Μνήμες από τη ζωή στο χωριό

Του Χάρη Αγγελή

Το χωριό μου, θυμάμαι, ήταν απλωμένο στον κάμπο και είχε καμιά εκατοστή σπίτια, χτισμένα από πλιθιά, εκτός από το σχολείο και την εκκλησία που ήταν πέτρινα. Μερικά ήταν διώροφα, με ξύλινη σκάλα από μέσα όπως του Μήτσιου Καραθανάση. Δίπλα είχαν τα μαγειριά. Οι αχυρώνες, που ήταν στάβλοι για τα ζώα και αποθήκες για τις ζωοτροφές το χειμώνα, βρίσκονταν παραδίπλα με τη ρούγα μπροστά ώστε να δένουν τα ζωντανά τους καλοκαιρινούς μήνες σε μικρά παλούκια που τα είχαν μπηγμένα στο χώμα.

Η τουλούμπα είχε μπροστά της μια σκάφη (σκαφίδα) που μάζευε το νερό για να πίνουν τα ζωντανά και να πλένουν οι νοικοκυρές τα στράνια (ρούχα) και τα αγγειά.

Τα κεντρικά σπίτια του χωριού είχαν κι απόπατο σε μια απόμακρη γωνιά του οικοπέδου. Ήταν ένας λάκκος σκεπασμένος με σανίδια και μια τρύπα στη μέση και φραγμένος γύρω γύρω με χαρτοσακούλες από λιπάσματα και από πάνω για σκέπασμα έναν παλιό τσίγκο. Τα ακριανά σπίτια δεν είχαν κι οι χωριανοί έκαναν την ανάγκη τους το καλοκαίρι στα χαντάκια και το χειμώνα στις αστρέχες.

Οι δρόμοι είχαν πολλές λακκούβες που το καλοκαίρι βούλωναν από τον κουρνιαχτό που δημιουργούσαν τα κάρα και τα ζωντανά με το πέρα δώθε. Ενώ το χειμώνα πλημμύριζαν από τις βροχές και γέμιζαν λάσπη και μπάρες.

Ο καλύτερος δρόμος ήταν η δημοσιά γιατί ήταν χαλικοστρωμένος αφού περνούσε το λεωφορείο και τα κάρα από τα άλλα χωριά. Την άνοιξη στένευαν κάπως γιατί μεγάλωναν τα βάτια και φύτρωναν πολλά βούζια στις άκρες

Κοντά στη δημοσιά ήταν το σχολείο με μεγάλα πεύκα στην αυλή, τα δυο καφενεία που ένα είχαν στέκι οι μεγάλοι κι ένα οι μικροί, το αρτεσιανό που έβγαζε νερό χειμώνα καλοκαίρι, ο μεγάλος πλάτανος που στον ίσκιο του «τραβούσαν» τις αγελάδες οι χωριανοί για τεχνική γονιμοποίηση και στην είσοδο του χωριού ο βλάχικος μύλος. Η εκκλησία ήταν στον γυφτομαχαλά. Στο πίσω μέρος είχε ένα δάσος από φτελιάδια, ασπρόλευκες, ακακίες και μικρούς μέλιγους. Μπροστά ήταν τα πεύκα και τα κυπαρίσια και πιο μπροστά κάτι μέλιγοι μεγάλοι, τεράστιοι, χοντροί και πανύψηλοι. Είχαν παχύ ίσκιο και δροσιά το καλοκαίρι. Εκεί, τον Μάιο μήνα, κούρευαν τα πρόβατα οι τσομπαναραίοι κι ο Σαμαράς που έρχονταν από ένα ορεινό χωριό, μπάλωνε τα σαμάρια για τα γαιδούρια. Προς το ιερό ήταν το νεκροταφείο με τα μνήματα και προς τη δύση το καμίνι που έφτιαχνε τα ινία και τα αλέτρια.

Τα καρποφόρα δέντρα που φύτρωναν στο χωριό ήταν συκιές, κορομηλιές, σκαμνιές, κυδωνιές, βυσινιές, δαμασκηνιές, αχλαδιές, λίγες κερασιές και φιρικιές και ελάχιστες καρυδιές, γιατί λέγανε πως όποιος φύτευε καρυδιές πέθαινε. Είχε επίσης λεύκες, ασπρόλευκες, ιτιές, πλατάνια, φρουξυλιές, ακακίες, φτελιάδες και πολλά βάτια.

«Καλώς ήρθες, δελφινοκόριτσό μου» Το πρώτο τους παιδί απόχτησαν ο Κώστας Στάθης και η Ράνια Πετσοδήμου

Με ένα όμορφο στίχο, καλωσόρισε, ο συγχωριανός Κώστας Στάθης, το νέο μέλος της οικογένειάς του, που απόκτησε με την σύζυγό του Ράνια Πετσοδήμου. Το νέο μέλος της οικογενείας γεννήθηκε την 12-12-2017.

 Ως εξαίρετος τραγουδιστής και Τραγουδοποιός ο Κώστας Στάθης υποδέχθηκε την όμορφη κορούλα του με τους παρακάτω στίχους:

«Καλώς ήρθες, δελφινοκόριτσό μου
κι εγώ για σένα, καλύτερο τον κόσμο αυτό θα κάνω!»

Εμείς να ευχηθούμε στον Κώστα και στη Ράνια «Να τους ζήσει»!

Φωτογραφικό υλικό του Βαλτινού σε εκπομπή της ΕΡΤ

Στην εκπομπή «Τα στέκια» της ΕΡΤ, Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού, μια σειρά ντοκιμαντέρ, του Νίκου Τριανταφυλλίδη παρουσιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου 2017 το θέμα «Το Γραφείο Συνοικεσίων». Στην εκπομπή μεταξύ άλλων προβλήθηκαν και πολλές φωτογραφίες από νεόνυμφα ζευγάρια του Βαλτινού. Η άντληση του φωτογραφικού υλικού έγινε από το Ηλεκτρονικό Λαογραφικό Μουσείο Βαλτινού.

Για να δείτε την εκπομπή πατήστε http://webtv.ert.gr/ert2/ta-stekia-ert/16noe2017-ta-stekia-neos-kyklos/

Λίγα λόγια για την εκπομπή

Ο επιτυχημένος γάμος, μεταπολεμικά, ορίζει την απόλυτη ενσάρκωση του «ελληνικού ονείρου».

Με δεδομένο ότι οι αναταράξεις του συναισθήματος που προκαλεί ο έρωτας κάθε άλλο παρά αποτελούσαν ορθό οδηγό επιλογής συντρόφου, η προξενήτρα αναλαμβάνει τον πλήρη έλεγχο της «μεθοδευμένης» συναλλαγής! Έτσι, σταδιακά, μετατρέπεται στο πιο σεβαστό πρόσωπο της γειτονιάς, επιστρατεύοντας την πειθώ της, μεταφέροντας εκατέρωθεν τις απαιτούμενες πληροφορίες και, εν τέλει, ενώνοντας τα ζευγάρια στο όνομα της «ιερής συμμαχίας» των δύο φύλων.

Τα χρόνια περνούν, η κοινωνία και οι απαιτήσεις της αλλάζουν και η προξενήτρα αντικαθίσταται από τα πρώτα γραφεία συνοικεσίων, έναν τόπο γνωριμιών όπου με απόλυτη εχεμύθεια, διακριτικότητα και αποτελεσματικότητα συντελείται η «ανώτερη ένωση» των άλλοτε ασύμπτωτων κόσμων! Ευκατάστατοι κύριοι, εμφανίσιμες δεσποινίδες, μορφωμένοι και καλοστεκούμενοι νέοι, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι που αναζητούν συντροφιά (με καλό σκοπό) συμμετέχουν σε ένα δίκτυο που υπηρετεί πιστά και αδιάκοπα την ιδέα του «ιδανικού συζυγικού μοντέλου».

Οι, αεικίνητοι, ιδιοκτήτες των γραφείων συνοικεσίων εκπληρώνουν αυτό που οι συνθήκες της ζωής δεν κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν για τους ενδιαφερόμενους: να τους φέρουν σε επαφή με το άλλο τους μισό, εκείνο, δηλαδή, που συνδυάζει τον έρωτα με τις αντικειμενικές προϋποθέσεις.

Σήμερα, όπου οι γνωριμίες έχουν μεταφερθεί από τα μπαρ στο διαδίκτυο, τα γραφεία συνοικεσίων επιμένουν να υπάρχουν σε πείσμα των καιρών και εκείνων που τα θεωρούν παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα «στέκια».

Η εκπομπή επισκέπτεται κάποια απ’ αυτά, συνομιλεί με τους σύγχρονους προξενητάδες και γνωρίζει ερωτευμένα ζευγάρια που αφηγούνται ιστορίες έρωτα και βαθιάς αγάπης!

Σενάριο-σκηνοθεσία: Μαρίνα Δανέζη
Παραγωγή: ΕΡΤ

Τα Χέρια

Κοιτάζει τα χέρια της. Πώς έγιναν έτσι; Πού βρέθηκαν τόσες φλέβες, τόσες ελιές και σημάδια, τόσες ρυτίδες στα χέρια της;
Εβδομήντα χρόνια τα κουβαλάει μαζί της και ποτέ δεν γύρισε να τα κοιτάξει. Ούτε τότε που ήταν χλωρά, ούτε που μέστωσαν, ούτε που μαράθηκαν, ώσπου ξεράθηκαν.

Όλα αυτά τα χρόνια η έγνοια της ήταν αλλού, όχι στα χέρια της: μην κοπεί, μην καεί, μην τρυπηθεί, μην το παρακάνει το βράδυ με τον άντρα της –όποτε τύχαινε, μια στις τόσες– κι ακούσει πάλι τα λόγια του, καρφί στην καρδιά της “πού τα ‘μαθες αυτά μω γυναίκα;”
Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει.

Και τι δεν τράβηξαν αυτά τα χεράκια, στα κρύα και στα λιοπύρια, στη φωτιά, στα νερά, στα χώματα, στα κάτουρα και στα σκατά. Πέντε χρόνια κατάκοιτη η πεθερά της, αλύχτησε ώσπου να της βγει η ψυχή.

Κοιτάζει πάλι τα χέρια της. Τι θα τα κάνει; Να τα κρύψει κάτω από την ποδιά της να μην τα βλέπει, να τα χώσει στην περούκα της διπλανής, που κοιμάται με το κεφάλι γουλί, να τα βάλει στις μάλλινες κάλτσες που της έφερε ο γιος της μόλις του ‘πε ότι κρυώνει εδώ στο γηροκομείο που την έριξε η μοίρα της; Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά.

Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ’ τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι. Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει.
Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκα, να χαϊδεύεται στα καλά καθούμενα.
Τα κοιτάζει κλεφτά και βλέπει μια σκουριά από καφέ στο δεξί. Σηκώνεται και πάει στο μπάνιο, πιάνει το μοσχοσάπουνο και πλένει τα χέρια της. Τα πλένει, τα ξαναπλένει, δεν λέει ν’ αφήσει το σαπούνι, της αρέσει έτσι που γλιστρούν απαλά, το ένα μέσα στο άλλο, “κοίτα”, λέει, “που μ’ έβαλαν να τα χαϊδέψω θέλοντας και μη, τα σκασμένα” και γελάει από μέσα της που δεν την κοιτάνε τώρα όπως πριν, χαμένα μέσα στους αφρούς και τα χάδια, σαν να ‘χουν κλείσει τα μάτια, μην τους πάει σαπούνι και τα πάρουν τα δάκρυα.

Μιχάλης Γκανάς.
Από το βιβλίο «Γυναικών-μικρές και πολύ μικρές ιστορίες»
εκδόσεις Μελάνι.

Τουρνουά Δηλωτής στο Βαλτινό

Τουρνουά Δηλωτής διοργάνωσε την περασμένη εβδομάδα, το Καφέ «YOLO» στο Βαλτινό με τρόπαιο και έπαθλο για τους νικητές.

Στο πρώτο, αυτό τουρνουά συμμετείχαν διάφοροι παίχτες, με εξαιρετικές ικανότητες επίδοσης στο παιχνίδι, οι οποίοι μαζί με την επίκληση στη θεά τύχη, κατέβαλαν και μεγάλη προσπάθεια και επίδειξη τεχνικής για να κερδίσουν στις παρτίδες.

Τελικά νικητές αναδείχθηκαν το ζευγάρι, Αθανάσιος Σταμούλης και Παύλος Ριζαργιώτης, οι οποίοι κατέκτησαν τα κύπελα.

Η Δηλωτή είναι ένα καθαρά τεχνικό παιχνίδι, συνδυασμός Ξερής και Κολιτσίνας που παίζεται με μία τράπουλα των 52 φύλλων. Συνήθως παίζεται με 2 ή 4 παίκτες. Στην πρώτη περίπτωση οι αντίπαλοι παίζουν ένας εναντίον ενός, ενώ στη δεύτερη σχηματίζουν ζευγάρια που κάθονται αντικριστά.
Ο παίκτης που μοιράζει (ντίλερ) δίνει έξι κάρτες σε αυτόν που κάθεται δεξιά του, έξι στον συμπαίκτη του, έξι στον αντίπαλο που βρίσκεται αριστερά του, έξι στον εαυτό του και τέλος, τοποθετεί άλλες 4 απλωμένες στο τραπέζι. (όπως δηλαδή γίνεται στην Κολτσίνα).

Βασικό χαρακτηριστικό της Δηλωτής είναι ότι μπορεί κανείς να κάνει συνδυασμούς φύλλων, «δηλώνοντας» κάποιο (ή κάποια ) από αυτά που βρίσκονται στο τραπέζι με την τοποθέτηση πάνω του(ς) ενός από τα δικά του φύλλα.
Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι ο παίχτης ή η ομάδα να φτάσει τους 61 πόντους πριν από τον αντίπαλο, οπότε κερδίζει την παρτίδα.
Οι πόντοι συλλέγονται: Από έναν κάθε Άσσος, δύο το 10 Καρό, ένας το 2 Σπαθί και 4 όταν έχουν μαζευτεί από 27 φύλλα και πάνω (σύνολο 11 πόντοι). Αν οι αντίπαλοι έχουν από 26 φύλλα καθένας, τότε οι πόντοι είναι συνολικά 7, αφού δεν υπολογίζονται οι 4 των «κομμένων» φύλλων. Επίσης, κάθε «Ξερή» ισοδυναμεί με 10 πόντους. 

Ο ντράμερ Γιώργος Ζαμπακάς ένα από τα μέλη του Badel Trio

Με το ψευδώνυμο «Τρικαλέρο», ο συγχωριανός μας Γεώργιος Ζαμπακάς του Αθανασίου, που ζεί και δραστηριοποιείται στην Κρήτη, αποτελεί ένα από τα μέλη του μουσικού σχήματος Badel Trio που εμφανίζονται ανά την Ελλάδα και παρουσιάζουν στο κοινό την μουσική τους.

Γνώστες της κρητικής μουσικής παράδοσης, αλλά και... λάτρεις του σκληρού ήχου, οι Babel Trio έρχονται με το εκρηκτικό «Roots Electrified» να προστεθούν στη λίστα με τα μοναδικά εκείνα ελληνικά σχήματα που βάζουν στην... πρίζα την λαϊκή κουλτούρα και πάνε σε άλλο επίπεδο την ακρόαση παραδοσιακών μουσικών ήχων.

Ορμώμενοι από την Κρήτη (αν και κατά το εν τρίτο Κρητικοί) ο Δημήτρης Σιδερής (ηλεκτρικό λαούτο), ο Γιώργος Ζαμπακάς (ντραμς) και ο Μιχάλης Αυλωνίτης (μπάσο) έχουν ήδη αρχίσει να απασχολούν κοινό και κριτικούς με ένα κράμα κρητικής μουσικής γεμάτης overdrive, χαοτικά εφέ και ψυχεδέλεια.

Η δημιουργία του μουσικού σχήματος ξεκίνησε το 2011 και γρήγορα ακολούθησε η μουσική πρόταση με το πρώτο τους  album που φέρει τον τίτλο «Roots Electrified» και ένα δεύτερο να ετοιμάζεται.

Στις 25 Νοεμβρίου  εμφανίστηκαν και στα Τρίκαλα στο μουσικό στέκι  «Ανδρομέδα» και παρουσίασαν το μουσικό τους έργο που το προσδιορίζουν ως progressive rock, ψυχεδελικού μουσικού κώδικα, που χρησιμοποιεί ποικίλες αισθητικές αναφορές έχοντας ως βάση τις μουσικές της Κρήτης και των νησιών του Αιγαίου. 

Μέσα από ένα fusion παίξιμο που ενίοτε ξεδιπλώνονταν ψυχεδελικά, ταξίδεψαν τους Τρικαλινούς ακροατές στις απάτητες παραλίες του Νότου, συνδυάζοντας το κλίμα καλοκαιρινής ραστώνης της Σούγιας με την εγκεφαλικότητα του Καζαντζάκη».

Μια γεύση από την μουσική του Badel Trio στο βίντεο που ακολουθεί:

Η ξεχασμένη γη του παππού Νικόλα

Μ​​έχρι τα 80 του χρόνια έπαιρνε την τσάπα του στον ώμο και πήγαινε πρωί πρωί στα κτήματα. Δεν έκανε τίποτα σπουδαίο, ήταν ένας άνθρωπος κουρασμένος και βαρύς. Μια φιγούρα αδύνατη με σκυφτούς τους ώμους και μαλλιά κάτασπρα σαν το χιόνι. Διάβαζες στο πρόσωπό του τις κακουχίες που έζησε η γεννημένη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα γενιά.

Πήγαινε στα κτήματα για να «ξεγελαστεί» όπως έλεγε η γιαγιά. Ψευτοτσάπιζε, ξεχορτάριαζε, τον χειμώνα μάζευε λίγες ελιές, το καλοκαίρι αμύγδαλα, πότιζε το μικρό μποστάνι, δεν τον βαστούσαν πια τα πόδια του για σκληρές αγροτικές δουλειές. Καλά τα έλεγε η γιαγιά: Ξεγελιόταν... Γιατί σ’ όλη του τη ζωή βρισκόταν στην ύπαιθρο. Στα χωράφια του. Στη γη του. Αυτό ήξερε να κάνει. Να την περιποιείται κι αυτή του έδινε τη δυνατότητα να θρέψει, να μεγαλώσει, να σπουδάσει τα παιδιά του.

Τα παιδιά μεγάλωσαν, σπούδασαν, έφυγαν απ’ το χωριό, εκείνος έμεινε μέχρι το τέλος.

Η Ακαδημία Ποδοσφαίρου Καλλιδένδρι»

Πριν από μερικά χρόνια, με πρωτοβουλία του κ. Στέφανου Γκαμπλιώνη και άλλων φίλων του ποδοσφαίρου, ιδρύθηκε η Ακαδημία Ποδοσφαίρου με την επωνυμία «Καλλιδένδρι».

Πρόκειται για μια συλλογική προσπάθεια των χωριών της Δημοτικής Ενότητας Καλλιδένδρου και της ευρύτερης περιοχής, που έχει στόχο να προσφέρει τη δυνατότητα στους μικρούς αθλητές, τη σωστή εκμάθηση του αθλήματος, την καλλιέργεια ομαδικού πνεύματος και άμιλλας, τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, την αξιοποίηση των ικανοτήτων & δεξιοτήτων τους, την πειθαρχία, αντίληψη και προσανατολισμό, την άθληση, την ψυχαγωγία, το παιχνίδι και τη διασκέδαση!

Υπεύθυνος της ακαδημίας ποδοσφαίρου είναι ο προπονητής κ. Νίκος Παπακυρίτσης που, μαζί με τους καταρτισμένους προπονητές, Κώστα Παππά, Γιάννη Αγγέλου, Νίκο Κωσταρέλο, Νίκο Μέξη και Κώστα Σκρέκα προσφέρουν τις γνώσεις τους και επιτυγχάνουν τη σωστή καλλιέργεια του αθλήματος.

Φέτος, σε συνεργασία με τον Αθλητικό Όμιλο Βαλτινού δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη λειτουργία και την ανάπτυξη της Ακαδημίας Ποδοσφαίρου. Η όλη προσπάθεια στηρίζεται από τον Α.Ο. Βαλτινού παρέχοντας κάθε διευκόλυνση στους προπονητές, στους αθλητές, αλλά και στην παραχώρηση των διαθέσιμων υλικών και άρτιων εγκαταστάσεων του γηπέδου της ομάδας.

Έτσι, μέσα σε ένα ασφαλές και φυσικό περιβάλλον, στο γήπεδο του Α.Ο. Βαλτινού, προπονείται, γυμνάζεται, καλλιεργείται, και δημιουργείται ένα φυτώριο νέων ποδοσφαιριστών, για τη μελλοντική στελέχωση των ποδοσφαιρικών ομάδων της περιοχής.

Στην ακαδημία λειτουργούν τρία τμήματα συγκροτημένα κατά ηλικία, α) Προπαιδεία β) Τζούνιορ – Προτζούνιορ και γ) Μπαμπίνι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ακαδημία «Καλλιδένδρι» συμμετέχει κατά καιρούς σε διάφορα Τουρνουά Ακαδημιών και σχολείων.

Αναστέλλονται για λίγες ημέρες οι αναρτήσεις

Επιχρωματισμός

Συνήθως ξεχνάμε ότι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε έναν κόσμο γεμάτο χρώματα.

Ο χρωματισμός τους βοηθά να απομακρύνουμε αυτό το εμπόδιο μεταξύ του παρελθόντος και της σύγχρονης οπτικής μας, τραβώντας μας λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα στην οποία ελήφθη η φωτογραφία.
Το χρώμα φέρνει νέα ζωή στις φωτογραφίες και προκαλεί μια ζωντανή νέα προοπτική.

Ένα καλοκαιρινό απόγευμα στη πλατεία Συντάγματος του 1926

Αθήνα 1917:Πλανόδιος πωλητής σταφυλιών. Οδός Καραϊσκάκη, Ψυρή

Λέξεις του τόπου μας, από το Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής. ΒΗΤΑ

Του Ευαγγέλου Στάθη Φιλολόγου

Συνεχίζοντας την παρουσίαση μέρους από το λεκτικό – γλωσσολαογραφικό υλικό που αφορά τον τόπο μας, και το οποίο έχει καταγραφεί στο βιβλίο μου με τίτλο: «Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής», γίνεται μια επιλογή λέξεων που αρχίζουν από το γράμμα Β και παρουσιάζονται παρακάτω με αλφαβητική σειρά:

βαγκάνα ως επίρρ. δος το μια (να φύγει): του τιλείουσις; βαγκάνα του κι μια να φύγει απού δω – βαγκάνα του μια κι κατ’ του τσιπρουπότηρου, άσπρουν πάτου

βαένι του ουδ. ουσ. 1) το βαγένι, το βαρέλι: είχι πουλλά βαένια, μιγάλα βαένια, μι κρασί γιουμάτα 2) λέγεται σκωπτικά για άνθρωπο πολύ παχύ: έχει ένα προυκοίλι σα βαένι – βαένι η κώλους τ’

βαζουκουπάει ρ. αμετάβ. παρατ. βαζουκουπούσα, αόρ. βαζουκόψα· κάνω ασταμάτητα θόρυβο, βαζούρα: οι πατόζις (αλωνιστικές μηχανές) αλώντζαν ούλη τη νύχτα ψες· βαζουκουπούσι ούλου του χουργιό

βαΐζου ρ. αμετάβ. αόρ. βάισα: γέρνω προς τη μια μεριά από το πολύ το βάρος: του φόρτουσι ως απάν’ του κάρρου κι ούλου βάιζι στου δρόμου

βακούφικους επίθ. η βακούφικους η βακούφικην του βακούφικου· ο βακουφικός, αυτός που ανήκει στο βακούφι, σε κτηματική περιουσία ναών και μοναστηριών

βάκρια θηλ. ουσ. λέγεται για πρόβατα με άσπρο τρίχωμα και μαύρες βούλες στο πρόσωπο και στο στήθος· θεωρούνταν πρόβατο καλής ράτσας, από καλό νταμάρι: γέντσι (γέννησε) διπλάρκα η βάκρια. Λέγεται και ως ουδ.: του βάκριου τ’αρνί – του βάκριου του κριάρι

βαλαντώνου ρ. μεταβ. και αμετάβ. αόρ. βαλάντουσα παθητ. Βαλαντώνουμι αόρ. βαλαντώτχα, μετοχ. βαλαντουμένους 1) πικραίνω, κακοκαρδίζω, θλίβω κάποιον: γυναίκα μι βαλάντουσις κι είμι βαλαντουμένους (στίχ. δημοτ. τραγουδιού) 2) για ζώα λαχανιάζω, ρουθουνίζω: βαλάντουσαν τα καημένα τα πράματα (τα ζώα) ούλη τη μέρα στου ζγο (στο ζυγό) 3) για άνθρωπο πλαντάζω, σκάζω: βαλάντουσι στου κλάμα του κούτσικου 4) στενοχωριέμαι πολύ: χάνουντα(ς) τουν άντρα τς βαλαντώτχι η καημένη – ούλου ένα βαλαντουμένουν σι γλέπου τώρα τιλιυταία ουσ. του βαλάντουμα (το βαλάντωμα)

