμφευμένος με την Εμινέ, η οποία αντέδρασε, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ζούσε στο παλάτι του Αλή, κρατώντας τη χριστιανική της πίστη, μετατρέποντας μάλιστα και ένα από τα δωμάτιά της σε εκκλησία, όπου καλούσε ιερέα και λειτουργούσε. Ασκούσε μεγάλη επίδραση στον Αλή υπέρ των Ελλήνων και ίσως γνώριζε και για το μυστικό της Φιλικής Εταιρείας.

Συμπαραστάθηκε στον Αλή κατά την πολιορκία του από τα σουλτανικά στρατεύματα και κατέφυγε μαζί του (Δεκέμβριος 1821) στο νησάκι της Παμβώτιδας, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Τον Ιανουάριο του 1822, μετά τη δολοφονία του Αλή, συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου απελευθερώθηκε με τη μεσολάβηση του Πατριάρχη Άνθιμου του Γ΄ και παρέμεινε στο Πατριαρχείο για έξι χρόνια.

Μετά την ήττα του στόλου Τούρκων και Αιγυπτίων στη ναυμαχία του Ναυαρίνου η Υψηλή Πύλη πήρε αυστηρά μέτρα και συνέλαβε την Κυρα-Βασιλική και όλους τους άλλους που είχαν μεταφερθεί μαζί της στην Κωνσταντινούπολη και τους εξόρισε στην Προύσα ως υπόπτους, αλλά τον Οκτώβριο του 1829 της δόθηκε η άδεια να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου παρέμεινε για λίγο (1830) στο ιδιόκτητο κτήμα της, στο χωριό Βοϊβόντα (σημερινή Βασιλική του Δήμου Καλαμπάκας), που της ανήκε ως τσιφλίκι (μαζί με τα χωριά Σαρακήνα Καλαμπάκας και Μεταμόρφωση Καρδίτσας) και που προς τιμή της ονομάσθηκε Βασιλική. Εκεί με έξοδά της είχε ανεγείρει ναό του Αγίου Νικολάου (1818). 

Ένα σχολείο… ένα δέντρο… και πολλές θύμησες

Του Θανάση Ζαμπακά

Περνώντας, πριν από λίγες μέρες, από τον Μέλιγο, έξω από το δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, με «σταύρωσε» στο δρόμο ο μπαρμπα-Κώστας Αρμάγος και μου είπε:

-Γεια σου ρε παιδί μ’.

-Γεια σου και σένα μπάρμπα- Κώστα.

-Δε μι λες, σε παρακαλώ, σε παρακολουθάου κάθε φορά που περνάς απ’ δω, κάντς του σταυρός σ’ και χαιρετάς απέναντι. Ποιον χαιρετάς; τηράου κι δεν βλέπου κανέναν.

-Α! μπάρμπα χαιρετάω το δέντρο.

-Α-ά, δηλαδής;

-Άσε που να σε εξηγάω τώρα… άλλη φορά.

-Όχι, όχι θα με πεις τώρα.

-Καλά καλά αφού θες, θα σου πω. Λοιπόν άκου. 
Το 1961, πολλά παιδιά από το Βαλτινό μεταξύ αυτών και εγώ, η αδερφή μου Ελένη, η Χρυσούλα Ζαμπακά, ο Δημήτρης και ο Θεόδωρος Αθάνατος, ο Χαράλαμπος Μαγγάτος, ο Χρήστος και ο Γιώργος Κλιάκος, ο Δημήτρης και ο Πέτρος Ζησόπουλος από τη Φωτάδα, ήρθαμε στο δημοτικό σχολείο του Μελίγου για να συμπληρωθεί ο αριθμός που απαιτούνταν (βάσει του τότε νόμου Γ. Παπανδρέου), για να λειτουργήσει το σχολείο.

Θυμάμαι πόσο όμορφα περνούσαμε τότε! Και ποιος δεν έχει θύμησες από τα σχολικά του χρόνια. «Τι να πρωτοθυμηθώ για σένα όμορφο σχολειό!», που λέει και το τραγούδι. Άλλες εποχές άδολες κι αδούλωτες!

Δάσκαλος ήταν ο αείμνηστος Χρήστος Ζησόπουλος, ο οποίος ερχότανε από τη Φωτάδα με ένα μηχανάκι χειμώνα καλοκαίρι, με ήλιο, με βροχή, με χιόνι και έφερνε μαζί του και τα ανίψια του. Τότε κάναμε μάθημα πρωί και απόγευμα.

Θυμάμαι έναν βαρύ χειμώνα με πολύ χιόνι, μας έφερε το μεσημέρι φαγητό ο πατέρας μου, κοτσύφια με ρύζι, έτσι συνηθίζονταν τότε. Αργότερα έφτιαξαν ένα πρόχειρο μαγειρείο και τρώγαμε συσσίτιο. Μάγειρας ήταν ο αείμνηστος μπάρμπα-Μήτσιος Κεφάλας, ο οποίος μας μαγείρευε και τρώγαμε πρωί και μεσημέρι. Νηστικά δεν μείναμε ποτέ και αυτή η παρέα των συμμαθητών, σαν μια οικογένεια, σαν αδέρφια, 20-25 παιδάκια, μαθητούδια, μπαίναμε στη σειρά και τρώγαμε με τάξη…

-Για το δέντρο θα με πεις; μου λέει ο μπάρμπα Κώστας.

-Ωχ! ξεχάστηκα με τις αναμνήσεις, θα σου πω. Μετά που λες μπάρμπα ήρθε δάσκαλος ο αείμνηστος Θανάσης Γιώτας. Αυτός είχε κι ένα μαντολίνο και πολλές φορές μας έπαιζε και τραγούδια. Τραγουδούσε, κιόλας και μάλιστα πολύ καλά!

Α! και κάτι ακόμα, την ημέρα που έγινε το πραξικόπημα το 1967, περιμέναμε τον δάσκαλο να ΄ρθει στο σχολείο, βγήκαμε και στον κεντρικό δρόμο, στη δημοσιά αλλά μάταια, δεν ήρθε. Την επόμενη μέρα ήρθε, και μάθαμε ότι τον είχαν καλέσει στην αστυνομία για συνετισμό, διότι «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» του τότε καθεστώτος.

Μια βδομάδα μετά, ο δάσκαλος μας έφερε να φυτέψουμε, όλοι οι μαθητές της έκτης τάξης, από ένα δέντρο. Θυμάμαι στην έκτη τάξη ήμουνα εγώ, ο Θανάσης Πολύζος, ο Στέφανος Αμπράζης, ο Γιώργος Καλαμαράς, ο Κώστας Κεφάλας, ο Δημήτρης Κεφάλας, η Κατερίνα Λαγού και η Ζωή Μπακάση.

Την θυμάσαι μπάρμπα-Κώστα την καρυδιά κοντά στην μάντρα του σχολείου; Ε, αυτή την είχε φυτέψει η Κατερίνα Λαγού. Κρίμα όμως γιατί εδώ και μερικά χρόνια χάλασε και την κόψανε.

Τον πεύκο αυτόν, που στέκεται ολόρθος, εδώ και 50 χρόνια, τον φύτεψα εγώ!!!

Γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη, για να μη δει ο μπάρμπα-Κώστας το δάκρυ που κύλισε στο πρόσωπό μου.

-Α! τώρα κατάλαβα ποιον χαιρετάς, μου είπε και με κτύπησε στον ώμο...

Ο πεύκος στον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου Μελίγου

Η βάφτιση του Δημητρίου Ιωάν. Ψύχου

Το Σάββατο 27 Μαΐου 2017, στο ξωκλήσι της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Παναγία του Βαλτινού, ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους, ο Γιάννης και η Σταυρούλα Ψύχου βάφτισαν το δεύτερο παιδί τους. 

Η νονά Βασιλεία Πετράκη έδωσε το όνομα «Δημήτριος».

Το Μυστήριο τέλεσε ο Πάτερ Κωνσταντίνος Ζαχαράκης συλλειτουργώντας με τον Πάτερ Αθανάσιο Κουμπή. 

"Σιντροέν είδες"; Ιστορίες του χωριού.

του Χάρη Αγγελή

Ήταν Αύγουστος μήνας του 1979 και μόλις είχα γυρίσει από μια εκδρομή στη Βουλγαρία. Σε μια παρέα συγχωριανών κάτω από την τεράστια βελανιδιά εξιστορούσα με ζήλο τα «καλά» του κομμουνισμού.

Ο Κίτσιος είχε κόψει το τριφύλλι στο χωράφι και γύριζε σπίτι του. Ήταν ξυπόλυτος, φορούσε ένα χιλιομπαλωμένο παντελόνι κι ένα γκριζόμαυρο ξεκούμπωτο πουκάμισο. Στάθηκε πίσω μου καβάλα στη φοράδα, ακούμπησε την ουρά της κοσιάς στο χώμα και πάνω στο δρεπάνι της στήριζε το δεξιό του μπράτσο. Εγώ μιλούσα και απαντούσα στις ερωτήσεις των συγχωριανών. Ο Κίτσιος άκουγε με προσοχή και κάποια στιγμή ξερόβηξε για να τον προσέξω. 

