Οι παλιές φιλενάδες (Μέρος 1)

Υπήρξαν κάποτε στενές φιλενάδες, σιγά-σιγά η κάθε μια πήρε το δρόμο της. Η μια με το γάμο της, η άλλη με την καριέρα της, η καθεμιά με ό,τι διάλεξε στη ζωή της. Άλλες παντρεύτηκαν κι έφτιαξαν οικογένεια, άλλες σπούδασαν και καταξιώθηκαν επαγγελματικά, άλλες είναι οικονομικά ευκατάστατες, άλλες διαβιούν φτωχικά.

Όμως, θα είναι για πάντα όλες εδώ μαζεμένες, σε τούτες τις παλιές φωτογραφίες για να θυμούνται πόσο αγάπησε η μία την άλλη.
Κάποτε ήταν, γελαστές και ανύποπτες για το αύριο. Η άγνοια, λένε, είναι ευτυχία. Γι’ αυτό ίσως να είναι τυχερές που μέσα από την άγνοιά τους ακουμπήσανε την ευτυχία! Και ποιος ξέρει... ίσως να την ξαναβρούνε, είτε μαζί, είτε χώρια!

Τώρα όμως είναι ευκαιρία να κλείσουν τα μάτια τους για λίγο, και να γυρίσουν πίσω στις γειτονιές του χωριού, στους διαδρόμους των σχολείων, να γελάσουν, μοιράζοντας την ίδια σοκολάτα, πίνοντας από το ίδιο μπουκάλι, καπνίζοντας με το ίδιο τσιγάρο στη ζούλα, κάνοντας κοπάνα από το σχολείο για να πιούνε τον πρωινό καφέ τους ελπίζοντας μήπως και συναντήσουν τον πλατωνικό τους έρωτας και του κλέψουνε ένα “γεια”...
Οι παλιές οι φιλενάδες που χάθηκαν και δεν βλέπονται πια…

Μαζί με ένα φωτογραφικό αφιέρωμα για τις παλιές φιλενάδες του Βαλτινού, αφιερώνουμε παρακάτω και το σχετικό τραγούδι τους...

Παλιές μου φιλενάδες που χαθήκαμε,
η μια απ' την άλλη χώρια, κάτι βρήκαμε.
Κι εγώ απ' όσα είδα κι όσα έπαθα,
για τη ζωή μονάχα ένα έμαθα.
Με τη ζωή δεν κάνει να τα βάζουμε,
γιατί η ζωή μας μοιάζει και τής μοιάζουμε.
Με κάτι στην ψυχή μας είναι ανάλογη,
είναι γλυκιά, και άγρια, και παράλογη.

Παλιές μου φιλενάδες, δε βλεπόμαστε,
η μια την άλλη όμως τη σκεφτόμαστε.
Σε όποιες παραλλήλους κι αν βρισκόσαστε,
παλιές μου φιλενάδες, μη φοβόσαστε.
Η ζωή είναι γυναίκα, Μάρθα, Ξένια, και Πηγή,
η ζωή είναι γυναίκα, σαν γυναίκα αιμορραγεί.
Ευανθία, και Αλέκα, η ζωή είναι γυναίκα.