Όταν βασιλεύει η φτώχεια

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους δανειστές μας τοκογλύφους!
Με την ευχή μας «Να χαίρονται τον πολιτισμό τους…».

Την κακοποιημένη γενιά της φτώχειας, κάποιοι εν ονόματι του πλούτου τους, την επέβαλαν να ζει στην εξαθλίωση...
Φτωχά παιδιά, αγόρια και κορίτσια με τη θλιβερή ένδυση και υπόδηση.

Τα καταδίκασαν να φορούνε ένα τρισάθλιο κοντοβράκι ή στην καλύτερη περίπτωση ένα κοντό παντελόνι.

Τα κορίτσια σκέπαζαν τα σκελετωμένα κορμάκια τους με κουρελιασμένα φουστανάκια και τα πόδια τους ήταν πάντα ξιπόλητα.
Τα πέλματα των ποδιών έβγαζαν φλόγες από το ξύσιμο που είχαν ανάγκη τα κρυοπαγήματα.

Τραγούδια του τόπου μας

Συνεχίζοντας την προσπάθεια καταγραφής, διάσωσης και διάδοσης των παραδοσιακών τραγουδιών του τόπου μας, η κ. Ντίνα Ανδρέου – Βότσιου, από το Βαλτινό, μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της, το παραδοσιακό τραγούδι «Τρία καλά είναι στον ντουνιά ».

Τρία καλά είναι στον ντουνιά


Ωρέ! Τρία καλά είναι στον ντουνιά και στον απάνω κόσμο
Ωρέ! Η νιότη και η λεβεντιά και το καλό κορίτσι
Ωρέ! Τ΄ ακούτε εσείς ανύπαντροι και σεις καλοί λεβέντες
Ωρέ! Λεφτά να μη ζητήσετε και βιός μη λιμπιστείτε.

Απεβίωσε η Στυλιανή Σ. Σταμούλη

Απεβίωσε η συγχωριανή μας, Στυλιανή Σταμούλη σύζυγος του Στεργίου, την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011, σε ηλικία 87 ετών.
Η Στυλιανή Σταμούλη το γένος Κων/νου Γκαβουκώστα γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1924. Παντρεύτηκε με τον Στέργιο Σταμούλη του Σωτηρίου και απόχτησαν δύο παιδιά. Τον Σωτήριο, και τον Κωνσταντίνο.

Εικόνες του χωριού: (Το ύψωμα)

Αποβραδίς του Σαββάτου, έβρασε το σιτάρι, το τοποθέτησε στο πιάτο και το στόλισε μαζί με τα άλλα «ηδύσματα», σταφίδες, καρύδια, ζάχαρη κλπ.
Παράλληλα, κοσκίνισε το αλεύρι και ανάπιασε το προζύμι. Το σκέπασε με μια πετσέτα και νωρίς το πρωί το ζύμωσε. Πείρε ένα ταψί έβαλε το ζυμάρι μέσα, πάτησε από πάνω με τη σφραγίδα καλά, για να φαίνονται όλα τα σύμβολα και έψησε το πρόσφορο στο φούρνο.
Το ύψωμα και το πρόσφορο ήταν έτοιμα για τη λειτουργιά.
Κυριακή πρωί, πείρε και το δίπτυχο που αναγράφονται τα ονόματα των ζώντων και των κεκοιμημένων, τα οποία μνημονεύονται και ξεκίνησε για την εκκλησία.

Από το πρόσφορο ο ιερεύς θα βγάλει το μέρος εκείνο πού θα γίνει το Τίμιο Σώμα του Κυρίου, τον «Αμνό», αλλά και τις μερίδες της Θεοτόκου, των Αγίων και των δικών της ονομάτων (ζώντων και κεκοιμημένων) πού θα μνημονευθούν.

Η ελληνική λατέρνα

Η λατέρνα εξαπλώθηκε γρήγορα στα σοκάκια, σε ταβέρνες, πανηγύρια και σπίτια και γράφτηκαν Σμυρναίικα, δημοτικά, ρεμπέτικα, κανταδόρικα, Εθνικά εμβατήρια, ακόμη και πόλκες, μαζούρκες, βαλσάκια και ταγκό, πολλά από τα οποία είναι ανέκδοτα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του αιώνα υπήρχαν γύρω στις 5000 λατέρνες στην Κωνσταντινούπολη, Αθήνα και Πειραιά, ένας αριθμός εντυπωσιακός, γιατί σε σχέση με τον τότε πληθυσμό είχε την ίδια πυκνότητα ανά κάτοικο που έχουν σήμερα τα πιάνα.