Ακούγοντας τον, γύρισα το κεφάλι μου να τον χαιρετίσω κι αυτός αμέσως με ρωτάει:

«Δεν με λες Χαριλάκο, καλά όλα αυτά που λες,...σιντροέν είδες;

Ξαφνιάστηκα με την ερώτησή του και τάχα άνετος ...του απαντάω:

«Είδα μεγάλα αυτοκίνητα, αλλά σιτροέν δεν είδα».

«Σ’ ευχαριστώ πολύ», μου λέει και... ανέβασε την κοσιά στον ώμο, τράβηξε δεξιά το σχοινί που ήταν δεμένο στο λαιμό της φοράδας, χτύπησε δυο φορές τις γυμνές και σκληρές του φτέρνες στη κοιλιά της, και είπε:

«Πάμε Τσιβή»...

Το ζώο υπάκουσε και ο Κίτσιος έφευγε καμαρωτός και καταευχαριστημένος που με δυο κουβέντες κατατρόπωσε τον «κομμουνισμό»...!

Εγκαινιάστηκε το Μουσείο Ψηφιακής Απεικόνισης Μετεώρων

Παραδόθηκε την Παρασκευή 26 Μαΐου 2017, στο κοινό το Μουσείο Ψηφιακής Απεικόνισης Μετεώρων στην Καλαμπάκα, προσφέροντας στους επισκέπτες μία μοναδική παρουσίαση και εικονική ξενάγηση των Ιερών Βράχων.

Η τελετή παράδοσης έγινε παρουσία του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Κώστα Αγοραστού στις 8 το βράδυ, καθώς το όλο έργο εντάσσεται στην προσπάθεια της Περιφέρειας Θεσσαλίας για την περαιτέρω τουριστική αξιοποίηση των Μετεώρων αλλά και του χρόνου παραμονής των τουριστών στην περιοχή, προς όφελος της τοπικής οικονομίας.

Η δράση υλοποιήθηκε μέσω του Προγράμματος Ψηφιακής Σύγκλισης, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας και των σύγχρονων υπηρεσιών πληροφορικής και επικοινωνιών, αποτυπώνοντας, ψηφιοποιώντας, τεκμηριώνοντας και προβάλλοντας στο ευρύ κοινό τον πλούτο των Μετεώρων.

Μέσα από το Μουσείο Ψηφιακής Απεικόνισης Μετεώρων, με στέγη στο Μουσείο Καλαμπάκας, δίνεται μία καθολική παρουσίαση και περιήγηση στα Μετέωρα, καθώς και μία “ολοκληρωμένη ξενάγηση” στον ευρύτερο χώρο, την γεωμορφολογική ιδιομορφία και το ιδιαίτερο ανάγλυφο της περιοχής.

Να σημειωθεί ότι το ψηφιακό έργο παρέχει καινοτόμες υπηρεσίες παρουσίασης και εικονικής ξενάγησης, οι οποίες θα λειτουργούν συμπληρωματικά και παράλληλα με τις σημερινές μορφές φυσικής ξενάγησης, δίνοντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να κατανοήσουν το μοναδικό φαινόμενο των βράχων των Μετεώρων.

Το βουνό «Ο Κόζιακας»

Του Ευαγγέλου Στάθη Φιλολόγου

Όταν ο ήλιος ανατέλλει, οι χρυσές αχτίδες του «χτυπάν» πρώτα στο όμορφο κι αγέρωχο Κόζιακα (υψ. 1901μ.) και από εκεί αντανακλούν στο χωριό μας. Όταν την άνοιξη ιδίως, φυσάει ένα ελαφρύ βοριαδάκι και ο ορίζοντας καθαρίζει, τότε ο Κόζιακας είναι χάρμα οφθαλμών. Σου δίνεται η εντύπωση πως διακρίνεις ένα λαγό να πηδάει ή ένα ζαρκάδι να τρέχει. Όταν πάλι το βραδάκι ο ήλιος βασιλεύει, ο ίσκιος του βουνού πέφτει στο χωριό, απλώνοντας μια γλυκιά μελαγχολία, το καλοκαίρι γιατί τέλειωσε μια όμορφη μέρα και το χειμώνα γιατί αρχίζει μια ατέλειωτη νύχτα.

