Η Βόλτα του Βαλτινού (Περασμένες αξέχαστες εποχές)!

Αναβιώνοντας την τοπιογραφία αλλά και την ηθογραφία της γενέτειρά μας, μπορεί κανείς να εκθέσει στην ειδυλλιακή ομορφιά των εικόνων το ίχνος μιας ασίγαστης νοσταλγίας.

Η ζωή στο χωριό έχει πολλές κρυφές ομορφιές. Εκεί, ανθοβολεί μια φύση ευδαίμων.

Ουράνια τόξα αιωρούνται πάνω από αστραπόβολα ποτάμια, πεδιάδες λαμποκοπούν κάτω από τον ήλιο, περιφέρειες κατάφυτες με πλατάνια κατρακυλούν προς το νερό, μαντριά ασπρίζουν στην πρασινάδα των λιβαδιών, πουλιά φτεροκοπούν κελαηδώντας προς το σούρουπο, σπαρτά γέρνουν κατάφορτα στο φύσημα του ανέμου, ξωκλήσια προβάλλουν την ιερότητα σε αλσάκια.

Μα πάνω απ’ όλα αυτά είναι οι άνθρωποι με τις συνήθειές τους, με τα ήθη και έθιμα με τον πολιτισμό τους, με τις μνήμες. Μνήμες που μας βοηθούν να τις ανασύρουμε οι παλιές φωτογραφίες. Επί του προκειμένου, εδώ θα θυμηθούμε το σεργιάνι, τη Βόλτα.

Παλαιότερα, κάθε Κυριακή, τα καλοκαιρινά απογεύματα μέχρι αργά το βράδυ, ο δρόμος, η «Δημοσιά» του Βαλτινού, γέμιζε από κόσμο, κυρίως αγόρια και κορίτσια, που έβγαιναν για να κάνουν τη βόλτα τους.

Αυτή η βόλτα, που γίνονταν κατά τις δεκαετίες του ΄70 και ΄80, είχε γίνει σχεδόν θεσμός για το Βαλτινό και ήταν τόσο ξακουστή, που την επισκέπτονταν, από όλα τα γύρω τα χωριά, οι νέοι για να διασκεδάσουν.

Με τα ποδήλατα, τα μηχανάκια, τα τρακτέρ και κάπου - κάπου κανένα αυτοκίνητο έφθαναν οι νέοι από τα γύρω τα χωριά, κάθε Κυριακή για τη βόλτα στο Βαλτινό. Έρχονταν από την Παπαράντζα, το Διαλεχτό, το Μέλιγο, τον Ασπρόβαλτο, την Τσιάρα, την Πηγή και από άλλα χωριά.

Η «βόλτα», (το σεργιάνι), ξεκινούσε από τη «Γελαδαριά», από το περίπτερο του «Σπύρου Παπακώστα», και έφτανε μέχρι το σπίτι του Παντελή Κλιάκου.

Το πήγαινε - έλα άρχιζε κατά τις 7 ώρα το απόγευμα και διαρκούσε μέχρι τις 12 ώρα περίπου το βράδυ.

Γέμιζε η δημοσιά με νέο κόσμο. Αγόρια και κορίτσια ντυμένα με τα καλά τους, παρέες - παρέες σεργιανούσαν συζητώντας, καλαμπουρίζοντας και φλερτάροντας μεταξύ τους.

Ήταν παράλληλα και μια ευκαιρία να γίνει το «νυφοδιάλεγμα» μεταξύ των νέων και ταυτόχρονα μια ευκαιρία να διασκεδάσουν και να ξεδώσουν ανέξοδα οι άνθρωποι.

Ένα «Φελινικό» σκηνικό, από άνδρες και γυναίκες, παρέες – παρέες, να πηγαινωέρχονται στον κεντρικό δρόμο του χωριού και να συζητούν και να γνωρίζονται μεταξύ τους.

Εκεί έβλεπες τις κοπέλες με τον καλλωπισμό τους, να περπατάνε αγκαζέ, όμορφες κορμοστασιές με ωραία λιτά, φορέματα, με τις τσάντες της εποχής και με περιποιημένη την κόμμωση να χαμογελάνε και να κρυφοκοιτάζονται με τα αγόρια.

Τα αγόρια πάλι, με τις αλυσίδες στα χέρια, τα τσιγάρα και τα σπίρτα, ντυμένα κι αυτά όμορφα και ντελικάτα, έριχναν τα κλεφτά βλέμματα στα κορίτσια, γεμάτα υπόσχεση.

Καμιά φορά τα αγόρια όταν πλησίαζαν προς τα κορίτσια, από την αντίθετη φορά, έκλειναν το μάτι, τις έκαναν «ματιά», ή τις χτύπαγαν με τον αγκώνα τους, διακριτικά αλλά συνθηματικά, επιδεικνύοντας έτσι την επιθυμία και το ενδιαφέρον τους για γνωριμία ή για τη δημιουργία σχέσης.

Άλλες φορές πάλι το φλέρτ γίνονταν με διάφορα χαρτάκια σημειώματα που έδιναν τα αγόρια στις κοπέλες διακριτικά να τα διαβάσουν. Πολλές φορές κάποιος ξάδερφος έπαιζε το ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα σε δυο νέους που φλερτάρανε και έτσι βοηθούσε την κατάσταση και τους έφερνε σε επαφή.

Δεν έλλειπαν βέβαια οι μικρό παρεξηγήσεις και οι τσακωμοί από τους συγγενείς που θίγονταν η τιμή και η υπόληψή τους, από τα διάφορα πειράγματα.

Πάντως είναι γεγονός πως, πολλοί γάμοι έγιναν με τόπο γνωριμίας τη «Βόλτα» και πολλά ζευγάρια που έχουν ως αφετηρία της σχέσης τους, την εποχή εκείνη, έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνο το ξέγνοιαστο και νεανικό πήγαινε - έλα.

Οι ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού κάθονταν στις αυλές των παρακείμενων σπιτιών και παρακολουθούσαν τη βόλτα κουτσομπολεύοντας πότε τον έναν, πότε τον άλλον.

Άλλοι πάλι, κάθονταν στα παρακείμενα μαγαζιά της εποχής, στον Μπαντόλια, στον Σταμούλη, στον Καστρακίδα, στον Τσιατσιάβα, έπιναν, έτρωγαν και παρακολουθούσαν τη βόλτα ακούγοντας τα τραγούδια που έβαζαν στα τζουκ μπόξ.

Έτσι σιγά - σιγά και αργά το βράδυ άρχιζε να αραιώνει ο κόσμος και να τελειώνει η βόλτα, περιμένοντας την επόμενη φορά, για να ξεκινήσει ή να συνεχιστεί κάποιο φλέρτ.

Όμορφες, αξέχαστες, νοσταλγικές στιγμές, από τη ζωή στο χωριό μας, που περισώθηκαν σε κάποιες παλιές αναμνηστικές φωτογραφίες!