Πάσχα των Ελλήνων - Από το Βαλτινό μέχρι τα πέρατα του κόσμου

Όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις πόλεις και τα χωριά, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά μας, όπως επίσης στις χώρες της διασποράς, υποδέχονται το Άγιο Πάσχα, αυτή τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης και του ελληνισμού.
Πάσχα των Ελλήνων. Από το Βαλτινό μέχρι τα πέρατα του κόσμου.
Πάσχα της αγάπης, της συναδέλφωσης, της χαράς και της προσμονής.
Πάσχα του οικουμενικού ελληνισμού. Πάσχα της ανάστασης των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο φωτεινό μέλλον του έθνους των Ελλήνων, όπου κι αν αυτό βρίσκεται. Μέσα στα γεωγραφικά όρια της χώρας ή στη διασπορά, όπου ζει και μεγαλουργεί η άλλη Ελλάδα της ομογένειας. 

Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι απόδημοι Έλληνες, μαζί με τους υπόλοιπους χριστιανούς, τιμούν ευλαβικά και πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη και την πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή της χριστιανοσύνης, η οποία τόσο πολύ έχει δεθεί με τον ελληνισμό. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο λαμπρές εκδηλώσεις για το Πάσχα, από οπουδήποτε αλλού, τελούνται στην Ελλάδα. Ίσως γιατί σε τούτο τον τόπο, η Ανάσταση είναι συνυφασμένη περισσότερο με την έννοια της Ελευθερίας και τη φλόγα της γνώσης.
Καλή Ανάσταση!

Απεβίωσε η Χρυσούλα Παζαρά Συζ. Ιωάννη

Απεβίωσε η Χρυσούλα Παζαρά σύζυγος του Ιωάννη, την Πέμπτη 28 Απριλίου 2016, σε ηλικία 99 ετών. 
Η Χρυσούλα Παζαρά γεννήθηκε το 1917 στην Αύρα (Κόπρινα) Καλαμπάκας. Παντρεύτηκε με τον Ιωάννη Παζαρά και απόχτησαν τέσσερα παιδιά: Την Φανή, την Σπυριδούλα, την Σταυρούλα και τον Νίκο.

Απεβίωσε ο Πασχάλης Κράβαρης του Ευαγγέλου

Απεβίωσε την Τρίτη 26 Απριλίου 2016, ο συγχωριανός μας Πασχάλης Κράβαρης του Ευαγγέλου και της Κωνσταντινιάς, σε ηλικία 50 ετών. Ο Πασχάλης Κράβαρης γεννήθηκε το 1966 στο Βαλτινό και ήταν άγαμος.

Παλιότερα στην εφημερίδα μας είχαμε γράψει για τον αδικοχαμένο Πασχάλη...

Σπαράγματα ενός εξαφανισμένου παρελθόντος

Αν κάνεις μια βόλτα μέσα στην πόλη των Τρικάλων και εστιάσεις την προσοχή σου σε παλιά κτίρια, διαπιστώνεις την ύπαρξη αρκετών αντιπροσωπευτικών δειγμάτων μιας άλλης εποχής, μιας άλλης κλίμακας, μιας άλλης αισθητικής.

Μικρά κομψοτεχνήματα, αλλά και απλά φτωχικά οικήματα μιας περασμένης εποχής, που το καθένα μας αφηγείται την ιστορία του και όλα μαζί την ιστορία της πόλης μας, που λίγοι ακούμε και ακόμα λιγότεροι κατανοούμε.

Παράλληλα όμως, διαπιστώνεις και την υποβαθμισμένη υλική φθορά, την εγκατάλειψη και γενικότερα τον παρακμιακό κτιριακό ιστό της πόλης.

Περιθωριοποιημένες εγκαταστάσεις, παρατημένα κουφάρια, διατηρητέα υπό κατάρρευση, σπασμένα κουφώματα, μισογκρεμισμένα τμήματα της οροφής, κλεμμένα κιγκλιδώματα, ξεχαρβαλωμένες πλάκες, γκράφιτι, απομεινάρια ξεραμένων δέντρων, και δίπλα σωρεία σκουπιδιών και έντονη δυσοσμία.

Παλεύοντας τη ρωγμή του χρόνου, τη φθορά της πόλης, την αδιαφορία των ανθρώπων και ενίοτε την έκφρασή τους, τη φυσική τους ανάγκη ή και τον αποτροπιασμό και την εκδίκησή τους, στέκουν και αυτά εκεί. Εγκαταλελειμμένα, χωρίς την πιθανότητα δημιουργίας συνθηκών συντήρησης, ανανέωσης και πρότασης για το μέλλον.

Σπαράγματα ενός εξαφανισμένου παρελθόντος που αρνούνται να παραδοθούν στην μοίρα τους.

Μια φωτογραφική αποτύπωση, όσων από αυτά έπεσαν στην αντίληψή μας και κέντρισαν το ενδιαφέρον μας, ως σπαράγματα ενός κόσμου που μας αποχαιρετάει σιγά - σιγά, βοηθάει στην καταγραφή, στην ανάδειξη και στη διάσωση της συλλογικής μνήμης, μετατρέποντας την αναπόληση σε αναβίωση λησμονημένων αισθήσεων.

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί διεθνώς από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, αφιερωμένη σε δύο μεγάλους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας που «έφυγαν» την ίδια ημέρα (23 Απριλίου 1616) από τη ζωή, τους Ουίλιαμ Σαίξπηρ και Μιγκέλ ντε Θερβάντες. 
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 400 χρόνων, η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου, με τη συνεργασία της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ - Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φιλοδοξεί να καθιερώσει και στην Ελλάδα την 23η Απριλίου ως Ημέρα Βιβλίου.
Με κεντρικό μήνυμα «διαβάζω & αλλάζω», ξεκινώντας από την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου) και με κορύφωση την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, οργανώνονται εκδηλώσεις όλο τον Απρίλιο για το βιβλίο και την προώθηση της ανάγνωσης, με σκοπό όχι μόνο να δημιουργηθούν νέοι, αλλά και να κινητοποιηθούν οι παλιοί αναγνώστες, και όλοι μαζί να οδηγηθούν στα βιβλιοπωλεία και στις βιβλιοθήκες όπου ζει και αναπνέει το βιβλίο.