Τα ποικιλόμορφα, πανύψηλα και αιωνόβια δέντρα, η πλούσια σε θάμνους βλάστηση, η ποικιλόχρωμη χλόη δίνουν διάφορους χρωματισμούς στο βουνό, ανάλογα με τις εποχές του έτους: σκουρόμαυρο το χειμώνα από τα γυμνά δέντρα, περίπου κιτρινοπράσινο  την άνοιξη από τη γύρη των κωνοφόρων δέντρων και της καστανιάς, καταπράσινο το καλοκαίρι, κοκκινωπό και πορτοκαλοκκόνινο το φθινόπωρο από τα φύλλα της καστανιάς πάλι.

Τα θεόρατα έλατα φαίνονται από κάτω σαν δόντια ενός μεγάλου συνεχόμενου πριονιού ή σαν κεντίδα σε μια δαντέλλα που αποτελεί την κορυφογραμμή του Κόζιακα. Μια κορυφογραμμή που κόβει τον ορίζοντα εκεί τόσο απότομα, ώστε να κινεί την περιέργεια των μικρών που ρωτούν: «τι είναι πίσω από κει;» και οι εξυπνότεροι να απαντούν: «Εκεί είναι η Τύρνα και το Λαντζ και πέεερα, πιο μακριά, είναι τα Γιάννενα εκεί παν τα αεροπλάνα που περνάν από δω». Αλλά και των μεγαλυτέρων η φαντασία εξάπτεται και καλπάζει, όταν κοιτάν συνεχώς τον Κόζιακα, και δημιουργεί χίλια δυο σχήματα, εικόνες και σχέδια που σχηματίζουν τα δέντρα και οι βράχοι του. 

Για παράδειγμα, κάποιες νεροσυρμές σε ένα σημείο διάβρωσαν έτσι τα πετρώματα, που δημιούργησαν, στη φαντασία, ένα σχήμα σαν ένα τεράστιο κεφαλαίο Ψ. Σε άλλα σημεία δημιούργησαν βαθιές χαράδρες που από μακριά φαντάζουν σαν τις βαθιές αυλακιές στο πρόσωπο ενός γέρου.

Αρκετά σκόρπια χωριά στολίζουν και ομορφαίνουν το βουνό και του δίνουν ζωή. Από το Δούσικο και τα Λεσιανά ως την Κορομηλιά κάνουν μια γραμμή περίπου ζικ ζακ, «κεντώντας» έτσι το σκουροπράσινο φόντο του. Πιο πολύ όμως φαίνονται τα χωριά Λεπενίτσα, Κόρη, Ξυλοπάροικο, Γοργογύρι, Πρόδρομος, Γενέσι. Ελάχιστα φαίνονται το Ανταλλάξιμο και η Αγία Παρασκευή. 

Το Γ.Ε. Λύκειο Βαλτινού στη Σόφια της Βουλγαρίας στο πλαίσιο Ευρωπαϊκού προγράμματος

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η δεύτερη συνάντηση των συνεργαζόμενων σχολείων με συμμετέχοντες μαθητές και καθηγητές, η οποία και πραγματοποιήθηκε από τις 24 έως και τις 29 Απριλίου του  2017 στην Σόφια της Βουλγαρίας. Το σχολείο συμμετέχει σε διετές Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα στο πλαίσιο των προγραμμάτων ERASMUS + KA2 με θέμα: «ΝΕΡΟ: Ο γαλάζιος δρόμος για μια καλύτερη ζωή», (″WATER: The blue way to a better life″) συνεργαζόμενο με άλλα τέσσερα σχολεία από την Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ιταλία και Βέλγιο.

Στη συνάντηση συμμετείχαν οι συντονιστές και εκπαιδευτικοί των παιδαγωγικών ομάδων, καθώς και μαθητές από όλα τα εταιρικά σχολεία. Το Γενικό Λύκειο Βαλτινού Τρικάλων εκπροσωπήθηκε από τη Διευθύντρια και συντονίστρια κα. Αγγέλου Δήμητρα και τον εκπαιδευτικό κ. Καραθανάση Γεώργιο καθώς και έξι μαθητές αντιπροσώπους της ομάδας εργασίας: Γεωργούλα Στυλιανό, Ευσταθίου Αθανασίου, Καραλή Ζωής, Πέτρου Περσεφόνης, Ρούκα Παναγιώτας και Σέμπρου Δήμητρας.

