Παραμύθι από την Σαββούλα Ριζαργιώτη

Η Σαββούλα Ριζαργιώτη από το Βαλτινό αφηγήται με τον δικό της εκφραστικό τρόπο ένα παραμύθι, με τίτλο «Ο Γιάννης».

 Προικισμένη με το χάρισμα της αφήγησης μας καθηλώνει και δημιουργεί εικόνες και ταξίδια στο μυαλό μας.

Το παραμύθι που αφηγήται, αποτελεί ένα μέρος από το σύνολο πολλών παραμυθιών του κάμπου και του βουνού που ξεδιπλώνονται στο ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ, με τίτλο «Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί». Ένα ντοκιμαντέρ που μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών.

Γιαγιάδες και παππούδες, λαϊκοί παραμυθάδες από τα χωριά των Τρικάλων αφηγούνται στον κινηματογραφικό φακό, με τον δικό τους εκφραστικό τρόπο τα παραμύθια τους.

Το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2013 στον δημοτικό κινηματογράφο του Μύλου των ξωτικών, στα Τρίκαλα.

Η παραγωγή του ντοκιμαντέρ έγινε από το Δήμο Τρικκαίων και το e-trikala.

«Ο ΓΕΡΟΣ»

Το τραγούδι «Ο ΓΕΡΟΣ» ηχογραφήθηκε (στον ηλεκτρονικό υπολογιστή) ως demo το 2012 και αποτελεί μέρος ενός μουσικού συνόλου που πρόκειται να εκδοθεί σε CD.

Μουσική - στίχοι: Δημήτρης Τσιγάρας. 

Ενορχήστρωση - Ερμηνεία: Ορέστης Κρικώνης

Ο γέρος

Ήταν κάποτε ένας γέρος

με κοιλίτσα τροφαντή,

που τον έθελξε ο έρως

για θυσία, για σπονδή.

Είχε κι ένα πορτοφόλι,

τον φυσούσε τον παρά

κι απ’ της νιότης το ροσόλι

μέθυσε, έβγαλε φτερά…

Κι έτσι, λοιπόν, ο γέρος ξεμωράθηκε

κι από τα στέκια που περνούσε χάθηκε,

ολημερίς μες στον μπαξέ του άραζε

τον έρωτα, την τύχη του μακάριζε.

Μέσα απ’ το χαμόγελό του

φτερουγίζει η ψυχή,

έζησε το όνειρό του

σε μια άδοξη εποχή.

Και τον βρήκανε μια μέρα,

ένα κρύο δειλινό,

να κοιμάται κάπου πέρα

σε ένα ξέφωτο, γυμνό.

Κι έτσι λοιπόν, ο γέρος τώρα χάθηκε,

μαζί και το όνειρό του, που μαράθηκε.

Γι’ αυτόν, ποιος τάχα τώρα να λυπήθηκε;

Που, πριν λαλήσει ο αλέκτωρ τρεις, τον αρνήθηκε…

Ήταν κάποτε ένας νέος

με σπουδαίες αρετές,

τις θυσίασε όμως, γέρος,

έκλυτος σε έρωτες…

Μερικές σκέψεις που στάθηκαν αφορμή για τη δημιουργία αυτού του τραγουδιού.

«Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί»

Την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013, στις 18:30 στην κεντρική σκηνή του “Μύλου των Ξωτικών” παρουσιάζεται το νέο ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ «Πέρασα κι εγώ από κει κι είχα παπούτσια από χαρτί» παραμύθια, για πάντα.

Την εκδήλωση θα χαιρετίσει ο Δήμαρχος Χρήστος Λάππας και θα είναι παρών και ο σκηνοθέτης.

Το ντοκιμαντέρ είναι παραγωγή του ΔΗΜΟΥ ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ και του e-trikala.

Μετά την παρουσίαση θα ακολουθήσει, στις 20:00, η πρώτη δημόσια προβολή του ντοκιμαντέρ στον Δημοτικό Κινηματογράφο του Μύλου Ματσόπουλου.

Διάρκεια ταινίας: 115 λεπτά.

Λίγα λόγια για την ταινία

Ένα ντοκιμαντέρ που μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών.

Γιαγιάδες και παππούδες, λαϊκοί παραμυθάδες από τα χωριά των Τρικάλων αφηγούνται στον κινηματογραφικό φακό, με τον δικό τους εκφραστικό τρόπο. Ένα οδοιπορικό καταγραφής, μύησης και μνήμης.

Παραμύθια του κάμπου και των βουνών.

Ολόκληρη η εκπομπή «Πάμε πακέτο»

Από το Βαλτινό οι παραλήπτες του «Πάμε πακέτο»

Tο άνοιγμα του πακέτου της εκπομπής «Πάμε πακέτο», της Πέμπτης 28 Νοεμβρίου, η οποία αποκάλυψε την ιστορία υιοθεσίας ενός παιδιού από το Βαλτινό.

«Το Μικρό Κεφαλόβρυσο» Γνωριμία με τον τόπο μας

Το Κεφαλόβρυσο βρίσκεται 7 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Τρικάλων σε υψόμετρο 125 μέτρων και καταλαμβάνει έκταση 12.249 στρεμμάτων.

Διοικητικά αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα της εδαφικής περιφέρειας Φαλωρείας του Δήμου Τρικκαίων.

Ονομασία

Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν  «Μέρτζιον»,  «Μέρτζι», «Μικρό Μέρτζι»,  «Μικρό Μέρτσι». Η λέξη Μέρτσι προέρχεται από την παλαιοσλαβική "μερτς" (mrc) που με τη σειρά της ανάγεται στην -πάλι- παλαιοσλάβικη λέξη "μρκ" (mrk) και σημαίνει "σκοτεινός", "μαύρος", "μαυριδερός". Άλλωστε στο Κεφαλόβρυσο υπάρχει τοπωνύμιο "μαυρόεια" δηλωτικό των χωμάτων της περιοχής.

