Τα άλογα και οι καβαλάρηδες του Βαλτινού

Τα άλογα και οι καβαλάρηδες του Βαλτινού

Το άλογο είναι από τα μεγάλα θηλαστικά ζώα, σπονδυλωτό ζώο και χορτοφάγο. Το σώμα του με αρμονικές αναλογίες έχει όμορφη εμφάνιση. Ο λαιμός του είναι μακρύς με χαίτη μεγάλη. Τα μάτια του είναι μεγάλα και τα αυτιά του μικρά σε σχέση με το σώμα του και μυτερά, τεντωμένα στο πάνω μέρος του κεφαλιού. Η ούρα του μεγάλη και φουντωτή, με τρίχες μεγάλες που καλύπτουν όλο το μήκος της. Το ύψος του φτάνει από 90εκ. και τα μικρόσωμα άλογα έως 1,85μ. για το ψηλόσωμα άλογα. Τα πόδια του είναι μεγάλα, ψηλά αλλά και δυνατά. Και καταλήγουν το καθένα σε ένα μόνο δάχτυλο, γι' αυτό και τα άλογα ανήκουν στα μόνοπλα ζώα.
Το στήθος του είναι πλατύ, μεγάλο, για να αναπνέει εύκολα και γρήγορα όταν τρέχει σε δύσκολους και κουραστικούς δρόμους. Οι μυς του σώματος του (οι σάρκες) είναι πολλοί και ισχυροί, αλλά όχι πλαδαροί, και δίνουν πλαστικότητα και ευλυγισία στο κορμί του. Το σώμα του καλύπτεται από τρίχωμα πυκνό, με κοντές, ψιλές και απαλές τρίχες.
Το χρώμα των αλόγων ποικίλει. Είναι σε άλλα άσπρο, σε άλλα κόκκινο ή μαύρο κ.λ.π., με διάφορες αποχρώσεις.
Το άλογο, χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο μετακίνησης και αποτέλεσε βασική κινητήρια δύναμη των αμαξών αλλά και γενικότερα υπήρξε χρήσιμο εργαλείο για τις διάφορες ανάγκες των ανθρώπων. Εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4500 π.Χ.
Το άλογο είναι ψηλό ζώο, γνωστό για την περήφανη όψη του. Γεννάει κάθε φορά συνήθως ένα μωρό, σπανιότερα δύο, και το θηλυκό τα θηλάζει μέχρι να γίνουν έτοιμα να βοσκήσουν μόνα τους. Ζουν 20 – 25 χρόνια. Αν και πιστευόταν ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο ζώο, όπως δείχνει και το όνομά του, έχει αποδειχτεί ότι κατέχει ευφυία που έχει να κάνει με την εκμάθηση καθηκόντων, τη μνήμη και τη λύση προβλημάτων. Σήμερα η χρήση του ως μεταφορικό μέσο στην Ευρώπη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Παραμένει όμως σε πολλές χώρες της Ασίας, και σε ενδοχώρες της Λατινικής Αμερικής. Σήμερα χρησιμοποιούνται για το άθλημα της ιππασία και στον ιππόδρομο, καθώς σε προεδρικές και βασιλικές φρουρές και σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, όπως σε έφιππες αστυνομικές δυνάμεις.
Στη λαϊκή ελληνική συνείδηση το άλογο έχει συνδεθεί με ιδιαίτερα χαρίσματα αλλά και με πλήθος από δοξασίες. Όπως για παράδειγμα αν χλιμιντρίζει στον ύπνο του το άλογο θα πεθάνει τ΄ αφεντικό του, ή ανάλογα με το χλιμίντρισμα προαναγγέλλει τη μεταβολή του καιρού.
Στα άλογα οι Έλληνες δίνουν διάφορες ονομασίες όπως "Καράς", "Ρούσος", "Ψαρρής", "Ντορής", "Μπάλιος", "Μελίσσης" που περισσότερο έχουν να κάνουν με το χρώμα του τριχώματος τους. Στα Μεσαιωνικά ποιήματα τα λεγόμενα Ακριτικά, κυριαρχούν τα ονόματα "Γρίβας", "Μαύρος" και "Πέπανος". Πολλά επίσης κλέφτικα τραγούδια κάνουν αναφορά σε άλογα με την έννοια του πιστότερου συντρόφου του πολεμιστή που δεν τον εγκαταλείπει ακόμα και τραυματισμένο προτρέποντάς τον μάλιστα να καβαλικέψει και πάλι για να συνεχίσουν.
Παρακάτω παρουσιάζουμε μια συλλογή από παλαιότερες εικόνες του Βαλτινού με πρωταγωνιστή το άλογο. Τότε που το αυτοκίνητο δεν είχε κάνει την εμφάνισή του στο χωριό και το άλογο ήταν επιβεβλημένο και απαραίτητο σε κάθε οικογένεια.

 Καβαλάρης o Βασίλης Β. Βότσιος

Καβαλάρης ο Χρήστος Α. Καραθανάσης

Καβαλάρης ο Χρήστος Α. Μπαρούτας

Καβαλάρης ο Ευάγγελος Σ. Σταμούλης

Καβαλάρης ο Χρήστος Γ. Σταμούλης

Με το άλογο ο Στέργιος Γ. Σταμούλης  και ο Κων/νος Π. Βαγγελός

Με το άλογο  ο Κων/νος Π. Βαγγελός

Καβαλάρης ο Γεώργιος Π. Βαγγελός

Καβαλάρης ο Σωτήριος Ε. Πέτρου

Καβαλάρης ο Θεόδωρος Σκρέκας

Φουστανελοφόροι του Βαλτινού σε επετειακή γιορτή

Φουστανελοφόροι του Βαλτινού σε επετειακή γιορτή

Φουστανελοφόροι του Βαλτινού σε επετειακή γιορτή

Ο Στέφανος Ι. Ψύχος με το φόρτωμα

Το πότισμα του αλόγου (Νίκος Κλιάκος)

Το πότισμα του αλόγου στη κουπάνα

Η αποθήκευση του χόρτου στον αχυρώνα από την οικογένεια Βασίλη Βαγγελου

Τα πρώτα μαθήματα ιππασίας