Οι μαθητές φιλοξενήθηκαν από  οικογένειες μαθητών του σχολείου υποδοχής. Σημείο συνάντησης όλων  ήταν το σχολείο υποδοχής, όπου οι μαθητές από κάθε χώρα παρουσίασαν τα σχολεία τους, τις εργασίες και τα αποτελέσματα των ερευνών τους με βάση τον προγραμματισμό εργασιών της συνεργασίας. Παρακολούθησαν διαλέξεις, ενώ σε μεικτές ομάδες συμμετείχαν σε έρευνες πεδίου, κοινές δραστηριότητες και διαγωνισμό ζωγραφικής με θέμα «Το Νερό είναι ζωή» παρουσιάζοντας υπέροχες δημιουργίες.  Έγιναν εκπαιδευτικές επισκέψεις σε υδροηλεκτρικό εργοστάσιο αλλά και σε περιοχές φυσικού κάλους (πάρκα, λίμνες) όπου οι μαθητές συμμετείχαν σε βιωματικές δραστηριότητες ανακαλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την αξία, τη σημασία και τον καθοριστικό ρόλο του νερού στην ποιότητα ζωής του ανθρώπου.

Παρουσιάστηκε το βιβλίο «Διηγήσεις Πόλεων» του Σταύρου Σταμπόγλη

 Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του νέου βιβλίου «Διηγήσεις Πόλεων» του Σταύρου Σταμπόγλη την Τρίτη 23 Μαίου 20017, στην αίθουσα εκδηλώσεων του μουσείου Τσιτσάνη, καθώς πολλοί ήταν οι Τρικαλινοί που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση.

Για το νέο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» και διατίθεται από το βιβλιοπωλείο Τσιοπελάκος των Τρικάλων, μίλησαν οι φιλόλογοι: Αγαθοκλής Αζέλης και Φανή Μπαλαμώτη  ενώ αποσπάσματα από το έργο του συγγραφέα διάβασε ο ίδιος ο συγγραφέας και η συγχωριανή μας φιλόλογος, Γεωργία Κολοβελώνη.

Ο Σταύρος Σταμπόγλης γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα.
Φοίτησε στο ΙΓ’ Γυμνάσιο Αθηνών, είναι πτυχιούχος της τεχνικής σχολής Δοξιάδη και έκανε σπουδές Αρχιτεκτονικής στη Γαλλία (Ειδική Αρχιτεκτονική σχολή Παρισιού, ESA).
Εργάστηκε στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα ως αρχιτέκτων μηχανικός.
Σήμερα είναι ομότιμο μέλος του ΤΕΕ.  Δημοσίευσε για πρώτη φορά το 2007.  Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών.

Ιστορίες του Θεσσαλικού Σιδηροδρόμου

Πριν 67 χρόνια στις, 23 Μαΐου 1950 γίνεται η παραγγελία των 14 αυτοκινηταμαξών των αυθεντικών ακόμα Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας, από τον Ιταλικό οίκο Societa Italiana Ernesto Breda per Construzioni Meccaniche Milano, στα πλαίσια της Ελληνοϊταλικής συμφωνίας του 1949 περί πολεμικών επανορθώσεων...

Η κατασκευή και παραλαβή τους ως τύπος "ALn669T" το 1951, ανοίγει ένα ανατρεπτικό κεφάλαιο για τον Θεσσαλικό Σιδηρόδρομο και ανεβάζει γερά την ποιότητα της επιβατικής συγκοινωνίας μεταξύ Βόλου-Καλαμπάκας, αλλά και Βόλου-Λαρίσης (τότε ακόμα μετρική)... θέρμανση πετρελαίου με αερόθερμα, ηλεκτροφωτισμός με λάμπες φθορίου και πυρακτώσεως, αυτόματες θύρες, κυλικείο και 69 + 3 αναδιπλούμενες θέσεις επιβατών...

Κατά τ' άλλα και συνοπτικά, αυτοφερόμενες, με δύο υποδαπέδιους εξακύλινδρους (σε σειρά) Δ/Κ D20 (Breda) συνολικής ισχύος 390 HP (μέγ. ταχ. 75 χλμ/ώρα) με δύο κινητήρια φορεία... Επίσης, εισάγουν στην θεσσαλική μετρική και την αυτόματο πέδη πεπιεσμένου αέρος (Westinghouse).

