Μπαίνοντας το Φθινόπωρο

Του Ηλία Κεφάλα

Δειλά δειλά άρχισε το φθινόπωρο να μπαίνει, αν και η δυνατή βροχή των τελευταίων ημερών αντικρούει σθεναρά την αίσθηση του δειλά. Ωστόσο η δειλία αυτή επικεντρώνεται στα φύλλα που άρχισαν να κιτρινίζουν και να πέφτουν. Παλιές αμετακίνητες συγκινήσεις εντυπωμένες στο συνειδητό, στο ασυνείδητο, στο υποσυνείδητο. Δηλαδή παντού. 

Όπως το λέει αυτό το ποίημα από τη συλλογή μου "Λόγος για την αβεβαιότητα" (Αρμός 1997) με τον αθώο, μονολεκτικό τίτλο:

ΦΥΛΛΑ

Μὲ τὴν πτώση τῶν φύλλων ξεκινᾶ τὸ φθινόπωρο
Ξεκινᾶ μὲ ἀνάσες καὶ μικροὺς συριγμοὺς μὲς στὰ φύλλα
Ἄν δὲν ἀκούσεις στὴν ἀρχὴ τὶς ἀπόμακρες τυμπανοκρουσίες του
Τὸ νιώθεις νὰ ἔχει πλακώσει ξαφνικὰ βαρὺ καὶ ἀτέρμονο
Μὲ χειμωνιάτικα πουλιὰ στὸν ἀέρα καὶ χιλιάδες φύλλα
Ἔτσι ὅπως πλακώνει ξαφνικὰ καὶ ἡ δική μου θλίψη
Καὶ ἀνακαλύπτω πὼς εἶμαι γυμνὸς καὶ μόνος μέσα στὸν κόσμο
Δίχως ἀγάπη καὶ ἐλπίδα σὰν μιὰ φυσαλίδα βροχῆς στὸν ἀέρα
Ἤ σὰν ἕνα φύλλο ποὺ δὲν θυμᾶται πῶς καὶ ἀπὸ ποῦ ξεκίνησε
Καὶ ποιὸς θὰ εἶναι ὁ τελικὸς προορισμός του
Γιατὶ εἶναι φθινόπωρο – φθινόπωρο παντοῦ – μὲ ἀνεμοβρόχια
Καὶ τὰ φύλλα λικνίζονται σιωπηλὰ σὰν ἀνεπαίσθητα παράπονα
Σκεπάζοντας μὲ τὸ ψιλόβροχο τὴν ἀνοιχτὴ πεδιάδα
Ἀγκαλιάζοντας τοὺς λόφους καὶ τὰ μικρὰ ποτάμια
Φύλλα χλωμὰ φαιὰ πρασινοκίτρινα φύλλα λευκὰ μὲ σπίθες πυρκαγιᾶς
Σὰν τὴν κρυφή μου ἀγάπη ποὺ σπιθίζει στὴ μνήμη καὶ χάνεται
Καὶ ἐπανέρχεται σὰν ἄστρο μὲς στὰ κενὰ μιᾶς νεφελώδους φρικίασης
Φύλλα παγωμένα καθὼς τὸ ρίγος τοῦ χειμώνα παραμονεύει
Ὅπως παραμονεύει καὶ τὴν ἀγάπη ἡ μοναξιὰ τοῦ χωρισμοῦ
Φύλλα νοτισμένα ἀπὸ τὴν καταχνιὰ τῆς νύχτας
Φύλλα πυρακτωμένα ἀπὸ τὸ καλοκαίρι ποὺ κάηκε
Φύλλα σαπφείρινα πορφυρὰ ὑπόχρυσα ματωμένα
Φύλλα ὑπόθαμπα λαμπερὰ ἄλικα μαραμένα
Καὶ μαζὶ μὲ τὰ φύλλα ἡ θλίψη μου αἰωρούμενη καὶ ἀμίλητη
Σὰν τὴ γῆ ποὺ θρηνεῖ ἀνάμεσα στὰ κυκλάμινα καὶ τοὺς κρίνους
Φύλλα καὶ χῶμα φύλλα καὶ νερὸ φύλλα καὶ ἄνεμος
Φύλλα στὸ μονοπάτι φύλλα στὰ χέρια φύλλα στὸ κορμί
Φύλλα στὸ τζάμι φύλλα στὸ ψωμὶ φύλλα στὰ σύννεφα
Φύλλα στὴν ὀμπρέλα φύλλα στὸ ποτάμι φύλλα στὶς σκεπές
Φύλλα στὸ βιβλίο φύλλα στὸ μπαλκόνι φύλλα στὰ ὄνειρα
Ὦ φύλλα φύλλα – φύλλα στὴ σαπισμένη βάρκα
Φύλλα φύλλα στὶς φτερωτὲς ὁπλές
Φύλλα στὸ ἔρημο γεφύρι
Φύλλα πάνω στὴν καρδιά μου γιὰ νὰ σκεπάζει τὸν φόβο της
Φύλλα τοῦ φθινοπώρου γιατὶ παντοῦ εἶναι φθινόπωρο
Φύλλα μὲς στὰ κοχύλια τοῦ νεροῦ καὶ τὴν ἀφὴ τοῦ χρόνου
Φύλλα μικρὰ καὶ πίσω ὁ θάνατος τὸ πιὸ μεγάλο φύλλο

ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

Γυμνάσιο & ΓΕΛ Βαλτινού

Ανακοίνωση για τον αγιασμό της νέας σχολικής χρονιάς 2016-2017

Γυμνάσιο & ΓΕΛ Βαλτινού

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες

Σας ενημερώνουμε ότι ο Αγιασμός για την έναρξη της σχολικής χρονιάς θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα   12-9-2016 και ώρα 9:00 π.μ. στον εσωτερικό  χώρο εκδηλώσεων του Λυκείου. Στη συνέχεια οι μαθητές θα παραλάβουν τα καινούργια τους βιβλία.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων  σας εύχεται  καλή και δημιουργική σχολική χρονιά.

ΚΑΓΙΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΑΓΓΕΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ 

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΛΥΚΕΙΟΥ

Τι μου θύμισε η βροχή......

Της Γιάννας Καλογεροπούλου

‎

Τις παιδικές μας γαλότσες, τη μουσαμαδιά που μας φόραγε η μάνα με το ζόρι κάθε φορά που έβρεχε και μου έφερνε στεναχώρια γιατί δεν ήξερα από που να βγάλω τα χέρια μου γιατί ποτέ δεν την φορούσα σωστά, τα αυτοκίνητα που περνούσαν βιαστικά δίπλα μας και μας πιτσιλούσαν, το νερό που σχημάτιζε μικρά ρυάκια και ρίχναμε χάρτινες βαρκούλες μέσα που τις ακολουθούσαμε μέχρι να λειώσουν, κι επίσης το νερό της βροχής που έσταζε από την οροφή του σχολείου μέσα στην τάξη και ανοίγαμε τις ομπρέλες για να συνεχίσουμε το μάθημα.....και το ουράνιο τόξο που έβγαινε μετά και το κοιτούσαμε όλα τα παιδιά μαγεμένα.......τα μάτια μας το έψαχναν κάθε που σταματούσε η βροχή για να σιγουρευτούμε πως όλα πια θα πάνε κατ’ ευχήν.....
Και το τραγουδάκι που λέγαμε όλοι μαζί:

«Βρέχει, βρέχει και χιονίζει
και το μάρμαρο ποτίζει
και η γάτα μαγειρεύει
και ὁ ποντικός χορεύει....»
Καλή μας μέρα, και η βροχερή όμορφη είναι! 

