Δυο πρωτότυπες ταινίες στον Δημοτικό Κινηματογράφο Τρικάλων για το Βαλτινό

Λίγα λόγια για την υπόθεση των έργων

«Το πρώτο της ζωής μου ταξίδι»

Είναι ένα ταξίδι πηγαιμού και επιστροφής με μια διανυκτέρευση, με εναλλαγές, με εμπειρίες και γνώσεις. Μια αφήγηση της διαδικασίας τέλεσης του πανηγυριού που αποτυπώνει το ξετύλιγμα της ζωής, που έχει να κάνει με την αρετή του πραγματισμού και της ευχαρίστησης που προσφέρουν τα απλά πράγματα.

Τόπος και κόσμος κατοικημένοι από την οικονομία και την απλότητα, μισό αιώνα πριν. Μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί, αλλά που άφησε πίσω της, αναλλοίωτο το στίγμα μιας λιτής και απέριττης ζωής.

Η επιστροφή στο παρελθόν γίνεται δια μέσω της περσόνας του μικρού ταξιδιώτη που διεκδικεί τα όνειρά του.

Το ξετύλιγμα των αναμνήσεων ξεκινάει με την προετοιμασία για το πανηγύρι, ακολουθεί η διαδρομή, η άφιξη, ο χώρος και η διαδικασία τελέσεως του πανηγυριού, η διανυκτέρευση, η δεύτερη ημέρα του πανηγυριού και η επιστροφή με τις εντυπώσεις και τη σχέση του μικρού ταξιδιώτη με τον παππού, ο οποίος μεταλαμπαδεύει τη θυμοσοφία του στον εγγονό του.

Η γνώση για το μικρό ταξιδιώτη είναι το σημαντικότερο απόκτημα στη ζωή.

Η σχέση με τον παππού του, ο θαυμασμός του λόγου και της θυμοσοφίας του, τον στιγματίζουν, αν και κάποιες φορές διακατέχεται από την αμφιταλάντευση ανάμεσα στην προτροπή του παππού: «για την τήρηση του μέτρου» και την προσταγή του Καζαντζάκη: «Φτάσε όπου δεν μπορείς».

«Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας»

Δεν υπάρχει ζωή χωρίς προβλήματα και δυσκολίες.

Το ζητούμενο είναι η αντιμετώπισή τους. Η πρόβλεψη, η εκτίμηση των καταστάσεων και η εξεύρεση των λύσεών τους.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να ξεπεράσει τις δυσκολίες, τις κρίσεις, τα «χτυπήματα», τις βροχές, τις μπόρες της ζωής.

Ο μικρός βοσκός στο δάσος της Παναγίας, μας δίνει ένα τέτοιο παράδειγμα αντιμετώπισης της δυσκολίας.

Την ώρα που φυλάγει τα πρόβατα και ταυτόχρονα απολαμβάνει το παιχνίδι του στην κούνια, την ώρα που προσπαθεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και να φτάσει, να ακουμπήσει με τα πόδια του τον ουρανό, του 'ρχεται η πρώτη ψιχάλα βροχής στο μέτωπο. Η μπόρα ξεσπά. Η ώρα της αναμέτρησης με τον εαυτό του έρχεται. Η καταιγίδα αντιμετωπίζεται και οι ζημιές αποκαθίστανται. Μετά τη μπόρα βγαίνει πάλι ο ήλιος.

Η αντιμετώπιση της καταιγίδας είναι το κεντρικό μήνυμα της ταινίας, στη νομοτέλεια της ζωής, που ο άνθρωπος περνάει τον βίο του ανάμεσα στο «Δόξα σοι ο Θεός «και στο «Βόηθα Παναγιά μου».

Είναι αναπόφευκτο, πάντα στη ζωής μας να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις. Πάντα θα υπάρχουν οι βροχές και οι μπόρες. Μας το επισημαίνει και ο Ποιητής μας, Ηλίας Κεφάλας με το ποίημά του:

                                              Όλο βροχές

                    «Πότε γεννήθηκα, πότε έγινα παιδί

                    Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει

                    Πότε μεγάλωσα πότε ανδρώθηκα

                    Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει

                    Και πότε γέρασα κι ήρθε στα μάτια μου αχλή

                   Κι όλο να βρέχει μέσα μου, να βρέχει».

Tην Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2018, στις 7:30 μ.μ. και στις 9:00 μ.μ. στην αίθουσα κινηματογράφου του Μύλου Ματσόπουλου, στα Τρίκαλα

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τσιγάρας

Αφήγηση: Σάκης Μπιλιάλης

Η είσοδος είναι ελεύθερη.