Παρεμβάσεις σε Εξάλοφο και Βαλτινό

Συνεχίζονται οι παρεμβάσεις και τα έργα σε διάφορα σημεία του τομέα Β του Δήμου Τρικκαίων. Μαζί με τον καθαρισμό καναλιών, γίνονται έργα οδοποιίας και βελτίωσης πεζοδρομίων. Συγκεκριμένα, στον Εξάλοφο ολοκληρώθηκε η ασφαλτόστρωση στον περιφερειακό δρόμο του χωριού, προκειμένου να γίνεται απρόσκοπτα η κίνηση των οχημάτων. 

Επίσης, βελτίωση της κατάστασης στο Βαλτινό, έγινε με τα πεζοδρόμια. Επρόκειτο για παρεμβάσεις στην είσοδο του χωριού, όπου τσιμεντοστρώθηκαν πεζοδρόμια που αποτελούσαν κίνδυνο για τους πεζούς. 
Όπως σημείωσε η αντιδήμαρχος κ. Ελένη Πούλιου, «οι παρεμβάσεις συνεχίζονται σε όλα τα χωριά, ακατάπαυστα, αφού κάθε χωριό αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα, τα οποία καθημερινά επιλύουμε».

Το τρένο της Καλαμπάκας - Ιστορικό και προοπτικές

Οι Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας ιδρύθηκαν το 1881 ταυτόχρονα με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος, όταν η τότε κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε σύμβαση με τον Κωνσταντινουπολίτη Τραπεζίτη Θεόδωρο Μαυρογορδάτο, για την κατασκευή και εκμετάλλευση μιας σιδηροδρομικής γραμμής διεθνούς εύρους που θα συνέδεε τον Βόλο με την Λάρισα.

Στις 13 Μαΐου 1882 επί πρωθυπουργίας πια Χαρίλαου Τρικούπη υπογράφεται νέα σύμβαση, μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Θεόδωρου Μαυρογορδάτου η οποία τροποποιεί την προηγούμενη . Ο ανάδοχος με βάση τη νέα σύμβαση ανέλαβε την υποχρέωση να κατασκευάσει ένα δίκτυο με γραμμή όχι διεθνούς αλλά μετρικού (για οικονομία) πλάτους που θα συνέδεε, τον Βόλο με την Λάρισα, μέσω Βελεστίνου και το Βελεστίνο με την Καλαμπάκα, όπου το τρένο θα φθάνει μέσω των Φαρσάλων, της Καρδίτσας και των Τρικάλων.

Το έργο ολοκληρώθηκε το 1886 όταν το τρένο έφτασε στην Καλαμπάκα και δημιούργησε μια επανάσταση στις συγκοινωνίες της Θεσσαλίας. Τα εμπορεύματα και οι επιβάτες μπορούσαν πια εύκολα να ταξιδεύουν στον Βόλο και από κει με πλοίο να κατευθύνονται στην νότια Ελλάδα. Η επικοινωνία της δυτικής Θεσσαλίας με την Λάρισα γίνονταν με μετεπιβιβάσεις στους αντίθετα κινούμενους συρμούς στον σταθμό του Βελεστίνου. Σπουδαίος ήταν ο ρόλος του πρώτου προέδρου των σιδηροδρόμων Θεσσαλίας του Ιταλού μηχανικού Ευαρίστο ντε Κίρικο τόσο στην κατασκευή όσο και στην λειτουργία του έργου.

Μετά από 22 χρόνια το 1908 φθάνει στην Θεσσαλία και ο Λαρισαϊκός, η γραμμή δηλαδή διεθνούς εύρους που ξεκινά από τον Πειραιά και συναντάται με την μετρική Θεσσαλική γραμμή στο Δεμερλί (Παλαιοφάρσαλο), οπότε τόσο το λιμάνι του Βόλου, όσο και οι Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας χάνουν ένα σημαντικό μέρος του μεταφορικού τους έργου.

Εξειδίκευση μέτρων για την εκστρατεία κατά του καπνίσματος

Ο Δήμος Τρικκαίων συνεχίζει τη δράση για να γίνουν τα Τρίκαλα «πόλη χωρίς τσιγάρο» και συγκάλεσε νέα σύσκεψη. Αυτή τη φορά με φορείς που έχουν άμεσο λόγο, στην υλοποίηση αυτής της απαίτησης της κοινωνίας: Αστυνομία, Δημοτική Αστυνομία, Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης, ΣΕΦΑΑ, το ιατρείο διακοπής καπνίσματος, εθελοντές.. Ολοι τους, με παρεμβάσεις και παρατηρήσεις, συνέβαλαν στη συζήτηση που διήρκησε επί  μακρόν, στη συγκεκριμενοποίηση των μέτρων ενημέρωσης.
Σύμφωνα με αυτά:
– άμεσα τυπώνονται όλα τα φυλλάδια και το λοιπό συνοδευτικό υλικό
– καταρτίζεται σχέδιο ενημέρωσης με κάθε διαθέσιμο τρόπο
– συγκεκριμενοποιείται ο τρόπος συνεργασίας ΕΛΑΣ και Δημοτικής Αστυνομίας
– εντείνεται η προσπάθεια ενίσχυσης των δράσεων στα σχολεία
– ενεργοποιούνται περισσότεροι φορείς (π.χ. Διευθύνσεις Εκπαίδευσης)
– αξιοποιείται ο Μύλος των Ξωτικών
– συνεχίζεται η συνεργασία με τους επαγγελματίες (όχι μόνο ιδιοκτήτες μπαρ, καφετεριών, ταβερνών, αφού το κάπνισμα απαγορεύεται σε κάθε δημόσιο χώρο)
– διευκρινίζονται τα ιατρικά ζητήματα και η ειδικότερη στόχευση.