Για τη σημερινή ονομασία του χωριού υπάρχουν διάφορες προφορικές παραδόσεις. Σύμφωνα με τη γραπτή παράδοση, ένας ληστής προγενέστερης εποχής που δρούσε στην περιοχή του Μετσόβου είχε βρει ένα σπουδαίο τρόπο να κατεβάζει τα κλοπιμαία στον θεσσαλικό κάμπο αποφεύγοντας τους ελέγχους της χωροφυλακής. Έριχνε τα φλουριά και τις λίρες στο ρέμα που ξεκινούσε από το Μέτσοβο και αυτό τα κατέβαζε στη λίμνη του χωριού Μέρτσι. 

Η συγχωριανή μας Σαββούλα Ριζαργιώτη σε ντοκιμαντέρ στο Μύλο των ξωτικών

Την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013 στο Μύλο των ξωτικών ο σκηνοθέτης Β. Λουλές παρουσιάζει το καινούριο ντοκιμαντέρ που γύρισε στα χωριά των Τρικάλων με λαϊκούς παραμυθάδες.

Πρόκειται για το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Πέρασα κι εγώ από κει, κι είχα παπούτσια από χαρτί…» στο οποίο πρωταγωνιστεί μεταξύ άλλων και η συγχωριανή μας Σαββούλα Ριζαργιώτη.

Η παρουσίαση θα γίνει στις 18:30 ώρα στην κεντρική σκηνή, ενώ το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στις 20:00 ώρα στον Δημοτικό Κινηματογράφο.

Η είσοδος είναι δωρεάν.

Ο ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου κατά τον Σωκράτη

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική...

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές...

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα...

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους...

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους...

7. Αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...» 

Η φτώχεια χτυπά την πόρτα μας

Στην Ελλάδα της κρίσης, το 1/3 των πολιτών ζουν με λιγότερα από 470 ευρώ μηνιαίως, ενώ 1 στα 5 παιδιά ζει επίσης κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Μιλάμε πλέον -και επισήμως- για την κοινωνία των 2/3! 

Ούτε αυτοί όμως αισθάνονται ασφαλείς, αφού το 60% δηλώνουν ότι ζουν με το φόβο ότι μία ημέρα μπορούν να ξυπνήσουν φτωχοί, «εφιάλτης» που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός μπορεί κανείς να «καταντήσει» από κάποιο τυχαίο γεγονός, πχ αρρώστια, απόλυση σε προχωρημένη ηλικία κλπ.

Κυνική απαισιοδοξία και καταστροφολογία; Πιθανώς, αλλά φαίνεται να αποτελεί ελληνική «επιδημία» αυτός ο τρόπος σκέψης, αφού το 68,4% θεωρούν ότι η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα ανοίξει κι άλλο στο μέλλον.

Η διεύρυνση της φτώχειας -σχετικής και απόλυτης- καταφέρει γερά χτυπήματα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής.

Αν η κατάσταση δεν αλλάξει, οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες.

Τα μέτρα της πολιτείας για την καταπολέμηση της φτώχειας κινούνται στη λογική της «φιλανθρωπίας» και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν αποτελεσματική αντιμετώπιση. Τα επιδόματα είναι εξευτελιστικά, και απλώς διαχειρίζονται την εξαθλίωση.

Επιτακτική ανάγκη να προταθούν λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν προτού η κοινωνική ειρήνη αποτελέσει παρελθόν.

Από το Βαλτινό οι παραλήπτες του «Πάμε πακέτο»

Συγκλόνισε και καθήλωσε το Πανελλήνιο το άνοιγμα του πακέτου της εκπομπής «Πάμε πακέτο», της Πέμπτης 28 Νοεμβρίου, η οποία αποκάλυψε την ιστορία υιοθεσίας ενός παιδιού από το Βαλτινό. 
Η συγκλονιστική ιστορία της οικογένειας Καραδήμα από το Βαλτινό, η οποία βιώνοντας την φτώχια στον έσχατο βαθμό και μην έχοντας άλλη λύση έδωσε το ένα από τα τέσσερα παιδιά για υιοθεσία.

Ο 25χρονος Άλκης ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη με σκοπό να βρει τη βιολογική του οικογένεια. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονιών του δεν έχει κανένα στον κόσμο, πέρα από τη σύντροφο και το 18 μηνών μωρό τους. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα όλη η οικογένεια σιτίζεται από την εκκλησία της περιοχής, καθώς και οι δυο είναι άνεργοι. 

Ο Άλκης αναζητά μια ελπίδα, ένα στήριγμα που πιστεύει ότι θα βρει στη βιολογική του οικογένεια. Η αντίδραση του αποστολέα ήταν συγκλονιστική όταν μαθαίνει ότι η βιολογική του οικογένεια που ζει στο Βαλτινό, ζει κι εκείνη κάτω από το όριο της φτώχειας. Εκεί μαθαίνει τις συνθήκες πρωτοφανούς φτώχειας που έζησαν τα αδέλφια του και οι βιολογικοί γονείς του και πως επηρέασαν την εξέλιξη της ζωής τους.

Μια βόλτα με το τρένο των Τρικάλων

Το 1886 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της γραμμής Βόλου – Καλαμπάκας του Θεσσαλικού Σιδηρόδρομου. Αρχικά το τρένο έφτανε από το Βόλο ως τους Στεφανουσαίους (Δροσερό) και λίγο μετά συμπληρώθηκε η διαδρομή ως την Καλαμπάκα.

Εκατόν δέκα χρόνια μετά, δηλαδή το 1996, με εξοπλισμό μια κάμερα, κάναμε τη διαδρομή, Τρίκαλα - Καλαμπάκα, με το τρένο καταγράφοντας έτσι το ταξίδι.

Με όχημα, την αυτοκινητάμαξα ή οτομοτρίς, που οι παλαιότεροι θα θυμούνται και πολλοί θα έχουν ταξιδέψει με αυτή, πραγματοποιήσαμε τη διαδρομή και καταγράψαμε τον τόπο, τον τρόπο και τις συνθήκες του ταξιδιού.

