Τέλος Αυγούστου, λίγο πριν κόψει το νήμα ο Σεπτέμβρης

Το τέλος των διακοπών και η επιστροφή στην καθημερινότητα τυπικά συμπίπτει με το τέλος του καλοκαιριού.

Τέλος Αυγούστου και λίγο πριν κόψει το νήμα ο Σεπτέμβρης, η μελαγχολία γεννά σκέψεις, αναπολεί γεγονότα και σχεδιάζει το μέλλον.

Οι μέρες και οι νύχτες που κύλησαν χωρίς κανείς να περιμένει από εσένα τίποτε άλλο εκτός από ένα χαμόγελο, έναν χαιρετισμό, λίγη κουβέντα, και σε οικείες περιπτώσεις να πιεις μαζί έναν καφέ, ένα τσίπουρο, ένα κρασάκι και να μοιραστεί τις εντυπώσεις από το φαγητό ως το ηλιοβασίλεμα έγιναν παρελθόν.

Τώρα, αυτά ανήκουν στον χώρο της νωπής μνήμης, όπως και οι φωτογραφίες της ψηφιακής μηχανής που χώρεσαν σε ένα cd, παρακαταθήκη του καλοκαιριού που πέρασε.

Και μπροστά, παραφυλάνε αδυσώπητες οι δυσκολίες της καθημερινότητας.

Η αισιοδοξία δίνει τη μάχη με την ανασφάλεια και το μαύρο που προβάλλει μπροστά, συνεπικουρούμενη και από την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά.

Και πρέπει να διατηρήσουμε την αισιοδοξία γιατί είναι η στάση που μας εμποδίζει να πέσουμε στην απάθεια, στην απελπισία ή στην κατάθλιψη όταν αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες.

Η απαισιοδοξία οδηγεί στην απελπισία, ενώ η αισιοδοξία ξυπνά την ελπίδα.

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι πιστεύουν πως μια αποτυχία οφείλεται σε παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν με διαφορετική προσέγγιση, ώστε την επόμενη φορά να έρθει η επιτυχία.

Καλό Φθινόπωρο λοιπόν, με Αισιοδοξία, και να θυμόμαστε ότι η ελπίδα κατοικεί στο μέλλον...