ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ;

 

«Θα βρέξει ή δεν θα βρέξει;»

Ο ουρανός αναδεύεται, μουγκρίζει και αστραποβολά. Κάποια στιγμή ησυχάζει κι αμέσως αναρπάζει τα σύννεφα από τις μακριές ουρές τους. Τα στύβει και υγραίνεται.

Ταχύνω το βήμα μου, συμμαζεύομαι και προσπαθώ να μπω όσο βαθύτερα γίνεται μέσα στα ρούχα μου.

«Θα βρέξει ή δεν θα βρέξει; Κι εσύ δρόμε, που με συνοδεύεις αγόγγυστα, δεν απαντάς;»

Κι ο δρόμος υπονόησε:

«Μα, εγώ πάντοτε σιωπώ. Πώς ζητάτε από έναν που δεν έχει γλώσσα να μιλήσει; Και, κυρίως, πόσο περιττό να ζητάτε να βγείτε από τα αδιέξοδά σας, από έναν που η φύση του είναι μόνο διέξοδος; Απλώς βαδίστε με».

Του Ηλία Κεφάλα