Να,
εδώ σ’ αυτήν την πεδιάδα ξόδεψα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.
Φώτισε ήλιε, μήπως και συλλέξω τα υπολείμματά της.
Φώτισε ήλιε, μήπως και δω όλα της τα συντρίμμια.
Επειδή και το τελευταίο, ακόμα, απομεινάρι της ύπαρξής μας μπορεί να συνθέσει ξανά
και ξανά το πρόσωπό μας ακέραιο.
Του
Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου