Τα Βαλτσινιώτικα «Βάστα Θανάσ’, βάστα Θανάσ’!»

 Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας. 

Είχε φτάσει πλέον στ’ απροχώρητο η κατάσταση του Θανάση με το αλκοόλ, ώσπου χρειάστηκε να νοσηλευτεί και να πάει για απεξάρτηση.  Η θεραπεία τον βοήθησε να σταματήσει το πιοτό. Έτσι τώρα θα ήταν έτοιμος ν’ αρχίσει να ξαναχτίσει την ζωή του. Οι γιατροί βέβαια, του απαγόρευσαν να πίνει και του συνέστησαν να κάνει χρήση «την δύναμη της θέλησης». 

Όταν επέστρεψε στο χωριό, βγήκε έξω για μια βόλτα, να περπατήσει. Λίγο πριν φτάσει στο καφενείο του Μάμαλη, που παλιά συνήθιζε να τα πίνει, το αγνάντεψε από μακριά και θέλοντας να βρει τη δύναμη της θέλησης και να κάνει υπομονή, ώστε να μην υποκύψει και πάει ξανά να πιεί, άρχισε να δίνει κουράγιο στον εαυτό του, και να λέει:

- Βάστα Θανάσ’, βάστα Θανάσ’!

Όταν προσπέρασε πια το καφενείο, ενθουσιασμένος από την υπομονή και τη θέληση που έδειξε και νίκησε το πάθος του, είπε:

- Μπράβου Θανάσ’! Έλα τώρα να σι κιράσου ένα ποτηράκι.

Και ξαναμπήκε στο καφενείο να το γιορτάσει...