Συρματοπλαιχτική Γεώργιος Αθ. Πέτρου. Μια επιτυχημένη επιχείρηση με ιστορία

Ένας πετυχημένος επιχειρηματίας του τόπου μας, που συνεχίζει την οικογενειακή επιχειρηματική παράδοση της συρματοπλαιχτικής και συνεχώς την κρατάει στις πρώτες θέσεις του κλάδου, είναι ο συγχωριανός μας Γεώργιος Αθ. Πέτρου.  

Η σοβαρότητα, η συνέπεια και το ήθος που διακρίνουν την εταιρεία Πέτρου, καθώς και η ποιότητα των προϊόντων της, της επιτρέπουν να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των πελατών και να θεωρείται μία από τις καλύτερες επιχειρήσεις του τόπου μας. Σήμερα η εταιρεία Πέτρου με περισσότερες γνώσεις, μεγαλύτερη εμπειρία και με σύγχρονο εξοπλισμό είναι μια σύγχρονη επιχείρηση με πελατοκεντρική αντίληψη και δυναμική παρουσία στον κλάδο της.

Το ιστορικό

Το 1968 οι αδελφοί Αθανάσιος και Γεώργιος Πέτρου, ιδρύουν την πρώτη μονάδα παραγωγής συρματοπλεγμάτων στο νομό Τρικάλων. 

Το 1987 η εταιρεία εγκαταστάθηκε στον νομό της Καρδίτσας υπό νέα διεύθυνση και με την επωνυμία «Πέτρου Αθ. Γεώργιος». Αρχική έδρα της επιχείρησης στην Καρδίτσα ήταν η Λεωφόρος Δημοκρατίας 135 ενώ από το 2000 λειτουργεί στις νέες ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της 3.000 τ.μ. καλυμμένου χώρου, σε γήπεδο 30.000τ.μ στο 19ο χλμ Καρδίτσας – Μέλισσας με την ίδια επωνυμία.

Οι κύριες δραστηριότητες της εταιρείας είναι η κατασκευή συρματοπλέγματος και η εμπορία προϊόντων χάλυβα κυρίως σωλήνων, κοιλοδοκών και στρατζαριστών.

Η βιογραφία του μηδενός

Η ​​ιδέα του μηδενός, που πρωτοεμφανίστηκε στο μετρικό σύστημα των Βαβυλωνίων, στο σημερινό Ιράκ, τρόμαζε πάντοτε τον άνθρωπο. Για τον αρχαίο κόσμο, οι μαθηματικές ιδιότητες του μηδενός είχαν κάτι το ανεξήγητο. Λέγεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι, όταν χρησιμοποιούσαν τους βαβυλωνιακούς αστρονομικούς πίνακες, συμβόλιζαν το μηδέν με ένα μικρό όμικρον και το έκαναν όσο το δυνατόν λιγότερο και αποκλειστικά στην αστρονομία και πουθενά αλλού. Επίσης, μολονότι οι Αιγύπτιοι ήταν έξοχοι μαθηματικοί, γεωμέτρες, χρονολόγοι, χρονομέτρες και αστρονόμοι, δεν συμπεριλάμβαναν στο σύστημά τους το μηδέν. Ούτε οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Το μισούσαν. Το δυτικό ημερολόγιο δεν περιλαμβάνει το μηδέν. Μια παράλειψη που δημιούργησε σύγχυση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές το 2000.

Λένε ότι η αξία ενός αριθμού προέρχεται από τη θέση που καταλαμβάνει στη σειρά των αριθμών. Όταν συγκρίνεται με τους άλλους αριθμούς. Π.χ., ο αριθμός δύο έρχεται μετά τον αριθμό ένα και πριν από τον αριθμό τρία. Αλλά το μηδέν δεν έχει θέση στη σειρά των αριθμών.

Είναι μόνο ένα σύμβολο χωρίς πραγματική θέση στην ιεραρχία των αριθμών.

Ακόμα και σήμερα μεταχειριζόμαστε το μηδέν σαν έναν μη-αριθμό: στο πληκτρολόγιο του τηλεφώνου ή του υπολογιστή, το μηδέν έρχεται μετά τον αριθμό εννέα και όχι πριν από το ένα, όπου βρίσκεται η κανονική του θέση. Πάντα αρχίζουμε να μετράμε με το ένα και όχι με το μηδέν. Γιατί;

Προφανώς διότι το κενό εκδήλωνε πάντοτε την παρουσία του μέσα από το σύμβολο του μηδενός. Το μηδέν μοιάζει με ρωγμή μέσα από την οποία μπορεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο αδιανόητο. Υπήρχε πάντοτε ένας αρχέγονος φόβος για το χάος που (υποτίθεται ότι) προϋπήρξε του σύμπαντος και αυτός ο φόβος παρέμεινε: ότι το κενό και η αταξία ίσως επιστρέψουν. Το ζούμε καθημερινά, στο κοινωνικό, πολιτικό πεδίο. Αλλά και υπαρξιακά μιλώντας, το μηδέν ταυτίζεται με την ανυπαρξία, με τον θάνατο. Με την απουσία συνείδησης, αισθήσεων, μνήμης.

