Τα «καλά κρασιά!!!» του Βαλτινού

Στο Βαλτινό υπάρχουν αρκετοί που διαθέτουν κτήματα και καλλιεργούν αμπέλια, για την εξασφάλιση του ντόπιου αγνού κρασιού και του τσίπουρό τους.

Αμπέλια που περιέχουν κλήματα με διάφορες ποικιλίες σταφυλιών, που σε συνδυασμό τους, δίνουν εξαιρετικό, ντόπιο, και ποιοτικό κρασί.

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας (τρυγητής) που ωριμάζουν τα σταφύλια και αποκτούν χρώμα και γλυκύτητα.

Η ώρα της ωρίμασης και του τρύγου του σταφυλιού έχουν φτάσει, όταν οι ρώγες αποκτήσουν το επιθυμητό χρώμα και άρωμα, καθώς και την κατάλληλη αναλογία σακχάρων και οξέων.

Έτσι, άνθρωποι κάθε ηλικίας, ο Θανάσης, ο Στέλιος, ο Θωμάς… συμμετέχουν σε αυτήν την ευχάριστη διαδικασία, του τρύγου με γέλια, χαρές και τραγούδια.

Οι δουλειές όλες μοιρασμένες. Άλλοι κόβουν τα σταφύλια, άλλοι με τα τελάρα και τα κοφίνια κουβαλάνε τα σταφύλια και άλλοι προετοιμάζουν την διαδικασία για το πάτημα των σταφυλιών και την παραγωγή του μούστου.

Κατά την διαδικασία του τρύγου τα σταφύλια συλλέγονται προσεκτικά, με τα χέρια (όπως γίνεται σχεδόν παντού στην Ελλάδα) τοποθετούνται μέσα σε κλούβες και μεταφέρονται, το συντομότερο δυνατόν, στον χώρο όπου θα γίνει η οινοποίησή τους, για να διασφαλισθεί η ποιότητα του κρασιού που θα παραχθεί.

Με ηλεκτροκίνητο πλέον μηχάνημα συνθλίβονται τα σταφύλια και προκύπτει ο μούστος.

Εκεί που συνθλίβονται τα σταφύλια για να βγει ο περίφημος λαμπερός χυμός, θα βρεθεί και λίγος χρόνος για να φτάσει στα ποτήρια τους ώστε να «τσουγκρίσουν» και να πιούν εις υγείαν!  

Στη συνέχεια, ο μούστος μεταφέρεται και αποθηκεύεται συνήθως σε μεγάλα ξύλινα ή πλαστικά βαρέλια, που έχουν πλυθεί και έχουν απολυμανθεί με θειάφι.

Εκεί ζυμώνεται αρχικά με το φλοιό των σταφυλιών για να πάρει το επιθυμητό χρώμα. Μετά μεταγγίζεται στα κανονικά βαρέλια, όπου ζυμώνεται (βράζει) και γίνεται κρασί. Το κρασί αποκτάει το χρώμα του από τους φλοιούς των σταφυλιών κατά τη ζύμωση του μούστου.

Για την βελτίωση της ποιότητας του κρασιού και για την συντήρηση του χρησιμοποιούνται διάφορες ουσίες και εφαρμόζονται ποικίλες πρακτικές. Συνήθως το βαρέλι με το κρασί αφού ελέγχεται η πυκνότητά του μένει ανοιχτό και σφραγίζεται ύστερα από σαράντα μέρες.

Κάπου εκεί, λοιπόν, κοντά στα Χριστούγεννα, ανοίγονται και δοκιμάζονται τα «καλά κρασιά» του Βαλτινού, με την ευχή «Ευοί ευάν»! 
Και τότε αρχίζει η οινοποσία.

Και τότε, μαζί με τα κάλαντα των Χριστουγέννων, στις γειτονιές του χωριού, ακούγονται και τα κάλαντα του κρασιού:

«Με το κρασί του Βαλτινού

κάνεις γλυκό μεθύσι,

γιατί τ’ αμπέλια του χωριού

τά ΄χουν πολύ φροντίσει.

Με το κρασί του Βαλτινού

και με καλή παρέα

κι αν έχει και καλό μενού

περνάς πολύ ωραία.

Κι αν προτιμάς καλύτερα

να πίνεις κοκκινέλι

φέρνει κι αυτό ζάλη γλυκιά

σαν βγαίνει απ’ το βαρέλι.

Κι αν προτιμάς το τσίπουρο

κι αυτό σου φέρνει ζάλη,

ζάλη γλυκιά και όρεξη 

που αδειάζει το μπουκάλι».