Αναγκαιότητα η επέκταση του κοιμητηρίου Βαλτινού

 

Μετά την αποπεράτωση της κατασκευής του νέου οστεοφυλακίου στο κοιμητήριο Βαλτινού, αποφασίστηκε από τον Δήμο Τρικκαίων, η διαμόρφωση ενός τμήματος του παρακείμενου χώρου, ο οποίος εφάπτεται με τον υφιστάμενο χώρο του κοιμητηρίου προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως επέκταση λόγω πληρότητας του υφιστάμενου κοιμητηρίου.

Σύμφωνα με την σχετική νομοθεσία η έκταση του κοιμητηρίου θα πρέπει να είναι ανάλογη με τον πληθυσμό του οικισμού που εξυπηρετεί. Συνίσταται να λαμβάνεται επιφάνεια τουλάχιστον 0,5 – 1,0μ. για κάθε κάτοικο με ελάχιστο όριο συνολικής εδαφικής εκτάσεως το 1 στρέμμα (1000 μ2).   

Οι εργασίες έχουν ήδη ξεκινήσει και σύντομα το έργο θα ολοκληρωθεί.

Απεβίωσε ο Νικόλαος Κ. Μπαντόλιας

 

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Νικόλαος Κ. Μπαντόλιας του Κωνσταντίνου και της Βάιας, την Δευτέρα 13 Μαρτίου 2023, σε ηλικία 79 ετών.

Ο Νικόλαος Μπαντόλιας γεννήθηκε το 1944 στο Βαλτινό. Παντρεύτηκε με την Ελένη, το γένος Αθαν. Σούντα από τη Πατουλιά και απόχτησαν πέντε παιδιά. Την Βάια, την Κωνσταντινιά, τον Κωνσταντίνο, την Αγγελική και το Στυλιανό.

Απεβίωσε ο Κωνσταντίνος Ιωάν. Απόχας

 

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Κωνσταντίνος Απόχας του Ιωάννου και της Ζωής την Κυριακή 12 Μαρτίου 2023, σε ηλικία 76 ετών.

Ο Κωνσταντίνος Απόχας γεννήθηκε στο Βαλτινό το 1947. Παντρεύτηκε με την Φωτεινή, το γένος Δημητρίου Γκόρα, από την Δράμα και απόχτησαν δύο παιδιά, τον Ιωάννη και την Ζωή.

Η κηδεία θα γίνει  την Δευτέρα 13 – 3 – 2023 και ώρα 11.00π.μ., στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού Τρικάλων.

Ο Τσαμαδος κι’ ο γιος του

 

Μες στ’ άη Γιωργιού τους πλάτανους γένονταν πανηγύρι,
το πανηγύρι ήταν πολύ κι ο τόπος ήταν λίγος,
δώδεκα δίπλες ο χορός, κι εξηνταδυό τραπέζια,
και χίλια ψένονται σφαχτά σ’ όλο το πανηγύρι.
Κι οι γέροντες παρακαλούν, τάζουν στον άη Γιώργη,
ο Τσαμαδός να μην ερθεί - χαλάει το πανηγύρι.

Ακόμα ο λόγος έστεκε κι ο Τσαμαδός εφάνη,
που ροβολάει οχ το βουνό κατά το πανηγύρι.
Πατεί και σειέται το βουνό, κράζει κι αχάν οι λόγγοι,
κι εκράταγε στον ώμο του δέντρο ξεριζωμένο,
κι απάνου στα κλωνάρια του θεριά είχε κρεμασμένα.
-- Ώρα καλή σας, γέροντες,
-- Καλό στο παληκάρι.
- Ποιός έχει αστήθι μάρμαρο και χέρια σιδερένια,
για να'βγει να παλέψουμε στο μαρμαρένιο αλώνι;

Κανείς δεν αποκρίθηκεν απ’ τους πανηγυριώτες,
της χήρας γιός εφώναξε, της χήρας ο αντρειωμένος.
-- Εγώ ’χω αστήθι μάρμαρο και χέρια σιδερένια,
για να’βγω να παλέψουμε στο μαρμαρένιο αλώνι.

Βγαίνουν κι οι δυό με τα σπαθιά και πάνε να παλέψουν.
Εκεί που επάτειε ο Τσαμαδός εβούλιαζε τ’ αλώνι.
κι εκεί που επάτειε το παιδί εβούλιαζε κι εβύθα.
Εκεί που βάρειε ο Τσαμαδός το γαίμα πάει ποτάμι,
κι εκεί που χτύπαε το παιδί, τα κόκκαλα τσακίζει.
--Κοντοκαρτέρει, βρε παιδί, κάτι να σε ρωτήσω
ποιά σκύλα μάνα σ’ έκαμε, κι ο κύρης σου ποιός ήταν;
-- Η μάνα μου όταν χήρεψε δε μ’ είχε γεννημένον,
κι όμοιασα του πατέρα μου και θα τον απεράσω.
Από το χέρι τον αρπά στης μάνας του να πάνε.
Από μακριά τους εθωρεί κι ετοίμασε τραπέζι.
Κι εκεί που τρώγαν κι έπιναν η χήρα τους κερνούσε,
κρασί κερνάει τον Τσαμαδό, φαρμάκι το παιδί της.

Δημοτική ποίηση

Απεβίωσε ο Χρήστος Σχολής του Αποστόλου

Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Χρήστος Σχολής του Αποστόλου και της Βασιλικής, την Τρίτη 7 Μαρτίου 2023 σε ηλικία 64 ετών.

Ο Χρήστος Σχολής γεννήθηκε το 1959 στο Βαλτινό, παντρεύτηκε με την Τριανταφυλλιά, το γένος Παυλάκη από το Πρίνος και απόχτησαν δύο παιδιά την Βασιλική και τον Αποστόλη.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Τετάρτη 8/3/2023 και ώρα 11:00, στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλτινού Τρικάλων.

Διακόπτουμε τις αναρτήσεις για λίγες ημέρες

 

Πολλά δεν θέλω να ’χω εγώ,

αρκεί να ζω στο Βαλτινό,

δυο φίλους να ’χω να περνώ

και χρήματα να τους κερνώ.

Του κυρ Βοριά

Αφιερωμένο στις Τουρκάλες, σεισμόπληκτες μάνες

Ὁ κῦρ Βοριᾶς παράγγειλε οῦλων τῶν καραβιῶνε.
«Καράβια π’ ἀρμενίζετε, κάτεργα ποῦ κινᾶτε,
ἐμπᾶτε  στὰ λιμάνια σας, γιατὶ θὲ νὰ φυσήξω,
ν’ ἀσπρίσω κάµπους καὶ βουνά, νὰ κρυώσω κρυαῖς βρυσούλαις,
κι’ ὀσά βρω µεσοπέλαγος, στεργιᾶς θὲ νὰ τὰ ῥήξω.»
Κι ὅσα καράβια τ’ ἄκουσαν, ὅλα λιμάνι πιάνουν,
τοῦ κῦρ ᾿Αντριᾶ τὸ κάτεργο µέσα βαθιὰ ἁρμενίζει.
«Δὲ σὲ φοβοῦμαι, κῦρ Βοριᾶ, φυσήσῃς δὲ φυσήσῃς,
τί ἔχω καράβι ἀπὸ καρυὰ καὶ τὰ κουπιὰ πυξάρι,
ἔχω κι’ ἀντέναις προύντζιναις κι’ ἀτσάλενα κατάρτια,
ἔχω πανιὰ µεταξωτά, τῆς Προύσας τὸ µετάξι,
ἔχω καὶ καραβόσχοινα ἀπὸ ξανθῆς μαλλάκια·
κ’ ἔχω καὶ ναύταις διαλεχτούς, ὅλο ἄντρες τοῦ πολέµου,
κ’ ἔχω κ’ ἕνα ναυτόπουλο, ποῦ τοὺς καιροὺς γνωρίζει,
κ’ ἐκεῖ ποῦ στήσω μιὰ φορὰ τὴν πλώρη δὲ γυρίζω.»

«Ἀνέβα, βρὲ ναυτόπουλο, στὸ μεσιανὸ κατάρτι,
γιὰ νὰ διαλέξῃς τὸν καιρό, νὰ ἰδῇς γιὰ τὸν ἀέρα.»
Παιζογελῶντα ἀνέβαινε, κλαίοντας κατεβαίνει.
«Τὸ τί εἶδες βρὲ ναυτόπουλο, αὐτοῦ ψηλὰ ποῦ πῆγες;
—Εἶδα τὸν οὐρανὸ θολὸ καὶ τἄστρα µατωμένα,
εἶδα τὴ µπόρα ποῦ ἄστραψε καὶ τὸ φεγγάρι ἐχάθη,
καὶ στῆς Ἀττάλειας τὰ βουνὰ ἀστραχαλάζι πέφτει.»
Ὥστε νὰ εἰπῇ, νὰ χαλοειπῇ, νὰ καλοκουβεντιάσῃ,
βαρειὰ φουρτοῦνα πλάκωσε καὶ τὸ τιµόνι τρίζει,
ἀσπρογυαλίζει ἡ θάλασσα, σιουρίζουν τὰ κατάρτια,

σκώνονται κύματα βουνά, χορεύει τὸ καράβι,
σπηλιάδα τοῦ ρθε ἀπὸ τὴ µιά, σπηλιάδα ἀπὸ τὴν ἄλλη,
σπηλιάδα ἀπὸ τὰ πλάγια του κ’ ἐξεσανίδωσέ το.
Γιόμισε ἡ θάλασσα παννιά, τὸ κῦμα παλληκάρια,
καὶ τὸ μικρὸ ναυτόπουλο σαράντα μίλλια πάγει.