Όλα αυτά τα μέτρα, που υλοποιούνται από το αμέσως επόμενο διάστημα, αφορούν στην προσπάθεια να ενημερωθεί και να συνεργαστεί ο κάθε πολίτης, αφού σημασία έχει η κοινή απόφαση για το τσιγάρο και όχι η καταστολή.
Ηδη, τα πρώτα μηνύματα, από ιδιοκτήτες καταστημάτων που υλοποιούν αυτήν την απόφαση, είναι άκρως θετικά.
Και αυτές οι συσκέψεις θα συνεχίζονται ανά τακτά διαστήματα, για να υπάρχει αλληλοτροφοδότηση με βάση την κάθε φορά κατάσταση και να εναρμονίζονται οι δράσεις με την πορεία της εκστρατείας.

Απεβίωσε η συγχωριανή μας Λαμπρινή σύζ. Νικολάου Σταμούλη

Απεβίωσε η συγχωριανή μας Λαμπρινή Σταμούλη την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017 σε ηλικία 65 ετών. Η Λαμπρινή, το γένος Δημητρίου Μπράφη, γεννήθηκε το 1952 στους Γόμφους Τρικάλων. Παντρεύτηκε με τον Νίκο Σταμούλη και έκαναν δύο παιδιά. Τον Αθανάσιο και την Ανθή.

Καθαρισμοί καναλιών σε χωριά της Περιφέρειας Β΄ του Δήμου Τρικκαίων

Προετοιμασίες για τον χειμώνα στα χωριά του Δήμου Τρικκαίων. Στον τομέα της Περιφέρειας Β, άρχισαν οι καθαρισμοί καναλιών στο Δενδροχώρι, προκειμένου να είναι έτοιμα και διανοιγμένα εν όψει χειμώνα και αναμενόμενων βροχοπτώσεων. Η προεργασία αυτή, όπως σημείωσε η αντιδήμαρχος κ. Ελένη Πούλιου, είναι μια συνδρομή στους αγρότες μας για να προστατέψουν την περιουσία τους.

Ο Δήμος Τρικκαίων με δικά του χρήματα έχει προγραμματίσει τη συνέχιση των παρόμοιων εργασιών και στα άλλα χωριά, όπου κρίνεται απαραίτητο.

Από το γραφείο Τύπου

Λέξεις του τόπου μας, από το Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής

Του Ευαγγέλου Στάθη (φιλολόγου)

Το λεκτικό υλικό, γλωσσολαογραφικό κυρίως, του τόπου μας, αποτελεί βιωματική εμπειρία από την επικοινωνία με τους κατοίκους του χωριού μας. Γι’ αυτό φροντίσαμε, μαζί με τον γιό μου Κώστα, να το καταγράψουμε αυθεντικό, έτσι όπως το αντλήσαμε από τις ανεξάντλητες πηγές των παππούδων και γιαγιάδων, γέρων και γριών, όλων, μικρών και μεγάλων. Η εργασία αυτή αποτέλεσε το υλικό της έκδοσης του βιβλίου μας, με τίτλο: «Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής».

Η γλώσσα αυτή, είναι αυτή που μιλιόταν παλιότερα αλλά και σήμερα ακόμη στα χωριά των Τρικάλων. Επειδή όμως δεν παρουσιάζει πολλές και πολύ μεγάλες διαφορές από εκείνη που μιλιέται και στην υπόλοιπη Θεσσαλία γενικότερα, μπορεί κανείς να πει ότι η γλώσσα αυτή δίνει εικόνα όλης της σύγχρονης θεσσαλικής διαλέκτου.

Από το βιβλίο μας αυτό λοιπόν, γίνεται μια επιλογή λέξεων και παρουσιάζονται παρακάτω με αλφαβητική σειρά:

αβρουχιάζου ρ. μεταβ. παθητ. αβρουχιάζουμι αόρ. αβρουχιάσκα 1) στήνω τα βρόχια: χαραούλα τ’άστσι (= τα έστησε) τ’αβρόχια 2) πιάνω, συλλαμβάνω κάποιον δια της βίας, με άγριο, με απειλητικό σκοπό: σαν τουν αβρουχιάζει κι τουν ρίχει κάτ’, πάρι κι τούτην, πάρι κι ’κείνην 3) ανταμώνω κάποιον με άγριες διαθέσεις: δε θα σεαβρουχιάσου πθινά; θα δείς!

αγγιλκάτους επίθ. η αγγιλκάτους η αγγιλκάτην τ’ αγγιλκάτου· ο ντελικάτος, ο λεπτός και ευαίσθητος στην κατασκευή: αγγιλκάτου φυτό, δεν αντέχει στη ζέστα κι στου κρύου 2) ο φιλάσθενος, ο ευαίσθητος, ο ευπαθής: δε γκουτάει να βγει όξου, ίσια κρυώνει, τόσου αγγιλκάτους είνι.

αγκούσα η θηλ. ουσ. και γκούσα 1) δυσκολία αναπνοής, δύσπνοια: έφαγι έφαγι κι ύστερα τουν έπχιασι αγκούσα 2) αρρώστια προβάτου, γνωστή και ως βρογχοκήλη: την έπχιασι αγκούσα την προυβατίνα κι γκουσουμανάει 3) το στομάχι των πουλιών, η «μάμα»

αγλέουρας η αρσ. ουσ. 1) υπερβολική ποσότητα φαγητού ή ποτού· τρώω μέχρι σκασμού: έφαγι τουν αγλέουρα τ’ 2) είδος δηλητηριώδους φυτού

άγνιστους επίθ. η άγνιστους η άγνιστην τ’ άγνιστου 1) λέγεται το μαλλί που δε γνέστηκε 2) στη φράση τ’ άγνιστα, τ’ αΰφαντα στην τέμπλα κριμασμένα (λέγεται σε περιπτώσεις που θεωρούμε κάτι ως γινωμένο, ενώ αργεί ή είναι δύσκολο να γίνει· κάτι σαν την παροιμία «ακόμα δεν τον είδαμε…»)

Το πάρτυ του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού

Με επιτυχία γιορτάστηκε το πάρτυ που διοργάνωσε ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού το Σάββατο 4 Νοεμβρίου στο καφέ «YOLO», στο Βαλτινό.

