Μαγικές στιγμές

 

Από μικρό παιδί αγαπούσα πολύ τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά - ίσως επειδή η μαγεία έπαιρνε τότε χρώμα, σχήμα, μουσική. Μεγαλώνοντας άρχισαν και οι άλλες εποχές του χρόνου να γεμίζουν από μαγικές στιγμές. Κι αργότερα, άρχισα κι εγώ να δίνω, με τις ταινίες μου, χρώμα και σχήμα σε λίγη από τη μαγεία που ήταν κλεισμένη μέσα μου. Οι ταινίες έφεραν, με τη σειρά τους, ταξίδια, καινούργιους ανθρώπους και νέα όνειρα στη ζωή μου. Μαγικά πράγματα!

Πολλές φορές όμως σ' αυτή τη μεγάλη διαδρομή τα πάντα ξέφτιζαν ή έμοιαζαν χωρίς νόημα... Οι δύσκολες στιγμές.

Ένα όμως δεν άλλαξε ποτέ έως σήμερα: αυτό το σκίρτημα, η λαχτάρα όταν έρχονται τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά!

Για μια στιγμή, γίνομαι και πάλι, το εννιάχρονο αγόρι στα μακρινά χιονισμένα Τρίκαλα που, αφού τραγούδησε στη γειτονιά τα κάλαντα με τους φίλους του και χόρτασε τον χιονοπόλεμο, πήγε στο περίπτερο, αγόρασε το μόνο κόμικ που υπήρχε τότε, το Πρωτοχρονιάτικο Μίκυ-Μάους, κάθισε κολλητά στη σόμπα που γουργούριζε σαν γατούλα, μύρισε για λίγη ώρα τα ξύλα που καιγόντουσαν, και άνοιξε το περιοδικό...

Και, ώ του θαύματος, στην τρίτη σελίδα της ιστορίας άρχισε να χιονίζει! Χιόνι έπεφτε μέσα στο βιβλιαράκι, χιόνι έπεφτε κι απ' έξω. Απαλό, κατάλευκο. Ευτυχία...

Και το παιδί καθόταν ήσυχο, γαλήνιο και σίγουρο ότι πάνω στο άσπρο του χιονιού μπορείς να αρχίσεις να γράφεις τη δική σου ιστορία - την ιστορία της δικής σου ζωής. Να της δίνεις σχήμα, χρώμα και μουσική.

Και μπορείς να την γράφεις ξανά και ξανά, σε όποια ηλικία κι αν είσαι.

Του Βασίλη Λουλέ, Σκηνοθέτης