Απλήρωτοι οι δημοτικοί υπάλληλοι του Δήμου Τρικκαίων

Ανάστατοι οι δημοτικοί υπάλληλοι.
Στάση εργασίας χθες και σήμερα για τη μη καταβολή του μισθού τους.
Έχει εξαντληθεί η υπομονή των εργαζομένων στο δήμο Τρικκαίων, καθώς για 8η μέρα δεν έχει καταβληθεί ο μισθός του δεκαπενθημέρου στους μόνιμους και αορίστου χρόνου δημοτικούς υπαλλήλους.
Χθες και σήμερα το πρωΐ πραγματοποίησαν στάση εργασίας μέχρι το τέλος του ωραρίου, ενώ ο δήμαρχος Τρικκαίων κ. Λάππας απαντώντας στους εργαζόμενους έδωσε μια ενημέρωση σε βάθος για την οικονομική κατάσταση του Δήμου, για να εξηγήσει:

«Κατανοούμε τα προβλήματα των εργαζομένων επειδή παραμένουν απλήρωτοι για μια εβδομάδα τώρα και ενδεχόμενα θα παραμείνουν ακόμη για λίγες ημέρες. Αλλά παρά την επιθυμία μας να ικανοποιήσουμε τα αιτήματά τους βρισκόμαστε σε μια προφανή αδυναμία γιατί δεν έχουμε τα χρήματα τα οποία χρειάζονται για να πληρώσουμε τους εργαζόμενους, τους μόνιμους και τους αορίστου χρόνου».

Η ιστορία μιας φωτογραφίας

Επιστολόγραφο με «λόγο» Παπαδιαμάντη

Η παραπάνω φωτογραφία, που απεικονίζει ένα ζευγάρι αρραβωνιασμένων νέων του χωριού μας, πέρα από την παλαιότητά της (1956), τα συνηθισμένα ενδυματολογικά στοιχεία της εποχής, και τις γενικές πληροφορίες που μας δίνει, δεν παρουσιάζει κάποιο άλλο σημαντικό ενδιαφέρον.
Όμως στην πίσω όψη της υπάρχει ένα επιστολόγραφο σημείωμα, χειρόγραφο, το οποίο πέρα από την καλλιγραφική του αξία, θεωρείται αξιόλογο και ο λόγος του κειμένου.

Η σύνταξη και η ομορφιά της γραφής του θυμίζει τον λόγο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Η φωτογραφία ­ επιστολόγραφο γράφτηκε από τον Γεώργιο Τσιγάρα και στάλθηκε στον φαντάρο γιό του, Ανδρέα το 1956.

Το κείμενο έχει ως εξής:

"Λάβε παιδί μου Ανδρέα την φωτογραφίαν του γαμπρού μας Σωτηρίου και της αδελφή σου Ανδρονίκης, όπου σήμερον όπου σου γράφω βάλαμε εις το όνομα του Θεού και κινήσαμε τον γάμον. Την Κυριακή στεφανώνονται και σας εύχομαι και σας να δώσει ο θεός καλήν απόλυσην να είστε εις τον γάμον της αδελφή σας.

Σας φιλώ, ο πατέρας σου Γεώργιος Τσιγάρας.

14 – 12 – 1956"

Βαλτσινιώτικο παραμύθι

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, παλιά, πολύ παλιά, στο Βαλτινό...

Κάποτε, στην πλατεία της εκκλησίας Αγίου Αθανασίου Βαλτινού υπήρχαν διάφορα μεγάλα δένδρα. Μεταξύ αυτών υπήρχε και ένας πλάτανος, ένα τεράστιο πλατάνι που βρισκόταν ακριβώς στη μέση της πλατείας. Και ακριβώς στο κέντρο της καθημερινής ζωής του χωριού. Για πολλά χρόνια οι κάτοικοι του χωριού συναντιόνταν εκεί καθημερινά κάτω από το πλατάνι. Εκεί έκλειναν τις δουλειές τους, εκεί γίνονταν οι γάμοι, εκεί γίνονταν τα διάφορα γλέντια τους, εκεί θυμούνταν τους νεκρούς τους, και εκεί έπαιρναν τις καθοριστικές αποφάσεις για το χωριό.
Μια μέρα κάτι διαφορετικό και παράξενο συνέβη.
Από μια ρίζα του πλατάνου ξεπετάχτηκε, άξαφνα, ένα πράσινο κλαδάκι με δυο φύλλα που σημάδευαν τον ήλιο. Ήταν ένα βλαστάρι. Το πρώτο βλαστάρι που έβγαζαν οι ρίζες του πλατάνου από τότε που το θυμούνταν.
Το γεγονός αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό και με χαρά μόνο από τους μισούς κατοίκους. Οι άλλοι μισοί κάτοικοι ήταν επιφυλακτικοί και έλεγαν ότι το βλαστάρι θα δημιουργούσε επιπλοκές.
Λίγες μέρες μετά άρχισε να σκάζει και δεύτερο βλαστάρι. Και μέσα σε ένα μήνα, πάνω από είκοσι πράσινα κλαδάκια φύτρωσαν πάνω στις γκρίζες ρίζες του πλατάνου.
Κάτι συνέβαινε στο γέρικο πλατάνι. Τα φύλλα του ήταν πολύ κίτρινα, αδύναμα και έπεφταν εύκολα. Ο φλοιός του κορμού του, που άλλοτε ήταν τρυφερός και σαρκώδης, τώρα ήταν ξερός και έσπαγε. Έτσι κάποιοι θεώρησαν πως «το πλατάνι είναι άρρωστο». Και ίσως να πέθαινε.
Εκείνο το απόγευμα άνοιξε μεγάλη συζήτηση ανάμεσα στους Βαλτσινιώτες. Ορισμένοι έλεγαν πως έφταιγαν τα βλαστάρια. Τα επιχειρήματά τους ήταν σαφή. Όλα πήγαιναν καλά προτού εμφανιστούν τα βλαστάρια.
Οι υπερασπιστές των νέων βλαστών έλεγαν ότι το ένα δεν έχει σχέση με το άλλο, και τα βλαστάρια ήταν μια εξασφάλιση για το μέλλον, αν κάτι πάθαινε το πλατάνι.

Με τη συζήτηση, δημιουργήθηκαν δύο ομάδες σαφώς αντίθετες. Η μία έδινε προτεραιότητα στο γέρικο πλατάνι και η άλλη στα νέα βλαστάρια.
Δίχως να το καταλαβαίνουν, η λογομαχία φούντωσε και οι δύο ομάδες απομακρύνθηκαν περισσότερο.

Βαλτσινιώτικες Θυμοσοφίες

Σόλων: Η ζωή δεν είναι απαραίτητο να είναι τέλεια για να είναι υπέροχη.
Λουκάς: Κάθε άνθρωπος έχει τις λόξες του και συχνά είναι τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχει.
Σόλων: Η ζωή είναι ο δισταγμός μεταξύ ενός θαυμαστικού και ενός ερωτηματικού. Στην αμφιβολία, υπάρχει και η τελεία.
Λουκάς: Η καλύτερη χρήση της ζωής είναι να την αφιερώσεις σε κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο απ' αυτήν.
Σόλων: Είναι στα λάθη και στις αστοχίες μας, όχι στις αρετές μας, που αγγίζουμε ο ένας τον άλλον και βρίσκουμε συμπάθεια. Είναι στις τρέλες μας που γινόμαστε ένα.
Λουκάς: Χωρίς τους άλλους, κανένας δεν θα ήταν κάτι άλλο από το τίποτα.

Εκδρομή στην Καστοριά

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού Διοργανώνει ημερήσια εκδρομή με προορισμό την πόλη της Καστοριάς, την Κυριακή 3 Απριλίου 2011 με πολύ μικρή συμμετοχή (εισιτήριο).
Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν να επικοινωνήσουν με την Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Ρίκα Πλεξίδα στο τηλ. 24310 94577

Με εκτίμηση το Δ.Σ



Γενική συνέλευση του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Καλούνται τα μέλη του Eκπολιτιστικού Συλλόγου και όλοι οι κάτοικοι του Βαλτινού να παρευρεθούν την Κυριακή 27 Μαρτίου και ώρα 6 μ.μ. στο Δημοτικό Σχολείο του Βαλτινού, για Γενική Συνέλευση του Συλλόγου και τη διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου.

Η συντονιστική Επιτροπή

Μελών του Συλλόγου

Οι κακίες επιστρέφονται...

Όποιος μεταβάλλεται σε σκουλήκι δεν πρέπει κατόπιν να μεμψιμοιρεί ότι ποδοπατιέται.
«Όστις σκάπτει λάκκον θέλει πέσει εις αυτόν και ο λίθος θέλει επιστρέψει εις τον κυλίοντα αυτόν».
Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε…

Το νέο ανακαινισμένο Καφέ «Ηλεκτρόφωνο» στο Βαλτινό

Αξιοποιώντας την πείρα, την έμπνευση, τη γνώση αλλά και λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες των καιρών, οι υπεύθυνοι του Καφέ «ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΟ» στο Βαλτινό, Μάκης & Κώστας Βότσιου, ανακαινίσανε το χώρο του καταστήματός τους και έδωσαν τον χαρακτήρα που αντιπροσωπεύει το στυλ και την προσωπικότητά τους.
Σε έναν φιλόξενο και ζεστό χώρο, όπου μελετήθηκαν και αξιοποιήθηκαν όλες οι δυνατότητες που αφορούν την λειτουργικότητα, την ποιότητα και την αισθητική, πέτυχαν ένα άριστο επίπεδο αποτελεσματικότητας και δημιούργησαν ένα νέο ξεχωριστό και προσεγμένο περιβάλλον με στυλ, άποψη και γούστο.

Έτσι επιτεύχθηκε ο στόχος τους, που ήταν η δημιουργία ενός χώρου που να εγγυάται την άνεση, την ευχάριστη διάθεση και την ικανοποίηση των πελατών τους.
Από σήμερα πλέον, το νέο ανακαινισμένο Καφέ «ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΟ» προσφέρει τις υπηρεσίες του και αποτελεί την εναλλακτική πρόταση της περιοχής, όπου την ημέρα, αλλά και το βράδυ αποκτά ζωή προσελκύοντας τη νεολαία.
Τις ευχές μας για καλές δουλειές!



Παρακάτω παρουσιάζουμε ένα φωτογραφικό δείγμα από τον ανακαινισμένο χώρο.

Η Βλακεία σε πρόσωπα άγνωστά σου, αλλά και οικεία...

Ζούμε σε περιβάλλοντα πού όλους μάς ξενίζουν

και απορούμε άπαντες πώς κάποιοι όλο κερδίζουν.

Η φύση κάθε άνθρωπου έχει τα μυστικά της

και ο στερούμενος μυαλού είναι ένας σακάτης.

Διά να πιάσεις μια δουλεία –ή άλλως εργασία–

στο τέλος παλαιώνεσαι κι είσαι για τα Μουσεία.

Γηράσκεις ζητιανεύοντας κι όλο χτυπάς τις πόρτες

εσύ πού είσαι έξυπνος, ενώ ο άλλοι, οι «μόρτες»

έχοντας μέσα στο μυαλό πίτουρα και σκουπίδια

σαν τράγοι επιβάλλονται σε πρόβατα και γίδια.

Δυο γαΐδουριώνε άχυρα δεν ξέρουν να μοιράσουν,

όμως επιτυγχάνουνε θέσεις ψηλές να πιάσουν.

