Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα ωραία απ’ το χωριό μας.

Η Μπαλάντα της γιαγιάς

Της Σώτιας Τσώτου

Ξανάδα απόψε τη γιαγιά στο παραθύρι της

να αποκοιμιέται ακουμπισμένη στο ψαλτήρι της,

τα παραμύθια της μας γλυκοσεργιανάγανε

πάντα οι καλοί, στο τέλος, τους κακούς νικάγανε.

Στις γειτονιές με κυνηγούσε με το πλέξιμο

να μην ιδρώσω στο παιχνίδι και στο τρέξιμο

κι απ’ το εμποράκι της γωνιάς μου ’παιρνε πράματα

τόπια και βόλους κι όλων των παιδιών τα θάματα.

Κόσμος του ονείρου, κόσμος όμορφος που χάθηκε,

χάρτινε κόσμε, παιδικέ, αποκριάτικε.