Ιστορίες του Θεσσαλικού Σιδηροδρόμου

Πριν 67 χρόνια στις, 23 Μαΐου 1950 γίνεται η παραγγελία των 14 αυτοκινηταμαξών των αυθεντικών ακόμα Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας, από τον Ιταλικό οίκο Societa Italiana Ernesto Breda per Construzioni Meccaniche Milano, στα πλαίσια της Ελληνοϊταλικής συμφωνίας του 1949 περί πολεμικών επανορθώσεων...

Η κατασκευή και παραλαβή τους ως τύπος "ALn669T" το 1951, ανοίγει ένα ανατρεπτικό κεφάλαιο για τον Θεσσαλικό Σιδηρόδρομο και ανεβάζει γερά την ποιότητα της επιβατικής συγκοινωνίας μεταξύ Βόλου-Καλαμπάκας, αλλά και Βόλου-Λαρίσης (τότε ακόμα μετρική)... θέρμανση πετρελαίου με αερόθερμα, ηλεκτροφωτισμός με λάμπες φθορίου και πυρακτώσεως, αυτόματες θύρες, κυλικείο και 69 + 3 αναδιπλούμενες θέσεις επιβατών...

Κατά τ' άλλα και συνοπτικά, αυτοφερόμενες, με δύο υποδαπέδιους εξακύλινδρους (σε σειρά) Δ/Κ D20 (Breda) συνολικής ισχύος 390 HP (μέγ. ταχ. 75 χλμ/ώρα) με δύο κινητήρια φορεία... Επίσης, εισάγουν στην θεσσαλική μετρική και την αυτόματο πέδη πεπιεσμένου αέρος (Westinghouse).

Οι 2, 3 και 4 φωτογραφίες είναι από το εργοστάσιο κατασκευής στην Ιταλία.

Στην τελευταία φωτογραφία, η τελευταία αποσυρθείσα αυτοκινητάμαξα (περί τα 40 χρόνια αργότερα, κατόπιν της τελευταίας της Γ.Ε. στο Ε.Β. στις 26/09/1986) είναι και η μόνη που έχει απομείνει (Σ.Σ. Βελεστίνου), με την ελπίδα βέβαια, ότι κάποια στιγμή θα αποκατασταθεί, έστω στατικά, ως μοναδικό αντιπροσωπευτικό δείγμα της θρυλικής αυτής παραλαβής...

Του Ιάσονα Ζώρζου