Βλέπεις τα μάτια απλανή την γλώσσα μπερδεμένη

και δεν φαντάζεσαι ποτέ το τί σε περιμένει

όταν αυτά τα ξόανα στο σβέρκο σου καθίσουν
κι αντί να χτίσουν την ζωή απλά, θα την γκρεμίσουν.

Ιστορικές πηγές για την αρχαιότητα του Βαλτινού

Η πρόθεση 39 της Μονής Δούσικου (16ος ­ 17ος αιώνας)

Η πρόθεση 39 είναι ένα χάρτινο χειρόγραφο με 38 φύλλα.
Η πρώτη γραφή της πρόθεσης καλύπτει την περίοδο 1530 - 1697.
Στο φύλλο 25 β αναφέρεται το χωριό Βαλτινό με τον τύπο του τοπωνύμιου Βαλτζινούς, με 18 αφιερωτές και με άλλους 2 μεταγενέστερης εποχής.
Παρουσιάζουμε στη συνέχεια την γραφή με τα ονόματα των αφιερωτών, όπως ακριβώς είναι στο χειρόγραφο:
χωρίον Βαλτζινούς
Παντουλή ιερέως. Ιωάννου ιερέως. Δρώσου. Ιωάννου. Πάντου ιερέως. Αθανασίου ιερέως. Αγγελος. Γεράκος. Στερίου. Αθανασίου. Αρμάγου. Στέριου. Ιωάννου. Πολλύχρος. Θεοδώρου. Ιωαννου. Χρυσής. Αθανασίου. (μεταγενέστερη γραφή): Κεραcήνας. Παναγιώτη.

Η Πρόθεση 215 του έτους 1613 / 1614

Η πρόθεση 215 του μετεωρίτικου μοναστηριού Άγιοι Πάντες ή Βαρλαάμ αποτελείται από 120 χειρόγραφες σελίδες. Στην πρόθεση η οποία είναι γραμμένη από το 1613 / 1614 έως τον 19ο αιώνα, υπάρχουν καταχωρισμένα τα ονόματα των αφιερωτών από πολλούς οικισμούς της Θεσσαλίας.
Στην 4η στήλη της 9ης σελίδας αναφέρεται το χωριό Βαλτινό με τον τύπο του τοπωνύμιου ΒΑΛΤΖΙΝΟΥ, με 17 αφιερωτές και με 2 άλλους μεταγενέστερης εποχής.
Παρουσιάζουμε στη συνέχεια την γραφή με τα ονόματα των αφιερωτών, όπως ακριβώς είναι στο χειρόγραφο:
Βαλτζινού.
Βασίλη. Θεοδώρας. Παναγιότι. Πάντου ιερέως. Γεωργίου. Αθανασίου ιερέως. Πούλος πρεσβυτέρας. Πάντου ιερέως. Σταμούλος. Γεωργίου. Ζαφύροι. Θάνου. Ζαφύρω. Στεργίω. Μαργάρως. Στερήω. Μαργάρως.(γεωργίου. Ιωάνου).

Ποτέ κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας

Ο τίτλος του παρόντος κειμένου,

είναι αντιγραφή συνθήματος τοίχου

Γράφει η Δηιδάμεια

Αυτονόητο ίσως, όταν το βλέπουμε στα πρόβατα. Αλλά δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε για τους εαυτούς μας.
Είναι σαν να πιστεύουμε πως με το να λέμε την αντίθετη άποψή μας, θα αλλάξουμε εκείνα που συμβαίνουν. Θα αποφασίσουν οι κυβερνώντες να σεβαστούν το λαό και θα πράξουν ανάλογα. Έτσι απλά. Μόνοι τους. Χωρίς πίεση.
Γιατί είναι άνθρωποι του λόγου (όχι του χρήματος και του συμφέροντος) οι κυβερνώντες. Θέλουν το γενικό καλό. Κυβερνούν ως εντολοδόχοι δικοί μας (όχι των πολυεθνικών). Για αυτό και είναι αρκετό να ειπωθεί απλά η διαμαρτυρία μας. Η διαφορετική μας άποψη.
Εμείς επιλέγουμε λοιπόν να πούμε απλά την άποψή μας να την φωνάξουμε ίσως όπως στις μεγάλες απεργίες - συγκεντρώσεις. Για να την ακούσει ένας απών ως συνήθως πρωθυπουργός. Ίσως πιστεύουμε πως η φωνή μας ακούγεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Ακόμα και πιο «δυναμικά» να εκφράσουμε την διαμαρτυρία μας,

Ο Νίκος Λυγερός στις Αντιθέσεις

O δημοσιογράφος κ. Γεώργιος Σαχίνης συζήτησε με τον κ. Νίκο Λυγερό στην εκπομπή "Αντιθέσεις" στις 18 Φεβρουαρίου του 2011 στο κανάλι Κρήτη Τv. Ο Νίκος Λυγερός μίλησε για τα δίπολα νοημοσύνης -σκέψης, κοινωνίας-ανθρωπότητας, ουσίας- εξουσίας, αξιών-αρχών και τέλος Eλληνισμού-Eλλαδισμού.

Ο Νίκος Λυγερός στις "Αντιθέσεις" from Αντίφωνο (antifono.gr) on Vimeo.

Προσωπογραφία - Η Ρίκα

Κοκέτα από τα νιάτα της η Ρίκα που φρόντιζε πάντα την εμφάνισή της, το ντύσιμό της, το βάψιμό της και γενικά την περιποίησή της. Και αυτή την εκδήλωση της φιλαρέσκειάς της, επειδή ως γυναίκα την ευχαριστούσε, την είχε υιοθετήσει ως τρόπο ζωής και αυτό είναι που την χαρακτήριζε ως άτομο. Αποτελούσε πρότυπο για όλα τα κοριτσόπουλα του χωριού, και ιδίως την εποχή που «η βόλτα στη δημοσιά» του Βαλτινού ήταν στις δόξες της, η Ρίκα πάντα ξεχώριζε και έλαμπε.

Η κοινωνικότητά της δεν θα μπορούσε να την αφήσει έξω από την ενασχόλησή της με τα κοινά. Συμμετείχε ενεργά σε κάθε εκδήλωση του χωριού. Υπήρξε Πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Βαλτινού για πολλά χρόνια, οργάνωσε εκδηλώσεις, εκδρομές, λειτουργούσε την τράπεζα αίματος, αναβίωσε ήθη και έθιμα και έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς συχωριανούς να διασκεδάσουν, να χαρούν και να επωφεληθούν μέσα από τη συλλογικότητα και τις δραστηριότητες αυτές.

Και όπως συμβαίνει συνήθως με όλους όσους ασχολούνται με τα κοινά, σίγουρα και αυτή, θα εισέπραξε και τις επικρίσεις και την αναγνώριση, και θα γεύτηκε και χαρές και πίκρες.
Έμεινε όμως το πολύχρονο έργο της στο Βαλτινό, μικρό ή μεγάλο, πλούσιο ή φτωχό, σημαντικό ή ασήμαντο και αυτό είναι που την χαρακτηρίζει ως άνθρωπο.
Γι΄ αυτό, μέσα από τη στήλη της εφημερίδας μας θα θέλαμε να της εκφράσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια και να τις πούμε τουλάχιστον ένα απλό «Ευχαριστώ»!!!

Οδυσσέας Ελύτης (2/11/1911 - 18/3/1996)

Εις μνήμην του μεγάλου ποιητή της Ελλάδας, Οδυσσέα Ελύτη σας θυμίζουμε ορισμένες ποιητικές φράσεις του.

"Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα."


"Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις."


"Με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί;"


"Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου."


"Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες"


"Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει."

Η Γέφυρα Καραβόπορου

Η γέφυρα Καραβόπορου βρίσκεται επί της εθνικής οδού Τρικάλων Πύλης και γεφυρώνει τον Πηνειό Ποταμό (Σαλαμπριά). Παλιά εξυπηρετούσε το δρόμο Τρικάλων - Άρτας. Απέχει 100 μέτρα περίπου (νότια) από τη νέα τσιμεντένια γέφυρα.
Πρόκειται για μια μεταλλική γέφυρα μήκους 70 περίπου μέτρα η οποία αποτελείται από δύο γεφυροζεύγματα. Το κάθε γεφυρόζευγμα έχει δύο τοξωτές αψίδες που ενώνονται με πλεγματικά πλαίσια. Τα ακρόβαθρα με τους πτερυρότοιχους και το μεσόβαθρο με τους ημικυκλικούς προβόλους είναι κατασκευασμένα με λιθοδομή από λαξευτές πέτρες. Το πλάτος του καταστρώματος είναι 2,70 μέτρα και το ύψος της γέφυρας μέχρι τη στάθμη των νερών είναι περίπου 6 μέτρα.

Η κατασκευή της άρχισε το 1886 και ολοκληρώθηκε το 1902. Αποτελεί δε ένα σπουδαίο μνημείο αρχιτεκτονικής και δομικής τέχνης στην περιοχή των Τρικάλων.

Για την κατασκευή της διαβάζουμε στην εφημερίδα των Τρικάλων «ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ» της 2-­3­-1886: «Η μεγάλη επί του Πηνειού γέφυρα, έργον αληθώς θαυμάσιον, επερατώθη προ ημερών, περατούται δε προσεχώς και η ετέρας σιδηρά επίσης γέφυρα επί του παραλλήλου ρέοντος ποταμού της Αγίας Μονής μεταξύ του Πηνειού και του Σταθμού Τρικάλων».

Να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη γέφυρα λόγω του ότι αποτελεί μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κατασκευή, έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2002, ως μνημείο πολιτισμού. Ο χαρακτηρισμός έγινε με βάσει των διατάξεων του άρθρου 6, παράγραφος 1β του νόμου 3028/2002 σύμφωνα με την οποία η γέφυρα χαρακτηρίζεται ως μνημείο.

Η απόφαση εκδόθηκε με το σκεπτικό ότι η γέφυρα αποτελεί σημαντική μαρτυρία τόσο για την ιστορία της εξέτασης της επιστήμης της οδομηχανικής όσο και της κοινωνικοοικονομικής οργάνωσης των κατοίκων της περιοχής.

Αυτό σημαίνει ότι η γέφυρα προστατεύεται και πλέον υπάρχει η υποχρέωση της πολιτείας της συντήρησης και της ανάδειξής της.

Παραδοσιακές εκφράσεις ­ Παρομοιώσεις

Οι παραδόσεις ενός τόπου, είναι ότι σημαντικό και σπουδαίο έχει να δείξει ένας λαός. Είναι οι θησαυροί που πρέπει να φυλάει ο καθένας μας στο σεντούκι της καρδιάς του. Είναι οι ρίζες του.
Με τις διάφορες παρομοιώσεις που αποδίδονται στον καθένα, ανάλογα με τον χαρακτήρα, τις σωματικές και τις λοιπές ιδιότητες των ανθρώπων του χωριού μας, συνεχίζουμε την προσπάθεια για την διάσωση και διατήρηση των παραδοσιακών εκφράσεων του λαϊκού μας πολιτισμού.
Έτσι λοιπόν, στο Βαλτινό παλαιότερα άκουγες συχνά να αποκαλούνε:
Tους άντρες:
Τον κοντό και ευκίνητο ... σβόιρα
Τον κοντόχοντρο ... κοντοστούπι ή σβίτσι
Τον λεπτό ... κουλιάντερο
Τον δειλό ... κλανιάρη ή χέζα
Τον αργόστροφο ... βόδι ή ντούκα
Τον ήσυχο και αγαθό ... αρνάκι
Τον πεισματάρη ... γαιδούρι
Τον πονηρό ... αλεπού ή μάρκα μ'έκαψες
Τον προδότη ... Ιούδα, Ισκαριώτη ή τριψιλήτη
Τον πολύ ψηλό ... κατέβα να φάμε ή τηλεγραφόξυλο