Προβολή του ντοκιμαντέρ «1958. Μια Τρικαλινή ιστορία»

Στις  8-9 Σεπτεμβρίου στο δημοτικό κινηματογράφο, στο μύλο του Ματσόπουλου, Τρικάλων θα γίνουν δύο προβολές του ντοκιμαντέρ «1958. Μια Τρικαλινή ιστορία»

Ένα ντoκιμαντέρ που περιγράφει την ιστορία μιας παρέας Τρικαλινών παιχτών, την εποχή που το ποδόσφαιρο πέρα από άθλημα ήταν τρόπος ζωής και σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας για τη μικρή πόλη των Τρικάλων. 

Μέτα τον θάνατο του πάτερα της, η Στέλλα αποφασίζει να συναντήσει τους παλιούς φίλους και συμπαίχτες του και να μοιραστεί μαζί τους ιστορίες ζωής και ποδοσφαίρου που τόσο αγαπήθηκαν.
Μέσα από μια όμορφη συνάντηση θα μας μιλήσουν για την διασκέδαση και τον τρόπο ζωής των τότε Τρικαλινών παιχτών και φιλάθλων, τις μεγάλες νίκες και επιτυχίες τους, μέχρι και τον αγώνα τους για τη δημιουργία του ΑΟΤ Τρίκαλα. 

Το ντοκιμαντέρ μιλάει για την ιστορία του ποδοσφαίρου πριν από τον ΑΟ Τρίκαλα μέχρι την ένωση και τις πρώτες επιτυχίες της ομάδας μας μέσα από τα μάτια τον τότε ποδοσφαιριστών – παραγόντων και τι σημασία που είχε το ποδόσφαιρο για την κοινωνία των Τρικάλων εκείνα τα χρόνια.
Σκηνοθεσία : Δημήτρης Πρέβε
Παραγωγή : Στελλα Τσιάνος

Η Είσοδος είναι ελεύθερη

«Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτη»

Σεπτέμβρης και ο τρύγος στο Βαλτινό άρχισε. Μια αγροτική εργασία που πηγάζει από τα βάθη της αρχαιότητας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λατρεία του Θεού του κρασιού, του κεφιού και της χαράς, Διονύσου. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα μοναδικά βιώματα του τρύγου. Βέβαια, τα παλαιότερα χρόνια ο τρύγος είχε περισσότερο τη μορφή πανηγυριού, γίνονταν με μεγάλη προετοιμασία και σε καθορισμένες ημέρες. Οι ημέρες εκείνες ήταν ξεχωριστές, ήταν ημέρες γλεντιού και χαράς.

Όμως και σήμερα έχουν παραμείνει πάρα πολλά στοιχεία από την διαδικασία του τρύγου και την παρασκευή του κρασιού και του τσίπουρου και γι’ αυτό εξακολουθεί να γίνεται με κέφι και ευχαρίστηση.

Η εποχή ήρθε, τα σταφύλια ωρίμασαν και ήδη γυάλιζαν πάνω στις κληματαριές. Ο βαθμός ωριμότητας ελέγχεται είτε εμπειρικά με δοκιμή στη γεύση, είτε με χημικές μεθόδους όπως είναι η πυκνομέτρηση (γραδάρισμα), όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού.

Ο Αντώνης με τον Μάκη είχαν προετοιμαστεί από την προηγούμενη και το πρωί της Κυριακής ήταν στο ραντεβού τους για να τρυγήσουν το αμπέλι. Πάνε τώρα δυο τρία χρόνια που ασχολούνται με τα κρασοστάφυλα και γνωρίζουν πολύ καλά την δουλειά.

Με ακονισμένα τα κλαδευτήρια, διαθέσιμα τα τελάρα, και πλυμένα τα βαρέλια πρωί - πρωί ξεκίνησαν τον τρύγο.

Το αμπέλι είναι μικρό, αλλά σχεδόν κάθε σειρά έχει και μια ποικιλία σταφυλιού, Μοσχάτο, Σαββατιανό, Ροδίτης...

Σιγά - σιγά τα τελάρα γεμίζουν με τσαμπιά από σταφύλια, που και πού κάνει την εμφάνισή της καμιά μέλισσα ή σφήκα αλλά οι τρυγητάδες είναι εξοικειωμένοι και δεν πτοούνται. Μέχρι το μεσημέρι το αποτελείωσαν.

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος

Ένα κλικ του φωτογραφικού φακού, πολλές φορές, μπορεί να μας ταξιδέψει νοερά στα πέρατα του κόσμου, συλλαμβάνοντας, αποτυπώνοντας και αποδίδοντας χιλιάδες εικόνες, ήχους μυρουδιές, γεύσεις.

Σε έναν γύρο του φακού, στο πολυσύχναστο κεντρικό καφενείο του χωριού «Ο γύρος του κόσμου», ένα από αυτά τα κλικ έδωσε την ευκαιρία για ένα τέτοιο ταξίδι:

Εκ βαθέως, του καφενείου του βοερού το μέσα μέρος,

έρχεται ο ήχος από τα ζάρια και τα πούλια.

Η παρτίδα στο τάβλι εξελίσσεται με αργόσυρτες κουβέντες και με τη συνοδεία του φραπέ.

Το μοσχοβολιστό άρωμα του καφέ από μπακιρένιο μπρίκι, αιωρούμενο στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί στο χώρο.

Κάπου εκεί,

σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας νέος·

με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά

μοναδική, του ούζου η γεύση συνοδεία.

Ενώ σε πρώτο πλάνο, ακουμπισμένος στο τραπέζι του,

με ελαφριά γενειάδα και μπόλικο μουστάκι,

απολαμβάνει την μπύρα του, ο μερακλής ο άνθρωπος.

Σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμη, και λόγο, κ’ εμορφιά.
…

Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Εικόνες του χωριού «Ο χώρος της εκκλησίας»

«Στη μνήμη μιας παλιάς φωτογραφίας ζω τους αιώνες σε μια μικρή στιγμή» μας λέει σε ένα ποίημά του, ο Άρης Δαβαράκης και αυτό γίνεται η αφορμή για μια διανοητική περιδίνηση, για μια πάλη μέσα στο χρόνο και στη μνήμη, καθώς παρατηρούμε στοχαστικά κάποιες παλιές φωτογραφίες συγχωριανών, στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού.

Το γεγονός αυτό, η φωτογράφηση δηλαδή στο χώρο της εκκλησίας, δεν αποτελεί κάποια πρωτοτυπία, ή κάποια σπανιότητα, αντίθετα στο χώρο της εκκλησίας συνηθίζονταν ανέκαθεν, πολλές φορές να συνευρίσκονται και να φωτογραφίζονται οι συγχωριανοί με διάφορους γνωστούς, φίλους, και συγγενείς. 

Δίνεται όμως η ευκαιρία να αναλογιστούμε την σχέση μας, το ρόλο και τη σημασία του χώρου αυτού και την σημαντικότητα που έχει στη συλλογική μας μνήμη.

Οι ιεροί αυτοί χώροι, τα ξωκλήσια, και οι ναοί είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την ιστορία του τόπου μας.

Η εκκλησία, ως χώρος λατρείας και προσευχής, ως χώρος συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης, έρχεται από τα βάθη των αιώνων και κρατάει ζωντανή τη μνήμη της υπερβατικής σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και το θείο.

Απάνεμο κι ακύμαντο λιμάνι μέσα στο πέλαγος χαρακτηρίζεται από πολλούς ο ναός, όπου οι άνθρωποι καταφεύγουν εκεί, ζαλισμένοι από την κοσμική τύρβη και βρίσκουν την ψυχική ηρεμία τους. 

Σ’ αυτό το χώρο σφυρηλατήθηκε η εθνική μας συνείδηση και η ταυτότητά μας.

Σ’ αυτό το χώρο, εκτός από τις κυριακάτικες λειτουργίες, έλαβαν και λαμβάνουν χώρα τα διάφορα εθιμοτυπικά και θρησκευτικά τελετουργικά: πανηγύρια, γάμοι, βαφτίσεις, κηδείες, μνημόσυνα κλπ. 