Ήταν μια υπέροχη βραδιά με νοσταλγική μουσική ντίσκο, και σε ατμόσφαιρα εποχής των δεκαετιών ΄70 και ΄80, όπου οι παρευρισκόμενοι διασκέδασαν, το χάρηκαν και το απόλαυσαν!

Τοπογραφία "Το δάσος με το ξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού"

Το δάσος με το ξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού αποτελούσε ανέκαθεν και αποτελεί ακόμη και σήμερα σημείο αναφοράς για όλους τους κατοίκους του χωριού Βαλτινού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Είναι το δάσος των μύθων και των παραμυθιών που φιλοξένησε χιλιάδες πιστούς και φυσιολάτρες επισκέπτες, οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν από τις έντονες αντιθέσεις της φύσης και ύφαιναν μαζί το πραγματικό με το εξωπραγματικό, πλάθοντας πολλούς εντυπωσιακούς μύθους, για να φτάσει στις μέρες μας και να γίνει το αγαπημένο των ευαίσθητων επισκεπτών, ντόπιων και ξένων.

Μέσα στο υπέροχο δάσος, στο πυκνό και ποικιλότονο πράσινο, με εξαίσια θέα, οι χριστιανοί πρόγονοι έστησαν το ιερό ξωκλήσι της Παναγίας, για να δοξάσουν έκθαμβοι το θαύμα της δημιουργίας και να ανοίξουν τους δικούς τους διαύλους επικοινωνίας με το θείο.

Πηγή ελπίδας, χαράς, γαλήνης, παρηγοριάς και ανακούφισης για πολλούς ανθρώπους αυτό το εκκλησάκι. Η λατρεία της Παναγίας, λατρεία σταθερή κι αγαπημένη μέσα στους αιώνες, έχει επιβιώσει σαν μια ανάμνηση ζεστή στη λαϊκή συνείδηση κατά τον εορτασμό της μνήμης, της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Η Παναγία εφεξής θα γίνει ξακουστή. Τόπος ιερός, προσκυνήματος. Σημείο σταθερό αναφοράς, υποβλητικός προορισμός, ασφάλειας και προστασίας για τους αδυνάτους.

Σαν αποκαλύπτεται σταδιακά, σε δέχεται με ευγένεια, με γλυκύτητα, με οικειότητα  και συνήθως, σε κάνει τελικά δικό της, σε κατακτά, προσφέροντάς σου μια ανυπέρβλητη αίσθηση μέθεξης στο συμπαντικό και σε κάτι ανείπωτο.

Σαν αυτοσυστήνεται, αναφέρεται ποικιλώνυμα ως: H παναγία του Θεού. Η παναγία των ανθρώπων. Η παναγία του δάσους. Η παναγία του χωριού. Η παναγία των χρωμάτων. Η παναγία του φωτός. Η παναγία της σαγήνης. Η παναγία των αιώνων. Η παναγία του σήμερα. Η παναγία των τεσσάρων εποχών. Η παναγία της συγχρονίας και της διαχρονίας, της κάθε μέρας και της κάθε ώρας. Η παναγία της καρδιάς μας…

Από την άλλη, σαν βρεθείς στο δάσος της Παναγίας, δεν μπορεί παρά να νοιώσεις την ομορφιά και τη μαγεία που εκπέμπει όλος αυτός ο χώρος.

Δεν μπορεί παρά να νοιώσεις ψυχική ευφορία, αρκεί και μόνο να υψώσεις το βλέμμα σου, να παρατηρήσεις και να αποκρυπτογραφήσεις το μεγαλείο και τη δύναμη της φύσης. Να απολαύσεις τους ήχους του δάσους και τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα του χώρου! 
Και δεν μπορεί, παρά να γράψει κανείς, να ζωγραφίσει, να τραγουδήσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του, γι’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο!

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Έπιασαν τόπο οι πιέσεις για τη μονάδα βιορευστών στο Βαλτινό

Σημαντικό θετικό νέο για τη μονάδα καύσης βιορευστών στο Βαλτινό, μετά την κινητοποίηση κατοίκων και Δήμου Τρικκαίων. Με τροπολογία που εισήχθη σε νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή, γίνονται πιο αυστηρά τα κριτήρια για την έγκριση περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας μονάδων βιοαερίου ή βιομάζας.
Από την πρώτη στιγμή που ανέκυψε το θέμα στο Βαλτινό, ο Δήμος Τρικκαίων είχε σταθεί στο πλευρό των κατοίκων. Στη γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο χωριό, ο Δήμαρχος κ. Δημήτρης Παπαστεργίου είχε επισημάνει τα κενά στη νομοθεσία, αναφερόμενος σε θέματα σχετικά με τις αποστάσεις της μονάδας από το χωριό, καθώς και ζητήματα προέλευσης των υλικών προς καύση. Ο Δήμος Τρικκαίων τονίζει ότι η τροπολογία είναι αποτέλεσμα των πιέσεων και της κινητοποίησης που άσκησε η τοπική κοινωνία με ανοιχτό και δημοκρατικό διάλογο.