Μια καταγραφή ενός ταξιδιού με το τρένο, πήγαινε-έλα: Τρίκαλα - Καλαμπάκα. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας

Καταγράψαμε το παλιό κτίριο του σταθμού των Τρικάλων πριν από την ανακατασκευή του σε διώροφο, τα παλιά βαγόνια που υπήρχαν στον σταθμό, τις παλιές γραμμές, και γενικά όλη τη διαδρομή.

Το οτομοτρίς ήταν ένα σιδηροδρομικό όχημα - τρένο από τα πρώτα πολυτελή στην Ελλάδα. Εκτελούσε το δρομολόγιο Βόλος - Καρδίτσα - Τρίκαλα - Καλαμπάκα και φυσικά με πολλές στάσεις στα ενδιάμεσα χωριά και με την ανταπόκριση στον Παλαιοφάρσαλο.

Η αυτοκινητάμαξα αυτή, κινούνταν στις γραμμές μέχρι το 2002 όπου ολοκληρώθηκε η διαπλάτυνση και ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου.

«Τα καλογράκια» - «Οι γριές»

Ως ένα ενιαίο μουσικό σύνολο, χαρακτήρισε ο Θανάσης Παπακωσταντίνου τα δύο τραγούδια που έδεσαν αρμονικά το «παλιό» με το «καινούργιο» και που ανάμεσά τους, ανεπαίσθητα, διαδραματίζεται το παιχνίδι της ζωής.

Πρόκειται για τα δύο τραγούδια με τους τίτλους «Τα καλογράκια» και «Οι Γριές».

Το πρώτο είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι της περιοχής Ελασσόνας - Δεσκάτης, τραγουδισμένο από την Κατερίνη Μπλάντα, τον Γιώργο Μπλάντα και την Βάια Παπακωνσταντίνου, με των εκ των υστέρων συνέργια του Μπάμπη Παπαδόπουλου στις κιθάρες.

Τα όσα λέει η γιαγιά στην αρχή, αποτέλεσαν αφορμή για τον συνθέτη Θανάση Παπακωσταντίνου να γράψει το τραγούδι οι «Γριές» και να τα τοποθετήσει μαζί θεωρώντας τα ένα ενιαίο σύνολο."

«Βίνσεντ Βαν Γκογκ» 13 ζωντανεμένοι πίνακες του διάσημου Ολλανδού ζωγράφου.

Τι σκεφτόταν ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853 - 1890), όταν ζωγράφιζε; Ή μάλλον, τι έβλεπε μπροστά του;

123 χρόνια μετά τον θάνατο του, ο visual artist Luca Agnani, προσπάθησε να μπει στο μυαλό και στη θέση του μεγάλου ζωγράφου.
Οι πιο χαρακτηριστικοί πίνακες του Βαν Γκογκ παίρνουν ζωή σ’ αυτό το animation βίντεο του Luca Agnani που φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο "Van Gogh Shadow".

Αξίζει να σημειωθεί ότι όσο βρισκόταν εν ζωή ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, το έργο του δεν σημείωσε καμία επιτυχία, ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης.
Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε και σήμερα αναγνωρίζεται η καταλυτική επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φοβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης.
Στο τρίλεπτο animation παρουσιάζονται τα παρακάτω έργα:
1. Fishing Boats on the Beach
2. Langlois Bridge at Arles, The
3. Farmhouse in Provence
4. White House at Night, The
5. Still Life
6. Evening The Watch (after Millet)
7. View of Saintes-Maries
8. Bedroom
9. Factories at Asnieres Seen
10. White House at Night, The
11. Restaurant
12. First Steps (after Millet)
13. Self-Portrait

«Η προσφορά αίματος» Τμήμα αιμοδοσίας Τρικάλων

«Η προσφορά αίματος είναι δώρο ζωής προς τον συνάνθρωπό μας».

Αποτελεί χειρονομία καλής θέλησης, φροντίδας και αγάπης.

Η εθελοντική αιμοδοσία είναι πράξη υπέρτατης ανθρωπιάς, διότι το αίμα ούτε παράγεται, ούτε αντικαθίσταται. Το αίμα μόνο προσφέρεται.

Ο αιμοδότης προσφέροντας λίγο αίμα σώζει μία ζωή και διαφυλάσσεται έτσι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου που είναι η υγεία.

Στον τόπο μας, η αιμοδοσία διεξάγεται στο αρμόδιο τμήμα του γενικού νοσοκομείου Τρικάλων, όπου οι αιμοδότες ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της ιδέας «φροντίδα και αγάπη προς τον συνάνθρωπο», προσφέροντας λίγα λεπτά από το χρόνο τους και χαρίζοντας ζωή στους συνανθρώπους, που χρήζουν άμεσης βοήθειας.

Στο τμήμα της αιμοδοσίας εργάζεται για χρόνια τώρα, με ευσυνειδησία, υπομονή και προθυμία, η συγχωριανή μας Ντίνα Κολοβελώνη.

Με το χαμόγελο στα χείλη και την διάθεση για εξυπηρέτηση, φροντίζει τους αιμοδότες και μαζί με τους άλλους συναδέλφους της, φέρουν εις πέρας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την διαδικασία της αιμοληψίας.

Η διασφάλιση της ποιότητας και η εξασφάλιση της επάρκειας αίματος είναι οι βασικές προτεραιότητες της Υπηρεσίας. 

Γιατί πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι

«Γιατί ρόδα είναι και γυρίζει», 

«γιατί είμαστε της ζωής καλλιτέχνες», 

«γιατί πιστεύουμε στην ομορφιά της ζωής και στον εαυτό μας», «γιατί αύριο όσοι είναι τυχεροί μπορούν να δουν τον ήλιο να ανατέλλει στις 7.22 το πρωί. Τόσο απλά χτυπά η τύχη κάθε μέρα την πόρτα μας, ας είμαστε εκεί να κανονίσουμε τις υπόλοιπες λεπτομέρειες», 

«γιατί όσο μας πληγώνουν τόσο μας πορώνουν». 

