του Χάρη Αγγελή
Ήταν
Αύγουστος μήνας του 1979 και μόλις είχα γυρίσει από μια εκδρομή στη Βουλγαρία. Σε
μια παρέα συγχωριανών κάτω από την τεράστια βελανιδιά εξιστορούσα με ζήλο τα
«καλά» του κομμουνισμού.
Ο
Κίτσιος είχε κόψει το τριφύλλι στο χωράφι και γύριζε σπίτι του. Ήταν ξυπόλυτος,
φορούσε ένα χιλιομπαλωμένο παντελόνι κι ένα γκριζόμαυρο ξεκούμπωτο πουκάμισο.
Στάθηκε πίσω μου καβάλα στη φοράδα, ακούμπησε την ουρά της κοσιάς στο χώμα και
πάνω στο δρεπάνι της στήριζε το δεξιό του μπράτσο. Εγώ μιλούσα και απαντούσα
στις ερωτήσεις των συγχωριανών. Ο Κίτσιος άκουγε με προσοχή και κάποια στιγμή
ξερόβηξε για να τον προσέξω.
Ακούγοντας τον, γύρισα το κεφάλι μου να τον χαιρετίσω
κι αυτός αμέσως με ρωτάει:
«Δεν
με λες Χαριλάκο, καλά όλα αυτά που λες,...σιντροέν είδες;
Ξαφνιάστηκα
με την ερώτησή του και τάχα άνετος ...του απαντάω:
«Είδα
μεγάλα αυτοκίνητα, αλλά σιτροέν δεν είδα».
«Σ’
ευχαριστώ πολύ», μου λέει και... ανέβασε την κοσιά στον ώμο, τράβηξε δεξιά το
σχοινί που ήταν δεμένο στο λαιμό της φοράδας, χτύπησε δυο φορές τις γυμνές και
σκληρές του φτέρνες στη κοιλιά της, και είπε:
«Πάμε
Τσιβή»...
Το
ζώο υπάκουσε και ο Κίτσιος έφευγε καμαρωτός και καταευχαριστημένος που με δυο
κουβέντες κατατρόπωσε τον «κομμουνισμό»...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου