Τότε
που η οικουμένη είδε τους Έλληνες, τους σκλάβους, τους ανοργάνωτους, τους
φτωχούς, τους άοπλους να υψώνουν το ανάστημα, να αναμετριούνται με την πάνοπλη
Οθωμανική αυτοκρατορία και να… νικούν! Να κερδίζουν δηλαδή την ελευθερία
τους.
Εν Βαλτινώ τη
25η Μαρτίου 1969
Τότε
που ο Κώστας ντύθηκε τσολιάς, φόρεσε την φουστανέλα και το φέσι του, έβαλε και
τα τσαρούχια με τις μαύρες φούντες και ένοιωσε γεμάτος από υπερηφάνεια στην εθνική επέτειο.
Εν Βαλτινώ τη 25η
Μαρτίου 1997
Τότε
που ο Αντώνης, γιός του Κώστα, ντύθηκε τσολιάς, φόρεσε την ίδια φουστανέλα και το ίδιο κεντημένο τσικέτο, έβαλε και το κόκκινο φέσι του με τη μαύρη φούντα και ένοιωσε γεμάτος από υπερηφάνεια στην εθνική επέτειο.
Εν Βαλτινώ τη 25
Μαρτίου 2024
Τότε
που ο Κωνσταντίνος, γιος του Αντώνη, ντύθηκε κι αυτός τσολιάς, φόρεσε την φουστανέλα με το
κεντημένο τσικέτο του, έβαλε και το κόκκινο φέσι του με τη μαύρη φούντα και
ένοιωσε γεμάτος από υπερηφάνεια στην εθνική επέτειο.
Τρεις
διαδοχικές φωτογραφίες, τρία τσολιαδάκια με χρονολογική διαφορά μιας γενεάς ξαναζωντανεύουν
στιγμές από παλαιότερες επετειακές σχολικές γιορτές, που αποτελούσαν και
αποτελούν και σήμερα πηγή πολιτισμού και δημιουργίας εθνικής συνείδησης.
Οι
εορταστικές εκδηλώσεις μέσα από τον χώρο του σχολείου χαρακτηρίζονται
από έντονη συγκινησιακή φόρτιση. Τα ποιήματα, οι πανηγυρικοί λόγοι οι θεατρικές
παραστάσεις, οι καταθέσεις στεφάνων, οι παρελάσεις αναπαριστούν την ιδέα του
έθνους μέσα από μία ρομαντική και πλήρη μεταφορών αφήγηση.
Μέσα
λοιπόν από ένα έντονα συγκινησιακό περιβάλλον που βρίθει συμβολισμών,
αναπαράγεται κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα, επετειακά, η εικόνα ενός ελληνικού
έθνους όπως το φαντάστηκε και το κατασκεύασε η ρομαντική ιστοριογραφία του 19ου
αιώνα. Ένα έθνος με βιολογική υπόσταση, το οποίο παρουσιάζει γραμμική συνέχεια
στο χρόνο και στο χώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου