Τα ζαρζανέτια στον ποταμό Ανάποδο

 

Τότε που οι άνθρωποι της γης, του μόχθου και της εργατιάς, έσπαζαν το ψωμί στο γόνα για να κολατσίσουν, με χέρια σκασμένα και τραχιά, γεμάτα κάλους, πρόσωπο χαραγμένο απ’ τις κακουχίες και τη βιοπάλη και βλέμμα κουρασμένο, μα καθαρό και φωτεινό. Τότε που είχαν ως προτεραιότητα να ζήσουν και να δημιουργήσουν ελεύθεροι στη γη όπου τους έλαχε, το μόνο που επιζητούσαν ήταν να ριζώσουν και να δημιουργήσουν στο χωριό τους, με πρωταρχική τους έγνοια, το μεροκάματο, την οικογένεια και τα παιδιά τους.

Τότε λοιπόν, στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στο Βαλτινό, με την εκβάθυνση και  διαπλάτυνση της κοίτης του Ανάποδου ποταμού (Παλιοπόταμος), έγινε και η αντιστήριξη των πρανών της όχθης με την κατασκευή ζαρζανετίων.   

Τα ζαρζανέτια (μέθοδος SERAZANETI) ή Συρμάτινα καλάθια χρησιμοποιούνται ευρέως ως πρακτική στην γενική Μηχανική, για την διευθέτηση ρεμάτων και για την αντιστήριξη των πρανών των όχθων. 

 Πρόκειται για τοιχία που είναι κατασκευασμένα από καλάθια γαλβανισμένου χάλυβα διπλής συστροφής γεμάτα με πέτρες.

Μετά την Εκβάθυνση και  διαπλάτυνση της κοίτης του ποταμού µε χρήση μηχανικού εξοπλισμού, κατασκευάστηκαν στις όχθες τα ανάλογα επιχώματα και πάνω σε αυτά τοποθετήθηκαν τα συρμάτινα καλάθια, τα οποία οι εργάτες τα γέμισαν με ποταμίσιες πέτρες. Για την κατασκευή, των ζαρζανετίων, χρειάστηκαν αρκετά εργατικά χέρια και αρκετός χρόνος για να τελειώσει το έργο. 

Έτσι πολλοί ήταν εκείνοι, άντρες και γυναίκες από το Βαλτινό, που συμμετείχαν και εργάστηκαν, υπό την καθοδήγηση των υπεύθυνων μηχανικών και τεχνιτών, σε αυτά τα έργα του ποταμού.  Οι εργάτες κουβαλούσαν και έκτιζαν τις πέτρες μέσα στα συρμάτινα καλάθια και δημιουργούσαν τοίχους αντιστήριξης των πρανών της όχθης.

Κάποιες φωτογραφίες έμειναν αδιάψευστοι μάρτυρες να θυμίζουν και να καταμαρτυρούν την κατασκευή αυτού του χρήσιμου έργου, καθώς:

«Οι δρόμοι της εργατιάς,
Πετούνε σπίθες φωτιάς,
Όπως σε κάθε καιρό,
Το μεροκάματο σκληρό».