 Παρόλο που δεν είναι παραδοσιακό Ελληνικό όργανο, πρέπει να δοθεί ιστορικό δίκαιο στη λατέρνα: Μεσουράνησε σε μια εποχή που δεν υπήρχε γραμμόφωνο, ραδιόφωνο, στερεοφωνικό, τηλεόραση…κυριολεκτικά τίποτα. Ο κόσμος μπορούσε να ακούσει μουσική μόνο σε κέντρα, γάμους και πανηγύρια.

Η μόνη εναλλακτική λύση ήταν η λατέρνα, το μαζικό μέσο μουσικής, με την οποία ο κόσμος ψυχαγωγήθηκε, χόρεψε, διασκέδασε, τόνωσε την Εθνική του συνείδηση, “άκουσε”.

Αυτός ο τόπος

Κουραστήκαμε. Άλλο δεν μπορούμε

σ' αυτόν τον τόπο εδώ

που η ιστορία αναβλύζει

σε κάθε μας βήμα.

Κι αυτές οι πληγές

που δε λένε να κλείσουν

σε κάστρα, σε ναούς, σε αγάλματα

σε τάφους συλημένους που δε συγχωρούν

σε αγίων εικόνες

μιας θρησκείας παρθένας μαινάδας∙

παντού το πάθος∙ το δέος αυτό

άλλο δεν το μπορούμε.

Τι να καταλάβουν οι άλλοι;

Έρχονται, φωτογραφίζουν, σημειώνουν

φεύγουν, περιγράφουν, ησυχάζουν.

Τι ξέρουν αυτοί απ' τα δικά μας

μ' αυτόν τον τόπο τον ανοικτίρμονα

τον παντοκράτορα, τον αβασίλευτο.

Γιάννης Νεγρεπόντης

Τα τσίπουρα

Ο μήνας Οκτώβριος είναι ο μήνας που μπαίνουν σε λειτουργία οι αμβυκές για την απόσταξη του εθνικού μας ποτού, που είναι το τσίπουρο, με γλυκάνισο ή και χωρίς.
Οι μερακλήδες αυτή την εποχή έχουν την «εορταστική τους» ανυπομονώντας να γευτούν τη νέα σοδειά.
Στα τσιπουράδικα οι συζητήσεις για την κρίση είναι σε δεύτερη μοίρα, πρώτο θέμα συζήτησης είναι τα γράδα του μούστου και οι βαθμοί.
Όλοι λίγο πολύ στα χωριά βγάζουν κάποιες ποσότητες τσίπουρο για ιδία χρήση.

Στο Βαλτινό ήδη από τις αρχές του Οκτώβρη λειτουργεί το αποστακτήριο (καζάνι) του Δημήτρη Ψύχου.
Είναι ένας χώρος, όπου υπάρχουν όλες οι απαραίτητες εγκαταστάσεις απόσταξης.
Η διαδικασία της απόσταξης ξεκινά με το πλύσιμο του καζανιού από τα υπολείμματα της προηγούμενης απόσταξης, το γέμισμα του καζανιού με το γλεύκος, την πιθανή προσθήκη αρωματικών και το άναμμα της θέρμανσης. Η τελευταία παλιά γινόταν πάντοτε με ξύλα, αλλά λόγοι καθαριότητας και κάπνας έχουν οδηγήσει στη χρήση προπανίου (γκαζιού). Πέραν της καθαριότητας, το γκάζι εξασφαλίζει σταθερή θερμοκρασία και πολύ γρήγορη θέρμανση, επιταχύνοντας έτσι την όλη διαδικασία.

Ενδεικτικά, ένα καζάνι 120 κιλών χρειάζεται 2 με 3 ώρες για να αποστάξει 100 περίπου λίτρα γλεύκους, πράγμα που σημαίνει ότι μια «σοβαρή» παραγωγή ενός τόνου τσίπουρου χρειάζεται κάμποσα 24ώρα για να ολοκληρωθεί. Γι’ αυτό και ο χρόνος είναι σημαντικός παράγοντας στην απόσταξη.
Η μονάδα μέτρησης είναι η «καζανιά», δηλ. η απόσταξη ενός πλήρους καζανιού και τιμάται περί τα 20 ευρώ.