Αναμφίβολα ο χώρος αυτός, προσιτός και οικείος σε όλους μας, είναι φορτισμένος με προγονικές μνήμες και συναισθηματισμούς και αποτελεί σημείο αναφοράς όλων των κατοίκων του χωριού.

Και είτε το θέλουμε είτε όχι, από την αρχή του βίου μας μέχρι την τελευταία εξόδιο ακολουθία περιδιαβαίνουμε το χώρο αυτό πολλές φορές.

Είναι ένας χώρος με μια ιστορική συνέχεια, ο χώρος που τον περιδιάβηκαν οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού, ο χώρος που τον περιδιαβαίνουμε εμείς σήμερα και ο χώρος, που θα τον περιδιαβαίνουν στο μέλλον οι απόγονοί μας. 

Έναρξη εγγραφών στην Ακαδημία Χορού Τέρψις

Με πολύ μεγάλη χαρά και ατελείωτη χορευτική διάθεση, η Ακαδημία χορού Τέρψις ανοίγει τις πύλες της για ακόμη μία χρονιά για να υποδεχθεί όλους τους παλιούς, καλούς φίλους και μαθητές της, αλλά και τους νέους και ενθουσιώδεις λάτρεις του χορού. Η Ακαδημία συνεχίζει για 7η χρονιά την απόλυτα επιτυχημένη πορεία της και επιφυλάσσει για όλους εντυπωσιακές εκπλήξεις και εξαιρετικές συνεργασίες που θα ανεβάσουν το θερμόμετρο της διασκέδασης και θα θέσουν τον πήχη του χορού ακόμη πιο ψηλά!!! Ξεκινάνε λοιπόν οι εγγραφές αλλά και τα μαθήματα την Πέμπτη, 1η Σεπτεμβρίου με μία super δυναμική ομάδα χοροδιδασκάλων και φυσικά πολύ καλές τιμές και πολλά πακέτα προσφορών για όλους!

Είδη που διδάσκονται:
LATIN: Rumba, Cha-Cha, Mambo, Samba, Rock n’ Roll, Salsa, Bachata, Tango Argentino
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΧΟΡΟΙ: Waltz, Tango, Foxtrot
STREET DANCE: Hip-Hop, Break Dance
ZUMBA & ZUMBA for Kids
ORIENTAL
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ
ΝΕΑ ΕΙΔΗ…!!!
Η Ακαδημία Χορού Τέρψις εξελίσσεται καθημερινά μέσω της καλύτερης κατάρτισης του διδακτικού της προσωπικού, καθώς και με την προσθήκη νέων ειδών:
ORIENTAL MUMS
TWERK
DANCEHALL – JAZZ
ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΗ & ΜΟΥΣΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ για Α.μ.Ε.Α.
YOGA, YOGA for Kids, POST-NATAL YOGA (μαμάδες-μωρά)
PILATES, PRE-NATAL PILATES (εγκύων)
ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ (θεραπευτική γυμναστική)

Άλλες υπηρεσίες που προσφέρονται:
Επαγγελματικά Τμήματα, Αγωνιστικές Ομάδες (Oriental, Latin, Hip-Hop), Προετοιμασία Μελλονύμφων.
Στην Ακαδημία Τέρψις, πιστεύουν πως “ό,τι χορεύεται, διδάσκεται”, γι’ αυτό τίποτα δε μένει στην τύχη.
Περιμένουν λοιπόν όλους τους παλιούς και νέους μαθητές να ανανεώσουν την εγγραφή τους ή να επισκεφτούν τους χώρους για μια γνωριμία από κοντά.
Ετοιμαστείτε για ακόμη μία μοναδική  χρονιά με πολύ χορό και εκπλήξεις!
Εγγραφές καθημερινά
Δευτέρα – Παρασκευή 11:00 – 13:00 & 17.00 – 21.00, Σάββατο 10:00 – 14:00
Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 19, Τρίκαλα και 25ης Μαρτίου, Πύλη
Τηλέφωνα επικοινωνίας 24310 – 74622 & 6934058832 & 6975891807

Ασκληπιεία: τα Κέντρα Υγείας της αρχαιότητας

Της Σοφίας Χατζηκοκόλη – Συράκου

Τα Ασκληπιεία ήταν ιερά και τόποι λατρείας του ήρωα, ιερού ιατρού και θεραπευτή θεού Ασκληπιού. Ήταν στην πραγματικότητα τα πρώτα νοσοκομεία ή μάλλον συγκροτήματα κτιρίων υγείας, όχι μόνο του ελληνικού χώρου αλλά και όλου του δυτικού πολιτισμού και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην ελληνική ευρύτερη περιφέρεια για πολλούς αιώνες, από την εποχή περίπου του Τρωικού πολέμου ως τον 6ο αιώνα μ.Χ., εποχή της πλήρους επικράτησης του χριστιανισμού. Θα πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα ίσως εδώ ότι, παρ' όλο το διωγμό που υπέστη ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ως ειδωλολατρική πρακτική, κύρια από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο το 392 μ.Χ., η λατρεία του Ασκληπιού και ιδιαίτερα η φροντίδα υγείας στα Ασκληπιεία δεν έγινε κατορθωτό να εξαλειφθεί τελείως για περίπου δύο ακόμη αιώνες.

Στα Ασκληπιεία, εκτός από τον ίδιο τον Ασκληπιό, λατρεύονταν παράλληλα και περιπτωσιακά τόσο οι μυθολογικοί πρόγονοί του, ο Απόλλωνας και η Αρτεμις, όσο και τα μυθολογικά παιδιά του, η Υγεία, η Πανάκεια, ο Τελεσφόρος, η Ιασώ, η Αίγλη, η Ακεσώ, η Αύρα, η Νίκη, ο Ευμαρίων, ο Αλεξίνωρ κ.ά., που παρουσίαζαν τις προσωποποιημένες ιδιότητες της θεραπευτικής του τέχνης. Λατρεύονταν συγχρόνως και τα θεωρούμενα φυσικά παιδιά του, ο Μαχάων και ο Ποδαλείριος, που, σύμφωνα με τον Ομηρο, ήταν και αυτοί γιατροί που πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο ως αρχηγοί των στρατευμάτων της Τρίκκης, της Ιθώμης και της Οιχαλίας, πόλεων της Θεσσαλίας.

Οι ήρωες - γιατροί

Ο Ασκληπιός και οι δύο υιοί του, αυτοί οι πρώτοι ήρωες-γιατροί, που παρουσιάζονται να συγκεντρώνουν τη βαθιά εκτίμηση και αναγνώριση όχι μόνο του Ομήρου αλλά και όλων των Ελλήνων της εποχής τους, φαίνονται ως ιδρυτές της μεγάλης οικογένειας των Ασκληπιαδών, απογόνων του Ασκληπιού, που από γενεά σε γενεά κληρονομούσαν τα μυστικά της ιατρικής τέχνης και πρόσφεραν τις ιατρικές τους υπηρεσίες στη μυθολογική και ιστορική μας αρχαιότητα στο όνομα του μεγάλου πρώτου ήρωα γιατρού, του Ασκληπιού. Ανάμεσα στους φημισμένους Ασκληπιάδες μπορούμε να αναφέρουμε εδώ τους μεγάλους δασκάλους Ιπποκράτη και Αριστοτέλη.

Τότε και τώρα «Στοχασμός μπροστά σε δυο όμοιες, αλλά με διαφορά 37 χρόνια, φωτογραφίες»

Παλαιότερα, αναζητώντας απάντηση στο ερώτημα για ποιο λόγο τραβήχτηκε η πρώτη οικογενειακή φωτογραφία που απεικονίζει, με τη σειρά, και κατά ηλικία, όλα τα εγγόνια του παππού μας και της γιαγιάς μας, Κωνσταντίνου και Αικατερίνης Τσιγάρα, στο συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και με την συγκεκριμένη σκηνογραφία ανέκυψαν απροσδόκητοι συνειρμοί και ψηλαφήθηκαν υπαρξιακοί προβληματισμοί.

Προβληματισμοί και ανησυχίες, που έχουν σχέση με τη συνεχή πάλη των σημαντικότερων δίπολων της ζωής: Γέννηση και θάνατος, χαρά και λύπη, ευτυχία και δυστυχία, επιτυχία και αποτυχία, αμφισβήτηση και πίστη…

Θελήσαμε λοιπόν να επαναλάβουμε, μετά από 37 χρόνια, την ίδια διαδικασία και το επιχειρήσαμε. Ξανασμίξαμε όλα τα ξαδέρφια μαζί και ξαναπαγώσαμε το χρόνο βγάζοντας μια δεύτερη παρόμοια φωτογραφία.

Παρατεταγμένοι πάλι σε σχέση με την κλίμακα του χρόνου, ο Κώστας, η Σοφία, ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο Στέργιος, ο Γιώργος, η Δέσποινα, ο Σπύρος, ο Κώστας, ο Βάιος, η Κατερίνα.

Δυστυχώς, υπάρχει μια απώλεια που μας πληγώνει όλους. Τη θέση του Κώστα που έφυγε νωρίς, την αντικαταστήσαμε με τον ανεψιό του, Κωνσταντίνο.

Αυτή η δεύτερη φωτογραφία ανέδειξε κυρίαρχα τα στοιχεία της σύγκρισης. Την εξελικτική φυσιογνωμική διαφορά, τις αλλαγές και τη φθορά του χρόνου, τις παρουσίες και τις απώλειες, και φυσικά την διαχρονική ανάγκη για ένταξη σε κάποια συλλογικότητα, την ανάγκη του ανήκειν.

Και να πάλι, σαν μια αδιόρατη ελπίδα, να προσδοκούμε από τη δύναμη της φωτογραφίας και από αυτόν τον υπερβατικό διάλογο να οδηγηθούμε σε ένα τελετουργικό μύησης προς το βαθύτερο νόημα της ζωής, για την ανεύρεση τρόπου να θεάται κανείς τη ζωή και να την κατανοεί για να μπορέσει να τη ζήσει. 

Στο ερώτημα τι θα ήθελε κανείς στη ζωή του, οι απαντήσεις είναι περίπου κοινές: Θέλω να μείνω νέος, θέλω να ζήσω, θέλω πίσω τη ζωή που είχα, θέλω να είμαι πετυχημένος, θέλω να αρέσω, θέλω να κάνω πράξη τα όνειρα μου, θέλω ένα νόημα για να υπάρχω, θέλω μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα χαμόγελο… 

Τόσα πολλά θέλω, τόση πολλή οδύνη, τόσα απραγματοποίητα ή ανέφικτα όνειρα κρυμμένα πίσω από το διάφανο πέπλο του κοινωνικού μας προσωπείου!

Όμως το ταξίδι προς τα βάθη του εαυτού μας είναι πάντα το πιο μακρύ και το πιο βασανιστικό. Ίσως γιατί πρέπει να έρθει κανείς σε επαφή με τα συναισθήματά του, τους φόβους του, τις αδυναμίες του, τις ενοχές του και να αγνοεί την ύπαρξη των ανύποπτων δυνάμεων και ικανοτήτων που κρύβει μέσα του.

Δεν είναι τυχαίο που από τα τρία κλασσικά υπαρξιακά ερωτήματα -ποιος είσαι, από πού έρχεσαι, πού πας - η ταυτότητα είναι στην πρώτη θέση, αφού όποιος δεν ξέρει ποιος είναι, δύσκολα αποκτά συνείδηση αυτού που έχει αφήσει πίσω του ή του προορισμού που έχει μπροστά του.

Στέκομαι μπροστά σε δυο όμοιες φωτογραφίες τραβηγμένες με διαφορά 37 χρόνια, τις κοιτάζω με στοχαστική διάθεση κι αναρωτιέμαι ξανά: «Μήπως το μάτι με το οποίο βλέπουμε τον θεό είναι το ίδιο με το οποίο βλέπει ο θεός εμάς;»

Δημήτρης Τσιγάρας

Ο γάμος του Ιωάννη Κ. Κουφοχρήστου

Μέσα σε ένα κλίμα χαράς και ευτυχίας και παρουσία των καλεσμένων συγγενών και φίλων, ο Ιωάννης Κουφοχρήστος του Κωνσταντίνου και της Δέσποινας και η Ιωάννα Παπαδημητρίου του Θεοδώρου και της Μαρίας, παντρεύτηκαν το Σάββατο 27 Αυγούστου 2016, στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου Μανδηλά στο Καστράκι Καλαμπάκας. Τα δεσμά του γάμου επισφράγισε ο κουμπάρος Δημήτρης Παπαδόπουλος.

Στην αίθουσα του κέντρου «Τσίκαρης», στην Καλαμπάκα όπου δόθηκε η δεξίωση του γάμου, παρουσιάστηκε σε οθόνη και το σχετικό trailer που αφορούσε την ανασκόπηση της παιδικής και εφηβικής ζωής του Ιωάννη και της Ιωάννας καθώς και στιγμές από την γνωριμία τους. Και μάλιστα με πολύ διάθεση χιούμορ εμπνεύστηκαν και κατέθεσαν και μια πρόγευση από τα βάρη του γάμου…

Δείτε το παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε.

Στη συνέχεια ακολούθησε το γλέντι, όπου το νέο ζευγάρι, οι συγγενείς και οι καλεσμένοι διασκέδασαν μέχρι πρωίας. 

Φιστίκι… από τα Τρίκαλα: Όλο και περισσότεροι παραγωγοί στο νομό στρέφονται προς την καλλιέργειά του

Πηγή εισοδήματος μπορεί να αποτελέσει η καλλιέργεια της ελληνικής αραχίδας, που είναι το γνωστό σε όλους αράπικο φιστίκι, η υψηλή ζήτηση του οποίου στην εγχώρια αγορά καλύπτεται σχεδόν εξ ολοκλήρου με εισαγωγές από τρίτες χώρες.

Το ενδιαφέρον για ελληνικό αράπικο φιστίκι είναι διαρκώς αυξανόμενο και σε αυτό βοήθησε η αύξηση των τιμών του εισαγόμενου φιστικιού κυρίως από την Κίνα και η μέτρια ποιότητά του. Μάλιστα, η ζήτηση για το αράπικο φιστίκι δεν περιορίζεται εντός των ελληνικών συνόρων, αλλά αρκετές χώρες από την Ευρώπη, όπως η Γαλλία και το Βέλγιο, ξεκίνησαν να εισάγουν ποσότητες ελληνικών ξηρών καρπών από τη χώρα μας.

Ήδη στο νομό υπάρχουν 350 περίπου στρέμματα που καλλιεργούνται ενώ στο εγχείρημα έχουν μπει και κάποιοι από τους κατοίκους του Βαλτινού.

«Σπείραμε φέτος δοκιμαστικά μετά από προτροπή του Μπάρδα» θα πει στον «Ενεργό Πολίτη» ο Ηλίας Μάμαλης. Ο ίδιος για την διάθεση του δικού του προϊόντος λέει πως έσπειρε λίγο δοκιμαστικά και θα το καταναλώσει στο καφενείο που διαθέτει, μιας και οι ξηροί καρποί στο εμπόριο είναι πανάκριβοι.

Πρωτοπόρος για το Βαλτινό είναι ο ιδιοκτήτης του «Ηλετρόφωνου» Μάκης Βότσιος, ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως αυτή τη στιγμή στα Τρίκαλα ο Νίκος Μπάρδας διαθέτει κάθετη μονάδα που ξεκινά από την σπορά, την εξαγωγή – αλώνισμα, αλλά και στη συνέχεια την επεξεργασία του.

Σύμφωνα με το Νίκο Μπάρδα, η μέση παραγωγή μέχρι σήμερα στο νομό σε αμμουδερά χωράφια που είναι απαραίτητη προϋπόθεση, ξεπερνά τα 400 κιλά το στρέμμα. Η τιμή του φιστικιού με τον λοβό του, όπως δηλαδή βγαίνει από το χωράφι, είναι στα 0,80 λεπτά περίπου το κιλό, ενώ αν επεξεργαστεί είναι 2.20 περίπου λεπτά το κιλό.

Οι επιτυχόντες σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ του Λυκείου Βαλτινού

Τα ονόματα όλων των φετινών επιτυχόντων του Γενικού Λυκείου Βαλτινού σε Σχολές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Επιτυχόντες Επιλογής Γενικού Λυκείου 2016 (Νέο Σύστημα)

ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ και ΓΕΩΡΓΙΑΣ

ΙΚΑΡΩΝ (ΣΙ) ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΣΙ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ του ΜΙΧΑΗΛ και της ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ 

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) ΑΠΘ

ΑΡΒΥΘΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και της ΜΑΡΙΑΣ

ΓΛΩΣΣΑΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΑΡΕΥΞΕΙΝΙΩΝ ΧΩΡΩΝ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ) ΔΗΜ. ΠΑΝ. ΘΡΑΚΗΣ

ΑΡΚΟΥΜΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και της ΕΛΕΝΗΣ

ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ) ΠΑΝ. ΠΑΤΡΩΝ

ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ και της  ΓΕΩΡΓΙΑΣ

ΔΑΣΟΛΟΓΙΑΣ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ (ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ) ΔΗΜ. ΠΑΝ. ΘΡΑΚΗΣ  

ΓΕΩΡΓΟΥΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ και της ΑΝΘΟΥΛΑΣ 

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ Τ.Ε. (ΚΑΒΑΛΑ) ΤΕΙ ΑΝΑΤ. ΜΑΚ/ΝΙΑΣ & ΘΡΑΚΗΣ  

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ - ΕΙΡΗΝΗ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ και της ΕΥΑΓΓΕΛΗΣ 

ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Τ.Ε. (ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ) ΤΕΙ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ

 ΓΙΩΤΑ ΙΟΥΛΙΑ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ και της  ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ

ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΝΑΥΠΛΙΟ) ΠΑΝ. ΠΕΛ/ΝΗΣΟΥ

ΓΚΟΒΙΝΑ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ και της ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΣΧΟΛΗ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ (ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΕΣ) ΠΥΡΟΣΒ ΑΚΑΔ

ΖΑΜΠΡΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ και της ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ Τ.Ε. (ΛΑΡΙΣΑ) ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ και της ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ 

ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΕΘΝΟΛΟΓΙΑΣ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ) ΔΗΜ. ΠΑΝ. ΘΡΑΚΗΣ

ΚΑΡΑΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ και της ΜΑΡΙΑΣ

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ, ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (ΒΟΛΟΣ) ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΚΑΡΑΛΗ ΝΙΚΟΛΕΤΑ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και της ΕΙΡΗΝΗΣ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ) ΠΑΝ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΚΑΡΑΛΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και της ΜΑΡΙΑΣ

ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΚΟΖΑΝΗ) ΤΕΙ ΔΥΤ. ΜΑΚ/ΝΙΑΣ

ΚΑΤΣΙΑΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και της  ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ

ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ (ΧΙΟΣ) ΠΑΝ. ΑΙΓΑΙΟΥ

ΚΛΑΠΑΝΑΡΑ ΝΙΚΟΛΕΤΑ του ΧΡΗΣΤΟΥ και της ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ

ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ (ΣΣΕ) - ΣΩΜΑΤΑ ΣΣΕ

ΚΟΘΡΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  του ΣΩΤΗΡΙΟΥ και της ΜΑΡΙΑΣ

ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (ΤΡΙΚΑΛΑ) ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΚΟΡΟΜΠΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ και της ΜΑΡΙΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Τ.Ε. (ΤΡΙΚΑΛΑ) ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΚΟΥΦΟΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ και της ΙΟΥΛΙΑΣ

ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΣΕΡΡΕΣ) ΤΕΙ ΚΕΝΤΡ ΜΑΚ/ΝΙΑΣ

ΚΟΥΦΟΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του ΙΩΑΝΝΟΥ και της  ΒΑΡΒΑΡΑΣ 

ΣΧΟΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΕΝ

ΜΑΝΟΥΡΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ του ΘΕΟΦΑΝΗ και της ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ 

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ (ΣΑΜΟΣ) - ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ- ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΝ. ΑΙΓΑΙΟΥ

ΜΠΑΚΑΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του ΒΑΪΟΥ και της ΒΑΪΑΣ

ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗΣ (ΑΘΗΝΑ) - ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗΣ ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ

ΜΠΙΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑ του ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ και της ΜΑΡΙΑΣ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΡΟΔΟΣ) ΠΑΝ. ΑΙΓΑΙΟΥ

ΜΠΛΕΤΣΑ ΣΤΕΡΓΙΑΝΗ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ και της ΦΩΤΕΙΝΗΣ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) ΑΠΘ

ΝΑΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ 

ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Τ.Ε. (ΛΑΡΙΣΑ) ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΝΤΕΛΛΑΣ ΗΛΙΑΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ και της ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ

ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΚΟΖΑΝΗ) ΤΕΙ ΔΥΤ. ΜΑΚ/ΝΙΑΣ

ΠΑΠΑ ΕΡΑΛΝΤΙ  του ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ και της ΤΖΕΝΗΣ

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ (ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ) ΤΕΙ ΑΝΑΤ. ΜΑΚ/ΝΙΑΣ & ΘΡΑΚΗΣ

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΦΙΑ του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ και της ΛΑΜΠΡΙΝΗΣ

ΝΟΜΙΚΗΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) ΑΠΘ

ΠΑΠΑΔΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ΘΩΜΑ και της ΑΝΝΑΣ

ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ (ΒΟΛΟΣ) ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΠΑΠΠΑΣ ΒΑΪΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ και της ΓΕΩΡΓΙΑΣ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΝΕΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ (ΑΓΡΙΝΙΟ) ΠΑΝ. ΠΑΤΡΩΝ

ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΕΛΕΝΗ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ και της ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ (ΧΙΟΣ) ΠΑΝ. ΑΙΓΑΙΟΥ

ΣΑΤΡΑΤΖΕΜΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ του ΑΡΓΥΡΙΟΥ και της ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΒΟΛΟΣ) ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΣΑΤΡΑΤΖΕΜΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ- ΕΛΕΝΗ του ΚΩΝ/ΝΟΥ και της ΕΥΑΝΘΙΑΣ 

ΓΛΩΣΣΑΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΑΡΕΥΞΕΙΝΙΩΝ ΧΩΡΩΝ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ) ΔΗΜ. ΠΑΝ. ΘΡΑΚΗΣ

ΣΟΥΛΙΩΤΗ ΟΛΓΑ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ και της ΦΩΤΕΙΝΗΣ

ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΣΙΑΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΑΘΗΝΑ) ΕΚΠΑ

ΣΤΑΥΡΕΚΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και της ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΙΑΤΡΙΚΟ (ΣΣΑΣ) ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΣΣΑΣ

ΣΤΕΦΑΝΗ ΕΥΡΙΔΙΚΗ του ΙΩΑΝΝΗ και της ΔΙΟΝΥΣΙΑΣ

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ (ΛΑΡΙΣΑ) ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΤΣΙΓΑΡΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ και της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΑΣ 

ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (ΔΡΑΜΑ) ΤΕΙ ΑΝΑΤ. ΜΑΚ/ΝΙΑΣ & ΘΡΑΚΗΣ

ΧΑΡΙΣΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ και της ΓΕΩΡΓΙΑΣ

ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ (ΑΜΑΛΙΑΔΑ) ΤΕΙ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ

ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του ΧΡΗΣΤΟΥ και της ΦΩΤΕΙΝΗΣ

ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ (ΑΓΡΙΝΙΟ) ΠΑΝ. ΠΑΤΡΩΝ

ΧΥΤΑ ΘΕΟΔΩΡΑ του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ και της ΜΑΡΙΝΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ (ΒΟΛΟΣ) ΠΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Επιτυχόντες Επιλογής Γενικού Λυκείου και ΕΠΑ.Λ. Ομάδας Β 2016 (10%) ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ 2015

ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ ΛΑΖΑΡΟΣ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ 

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ) ΠΑΝ. ΠΑΤΡΩΝ 

Κορυφαίοι που εισαχθήκανε πρώτοι των πρώτων στις Πανελλήνιες εξετάσεις του 2016 από το Βαλτινό

Η υψηλή βαθμολογία αποτελεί επιβράβευση για τους κόπους και την κούραση των μαθητών. Η κατάκτηση της κορυφής δεν γίνεται χωρίς προσπάθεια, στερήσεις και δυσκολίες.

Για πολλούς αποφοίτους όμως το όνειρο έγινε πραγματικότητα και είδαν στην πράξη τους καρπούς των προσπαθειών τους.

Δύο αριστούχοι των Τρικάλων που κατέκτησαν την κορυφή Πανελλαδικά και βρίσκονται στις πρώτες θέσεις στις λίστες των σχολών και των τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έλκουν την καταγωγή τους από το Βαλτινό και είναι:

Η Βασιλική Σταυρέκα του Κων/νου, 4η Ιατρικό ΣΣΑΣ Θεσσαλονίκης

Ο στόχος επετεύχθη για την Βασιλική Σταυρέκα, από το ΓΕΛ Βαλτινού. Το όνειρο για την ίδια έγινε πραγματικότητα μιας και εισήχθη στην Ιατρική ΣΣΑΣ της Θεσσαλονίκης. Τέταρτη πανελλαδικά κατά σειρά η Βασιλική πλέει σε πελάγη ευτυχίας καθώς η στρατιωτική Ιατρική για την ίδια ήταν στόχος ετών. Και τα κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο γεμίζοντας χαρά στην ίδια και τους γονείς της.

Ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος του Γεωργίου και της Ευαγγελίας Αγγελοπούλου, 2ος Κτηνιατρικής Καρδίτσας

Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και συγκεκριμένα στην Κτηνιατρική Σχολή της Καρδίτσας εισήχθη ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος,  μαθητής του 3^ου ΓΕΛ Τρικάλων. Ιδιαίτερα χαρούμενος  ο 18χρονος Κωνσταντίνος μιας και εισήχθη 2ος κατά σειρά στην σχολή σε πανελλαδικό επίπεδο.

Στους πρωτεύσαντες, αλλά και σε όλους τους εισαχθέντες, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους ίδιους, στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς. Ταυτοχρόνως, όσοι δεν εισήλθαν σε κάποια σχολή, γνωρίζουν ήδη ότι η ζωή χρειάζεται συνεχή αγώνα και προσπάθεια, χωρίς ηττοπάθεια, παρά μόνο με δύναμη και μαχητικότητα.

Λαογραφικές σελίδες "Το λίχνισμα των δημητριακών"

Μέρος της αγροτικής εργασίας, παλαιότερα, ήταν και το λίχνισμα, το τελικό βήμα για τον αποχωρισμό του σπόρου των δημητριακών, όπως του κριθαριού και του σιταριού, από το άχυρο, ή του φασολιού από το κέλυφος.

Αφού το αλώνισμα ελευθέρωνε τους σπόρους από το περίβλημά τους και το άχυρο κόβονταν σε μικρά κομμάτια, λίχνιζαν όλο το μείγμα πετώντας το στον αέρα αντίθετα στη φορά του ανέμου με ειδικό φτυάρι ή δικράνι.

Το λίχνισμα γινόταν τις απογευματινές ώρες που συνήθως άρχιζε να φυσάει ο αέρας.

Στο λίχνισμα οι αγρότες στέκονταν κάθετα προς τον αέρα και με το φτυάρι πετούσαν ψηλά (1,5 μέτρα περίπου) το άχυρο και το σιτάρι. Η αύρα, που είναι ιδιαίτερα δυνατή το απόγευμα, παρέσυρε μακριά το περίβλημα και παραμέριζε το άχυρο ή το καύκαλο, ενώ οι σπόροι, επειδή ήταν βαρύτεροι, ξαναπέφτανε στο αλώνι. Με τον τρόπο αυτό γινότανε ο διαχωρισμός.

Για το λίχνισμα των φασολιών χρησιμοποιούσαν γκαζοτενεκέδες ώστε να μεταγγίζουν τους σπόρους και να λιχνίζονται από τον αέρα.

Στη συνέχεια τον καθαρό καρπό τον έβαζαν στα τσουβάλια, ενώ αυτόν που δεν είχε καθαρίσει τον έτριβαν και τον κοσκίνιζαν. Περνούσαν τους σπόρους από κόσκινο για να απομακρύνουν τα περιττά ξένα σωματίδια και τα πετραδάκια, και έτσι ήταν έτοιμοι για άλεσμα ή για αποθήκευση.

Τον καθαρό καρπό τον μετέφεραν και τον έριχναν στο κασόνι ή αμπάρι, βάζοντάς του φάρμακο αποστειρωτικό για να μην πιάσει «ψείρες» ή άλλα ζωύφια. Ενώ από τον καλλίτερο καρπό, ένα μέρος κρατούσαν για σπόρο της επόμενης χρονιάς.

Βροχή

Αφιέρωμα στον μουσικό Ευάγγελο Νικ. Καλαμπάκα

Ο Ευάγγελος Καλαμπάκας του Νικολάου και της Δήμητρας γεννήθηκε το 1962 και απεβίωσε στις 19 Αυγούστου του 2016 σε ηλικία 54 ετών.

Υπήρξε γόνος παραδοσιακής μουσικής οικογένειας, γιος του περίφημου κλαρινίστα, Νίκου Καλαμπάκα και εγγονός του λαουτιέρη, Ευαγγέλου Καλαμπάκα. Έτσι δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και εκείνος από τα δίχτυα της σαγηνεύτρας μουσικής, γι’ αυτό και ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι και συχνά τραγουδούσε σε διάφορα δημοτικά συγκροτήματα.

Παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του με διάφορες εικόνες από τη σύντομη ζωή του και τον ίδιο να τραγουδάει το γνωστό παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι «Μαρουσιάνα».

Συμβολικά, το γλυκό παράπονο που βγαίνει από το τραγούδι, που τραγουδάει ο Βαγγέλης, μοιάζει προφητικό. Φαίνεται πως η μοίρα -η ΜΑΡΟΥΣΙΑΝΑ- μάζεψε πολύ γρήγορα το κουβάρι της ζωής του άτυχου Βαγγέλη και τον αποχαιρετίσαμε γρήγορα.

Θα τον θυμόμαστε πάντα!

Το αρχαιότερο ελληνικό τραγούδι που σώθηκε ολόκληρο.

Η αρχαιότερη, διασωθείσα ολοκληρωμένη μουσική σύνθεση είναι ο Επιτάφιος του Μικρασιάτη Σείκιλου που έγραψε: «Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Η ζωή διαρκεί για λίγο» Είναι γνωστός o σημαντικός ρόλος της μουσικής στην αρχαία ελληνική κοινωνία, καθώς και η παρουσία της σε οποιαδήποτε σημαντική πτυχή αυτής, είτε επρόκειτο για ευχάριστες ή δυσάρεστες συνευρέσεις και συνεστιάσεις. Πλέον, είναι δυνατόν να ακούσουμε το αρχαιότερο γνωστό τραγούδι, παγκοσμίως μάλιστα. Αξίζει να σημειωθεί πως σώζονται τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική του τραγουδιού, το οποίο αποδίδεται στον Σείκιλο που έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, περίπου κατά τον 2 αιώνα π.Χ.

Όπως σημειώνεται, ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι αυτό μετά το 200 π.Χ. 
Ακούστε το:

Είχε γραφεί σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη με ύψος 40 εκατοστών, περιέχοντας ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα ακόμη τραγούδι δεκαεφτά λέξεων, μαζί με τη μουσική. Αξίζει να σημειωθεί πως οι στίχοι βρίσκονται στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής, ενώ η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε στην πόλη Αϊδίνιο (όπως λέγεται σήμερα η άλλοτε πόλη των Τραλλέων) το 1883.

Στην κορυφή της στήλης, αναφέρεται το όνομα του ανθρώπου που το έγραψε, ενώ το θέμα είναι προφανώς επηρεασμένο από την επικούρεια φιλοσοφία, καθώς αποτελεί μια προτροπή να ζήσει κανείς, δίχως να λυπάται και να διστάζει. Συγκεκριμένα: “Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Η ζωή διαρκεί για λίγο, ο χρόνος καθορίζει το τέλος”, είναι το μήνυμα του τραγουδιού. Όπως αναφέρεται, στο κάτω μέρος της στήλης έχει εντοπιστεί η αφιέρωση στην “Ευτέρπηι” (ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ στο πρωτότυπο), δίχως ωστόσο να έχει γίνει γνωστό ποια ακριβώς -φιλική, αδερφική, πατρική, συντροφική- σχέση είχε ο Σείκιλος μαζί της.

Σήμερα, η στήλη φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας.

Πηγή: openculture

Απεβίωσε ο Ευάγγελος Νικ. Καλαμπάκας

Απεβίωσε την Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016, ο συγχωριανός μας Ευάγγελος Καλαμπάκας του Νικολάου και της Δήμητρας, σε ηλικία 54 ετών.

Ο Ευάγγελος Καλαμπάκας γεννήθηκε το 1962 στο Βαλτινό. Ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά. Τον Νίκο και την Δήμητρα.

Η αφήγηση των παραμυθιών και η επίδρασή της στα οχτώ είδη νοημοσύνης του παιδιού

Έχει από καιρό ξεπεραστεί η αντίληψη πως ο έξυπνος και προικισμένος άνθρωπος, είναι αυτός που διαθέτει υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Τώρα πια, όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο με αναπτυγμένη ευφυΐα, καλούμαστε να γνωρίζουμε για ποια από τα είδη νοημοσύνης μιλάμε, σε ποια από τις ευφυΐες του αναφερόμαστε. Το 1984 ο αναπτυξιακός ψυχολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, Ηoward Gardner, υποστήριξε πως δεν υπάρχει μια νοημοσύνη, κοινή για όλους τους ανθρώπους, για όλους τους πολιτισμούς και όλες τις εποχές. Αντίθετα, υπάρχουν οχτώ είδη νοημοσύνης, καθένα από τα οποία πηγάζει από διαφορετικό τμήμα του εγκεφάλου.

Πώς όμως μπορεί να συνδέεται η λειτουργία της αφήγησης των παραμυθιών με το ιδιαίτερο προφίλ της νοημοσύνης του παιδιού και την ανάπτυξη της πολλαπλότητάς του;

Τα παραμύθια παρέχουν στα παιδιά πολλαπλά ερεθίσματα, ώστε να αναπτύξουν αποτελεσματικά όλο το φάσμα της νοημοσύνης τους. Γνωρίζουμε ότι αυτά που μαθαίνει το παιδί ως το πέμπτο έτος της ηλικίας του αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των νοητικών δεδομένων για την υπόλοιπη ζωή του. Έρευνες νευροεπιστημών των τελευταίων χρόνων μας λένε ότι η ποσότητα, αλλά και η ποιότητα ερεθισμάτων που δίνουμε στα παιδιά από την πρώτη κιόλας ηλικία, όχι μόνο τα τροφοδοτούν με γνώσεις, αλλά δημιουργούν και τις συνάψεις στα εγκεφαλικά κύτταρα, συνθέτοντας και δημιουργώντας τη βάση, στην οποία θα αποθηκεύουν πληροφορίες για την υπόλοιπη ζωή τους.

Κατά τη διάρκεια της αφήγησης ενός παραμυθιού απαιτούνται και καλλιεργούνται τα περισσότερα, αν όχι όλα, είδη νοημοσύνης του παιδιού, τα οποία είναι τα ακόλουθα:
1. γλωσσική ή λεκτική νοημοσύνη
2. μουσική - ρυθμική νοημοσύνη
3. σωματική - κιναισθητική νοημοσύνη
4. συναισθηματική ή διαπροσωπική νοημοσύνη
5. ενδοπροσωπική νοημοσύνη
6. χωρική νοημοσύνη
7. φυσιογνωστική νοημοσύνη
8. λογική - μαθηματική νοημοσύνη

-Η γλωσσική ή λεκτική νοημοσύνη

Η γλωσσική ή λεκτική νοημοσύνη αφορά όλες τις λεκτικές ικανότητες του ανθρώπου και εδράζεται στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου. Εκδηλώνεται με την ευαισθησία στον προφορικό και στον γραπτό λόγο, με την ικανότητα εκμάθησης και ομιλίας διαφορετικών γλωσσών και τη χρήση της γλώσσας για την επίτευξη κάποιων στόχων. Τη νοημοσύνη αυτή τη διαθέτει ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο ρήτορας, κλπ. Σαφώς και με την αφήγηση των παραμυθιών καλλιεργείται αυτού του είδους η νοημοσύνη, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τον ποιητικό και συμβολικό λόγο των παραμυθιών, με τη φαινομενικά απλή και αλληγορική τους γλώσσα που είναι βαθιά ποιητική, όπως και ο προφορικός λόγος των παραμυθάδων αλλοτινών εποχών.

Πανσέληνος. "Αχ φεγγάρι μου γεμάτο"

Απόψε είναι η περίφημη και χιλιοτραγουδισμένη πανσέληνος, τ’ Αυγούστου το φεγγάρι! Και απόψε αξίζει κάθε τραγούδι για τη Σελήνη που βρίσκεται στο λεγόμενο "περίγειο" δηλαδή στην πιο κοντινή απόσταση από τη Γη.

Έτσι συμμετέχουμε και εμείς σ’ αυτή την ουράνια γιορτή με ένα επίκαιρο τραγούδι, που φέρει τον τίτλο: «Αχ φεγγάρι μου γεμάτο» σε μουσική και στίχους του Δημήτρη Τσιγάρα, από την υπέροχη φωνή της Μαριαλένας Γιάνναρου.

Άριστες εντυπώσεις από το πανηγύρι της Παναγίας Βαλτινού

Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια, γιορτάστηκε και φέτος το πανηγύρι, της Παναγίας "Κοίμηση της Θεοτόκου" στο Βαλτινό.

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες κατέκλεισαν το δάσος της Παναγίας την παραμονή καθώς και ανήμερα της εορτής συμμετέχοντας ολόκαρδα στο προσκύνημα της Μεγαλόχαρης.

Όλα εξελίχθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η διοργάνωση άψογη, η φιλοξενία θερμή και οι εντυπώσεις άριστες.

