ΠΑΠΠΟΥ

Βρέχει
Και δεν σε νοιάζει τίποτα παππού
Τα ρούχα σου δεν κρατάνε τα νερά
Η λάσπη σκαρφάλωσε στα μάτια σου
Πλημμύρισαν τα χωράφια μας
Ζήτημα να ᾽χουμε εφέτος καρπούς
Ο άνεμος ρίχνει τ᾽ άνθη της κερασιάς
Το σκουλίκι τρυπάει την πατάτα
Η ντομάτα σαπίζει στο θερμοκήπιο
Το σιτάρι τελειώνει και σήμερα
Να το ταβάνι στάζει τρυπημένο
Κι εσύ –που ᾽σαι;– για τίποτα δεν νοιάζεσαι
Δεν βλαστημάς με οργή
Δεν κλωτσάς πέρα τούς κουβάδες
Δεν καρφώνεις βιαστικά τους τσίγγους
Δεν ακούς την φασαρία γύρω σου
Και συγχώρεσέ με πια – φτάνει
Δεν σε παρασκοτίζω άλλο παππού
Ησύχασε μέσα στην μαύρη ανεμελιά σου
Ρούφα την ακατάπαυστη βροχή
Σφίξε τα τρύπια κόκαλά σου
Κάπως θα τα βολέψουμε κι εμείς εδώ
Οι αδέξιοι

Του Ηλία Κεφάλα (ανέκδοτο)