Παγκόσμια ημέρα λευκού μπαστουνιού

Το λευκό μπαστούνι είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.
"Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ. Θέλεις να με βοηθήσεις; Τότε διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ΄ αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι.
Όταν με συναντήσεις, μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω":


1. Μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή για να ζητιανεύουμε.


2. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μη με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. όπως ΕΣΥ! Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,


3. Πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ΄ το μπράτσο, άσε να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο. Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.


4. Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε», «Τί θέλει να ψωνίσει;», «Ποιό φαγητό του αρέσει;», «Πού θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;». Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε μένα.


5. Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κ.λπ. τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα = αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι.


6. Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πές μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ΄ αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου.

Τα γραμμόφωνα

Κάποια από τα πολύτιμα αντικείμενα, «τα γραμμόφωνα», που αποτύπωναν και αναπαρήγαγαν τις μουσικές δημιουργίες από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τη δεκαετία του '60, και τα οποία απέδωσε σε ασπρόμαυρα σκίτσα ο Δημήτρης Τσιγάρας παρουσιάζουμε παρακάτω.

Είναι ένα δείγμα έργων από τη σειρά «τα γραμμόφωνα» που χρησιμοποιούν μόνο μηχανική ενέργεια, φτιαγμένα με καλαισθησία και εφευρετικότητα, γραμμόφωνα με χωνί γραμμόφωνα «78 στροφών», γραμμόφωνα έπιπλα ή βαλιτσάκια.

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ΄ το χωριό μας.

Καλός Ψαράς… φημίζεται, ο Γιώργος στα ποτάμια

και κάθε τόσο έπιανε στα δίχτυα, κάργα ψάρια.

Λένε δεν χάνει ριχταριά, μα ο δόλιος υποφέρει,

σαν μεθυσμένος κουτουλά, όταν τα μεταφέρει.

Δείτε το βίντεο, τι έπαθε μια μέρα στο ποτάμι,

που παραλίγο η ψαριά θα πήγαινε χαράμι…

Βουτούσε μέσα στα νερά με μπότες και βρεγμένος

και για να βγει απ τον ποταμό πάσχιζε ο καημένος.

Και ούτε ο ίδιος γνώριζε αν ήτανε βρεγμένος

ή απ΄ την αγωνία του κι απ΄ τ άγχος του ιδρωμένος.

Πάντως ψαράκια έπιασε, κι αυτό είναι αλήθεια.

καμιά σαρανταριά κιλά τα είδαμε στα δίχτυα.

Χιουμοριστικές κάρτες

Παλιά, τότε που τα κινητά, τα email, τα fax, ήταν ανύπαρκτα, τότε που και τα τηλέφωνα ήταν σπάνια, και ο κόσμος στηνόταν στην ουρά, στην "Έβγα" της γειτονιάς, για να πάρει ένα τηλέφωνο, τότε, λοιπόν, οι κάρτες σαν μέσο επικοινωνίας είχαν τη δική τους μοναδική αξία!
Μια μεγάλη κατηγορία καρτών, ήταν οι χιουμοριστικές που βοηθούσαν πολλές φορές να εκφράσει κανείς το χιούμορ του με αυτόν τον τρόπο.

Η εικονογράφηση σ' αυτές τις κάρτες ήταν αρκετά αξιόλογη, με έντονα χρώματα και χαρακτηριστικές φιγούρες, που κοσμούσαν πραγματικά τα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα.
Η ποικιλία όσον αφορά τη θεματολογία στις κάρτες ήταν πραγματικά ανεξάντλητη και ειδικά οι χιουμοριστικές αποτελούσαν μια πολύ μεγάλη κατηγορία.

Σήμερα, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι κάρτες αυτού του είδους απευθύνονται μόνο σε συλλέκτες, και ειδικά για τις συγκεκριμένες που παρουσιάζουμε υπάρχουν ακόμα κάποιες ανατυπώσεις, αλλά οι πρωτότυπες έχουν αποκτήσει συλλεκτική αξία!