Ο κήπος της καρδιάς

Θα πάρω χώμα και νερό

και θάρθω πριν χαράξει,

για να φυτέψω τ’ όνειρο,

αυτό που σού χα τάξει.

Κι αν με βρει το μεσημέρι,

μες στον κήπο της καρδιάς,

θα ξαπλώσω στο λημέρι,

εκεί, στον ίσκιο της ροδιάς.

Μου φέρνουν άνθη τα πουλιά,

Πρωτομαγιά κοντεύει,

στεφάνι πλέκω στα μαλλιά

κι ο ήλιος το ζηλεύει.

Κι αν σε βρει το μεσημέρι,

μες στον κήπο της καρδιάς

δροσερά φυσάει τ’ αγέρι,

εκεί, στον ίσκιο της ροδιάς.

Παίζουν λαγούτα και βιολιά,

ο κόσμος μέλι στάζει,

στέλνω κρυφά χίλια φιλιά

η αγάπη μου γιορτάζει.

Κι αν μας βρει το μεσημέρι,

εκεί, στον κήπο της καρδιάς

την αγάπη θα μας φέρει,

δώρο, ο μήνας της σοδειάς.

Δημήτρης Τσιγάρας

Η Καραγκούνικη φορεσιά από τον Λαογραφικό Σύλλογο «ΟΙ ΘΕΡΙΣΤΑΔΕΣ»

Η φορεσιά παρουσιάζεται σε όλες τις μορφές λειτουργίας της ανάλογα με την ηλικία των φορέων της και τις περιστάσεις χρήσης της.

Η Καραγκούνικη φορεσιά  στο νομό Τρικάλων παρουσιάζει μεγάλο πλούτο και συγκερασμό στοιχείων σε μια ποικιλία μεγαλύτερη από εκείνη του νομού Καρδίτσας, που δημιουργεί περισσότερες επί μέρους ενδυματολογικές ομάδες οικισμών με ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά.

Αυτό  οφείλεται στη γεωγραφική θέση  της περιοχής, δεδομένου ότι από παλαιοτάτων χρόνων αποτελεί πέρασμα για τα καραβάνια των εμπόρων που μετέφεραν πρώτες ύλες και πολύτιμα είδη από την Ευρώπη. Έφταναν στα Γιάννενα  και από κει στις υπόλοιπες Θεσσαλικές πόλεις μέσω των Τρικάλων. Άλλωστε η Τρίκκη υπήρξε επί αιώνες πρωτεύουσα της Θεσσαλίας (από την αρχαιότητα μέχρι και την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού) και αποτελούσε ονομαστό κέντρο διακίνησης πνευματικών και υλικών στοιχείων.

Η αίγλη και ωραιότητα της Καραγκούνικης φορεσιάς των Τρικάλων δεν ξεφεύγει και από την αντίληψη των ουδέτερων επισκεπτών της περιοχής, όπως και ξένων περιηγητών οι οποίοι αναφέρονται σ’ αυτή με περίσσιο θαυμασμό.  Το ουδέτερο μάτι του ξένου τοπιογράφου Edward Lear που επισκέφτηκε τη Θεσσαλία από τις 15 μέχρι τις 26 Μαΐου 1849 και διερχόμενος τη διαδρομή από τα Τρίκαλα προς το χωριό Νομή, τόσο κατά την κάθοδο όσο και κατά την επάνοδό του, που τυχαία απολαμβάνει σε ένα Καραγκούνικο γάμο, παρατηρεί τις Καραγκούνες και περιγράφει την πολύχρωμη φορεσιά τους, χαρακτηρίζοντας αυτές ως τις ωραιότερες γυναίκες στην Ελλάδα.

Ο λόρδος

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ΄ το χωριό μας.

Ως πατριώτης φίλοι μου κι ως Βαλτσινιώτης βέρος

ακούστε το παράπονο για τούτο εδώ το μέρος.

Κοιτάξτε με πως ντύθηκα… εφόρεσα γραβάτα

για να τα πω ελεύθερα, αντρίκια και σταράτα.

Πήρα και στιλ ανάλογο, κορδώθηκα σαν λόρδος

και παραλίγο έλειψε να φύγει κι ένας πόρδος

Για δέστε πως κατάντησαν την έρμη την Ελλάδα,

από το θρόνο των θεών τη ΄ρίξαν στον καιάδα.

Τα φαντς κι οι τοκογλύφοι μας, οι ξένοι κι οι εταίροι

αφού μας καλομάθανε τώρα μας βάζουν χέρι.

Με τα δικά τους δανικά, με τις δικές μας πλάτες

μας μάθανε στο Βαλτινό να βάζουμε γραβάτες.

Και πάνω που συνήθεια μας έγιναν τα λούσα

ήρθανε και μας κούρεψαν την ευρωμακρομαλλούσα.

Μας στέρησαν τα όνειρα, μας πάνε πίσω χρόνια,

μας καταστρέφουν τη ζωή του κόσμου τα τελώνια.

Μα που θα πάει… έρχονται και οι καιροί γυρνάνε

πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι.

Ανοιξιάτικο πάρτι από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Βαλτινού

Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού «Παναγία η Βαλτινιώτισσα», για να υποδεχθεί την Άνοιξη με χαρά, τραγούδι και χορό, όπως άλλωστε αρμόζει με τα ήθη και έθιμα, διοργανώνει για όλα τα μέλη του, αλλά και για το κοινό ανοιξιάτικο πάρτυ.

Το πάρτυ θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 9 Απριλίου 2016, στο café «ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΝΟ» στο Βαλτινό.
Ώρα προσέλευσης 9 μ.μ
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Τρία καλά είναι στον ντουνιά

Τραγούδια του τόπου μας, παραδοσιακά τραγούδια από την φωνή της κ. Ντίνας Ανδρέου – Βότσιου.

Η Ντίνα Ανδρέου – Βότσιου, από το Βαλτινό, μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της, το παραδοσιακό τραγούδι «Τρία καλά είναι στον ντουνιά ».

Τρία καλά είναι στον ντουνιά
Ωρέ! Τρία καλά είναι στον ντουνιά και στον απάνω κόσμο
Ωρέ! Η νιότη και η λεβεντιά και το καλό κορίτσι
Ωρέ! Τ΄ ακούτε εσείς ανύπαντροι και σεις καλοί λεβέντες
Ωρέ! Λεφτά να μη ζητήσετε και βιός μη λιμπιστείτε.

«Σιωπηλός Μάρτυρας»

Του Σταύρου Φαλαγκάρα

Παρακολούθησα πρόσφατα σε πρώτη προβολή, στο 18 φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 70λεπτο ντοκιμαντέρ «Σιωπηλός Μάρτυρας», του οποίου δυο εκ των βασικών δημιουργών,  είναι συντοπίτες. Ο γνωστός σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου, Δημήτρης Κουτσιαμπασιάκος και η  νεαρή σεναριογράφος, Γλυκερία Πατραμάνη.
Δεν διεκδικώ ρόλο κριτικού κινηματογράφου ούτε  έχω την  πρόθεση και  την ικανότητα να κάνω κριτική αποτίμηση της ταινίας. Υπάρχουν ειδικότεροι από μένα στο χώρο αυτό. Ως απλός θεατής με αυτό μου το σημείωμα, εκφράζω απ’ τη μια μεριά δημόσια τους επαίνους για τους  συντελεστές του έργου: Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο σκηνοθέτη, Γλυκερία Πατραμάνη έρευνα-σενάριο, Χάρη Φάρρο διεθυντή φωτογραφίας, Χρήστο Γιαννακόπουλο μοντάζ-σχεδιασμός ήχου και  Βαγγέλη Φάμπα μουσική-μίξη ήχου. Και απ’ την άλλη, εκδηλώνω ειλικρινή ικανοποίηση για μια σπουδαία κινηματογραφική δημιουργία, που αναφέρεται στις παλιές φυλακές και  αξίζει να προσεχθεί ως ιδιαίτερο πνευματικό και πολιτιστικό γεγονός, που αφορά πρωτίστως την  πόλη μας και την ιστορία της. Και σήμερα,  στο καιρό της παρακμής,  του ευτελούς  και φτηνού θεάματος και ακροάματος, πιστεύω ταινίες όπως η προαναφερόμενη, πρέπει να έχουν εξέχουσα θέση στις οθόνες των κινηματογράφων.

Ο «Σιωπηλός Μάρτυρας»,  είναι μια αφήγηση ιστορικής μνήμης της πόλης μας, ανασύνθεση του παρελθόντος των φυλακών, ως τόπος έκτισης ποινών και στέρησης ελευθερίας, για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους, πάνω από 110 χρόνια, αναπόσπαστο κομμάτι της τρικαλινής κοινωνίας και ιστορίας. Είναι σίγουρα, ένα επιμορφωτικό μάθημα τοπικής κι όχι μόνο ιστορίας.
Ο Κώστας Σαμαράς, ποινικός κρατούμενος,  ο Αλκιβιάδης Ζαμπακάς και ο Θανάσης Αθανασίου, πολιτικοί κρατούμενοι, ο Γιάννης Αγκούμης τέως δεσμοφύλακας, ο Βασίλειος Ντάφος πρώην διευθυντής της φυλακής, η Έφη Χατζημάνου εκπαιδευτικός, διευθύντρια του ΣΔΕ Φυλακών, και η  Μαρούλα Κλιάφα, συγγραφέας και ιστορικός, στα ιστορικά στοιχεία της οποίας στηρίχτηκε και η έρευνα της σεναριογράφου, είναι οι  πρωταγωνιστές και ζωντανοί μάρτυρες, που κατορθώνουν ο καθένας με τον τρόπο, το  ήθος, το ύφος του και με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη, να μεταφέρουν τους θεατές στον κόσμο της φυλακής και της ιστορικής μνήμης.

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε η ΙΒΒΥ, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.

Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.

Ο Σύλλογος Βιβλιοπωλών Νομού Τρικάλων, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου -2 Απριλίου- δίνει την δυνατότητα στους Τρικαλινούς αναγνώστες να αγοράσουν τα λογοτεχνικά τους βιβλία με έκπτωση 15%.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Π Ο Ι Η Σ Η & Μ Ε Λ Ω Δ Ι Α

Μια ξεχωριστή βραδιά με ποίηση και μελωδία οργανώνουν και θα πραγματοποιήσουν την Κυριακή, 3 Απριλίου 2016, στις 7.30 μ.μ. στο «Art Café Σουίτα», Στρ. Σαράφη 18, στα Τρίκαλα, οι συντοπίτες μας: Δημήτρης Τσιγάρας και Πόπη Μπαλαμώτη – Σπιτά.

Πρόκειται για την παρουσίαση μελοποιημένων, από τον Δημήτρη Τσιγάρα, ποιημάτων της Πόπης Μπαλαμώτη – Σπιτά, από τη βραβευμένη ποιητική συλλογή της « Κ α λ η μ έ ρ α   Ή λ ι ε ».

Τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν οι μουσικοί: Παναγιώτης Μαγκλάρας, Λιάνα Μήνια και Γιάννης Τρικόπουλος, ενώ το πρόγραμμα θα συντονίσει ο Βαγγέλης Κρικώνης.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ελληνική Τράπεζα Σπόρων: Ένας ανεκμετάλλευτος θησαυρός

Οι σπόροι της τόσο πλούσιας ελληνικής γης σε μια τράπεζα που παλεύει με νύχια και δόντια να μείνει όρθια και να μπορέσει κάποτε να εγγυηθεί την παράδοση του πολύτιμου υλικού της στις μελλοντικές γενιές.

Πριν δυο χρόνια, στενός οικογενειακός φίλος αναζητά ελληνικά φυτά ντομάτας για να τα φυτέψει στον μικρό κήπο του εξοχικού του. Στα φυτώρια που πήγε εντός της Αττικής του λένε πως είναι δύσκολο να βρεθούν και με το που έρχονται, εξαφανίζονται αμέσως. Ό, τι πήρε, έβγαλε ντομάτες αλλά αυτές δεν μύριζαν σαν ντομάτες, ούτε είχαν γεύση ντομάτας…. Την επόμενη χρονιά με παρακαλά να του φέρω φυτά ντομάτας από το χωριό. Πράγματι, έτσι και έγινε. «Αυτό το καλοκαίρι φάγαμε πραγματικές ντομάτες» μου έλεγε. Τι τρώμε, λοιπόν; Είμαστε από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο από πλευράς βιοποικιλότητας και όμως, φαίνεται πως τελικά είναι δύσκολο να βρει κανείς σήμερα στην Ελλάδα ελληνικά φυτά, δηλαδή φυτά που προέκυψαν από σπόρους μοναδικών φυτών της ελληνικής γης για να τα καλλιεργήσει. Και ενώ υπάρχει η Ελληνική Τράπεζα Γενετικού Υλικού, ο μοναδικός επίσημος φορέας συλλογής και διατήρησης των σπόρων όλων των ελληνικών φυτικών ειδών –ακόμα και εκείνων που δεν καλλιεργούνται πια- ο οποίος συστάθηκε το 1981, από τότε καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έδειξε πραγματική διάθεση αξιοποίησης αυτού του τόσο πολύτιμου υλικού της.

Πολύτιμου από κάθε πλευρά, μιας και η Ελλάδα αποτελεί το κέντρο καταγωγής των περισσότερων ποικιλιών των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Με άλλα λόγια, από την χώρα μας ξεκίνησαν και εξαπλώθηκαν χιλιάδες ποικιλίες και η διεθνής κοινότητα την έχει αναγνωρίσει ως σημαντικό κρίκο στην παγκόσμια προσπάθεια για γεωργική βελτίωση, εξαιτίας αυτού του γενετικού πλούτου.

Οι παλιές πέτρινες αυλόπορτες των Τρικάλων

Ένα από τα χαρακτηριστικά και άμεσα αναγνωρίσιμο στοιχείο, της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των παλιών Τρικαλινών σπιτιών αποτελούσε και η αυλόπορτα.
Κάθε αυλόπορτα ήταν ένα έργο τέχνης από μόνη της, ωστόσο, πάντα οι νοικοκύρηδες, προσθέτανε κάποια διακοσμητικά στοιχεία παραπάνω, για να αποδώσουν τον δικό τους χαρακτήρα.
Επιβλητικές, καλαίσθητες, με εντυπωσιακά, περίτεχνα σχέδια, έδιναν άλλοτε την αίσθηση της αρχοντιάς και της δύναμης του πλούτου. 

Στιβαρές κολώνες κτισμένες με αγκωνάρια ή με τούβλα, πάνω στις οποίες, στερέωναν, με τους ειδικούς συνδέσμους, την κάσα της μεταλλικής πόρτας.
Τα φύλλα της μεταλλικής πόρτας διακοσμημένα με περίτεχνα, γεωμετρικά σχέδια από στραντζαριστό μέταλλο, έδιναν στην καθεμιά τους τον μοναδικό χαρακτήρα.
Έτσι αλλού υπήρχαν περίτεχνα στραντζαριστά σχέδια, όπως λογχοειδείς ράβδοι, ρομβοειδή, τριγωνικά, κυκλικά σχήματα και αλλού γιρλάντες με αντικριστά μισοφέγγαρα, και ελλειψοειδές συνθέσεις. 
Συνθετικό στοιχείο της αυλόπορτας ο μαντρότοιχος, που συνήθως ήταν κτισμένος με πέτρα, είχε ύψος ένα μέτρο και έφερε κιγκλιδώματα. 

Σήμερα απέμειναν ελάχιστες, από αυτές τις αυλόπορτες, με φανερά επάνω τους τα σημάδια της φθοράς του χρόνου.
Σπαράγματα ενός εξαφανισμένου παρελθόντος που αρνούνται να παραδοθούν στην μοίρα τους.
Πόσοι και πόσοι διάβηκαν το κατώφλι της αυλόπορτάς τους!!!
Κι εκεί ανταμώνουν οι ιστορίες.
Αν μια αυλόπορτα ήταν σε θέση να αφηγηθεί την ιστορία της πόλης, τι άραγε θα έλεγε; Σε ποια γεγονότα θα εστίαζε;

Με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας επιχειρήσαμε μια καταγραφή του αισθήματος του άστεως και αποτυπώσαμε μερικές από αυτές τις εναπομείναντες πόρτες, και τώρα εκείνο που απομένει είναι να εκμαιεύσουμε τα μυστικά τους, να αποκρυπτογραφήσουμε τα σημάδια τους και να αναγνώσουμε το ίχνος της ζωής τους.