Ασφαλτοστρώσεις και τσιμεντοστρώσεις στα χωριά της περιοχής μας

Στην τελική ευθεία εισέρχεται η κατασκευή του έργου των ασφαλτοστρώσεων και τσιμεντοστρώσεων σε Δημοτικές Ενότητες του Δήμου Τρικκαίων, καθώς η δημοτική αρχή, διακηρύσσει την με ανοικτή διαδικασία επιλογή αναδόχου για την κατασκευή του παραπάνω έργου.

Τι αφορά
Η μελέτη αφορά στην συντήρηση τμημάτων οδών των οικισμών των Δημοτικών Ενοτήτων Καλλιδένδρου, Κόζιακα και Φαλώρειας του Δήμου Τρικκαίων, με ασφαλτόστρωση και τσιμεντόστρωση. Όπως και στην συντήρηση τμημάτων οδών των οικισμών των Δημοτικών Ενοτήτων Εστιαιώτιδας, Μεγ.Καλυβιών, Παληοκάστρου και Παραληθαίων του Δήμου Τρικκαίων, επίσης με ασφαλτόστρωση και τσιμεντόστρωση.
Θα υποδείξουν
Τις οδούς που θα συντηρηθούν θα υποδείξουν, όπως τονίζεται, στην Υπηρεσία οι Πρόεδροι και τα Τοπικά Συμβούλια των Τοπικών Κοινοτήτων των Δημοτικών Ενοτήτων, ανάλογα με τις ανάγκες που θα προκύψουν. Οι εργασίες που προβλέπονται από τη μελέτη είναι η διαμόρφωση των τμημάτων των οδών, η κατασκευή υπόβασης- βάσης και η ασφαλτόστρωσή τους ή η τσιμεντόστρωση τους. Επίσης όπου είναι απαραίτητο προβλέπεται η κατασκευή κρασπέδων, η επέκταση του δικτύου ομβρίων και η σύνδεσή του με το υπάρχον. Όλες οι εργασίες θα γίνουν με βάση τα συμβατικά τεύχη και τις ισχύουσες προδιαγραφές όπως αυτές αναφέρονται και στην Τεχνική Συγγραφή Υποχρεώσεων. Η  χρηματοδότηση του  έργου θα γίνει από ιδίους πόρους του Δήμου Τρικκαίων.

Το καμπαναριό του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού

Στη νοτιοδυτική γωνία του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού υψώνεται επιβλητικό το καμπαναριό του χωριού μας.

Το παραπάνω σκίτσο του καμπαναριού φιλοτεχνήθηκε από τον Δημήτρη Τσιγάρα και είναι ένα από τα πολλά διώροφα και τριώροφα καμπαναριά της περιοχής των Τρικάλων, τα οποία θα αποτελέσουν την ενότητα έργων για τη δημιουργία ενός λευκώματος.

Το καμπαναριό ή κωδωνοστάσιο, του Βαλτινού είναι μια αρχιτεκτονική κατασκευή σε σχήμα πύργου ώστε να λειτουργεί ως μουσικό ηχητικό όργανο, καθώς είναι αναρτημένη επάνω του η καμπάνα, η οποία ενισχύει τον ήχο της και τον μεταφέρει όσο το δυνατό μακρύτερα.

Το καμπαναριό κτίστηκε την εποχή που κτίστηκε και ο ναός του Αγίου Αθανασίου, τον 19ο αιώνα. Τα αρχιτεκτονικά του χαρακτηριστικά είναι επιλεγμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαδίζει με τον γενικό αρχιτεκτονικό ρυθμό του ναού.
Είναι λιθόκτιστο στη βάση του και τούβλινο στους ορόφους του και επενδυμένο, σήμερα, εξ ολοκλήρου με διακοσμητικά τούβλα, συμπαγούς μάζας. 

Ο κορμός του διαρθρώνεται με ορόφους και η βάση του αποτελείται από τοξωτό άνοιγμα το οποίο οδηγεί στην πίσω είσοδο του ναού. Τα υπόλοιπα ανοίγματα διαμορφώνονται διαδοχικά, στον πρώτο όροφο απλά, τοξωτά και στο δεύτερο όροφο δίτοξα, ενώ η τοιχοποιία περιδένεται με ζεύγη μεταλλικών ελκυστήρων.
Στην κορωνίδα του πύργου υπάρχει το ρολόι και στις τέσσερες πλευρές του κωδωνοστασίου, ενώ στην κατάληξη της κορυφής δεσπόζει ο τρισδιάστατος σταυρός.

Ο κώδωνας είναι αναρτημένος στην κορυφή του δευτέρου ορόφου και η άνοδος στο εσωτερικό της κατασκευής είναι δυνατή για τον μεν πρώτο όροφο με εξωτερική μεταλλική κλίμακα, για τον δε δεύτερο όροφο με εσωτερική περιστρεφόμενη κυκλική κλίμακα.

Στο εξωτερικό χείλος της καμπάνας επιγράφονται τα εξής: «ΟΙ ΤΕΧΝΙΤΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΕΡΤΟΥΛΙΩΤΑΙ 1880».

Η κωδωνοκρουσία παλαιότερα γίνονταν με το ρυθμικό τράβηγμα του σχοινιού (τριχιά ή αλυσίδα), το οποίο κατέληγε σε μια ξύλινη χειρολαβή. Σήμερα η κωδωνοκρουσία γίνεται με ηλεκτρικό μηχανισμό πατώντας ένα κουμπί.

Τα δημοτικά τραγούδια

Του Ευαγγέλου Στάθη 

Φιλολόγου

Ο ελληνικός λαός έχει την αρχαιότερη και υψηλότερη δημοτική ποίηση. Τα δημοτικά τραγούδια θαυμάστηκαν από μεγάλους ξένους ποιητές.

Μεταφράστηκαν σε όλες σχεδόν τις γλώσσες και εξακολουθούν να κινούν το ενδιαφέρον των ξένων, να συλλέγονται από τους ίδιους και να τυπώνονται σε συλλογές.

Άμεση σχέση με το δημοτικό τραγούδι έχει ο χορός, με τον οποίο και πρέπει να συνεξεταστεί το δημοτικό τραγούδι.

Ανάλογα με τα βήματα, τις κινήσεις των ποδιών κυρίως, αλλά και των χεριών, έχουμε χορούς: στα τρία, συγκαθιστός, ξαπόλ(υ)τος, καγκέλι, καραπατάκι, συρτός, τσάμικος. Ανάλογα τώρα με το που χορεύεται το καθένα από τα είδη αυτά, έχουμε: Τσάμικος (από το Θύαμις – Τσύαμης – Τσιάμης). Καλαματιανός, Κερκυραϊκός, Ηπειρότικος, Αρβανιτοβλάχικος, Νησιώτικος κ.λ.π. Στο Βαλτινό χορεύονταν κυρίως ο τσάμικος, ο συρτός ή καλαματιανός, λιγότερο ο ηπειρώτικος και πολύ λιγότερο τα νησιώτικα. Βεβαίως πολύ συνηθισμένοι ήταν οι χοροί συγκαθιστός, καραγκούνα, μπεράτι, σβαρνιάρα, καραπατάκι ως καθαρά θεσσαλικοί τοπικοί χοροί. Όλοι αυτοί οι χοροί έχουν ταιριασμένες τις μελωδίες τους με τα τραγούδια.

Χορεύονται και κάποιοι άλλοι χοροί: Πως το τρίβουν το πιπέρι, οι Πασχαλιάτικοι χοροί, οι Χριστουγεννιάτικοι, ο Ρογκατσάρικος (τον χόρευαν τα Λιογκατσάρια τ’ Αη Γιαννιού).

Κάτι άλλο που πρέπει να αναφέρουμε στη σύντομη αυτή αναφορά μας στο δημοτικό τραγούδι είναι ότι όλη η φύση, όλο το σύμπαν, όλος ο κόσμος μετέχουν έντονα στα τραγούδια. Σ’ όλα ανεξαιρέτως τα τραγούδια, από τα χορευτικά και της χαράς γενικώς, από τα μοιρολόγια και τις ξενιτιάς, από τα κάλαντα ως τα νανουρίσματα και τα νταχταρίσματα, σε όλα η φύση, το σύμπαν και ο κόσμος συμμετέχουν, χαίρονται, συμπάσχουν, συμπονούν.