Τραγούδια του τόπου μας

Το παραδοσιακό τραγούδι «Τώρα το βράδυ, βράδυ», μας τραγουδάει, ακαπέλα, με την υπέροχη φωνή της η κ. Ντίνα Ανδρέου – Βότσιου, από το Βαλτινό!

Τώρα το βράδυ, βράδυ


Τώρα το βράδυ, βράδυ, κοντά στο δειλινό
Πέρασε ένας ασίκης σαν τον Αυγερινό.
Μάνα μου όταν τον είδα τον ελιμπίστηκα
Στην καμαρούλα μάνα μ΄ πήγα και κλείστηκα
Κι από το παραθύρι τον εκουβέντιασα
Τον τάζω μάνα μ΄ γίδια, τον τάζω πρόβατα
Δεν θέλει ο βλάχος γίδια δεν θέλει πρόβατα
Μον΄ θέλει μαύρα μάτια κι αγγελικό κορμί.

Γράμμα στο γιο μου

Παιδί μου,
Ξέρω πως τώρα που αρχίζεις τη ζωή σου, βλέπεις γύρω σου την καταχνιά, ενώ περίμενες την άνοιξη.
Ξέρω πως νοιώθεις οργή γι’ αυτούς που σου εξασφάλισαν ανασφάλεια και φόβο στην αρχή της ζωής σου.
Ξέρω το παράπονο σου γιατί να ζεις σ’ αυτήν την παρακμή.
Ξέρω πως δεν αντέχεις την αδικία, το παράλογο, την απληστία και την κοροϊδία.
Ξέρω πως δεν συγχωρείς αυτούς που έκαναν και κάνουν τα ίδια λάθη συνειδητά και σκόπιμα, υποθηκεύοντας το μέλλον σου.
Ξέρω πως περίμενες τουλάχιστον μια συγγνώμη απ’ αυτούς που σου..... είπαν ψέματα.
Ξέρω πως δεν πιστεύεις ότι θα υπάρξει τιμωρία.
Ξέρω πως δεν πιστεύεις πια τα μεγάλα λόγια, από όλους.
Ξέρω πως ψάχνεις στηρίγματα.
Ξέρω πως η κοινωνική αδικία σε πληγώνει.
Ξέρω πως μιλάς ψιθυριστά και μυστικά με τους φίλους σου γι’ αυτούς που δεν φταίνε.
Ξέρω πως ψάχνεις και μπορείς να ξαναβρείς πρότυπα και αναφορές.
Ξέρω πως την αμφισβήτηση και την ανασφάλεια μπορείς να τα κάνεις δύναμη δημιουργίας για σένα και τους γύρω σου.
Ξέρω πως θέλεις να φύγεις.
Ξέρω πως προσπαθείς να έχεις το κεφάλι ψηλά.
Ξέρω πως είσαι νέος και δυνατός.
Ξέρω πως μπορείς να τα καταφέρεις.
Ένα πράγμα μόνο τολμώ να σε συμβουλεύσω, παιδί μου. Φρόντισε να μπορείς να ορίζεις τον εαυτό σου, μάθε γράμματα και μην αδικήσεις κανένα.
Σου εύχομαι να μη χρειασθεί να στείλεις ένα τέτοιο γράμμα στο δικό σου παιδί.
Σε φιλώ,
Ο πατέρας σου.
του Σταύρου Κουμπιά

Αφιέρωμα στον φωτογράφο Κώστα Μπαλάφα

Πέθανε την Κυριακή, 9 – 10 – 2011, σε ηλικία 91 ετών, ο κορυφαίος Έλληνας φωτογράφος Κώστας Μπαλάφας. Με τον φακό του κατέγραψε επί έξι δεκαετίες (1939-2000) τον μόχθο και τον αγώνα επιβίωσης στην ελληνική ύπαιθρο, την πορεία του ελληνικού στρατού προς το αλβανικό μέτωπο, την Κατοχή και τον αγώνα του ΕΛΑΣ στην Ήπειρο.

Γεννήθηκε στο χωριό Κυψέλη της Άρτας και σπούδασε γαλακτοκομία. Συμμετέχει στην Εθνική αντίσταση και την φωτογραφίζει.