Λίγη αισιοδοξία λοιπόν και λίγο "δημιουργικό" νεύρο στη ζωή μας...για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε...

Καραβάκια από Γιαλόξυλα.

…όταν η φύση συμπεριφέρεται σαν καλλιτέχνης…

Μοναδικές δημιουργίες από ξύλο, που η θάλασσα, οι Ελληνικές ακτές και τα ποτάμια σμίλεψαν...

Μια συλλογή φωτογραφιών ξύλινων καραβιών, γλυπτών που η ίδια η φύση φιλοτέχνησε. 

Καραβάκια από γιαλόξυλα σε φυσικές φόρμες ξύλων που έχουν ένα προσωπικό ύφος και τα χαρακτηρίζει ο σκεπτικισμός, η απλότητα και ο πρωτογονισμός.

Μοναδικές συνθέσεις από ύφασμα, δέρμα, χάντρες, σχοινί, ξύλα, φαντασία και έμπνευση.

Η ιστορία της εφημερίδας «Το Βαλτινό»

Μια ιστορική αναδρομή της εικοσάχρονης εφημερίδας 
"ΤΟ ΒΑΛΤΙΝΟ".

Η έντυπη εφημερίδα "Το Βαλτινό" εκδόθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1994 ως δίμηνη, 16σέλιδη, τοπική εφημερίδα.

Το τελευταίο φύλλο σε έντυπη μορφή εκδόθηκε το 2005. Στη συνέχεια της πορεία της και συγκεκριμένα το 2010, την διαδέχθηκε η ηλεκτρονική εφημερίδα, υπό την επιμέλεια του Δημήτρη Τσιγάρα και η οποία εκδίδεται καθημερινά σε ηλεκτρονική μορφή στη διεύθυνση http://tovaltino.blogspot.gr/.

Με αφορμή την συμπλήρωση είκοσι ετών από την πρώτη έκδοση της εφημερίδας του Βαλτινού, δημιουργήσαμε ένα βίντεο - αφιέρωμα  για την ιστορική της διαδρομή.

Πρόκειται για μια εφημερίδα  που αποτελεί ένα πολύτιμο και χρηστικό εργαλείο στην υπηρεσία όλων των αναγνωστών που την επισκέπτονται. Με ιδιαίτερο κριτήριο την ποιότητα του περιεχομένου της και την συχνή και αντικειμενική ενημέρωση η εφημερίδα του Βαλτινού, λειτουργεί ως ένα μέσον επικοινωνίας, ενημέρωσης, ανταλλαγής ιδεών και απόψεων και συντονίζει τα κοινά ενδιαφέροντα στη βάση του τόπου καταγωγής. 

Ανδρέας Καρακότας. Ο ερμηνευτής των μεγάλων δημιουργών

Την Πέμπτη 21 - 11 - 2013 στην «Σουίτα art café», ο Ανδρέας Καρακότας με τον Σάκη Κοντονικόλα στο πιάνο και τον Πέτρο Παλαμούρα στο μπουζούκι, θα παρουσιάσουν το μουσικό πρόγραμμα, «άξονες». Θα ακουστούν επίσης τραγούδια των Βασίλη Τσιτσάνη, Άκη Πάνου, Στέλιου Καζαντζίδη.

Ο Ανδρέας Καρακότας, είναι ο τραγουδιστής των έργων «Τραγούδια της Αμαρτίας» του Μάνου Χαντζιδάκι και «Μπαλάντες του Περιθορίου» του Απόστολου Καλδάρα. Δισκογράφησε σε πρώτη εκτέλεση τραγούδια των Νίκου Μαμαγκάκη, Μανώλη Ρασούλη, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Στάμου Σέμση, Γιώργου Καζαντζή, κ.α.

Συνεργάστηκε σε συναυλίες με κορυφαίους δημιουργούς όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Κουγιουμζής, Νίκος Ξυδάκης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, κ.α.

Το ψάρεμα με τα χέρια στο Βαλτινό

«Το ψάρεμα με τα χέρια».

Μια ηθογραφική ταινία, ένα δεκαπεντάλεπτο ντοκιμαντέρ του 1997, με αξιώσεις, για τον ιδιότυπο τρόπο ψαρέματος στα ποτάμια των Τρικάλων.

Μια ομάδα νέων, από το Βαλτινό, ψαρεύει στον Πηνειό ποταμό με τα χέρια.

Συμμετέχουν: Αντώνης Βαγγελός, Θωμάς Βαγγελός, Παναγιώτης Βότσιος, Κώστας Σταμούλης, Πέτρος Σταμούλης, Βάϊος Τσιγάρας.

 Παραγωγή: «Εφημερίδα του Βαλτινού»

Τι κι αν ο νομός Τρικάλων δεν βρέχεται από θάλασσα, τι κι αν η πεδιάδα και ο ορεινός όγκος κυριαρχεί, υπάρχουν όμως, τα πανέμορφα ποτάμια της περιοχής, και εκεί πολλοί άνθρωποι κατάφερναν να γίνουν επιδέξιοι ψαράδες.

Τα μεσημέρια του καλοκαιριού, πολλές φορές διάφορες παρέες νέων, ξεχύνονταν στα ποτάμια για ψάρεμα. Τα μοναδικά σύνεργα ψαρέματος που είχαν, ήταν τα χέρια τους. Περπατούσαν κατά μήκος του ποταμού και ψαρεύανε δεξιά κι αριστερά στις όχθες με τις χούφτες τους.

Το ψάρεμα με τα χέρια είναι ένας ιδιότυπος τρόπος ψαρέματος που γίνεται μόνο στα ποτάμια.

Τα ποταμόψαρα και τις καραβίδες, οι ψαράδες τα πιάνανε με τα χέρια τους, μέσα στις γρούσπες (τρύπες), στα ραγάζια, στις ρίζες, στους βάτους και σε ότι άλλο φυσικό ή τεχνητό στοιχείο βρίσκονταν στο ποτάμι και εκεί σύχναζαν ψάρια.