Ὅλαις οἱ μάνναις κλαίγανε κι’ ὅλαις παρηγορειοῦνται,
μὰ μιὰ μαννοῦλα ἕνοῦ παιδιοῦ παρηγοριὰ δὲν ἔχει.
Βάνει τοῖς πέτραις στὴν ποδιά, τὰ τρόχαλα στὸν κόρφο,
πετροβολάει τὴ θάλασσα καὶ τροχαλάει τὸ κῦμα.
«Θάλασσα, πικροθάλασσα καὶ πικροκυματοῦσα,
πὄπνιξες τὸ παιδάκι µου, π’ ἄλλο παιδὶ δὲν ἔχω.
—Δὲ φταίω ἡ δόλια θάλασσα, δὲ φταίω ἐγὼ τὸ κῦμα,
μὸν φταίει ὁ πρωτοµάστορας ποῦ φτειάνει τὰ καράβια,
καὶ τὰ πελέκαγε φτενὰ καὶ τὰ γυρίζει ὁ ἀέρας,
καὶ χάνω τὰ καράβια µου ποῦ εἶναι δικά μ’ στολίδια,
χάνω τὰ παλληκάρια µου, ὁποῦ μὲ τραγουδοῦνε.»

ΑΣΗΜΑ ΝΕΡΑ, ΟΠΩΣ ΑΣΗΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

 

Άσημα νερά, όπως άσημοι άνθρωποι. Κυλούν μέσα στον ακατέργαστο βράχο κι ύστερα στην εκλεπτυσμένη κατηφοριά της πεδιάδας. Εκεί θα ενωθούν με άλλα άσημα νερά μέχρι να φτάσουν σε παραποτάμους με ένα υποτυπώδες όνομα, αλλά οπωσδήποτε με μια επωνυμία, με την οποία θα διασώζονται στους χάρτες και τα στόματα των ανθρώπων. Από τη στιγμή που θα μπουν όμως στο ρεύμα ενός μεγάλου και ονομαστού ποταμού, τότε θα επωμιστούν και τον θρύλο της επωνυμίας του. Θα γίνουν επώνυμα κι αυτά. Τι θαυμαστή πορεία.

Κάπως έτσι δεν συμβαίνει και με τους ανθρώπους από τη στιγμή που γεννιούνται μέχρι τη στιγμή που μεγαλώνουν και ωριμάζουν; Δηλαδή μέχρι να φτάσουν από την άσημη οντότητα της ύπαρξής τους στη σημαντική λάμψη, στην επάξια φήμη του ονόματός τους; Εκτός κι αν το όνομά τους παραμείνει όχι μόνον άχρηστο και άσημο για πάντα, αλλά έστω κι ένα υποφώσκον κερί σε πολύ μικρό κύκλο αναγνωρισιμότητας.

Η πιο μεγάλη δυστυχία όμως είναι να περάσει κάποιος από τον κύκλο της ύπαρξης ως εντελώς περιττός και ασήμαντος. 

Του Ηλία Κεφάλα

Αναμνήσεις από την ψησταριά του Καστρακίδα

 Στο Βαλτινό τα μαγαζιά παλιάς κοπής και ρετρό κουλτούρας υπήρξαν τα μικρά καταφύγια και οι τόποι συνάντησης για πολλούς από τους κατοίκους. Ένα από αυτά τα στέκια ήταν και η ψησταριά του «Καστρακίδα».

Η ψησταριά του Καστρακίδα μεσουρανούσε την εικοσαετία 1970 – 1990 και υπήρξε ένα από τα αγαπημένα στέκια πολλών μερακλήδων θαμώνων του χωριού.

Σε ένα μικρό εσωτερικό χώρο 5 Χ 5, με μια αυλή κάπως μεγαλύτερη και με ελάχιστα τραπεζοκαθίσματα άρχισε τη λειτουργία του το μικρό αυτό μαγαζάκι, που βρισκόταν στον χώρο που είναι σήμερα το σπίτι του κ. Γιώργου Σκαπέτη, (εγγονός του Σωτήρη Βότσιου).

Ξεκίνησε την λειτουργία του στις αρχές του 1969. Στην αρχή την εκμετάλλευση της ψησταριάς την είχαν συνεταιρικά ο Σωτήριος Βότσιος μαζί με τον Παναγιώτη Πέτρου. Ο συνεταιρισμός αυτός κράτησε για ένα περίπου χρόνο. 

Από τότε και μέχρι που έκλεισε τελείως, την ψησταριά την δούλευε ο Σωτήρης Βότσιος με την γυναίκα του.
Ποικίλες εικόνες κι αναμνήσεις υπάρχουν από τη λειτουργία αυτής της ψησταριάς.