Από το 1951 εργάστηκε στη Δ.Ε.Η. όπου συνέχισε να φωτογραφίζει με το ίδιο πάθος σε όλη την Ελλάδα. Η αγροτική καταγωγή είναι σίγουρο ότι καθόρισε την φωτογραφική ματιά του που είναι άμεση και έντονα συναισθηματική.

Εικόνες του χωριού - Το λάστιχο.

Δεν υπήρχε παιδί στο Βαλτινό, στα χρόνια της αθωότητας να μην έχει πιάσει στα χέρια του λάστιχο και να μην έχει κυνηγήσει με αυτό πουλιά. Και μιλάμε για τα αγόρια, που ξυπόλητα, με κοντά παντελονάκια, τις τσέπες γεμάτες πετραδάκια και το λάστιχο κρεμασμένο στο λαιμό να ξεχύνονταν στην εξοχή για το κυνήγι.
Το λάστιχο ή σφεντόνα όπως πολλοί το έλεγαν ήταν ένα αυτοσχέδιο παιδικό παιχνίδι - όπλο, που το κατασκεύαζαν τα ίδια τα παιδιά. Αποτελούνταν από μια «φούρκα» ένα ξύλινο κλαδί συνήθως λυγαριάς, που είχε τη μορφή του κεφαλαίου ύψιλον ελληνικό (Υ), δυο λάστιχα προσαρμοσμένα από το ένα άκρο στα δύο άνω σκέλη της φούρκας και ένα πετσί που ήταν προσαρμοσμένο στα άλλα δύο άκρα από τα λάστιχα.

Για τη φούρκα φρόντιζαν από νωρίτερα. Έβρισκαν κάπου εκεί στην καψούρα το ιδανικότερο κλαδί λυγαριάς, το έκοβαν και έδεναν τους δύο κλώνους με σύρμα. Στη συνέχεια, καψάλιζαν τη φούρκα στη φωτιά και αυτή έπαιρνε ένα στρόγγυλο σχήμα κατάλληλο για τη σφεντόνα. Από κάποιο παλιό παπούτσι ή από κάποια δερμάτινη ζώνη έκοβαν και έφτιαχναν το πετσί. Αγόραζαν και το λάστιχο από το μπακάλικο και στη συνέχεια ένωναν τις δύο μάνες λάστιχου, με τις δύο άκρες της φούρκας και με τις δύο τρύπες του πετσιού.. Μάζευαν και τις κατάλληλες μικρές και στρόγγυλες πέτρες από το ποτάμι και έτσι η σφεντόνα ήταν έτοιμη για κυνήγι.

Ο μικρός κυνηγός, κρατούσε με το αριστερό χέρι τη φούρκα και με το δεξί κρατούσε το πετσί, μέσα στο οποίο έβαζε ένα στρόγγυλο χαλίκι.
Όταν έβλεπε το στόχο του, συνήθως ήταν σπουργίτια, κοτσίφια, χαζόιδονα, τσούπια, και άλλα μικρόσωμα πουλιά, σημάδευε και αφού τραβούσε πρώτα πίσω το πετσί με το χαλίκι, εκσφενδόνιζε και έριχνε προς τον στόχο του.
Η χαρά του μικρού κυνηγού ήταν απερίγραπτη όταν πετύχαινε το στόχο του και έβλεπε το πουλάκι να πέφτει κάτω. Όμως και να μην πετύχαινε το στόχο του πάλι η χαρά ήταν μεγάλη, γιατί είχε την ευκαιρία να βγει στη φύση, να παίξει, να κυνηγήσει, να ονειρευτεί…

Στο πατρικό μου το χωριό

Στο πατρικό μου το χωριό / θέλω να ζω, να κατοικώ,
παιδί να γίνομαι ξανά / όπως τα χρόνια τα παλιά.


Γι αυτό το λόγο προσπαθώ / να βρίσκω τρόπο να γυρνώ,
εκεί που πρώτη μου φορά / είδα το φως και τη χαρά.


Εκεί που ένοιωσα στοργή, / την αγκαλιά και το φιλί,
γονείς, αδέλφια, γειτονιά / τους πρώτους φίλους του ντουνιά.


Αυτό το μέρος τ΄ αγαπώ / γι΄ αυτό ποτέ δεν το ξεχνώ,
είναι κομμάτι της ζωής / του σώματος και της ψυχής.


