Άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών του τόπου μας. Ηλίας Στεργιόπουλος

Ένας ανήσυχος άνθρωπος, των γραμμάτων και των τεχνών, του τόπου μας, είναι και ο πολυγραφότατος, συγγραφέας Ηλίας Στεργιόπουλος.

Ο Ηλίας Στεργιόπουλος γεννήθηκε στο Γοργογύρι Τρικάλων και σήμερα κατοικεί στη Δροσοπηγή Τρικάλων. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Στη ζωή του ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα και τα τελευταία χρόνια, πριν τη συνταξιοδότησή του, άσκησε το επάγγελμα του βιοτέχνη. 

Ασχολείται με την ποίηση, τραγουδώντας για τη μάνα, τη γυναίκα, τον έρωτα αποτυπώνοντας παραστάσεις από την καθημερινή ζωή.

Έχει συγγράψει τρία μυθιστορήματα. Το πρώτο μυθιστόρημα έχει τον τίτλο «Πετρώνουν τα δάκρυα μας;»

Περιγραφή

Ένα παιδί γεννιέται και μεγαλώνει στα χρόνια του εμφύλιου διχασμού, ενηλικιώνεται και λύνει τις αυταπάτες του στα χρόνια της χούντας, ξοφλάει σιγά - σιγά τους λογαριασμούς του με τη ζωή στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Ένα μυθιστόρημα-τοιχογραφία μιας εποχής που αποθέωσε τον παραλογισμό, την παράνοια και το μίσος, αλλά και ένας ύμνος στη δύναμη του ανθρώπου να στέκεται όρθιος, να παλεύει, να επιβιώνει, να αγαπάει, και να είναι έτοιμος για τη συνάντησή του με αυτό που ονομάζεται πεπρωμένο.

Ακολούθησε το μυθιστόρημα «Έλα να μου κλείσεις τα μάτια»

Περιγραφή

Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται από τη δεκαετία του 1920 έως τα πικρά χρόνια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου. Ο κεντρικός ήρωας, ο Πέλλος, πασχίζει να ανατρέψει τα αρνητικά δεδομένα των καιρών και της μοίρας του προσπαθώντας να αντισταθεί στις επικίνδυνες προκλήσεις. Η ανάγκη, ο φόβος, το ερωτικό ένστικτο και η ανάγκη επιβίωσης είναι οι κινητήριες δυνάμεις που υπαγορεύουν τις πράξεις και των υπολοίπων προσώπων. Μέσα απ’ την εξιστόρηση των γεγονότων αναδεικνύονται το επιβεβλημένο και το αναπότρεπτο, ο ασυγκράτητος ερωτισμός και οι ακρότητες που οδηγούν στη μεταβολή των προσωπικών επιλογών και τη διάλυση του ψυχισμού.

Και το τρίτο μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τον τίτλο «Η μισή αλήθεια».

Περιγραφή

Έπρεπε με κάθε τρόπο να βρει το γράμμα. Μπήκε στο δωμάτιο απ' το ξεχασμένο ανασφάλιστο παράθυρο κι από κει σκόπευε να πηδήξει, αν ερχόταν ο πατέρας της. Αμέσως θα πήγαινε στο σπίτι του Αλέξη, το είχανε κουβεντιάσει στο ραντεβού τους. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Δεν εκτιμούσε αυτό που έκανε, όμως το γράμμα ήταν κομμάτι του εαυτού της, τρόπον τινά περιουσιακό της στοιχείο. Έτσι απέβαλλε τις ενοχές για την πράξη της.
Κόντευε να τελειώσει το ψάξιμο χωρίς αποτέλεσμα, όταν άδειασε με νεύρα κι απογοητευμένη πάνω στο κρεβάτι το τελευταίο συρτάρι της μικρής σιφονιέρας. Ο διπλός πάτος του συρταριού έπεσε μαζί με το περιεχόμενό του. Φάνηκε ένας φάκελος, άλλου μεγέθους, πολυτελείας. Μέσα υπήρχε το γράμμα του Αλέξη κι ένα ακόμα γράμμα. Έκανε να το βάλει στη θέση του και να κρατήσει το δικό της, αλλά δεν μπόρεσε.
"Ποιος είναι ο άγνωστος αποστολέας κι ο πατέρας μου το έχει με τόση επιμέλεια κρυμμένο;" αναρωτήθηκε παραξενεμένη.
Διάβασε και ξαναδιάβασε όρθια το περιεχόμενο της επιστολής, γραμμένης στα ελληνικά σε γραφομηχανή. Δεν άντεξε. Λύγισαν τα πόδια της και κάθισε στο κρεβάτι. Συλλογίστηκε πως έπρεπε να συνέλθει. Τα συγκεχυμένα πράγματα που είχε μέσα της, σαν υπερβολές ή λανθασμένες εκτιμήσεις των παραστάσεων όλα αυτά τα χρόνια, ήταν πια συντελεσμένα γεγονότα! Η Στεφανία αυτό δεν μπορούσε να το πάρει αψήφιστα και σύντομα θα το αποκάλυπτε στη μάνα της.