Με την τροπολογία 1321/156 της 31/10/2017, όπως σημειώνει η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παναγιώτα Δριτσέλη, γίνονται πιο αυστηροί οι όροι αδειοδότησης των μονάδων παραγωγής βιοαερίου ή βιομάζας σε αγροτικές περιοχές υψηλής παραγωγικότητας.

Ουσιαστικά, καμία τέτοιου είδους επένδυση δεν θα μπορεί – με βάση το νέο πλαίσιο – να υποβαθμίζει το αγροτικό περιβάλλον και καμία αντίστοιχη επένδυση δεν θα μπορεί να εισάγει πρώτες ύλες από άλλες περιοχές, σε απόσταση μεγαλύτερη των 30 χλμ από την έδρα του εργοστασίου. Σε αυτή την κατεύθυνση, καμία επένδυση βιοαερίου ή βιομάζας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας δεν θα μπορεί να υπερβαίνει την ισχύ των 0,5MW, ενώ απαγορεύεται πλέον ρητά να χρησιμοποιούνται πρώτες ύλες, οι οποίες δεν προέρχονται από την αγροτική δραστηριότητα της συγκεκριμένης περιοχής.

Αυτή η ρύθμιση αφορά σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας (εντός ή εκτός ΖΟΕ) και οι προϋποθέσεις της θα πρέπει να τηρούνται κατά το στάδιο της αδειοδότητης της εν λόγω επιχείρησης.

Η τροπολογία εισήχθη στο νομοσχέδιο για την «Εναλλακτική Διαχείριση Συσκευασιών και άλλων προϊόντων και άλλες διατάξεις» του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενεργείας. Υπενθυμίζεται ότι ο Δήμος Τρικκαίων είχε προσφύγει και κατά απόφασης αδειοδότητης περιβαλλοντικών όρων από την ΑΔ Θεσσαλίας & Στ. Ελλάδας, για τη συγκεκριμένη μονάδα.

Από το γραφείο Τύπου

Με τροπολογία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και ενέργειας αναχαιτίζεται η αδειοδότηση μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιορευστά στο Βαλτινό.

Με τις διατάξεις της υπόψη τροπολογίας, καθορίζονται, κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας (άρθρο 56 παρ.6α του ν.2637/1998 όπως ισχύει), οι όροι και οι προϋποθέσεις εγκατάστασης σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα, βιοαέριο ή βιορευστά σε αγροτεμάχια της επικράτειας, εκτός Αττικής, που χαρακτηρίζονται ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα.
Η τήρηση των τιθέμενων προϋποθέσεων εξετάζεται κατά το στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης των σταθμών.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ Ν. 2939/2001 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2015/720/ΕΕ, ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 

Άρθρο ...
Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας με αξιοποίηση βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών

Η χωροθέτηση σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με αξιοποίηση βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για τον αγροτικό χώρο και, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να συμβάλει στη βιώσιμη ανάπτυξη αυτού, με σεβασμό στο περιβάλλον και τις θεσμοθετημένες χρήσεις γης. Οι σταθμοί βιομάζας, βιοαερίου και βιορευστών δεν αποτελούν ασύμβατη με την αγροτική παραγωγή δραστηριότητα. Αντίθετα σχετίζονται με αυτή και αδρανοποιούν τα αγροκτηνοτροφικά απόβλητα, μέσω της αξιοποίησης αγροτικών παραπροϊόντων, ενεργειακών καλλιεργειών, ενσιρωμάτων χλωρής νομής γεωργικών καλλιεργειών, κτηνοτροφικών και αγροτοβιομηχανικών οργανικών υπολειμμάτων και αποβλήτων, αποβλήτων βρώσιμων ελαίων και λιπών, αγροτικής και δασικής βιομάζας, κλπ.
Οι περιορισμοί που τίθενται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από σταθμούς βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών με την περ. α της προτεινόμενης ρύθμισης έχουν σκοπό να αποτρέψουν την αλλαγή χρήσης γης από αγροτική σε βιομηχανική.
Με την περ. β ορίζεται ότι σε αγροτεμάχια που έχουν καθοριστεί ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας από εγκεκριμένες Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.) του άρθρου 29 του ν. 1337/1983 (Α' 33), επιτρέπεται με ειδικούς όρους και προϋποθέσεις η εγκατάσταση σταθμών βιομάζας ή βιοαερίου, δηλαδή είναι ισχύος μέχρι και 500 kW και χρησιμοποιούν πρώτες ύλες που παράγονται ή συλλέγονται τοπικά και ανήκουν σε πρόσωπα εγγεγραμμένα στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων.
Η υπηρεσία κατά τη χορήγηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης στις περιπτώσεις α και β θα ελέγχει την τήρηση των προϋποθέσεων, δηλαδή θα ελέγχει την προέλευση και τη διαθεσιμότητα της πρώτης ύλης και στην περίπτωση β ειδικά θα ελέγχει επιπλέον αν το αίτημα υποβάλλεται από πρόσωπα εγγεγραμμένα στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων.
Η ισχύς της προτεινόμενης ρύθμισης για τις εκκρεμείς αιτήσεις για τις οποίες δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης είναι αναγκαία για την προστασία του περιβάλλοντος και τον εξορθολογισμό στη χωροθέτηση τέτοιων μονάδων.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΡΥΘΜΙΣΗ 

Άρθρο ...
Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας με αξιοποίηση βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών.

Η θαλπωρή της ξυλόσομπας

Οδεύοντας σιγά σιγά προς στον Χειμώνα το κρύο αρχίζει να γίνεται πιο αισθητό και τα συστήματα θέρμανσης σιγά σιγά μπαίνουν σε λειτουργία.

Για δεκάδες χρόνια η ξυλόσομπα είχε χαθεί από το προσκήνιο. Επανήλθε όμως τελευταία λόγω της οικονομικής κρίσης.

Υπήρχαν εποχές που η ξυλόσομπα ήταν το μεγάλο απόχτημα.

Πριν φτάσει στα φτωχά νοικοκυριά είχε ήδη φτάσει στα καφενεία του χωριού.

Η ξυλόσομπα αντικατέστησε το «τζάκι» και θεωρούνταν μεγάλη πρόοδος και εξέλιξη για την εποχή εκείνη.

Προσπαθούσε να ζεστάνει τα σπίτια, που στα περισσότερα, από τις χαραμάδες στις πόρτες και στα παράθυρα, άκουγες μέσα τον αέρα να σφυρίζει τα χειμωνιάτικα βράδια.

Με τα ξύλα ως πρώτη καύσιμη ύλη που δεν έλειπαν από κανένα σπίτι, εκτός από τη ζεστασιά παρείχε και τη δυνατότητα του μαγειρέματος και του ψησίματος.

Εκτός από ζεστασιά και μαγείρεμα δημιουργούσε και θαλπωρή αφού όλη η οικογένεια ήταν συγκεντρωμένη τριγύρω της. Οι μνήμες της είναι συνδεδεμένες και με τα σχολεία καθώς πρόσφερε τις υπηρεσίες της και εκεί.

Μια συλλογή φωτογραφιών μας θυμίζει τη ζεστασιά και τη θαλπωρή που παρείχαν κάποτε αυτές οι ξυλόσομπες. 

Νέο οδικό έργο στην περιοχή μας

Ένα νέο οδικό έργο ξεκινάει για την περιοχή μας, από την Περιφέρεια Θεσσαλίας, καθώς ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κώστας Αγοραστός υπέγραψε την σύμβαση κατασκευής του. Πρόκειται για το οδικό έργο «Βελτίωση – ασφαλτόστρωση δρόμου Φωτάδα-Διαλεχτό», προϋπολογισμού 150.000 ευρώ. (Από τα όρια Φωτάδας-Κάτω Ελάτη - Αγιο Δημήτρη- Διαλεχτό).
Στο έργο προβλέπονται εργασίες βελτίωσης και ασφαλτόστρωσης τμήματος της οδού από  Φωτάδα προς Διαλεκτό μήκους 900m περίπου. Θα εκτελεστούν εργασίες χωματουργικών, τεχνικών, οδοστρωσίας, ασφαλτικών και σήμανσης. Η αρχή του έργου είναι το πέρας του υπάρχοντος ασφαλτοτάπητα.

Όπως ανέφερε ο κ. Κ. Αγοραστός: «Με τις παρεμβάσεις αυτές βελτιώνουμε την ασφάλεια του οδικού δικτύου της  Π.Ε. Τρικάλων  και την επικοινωνία των ανθρώπινων κοινοτήτων. Πρόκειται για συντηρήσεις απολύτως απαραίτητες για την μείωση της επικινδυνότητας  και για την αναβάθμιση των μετακινήσεων των πολιτών. Στα έργα αυτά διεισδύουν οι ανθρώπινες επιθυμίες των κατοίκων. Με τις ενέργειές μας αυτές ωφελούνται οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της περιοχής, καθώς και οι χρήστες του εθνικού και επαρχιακού οδικού δικτύου γενικότερα».

Γιατί η ποιότητα σε διωγμό;

Του Χρήστου Γιανναρά

Π​​όσο στο καχεκτικό, μεταπρατικό μας κρατίδιο όσο και στην αχανή διασπορά της αποδημίας, η ελληνικότητα θα μπορούσε να διασωθεί μόνο σαν κοσμοπολίτικη ποιότητα-πρόταση πολιτισμού που ενδιαφέρει πανανθρώπινα. Ποτέ σαν υπηκοότητα, και μάλιστα κράτους μιμητικού, που και στη μίμηση αποτυχαίνει ταπεινωτικά.

Πρόταση πολιτισμού σημαίνει: «νόημα» ζωής σαρκωμένο σε «τρόπο» βίου, δηλαδή κάτι που δεν προκύπτει από την ατομική συμμόρφωση με ιδεολόγημα ή με ορθολογικές προστακτικές. O πολιτισμός είναι πάντοτε κοινωνικό γεγονός, σαρκώνεται πάντοτε σε θεσμούς και λειτουργίες αυτοδιαχείρισης της συλλογικότητας, διασώζει τον πολιτισμό κάθε κοινωνούμενη πρακτική: η γιορτή, ο χορός, το τραγούδι, η κουζίνα, το καφενείο ως κατάλοιπα της «Aγοράς».

Oλοι οι παραπάνω άξονες πολιτισμικής ιδιαιτερότητας και κοινωνικής συνοχής, ταυτότητας και συνέχειας του Eλληνισμού, υπονομεύθηκαν σκόπιμα και προγραμματικά από τον βίο του μεταπρατικού μας κρατιδίου. O πολιτισμικός αυτός ξολοθρεμός διαφημίστηκε και επιδιώχθηκε σαν «εκσυγχρονισμός» και «πρόοδος». Eκόντες-άκοντες ή απλώς (και ηλιθίως) ξιπασμένοι, βυθιστήκαμε οι ελληνώνυμοι στον παραισθησιογόνο μιμητισμό δάνειων συνταγών και μοντέλων, όχι για να υπηρετηθούν καλύτερα οι ανάγκες μας, αλλά μόνο επειδή μας γυάλιζε το «να γίνουμε Eυρωπαίοι».