Εκεί που παίζαμε παιδιά / μες στη βροχή μες στο χιονιά,
μες στις αλάνες του χωριού / χίλιες φωνές μικρού παιδιού.


Γι αυτό στο όμορφο χωριό / μένει η σκέψη, το μυαλό,
μικρό παιδί που νοσταλγεί / να δει το τέλος στην αρχή.


Στο πατρικό μου το χωριό / θέλω να ζω μα δεν μπορώ
και προσπαθώ από μακριά / να ζω εκεί φανταστικά.


Μα όταν βρίσκω τη στιγμή / την ευκαιρία την καλή,
πηγαίνω να ξεκουραστώ / να γίνω νιός και να χαρώ.

Νίκος Διαγώμας

Έκλεισε για πάντα το ένα περίπτερο στο Βαλτινό

Σταμάτησε για πάντα τη λειτουργία του το περίπτερο που βρισκότανε στο χώρο του πεζοδρομίου έξω από το δημοτικό σχολείο Βαλτινού.

Οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ανάγκασαν τους τελευταίους περιπτεράδες, που εκμεταλλεύονταν το περίπτερο, να το κλείσουν πριν από μερικούς μήνες.

Ντύστε το σώμα σας με σώμα

Άψογο σώμα ντυμένο με σώμα

Όταν το σώμα ντύνεται με σώμα,

για να ομορφύνει το σώμα



Επιστροφή στη ξυλόσομπα!!!

Επιστροφή στον τρόπο θέρμανσης προηγούμενων δεκαετιών έχει σημάνει η αύξηση στην τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, με τις ξυλόσομπες αλλά και τις σύγχρονες σόμπες υγραερίου και τα ενεργειακά τζάκια, να γνωρίζουν μεγάλη απήχηση και στην τοπική αγορά.

Η κίνηση ιδιαίτερα στην αγορά των καυσόξυλων είναι αυξημένη κατά 30% σε σχέση με την προηγούμενη αντίστοιχη περίοδο, ενώ οι τιμές παραμένουν στα ίδια επίπεδα τα τελευταία χρόνια. Όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που επιλέγουν τη λύση της ξυλόσομπας ή της χρησιμοποίησης πολύ περισσότερο από ότι τα προηγούμενα χρόνια του τζακιού που έχουν στο σπίτι τους, προκειμένου να γλιτώσουν μέρος των εξόδων που απαιτούνται για τη χρήση καλοριφέρ.

Οι τιμές ξεκινούν από 130 ευρώ τον τόνο και φτάνουν μέχρι τα 180 ευρώ για το πουρνάρι που θεωρείται το καλύτερο ξύλο για καύση.
«Οι διαφορές στο κοστολόγιο έχουν να κάνουν κυρίως με τα μεταφορικά, όμως οι καταναλωτές ας κάνουν και μία έρευνα αγοράς.

Τραγούδια του τόπου μας!

Η κ. Ντίνα Ανδρέου – Βότσιου είναι από το Βαλτινό Τρικάλων και τραγουδάει από μικρή, παραδοσιακά τραγούδια και μοιρολόγια. Έμαθε να τραγουδάει τα τραγούδια του τόπου μας, από τους γονείς της. Σε μια προσπάθεια καταγραφής και διάσωσης αυτών των παραδοσιακών τραγουδιών του τόπου μας, το 2006 καταγράψαμε 50 τραγούδια, με την υπέροχη φωνή της και μέσω της εφημερίδας μας θα τα παρουσιάζουμε περιοδικά, ένα, ένα.
Ξεκινάμε με το τραγούδι που έχει τίτλο «Απόψε δεν κοιμήθηκα».

Απόψε δεν κοιμήθηκα
Ωρέ! Απόψε δεν κοιμήθηκα και σήμερα νυστάζω
Ωρέ! Γιατί πολύ κουβέντιασα με μια γειτονοπούλα
Ωρέ! Να τη φιλήσω ντρέπομαι, να της το πω ΄ντεργιέμαι
Ωρέ! Πεζεύω, δένω τ΄ άλογο σε νερατζιάς κλωνάρι
Ωρέ! Φιλώ την κόρη μια φορά, φιλώ την κόρη δύο
Ωρέ! Κι απάν΄ στο τρίτο φίλημα μου φεύγει τ΄ άλογό μου.

