Ο "ΜΥΘΙΚΟΣ" ΜΕΛΙΓΟΣ

Του Ηλία Κεφάλα

Έτσι χαρακτηρίζει η έγκριτη φιλόλογος και ποιήτρια από το Αγρίνιο Χρυσούλα Σπυρέλη το μικρό χωριό μου Μέλιγος που είναι μια άσημη δαχτυλιά μέσα στον δοξασμένο κάμπο των Τρικάλων. Αναγκαστικά αναρτώ μια φωτογραφία του κάμπου αυτού: ο φωτογράφος βρίσκεται στο βορειοανατολικό φρύδι του χωριού και κοιτάζει μπροστά του το απλωτό όρος Κερκέτιον ή Κόζιακας. Πίσω από τον φωτογράφο κυλάει ήρεμα το άλλο σύνορο: ο Πηνειός ποταμός. Η Χρυσούλα φαντάζεται έναν κορμό από το δέντρο μέλιγος (δεσποτάκι) να γεφυρώνει το ποτάμι με το βουνό και πάνω του να πορεύονται οι κατατρεγμένοι γυρεύοντας τη σωτηρία τους.

Ευχαριστώ την αγαπημένη Χρυσούλα για το νέο βιβλίο της "ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΗΣ ΑΝΗΛΙΑΓΗΣ" (Γαβριηλίδης 2019) που είναι γεμάτο με απόηχους του δημοτικού τραγουδιού, της τοπικής μυθολογίας, αλλά και με σχετικές διακειμενικές αναφορές. Εδώ ας δούμε πώς βλέπει το χωριό μου που δεν επισκέφτηκε ποτέ.

ΜΕΛΙΓΟΣ

Τα παιδικά μας όνειρα χωμένα μες στο χιόνι
μ' ένα βουνό στις πλάτες μας ορθό και βουρκωμένο
-ψιθύριζαν τα δέντρα του στιχάκια του θανάτου-

Και το ποτάμι ανάμεσα κατεβασιά να φέρνει
σπασμένα εικονίσματα, θάμνους ξεριζωμένους
και μια πνιγμένη ομορφιά με χέρια απελπισμένα
να την ξεβράζει ολόγυμνη στις όχθες να τη σπρώχνει.

Ανάστατος ο Μέλιγος κοιτάει να γεφυρώσει
Ρίχνει στα δίπλα τον κορμό κι απάνω του περνάμε
ακριβατώντας στα τυφλά -μια στο σκοτάδι
μια στο φως- παιχνίδια του ανέμου.

XΡΥΣΟΥΛΑ ΣΠΥΡΕΛΗ
Χρυσούλα Σπυρέλη