βαρβατίλα η θηλ. ουσ. 1) δυσάρεστη μυρουδιά ζώου, κυρίως τράγου, κατά την περίοδο της αναπαραγωγής 2) η κακοσμία των γεννητικών οργάνων των ανδρών από την έλλειψη καθαριότητας

βαρβατσέλι του ουδ. ουσ. 1) για ζώο νεαρό αρσεν. που φέρεται σαν ώριμο 2) λέγεται για έφηβο αγόρι που «ρίχνεται» στα κορίτσια: ακόμα είνι αμάλλιαγου κι μας κάνει του βαρβατσέλι κι όλα

Παρεμβάσεις σε Εξάλοφο και Βαλτινό

Συνεχίζονται οι παρεμβάσεις και τα έργα σε διάφορα σημεία του τομέα Β του Δήμου Τρικκαίων. Μαζί με τον καθαρισμό καναλιών, γίνονται έργα οδοποιίας και βελτίωσης πεζοδρομίων. Συγκεκριμένα, στον Εξάλοφο ολοκληρώθηκε η ασφαλτόστρωση στον περιφερειακό δρόμο του χωριού, προκειμένου να γίνεται απρόσκοπτα η κίνηση των οχημάτων. 

Επίσης, βελτίωση της κατάστασης στο Βαλτινό, έγινε με τα πεζοδρόμια. Επρόκειτο για παρεμβάσεις στην είσοδο του χωριού, όπου τσιμεντοστρώθηκαν πεζοδρόμια που αποτελούσαν κίνδυνο για τους πεζούς. 
Όπως σημείωσε η αντιδήμαρχος κ. Ελένη Πούλιου, «οι παρεμβάσεις συνεχίζονται σε όλα τα χωριά, ακατάπαυστα, αφού κάθε χωριό αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα, τα οποία καθημερινά επιλύουμε».

Το τρένο της Καλαμπάκας - Ιστορικό και προοπτικές

Οι Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας ιδρύθηκαν το 1881 ταυτόχρονα με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος, όταν η τότε κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε σύμβαση με τον Κωνσταντινουπολίτη Τραπεζίτη Θεόδωρο Μαυρογορδάτο, για την κατασκευή και εκμετάλλευση μιας σιδηροδρομικής γραμμής διεθνούς εύρους που θα συνέδεε τον Βόλο με την Λάρισα.

Στις 13 Μαΐου 1882 επί πρωθυπουργίας πια Χαρίλαου Τρικούπη υπογράφεται νέα σύμβαση, μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Θεόδωρου Μαυρογορδάτου η οποία τροποποιεί την προηγούμενη . Ο ανάδοχος με βάση τη νέα σύμβαση ανέλαβε την υποχρέωση να κατασκευάσει ένα δίκτυο με γραμμή όχι διεθνούς αλλά μετρικού (για οικονομία) πλάτους που θα συνέδεε, τον Βόλο με την Λάρισα, μέσω Βελεστίνου και το Βελεστίνο με την Καλαμπάκα, όπου το τρένο θα φθάνει μέσω των Φαρσάλων, της Καρδίτσας και των Τρικάλων.

Το έργο ολοκληρώθηκε το 1886 όταν το τρένο έφτασε στην Καλαμπάκα και δημιούργησε μια επανάσταση στις συγκοινωνίες της Θεσσαλίας. Τα εμπορεύματα και οι επιβάτες μπορούσαν πια εύκολα να ταξιδεύουν στον Βόλο και από κει με πλοίο να κατευθύνονται στην νότια Ελλάδα. Η επικοινωνία της δυτικής Θεσσαλίας με την Λάρισα γίνονταν με μετεπιβιβάσεις στους αντίθετα κινούμενους συρμούς στον σταθμό του Βελεστίνου. Σπουδαίος ήταν ο ρόλος του πρώτου προέδρου των σιδηροδρόμων Θεσσαλίας του Ιταλού μηχανικού Ευαρίστο ντε Κίρικο τόσο στην κατασκευή όσο και στην λειτουργία του έργου.

Μετά από 22 χρόνια το 1908 φθάνει στην Θεσσαλία και ο Λαρισαϊκός, η γραμμή δηλαδή διεθνούς εύρους που ξεκινά από τον Πειραιά και συναντάται με την μετρική Θεσσαλική γραμμή στο Δεμερλί (Παλαιοφάρσαλο), οπότε τόσο το λιμάνι του Βόλου, όσο και οι Σιδηρόδρομοι Θεσσαλίας χάνουν ένα σημαντικό μέρος του μεταφορικού τους έργου.

Εξειδίκευση μέτρων για την εκστρατεία κατά του καπνίσματος

Ο Δήμος Τρικκαίων συνεχίζει τη δράση για να γίνουν τα Τρίκαλα «πόλη χωρίς τσιγάρο» και συγκάλεσε νέα σύσκεψη. Αυτή τη φορά με φορείς που έχουν άμεσο λόγο, στην υλοποίηση αυτής της απαίτησης της κοινωνίας: Αστυνομία, Δημοτική Αστυνομία, Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης, ΣΕΦΑΑ, το ιατρείο διακοπής καπνίσματος, εθελοντές.. Ολοι τους, με παρεμβάσεις και παρατηρήσεις, συνέβαλαν στη συζήτηση που διήρκησε επί  μακρόν, στη συγκεκριμενοποίηση των μέτρων ενημέρωσης.
Σύμφωνα με αυτά:
– άμεσα τυπώνονται όλα τα φυλλάδια και το λοιπό συνοδευτικό υλικό
– καταρτίζεται σχέδιο ενημέρωσης με κάθε διαθέσιμο τρόπο
– συγκεκριμενοποιείται ο τρόπος συνεργασίας ΕΛΑΣ και Δημοτικής Αστυνομίας
– εντείνεται η προσπάθεια ενίσχυσης των δράσεων στα σχολεία
– ενεργοποιούνται περισσότεροι φορείς (π.χ. Διευθύνσεις Εκπαίδευσης)
– αξιοποιείται ο Μύλος των Ξωτικών
– συνεχίζεται η συνεργασία με τους επαγγελματίες (όχι μόνο ιδιοκτήτες μπαρ, καφετεριών, ταβερνών, αφού το κάπνισμα απαγορεύεται σε κάθε δημόσιο χώρο)
– διευκρινίζονται τα ιατρικά ζητήματα και η ειδικότερη στόχευση.

