Βαλτσινιώτικη ντοπιολαλιά «Αφήγηση από το ελαιομάζωμα»

Αφηγήσεις, εξιστορήσεις, καταθέσεις βιωμάτων από ανθρώπους που διατηρούσαν το γλωσσικό μας ιδίωμα ατόφιο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους προγόνους.

Την παρακάτω αφήγηση έκανε ο Νίκος Απόχας και την παρουσιάζουμε ατόφια, χωρίς να αλλάξουμε ή να διορθώσουμε κάτι, διατηρώντας έτσι την ιδιωματική προφορά και την αυθεντικότητα της γλώσσας του τόπου μας.

Ωρέ χειρότερα κι απ τς' Αλβανοί ήμασταν ικεί τς Γαργαλιάνοι!

Μονάχα που δεν φουβάμασταν απ' την αστυνομία κι έβγινάμαν στα μαγαζιά.

Πάω απ' λες ικεί για να φάμι. Α! ήρθε η ώρα για φαί... Βγάζι τ' αφιντικό κάνα δυό ελιές, μι φέρνει ικεί τουν τρουβά, τουν ανοίγου, ένας τρουβάς τραγίσιους, ούλου τρίχα.

Τειράου!!! απ' λες, ούντι έτσι του ψωμί μέσα!

Ε! γαμώ την καντίλα τ', πούθει να καθαρίσς; ιδώ είχει γιουμάτου τρίχες το ψωμί.

Έβγαλα ούλη τη πέτσα απου παν’ κι απου κάτ’ κι έτρουγα του μαλακό μέσα.

Μι λέει μένα «Γιατί του κάντς έτσι»;

«Τι  να φάου ρε»; του λέου, «τς' τρίχες θα φάου»;

Κάθουνταν κι τειρούσι έτσι α ιά… στα μάτια!!!

«Θα φάου τς' τρίχες σιακάτ αρέ!» του λέου. «Δεν είχες μια εφημερίδα να του τυλίξ’ς, κάνειμ' ή ένα μισάλι!» του λέου.

«Α!», λέει «η γναίκα τόβαλε».

Του λέου, «αύριο δεν έρχουμι για δλειά».

«Γιατί»; λέει.

«Α ρε, θα ψουφίσου απ την πείνα!» του λέου.

«Έλα ρε μι λέει θα κάνου τοιμασία καλή αύριο, δεν ήξιρε σήμερα η γναίκα μ'... κι ξέρω γω»…

«Α, θα έρθου» του λέου, «να δούμι τι τοιμασία θα έχ’ς»;
Α ρε, θα μι φάει η δ’λειά, λέου και το ψωμί μέσα στον τρουβά ούλου τρίχα. Να τσ' χέσου κι τσι ελιές κι τη δλειά τ, μαζί...

Αμάν - ζαμάν να τα ξαναφκιάξουμι!