Αθύρµατα

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτές τις τραγικές µέρες που περνάµε και ιδίως µετά την καταστροφική φυσική λαίλαπα της Ιαπωνίας, ο νους πάει στα µεγάλα σύµβολα της αρχαίας µυθολογίας αλλά και της νεώτερης λογοτεχνίας που καταγράφουν µε τρόπο συγκλονιστικό την πάλη του άλογου µε το έλλογο, τη φύση µε τον πολιτισµό, το ά-ηθες µε την ηθική.
Οι συµπληγάδες πέτρες, η Σφίγγα, η Σκύλλα και η Χάρυβδις, ο εβραϊκός Λεβιάθαν και αργότερα ο ΜόµπιΝτικ του Μέλβιλ, η γιγαντιαία φάλαινα στα άσµατα του Μαλντορόρ του Λοτρεαµόν απεικονίζουν αυτήντην πάλη, όπου συνήθως ηα-ηθική βία του φυσικού κατατροπώνει τον οργανωµένο λογικά, τον αξιακό κόσµο του πολιτισµού.
Η φύση και τα φαινόµενα που τη συγκροτούν δεν έχουν αξίες, δεν έχουν κώδικα ηθικής, δεν έχουν θεσµούς και όρια. Κι αν έχουν, αν υπόκεινται σε νοµοτέλειες (δηλαδή κανόνες που υπακούουν σε έναν εσωτερικό δικό τους σκοπό-τέλος) δεν είναι πράγµατα προσεγγίσιµα από την ανθρώπινη λογική.
Ο Διονύσιος Σολωµός στον έξοχο «Πόρφυρά» του καταγράφει την πάλη ενός άλογου φυσικού κήτους µε µια νεαρή ύπαρξη, ενός θαλάσσιου τέρατος µε την αλκή µιας έλλογης ύπαρξης. Το µόνο που κατορθώνει να διδάξει είναι πως στη δεδοµένη επικράτηση της φυσικής ισχύος πάνω στην πνευµατικότητα της ανθρώπινης εµπειρίας είναι η συνειδητοποίηση της ανθρώπινης φθαρτότητας και µέσα σε µια έλλαµψη τη στιγµή της συντριβής η υπέρτατη ηδονή της αυτογνωσίας.
Έτσι η µόνη νίκη που µπορούµε να καταγάγουµε στον σεισµό και στο τσουνάµι του είναι η αίσθηση και η γνώση πως είµαστε αθύρµατα, γρανάζια στη µεγάλη µηχανή της φύσης.

Μια πρόταση έργου, για το Δήμο Τρικκαίων

Σύστημα αυτόματης ενοικίασης ποδηλάτων δημόσιας χρήσης.

Τα δημόσια ποδήλατα αποτελούν ένα θαυμάσιο μέσο για εύκολη, γρήγορη και οικονομική κίνηση στην πόλη. Συνδυάζουν την μετακίνηση με την ψυχαγωγία και την άθληση στην καθημερινή πρακτική των πολιτών.
Τα συστήματα μίσθωσης ποδηλάτων ξεκίνησαν ως θεσμός στην Ευρώπη πριν από αρκετά χρόνια και σήμερα αναπτύσσονται ραγδαία.



Το σύστημα EasyBike όπως αποκαλείται, περιλαμβάνει ποδήλατα που είναι κατανεμημένα σε διάφορους σταθμούς μίσθωσης στην πόλη. Το σύστημα είναι πλήρως αυτοματοποιημένο και παρακολουθείται ηλεκτρονικά από ειδικό λογισμικό διαχείρισης.
Τα ποδήλατα θα είναι διαθέσιμα στους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης. Οι μόνιμοι κάτοικοι θα μπορούν να αποκτήσουν από τον Δήμο μια ειδική ηλεκτρονική κάρτα συνδρομητή, η οποία θα τους εξασφαλίζει πρόσβαση στα ποδήλατα ενώ οι περιστασιακοί χρήστες και οι επισκέπτες θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν την πιστωτική τους κάρτα στους σταθμούς μίσθωσης ώστε να παραλάβουν ένα ποδήλατο. Στην συνέχεια αφού κάποιος ολοκληρώσει την μετακίνηση του, επιστρέφει το ποδήλατο σε οποιονδήποτε από τους σταθμούς.

Μετά την πρόσφατη διοικητική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» η Δημοτική Αρχή του Δήμου Τρικκαίων έχει δεσμευθεί προς την υιοθέτηση μέτρων ενίσχυσης της ποδηλατικής κουλτούρας και της χρήσης του ποδηλάτου για μετακίνηση και ψυχαγωγία στην πόλη.
Η εφαρμογή του Συστήματος αυτόματης ενοικίασης ποδηλάτων δημόσιας χρήσης, σε συνδυασμό με την δημιουργία δικτύου ποδηλατοδρόμου στην πόλη των Τρικάλων θα αποτελέσουν ένα αξιόλογο έργο, αντάξιο της σύγχρονης εποχής και των προσδοκιών των κατοίκων.
Δεν μένει παρά οι Δημοτικοί μας Άρχοντες να υλοποιήσουν αυτή την πρόταση!!!

