Ονειρεμένη
που χορεύεις στην άκρη της θάλασσας και τραγουδάς σιβυλλικά, μήπως θέλεις να
πέσεις στο κύμα να πνιγείς; Μην πεις το ναι, γιατί τότε κι εγώ πέφτω μαζί σου.
Ονειρεμένη,
μήπως θα σηκωθείς και θα πετάξεις πάνω στα σύννεφα; Τότε κι εγώ ανέρχομαι και
σε ζητώ στα ύψη.
Ή,
μήπως, θα μετεωριστείς τρεμάμενη και θα παραδοθείς στην αύρα; Κι εγώ, κι εγώ θα
γίνω αερικό να 'ρθώ πάλι μαζί σου.
Ονειρεμένη,
μη τάχα θέλεις να διδάξεις στους αδαείς την ισορροπία μεταξύ ζωής και θανάτου;
Ή μεταξύ φωτός και σκότους; Ή μήπως θάλασσας και στεριάς; Εγώ, εγώ ‒πρώτος εγώ
‒ θα μαθητεύσω.
Του
Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου