Του χιονιού

Με την ευκαιρία της χιονόπτωσης κάποιοι στίχοι του ποιητή Ηλία Κεφάλα από την συλλογή του  "Λέξεις από φύλλα και νερά", Αιγαίον, Λευκωσία, 2012.

Κίτρινα φύλλα κατεβαίνουν στὸ ποτάμι. Ἐπιστολὲς
τοῦ νυσταγμένου δάσους.
**
Σ᾽ ἄκουσα κοτσυφάκο. Ἕνα λεπτό, νὰ πάρω
τὸ καπέλο μου.
**
Ἀκοῦστε τὴν φλύαρη σόμπα. Σὲ λίγο ἡ στάχτη της
θὰ τὴν ἀποστομώσει.
**
Ὁ ἄνεμος δὲν ξέρει οὔτε τί ἔχασε, οὔτε ποῦ. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ
ψάχνει παντοῦ.
**
Ὤ παγωμένο ρόπτρο. Ὅλη τὴ μνήμη μου τὴν πάγωσες.
**
Τί πνίγεστε στὰ χρώματα; Ἀφοῦ θὰ σᾶς παντρέψω μὲ τὸ χιόνι,
λέει τὸ βουνὸ στὰ δέντρα.
**
Μὴ μὲ πληγὠνετε μὲ χρώματα, μόνο τὸ ἄσπρο ξέρω,
παρακαλάει ὁ γέρο-Χειμώνας.
**
Χειμωνιάτικη πάχνη. Κι η λεύκα κλείνει λοξὰ τὰ μάτια της
μήπως καὶ δεῖ λίγο μακρύτερα.
**
Χιονίζει σ᾽ ὅλες τὶς λέξεις σου. Μὰ πιὸ πολὺ χιονίζει
στὴν τελεία. Θὰ τὴ σβήσεις;
**
Χειμώνας. Σφύριγμα στὴ χαραματιά. Ρίγος
στὰ κόκαλα. Θὰ θυμηθεῖς;
**
Μὴ φεύγεις, εἶπε ἡ φωτιά. Θέλω τὴ συντροφιά σου
μέχρι ν᾽ ἀναθαρρήσω.
**
Βουβὸς χειμώνας. Ὦ φλύαρες άκροποτάμιες λεῦκες
καὶ πλάτανοι τοῦ Πηνειοῦ, ξυπνῆστε πιά.
**
Πρωὶ καὶ παγετὸς καὶ "τρί-τρὶ", "τριγλὶ" καὶ "τσὶρπ"
στὸ χιόνι. Γιατὶ εἶπα τὸν χειμώνα σιωπηλό;
**
Ἀκόμα καὶ ὁ σκαμμένος δρόμος
φαίνεται ἀποπερατωμένος μὲ τὸ χιόνι.
**
Θρηνεῖ τῆς μοίρας τὰ παράξενα
ὁ ἀλμπίνος φωσφοροῦχος κότσυφας.