Η έκπληξη μπορεί να γίνει εφαλτήριο;

Του Χρήστου Γιανναρά

Τ​​ο αντίθετο του πολιτισμού ήταν πάντοτε ο πρωτογονισμός, η ζούγκλα. Zούγκλα και πρωτογονισμό ονόμαζαν πάντοτε οι άνθρωποι την κυριαρχία της αλογίας των ενστίκτων, την τυφλή αναγκαιότητα των ενορμήσεων αυτοσυντήρησης, εξουσιασμού, ηδονής. Πολιτισμός ήταν ακριβώς το αντίθετο: το κατόρθωμα της ελευθερίας από το ένστικτο – να ελευθερώνεται η σκέψη και η βούληση από την αναγκαιότητα της τυφλής ορμής, από τη δέσμευση και υποταγή στις άλογες ατομοκεντρικές επιθυμίες.

Aλογες λέμε τις επιθυμίες που δεν έχουν αναφορικότητα, δεν συνιστούν λόγο, δεν μετέχονται φανερούμενες: πηγάζουν από την ατομοκεντρική ανάγκη και επιστρέφουν στο άτομο ως εγωτική ικανοποίηση, ως ηδονή.

Λόγο, αντίθετα, ονομάζουμε κάθε φανερούμενο ενέργημα, τη φανέρωση που η αναφορικότητά της ιδρύει σχέση.

Σχέση συγκροτείται, όταν η αναφορικότητα του ανθρώπινου ενεργήματος είναι λογική, που θα πει: όταν συνιστά λόγο, προϋποθέτει-απευθύνεται σε αποδέκτη, μπορεί και επιδιώκει να γίνει μεθεκτή, να κοινωνηθεί.

Mετέχεται – κοινωνείται η αναφορικότητα, όταν ελεύθερα υπακούει στους «κώδικες» κοινωνίας – μετοχής: στον γλωσσικό κώδικα, στους κώδικες εικαστικής, μουσικής ή όποιας άλλης εκφραστικής. Συγκροτείται σχέση, όταν η αναφορά – λογικότητα «σημαίνεται», και τα σημαίνοντα της λογικής αναφοράς προσλαμβάνονται από έναντι δέκτη. Λειτουργεί λογική σχέση, όταν κοινωνείται αμοιβαία (από πομπό και δέκτη) η γνώση των σημαινόντων του λόγου: των κωδικών παραπομπών στην κοινή εμπειρία των σημαινομένων.

Aυτή η πρωτογενής διαδικασία που συνιστά τη λογικότητα του ανθρώπου, μοιάζει σήμερα να αλλοιώνεται, να παραλύει ή και να εκλείπει. O πρωτογονισμός του ατομοκεντρισμού, η τυφλή ορμή αυτοπροστασίας, ακυρώνει την ετοιμότητα σχέσης, δηλαδή την ίδια τη λογικότητα του ανθρώπου, την αυθυπερβατική ελευθερία που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από το άλογο κτήνος. O φράχτης με το κοφτερό συρματόπλεγμα που απαγορεύει στους πρόσφυγες την έλλογη αναζήτηση κοινωνούμενης ζωής, δεν οριοθετεί κρατικές αυτονομίες, διαχωρίζει την κατεαγμένη ανθρωπιά από την ωμή κτηνωδία.

Σημαδεύει πια ανεξίτηλα την Iστορία της Eυρώπης η εικόνα αιμόφυρτων προσφύγων να κραδαίνουν με ξέφρενη απελπισία, πολλοί μαζί, βαρύ σιδερένιο αντιστύλι και να χτυπάνε, σαν κοινή πεισμωμένη γροθιά, απεγνωσμένα, το κουλουριασμένο ατσάλινο πλέγμα, κατάφορτο κοφτερές λεπίδες, μήπως και διανοίξουν πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή. Eνώ την ίδια στιγμή, πίσω από το πλέγμα, σκυλιά μανιασμένα αλυχτούν και αφρίζουν έτοιμα να ξεσκίσουν τους ανήμπορους απελπισμένους.

Τα παράθυρα

Το ερέθισμα έρχεται από το περιβάλλον, το δομημένο περιβάλλον, εκείνο όμως που έχει αποτυπώσει ίχνη μιας περασμένης ζωής.

Και η θεματική; «Τα παράθυρα».

Κάπου στην οδό Βύρωνος στα Τρίκαλα, σε ένα ερειπωμένο χαμόσπιτο, ο φακός μας κατέγραψε την μακροβιότητα της ομορφιάς τους.

Παράθυρα ανοιχτά, κλειστά, μισόκλειστα από ερειπωμένα σπίτια, σαν ίχνη μιας περασμένης ζωής ή σαν στοιχεία της νεοελληνικής παράδοσης, που διεγείρουν το βλέμμα και την αισθητική.

Στέκουν εκεί, απέναντι από τη φθορά του χρόνου και διεκδικούν ακόμα το μεράδι της αισθητικής παρουσίας τους.

Παράθυρα, σαν αυτά που αναζητούμε όλοι μας και δεν τα βρίσκουμε ή δεν θέλουμε να τα βρούμε.

Παράθυρα σαν αυτά του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη που αναζητούσε στις σκοτεινές κάμαρες:

«Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει».

Ανάμεσα στον φόβο του κινδύνου και στην εμπιστοσύνη της ασφάλειας

Ένα εντυπωσιακό παιχνίδιασμα, με τους μικροσκοπικούς μπόμπιρες να αιωρούνται στα ύψη, συνηθίζονταν παλαιότερα από τους κατοίκους του Βαλτινού, στις διάφορες προσωπικές ή κοινωνικές εκδηλώσεις τους. 

Οι ακροβατικές επιδείξεις, σηκώνοντας ψηλά, στο ένα χέρι τον μικρό μπόμπιρα, γίνονταν για λόγους εντυπωσιασμού προς τον φωτογραφικό φακό, αλλά και για να δοκιμάσουν την ψυχραιμία και το θάρρος των μικρών.

Οι μικροί πάντως, φαίνεται να χαίρονταν, αυτό το παιχνίδι του πετάγματος, νοιώθοντας ασφάλεια και σιγουριά στα γερά μπράτσα των μεγάλων και γι΄ αυτό ζητούσαν επίμονα την επανάληψή του.
Αυτό το αποδεικνύουν οι εντυπωσιακές και ενδιαφέρουσες ηθογραφικές φωτογραφίες που διασώθηκαν. 

Βέβαια δεν γνωρίζουμε αν από αυτό το παιχνίδι τα παιδιά έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις όμως οι φωτογραφίες έμειναν αδιάψευστοι μάρτυρες να θυμίζουν εκείνες τις ανεπανάληπτες στιγμές, που αιωρούνταν ανάμεσα στον φόβο του κινδύνου και στην εμπιστοσύνη της ασφάλειας.

Ο μικρός μπόμπιρας ισορροπώντας στα ύψη, 

αιωρούμενος, γυμνός και αντιμέτωπος, με τον κίνδυνο.

“ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ” Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε στα Τρίκαλα

ΕΚΠΑΤΡΙΣ

Φεύγω κυνηγημένος
Χωρὶς νὰ ξέρω ποῦ θὰ καταλήξω
Μέχρι ποῦ θὰ φτάσω
Ποῦ – μὲ τὶ – πῶς – πότε

Φεύγω κυνηγημένος
Καὶ καθ᾽ ὁδὸν γίνομαι ἀμφίβιο
Ἑρπετὸ ψάρι πουλὶ καὶ
Κάπου κάπου ἄνθρωπος
Ποὺ ὀνειρεύεται

Ἄνθρωπος
Ποὺ συνεχῶς ὀνειρεύεται

ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση “ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ” από τον “ΚΥΚΛΟ ΠΟΙΗΤΩΝ” την Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016, στο Βιβλιοπωλείο Κηρήθρες, των Τρικάλων.

 Την επιμέλεια της εκδήλωσης είχαν οι εκπρόσωποι του Κύκλου Ποιητών Λιλή Ντίνα και Ηλίας Κεφάλας, με την αρωγή του βιβλιοπωλείου «Κηρήθρες».

Στην εκδήλωση συμμετείχαν αρκετοί Τρικαλινοί, οι οποίοι απήγγειλαν ποιήματα για τους πρόσφυγες, ενώ με την συνοδεία της κιθάρας του Παναγιώτη Ζαχαρόπουλου ακούστηκαν και πολλά μελοποιημένα ποιήματα.

Εφέτος στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ο Κύκλος Ποιητών τίμησε τους ανθρώπους που χάνουν την πατρίδα τους και έφερε το προσφυγικό στο προσκήνιο της πολιτιστικής ζωής, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, με σειρά εκδηλώσεων βάζοντας τη σφραγίδα τους, συνδηλώνοντας: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης = Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και υπέρ της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Οι ποιητές είναι εδώ όχι ως νάρκισσοι ή τουρίστες ή παράξενοι εξωτικοί τύποι που κοιτάνε αφ’ υψηλού το προσφυγικό ζήτημα, αλλά ως ενεργοί πολίτες ενός ευρύτατου φάσματος της Κοινωνίας. Αφουγκράζονται την πλησίον τους δυστυχία, πιάνουν τον σφυγμό και τα νοήματα της εποχής τους και καταγγέλλουν την γραφειοκρατική υποκρισία τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και της οικονομικής και πολιτικής ελίτ όπου γης, μεταπλάθοντας τους στίχους τους σε έμπρακτη συμπαράσταση και ειλικρινή αγάπη προς τους πρόσφυγες.

Οι φωτογραφίες είναι από τον "Ενεργό Πολίτη"

Το ντοκιμαντέρ του Δ. Κουτσαμπασιάκου. Συγκλονιστικός «Σιωπηλός Μάρτυρας» για τις παλιές Φυλακές Τρικάλων.

Του Θανάσης Μιχαλάκης

 «Στα Τρίκαλα στα δυο στενά», τα πραγματικά στενά, δηλαδή στην παλιά φυλακή της πόλης, εκτυλίσσεται ένα από τα ωραιότερα ντοκιμαντέρ της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφίας ο «Σιωπηλός Μάρτυρας» του Δημήτρη Κουτσιαμπσάκου. Και για τον λόγο αυτό, η επόμενη επίσημη προβολή προγραμματίζεται για τα Τρίκαλα, όπου ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου προσκάλεσε τον τρικαλινής καταγωγής σκηνοθέτη, Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο.
Το 70λεπτο ντοκιμαντέρ του βραβευμένου σκηνοθέτη παρουσιάστηκε το βράδυ της Παρασκευής 18 Μαρτίου 2016, στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Δ, λιμάνι, αίθουσα Τόνιας Μαρκετάκη). Κατάμεστη από τρικαλινούς, από Θεσσαλονικείς, από κινηματογραφόφιλους, από φαν του σκηνοθέτη, η αίθουσα «είδε» ένα ταξίδι ζωής. Τις 7 ιστορίες ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνέδεσαν για μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα της ζωής τους με τη φυλακή.
Οι Κώστας Σαμαράς (ποινικός κρατούμενος τότε), Αλκιβιάδης Ζαμπακάς (πολιτικός κρατούμενος), Θανάσης Αθανασίου (πολιτικός κρατούμενος), Γιάννης Αγκούμης (τέως δεσμοφύλακας), Βασίλειος Ντάφος (πρώην διευθυντής της φυλακής), Εφη Χατζημάνου (διευθύντρια του ΣΔΕ Φυλακών), Μαρούλα Κλιάφα (ιστορικός), ανέδυσαν το άρωμα ενός χώρου ιδιόρρυθμου.

Η ιστορική μνήμη, εξάλλου, οφείλει να μένει ανέπαφη και να λειτουργεί προσθετικά στη σχέση μας με το παρόν. Υπό το πρίσμα αυτό, ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δημήτρης Παπαστεργίου, με μήνυμά του συνεχάρη τον σκηνοθέτη και τους συντελεστές, καλώντας τους για επίσημη προβολή στα Τρίκαλα – ει δυνατόν και στον ίδιο χώρο, όπου πλέον θα λειτουργεί το Μουσείο Τσιτσάνη.
Το ντοκιμαντέρ υπεισέρχεται στο θέμα της μνήμης, όχι απλώς ψηλαφώντας, αλλά δίνοντας ακριβώς τα στοιχεία που χρειάζεται ο θεατής, προκειμένου να κατανοήσει την ουσία του κτίσματος για τους φυλακισμένους, τα Τρίκαλα, τον σωφρονισμό, τη μνήμη. 

Με τη γνωστή του τεχνική της εμφάνισης των δύο πλευρών της ζωής (χιούμορ και θλίψη), ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος αποσπά από έναν χώρο που γκρεμίζεται, μια πνοή για το μέλλον. 

Ατομική έκθεση φωτογραφίας του Δημήτρη Λουζικιώτη στο «Κουρσούμ τζαμί» στα Τρίκαλα

Η ατομική έκθεση φωτογραφίας του Δημήτρη Γ. Λουζικιώτη με τον τίτλο «Αναστενάρια.
Στην ιερή έκσταση της παράδοσης» παρουσιάζεται στον εκθεσιακό χώρο «Κουρσούμ τζαμί» Τρικάλων από το Σάββατο 19 Μαρτίου 2016, σε συνέχεια των εκθέσεων στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.
Πρόκειται για μια μονοθεματική έκθεση που αφορά τα «Αναστενάρια», δηλαδή την ιεροπραξία της πυροβασίας σε περιοχές της Βορείου Ελλάδος.
Τα Αναστενάρια είναι μια πανήγυρις που γίνεται κάθε χρόνο τον μήνα Μάιο –για τρεις μέρες– με αφετηρία τη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Θεωρείται μια ιερή τελετουργία, η οποία πηγάζει από τα βάθη του χρόνου ως μια αρχετυπική διαδικασία μεταφυσικής επικοινωνίας με το Θείο και εκφράζεται με υπερβατική συμπεριφορά όσων συμμετέχουν, καθώς δεν καίγονται πατώντας στα πυρωμένα κάρβουνα.
Διάρκεια έκθεσης: 19 Μαρτίου έως 3 Απριλίου 2016
Εκθεσιακός χώρος: Κουρσούμ τζαμί οδός Καρδίτσης –Τρίκαλα
(Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 08:00–16:00)
Υπό την αιγίδα του Δήμου Τρικάλων / Αρωγός: Κέντρο Πολιτισμού «Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης» www.perix.org.

Η Ακαδημία Χορού Τέρψις στο Thessaloniki Dance Festival!!!

Το Σάββατο 9 Απριλίου η Ακαδημία Χορού Τέρψις θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη. Ο λόγος είναι η συμμετοχή των δύο Αγωνιστικών Ομάδων Latin στο TDF που συνδιοργανώνεται από τη σχολή χορού All Star Dance και από τον Ελληνικό Οργανισμό Διοργάνωσης Διεθνών Εκθέσεων και Εκδηλώσεων ΔΕΘ-HELEXPO.

Σκοπός του διαγωνισμού είναι η καθιέρωση του μεγαλύτερου φεστιβάλ αγωνιστικού χορού που θα πραγματοποιείται στα Βαλκάνια. Πρόκειται για τον ταυτόχρονο συνδυασμό 6 διαφορετικών και κυρίως αυθεντικών στο είδος τους διεθνών διαγωνισμών υπό τη σκέπη μιας μόνο διοργάνωσης που κάθε χρόνο επεκτείνεται σε ένα νέο είδος χορού και ένα νέο περίπτερο της ΔΕΘ. Οι αγώνες και τα σεμινάρια θα διεξαχθούν 9-12 Απριλίου στο συνεδριακό κέντρο «Ι.Βελλίδης» καθώς και στα περίπτερα 8&12 του Δ.Ε.Κ.Θ.

Latin/Standard, Salsa, Arg.Tango, Hip-Hop και από φέτος Σύγχρονο/Jazz και Oriental θα συναντηθούν σε 3 χώρους ταυτόχρονα με την ειδική άδεια των μεγαλύτερων φορέων στον κόσμο (WDSF και Παγκόσμιο Οργανισμό Αθλητικού Χορού). Οι συμμετέχοντες θα είναι περισσότεροι από 1.500 αθλητές όλων των ηλικιών από όλο τον κόσμο. Η προσέλευση των θεατών αναμένεται να ξεπεράσει τα 2.000 άτομα.

Για περισσότερες πληροφορίες: www.tdf.gr

Απεβίωσε ο Βασίλειος Βότσιος του Κωνσταντίνου

Απεβίωσε ο συγχωριανός, Βασίλειος Βότσιος του Κωνσταντίνου και της Ελένης, την Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016 σε ηλικία 70 ετών. 

Ο Βασίλειος Βότσιος γεννήθηκε το 1946 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με τη Σταυρούλα το γένος Γεωργίου Σταυρέκα και απόχτησαν δύο παιδιά τον Παναγιώτη και την Ελένη Συζ. Δ. Παπακώστα.

Την κινητή μονάδα «ΟΔΥΣΣΕΑΣ» του Χαμόγελου του παιδιού επισκέφτηκαν οι μαθητές του Γυμνασίου Βαλτινού.

Την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016, οι μαθητές της Β΄ Τάξης του Γυμνασίου Βαλτινού επισκέφτηκαν την κινητή μονάδα «Οδυσσέας» του Χαμόγελου του Παιδιού.

Σκοπός της επίσκεψης ήταν η ενημέρωσή τους σχετικά με τους κινδύνους χρήσης του διαδικτύου και ιδιαίτερα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Οι υπεύθυνοι της μονάδας καθώς και οι εθελοντές του Χαμόγελου του παιδιού υποδέχτηκαν τους μαθητές με ένα θερμό καλωσόρισμα στο ειδικά διαμορφωμένο και άρτια τεχνολογικά εξοπλισμένο κοντέινερ που είχε στηθεί στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Η ψυχολόγος της ομάδας έκανε μια σύντομη παρουσίαση του τρόπου λειτουργίας καθώς και των δράσεων του Χαμόγελου του παιδιού.

Οι μαθητές του Γυμνασίου Βαλτινού είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ιστορία του μικρού Ανδρέα, επιθυμία του οποίου ήταν η δημιουργία ενός εθελοντικού οργανισμού για τα παιδιά, κυρίως τα κακοποιημένα, και η οποία πραγματοποιήθηκε χάρη στη δύναμη της ψυχής του. Στη συνέχεια ενημερώθηκαν για την 24-ωρη και δωρεάν εθνική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης «10 - 56» στην οποία μπορούν να απευθυνθούν, ακόμα και ανώνυμα, παιδιά για οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουν. Μάλιστα για να τους εντυπωθεί ο τηλεφωνικός αριθμός και να μην έχουν καμία αναστολή στην περίπτωση που θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την γραμμή αυτή, έκαναν κλήση και μίλησαν με κάποια υπεύθυνη της γραμμής υποστήριξης. Κατόπιν μέσω ενός βιωματικού παιχνιδιού και παρουσίασης μιας σχετικής ιστορίας ενημερώθηκαν για τους κινδύνους που κρύβει η έκθεσή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έμαθαν για τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να προστατεύονται και για το τι πρέπει να κάνουν όταν νιώθουν ότι απειλούνται διαδικτυακά.

Όπως πολύ χαρακτηριστικά είπε η ψυχολόγος της ομάδας το Facebook είναι σαν το μπαλκόνι του σπιτιού μας: μας βλέπουν φίλοι και γνωστοί αλλά και πάρα πολλοί άγνωστοι. Οφείλουμε επομένως να προστατευόμαστε αποφεύγοντας να δημοσιοποιούμε προσωπικά δεδομένα, αποφεύγοντας να κοινοποιούμε μέρη στα οποία συχνάζουμε, να μην χρησιμοποιούμε εύκολα προβλέψιμους κωδικούς και να καλύπτουμε την κάμερα του υπολογιστή μας όταν δεν την χρειαζόμαστε.

Στο τέλος της διάρκειας μιάμισης ώρας δράσης οι μαθητές συμπλήρωσαν ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο σχετικό με τους κινδύνους χρήσης του διαδικτύου. Φεύγοντας τους μοιράστηκε ενημερωτικό υλικό του χαμόγελου του παιδιού καθώς και ένα αναμνηστικό mouse pad.

Οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί, Παπαβασιλείου Βασιλική, και Παπανικολάου Σπυρίδων, εκ μέρους του Γυμνασίου Βαλτινού, ευχαριστούν θερμά τους ανθρώπους της κινητής μονάδας «Οδυσσέας» για την άψογη οργάνωση της δράσης και την πολύτιμη ενημέρωση που προσέφεραν στους μαθητές.

Νέα επιστήμονας της ιατρικής, η συγχωριανή μας Ζέτα Τζιωρτζιώτη

Πληροφορούμαστε ότι η συγχωριανή μας Ζέτα Τζιωρτζιώτη του Κων/νου και της Ελένης, κατά την ορκωμοσία που έγινε στις 7 Μαρτίου 2016, στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, έλαβε επάξια το πτυχίο της ιατρικής.

Στην ορκωμοσία παραβρέθηκαν και καμάρωσαν την κόρη τους οι γονείς της Κωνσταντίνος και Ελένη Τζιωρτζιώτη.

Η εφημερίδα μας συγχαίρει την συγχωριανή μας, νέα επιστήμονα και της εύχεται καλή σταδιοδρομία!

Όμορφες γωνιές των Τρικάλων με τον φακό του Δημήτρη Τσιγάρα

Στην πόλη των Τρικάλων υπάρχουν πάμπολλες ομορφιές, που μαγνητίζουν το βλέμμα ή περιμένουν να τις ανακαλύψουμε, ο καθένας με την δική του αισθητική ματιά.

Σ’ αυτή την ελκυστική αναζήτηση του ωραίου, επιχείρησα να αιχμαλωτίσω τις Τρικαλινές ομορφιές, εστιάζοντας με τον φακό σε γνώριμα σημεία της πόλης και δημιουργήθηκε έτσι, μια συλλογή από ενδιαφέρουσες φωτογραφίες.

Μια εικαστική συλλογή, που πιστεύω αναδεικνύει και πιστοποιεί, εκτός από τα τρία καλά της πόλης και το αισθητικό κάλλος της.

Παράλληλα συμβάλλει στον θρυμματισμό του αισθητικού διχασμού «παλιά» και «νέα πόλη», καθότι διαπιστώνουμε πως η πόλη των Τρικάλων, είναι μια πόλη κομψή, αέρινη και άχρονη. Όλες τις ώρες, όλες τις ημέρες, όλες τις εποχές, ανακαλύπτεις τις ομορφιές της, είτε στο παλιό «στοιχείο» της, είτε στο καινούργιο.

Με τη χρήση φίλτρου «εξιλέωσης» των χρωμάτων το εικαστικό αποτέλεσμα δημιουργεί πιο ενδιαφέρουσα και πιο ελκυστική αίσθηση για τις προσλαμβάνουσες.

Αρκεί να αφεθούμε στην αισθητική δύναμη της φωτογραφικής αποτύπωσης και να απολαύσουμε τις όμορφες γωνιές των Τρικάλων.

Άλλωστε, όμορφο είναι ό,τι επιτίθεται στα μάτια μας και μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία!