Οι ψαρόβαρκες της Σαγιάδας

Η Σαγιάδα είναι ένα ψαροχώρι της Θεσπρωτίας. Βρίσκεται στα Β.Δ του Ν. Θεσπρωτίας κοντά στην μεθόριο με την Αλβανία, απέναντι από την πόλη της Κέρκυρας και απέχει 17 χιλ. από την Ηγουμενίτσα.   

Είναι γνωστή για τις ψαροταβέρνες της και το όμορφο ηλιοβασίλεμά της.

Εκτός από το ψάρεμα στη θάλασσα, η άλλη κύρια ασχολία των κατοίκων είναι οι ιχθυοκαλλιέργειες και τελευταία βέβαια και ο τουρισμός. Το πιο ενδιαφέρον σημείο του χωριού είναι το λιμανάκι όπου υπάρχουν πολλές ψαροταβέρνες.

Η Σαγιάδα σήμερα αποτελεί ένα τουριστικό προορισμό για πολλούς επισκέπτές που αναζητούν την απέραντη γαλήνη που τους προσφέρει η περιοχή.

Οι κοντινές της παραλίες παραμένουν μακριά από τις επιδρομές τουριστών, ενώ στο λιμανάκι της με τον πλακόστρωτο πεζόδρομο θα απολαύσεις φρέσκο και κυρίως φθηνό ψάρι.

Στο γραφικό λιμανάκι της ελλιμενίζονται ψαρόβαρκες και δένουν καΐκια, με τα οποία μπορείτε να επισκεφθείτε το δέλτα του ποταμού Καλαμά.

Ο φακός της Εφημερίδας μας, κατέγραψε αυτές τις γραφικές ψαρόβαρκες, που συνθέτουν ένα μοναδικό ειδυλλιακό τοπίο και παρουσιάζουμε  παρακάτω μια σειρά από αυτές τις πανέμορφες εικόνες.

Iστορικά στοιχεία

Η Σαγιάδα είναι γνωστή σαν βυζαντινός οικισμός που το 1452 κατελήφθει από τους  Τούρκους που εναλλασσόταν με τους Βενετούς για την κυριαρχία της έως το1479.
Από τότε η περιοχή της Σαγιάδας παρέμεινε στα χέρια των Τούρκων οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο μικρό λιμάνι της (Σκάλωμα Σαγιάδας) ελέγχοντας την διακίνηση των προϊόντων από και προς τα Γιάννινα και γίνεται ένα από τα σπουδαιότερα λιμάνια της δυτικής Ελλάδας και αφετηρία για τα καραβάνια προς τις χώρες του εξωτερικού. 
Το 1718 με την συνθήκη του Πασσάροβιτς, η περιοχή της Σαγιάδας περνάει προσωρινά στην κυριαρχία της Βενετίας, ως εξάρτημα της Κέρκυρας και το 1797 ως Ενετικό έδαφος περνάει στην κυριαρχία των Γάλλων του Ναπολέοντα Βοναπάρτη που ιδρύουν στην περιοχή προξενιό. 

Αμέσως μετά (1799) ο Αλή Πασάς την καταλαμβάνει ενώ το 1811 παρά τις συνθήκες υψώνει στην περιοχή φρούριο απέναντι από την Κέρκυρα.
Με την πτώση του Αλή περνάει στα χέρια του σουλτάνου, και στα 1823 ο οικισμός πάνω στο βουνό η παλιά Σαγιάδα καταστρέφεται από μεγάλο σεισμό. Το 1833 επισκευάζεται και επεκτείνεται η κεντρική εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. Δεύτερος σεισμός στα 1872 που κράτησε πάνω από ένα μήνα κατέστρεψε εντελώς τον οικισμό. Το 1912 απελευθερώνεται από τον Ελληνικό στρατό. 
Το 1943 οι Γερμανοί μαζί με τους Αλβανοτσάμηδες έκαψαν το χωριό και οι κάτοικοί του σκορπίστηκαν στα χωριά της γύρω περιοχής και στην Κέρκυρα.