Με την αίσθηση της αφής αντιλαμβάνονταν τα ψάρια και με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις τα έπιαναν με τα χέρια τους. Στη συνέχεια τα πετούσαν έξω στην όχθη όπου κάποιος από την παρέα κρατούσε το καλάθι με τα ψάρια ή την βέργα λυγαριάς και τα κρεμούσε εκεί.

Στο τέλος γίνονταν η μοιρασιά της «ψαριάς» και έτσι έπαιρνε ο καθένας το μερίδιό του.

"Το φθινόπωρο της λύπης"

Στο τζάμι σκίτσα της βροχής

και πίσω απ` τις εικόνες

θολά τοπία της ψυχής

γλιστρούν με τις σταγόνες.

Ολλανδή βιολονίστρια παίζει ξαφνικά Τσιτσάνη σε κατάμεστη συναυλία κλασικής μουσικής στο Ρότερνταμ

Αμέσως μετά την Τσιγγάνα του Μωρίς Ραβέλ, η ραγδαία ανερχόμενη 25χρονη Ολλανδή βιολονίστρια, Εμι Στόρμς επέστρεψε στην σκηνή για να ερμηνεύσει μπροστά στο έκπληκτο (και στη συνέχεια ενθουσιώδες) κοινό, τα Ωραία του Τσιτσάνη.

Ακολούθησαν επιφωνήματα και χειροκροτήματα για αυτή τη σπάνια εμπειρία ακρόασης, που τίμησε τον κορυφαίο Έλληνα ρεμπέτη που διεγείρει ακόμα και συμφωνικές ορχήστρες.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ogdoo, η Εμι Στομ άρχισε μαθήματα βιολιού σε ηλικία 5 ετών στη φημισμένη Βασιλική Μουσική Σχολή της Χάγης από όπου αποφοίτησε πριν από τρία χρόνια. Το βίντεο προέρχεται από τη συναυλία που έδωσε τον Φεβρουάριο του 2012. Η στιγμή που αρχίζει να ερμηνεύει το έργο του Τσιτσάνη βρίσκεται από το 3ο λεπτό και μετά.
Πηγή: iefimerida.gr 

Γεωργικές ασχολίες των κατοίκων της υπαίθρου "Αναδρομή στο παρελθόν"

Το κουβάλημα των σιτηρών, οι θημωνιές και τ’ αλώνια.

Προς το τέλος του Ιουνίου τελείωνε ο θερισμός και των τελευταίων σιταριών του χωριού. Τότε άρχιζε το κουβάλημα αυτών στ’ αλώνια, ο κουβάλος, όπως αποκαλούσαν την εργασία αυτή. Η ημέρα καθοριζόταν με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, για λόγους ασφάλειας της παραγωγής και αλληλοβοήθειας στις διάφορες αβαρίες που πάθαιναν κατά τη διάρκεια του κουβάλου.

Με προηγούμενη απόφασή του το Κοινοτικό Συμβούλιο καλούσε τους χωριανούς σε «προσωπική εργασία» για να ισιάσουν τους δρόμους και τα περάσματα. Να επισκευάσουν τις πολυάριθμες γέφυρες και γεφυράκια, ώστε να γίνει καλύτερα η μεταφορά των σιτηρών και να αποφευχθούν τα ατυχήματα.

Ο κουβάλος γινόταν με τους αραμπάδες ή τα κάρα, που τα έσερναν βουβάλια, βόδια ή άλογα μέχρι τα αλώνια. Τα αλώνια, στο χωριό μας και τα περισσότερα χωριά των Τρικάλων, γίνονταν στην κοινόχρηστη έκταση που τα περιβάλλει. Ήταν προκαθορισμένος χώρος για κάθε οικογένεια και κατά κάποιο τρόπο ιδιωτικός και κληρονομικός. Μετακίνηση του αλωνιού σε άλλο χώρο προϋπόθετε ύπαρξη κενού χώρου ή συνεννόηση με τους ενδιαφερόμενους γείτονες ή τον γεωργό που είχε το χώρο και τον εγκατέλειψε. Συνήθως οι συγγενείς είχαν μαζί τα αλώνια τους.

Το καφενείο του «Μάμαλη» στο Βαλτινό

Τα παραδοσιακά καφενεία, ως χώροι κοινωνικότητας, με όλους τους συμβολισμούς και τους μυστικούς κώδικες, υπήρξαν πυρήνες πολιτισμού μιας άλλης εποχής που αποτελούσαν σημαντικό θεσμό των τοπικών κοινωνιών και μάρτυρες μιας εποχής όπου "των Ελλήνων οι κοινότητες" διαμόρφωναν την ιδιαίτερή τους ταυτότητα». 

Ένα τέτοιο παραδοσιακό καφενείο λειτουργεί και στο Βαλτινό εδώ και χρόνια.

Πρόκειται για το καφενείο του «ΜΑΜΑΛΗ» που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και λειτουργεί παραδοσιακά ως στέκι ανδρικό, όπου ο άνδρας, δηλώνει την παρουσία του στην κοινωνία. «Χάθηκες από το καφενείο σημαίνει χάθηκες από την πιάτσα, από την κοινωνική ζωή».

Το καφενείο του «Μάμαλη» άρχισε να λειτουργεί στο τέλος της δεκαετίας του1980 ως ένα απλό, λαϊκό, επαρχιακό καφενείο, με μια ενιαία αίθουσα, μεγάλα παράθυρα, ξύλινα και μεταλλικά τραπέζια και ψάθινες καρέκλες.

Απεβίωσε η Αικατερίνη Βαγγελού

Απεβίωσε η συγχωριανή Αικατερίνη Βαγγελού, σύζυγος του Θωμά, την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013 σε ηλικία 91 ετών.

Η Αικατερίνη Βαγγελού το γένος Νικολάου Βότσιου γεννήθηκε το 1922 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Θωμά Βαγγελό (Χρηστάκο) και απόχτησαν τέσσερα παιδιά. Τον Βασίλη, την Παρασκευή, τον Χρήστο και την Αναστασία.

«Ο γέρος» Κ. Π. Καβάφης

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος

σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα – τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

… Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Το ποίημα ανήκει στην περίοδο 1896-1904, γράφτηκε το 1901. Είναι γραμμένο σε έξι στροφές από τρεις στίχους η κάθε στροφή. Έχει πολύ πλούσια ομοιοκαταληξία και ομοιοκαταληκτούν οι δύο πρώτοι στίχοι κάθε στροφής και ο τρίτος της μιας στροφής με τον τρίτο της άλλης.

Η πρώτη στροφή και η τελευταία  είναι δύο συμπληρωματικές εικόνες. Στην πρώτη εικόνα ο γέρων είναι καθισμένος μόνος με παρέα του μιαν εφημερίδα στο βάθος του καφενείου, αναπολεί και θυμάται. 

Φθινόπωρο στην Παναγία Βαλτινού

Με μια φθινοπωρινή άποψη από το εξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού μας καλησπέρισε ο φυσιολάτρης Νίκος Μερτσιώτης, ο οποίος τράβηξε την όμορφη φωτογραφία και κατέγραψε τα φθινοπωρινά χρώματα της φύσης.

Θάλασσα τα κοκκινωπά πεσμένα φύλλα πάνω στο αλλοτινό γρασίδι που εμπνέουν ευαίσθητους φωτογράφους, ζωγράφους, ποιητές…

 «Εποχές»

«Τοπία βροχερά του φθινοπώρου,

με απώλειαν των νηπενθών ανθέων,

με ακαριαίας πτώσεις φύλλων,

και βαθμιαίαν σβέσιν των φωνών του υψηλού καλοκαιριού,

εις παραλίας και αιγιαλούς όπου το κύμα, ηπίως επελαύνον, εδρόσιζε τα σώματα με ιριδίζοντας αφρούς, 

πριν χαμηλώσει η εποχή πάσης ευθαλασσίας,

πριν πέσει εις την αφάνειαν ο ύψιστος του θέρους μην…»

Α. Εμπειρίκος

Καλλιτεχνικές απόψεις του Γυμνασίου και Λυκείου Βαλτινού

Με καλλιτεχνική ευαισθησία και ευρηματικότητα, ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Λιόλιος, κατέγραψε με το φωτογραφικό φακό του διάφορες απόψεις, με θέμα το κτίριο του Γυμνασίου και Λυκείου Βαλτινού.

Με την  ισορροπημένη τοποθέτηση του θέματος στο χώρο, τις εύστοχες γωνίες λήψης και τις φυσικές ανθοσυνθέσεις να διακοσμούν το κάδρο στην κάθε φωτογραφία, κατάφερε να πετύχει ένα αξιόλογο αρμονικό αποτέλεσμα φωτογραφικής δημιουργίας!

Ένα δείγμα εξ αυτών των φωτογραφιών, έργων τέχνης, σας παρουσιάζουμε παρακάτω...

«Τα ρεμπέτικα της κρίσης» του Λάμπρου Φλιούκα (Αυθεντικοί καλλιτέχνες)

Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η πρόσφατη έκδοση του νέου μουσικού CD με τα ρεμπέτικα τραγούδια, του γνωστού Τρικαλινού καλλιτέχνη, Λάμπρου Φλιούκα.

Το ανήσυχο πνεύμα του Λάμπρου Φλιούκα κυοφορούσε εδώ και χρόνια και επιτέλους εξέδωσε δεκατέσσερα νέα όμορφα, ρεμπέτικα τραγούδια, σε μια συλλογή που φέρει τον τίτλο «Τα ρεμπέτικα της κρίσης». Συνέθεσε ο ίδιος τη μουσική, και τους στίχους και τα τραγούδησε επάξια με τη γνήσια ρεμπέτικη φωνή του.

Μαζί του συμμετέχει και ο γιός του, Βασίλης Φλιούκας, ο οποίος τραγουδάει δύο τραγούδια και κάνει δεύτερη φωνή.

Με τους εξαίρετους συνεργάτες του, μουσικούς: στο μπουζούκι ο Άγγελος Μπουλογιώργος, στην κιθάρα ο Βασίλης Φλιούκας και στο τουμπερλέκι ο Άρτεμης Παπαθανασίου, μπήκαν στο studio του Ανδρέα Τσέγα, το καλοκαίρι του 2013 και ηχογράφησαν, δίνοντας «σάρκα και οστά» σε δεκατέσσερα τραγούδια που αφορούν στη σημερινή κρίση που βιώνει η χώρα μας.

Αντάξιος της μουσικής παράδοσης του τόπου μας και συνεχιστής του αυθεντικού, και γνήσιου λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, ο Λάμπρος Φλιούκας, κατάφερε να ολοκληρώσει ένα άρτιο, μουσικά, σύνολο ρεμπέτικων τραγουδιών με υπευθυνότητα και αξιώσεις. 

Το Γοργογύρι (Γνωριμία με τον τόπο μας)

Είκοσι χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα, ακολουθώντας την αριστερή διακλάδωση μετά το Βαλτινό φτάνουμε στο Γοργογύρι, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 450 μ. και σε επιφάνεια 10.153 τ.μ.

Το Δημοτικό Διαμέρισμα, Γοργογυρίου κατοικείται το χειμώνα από 730 και το καλοκαίρι από 850 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται επί το πλείστον με την κτηνοτροφία και τα υδροτριβεία.

Η ονομασία του χωριού οφείλεται στην ύπαρξη πολλών ντριστελών (μαντάνια) και λόγω του τρόπου λειτουργίας αυτών (πέφτει το νερό και γυρίζει γύρο γοργά) προήλθε η ονομασία, από τις λέξεις γοργός - γύρος, = Γοργογύρι.

Δριστέλες

Το σημερινό χωριό που κτίστηκε περίπου το 1750 προήλθε από τον παλαιότερο οικισμό που βρίσκονταν ψηλότερα και βορειοανατολικά του χωριού (στη θέση Παλαιομονάστηρο), όπου διακρίνονται μέχρι και σήμερα τείχη αρχαίου κάστρου.

