Να παντρευτεί κάνεις ή να μην παντρευτεί;

 

Μια γόνιμη συζήτηση από την εκπομπή «Στα άκρα» της Βίκυς Φλέσσα. Καλεσμένος είναι ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ.

«Ο γάμος αναμοχλεύει τις συγκρούσεις που έχουμε μέσα μας» υποστηρίζει ο κ. Γιωσαφάτ και το ερώτημα είναι: «Να παντρευτεί κάνεις ή να μην παντρευτεί;».

Η πρώτη γυναίκα γιατρός της Αρχαίας Ελλάδας

 

Στην Αρχαία Αθήνα οι νόμοι της Πολιτείας απαγόρευσαν την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος από μέρους των δούλων αλλά και των γυναικών!
Εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας στις γυναίκες που ήταν έτοιμες να γεννήσουν καθώς αυτές οι γυναίκες ντρεπόντουσαν να εξεταστούν από άνδρες.
Η Αγνοδίκη αποφάσισε να το αλλάξει αυτό και φορώντας αντρικά ρούχα, παρουσιάστηκε ως νεαρός σπουδαστής και κατάφερε να σπουδάσει ιατρική δίπλα στον διάσημο τότε γιατρό Ηρόφιλο, στην Αλεξάνδρεια.
Όταν αποφοίτησε από τη σχολή του Ηρόφιλου ήταν πια μια ολοκληρωμένη γιατρός – γυναικολόγος – μαιευτήρας η οποία επέστρεψε στην Αθήνα και ξεκίνησε να ασκεί το επάγγελμα της.
Η Αγνοδίκη, μεταμφιεσμένη ως άντρας, έγινε γρήγορα γνωστή και όλοι μιλούσαν για τον ευγενή νεαρό γιατρό!
Θέλοντας να καθησυχάσει τις γυναίκες που εξέταζε τις αποκάλυπτε την πραγματική της ταυτότητα ζητώντας παράλληλα να μην το αποκαλύψουν πουθενά.
Έτσι κι έγινε. Οι γυναίκες κράτησαν το μυστικό της. Οι άνδρες γιατροί όμως, έψαχναν να βρουν κάποιον τρόπο ώστε να εξαφανίσουν τον «νεαρό γιατρό» που τους έκλεψε την πελατεία. Και άρχισαν να τον συκοφαντούν ότι είχε ‘εξωσυζυγικές’ σχέσεις με τις γυναίκες που εξέταζε!
Οι κατηγορίες αυτές αν και ψεύτικες οδήγησαν στην σύλληψη της νεαρής κοπέλας! Η Αγνοδίκη βρέθηκε σε αδιέξοδο και αποφάσισε να αποκαλύψει την πραγματική της ταυτότητα και παρά την έκπληξη όλων κατηγορήθηκε ως παραβάτης του νόμου περί ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος αφού ήταν γυναίκα! Γι' αυτό και ακολούθησε δεύτερη δίκη περισσότερο πολύκροτη από την πρώτη αλλά αυτήν τη φορά δεν ήταν μόνη της. Αυτή τη φορά, είχε στο πλευρό της άριστους δικηγόρους υπεράσπισης της εποχής εκείνης αλλά και τις συζύγους αρχόντων καθώς και όλες εκείνες τις γυναίκες που είχε γιατρέψει. Οι δικαστές χωρίς να έχουν να της προσάψουν ουσιαστικά κάποια άλλη βαριά κατηγορία, αναγκάστηκαν να την αθωώσουν!

Εκτός από την αθώωση της, η Αγνοδίκη πέτυχε και κάτι που μέχρι τότε φάνταζε εξωπραγματικό. Την αλλαγή δηλαδή της κείμενης νομοθεσίας, επιτρέποντας έτσι, από τότε, στις γυναίκες της αρχαίας Αθήνας να σπουδάζουν την Ιατρική και να εξασκούν το ιατρικό λειτούργημα.

Επιτυχίες στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση μαθητών από το Βαλτινό

 

Ανακοινώθηκαν  τα αποτελέσματα για την εισαγωγή υποψηφίων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μέσω πανελλαδικών εξετάσεων ΓΕΛ - ΕΠΑΛ και μέσω της ειδικής κατηγορίας υποψηφίων με σοβαρές παθήσεις καθώς και τα αποτελέσματα για την εισαγωγή υποψηφίων στα Δημόσια ΙΕΚ, μέσω του παράλληλου μηχανογραφικού δελτίου.

Το φροντιστήριο «Έμφαση», του Δημήτρη Καραθανάση, που εδρεύει στο Βαλτινό συνεχάρη και ευχήθηκε, Καλή σταδιοδρομία, σε όλους τους μαθητές που πέτυχαν τον στόχο τους,  να εισαχθούν στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Φροντιστηρίου πέτυχαν οι εξής:

Αγαπητά μας παιδιά,

ευχόμαστε θερμά συγχαρητήρια για την επιτυχία σας. Η προσπάθειά σας, η αγωνία σας, η κούραση και η πίεση που βιώσατε απέφεραν καρπούς! Καταφέρατε την εισαγωγή σας στη Τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Νιώθουμε διπλά υπερήφανοι που όλοι σας υλοποιήσατε τον στόχο σας!

Καλή ακαδημαϊκή πορεία!

Tα πρώτα αεροταξί στην Θεσσαλία μετά το 2026

 

Tρέχουσα πραγματικότητα θα είναι σε τέσσερα χρόνια τα ιπτάμενα ταξί στη χώρα μας, με φορείς ξένες ιδιωτικές εταιρείες που διαθέτουν σχετική τεχνογνωσία.