Γραφική φιγούρα ο μπάρμπα Σωτήρης Βότσιος, ο «Καστρακίδας», όπως τον αποκαλούσαν όλοι στο χωριό, με την άσπρη ποδιά του στη μέση, την καράφα του τσίπουρου στη μασχάλη και την πετσέτα του στον ώμο. Έψηνε σουβλάκια και σερβίριζε τους πελάτες τους μεζέδες πάντα πρόσχαρος. Ετοιμόλογος, όπως ήταν, επικοινωνιακός και διπλωμάτης, με απεριόριστο χιούμορ, διατηρούσε τις καλύτερες κοινωνικές σχέσεις και κέρδιζε τη συμπάθεια όλων. 

Τα καλοκαίρια, που τις Κυριακές γίνονταν η περίφημη βόλτα στη Δημοσιά, τα τραπεζοκαθίσματα του «Καστρακίδα» γέμιζαν από πελάτες και το μεροκάματο ήταν πολύ καλό. Σερβίριζε από καφέδες και αναψυκτικά μέχρι κρασιά μπύρες τσίπουρο και διάφορα ποτά. Στην ψησταριά του, έψηνε σουβλάκια, λουκάνικα και κοτόπουλα, τα οποία σερβίριζε στη λαδόκολλα. Ενώ η γυναίκα του ετοίμαζε μαγειρευτούς μεζέδες για τα τσίπουρα και διάφορες σαλάτες της εποχής. 

Εποχή που τα τζουκ μποξ είχαν την πρωτοκαθεδρία στα μουσικά δρώμενα και ο καθένας είχε την δυνατότητα της μουσικής του προτίμησης. Έριχνε το κέρμα στο τζουκ μποξ και πατώντας τα πλήκτρα J - 9 ή Κ - 4 ή… επέλεγε και άκουγε τα σουξέ τραγούδια του Άκη Πάνου, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Καλδάρα… με τις υπέροχες φωνές του Στέλιου Καζανζτίδη, της Ρίτας Σακελαρίου, του Δημήτρη Μητροπάνου…

Τα μερακλώματα «έπαιρναν και έδιναν», οι ζεϊμπεκιές διαδέχονταν η μια την άλλη και το κέφι έφτανε στο ναδίρ.
Δεν έλειπαν όμως και οι διάφορες παρεξηγήσεις μεταξύ των πελατών όπου άναβαν τα αίματα και ξεσπούσε ο καβγάς. Κάποιες φορές ερχόταν και στα χέρια», αναποδογύριζαν τραπέζια έσπαγαν ποτήρια και μπουκάλια και υπήρξαν και κάποιες φορές που έσπαγαν και τις τζαμαρίες του καταστήματος.

Έζησε πολλά αυτό το μαγαζάκι… Εκεί χτυπούσε ο παλμό της διασκέδασης για είκοσι περίπου χρόνια. Η λειτουργία του σταμάτησε μόνο όταν τα βαθιά γεράματα του ιδιοκτήτη του δεν του επέτρεπαν να το δουλέψει.

Ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμο έξω

 

Στην μέση του μαθήματος στο πανεπιστήμιο, ένας φοιτητής ξαφνικά ρώτησε τον καθηγητή του...

- Κύριε, ξέρετε πώς πιάνονται τα αγριογούρουνα;

Ο καθηγητής σκέφτηκε ότι αυτό είναι ένα αστείο και περίμενε την συνέχεια λέγοντας...

- Όχι! Για πες μου...

- Πρώτα ανακαλύψτε πού συχνάζουν στο δάσος και εκεί αφήστε στο έδαφος λίγο καλαμπόκι. Τα αγριογούρουνα θα έρχονται κάθε μέρα για να φάνε το «τζάμπα» καλαμπόκι, και όταν συνηθίσουν να έρχονται καθημερινά φτιάξτε περίφραξη από την μία πλευρά, γύρω από το σημείο που έχουν συνηθίσει να τρώνε.....

Όταν συνηθίσουν με την περίφραξη από τη μία πλευρά και γυρνάνε ξανά για να φάνε καλαμπόκι, εσείς φτιάχνετε περίφραξη από την άλλη πλευρά... Ξανά συνηθίζουν και ξαναέρχονται να τραφούν ενώ εσείς φτιάχνετε την περίφραξη γύρω γύρω, λίγο λίγο, μέχρι να ολοκληρώσετε και τις τέσσερις πλευρές...

Στο τέλος τοποθετήστε και μία πόρτα στην τελευταία πλευρά...Τα αγριογούρουνα έχουν συνηθίσει πια με το «τζάμπα» καλαμπόκι και έρχονται κάθε μέρα και μπαίνουν μόνα τους μέσα και τρώνε. Έτσι τελικά θα κλείσετε την πόρτα και θα πιάσετε όλο το κοπάδι!!!

Τόσο απλά, βήμα - βήμα, μέχρι τα αγριογούρουνα να χάσουν την ελευθερία τους. Όταν το καταλαβαίνουν βέβαια, ξεκινάνε να τρέχουν, αλλά είναι πλέον αργά... Μετά από λίγο αρχίζουν να τρώνε και πάλι το εύκολο και «τζάμπα» καλαμπόκι... Τόσο πολύ συνηθίζουν πού ξεχνάνε πώς είναι να κυνηγάνε για τον εαυτό τους και έτσι δέχονται την «σκλαβιά»...

Δείχνουν και ευγνωμοσύνη στους φυλακές τους, και πηγαίνουν χωρίς αντίσταση στο σφαγείο. Δεν ανησυχούν, όμως το χέρι που τους τάιζε είναι το ίδιο που τους.... «σκοτώνει»...

Ο φοιτητής, συνεχίζοντας, είπε στον καθηγητή του ότι ακριβώς αυτό συμβαίνει και στην χώρα του...

Οι δικτατορικές κυβερνήσεις κρυμμένες κάτω από το «πέπλο» της δημοκρατίας για αρκετό καιρό ρίχνουνε το «τζάμπα» καλαμπόκι στο λαό για να καταφέρουν την συστηματική υποταγή του. Η κυβέρνηση με τα «κοινωνικά προγράμματά» της, προσφέρει στο λαό το εύκολο καλαμπόκι. Επιδόματα, κοινωνική αλληλεγγύη, επισιτιστικά προγράμματα, κάρτες ΜΜΜ, οικονομικές βοήθειες κλπ...κλπ....

Έτσι στερούν την δυνατότητά από τον λαό να είναι δραστήριος, να εργάζεται και να αμείβεται επαρκώς, να είναι αξιοπρεπής, να σκέφτεται, να έχει κριτήρια και να αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή...

Όπως καταλαβαίνετε, ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμο έξω!

Τα Βαλτσινιώτικα

Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

εδώ στα Βαλτσινιώτικα

θα λέμε τον καημό μας,

τα βάσανα, τις πίκρες μας,

τα «ωραία» απ’ το χωριό μας.

 

Ως Βαλτσινώτης χάζευα στο δρόμο κάποια μέρα

και μία κοπέλα πέρασε με μπρίο και αέρα!!!

Ο έρμος αντραλίστηκα απ’ το πολύ το σέξι…

όταν μπροστά μου διάβηκε χωρίς να με προσέξει.

 

Αμέσως έχασα μεμιάς τ’ αυγά και τα πασχάλια

και χίλια δυο σκεφτόμουνα και μου ’πεφταν τα σάλια!

Μα σκέφτηκα μετά ψύχρα κι εν ηρεμία πάση

και φώναξα: «στο διάολο, κι αυτή δεν θα γεράσει;» 

 

«Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»

έγραφαν κάποτε, παλιά σε κάτι καλαντάρια.

Μ’ αν είναι η σκέψη βάσανο, νόσος και μας παιδεύει,

η σκέψη όμως μονάχα τη σκέψη μας γιατρεύει…

 

Η καλλιτεχνική έκφραση και η αισθητική πλευρά της δημιουργίας

 

Η Τέχνη, δεν παύει να είναι Τέχνη, ασχέτως από την μορφή που λαμβάνει (εικονιστική ή μη) και της ταξινόμησής της ως καλής ή κακής.

Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος  και της αξιολόγησης του Ωραίου στην τέχνη, ας κρατήσουμε την ελευθερία μας να την βλέπουμε «ως μια πόρτα ανοιχτή».

Ο καθένας καλείται να δουλέψει με ό,τι έχει, τα μέσα που διαθέτει, τον τρόπο που επιλέγει· όμως, το τελικό αποτέλεσμα, το δημιούργημα, αποκτά αξία μέσω της ουσίας του-·πρέπει δηλαδή να είναι αληθινό, να προέρχεται από κάτι βαθύτερο, από μια ενδιαφέρουσα σκέψη ή μια έξυπνη ιδέα- πρέπει να οδηγεί μόνο του τον καλλιτέχνη να εκφράσει κάτι που δεν μπορεί να αποφύγει να εκφράσει. 

Στην προκειμένη περίπτωση, γίνεται μια προσπάθεια να βρεθεί ένας τρόπος έκφρασης δουλεύοντας πειραματικά την σύνθεση των έργων, με σκίτσα πάνω σε χαρτί, συνδυάζοντας με φτωχά υλικά, συχνά αντικείμενα χωρίς αξία (φρούτα, λαχανικά, ξηρούς καρπούς κ.α.), δημιουργώντας έτσι ένα ενδιαφέρον θέαμα το οποίο απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις του θεατή.