Πετρωτό – Βαλτινό 4 - 0 για το κύπελλο της ΕΠΣΤ

Με σκορ 4 – 0 επιβλήθηκε η ομάδα του Πετρωτού επί του Α. Ο. Βαλτινού στον αγώνα της περασμένης Τρίτης για το κύπελλο της ΕΠΣΤ.
Έτσι η Θύελλα Πετρωτού, πραγματοποιώντας αρκετά καλή εμφάνιση, πήρε το τελευταίο εισιτήριο για την 4η φάση του κυπέλλου ΕΠΣΤ.
Από την άλλη, το Βαλτινό, επηρεασμένο από τις πολλές απουσίες, καθώς δεν αγωνίστηκαν 9 ποδοσφαιριστές του, για διάφορους λόγους, περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, καθώς η εξέλιξη της αναμέτρησης δεν επέτρεψε στην ομάδα να διεκδικήσει κάτι περισσότερο, από έναν αξιοπρεπή αποκλεισμό.
Διαιτητές του αγώνα ήταν: Τζοφώλης – Νταλούκας- Τζάνης

Οι συνθέσεις των ομάδων:

Πετρωτό: Ζαφείρης, Νταντάλιας, Παπαγιαννόπουλος, Πολύζος Μ.,(65ʼ Γούτσιος), Πολύζος Απ., Νάτσης, Τεντολούρης Απ.,(52΄ Κωτούλας), Σπυρόπουλος,(73΄ Στάθης), Τασιόπουλος, Τεντολούρης Δ., Χριστοδούλου.

Βαλτινό: Μπέκιος. Σταμούλης, Τρίμμης, Μποζαλής, Τσιγάρας, Ντακούλας, Ψαρράς Κ., Ψάρρας Δ., Παπαλαζάρου, Μαιντόπουλος , Παυλάκος (57΄ Κλιάκος).

Απεβίωσε ο Γιώργος Ιωάννου

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας, Γιώργος Ιωάννου του Κωνσταντίνου και της Ευαγγελίας σε ηλικία 77 ετών.
Ο Γιώργος Ιωάννου γεννήθηκε το 1934 στο Βαλτινό. Ήταν παντρεμένος με την Ευαγγελία το γένος Σωτ. Σταμούλη και είχαν δύο παιδιά. Τον Κωνσταντίνο και τον Χρήστο (Πρόεδρος Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού).

Τα εγκαίνια του Δημαρχείου Καλλιδένδρου (Αφιέρωμα)

Το Δημαρχείο του Δήμου Καλλιδένδρου, (πρώην Καποδιστριακού Δήμου στο νομό Τρικάλων) βρίσκετε στο κέντρο του Βαλτινού, επιβλητικό, προσδίδοντας αισθητική στο χώρο και εξυπηρετώντας τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.

Σήμερα στεγάζει και καλύπτει τις ανάγκες των υπηρεσιών της Εδαφικής Ενότητας Καλλιδένδρου, του Δήμου Τρικκαίων.

Κατασκευάστηκε το 2001 για τη στέγαση των υπηρεσιών του Δήμου Καλλιδένδρου και τα εγκαίνια έγιναν στις 4 - 9 - 2001.
Τα εγκαίνια του Δημαρχιακού καταστήματος αποτέλεσαν σημαντικό γεγονός για την περιοχή.
Η τελετή των εγκαινίων πραγματοποιήθηκε, παρουσία του τότε Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Θεσσαλίας κ. Ιωάννη Καρατζιώτη, των αρχών του τόπου και πλήθους κόσμου.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την προσέλευση των επισήμων και των καλεσμένων.
Στη συνέχεια τελέστηκε ο αγιασμός, χοροστατούντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Τρίκκης & Σταγών κ.κ. Αλεξίου, και υπό τους ύμνους της Βυζαντινής χορωδίας με Διευθυντή τον κ. Βάϊο Λάσκο.
Μετά το πέρας του αγιασμού ακολούθησε:

-Ομιλία του Δημάρχου Καλλιδένδρου κ. Δημήτρη Τσιγάρα.

-Χαιρετισμός του Νομάρχη Τρικάλων κ. Στέφανο Πατραμάνη.