Οι μύγες στην τέχνη

Τότε, που οι μύγες είναι παχιές, ο χρόνος διαθέσιμος, η φαντασία στην έξαψη και το ταλέντο περισσεύει, δημιουργούνται τα μεγάλα έργα τέχνης.
Οι μύγες, εκτός από το να αποτελούν τροφή για τα πουλιά, να δίνουν χρησιμότητα στις μυγοσκοτώστρες, και να μας χαρίζουν στα φαγητά μας μια σάλτσα ξερατιών, μπορεί να αποτελέσουν και αντικείμενα έργων τέχνης.
Αν δεν με πιστεύετε, δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες και θα πιστείτε…



Η ορθή σκέψη

Το να σκέφτεται κανείς ελεύθερα είναι ωραίο, αν όμως δεν σκέφτεται ορθά τότε του είναι ΑΧΡΗΣΤΟ!

Ο Φίλιππος ζήτησε από τον Αριστοτέλη να εκπαιδεύσει τον γιο του Αλέξανδρο.

Κυρίως, του είπε, φιλοσοφία, μαθηματικά και αστρονομία.

Πέρασαν πολλοί μήνες και μάθημα γινόταν καθημερινά.

Κάποτε δε, ο Φίλιππος ζήτησε να πληροφορηθεί για τις προόδους του γιου του. Και τότε έγινε με τον μεγάλο φιλόσοφο ο ακόλουθος διάλογος:

-Πώς πάμε από φιλοσοφία;

-Δεν αρχίσαμε ακόμη.

-Πώς πάμε από μαθηματικά;

-Δεν αρχίσαμε.

-Από αστρονομία;

-Δεν αρχίσαμε!

-Καλά, τι κάνετε τόσο καιρό;

-Ακόμη τον μαθαίνω πως να σκέφτεται, απάντησε ο Αριστοτέλης.

Καλύβες και μαντριά

Οι καλύβες και τα μαντριά είναι πρόχειρες κατασκευές από φυσικά κυρίως υλικά ή και από ήδη χρησιμοποιημένα κομμάτια λαμαρίνας, τσίγκου, πλαστικών που ο ανώνυμος κατασκευαστής της υπαίθρου φτιάχνει και χρησιμοποιεί ως κατάλυμα για τα ζώα του, αλλά και ως αποθηκευτικό χώρο της σοδειάς του ή των εργαλείων για τις αγροτικές εργασίες του.

Καλύβες και μαντριά από άχυρο, τσίγκους, ξύλο ή πέτρα. Όλες από υλικά της φύσης ή χρησιμοποιημένα υλικά που φυλάχθηκαν για να ξαναχρησιμοποιηθούν…

Βαλτσινιώτικες θυμοσοφίες

Σόλων: Γιατί ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι το κράτος κινδυνεύει από πολιτική και κοινωνική ανυπακοή;

Λουκάς: Διότι η ανομία, βασιλεύει στην Ελλάδα του σήμερα.
Σόλων: Ναι, αλλά ποιος την υποδαυλίζει; Ποιοι είναι οι τζαμπατζήδες που λεηλατούν το κράτος; Αυτοί που δεν πληρώνουν τα παράνομα διόδια ανύπαρκτων εθνικών δρόμων, τα υπέρογκα εισιτήρια των συγκοινωνιών, το χαράτσι των απογευματινών ιατρείων, τους εξοντωτικούς λογαριασμούς της ΔΕΗ ή το κεφάλαιο που φοροκλέβει και εισφοροκλέβει νόμιμα και παράνομα, αλλά πάντα με την ανοχή του κράτους;
Λουκάς:’Ντάξει ρε παιδί μου, αλλά αφού το κράτος δεν μαζεύει φόρους, ποιος θα πληρώσει τους δρόμους, τις μεταφορές, τα νοσοκομεία, την Παιδεία;
Σόλων: Έλα ντε, ποιος; Οι εργολάβοι; Φτου κακά. Οι πλούσιοι; Δεν το θέλει ούτε ο θεός. Οι τράπεζες; Εδώ γελάνε. Οι φοροφυγάδες; Άντε να τους πιάσεις.
Λουκάς: Δηλαδή θες να πεις ότι η ανυπακοή και η αντίσταση δεν είναι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση.
Σόλων: Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η ανυπακοή, αλλά η υπακοή: στους κλέφτες του δημόσιου πλούτου και στους καταχραστές της εξουσίας. Γι’ αυτό, η ανυπακοή σε μια εξουσία που έχει σαν κανόνα την παραβίαση των κανόνων του κοινωνικού συμβολαίου δεν είναι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, σύμφωνα με τη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη» του 1789.

Διόδια STOP! Δεν πληρώνουμε σε όλη την Ελλάδα!

Η εταιρία που εκμεταλλεύεται τα διόδια μέσω των υπαλλήλων δεν έχει κανένα δικαίωμα να ζητήσει όνομα, τηλέφωνο κλπ... όπως δεν έχει και κανένα δικαίωμα να μην σε αφήσει να περάσεις ή να σε καθυστερήσει...αν δεν πληρώσεις υπάρχει μια αστική διαφορά μεταξύ της εταιρίας και ενός ιδιώτη. Δηλαδή δεν παραβιάζεις τον Κ.Ο.Κ. ούτε η αστυνομία ή η τροχαία δικαιούται να αναμειχθεί...επίσης δεν υπάρχει κανένα θέμα προστίμου μέσω της εφορίας. Το μόνο που θεωρητικά μπορεί να σου κάνει η εταιρία είναι μήνυση και να γίνει δικαστήριο για το ποσό που χρωστάς ( ή μπορεί να ζητά το 20πλάσιο ). Όμως η σύμβαση που έχει υπογραφεί μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της πολυεθνικής μπάζει νομικά από αρκετές μεριές καθώς και ο φόβος της εταιρίας για πιθανή δικαίωση κάποιου πολίτη από το δικαστήριο ( γεγονός που θα δημιουργήσει δεδικασμένο και θα δικαιώσει και όλους τους υπόλοιπους ) έχει αναγκάσει την εταιρία μέχρι στιγμής να μην προβεί σε νομικά μέτρα... βέβαια δεν μπορώ να διαβεβαιώσω ότι κάτι τέτοιο αποκλείεται να γίνει.....



Ο νέος σχολικός χάρτης για το νομό Τρικάλων

Συγχώνευση του Γυμνασίου Φήκης
στο Γυμνάσιο Βαλτινού.

Η πρόταση του Υπουργείου περιλαμβάνει την «συγχώνευση» 26 δημοτικών σχολείων του Νομού Τρικάλων.

Τα Δημοτικά σχολεία τα οποία θα κλείσουν είναι, Χρυσαυγής, 14ο Τρικάλων, Περιστέρας, Θεόπετρας, Γεωργανάδων, Δροσερού, Μουριάς, Ανταλλάξιμων, Πλατάνου, Ελευθεροχωρίου, Πετρόπορου, Νομής, Φανερωμένης, Πηνειάδας, Κλοκοτού, Κρήνης, Κρηνίτσας, Σαρακίνας, Αύρας, Αγίας Κυριακής, Λόγγου, Βυτουμά, Παναγίτσας, Κεραμιδίου και Φωτάδας.

Τα Δημοτικά σχολεία στα οποία θα μεταφερθούν οι μαθητές από τα 26 δημοτικά που κλείνουν, υποβαθμίζονται από 6τάξια σε 5τάξια.

Καταργούνται επίσης τα νηπιαγωγεία της Φανερωμένης, Αγίου Νεκταρίου και ανταλλάξιμων.

Την ίδια ώρα στην Β/θμια εκπαίδευση ο «Καλλικράτης» για την παιδεία προβλέπει την μεταφορά των μαθητών του Ζάρκου στην Φαρκαδόνα, του Ριζώματος στο 4ο Γυμνάσιο Τρικάλων, της Φήκης στο Βαλτινό, της Μεγάρχης στο Πρίνος, συγχωνεύονται το 1ο και 2ο Γυμνάσιο Πύλης και η έκπληξη έρχεται από την συγχώνευση του 2ου και 8ου Γυμνασίου Τρικάλων για τα οποία μέχρι τώρα δεν είχε ακουστεί κάποια τέτοια πρόταση.

Βαλτσινιώτικο παραμύθι

Το γράμμα...του φοιτητή...

Μάνα και πατέρα, ο γιος σας χαιρετά!
Είναι τώρα ένα εξάμηνο που έφυγα για να σπουδάσω και σας ζητώ συγγνώμη που καθυστέρησα τόσο να επικοινωνήσω μαζί σας. Θα σας ενημερώσω τώρα, μόνο που πριν σας παρακαλώ να καθίσετε κάπου.
Λοιπόν, είμαι αρκετά καλύτερα τώρα. Το βαρύ κρανιοεγκεφαλικό κάταγμα και η αμνησία που έπαθα όταν έπεσα από την ταράτσα του σπιτιού μου προσπαθώντας να γλιτώσω από τη φωτιά που ξέσπασε στο κτίριο, αμέσως με το που έφτασα, είναι πια σχεδόν παρελθόν. Παρότι πέρασα ένα μήνα στην εντατική, μπορώ τώρα να δω αρκετά καλά και κάνω μόλις δύο μικρο επεμβάσεις την ημέρα, έτσι ώστε η ανάπλαση των οστών του προσώπου μου να επιτρέψει την προσέγγιση της αρχικής μου μορφής.
Οι γιατροί πιστεύουν ότι-το πολύ-σε δύο μήνες θα είμαι και πάλι σε θέση να τρώω μόνος μου.

Η απάτη πίσω από το τραπεζικό σύστημα…

Ένα καταπληκτικό τριαντάλεπτο καρτούν που μας δείχνει με αρκετά διασκεδαστικό τρόπο την απάτη πίσω από το τραπεζικό σύστημα.
Δείτε οπωσδήποτε το τέλος της ταινίας (στο δεύτερο μέρος), όπου τίμησαν δεόντως εμάς τους Έλληνες, αν και με έναν αρκετά αμερικάνικο τρόπο.
Απολαύστε και... μορφωθείτε!

Οι Αγροφύλακες - Δραγάτες

Το επάγγελμα του αγροφύλακα υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια, αν και τα τελευταία χρόνια σποραδικά, πότε καταργείται και πότε επανιδρύεται.
Το Σώμα της Αγροφυλακής υπάρχει από το 1935 και ανήκει στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Υπάρχουν ειδικοί νόμοι που ρυθμίζουν κατά κατηγορίες τα αγροτικά αδικήματα.

Τα παλιότερα χρόνια, τα κατώτερα όργανα της Αγροφυλακής ήταν:
α) οι αγροφύλακες, που διορίζονταν από τους νομάρχες.
β) οι υδρονομείς, που ρύθμιζαν τα νερά για το πότισμα των χωραφιών και
γ) οι αρχιφύλακες, που διορίζονταν από το Υπουργείο σε περιοχές που υπήρχαν τουλάχιστον δέκα αγροφύλακες. Αυτοί έλεγχαν τη δουλειά των αγροφυλάκων.

Οι Δραγασιές

Παλαιότερα, σχεδόν σε κάθε χωριό του θεσσαλικού κάμπου, υπήρχαν απλές αυτοσχέδιες καλύβες «Δραγασιές» που τις έφτιαχναν οι κάτοικοι για τις ανάγκες της επιτήρησης των αγροτικών καλλιεργειών τους.
Σε κάθε πεδινό χωριό λοιπόν υπήρχαν αυτές οι απλές αλλά πρακτικές καλύβες οι Δραγασιές, οι οποίες ήταν σε ψηλό σημείο με θέα, όπου καθόταν ο αγροφύλακας (δραγάτης) και επιτηρούσε την περιοχή.

Ήταν εντυπωσιακά κτίσματα, τα οποία κατασκευάζονταν από ξύλα και κλαδιά και φτιάχνονταν σε διάφορα περίοπτα σημεία, σε κεντρική θέση μέσα στα χωράφια ή αμπέλια, ώστε να μπορεί ο δραγάτης, να παρατηρεί, από ψηλά όλη τη γύρω περιοχή.
Τα ξύλα της εξέδρας τα «έστρωναν» με πολλά κλαδιά και έτσι, δημιουργούνταν ένα είδος πατώματος, όπου μπορούσε να κάθεται και να κοιμάται κάποιος με μεγάλη άνεση.

Εκεί ψηλά λοιπόν, ο δραγάτης έστηνε το παρατηρητήριό του, τη «δραγασιά του» όπως τις έλεγαν, για να παρατηρεί και να έχει τον απόλυτο έλεγχο της περιοχής.
Εκεί ξάπλωνε όλη τη μέρα ο δραγάτης και παρατηρούσε τα αμπέλια και τα σπαρτά, προστατεύοντάς τα από τους κλέφτες, τα πουλιά και τα ζώα.
Για να ανεβαίνει εύκολα ο δραγάτης στη δραγασιά κατασκεύαζε ξύλινα σκαλοπάτια, τα οποία τα κάρφωνε στο σώμα της δραγασιάς.
Τέτοιες δραγασιές υπήρχαν στο Βαλτινό στη γεωργική περιοχή «Αμπέλια», στις Χαλκιές (στο αμπέλι του Ψύχου), και στο Παπατσέτσου (στο αμπέλι του Τσιγάρα).

Ο Δραγάτης ήταν ένα είδος αγροφύλακα. Ήταν πάντα εποχιακός και σκοπός του ήταν η φύλαξη των αμπελιών την περίοδο της ωρίμανσης των σταφυλιών, των καρπουζιών και άλλων σπαρτών.
Η πληρωμή του γινόταν από την κοινότητα ή τους καλλιεργητές αμπελιών ή μποστανιών.

[ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :‹ δραγάτης] Δραγασιά η (ουσιαστικό) πρόχειρη καλύβα του δραγάτη, συχνά πάνω σε δέντρα. Αλλιώς δραγατσά, δραγατσούλα
Προέρχεται από τη λέξη δραγάτης < από τη σύνθετη βυζαντινή λέξη αρχιδραγάτης, από την οποία αποσπάστηκε η λέξη δραγάτης = ο αγροφύλακας και ειδικά ο φύλακας των αμπελιών. Πιθανόν επίσης, να προέρχεται από τη λέξη αμπελιδεργάτης, της Τσακωνικής διαλέκτου, από την οποία αποσπάσθηκε το δεργάτης και μετατράπηκε σε δραγάτης. Κατ΄ άλλους προέρχεται από τη Σλάβικη λέξη draga.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ: Εφυγε σαν σήμερα αλλά ακόμα και από εκεί ψηλά που είναι μας δίνει κουράγιο και μας θυμίζει πως η ιστορία επαναλαμβάνεται...

Το 11 και οι δίδυμοι πύργοι

Λέγεται πως ο αριθμός 11 "αντιπροσωπεύει μια θετική σύνδεση και μια πύλη προς τα μυστήρια του σύμπαντος, και παραπέρα".
Συνδέθηκε κατά κόρον με αυτή την επονείδιστη μέρα, της τρομοκρατικής επίθεσης των δίδυμων πύργων:
Δείτε λοιπόν ορισμένες περίεργες συμπτώσεις:
Ημερομηνία επίθεσης: 9/11 - 9 + 1 + 1 = 11
Η 11η Σεπτεμβρίου είναι η 254η μέρα του χρόνου: 2+5+4 = 11
­Μετά την 11η Σεπτεμβρίου μένουν 111 μέρες για το τέλος του χρόνου.
­Το 119 είναι ο αριθμός περιοχής των Ιράκ/Ιράν. 1 + 1 + 9 = 11 (αντιστρέψτε τα νούμερα και έχετε την ημερομηνία) [λάθος: Ο αριθμός περιοχής του Ιράν είναι 98 (9+8=17), και του Ιράκ 964 (9+6+4= 19)]
­Δίδυμοι Πύργοι - δίπλα δίπλα φαίνονται σαν τον αριθμό 11.
­Το πρώτο αεροπλάνο που χτύπησε τους πύργους ήταν...

Ποτάμια, Φλέβες και Γεφύρια του Βαλτινού

Από το βιβλίο «Το Βαλτινό» του συγχωριανού μας φιλόλογου Ευάγγελου Στάθη.
Ένα ποτάμι έχει το Βαλτινό, τον Παλιοπόταμο. Πηγάζει από τη λίμνη στο Καλάμι. Κατεβαίνοντας χωρίζει την έκταση του Βαλτινού από τις εκτάσεις των χωριών Διαλεχτού, Πρίνου, Γοργογυρίου, Δενδροχωρίου, συνοικισμού Ματσουκαίικων, Φήκης και συναντιέται με τον Κεφαλοπόταμο στη Θέση «Σμίξη» κάπου εκεί που συνορεύουν τα κτήματα Βαλτινού, Κάτω Ελάτης και Φήκης. Περνάει τόσο κοντά από την περιφέρεια του χωριού, που παραλίγο να ακουμπήσει, να γλείψει τα οικόπεδα 5-10 σπιτιών.

Το σχετικά μεγάλο αυτό ποτάμι παλιά δημιουργούσε μικρά παραποταμάκια που τα λέγαμε φλέβες.

Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Κίνηση Αποανάπτυξης Τρικαλινών Πολιτών σας προσκαλεί στην εκδήλωση - συζήτηση με τον Γιώργο Κολέμπα, συγγραφέα του βιβλίου,“Τοπικοποίηση”: Μια απάντηση στην “Παγκοσμιοποίηση”, που θα γίνει την Κυριακή 13 Μαρτίου, στις 11 η ώρα το πρωί, στο Μύλο Ματσόπουλου.