Ο ζεϊμπέκικος χορός

 

Ο ζεϊμπέκικος χορός είναι ένας προσωπικός μονόλογος. Κάθε κίνηση κάθε βήμα και κάθε κύτταρο του χορευτή συντελούν σε αυτή την εσωτερική προσευχή.

Δεν πρόκειται για κάποια τυποποιημένη σειρά φλύαρων - ασυνάρτητων βημάτων. Ο ζεϊμπέκικος χορός είναι ένας τρόπος έκφρασης και εκφοράς όσων δεν λέγονται. Ενσαρκώνει το παράπονο και τη νοσταλγία, τον θρήνο και την πίκρα για όσα έμειναν πίσω. Είναι η εσωτερική έκφραση της ήττας. Φανερώνει τη δύναμη της ψυχής και την αδυναμία του σώματος.

Ο αρχαϊκός Θρακιώτικος χορός, που μεταφέρθηκε από τους ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και επανήλθε στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες του 1922, μετά την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου, δεν διδάσκεται, δεν υπάρχουν προκαθορισμένες κινήσεις. Πηγάζει από μέσα σου. Κάθε κίνηση και κάθε φιγούρα είναι προσωπική και μοναδική.

Ξεκινάει το τραγούδι, σηκώνεσαι αργά-αργά και παίρνεις θέση.

Η τελετουργία αρχίζει.

Ανοίγεις τα χέρια και αφήνεσαι.

Ένας προσωπικός μονόλογος ξεκινάει.

Το βλέμμα πλανιέται στο κενό.

Ο μόνος θεός είναι πλέον ο ρυθμός, τα εννέα όγδοα, και κάθε σου κίνηση είναι μία κατάθεση ψυχής.

Κάθε σου επιφώνημα συνοδεύει τη βαριά ανάσα σου και σιγοντάρει τον αναστεναγμό σου.

Απ’ την αρχή μέχρι το τέλος βιώνεις «ψυχή τε και σώματι» εκείνον τον μοναχικό χορό που σε βαπτίζει ξανά και σε εξαγνίζει.

Πλήρης ανακατασκευή 12 γεφυρών και κατασκευής 1 νέας στα Τρίκαλα

 

Ένα πολύ μεγάλο έργο από το Ταμείο Ανάκαμψης υλοποιεί για τα Τρίκαλα ο Δήμος Τρικκαίων: την ανακατασκευή των γεφυρών και την εκ νέου κατασκευή της γέφυρας Μαρούγγαινας.

Ουσιαστικά θα γίνουν έργα και παρεμβάσεις σε 12 γέφυρες, 1 κατασκευή νέας γέφυρα, ενώ δε θα γίνουν παρεμβάσεις στην κεντρική πεζογέφυρα, καθώς είναι πολύ πρόσφατη (2015) η ανακατασκευή της.

Με προϋπολογισμό 3.300.000€ το έργο αφορά στη νέα εικόνα της πόλης, με σύγχρονες και ασφαλείς γέφυρες, για πεζούς, ποδηλάτες, οχήματα.
Το έργο εντάχθηκε στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης και ο πλήρης τίτλος είναι «Παρεμβάσεις βελτίωσης του δημόσιου χώρου στον Δήμο Τρικκαίων – Υποέργο 4: Επεμβάσεις (επισκευή, ενίσχυση, ανακατασκευή) όλων των γεφυρών του Ληθαίου ποταμού εντός της πόλης των Τρικάλων με σκοπό τη στατική τους αποκατάσταση και την αισθητική τους αναβάθμιση».

Το έργο αφορά στις γέφυρες που βρίσκονται στον Ληθαίο ποταμό, εντός της πόλης των Τρικάλων. Η μελέτη που προηγήθηκε, έλαβε υπ‘ όψιν της όλα τα σχετικά με τις γέφυρες δεδομένα: υλικά και έτος κατασκευής, διεθνή βιβλιογραφία και δεδομένα, ασφάλεια, βάθος ποταμού, αναγκαίες στηρίξεις, δίκτυα κοινής ωφέλειας κ.α.
Κατέληξε, επομένως, σε συγκεκριμένα συμπεράσματα, που αφορούν σε ανάγκη για εργασίες στους αρμούς, στα οδοστρώματα, σε αρμούς, στα βάθρα, στα κιγκλιδώματα, σε σωλήνες απορροής ομβρίων, σε υδροβολή επιφανειών από σκυρόδεμα κ.α. Ουσιαστικά το έργο γίνεται για να αποκτήσουν οι γέφυρες σταθερότητα και να είναι βατές από οχήματα και πεζούς, χωρίς προβλήματα.