-Επίδοση τιμητικής πλακέτας από τον Δήμαρχο Καλλιδένδρου κ. Δημήτρη Τσιγάρα προς τον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Θεσσαλίας κ. Ιωάννη Καρατζιώτη.
-Χαιρετισμός του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Θεσσαλίας κ. Ιωάννη Καρατζιώτη.

-Κόψιμο της κορδέλας των εγκαινίων και ξενάγηση στους χώρους του Δημαρχιακού Μεγάρου.
-Μουσικοχορευτική εκδήλωση με τη συμμετοχή μουσικών και χορευτικών τμημάτων.
Την όλη εκδήλωση λάμπρυνε με την συμμετοχή της η φιλαρμονική του Δήμου Τρικκαίων, υπό την Διεύθυνση του κ. Κουβελά.

Το Δημαρχείο Καλλιδένδρου (αφιέρωμα)

Με αφορμή της συμπλήρωσης 10 ετών από την κατασκευή του Δημαρχείου του Δήμου Καλλιδένδρου, (πρώην Καποδιστριακού Δήμου στο νομό Τρικάλων) παρουσιάζουμε ένα αφιέρωμα μνήμης, καταγραφής και προβολής. στοιχείων.
Το Δημαρχείο βρίσκετε στο κέντρο του Βαλτινού, επιβλητικό, όμορφο, που προσδίδει αισθητική στο χώρο και αποτελεί αρχιτεκτονικό στολίδι για την περιοχή.
Κατασκευάστηκε για τις ανάγκες των υπηρεσιών του Δήμου Καλλιδένδρου το 2001 και σήμερα στεγάζει και καλύπτει τις υπηρεσίες της εδαφικής περιφέρειας Καλλιδένδρου, του Δήμου Τρικκαίων.
Τα εγκαίνια του Δημαρχείου έγιναν στις 4 -9 – 2001.
Παρακάτω παρουσιάζουμε μια ιστορική αναδρομή με σχετικές εικόνες σε διαδοχικές φάσεις ολοκλήρωσης της κατασκευής του.

Τότε που ο χώρος ήταν βοσκότοπος και αλάνα.

Η έναρξη των εργασιών κατασκευής του κτιρίου.

Θλίψη και εγκατάλειψη

Ποιος δυστυχάει στον τόπο του;

Και ποιος αρχονταρεύει;

Η θλίψη κι η εγκατάλειψη

τα πάντα κυριεύει…

Και μπρος, ο παραλογισμός

με μιας να ισοπεδώνει

νοημοσύνη, λογική

να καταβαραθρώνει.

Πότε θα ανθίσουν ετούτοι οι τόποι,

πότε θα ΄ρθουν καινούργιοι ανθρώποι

να συνοδεύσουν την βλακεία

στην τελευταία της κατοικία.

Ραψωδός φιλόλογος – Βρικόλακες

Ακούστε προσεκτικά αυτό το τραγούδι έχοντας στο νου σας αυτούς στην εικόνα και θα καταλάβετε ποιοί είναι οι βρικόλακες...
Ένα εκπληκτικό κομμάτι από τον Ραψωδό Φιλόλογο, έναν διαφορετικό ράπερ που αξίζει να ανακαλύψετε. Ακούστε το κομμάτι...

Αφιέρωμα στην 3η ηλικία...

Η ηλικία δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα. Ο καθένας μπορεί να γίνει γέρος. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι απλά να ζήσεις πολύ.
Don Marquis,
Η διαδικασία της γήρανσης σε έχει αρπάξει για τα καλά, όταν δεν αισθάνεσαι πια την παρόρμηση να πετάξεις μια χιονόμπαλα.
Doug Larson,
Πρέπει πάντα να φυλάει κανείς μια αμαρτία για τα γεράματά του.
Alexandre Vialatte,
Οι άνθρωποι δεν σταματούν να παίζουνε επειδή γερνάνε. Γερνάνε επειδή σταματούν να παίζουνε.
Oliver W. Holmes,
Τα γεράματα είναι όταν μιλάς με το «εσύ» σε όλους, ενώ όλοι σου μιλούνε με το «εσείς».

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΤΟΥΣ "ΠΑΠΟΥΔΕΣ" ΚΑΙ ΤΙΣ "ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ"

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΑΣ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ:

"ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΗΜΟΥΝΑ

ΚΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΘΑ ΄ΡΘΕΙΣ..."