Όλα αυτά τα μέτρα, που υλοποιούνται από το αμέσως επόμενο διάστημα, αφορούν στην προσπάθεια να ενημερωθεί και να συνεργαστεί ο κάθε πολίτης, αφού σημασία έχει η κοινή απόφαση για το τσιγάρο και όχι η καταστολή.
Ηδη, τα πρώτα μηνύματα, από ιδιοκτήτες καταστημάτων που υλοποιούν αυτήν την απόφαση, είναι άκρως θετικά.
Και αυτές οι συσκέψεις θα συνεχίζονται ανά τακτά διαστήματα, για να υπάρχει αλληλοτροφοδότηση με βάση την κάθε φορά κατάσταση και να εναρμονίζονται οι δράσεις με την πορεία της εκστρατείας.

Απεβίωσε η συγχωριανή μας Λαμπρινή σύζ. Νικολάου Σταμούλη

Απεβίωσε η συγχωριανή μας Λαμπρινή Σταμούλη την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017 σε ηλικία 65 ετών. Η Λαμπρινή, το γένος Δημητρίου Μπράφη, γεννήθηκε το 1952 στους Γόμφους Τρικάλων. Παντρεύτηκε με τον Νίκο Σταμούλη και έκαναν δύο παιδιά. Τον Αθανάσιο και την Ανθή.

Καθαρισμοί καναλιών σε χωριά της Περιφέρειας Β΄ του Δήμου Τρικκαίων

Προετοιμασίες για τον χειμώνα στα χωριά του Δήμου Τρικκαίων. Στον τομέα της Περιφέρειας Β, άρχισαν οι καθαρισμοί καναλιών στο Δενδροχώρι, προκειμένου να είναι έτοιμα και διανοιγμένα εν όψει χειμώνα και αναμενόμενων βροχοπτώσεων. Η προεργασία αυτή, όπως σημείωσε η αντιδήμαρχος κ. Ελένη Πούλιου, είναι μια συνδρομή στους αγρότες μας για να προστατέψουν την περιουσία τους.

Ο Δήμος Τρικκαίων με δικά του χρήματα έχει προγραμματίσει τη συνέχιση των παρόμοιων εργασιών και στα άλλα χωριά, όπου κρίνεται απαραίτητο.

Από το γραφείο Τύπου

Λέξεις του τόπου μας, από το Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής

Του Ευαγγέλου Στάθη (φιλολόγου)

Το λεκτικό υλικό, γλωσσολαογραφικό κυρίως, του τόπου μας, αποτελεί βιωματική εμπειρία από την επικοινωνία με τους κατοίκους του χωριού μας. Γι’ αυτό φροντίσαμε, μαζί με τον γιό μου Κώστα, να το καταγράψουμε αυθεντικό, έτσι όπως το αντλήσαμε από τις ανεξάντλητες πηγές των παππούδων και γιαγιάδων, γέρων και γριών, όλων, μικρών και μεγάλων. Η εργασία αυτή αποτέλεσε το υλικό της έκδοσης του βιβλίου μας, με τίτλο: «Γλωσσάρι ιδιώματος Δυτικής Θεσσαλίας και ευρύτερης περιοχής αυτής».

Η γλώσσα αυτή, είναι αυτή που μιλιόταν παλιότερα αλλά και σήμερα ακόμη στα χωριά των Τρικάλων. Επειδή όμως δεν παρουσιάζει πολλές και πολύ μεγάλες διαφορές από εκείνη που μιλιέται και στην υπόλοιπη Θεσσαλία γενικότερα, μπορεί κανείς να πει ότι η γλώσσα αυτή δίνει εικόνα όλης της σύγχρονης θεσσαλικής διαλέκτου.

Από το βιβλίο μας αυτό λοιπόν, γίνεται μια επιλογή λέξεων και παρουσιάζονται παρακάτω με αλφαβητική σειρά:

αβρουχιάζου ρ. μεταβ. παθητ. αβρουχιάζουμι αόρ. αβρουχιάσκα 1) στήνω τα βρόχια: χαραούλα τ’άστσι (= τα έστησε) τ’αβρόχια 2) πιάνω, συλλαμβάνω κάποιον δια της βίας, με άγριο, με απειλητικό σκοπό: σαν τουν αβρουχιάζει κι τουν ρίχει κάτ’, πάρι κι τούτην, πάρι κι ’κείνην 3) ανταμώνω κάποιον με άγριες διαθέσεις: δε θα σεαβρουχιάσου πθινά; θα δείς!

αγγιλκάτους επίθ. η αγγιλκάτους η αγγιλκάτην τ’ αγγιλκάτου· ο ντελικάτος, ο λεπτός και ευαίσθητος στην κατασκευή: αγγιλκάτου φυτό, δεν αντέχει στη ζέστα κι στου κρύου 2) ο φιλάσθενος, ο ευαίσθητος, ο ευπαθής: δε γκουτάει να βγει όξου, ίσια κρυώνει, τόσου αγγιλκάτους είνι.

αγκούσα η θηλ. ουσ. και γκούσα 1) δυσκολία αναπνοής, δύσπνοια: έφαγι έφαγι κι ύστερα τουν έπχιασι αγκούσα 2) αρρώστια προβάτου, γνωστή και ως βρογχοκήλη: την έπχιασι αγκούσα την προυβατίνα κι γκουσουμανάει 3) το στομάχι των πουλιών, η «μάμα»

αγλέουρας η αρσ. ουσ. 1) υπερβολική ποσότητα φαγητού ή ποτού· τρώω μέχρι σκασμού: έφαγι τουν αγλέουρα τ’ 2) είδος δηλητηριώδους φυτού

άγνιστους επίθ. η άγνιστους η άγνιστην τ’ άγνιστου 1) λέγεται το μαλλί που δε γνέστηκε 2) στη φράση τ’ άγνιστα, τ’ αΰφαντα στην τέμπλα κριμασμένα (λέγεται σε περιπτώσεις που θεωρούμε κάτι ως γινωμένο, ενώ αργεί ή είναι δύσκολο να γίνει· κάτι σαν την παροιμία «ακόμα δεν τον είδαμε…»)

Το πάρτυ του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Βαλτινού

Με επιτυχία γιορτάστηκε το πάρτυ που διοργάνωσε ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Βαλτινού το Σάββατο 4 Νοεμβρίου στο καφέ «YOLO», στο Βαλτινό.

Ήταν μια υπέροχη βραδιά με νοσταλγική μουσική ντίσκο, και σε ατμόσφαιρα εποχής των δεκαετιών ΄70 και ΄80, όπου οι παρευρισκόμενοι διασκέδασαν, το χάρηκαν και το απόλαυσαν!

Τοπογραφία "Το δάσος με το ξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού"

Το δάσος με το ξωκλήσι της Παναγίας Βαλτινού αποτελούσε ανέκαθεν και αποτελεί ακόμη και σήμερα σημείο αναφοράς για όλους τους κατοίκους του χωριού Βαλτινού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Είναι το δάσος των μύθων και των παραμυθιών που φιλοξένησε χιλιάδες πιστούς και φυσιολάτρες επισκέπτες, οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν από τις έντονες αντιθέσεις της φύσης και ύφαιναν μαζί το πραγματικό με το εξωπραγματικό, πλάθοντας πολλούς εντυπωσιακούς μύθους, για να φτάσει στις μέρες μας και να γίνει το αγαπημένο των ευαίσθητων επισκεπτών, ντόπιων και ξένων.

Μέσα στο υπέροχο δάσος, στο πυκνό και ποικιλότονο πράσινο, με εξαίσια θέα, οι χριστιανοί πρόγονοι έστησαν το ιερό ξωκλήσι της Παναγίας, για να δοξάσουν έκθαμβοι το θαύμα της δημιουργίας και να ανοίξουν τους δικούς τους διαύλους επικοινωνίας με το θείο.

Πηγή ελπίδας, χαράς, γαλήνης, παρηγοριάς και ανακούφισης για πολλούς ανθρώπους αυτό το εκκλησάκι. Η λατρεία της Παναγίας, λατρεία σταθερή κι αγαπημένη μέσα στους αιώνες, έχει επιβιώσει σαν μια ανάμνηση ζεστή στη λαϊκή συνείδηση κατά τον εορτασμό της μνήμης, της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Η Παναγία εφεξής θα γίνει ξακουστή. Τόπος ιερός, προσκυνήματος. Σημείο σταθερό αναφοράς, υποβλητικός προορισμός, ασφάλειας και προστασίας για τους αδυνάτους.

Σαν αποκαλύπτεται σταδιακά, σε δέχεται με ευγένεια, με γλυκύτητα, με οικειότητα  και συνήθως, σε κάνει τελικά δικό της, σε κατακτά, προσφέροντάς σου μια ανυπέρβλητη αίσθηση μέθεξης στο συμπαντικό και σε κάτι ανείπωτο.

Σαν αυτοσυστήνεται, αναφέρεται ποικιλώνυμα ως: H παναγία του Θεού. Η παναγία των ανθρώπων. Η παναγία του δάσους. Η παναγία του χωριού. Η παναγία των χρωμάτων. Η παναγία του φωτός. Η παναγία της σαγήνης. Η παναγία των αιώνων. Η παναγία του σήμερα. Η παναγία των τεσσάρων εποχών. Η παναγία της συγχρονίας και της διαχρονίας, της κάθε μέρας και της κάθε ώρας. Η παναγία της καρδιάς μας…

Από την άλλη, σαν βρεθείς στο δάσος της Παναγίας, δεν μπορεί παρά να νοιώσεις την ομορφιά και τη μαγεία που εκπέμπει όλος αυτός ο χώρος.

Δεν μπορεί παρά να νοιώσεις ψυχική ευφορία, αρκεί και μόνο να υψώσεις το βλέμμα σου, να παρατηρήσεις και να αποκρυπτογραφήσεις το μεγαλείο και τη δύναμη της φύσης. Να απολαύσεις τους ήχους του δάσους και τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα του χώρου! 
Και δεν μπορεί, παρά να γράψει κανείς, να ζωγραφίσει, να τραγουδήσει και να εκφράσει τα συναισθήματά του, γι’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο!

Του Δημήτρη Τσιγάρα

Έπιασαν τόπο οι πιέσεις για τη μονάδα βιορευστών στο Βαλτινό

Σημαντικό θετικό νέο για τη μονάδα καύσης βιορευστών στο Βαλτινό, μετά την κινητοποίηση κατοίκων και Δήμου Τρικκαίων. Με τροπολογία που εισήχθη σε νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή, γίνονται πιο αυστηρά τα κριτήρια για την έγκριση περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας μονάδων βιοαερίου ή βιομάζας.
Από την πρώτη στιγμή που ανέκυψε το θέμα στο Βαλτινό, ο Δήμος Τρικκαίων είχε σταθεί στο πλευρό των κατοίκων. Στη γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο χωριό, ο Δήμαρχος κ. Δημήτρης Παπαστεργίου είχε επισημάνει τα κενά στη νομοθεσία, αναφερόμενος σε θέματα σχετικά με τις αποστάσεις της μονάδας από το χωριό, καθώς και ζητήματα προέλευσης των υλικών προς καύση. Ο Δήμος Τρικκαίων τονίζει ότι η τροπολογία είναι αποτέλεσμα των πιέσεων και της κινητοποίησης που άσκησε η τοπική κοινωνία με ανοιχτό και δημοκρατικό διάλογο.

Με την τροπολογία 1321/156 της 31/10/2017, όπως σημειώνει η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παναγιώτα Δριτσέλη, γίνονται πιο αυστηροί οι όροι αδειοδότησης των μονάδων παραγωγής βιοαερίου ή βιομάζας σε αγροτικές περιοχές υψηλής παραγωγικότητας.

Ουσιαστικά, καμία τέτοιου είδους επένδυση δεν θα μπορεί – με βάση το νέο πλαίσιο – να υποβαθμίζει το αγροτικό περιβάλλον και καμία αντίστοιχη επένδυση δεν θα μπορεί να εισάγει πρώτες ύλες από άλλες περιοχές, σε απόσταση μεγαλύτερη των 30 χλμ από την έδρα του εργοστασίου. Σε αυτή την κατεύθυνση, καμία επένδυση βιοαερίου ή βιομάζας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας δεν θα μπορεί να υπερβαίνει την ισχύ των 0,5MW, ενώ απαγορεύεται πλέον ρητά να χρησιμοποιούνται πρώτες ύλες, οι οποίες δεν προέρχονται από την αγροτική δραστηριότητα της συγκεκριμένης περιοχής.