Ο προπονητής Στέφανος Ψύχος

Τον συγχωριανό μας Στέφανο Ψύχο ως προπονητή ποδοσφαίρου της Ένωσης Δροσερού-Μουριάς είχε ως φιλοξενούμενο η εφημερίδα "΄Ερευνα" στο φύλο της Τρίτης 5 Νοεμβρίου.

Συγκεκριμένα στη στήλη «Σε 3+1 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ» ο Στέφανος Ψύχος δήλωσε «Ικανοποιημένος από την πορεία» και απάντησε στις ερωτήσεις του Γρηγόρη Καραμπούλα.

Μετά το Δενδροχώρι, το Βαλτινό και τον Πρόδρομο την τρέχουσα σεζόν εργάζεται στην Ένωση Δροσερού-Μουριάς. Ο Στέφανος Ψύχος έχει την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας των «μπλε» με τον 28χρονο γυμναστή να παρουσιάζει ένα αξιόμαχο σύνολο.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πως πήρε την απόφαση να εργαστεί στην Ένωση;

Το καλοκαίρι μου έγινε μια πολύ καλή πρόταση από τον κ. Καλύβα ο οποίος μου εξήγησε το πλάνο της ομάδας. Στο ρόστερ υπάρχουν νεαροί ποδοσφαιριστές οι οποίοι πλαισιώνονται από 2-3 έμπειρους παίκτες και οι οποίοι εργάστηκαν στα προηγούμενα χρόνια με έμπειρους προπονητές. Οπότε δεν το πολυσκέφτηκα και έδωσα τα χέρια.

Απεβίωσε η Αφροδίτη Παπακώστα

Απεβίωσε η συγχωριανή Αφροδίτη Παπακώστα σύζυγος του Ευαγγέλου, την Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013, σε ηλικία 83 ετών.

Η Αφροδίτη Παπακώστα, το γένος Αθανασίου Ζαμπακά, γεννήθηκε το 1930 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τον Ευάγγελο Παπακώστα και απόχτησαν δύο παιδιά, τον Χρήστο και τον Μιχάλη.

Διακοπή

Ο Ντούτσε αφηγείται

«Τα Τρίκαλα στην Κατοχή και την Αντίσταση» από το Μουσικό Σχολείο Τρικάλων

Η φετινή γιορτή της 28ης Οκτωβρίου στο Μουσικό Σχολείο Τρικάλων ήταν αφιερωμένη  στα Τρίκαλα. Μέσα από μαρτυρίες τρικαλινών που έζησαν τα γεγονότα, αλλά και μέσα από άλλα λογοτεχνικά κείμενα, παρουσιάσαμε κάποια από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην περιοχή  μας την περίοδο αυτή, αφού μια εξαντλητική παρουσίαση θα ήταν χρονοβόρα και ασφαλώς θα υπερέβαινε κατά πολύ το πλαίσιο μιας σχολικής γιορτής. Παράλληλα, προσπαθήσαμε να αναπλάσουμε το «κλίμα», τον «ήχο» και τον «απόηχο» αυτής της εποχής, γνωρίζοντας στιγμές από την καθημερινή ζωή και τον σφυγμό της πόλης στις μέρες της Kατοχής, του διωγμού των Εβραίων, της απελευθέρωσης.

Η γιορτή εμπλουτίστηκε με τραγούδια, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Γκάτσου και του Τάσου Λειβαδίτη, καθώς και αποσπάσματα από το «Μάουτχαουζεν», τα οποία απέδωσε με εξαιρετικό τρόπο η χορωδία του Σχολείου, αποτελούμενη από τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή μουσικής Γιώργου Παππά.

Οι πέντε ΕΠΟΝΙΤΕΣ

Στις 18 Απριλίου του 1944, η πλατεία Ρήγα Φεραίου της πόλης των Τρικάλων έγινε ο τόπος φριχτού μαρτυρίου για πέντε Τρικαλινά παλικάρια. Πέντε ηρωικές μορφές που έδωσαν την άνοιξη της νιότης τους για να φέρουν την άνοιξη της λευτεριάς στην αγαπημένη τους πατρίδα.

Ο Στέργιος Γάτσας, ο Γιάννης Μπριάζης, ο Κώστας Στεργιόπουλος, ο Κώστας Σύρμπας και ο Αποστόλης Τσανάκας.

Ήταν λοιπόν μια μαύρη ημέρα 18 Απριλίου του 1944. Στην πλατεία, Ρήγα Φεραίου, καταφθάνει μουγκρίζοντας ένα γερμανικό καμιόνι. Σταματάει στην είσοδο της πλατείας, όπου σ' ένα μεγάλο ξύλινο δοκάρι, που στηριζόταν σε δυο φανοστάτες της, έχουν στηθεί πέντε αγχόνες.

Το καμιόνι με τα πέντε μελλοθάνατα παλικάρια, μουγκρίζοντας απαίσια γυρίζει με το πίσω μέρος του προς τις αγχόνες. Οι Γερμανοί στρατιώτες περνούν τη θηλιά της αγχόνης στο λαιμό του πρώτου παλικαριού και το καμιόνι προχωρεί προς την απέναντι μικρή πλατεία, αφήνοντας πίσω του να αιωρείται το σώμα του παλικαριού, που σε λίγα δευτερόλεπτα σπαρταράει για να ακολουθήσει σε λίγο η ακινησία.

Το γερμανικό καμιόνι επανέρχεται με το πίσω μέρος του για δεύτερη φορά προς τις αγχόνες και κατά τον ίδιο τρόπο το σώμα του δεύτερου παλικαριού αιωρείται για λίγο στην αγχόνη και σπαρταρώντας αφήνει την τελευταία του πνοή.