Είναι ενδεικτικό ότι οι περισσότερες γέφυρες έχουν κατασκευαστεί 50, 60, 70 χρόνια πριν και τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν. Για παράδειγμα, η γέφυρα Γκίκα το 1961, η πεζογέφυρα Κουτσομυλίων στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Γούρνας το 1972, η Μαρούγγαινας το 1949 κ.ο.κ. Οι νεότερες, όπως στο πρώην ΚΤΕΛ ή του Ασκληπιού, το 1988 και το 1998 αντιστοίχως, χρήζουν λιγότερων μεν, αναγκαίων παρεμβάσεων δε.

Οι γέφυρες που θα δεχθούν αυτές τις παρεμβάσεις, είναι:

1. Πεζογεύφυρα Κουτσομυλίων
2. Γέφυρα Μαιευτηρίου ή Τρικκαίογλου
3. Πεζογέφυρα Πελέκη
4. Γέφυρα Βουβής
5. Γέφυρα Κοραή ή Γούρνας
6. Πεζογέφυρα Πίχτου
7. Πεζογέφυρα Ασκληπιού
8. Πεζογέφυρα Εθνικής Αντίστασης
9. Γέφυρα Γαριβάλδη ή πρώην ΚΤΕΛ
10. Γέφυρα Γκίκα
11. Πεζογέφυρα Αγ. Κωνσταντίνου
12. Γέφυρα Αρριανού
13. Γέφυρα Οδού Καρδίτσης

Οι γέφυρες των Τρικάλων αναβαθμίζονται και αισθητικά, χωρίς να μένουν απλό σκυρόδεμα ή κιγκλιδώματα. Συγκεκριμένα:

– Τοποθετείται αντιολισθητικό δάπεδο

– Αντικαθίστανται κιγκλιδώματα (στις πεζογέφυρες Αγ. Κωνσταντίνου και Πίχτου και στην οδογέφυρα Γκίκα), γίνεται καθαρισμός και βαφή όλων των υπολοίπων κιγκλιδωμάτων

– Επικαλύπτονται οι αγωγοί δομών κοινής ωφέλειας, όπου δεν μπορούν να αφαιρεθούν ή να καταργηθούν αγωγοί.

– Τοποθετείται ειδικός νυχτερινός φωτισμός, όπου αυτό είναι εφικτό και απαιτείται.

– Τοποθετούνται ανθοδόχοι και ζαρντινιέρες κατά περίπτωση.

– Χρωματίζονται οι γέφυρες

– Τοποθετούνται καθιστικά δίπλα στην κοίτη του ποταμού ή χαμηλά στο πρανές αυτού.

– Τοποθετείται σύστημα αυτόματης ενόργανης παρακολούθηση των γεφυρών στη γέφυρα Γκίκα, με μετρήσεις για παραμορφώσεις, μετατοπίσεις, δονήσεις, κ.α. Οι μετρήσεις θα παρακολουθούνται μέσω ολοκληρωμένης διαδικτυακής λύσης, σε πραγματικό χρόνο, για καταγραφή και συσχέτιση δεδομένων. Η συγκεκριμένη γέφυρα επελέγη καθώς παρουσιάζει τα μεγαλύτερα προβλήματα .

– Δημιουργούνται τοιχογραφίες – murals με επίστρωση για προστασία από βανδαλισμούς.

Η μελέτη αφορά στην καλλιτεχνική διαμόρφωση στις εξής γέφυρες:

· Γέφυρα οδού Καρδίτσης

· Γέφυρα οδού Αρριανού

· Πεζογέφυρα Αγ. Κωνσταντίνου

· Γέφυρα Γκίκα

· Γέφυρα πρ. ΚΤΕΛ

· Γέφυρα Μαιευτηρίου (Τρικκαίογλου)

· Τοίχος αντιστήριξης παραπλεύρως του ποταμού στη γέφυρα Κοραή ή Γούρνας

Η θεματολογία των τοιχογραφιών θα ποικίλλει, αλλά βασικός θεματικός άξονας θα είναι η χλωρίδα και η πανίδα που εντοπίζεται στον Νομό Τρικάλων, με έμφαση στο περιβάλλον, την οικολογία, την κλιματική αλλαγή.

Η νέα γέφυρα Μαρούγγαινας

Το έργο αυτό είναι μια νέα αρχή για την περιοχή του κέντρου των Τρικάλων. Συνάδει με το έργο για την αναμόρφωση στις όχθες του Ληθαίου και με τη νέα μορφή στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης.
Η υφιστάμενη γέφυρα κατασκευάστηκε το 1949, στη θέση παλαιότερης, πιθανώς με ιστορία από τον 18ο αιώνα. Το – άγνωστης, ουσιαστικά, προέλευσης – όνομά της, το οφείλει στην παρακείμενη βρύση που προϋπήρχε.

Χθες

Σήμερα

Αύριο

Η νυν γέφυρα, σύμφωνα με τη μελέτη, παρουσιάζει ρηγματώσεις και έντονα προβλήματα στατικότητας στα ακρόβαθρα, «προβλήματα τα οποία πρέπει να αποκατασταθούν άμεσα καθώς η μη παρέμβαση επιτείνει και αυξάνει την επίδραση των συνεπειών της ανεπάρκειας».

Η νέα πεζογέφυρα θα προσομοιάζει κατά το δυνατόν με την παλαιότερη: δίτοξη με δύο συμμετρικά ημικυκλικά ανοίγματα ελεύθερης υδραυλικής διατομής.
Εκτός από τη νέα γέφυρα, θα γίνει διαμόρφωση της κοίτης του ποταμού ανάντη και κατάντη από τον άξονα της γέφυρας, καθώς και συμπληρωματικά έργα τοίχων αντιστήριξης, στηθαίων, πτερυγοτοίχων κ.λπ.

Από το γραφείο Τύπου

ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

 

Τρώγαμε και πίναμε (το πάλαι ποτέ) στη λίμνη Πλαστήρα των Αγράφων, σε συνέδριο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (εδώ εικονίζομαι με την ιστορικό τέχνης Αθηνά Σχινά και τον καθηγητή των Παιδαγωγικών Βασίλη Αναγνωστόπουλο), όταν μια περιφερόμενη τοπική κομπανία μας προσέγγισε ευγενικά και προσφέρθηκε να μας παίξει όποιο τραγούδι θέλαμε. Μια φωνή από τους συνδαιτυμόνες έδωσε την παραγγελία: «Μια Παρασκευή το βράδυ η μάνα μου μ’ έδιωχνε». Το τραγούδι ξεκίνησε, αλλά μετά τον πρώτο στίχο ο βιολιστής κατέρρευσε. Τον πήραν σπαραχτικά κλάματα και τον ακολούθησαν σιγανά και οι άλλοι οργανοπαίχτες. Με δάκρυα στα μάτια ο βιολιστής ζήτησε συγγνώμη: «Με συγχωρείτε ρε παιδιά, αλλά είχα ένα κορίτσι και το ’χασα Παρασκευή». Δοκίμασα πολλές φορές να κάνω αυτό το περιστατικό διήγημα, αλλά δεν μπόρεσα. Άμα δεν έχεις την κατάλληλη στόφα, απλώς συμμαζεύεσαι και υποτάσσεσαι στις ελλείψεις σου.

Του Ηλία Κεφάλα

Εκείνοι που «έφυγαν» το 2022

 

Το 2022 είναι πλέον παρελθόν και μαζί με τις όμορφες στιγμές που έφερε μαζί του, συνοδεύτηκε και από πολλές απώλειες που σημάδεψαν τη χρονιά, για το χωριό Βαλτινό. 14 αγαπημένοι άνθρωποι του χωριού μας «έφυγαν» από τη ζωή, αφήνοντας πίσω τους, δυσαναπλήρωτο κενό, πόνο και αναμνήσεις.

Κατά χρονολογική σειρά πρόκειται για τους εξής:

Γεώργιος Μπαντόλιας του Κων.  81 ετών, απεβίωσε 17 Ιανουαρίου 2022.

Νικόλαος Δήμου του Γεωρ.  78 ετών, απεβίωσε 26 Ιανουαρίου 2022.

Στέργιος Κουφοχρήστος του Ιωάν.  59 ετών, απεβίωσε 26 Ιανουαρίου 2022.

Ανδρέας Τσιγάρας του Γεωρ.  86 ετών, απεβίωσε 1 Φεβρουαρίου 2022.

Γεωργία Βότσιου συζ. Ευαγ.  97 ετών, απεβίωσε 1 Φεβρουαρίου 2022.

Φώτιος Απόχας του Ευαγ.  82 ετών, απεβίωσε 26 Μαρτίου 2022.

Ευαγγελία Ιωάνου συζ. Γεωργ.  80 ετών, απεβίωσε 30 Απριλίου 2022.

Κων/νος Καραθανάσης του Ηλία 74 ετών, απεβίωσε 8 Ιουνίου 2022.

Ζωή Τσιγάρα συζ. Ιωάν. 88 ετών, απεβίωσε 1 Ιουλίου 2022.

Αθανάσιος Σταμούλης του Βασ.  81 ετών, απεβίωσε 18 Ιουλίου 2022.

Μάρθα Κουφοχρήστου συζ. Κων. 85 ετών, απεβίωσε 11 Οκτωβρίου 2022.

Ευθύμιος Πέτρου του Δημ.  64 ετών, απεβίωσε 6 Νοεμβρίου2022.

Βασιλική Πολυμέρου συζ. Θεοδ. 86 ετών, απεβίωσε 27 Νοεμβρίου 2022.

Ευάγγελος Καραθανάσης του Γεωρ. 92 ετών, απεβίωσε 28 Δεκεμβρίου 2022.