Γυναίκες του περασμένου αιώνα. Γυναίκες του Βαλτινού

Τις γυναίκες αυτές τις ξέρω καλά. Γυναίκες του κάμπου - εκεί μεγάλωσα και εγώ - γυναίκες άξιες θαυμασμού. Στην αρχή δίστασα να τις προσεγγίσω από σεβασμό, και ίσως δεν ήθελα να βγάλω προς τα έξω τα κρυφά - φανερά μυστικά τους.
Όμως αυτές οι εικόνες, αυτές οι μορφές βρέθηκαν μπροστά μου, ή βρέθηκα μπροστά τους και ήρθαν κι αντάμωσαν με τις παιδικές μου μνήμες.

Έτσι γεννήθηκαν ένα σωρό ιστορίες. Η Αλέξω, η Ανθή, η Βασιλική, η Στεργιάνω, η Μαρίνα, η Δέσπω, η Πανάγιω, η Καλλιόπη…, ονόματα και μορφές που διαβάζοντας τα, απροσδόκητα συντίθεται ένας ύμνος για τις γυναίκες όλου του κόσμου.

Σήμερα δυστυχώς, αυτές οι γυναίκες δεν υπάρχουν στη ζωή και γι’ αυτό έχουν ορφανέψει τα χειμωνιάτικα παραμύθια.
Η μνήμη τους όμως θα μπορούσε να δώσει την αφορμή για τη δημιουργία ενός ταξιδιού. Ένα ταξίδι της ψυχής τους, που ίσως να μην έγινε ποτέ, αλλά που πάντα υπήρχε σαν σπόρος μέσα στο χρόνο. 

Κι άξαφνα, ξεφύτρωσε και ενέπνευσε τον ποιητή να υμνολογήσει τη φύση τους: «Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως, πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας, κι όταν σε πήρε το φιλί Γυναίκα»!