Αυθεντικοί καλλιτέχνες (Γιώργος Νάκος)

Παρλάτα: «Βαρέλι - κάνουλα – ποτήρι»

Ο Γιώργος Νάκος υπήρξε ένας από τους αυθεντικότερους ερμηνευτές δημοτικών τραγουδιών και ηθοποιός του μουσικού Θεάτρου. Γεννήθηκε το 1908 στο Βουνέσι (σήμερα Μορφοβούνι Καρδίτσας).

Σαν γλεντζές που ήταν έκανε ζωή άρχοντα - ρεμπέτη και όχι αστυνομικού, που ήταν το επάγγελμά του, τραγουδώντας κρυφά από την υπηρεσία του.

Το 1935 κυκλοφορεί από την Colubia το κλέφτικο «Μωριάς», αναγνωρίζεται η μεγάλη αξία του και καθιερώνεται. Από τα μαγαζιά της Αθήνας δέχεται πολλές προτάσεις και διαπρέπει ως τραγουδιστής δημοτικών και αμανέδων. Συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς τραγουδιστές.

Το 1941 μέσω της Πόλης περνά στη Συρία και από εκεί στην Αλεξάνδρεια, όπου κατατάσσεται στο ψυχαγωγικό τμήμα του Στρατού, όπου ήταν η  Σοφία Βέμπο, με την οποία συνεργάστηκε για πολλά χρόνια αργότερα. Ως ηθοποιός συναγωνίζονταν με επιτυχία τον Ορέστη Μακρή στο ρόλο μπεκρή, και αλλού έκανε το βλάχο, ενώ ως τραγουδιστής υπήρξε μοναδικός.

Τα δημοτικά τραγούδια του συμπεριλήφθηκαν σε ειδικές εκδόσεις (επιλογές) αυθεντικών ερμηνευτών και κυκλοφόρησαν σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική.

Έζησε ως πραγματικός ρεμπέτης, χαρίζοντας απλόχερα το ταλέντο του και τη ζωή του. Πέθανε στην Αθήνα στις 6 Ιανουαρίου 1981.

Η έννοια της ελευθερίας

Του 

Δημήτρη Γ. Καραθανάση

Φοιτητή Φιλοσοφικής Σχολής 

Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Η έννοια της ελευθερίας έχει απασχολήσει κατά καιρούς πολλούς στοχαστές, με τον κάθε ένα από αυτούς να διαμορφώνει την δική του γνώμη. Υπάρχουν μορφές ελευθερίας που ο άνθρωπος τις έχει είτε στην φυσική κατάσταση, δηλαδή στη φύση, είτε στην κοινωνία. Για παράδειγμα ο άνθρωπος στην φυσική κατάσταση είναι ελεύθερος από κάθε μορφή πολιτικής εξουσίας και δεν βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο κανενός αφού στην φύση δεν υπάρχει καμιά κυβέρνηση. Αντίθετα στις οργανωμένες κοινωνίες ο άνθρωπος βρίσκεται κάτω από την πολιτική εξουσία μέσω των νόμων και των κανόνων, έχει δηλαδή μια περιορισμένη ελευθερία. Στην φυσική κατάσταση ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκες, αφού ότι χρειάζεται μπορεί να του το παρέχει η φύση, και αυτά που χρειάζεται ένας άνθρωπος της φύσης δεν είναι τόσα πολλά όσα είναι στην κοινωνία. 

Στην κοινωνία υπάρχει εξάρτηση του ανθρώπου από άλλους ανθρώπους, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να χάνουν την αυτονομία τους.

Η ιστορία της απώλειας της ελευθερίας του ανθρώπου ξεκίνησε αμέσως μόλις εισήλθε στην πολιτισμένη κοινωνία. Μέσα στην κοινωνία δημιουργείται μια κοινωνική σκλαβιά, αφού ο κάθε ένας από εμάς είναι «σκλάβος» κάποιου άλλου και οι άλλοι είναι «σκλάβοι» άλλων με λίγα λόγια υπάρχει μια αλυσίδα αλληλεξάρτησης. Αυτή προήλθε από την στιγμή που ο άνθρωπος προσπάθησε να κάνει τον εαυτό να δείχνει ο καλύτερος από όλους, να τον συγκρίνει με τους άλλους και να επιθυμεί να υπερτερεί. 

Μουσική παράσταση στη ΣΟΥΙΤΑ Art Cafe

“Youkali”…η χώρα τη ουτοπίας, του μυστηρίου, και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών. 

Ο τόπος όπου οι έγνοιες της καθημερινότητας παραχωρούν τη θέση τους στην ελπίδα  κι η ανθρώπινη ψυχή αναζητώντας τη λύτρωση μπορεί κι ονειρεύεται.

Εκεί που ο ρεαλισμός της jazz συναντά το συναίσθημα των πορτογαλέζικων fados…

Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου, η Άσπα Τσίνα στη Σουίτα, παρέα με έξι εξαίρετους μουσικούς, θα μοιραστεί μαζί μας τραγούδια για τον έρωτα, την  αναλλοίωτη στο χρόνο αγάπη, τα παντοτινά όνειρα, και τη νοσταλγία των ανθρώπων  μέσα από ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι.

Το πρόγραμμα υπό τον τίτλο “Youkali” αποτελείται από μια συλλογή τραγουδιών που το καθένα έχει διαφορετικό ύφος και καταγωγή.

Από το Django Reinhardt  έως τον Kurt Weill κι από την Amalia Rodrigues και την Ella Fitzgerald μέχρι τη Dulce Pontes και τη Diana Krall…

Την επιμέλεια του προγράμματος έχει ο Γιάννης Μπέης και παίζουν οι μουσικοί: Γιάννης Μπέης κιθάρα, Δημήτρης Μπέλλος βιολί, Θάνος Μαγκούτης πιάνο, Γιώργος Αγγελάκης τρομπόνι, Χρήστος Γκαϊλας μπάσσο και Στέλιος Καραγιώργος τύμπανα.

 Το πρόγραμμα θα αρχίσει στις 10 το βράδυ και σας καλούμε να είστε εκεί  να τραγουδήσουμε μαζί στη γλώσσα της καρδιάς και της μουσικής.