Αυτή η ρύθμιση αφορά σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας (εντός ή εκτός ΖΟΕ) και οι προϋποθέσεις της θα πρέπει να τηρούνται κατά το στάδιο της αδειοδότητης της εν λόγω επιχείρησης.

Η τροπολογία εισήχθη στο νομοσχέδιο για την «Εναλλακτική Διαχείριση Συσκευασιών και άλλων προϊόντων και άλλες διατάξεις» του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενεργείας. Υπενθυμίζεται ότι ο Δήμος Τρικκαίων είχε προσφύγει και κατά απόφασης αδειοδότητης περιβαλλοντικών όρων από την ΑΔ Θεσσαλίας & Στ. Ελλάδας, για τη συγκεκριμένη μονάδα.

Από το γραφείο Τύπου

Με τροπολογία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και ενέργειας αναχαιτίζεται η αδειοδότηση μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιορευστά στο Βαλτινό.

Με τις διατάξεις της υπόψη τροπολογίας, καθορίζονται, κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας (άρθρο 56 παρ.6α του ν.2637/1998 όπως ισχύει), οι όροι και οι προϋποθέσεις εγκατάστασης σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα, βιοαέριο ή βιορευστά σε αγροτεμάχια της επικράτειας, εκτός Αττικής, που χαρακτηρίζονται ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα.
Η τήρηση των τιθέμενων προϋποθέσεων εξετάζεται κατά το στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης των σταθμών.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ Ν. 2939/2001 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ, ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2015/720/ΕΕ, ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ 

Άρθρο ...
Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας με αξιοποίηση βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών

Η χωροθέτηση σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με αξιοποίηση βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών αποτελεί κρίσιμη παράμετρο για τον αγροτικό χώρο και, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να συμβάλει στη βιώσιμη ανάπτυξη αυτού, με σεβασμό στο περιβάλλον και τις θεσμοθετημένες χρήσεις γης. Οι σταθμοί βιομάζας, βιοαερίου και βιορευστών δεν αποτελούν ασύμβατη με την αγροτική παραγωγή δραστηριότητα. Αντίθετα σχετίζονται με αυτή και αδρανοποιούν τα αγροκτηνοτροφικά απόβλητα, μέσω της αξιοποίησης αγροτικών παραπροϊόντων, ενεργειακών καλλιεργειών, ενσιρωμάτων χλωρής νομής γεωργικών καλλιεργειών, κτηνοτροφικών και αγροτοβιομηχανικών οργανικών υπολειμμάτων και αποβλήτων, αποβλήτων βρώσιμων ελαίων και λιπών, αγροτικής και δασικής βιομάζας, κλπ.
Οι περιορισμοί που τίθενται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από σταθμούς βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών με την περ. α της προτεινόμενης ρύθμισης έχουν σκοπό να αποτρέψουν την αλλαγή χρήσης γης από αγροτική σε βιομηχανική.
Με την περ. β ορίζεται ότι σε αγροτεμάχια που έχουν καθοριστεί ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας από εγκεκριμένες Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.) του άρθρου 29 του ν. 1337/1983 (Α' 33), επιτρέπεται με ειδικούς όρους και προϋποθέσεις η εγκατάσταση σταθμών βιομάζας ή βιοαερίου, δηλαδή είναι ισχύος μέχρι και 500 kW και χρησιμοποιούν πρώτες ύλες που παράγονται ή συλλέγονται τοπικά και ανήκουν σε πρόσωπα εγγεγραμμένα στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων.
Η υπηρεσία κατά τη χορήγηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης στις περιπτώσεις α και β θα ελέγχει την τήρηση των προϋποθέσεων, δηλαδή θα ελέγχει την προέλευση και τη διαθεσιμότητα της πρώτης ύλης και στην περίπτωση β ειδικά θα ελέγχει επιπλέον αν το αίτημα υποβάλλεται από πρόσωπα εγγεγραμμένα στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων.
Η ισχύς της προτεινόμενης ρύθμισης για τις εκκρεμείς αιτήσεις για τις οποίες δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης είναι αναγκαία για την προστασία του περιβάλλοντος και τον εξορθολογισμό στη χωροθέτηση τέτοιων μονάδων.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΡΥΘΜΙΣΗ 

Άρθρο ...
Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας με αξιοποίηση βιομάζας, βιοαερίου ή βιορευστών.

Η θαλπωρή της ξυλόσομπας

Οδεύοντας σιγά σιγά προς στον Χειμώνα το κρύο αρχίζει να γίνεται πιο αισθητό και τα συστήματα θέρμανσης σιγά σιγά μπαίνουν σε λειτουργία.

Για δεκάδες χρόνια η ξυλόσομπα είχε χαθεί από το προσκήνιο. Επανήλθε όμως τελευταία λόγω της οικονομικής κρίσης.

Υπήρχαν εποχές που η ξυλόσομπα ήταν το μεγάλο απόχτημα.

Πριν φτάσει στα φτωχά νοικοκυριά είχε ήδη φτάσει στα καφενεία του χωριού.

Η ξυλόσομπα αντικατέστησε το «τζάκι» και θεωρούνταν μεγάλη πρόοδος και εξέλιξη για την εποχή εκείνη.

Προσπαθούσε να ζεστάνει τα σπίτια, που στα περισσότερα, από τις χαραμάδες στις πόρτες και στα παράθυρα, άκουγες μέσα τον αέρα να σφυρίζει τα χειμωνιάτικα βράδια.

Με τα ξύλα ως πρώτη καύσιμη ύλη που δεν έλειπαν από κανένα σπίτι, εκτός από τη ζεστασιά παρείχε και τη δυνατότητα του μαγειρέματος και του ψησίματος.

Εκτός από ζεστασιά και μαγείρεμα δημιουργούσε και θαλπωρή αφού όλη η οικογένεια ήταν συγκεντρωμένη τριγύρω της. Οι μνήμες της είναι συνδεδεμένες και με τα σχολεία καθώς πρόσφερε τις υπηρεσίες της και εκεί.

Μια συλλογή φωτογραφιών μας θυμίζει τη ζεστασιά και τη θαλπωρή που παρείχαν κάποτε αυτές οι ξυλόσομπες.