Παραθέτουμε παρακάτω ένα φωτορεπορτάζ από το εορταστικό κλίμα του Πανηγυριού.

Δεκαπενταύγουστος - Πανηγύρι στην Παναγία του Βαλτινού πριν από 106 χρόνια

Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» της 20ης Αυγούστου 1910 γίνεται αναφορά για το Πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, της Παναγίας του Βαλτινού. Το δημοσίευμα έχει ως εξής:

«ΕΟΡΤΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΒΑΛΤΣΙΝΟΥ

Κατά την ημέραν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εις πολλά Θεσσαλικά χωρία και αλλαχού, γίνονται πανηγύρεις και εορτιναί διασκεδάσεις.

Μεταξύ αυτών είνε και η Πανήγυρις του χωρίου Βαλτσινού.

Προσκυνηταί από τα Τρίκαλα και τα γειτνιάζοντα χωρία, προσέρχονται οικογενειακώς εις το εκκλησάκι του Βαλτσινού δια να προσκυνήσουν, εις τιμήν της μνήμης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Μετά το προσκύνημα οι πανηγυρισταί όλοι μαζί, παρακάθηνται εις γεύμα, υποκάτω από τον βαθύν ήσκιον των υψιτενών δένδρων – το εκκλησάκι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είνε εκτισμένονον αναμέσον πυκνού δασυλλίου, αποπνέοντος εκ των κόλπων του την υπήνεμον αύραν της δρόσου και το ηδύτατον μέθυ του αρώματος, το οποίον μόνον εις τα εκτακτώτατα και παρθένα τοπία, της απαραμίλλου Ελληνικής φύσεως συντυχαίνει κανείς – και την μαγείαν, η οποία καθρεπτίζεται εκ του κλεινού περιβάλλοντος, το οποίον σταλάζει μέσα εις την ψυχήν την υπέροχον γαλήνην, ασύλληπτον γαλήνην!

Το περιβάλλον δημιουργεί την ψυχήν – κατά την θεωρίαν του Σαιντ Ιλλαίρ.

Το γεύμα παρετέθη τη επιμελεία των επιτρόπων, οι οποίοι πάντοτε εξ εθίμου προετοιμάζουν τα απαιτούμενα δια τους προσκυνητάς.

Μετά το γεύμα επηκολούθησαν ωραία τραγούδια, και ο ενθουσιασμός και η χαρά έφθασε μέχρις εξιδανικεύσεως μεγαλείου!

***

Οι αδελφοί Σιμή εις τας Τρικαλινάς οικογενείας αι οποίαι μετέβησαν εις την πανήγυριν του Βαλτσινού, παρέθηκαν πλουσιότατον γεύμα, κατόπιν του οποίου οι συνδαιτημόνες παρεδόθησαν εις ήσυχον διασκέδασιν.

Ωραία τραγούδια και ευχαρίστησις απέριττος – σταθήτε – σας θέλω να σας έχω για πάντα!..

Οι αδελφοί Σιμή, δια της φιλοξενείας των καθυποχρέωσαν τους Τρικκαλινάς πανηγυριστάς, οι οποίοι τοις εκφράζουν τας απείρους ευχαριστίας των. ΤΖΙΤΖΙΚΙ»

Δωσίλογος η πολιτική της αγλωσσίας

Του Χρήστου Γιανναρά

Η ​​κοινή και κοινωνούμενη πείρα βεβαιώνει ότι η ανάπτυξη μιας χώρας, η ευζωία των πολιτών, είναι συνάρτηση όχι πρωτίστως του κατά κεφαλήν εισοδήματος αλλά πρωτίστως του επιπέδου ποιότητας της ζωής. Οτι η ποιότητα της ζωής είναι συνάρτηση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, όχι της καταναλωτικής ευχέρειας. Και δείχτης της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, σε όσες χιλιάδες χρόνια διαρκεί η ανθρώπινη Ιστορία, είναι η γλώσσα: η διεύρυνση των δυνατοτήτων (πλούτος του λεξιλογίου και εύκαμπτη όσο και διαυγής συντακτική δομή) της γλωσσικής εκφραστικής.

Κοινότοπες διαπιστώσεις, τετριμμένες. Αυτονόητες όσους αιώνες το πολιτισμικό «παράδειγμα» (ο κοινός τρόπος του βίου και η νοηματοδότησή του) δεν ήταν στεγανά ιστορικο-υλιστικό. Οσο δεν είχε ακόμα «παγκοσμιοποιηθεί» ο θρίαμβος του διδύμου Ανταμ Σμιθ-Καρλ Μαρξ, δηλαδή ο ολοκληρωτισμός του «Διαφωτισμού», ο πρωτογονισμός του ατομοκεντρισμού. Οι κοινωνίες που γέννησαν το εφιαλτικό δίπολο (τη μεταποίηση της συλλογικότητας ή σε «κολεκτίβα» ή σε «αγορά») είχαν θητεύσει για αιώνες στον θρησκευτικό ατομοκεντρισμό: της ατομικής «πίστης», της ατομικής «ηθικής», της ατομικής «σωτηρίας». Γι’ αυτό και είχαν προλάβει να γεννήσουν και «αντισώματα» στην εγωτική ιδιοτέλεια: θεσμικά χαλινάρια και κατεστημένες «νοο-τροπίες» που να τιθασεύουν (κάπως) την ενορμητική φιλαυτία, τη βουλιμική αρχομανία, τον ακόρεστο ναρκισσισμό: Γέννησαν τον ρωμαιοκαθολικό νομικισμό, την προτεσταντική Ηθική και, αργότερα, τους κώδικες (μάλλον ευχετήριους) κατασφάλισης των «ατομικών δικαιωμάτων».

Η γλωσσική εκφραστική αυτών των κοινωνιών, καταγωγικά διαμορφωμένη για να εξυπηρετεί «την χρείαν» (όχι την «πολιτικήν κοινωνίαν»), ελάχιστα επηρεάστηκε από την παγκοσμιοποίηση του Ιστορικού Υλισμού – τη διεθνοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τον ολοκληρωτισμό των «Αγορών». Συρρικνώθηκε η γλωσσική εκφραστική σε μία και μόνη, λατινο-γερμανικού μείγματος λαλιά, την αγγλική, που κάθε λαός του πλανήτη παραμορφώνει κατά το κέφι του την προφορά της, σώζοντας (παραδόξως) τη χρηστική της δυναμική.

Η ελληνική ήταν μια διεθνοποιημένη γλώσσα, «κοινή» στην ελληνο-ρωμαϊκή «οικουμένη», για πολλούς αιώνες. Κοινή σε ένα πολιτισμικό «παράδειγμα» κοινωνικοκεντρικό (τουλάχιστον στις στοχεύσεις του), στους αντίποδες του ατομοκεντρικού της μετα-ρωμαϊκής (βαρβαρικής τότε) Δύσης.

Το κοινωνιοκεντρικό «παράδειγμα» καταλύθηκε με τη συνδυασμένη δράση (το πάθος-μένος) Σταυροφόρων και Οθωμανών. Και, τέσσερις αιώνες μετά, η ελάχιστη χούφτα απελευθερωμένων Ελλήνων υποτάχθηκε στους όρους του «έθνους-κράτους» (που συμπύκνωνε τον τρόπο - πολιτισμό του ατομοκεντρικού «παραδείγματος»). Οι συνέπειες για την ελληνική γλώσσα ήταν μοιραίες: Για δυο ολόκληρους αιώνες οι Ελληνόφωνοι βιάζουμε τη γλώσσα μας να εξυπηρετήσει τις εντελώς αντίθετες ανάγκες, τις ατομοκεντρικές, από τις ανάγκες τις κοινωνιοκεντρικές που γέννησαν την ίδια και τον μοναδικό πραγματικά εκφραστικό της πλούτο.