Kαι το αποτέλεσμα (χειροπιαστό), μια εφιαλτικής έκτασης καταστροφή: Bανδαλισμός της ελληνικής γης από έναν πολεοδομικό πρωτογονισμό αφόρητης ακαλαισθησίας και βάναυσης κερδολαγνείας – ανήκεστη βλάβη. Pήξη στη συνέχεια της ελληνικής γλώσσας, αποκομμένος ο σημερινός Eλληνας από τη γραμματεία όλων των προηγούμενων γενεών. Mεθοδική σύγχυση και τελική αποχαύνωση της ιστορικής συνείδησης. Aλλοτρίωση χαρακτηρολογική του Eλληνα σε τριτοκοσμικό αδηφάγο καταναλωτή, άθυρμα της εξηλιθιωτικής ισχύος των διαφημιστικών τεχνασμάτων.

Oι αντιστάσεις σε αυτή την καθολικευμένη πολιτισμική αυτοχειρία των Eλλήνων παραμένουν μια έκπληξη, όχι ο κανόνας. Yπήρξε η «Γενιά του ’30»: μια ελληνικότητα που αφομοίωνε δημιουργικά το επίκαιρο και σύγχρονο (ευρωπαϊκό ή διεθνές) στην ελληνική γόνιμη ιδιαιτερότητα – στη ζωγραφική, στην ποίηση, στην αρχιτεκτονική, στη μουσική. Ξαναζωντάνεψε μετά τον πόλεμο, στη δεκαετία του ’60, αυτή η επικαιροποιημένη, διαλεγόμενη γόνιμα με τη Δύση ελληνικότητα. Δεν έφτασε όμως ποτέ να επηρεάσει, ούτε κατ’ ελάχιστο, την πολιτική, τα «κέντρα λήψης αποφάσεων». Oύτε και τον «επίσημο» εκκλησιαστικό βίο.

Η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940 στο Βαλτινό

Με λαμπρότητα και κάθε επισημότητα γιορτάστηκε και φέτος η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940 στο Βαλτινό παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Η επέτειος του ΟΧΙ τιμήθηκε σύμφωνα με το καθιερωμένο πρόγραμμα, παρουσία των τοπικών αρχών, των σχολείων, των συλλόγων και πλήθος κόσμου.

Στις εκδηλώσεις επισημάνθηκε για άλλη μια φορά το μήνυμα της εθνικής επετείου και τονίστηκε πως «η 28^η Οκτωβρίου είναι ημέρα μνήμης για όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Είναι ημέρα υπερηφάνειας. Είναι επέτειος απόδοσης τιμής σε όλους, όσους όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις δυνάμεις της βίας και του φασισμού».

Το πρωί μετά τη Θεία λειτουργία, τελέστηκε η Πανηγυρική δοξολογία της 28^ης Οκτωβρίου 1940, στον ιερό ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.

Στη συνέχεια έγινε η επιμνημόσυνη δέηση στην κεντρική πλατεία και ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων, από τους τοπικούς φορείς, στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. 

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έκλεισε με την μαθητική παρέλαση όλων των σχολικών μονάδων του χωριού.

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ.

Γράμματα από και προς το Μέτωπο…

Σε στίχους του Πυθαγόρα και μουσική του Γιώργου Κατσαρού, η Μαρινέλα ερμηνεύει καταπληκτικά μια επιστολή από το Μέτωπο.

«Αγαπημένη μου,

μεσ’ το Καλπάκι σ’ ένα ρέμα κουρνιάσαν οι στρατιώτες

βουτώ τη λόγχη μου στο αίμα, δέξου τις λέξεις μου τις πρώτες

είναι οι λέξεις μετρημένες σαν τις στιγμές μου εδώ πάνω

κι είναι οι σκέψεις μου δοσμένες ως την στιγμή που θα πεθάνω.

Αχ, τι να σου γράψω αγαπημένη; Εδώ συμβαίνουνε πολλά,

γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά... Είμαι καλά...

Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά

κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά... Είμαι καλά...

Μα να... Επίθεση αρχίζει πάλι, νομίζω πως σου τα `πα όλα...

Τώρα είναι η στιγμή είναι πολύ μεγάλη, τώρα μιλούν τα πολυβόλα...

Τι να σου γράψω αγαπημένη, εδώ συμβαίνουν πολλά...

Γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά... Είμαι καλά...

Ό,τι να γράψω δε μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά

κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά... Είμαι καλά».

Σε μια άλλη επιστολή, μέσα σε λίγες αράδες συνοψίζεται το νόημα του παραλογισμού του πολέμου... και πλάι του το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής…

Μια συγκλονιστική επιστολή ενός πατέρα προς τον γιο του, που πολεμούσε στο μέτωπο, και ζητά τη διεύθυνση να στείλει γράμμα στον αδελφό του που πολεμούσε κι αυτός σε άλλο σημείο του μετώπου και σκοτώθηκε. Η συγκλονιστική απάντηση του πατέρα:

«Παιδί μου, μου ζητάς τη διεύθυνση του αδελφού σου.

Σου τη γράφω "Πάνθεον Ηρώων. Σφίξε την καρδιά σου.

Σε φιλώ

Ο πατέρας σου».

Ο παραλογισμός του πολέμου... και πλάι του το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής... Ας μην χαθεί ποτέ το δεύτερο... κι ας αφανιστεί το πρώτο!!!

Βασίλης Σταυρέκας, ο «λαϊκός ποιητής» από το Βαλτινό

Ο συγχωριανός μας Βασίλης Σ. Σταυρέκας, κουβαλώντας εβδομήντα χρόνια στη πλάτη του και κάποια προβλήματα υγείας, απόμαχος πλέον, έχει αποσυρθεί εδώ και καιρό από την ενεργό  επαγγελματική ζωή (χειριστής βαρέων τύπου οχημάτων) και για να ομορφύνει λίγο τη ζωή του, βρήκε ως μοναδική διέξοδο και καταφύγιο την ενασχόλησή του με την ποίηση.

Στα δημιουργήματά του ανακαλύπτει κανείς, την δύναμη της θέλησης ενός ανθρώπου, τόσο από τους στίχους, όσο και από την ιδιαίτερη προσπάθειά του, να γράψει και να εκφραστεί.

Οι αντίξοες συνθήκες της τότε εποχής δεν του επέτρεψαν να πάρει κάποια ιδιαίτερη μόρφωση, όμως αυτό δε στάθηκε εμπόδιο στο να ασχοληθεί, να γράψει και να εκφράσει κατά καιρούς τα συναισθήματά του, ως ένας ρωμαλέος λαϊκός ποιητής.

Μάλιστα εδώ και πολύ καιρό φροντίζει να δημοσιοποιούνται στίχοι του στις τοπικές εφημερίδες «Πρωινός Λόγος» και «Έρευνα», κάνοντας έτσι το έργο του γνωστό στο ευρύτερο Τρικαλινό κοινό.
Μας προσκόμισε και εμάς ένα ογκωδέστατο ντοσιέ με το έργο του θέλοντας να μοιραστεί μαζί μας τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες και αναζητήσεις.

Δεν υπάρχει λόγος εδώ για φιλολογικού τύπου παρατηρήσεις, πόσο λαϊκός π.χ. είναι ο λαϊκός ποιητής. Όμως μέσα από τους ίδιους τους στίχους του, παρουσιάζεται η προσωπικότητα και το έργο αυτού του λαϊκού δημιουργού, όπου απεικονίζονται και αποτυπώνονται πρόσωπα, γεγονότα, αντιλήψεις, νοοτροπίες, συμπεριφορές, πολιτισμικές και ιστορικές συγκυρίες που αφορούν τον τόπο μας.

Παρουσιάζουμε παρακάτω δυο ποιήματά του ως ένα δείγμα του έργου του. Το πρώτο αφορά στην 28^η Οκτωβρίου με τίτλο:

Κλεισούρα 731 Ύψωμα 1940-1941

Βουνά της Βορείου Ηπείρου δύσβατα, υψωμένα,

εσείς κρατάτε συντροφιά

κορμιά των Ελλήνων, κορμιά των Ηρώων

που κείτονται θαμμένα.

Ετούτα εδώ τα μνήματα κρατούν χρυσό βιβλίο

και δείχνουν της Ελλάδος μας τη δόξα, το μεγαλείο.

Γι’ αυτά θυσιαστήκατε σκληρά αποφασισμένοι,

για’ αυτά είστε μες στα βουνά με πέτρες σκεπασμένοι.

Η φλόγα της Ελλάδας τα μνημεία σας φωτίζει

κι η σημαία η γαλανόλευκη για σας θα κυματίζει.

Είστε δοξασμένοι που μείνατε εκεί θαμμένοι,

οι Έλληνες προτιμούν το θάνατο δεν ζούνε σκλαβωμένοι.

Σήμερα έχουμε γιορτή, η πατρίδα σάς τιμάει

κι όλος ο Ελληνισμός ποτέ δεν σας ξεχνάει.

Χρέος κι εντολή τη δόξα σας οι νέοι να τηρήσουν,

χύθηκε αίμα Ελληνικό, πρέπει να το τιμήσουν.

Η Ελλάδα δοξασμένη

με ένα "ΟΧΙ" ενωμένοι,

με "ΑΕΡΑ" όλοι μαζί

η πατρίδα να σωθεί.

Ο Κώστας Χατζηχρήστος και η πολυτάραχη ζωή του

Ο Θύμιος, ο Μιχαλιός, ο μπακαλόγατος Ζήκος, ο κύριος πτέραρχος, ο Δήμος απ’ τα Τρίκαλα, ο Ηλίας του 16ου ή απλά ο Κώστας Χατζηχρήστος και τα χίλια πρόσωπά του που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει!

Ο αξιαγάπητος κωμικός μας, σφράγισε τη χρυσή θεατρική εποχή της επιθεώρησης αλλά και τα χρονικά του ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας παρακαταθήκη αμέτρητες ταινίες.

Ο Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921, ήταν γόνος πολύτεκνης οικογένειας, η οποία εγκαταστάθηκε στο Παγκράτι. Φοίτησε αρχικά στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου και τελείωσε τις σπουδές του στην Καβάλα.

Πριν κλείσει τα 21 του χρόνια παντρεύτηκε για πρώτη φορά ενώ στα δύσκολα χρόνια της κατοχής μαζί με την γυναίκα του έφυγαν για την Γερμανία για να δουλέψουν και να ζήσουν. Τα πράγματα όμως είναι πολύ δύσκολα, μπλέκουν με τις Αρχές Κατοχής και παραλίγο να έχουν άσχημο τέλος. Ακριβώς μέσα στις κακουχίες της Κατοχής, επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, θα αρχίσει η εμπλοκή του με το θέατρο.

Όταν ήρθε στην Αθήνα ο πρώτος γάμος του ήταν ήδη παρελθόν. Θα ακολουθήσουν πάμπολλες εφήμερες περιπέτειες με δεσποινίδες και κυρίες με τον Κώστα Χατζηχρήστο να κερδίζει τη φήμη του απίστευτου Καζανόβα και του ερωτικού θρύλου. Μέχρι το 1948, ο Χατζηχρήστος περιδιάβαινε την Ελλάδα με θεατρικά μπουλούκια κάνοντας πολλούς να τον ξεχωρίσουν για το αμίμητο και πηγαίο κωμικό ταλέντο του.

με σπασμένη φτερούγα

του Κωνσταντίνου Κατσαρού 

από την ποιητική συλλογή «ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΕΣ»

με σπασμένη φτερούγα να πετάξεις, λένε, δεν μπορείς

στης ζωής το ταξίδι,

άσε τ’ άλλα πουλιά να πάνε, λένε, στο καλό τους

αν το δεις αλλιώς, αν τη θεωρία αλλάξεις,

αν την οπτική σου προσαρμόσεις,

έχει για σένα καλό δρόμο να διαβείς, δρόμο για να περάσεις,

τα δέκα μέτρα ή τα εκατό, χίλια μπορείς να κάνεις,

αρκεί μέσα σου να ψάξεις και γύρω σου να δεις,

βαθιά μέσα σου ν’ αναζητήσεις τον υπαρξιακό σου λόγο,

το χρέος σου και την ευθύνη,

την τροφή που χρωστάς να προσφέρεις

πόσοι και πόσοι από σένα βοήθεια θέλουν,

πόσοι από σένα ανάγκη έχουν των λόγων σου,

πόσοι απ’ την ματιά σου παίρνουν δύναμη,

πόσοι απ’ την ψυχή σου παίρνουν κουράγιο

είσαι δύναμη φλογερή, έχεις μεγάλη αξία

και γι’ αυτούς που έχουν τα φτερά

και για την άπτερη κοινωνία

κι αν η φτερούγα σου είναι σπασμένη,

μη λυπάσαι και μη μεμψιμοιρείς,

έχεις άλλες πέντε ή και παραπάνω φτερούγες,

είσαι ένας άγγελος του καλού και αγαθού

ο προορισμός σου είναι βαθύτερος,

η αποστολή σου πιο ιερή,

η ψυχή σου μπορεί να πάει μακρύτερα,

η ζωή σου να γίνει ζωντανή, χρήσιμη,

η παρουσία σου φωτεινή

έχεις έναν ουράνιο λόγο να πετάξεις πιο ψηλά,

να δουν την ευλογία και τη χάρη σου

μυριάδες ψυχές που την έχουν ανάγκη,

ν’ αλλάξεις την κακή εικόνα που βλέπουν πολλοί τα πράγματα,

ν’ αλλάξεις το πονεμένο βλέμμα των ματιών χιλιάδων ανθρώπων

απλά χρειάζεται μια καλή και βαθιά ενδοσκόπηση!

Κάλυμμα κεφαλιού (Μαντήλα, τσεμπέρι, τσίπα…)

Του Ευαγγέλου Στάθη (φιλολόγου)

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 περίπου όλες οι γυναίκες του χωριού, ηλικιωμένες νιόπαντρες, ακόμα και κορίτσια της παντρειάς και τα νεαρά κορίτσια, κάλυπταν το κεφάλι τους με διάφορα καλύμματα – μαντήλια.

Λόγοι μόδας πάλι, αλλά και καιρικές συνθήκες (χειμώνας –καλοκαίρι) και συνθήκες εργασίας υπαγόρευαν το γυναικείο κάλυμμα. Αλλά και λόγοι ηθικής, σεβασμού και τιμιότητας το επέβαλαν. Η ξεσκούφωτη γυναίκα θεωρούνταν κάπως ελεύθερη και λιγότερο ηθική, πάντως όχι σοβαρή. Από κει βγήκαν και οι λέξεις «ξετσίπωτος, ξετσίπωτη». Χαρακτηριστικές είναι οι φράσεις «τσίπα δεν έχει στο κεφάλι» ή «είναι ντιπ ξετσίπωτη». 

Το γυναικείο κάλυμμα λέγεται μαντήλι, μαντήλα, ή καλαμάτα, τσιμπέρι, τσίπα, τσιπομάντηλο. Το καθένα από αυτά χρησιμοποιείται ανάλογα με την ηλικία, με τις ώρες που φοριέται, καθώς και με τον τρόπο που δένεται στο κεφάλι. Ανάλογα με αυτά είναι και τα χρώματα του μαντηλιού ή της τσίπας. Έτσι, για παράδειγμα, μαύρες τσίπες φορούσαν οι ηλικιωμένες γυναίκες και οι γριές, ενώ τα νεαρά κορίτσια, τα κορίτσια της παντρειάς ως και οι παντρεμένες ακόμα, φορούσαν άσπρες τσίπες (σπανιότερα ροζ ανοιχτό) και πολύχρωμες καλαμάτες. Καλαμάτες λέγονταν οι μαντήλες που ήταν πολύχρωμες με διάφορες παραστάσεις, κυρίως μεγάλες κλάρες με λουλούδια. Τις έλεγαν έτσι, γιατί κατασκευάζονταν (ακόμα και σήμερα κατασκευάζονται), στην Καλαμάτα, όπως χαρακτηριστικά λέει το τραγούδι: «σαν πας στην Καλαμάτα και ρθεις με το καλό, πάρε με ένα μαντήλι Καλαματιανό, να δέσω στο λαιμό». Τα υφάσματα των μαντηλιών αυτών ήταν μεταξωτά, βαμβακερά, ανάλογα με την ηλικία των γυναικών και με τις ώρες που τα φορούσαν.

Το δέσιμο των μαντηλιών αυτών ήταν ανάλογο με το είδος τους και με τη χρονική και κοινωνική ηλικία των γυναικών που το φορούσαν. Αλλιώς δηλαδή έδεναν την τσίπα αλλιώς τα τσεμπέρια και τις καλαμάτες.