Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων

Απόσπασμα από την Μουσικο-θεατρικο-χορευτική καλοκαιρινή εκδήλωση της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΧΟΡΟΥ ΤΕΡΨΙΣ, στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων, στις 16 Ιουνίου 2018.

«Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων: Η Επιστροφή» (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Λιούις Κάρολ), αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας παιδικής λογοτεχνίας. Περιγράφει με λεπτή φαντασία και παιδικό αυθορμητισμό τις περιπέτειες ενός κοριτσιού, της Αλίκης, η οποία μετά την πτώση της σε μία λαγότρυπα, περιπλανιέται σε ένα φανταστικό κόσμο.

Στη συγκεκριμένη παράσταση παρουσιάστηκε  ένα μίγμα πρόζας και βέβαια χορού, μπλεγμένα μεταξύ τους με μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας έτσι μία ατμόσφαιρα ονειρική, βγαλμένη από παραμύθι. Το χορευτικό μέρος περιελάμβανε ρυθμούς Latin, Hip-Hop, Dancehall, Break Dance, Oriental, Salsa, Σύγχρονο και Zumba. 

Έλαβαν μέρος οι ηθοποιοί:

Βίκυ Ιακωβάκη, Λίνα Μαργώνη και Ελένη Τέγου

Μελοποίηση: Δημήτρης Τσιγάρας
Ενορχήστρωση-Πιάνο: Νατάσα Παπαστάθη
Φωνή: Κώστας Στάθης
Φλάουτο: Στέλλα Αναστασοπούλου
Τσέλο: Δέσποινα Μητούλα

Η ηχογράφηση έγινε από τον Αποστόλη Γούσιο στο Balanced Studio. 

Απομεσήμερο χρυσό, κι όλοι μαζί τρελή παρέα

στη βάρκα που γλιστράει απαλά

μπήκαμε για να πάμε βόλτα μακρινή κι ωραία,

χεράκια άμαθα κρατάνε τα κουπιά,

χεράκια που αγωνίζονται του κάκου

να οδηγήσουνε την περιπλάνησή μας κάπου.

Αχ, εσείς οι Τρεις! Τι άκαρδες θαρρώ, στ’ αλήθεια.

Να μου ζητάτε, με τέτοιον όμορφο καιρό,

να αραδιάζω παραμύθια!

Μα και να θέλω, αδύνατο μου είναι, δεν μπορώ

να κάμψω τρεις γλωσσίτσες όλο μένος,

εγώ που είμαι ένας, μοναχός και τόσο κουρασμένος!

Η πρώτη ηγεμονικά αστράφτει και βροντά

και διατάζει: «Στη στιγμή ν’ αρχίσει».

Όλο ευγένεια η Δεύτερη παρακαλά.

«Να ’χει και λίγη τρέλα για να νοστιμίσει!»

Ενώ η Τρίτη συνεχώς μου κόβει τον ειρμό

όχι πολύ, μια φορά κάθε λεπτό.

Άξαφνα απλώνεται απόλυτη σιωπή

καθώς η φαντασία τους τις φέρνει

σε χώρα ονειρική, άγρια και μαγική

που μια μικρούλα, απαλά, τις παρασέρνει.

Με πλάσματα του μύθου φιλικά συνομιλεί

κι ανάμεσα σε όνειρο κι αλήθεια ακροβατεί.

Κι όποτε μες στου λόγου τη ροή,

η φαντασία έδειχνε απούσα,

και κουρασμένος και δίχως πνοή,

να μεταθέσω τη συνέχεια, προσπαθούσα,

με ικετευτικές φωνές κι οι τρεις με σταματούσαν

και τη συνέχεια αμέσως μου ζητούσαν.

Έτσι ανακαλύφθηκε η Χώρα των Θαυμάτων!

Κι όσα εκεί γινήκανε, παράξενα ή τρελά,

σιγά σιγά ξεπήδησαν, ας πούμε «εκ των πραγμάτων».

Μα τώρα η ιστορία μας έχει τελειώσει πια.

Και με το ηλιοβασίλεμα, στο φως του αποσπερίτη,

όλοι, παρέα, παίρνουμε το δρόμο για το σπίτι.

Αλίκη! Την ιστορία αυτή σου την προσφέρω.

Παρ’ τηνε με χεράκι τρυφερό

κι άσ’ τηνε να πλεχτεί με τα όνειρά σου

στον μυστικό της μνήμης σου χορό

σαν τα λουλούδια που μαραίνονται και πάνε

σε χώρα μακρινή καθώς σκορπάνε.