Τα πλατάνια του Βαλτινού

Τα πλατάνια είναι μεγάλα φυλλοβόλα δέντρα, με ύψος που κυμαίνεται από 30 έως 50 μέτρα και φύονται συνήθως στις όχθες των ποταμών και γενικά σε υγρότοπους. Μπορούν όμως να επιβιώσουν και στην ξηρασία.

Είναι πολλά και μεγάλα τα πλατάνια που βρίσκονται και στο Βαλτινό.

Δέντρα ψηλά και πλούσια, δασύφυλλα, σκιερά και ζωογόνα.

Δέντρα μεγάλα και μακρόβια, που μπορεί να ζήσουν χιλιάδες χρόνια.

Δέντρα θαλερά με τις ρίζες τους να απλώνονται βαθιά στα υγρά λαγούμια της Βαλτινιώτικης γης, σαν ξέπλεκα μαλλιά, που σχηματίζουν ακροδάχτυλα και τεντώνονται για να βρουν τα υπόγεια νερά του Βαλτινού.

Να βρούνε τα ζωογόνα νερά που τρέχουν κάτω από το χωριό και ξεδιψάνε τα δέντρα.

Δεν είναι τυχαίο που πολλές τοποθεσίες του χωριού, οφείλουν το τοπωνύμιό τους στο δέντρο αυτό, όπως Πλατάνια, Πλατανάκια, Πλάτανος του Μέκου και άλλα.

Βέβαια, τα πλατάνια, λόγω του ότι είναι σκιερά δέντρα αποτελούν και σημεία συγκέντρωσης των ανθρώπων, σε πάρα πολλά ελληνικά χωριά.

Τα συναντάμε σε πολλές κεντρικές πλατείες των χωριών, στα καφενεία, εκεί όπου τους καλοκαιρινούς μήνες οι κάτοικοι απολαμβάνουν την πλούσια σκιά τους.

Στο καφενείο του Μάμαλη δεσπόζει αγέρωχος και σκιερός ο δασύφυλλος πλάτανος, κάτω από τον οποίο πίνουν το καφεδάκι, ή το τσιπουράκι, ή παίζουν το χαρτάκι τους οι θαμώνες του.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Πλάτανος ήταν αδερφή δύο πελώριων γιγάντων, των Αλωαδών, και κόρη του Ποσειδώνα. Αγαπούσε πολύ τους δύο αδερφούς της η μυθική πλάτανος, και όταν εκείνοι πέθαναν νέοι, αυτή από τη θλίψη της μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο δέντρο, στον Πλάτανο.
Επίσης ο Δίας και η Ήρα παντρεύτηκαν κάτω από ένα πλάτανο κοντά στη Κνωσσό.

Ενώ η δημοτική μουσική παράδοση μας κληροδότησε ένα πανέμορφο τραγούδι, που αναφέρεται στον πλάτανο.

Ο πλάτανος