Η λειτουργία τους βασίζεται σε ηλεκτρικές μπαταρίες και η δυνατότητά τους να απογειώνονται και να προσγειώνονται κάθετα με μεγάλη ευκολία, τα καθιστά ιδιαίτερα ελκυστικά για μεταφορές μικρών αποστάσεων.

Στη Θεσσαλία δεν θα τα δούμε αμέσως, αλλά μετά την Αθήνα παίρνουν σειρά οι Σποράδες καθώς πρόκειται για μια αγορά με σημαντικές προοπτικές λόγω της διασύνδεσης των νησιών μεταξύ τους αλλά και βέβαια με την πόλη του Βόλου και το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Σημαντικός προορισμός είναι επίσης οι μονές των Μετεώρων λόγω του μεγάλου αριθμού επισκεπτών.

Τα αεροταξί έχουν την δυνατότητα μεταφοράς μέχρι έξι ατόμων ή φορτίου 650 κιλών, ενώ οι προορισμοί τους θα είναι ως επι το πλείστον ξενοδοχεία στα οποία θα κατασκευαστούν σημεία απογείωσης και προσγείωσης (Vertiports) με υποδομές φόρτισης.

Η Ελλάδα δεν επιλέχτηκε τυχαία μεταξύ των πρώτων χωρών για την λειτουργία αεροταξί. Οι λόγοι συνοψίζονται στους εξής: • Τουρισμός: Ένας από τους πρωταρχικούς λόγους, για τους οποίους επιλέχθηκε η Ελλάδα, ήταν ο τουρισμός. Μεγάλο μέρος των τουριστών διαμένει σε ξενοδοχεία σε μακρινές τοποθεσίες, χωρίς βολική αερογέφυρα, ενώ η διεύρυνση της εποχικότητας αναμένεται να δημιουργήσει μαζική ζήτηση, καθιστώντας ιδιαίτερα θετικές τις προβλέψεις για τον τουρισμό στη χώρα • Ξενοδοχεία: Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι, στη χώρα, υπάρχουν περισσότερα από 10.000 ξενοδοχεία, με την πλειοψηφία να μην έχει βολικές δυνατότητες αερομεταφοράς. Το δίκτυο αναμένεται να δημιουργήσει διασυνδεσιμότητα για όλα τα ξενοδοχεία της χώρας, συμβάλλοντας στην αύξηση των εσόδων της • Αερομεταφορές: Επιπλέον, άλλος λόγος είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός νησιών δεν έχει πρόσβαση σε αερομεταφορές, αυξάνοντας τα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες (π.χ. μεταφορές για λόγους υγείας) • Κίνηση: Άλλος λόγος είναι η κυκλοφορική συμφόρηση στην Αθήνα • Κλίμα: Παράλληλα, το ίδιο το κλίμα της χώρας αποτελεί πλεονέκτημα, καθώς η τεχνολογία των εν λόγω οχημάτων βασίζεται στην αποτελεσματικότητα της μπαταρίας, η οποία είναι πολύ ευαίσθητη σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπως αυτές που συναντώνται σε χώρες της Βόρεια Ευρώπης.

 

Πηγή: Κώστας Τόλης thessaliaeconomy.gr

Κόσμος γαϊδουρινός και Θεός ψεματινός

 

Χαίρετε πιστοί μου φίλοι να’ μαι που σας ήλθα πάλιν

Εν όσω ζήση η ζωή μας κ’ η αγάπη μας να ζη

Κι’ όλοι μας αγαπημένοι εις του χρόνου την αγκάλην

Τον παράν αγκαλιασμένοι ν’ αποθάνωμεν μαζί

Κρίμα πώρχεται ο χάρων με το φοβερό δρεπάνι

Και μας κόβει κάθε σχέσιν από τον γλυκό παράν!

Κρίμα, του παρά το κράτος εις τον άδην που δεν φθάνει

Να ‘χωμεν κ’ εκεί την γλύκα του παρά και την χαράν

Αχ! Βρε καϋμένε κόσμε ο παράς είν’ η ισχύς σου

Κι ο μισός πάντα χορτάνεις κι ο μισός πάντα πεινάς

Αφού είσαι τέτοιος, είναι περιττή η ύπαρξίς σου

Ύπαγε ‘ς τας αιωνίους όλος διά μιας σκηνάς

Εις τα σπίτια των οι Κροίσοι δίκην φοβερών θηρίων

Εις πολυτελείς τραπέζας τρώγουν, παίζουν και ροφούν

Και καγχάζοντες εμπαίζουν τον χειμώνα και το κρύον

Κ’ οι πτωχοί, γυμνοί ‘ς τους δρόμους απ’ την πείνα τους ψοφούν

 

Ω Θεέ μου δεν κοιτάζεις από τ’ ουρανού τον θόλον

Τον αχρείον τούτον κόσμον να τον δεις με μια ματιά

Πρέπει να τον διορθώσεις ή να τον αλλάξης όλον

Ή να τον αποτεφρώσης μια στιγμή με την φωτιά

 

Αν δεν ξεύρεις να τον κάμης όπως θέλει η ψυχή μου

‘Συ που έχεις τόσην πείραν κ’ είσαι τόσον παλαιός

Έλα ‘συ δυο μήνας κάτω εις την θέσι την δική μου

Ν’ ανεβώ κ’ εγώ δυο μήνας εις την θέσιν σου θεός

 

Εις το άπειρον να χύσω άφθονον βαρύν αέρα

Και η γη μές ‘ς τον αέρα όταν τρέχη με ορμήν

Από πάνω της να φύγη και η βαρυτέρα λέρα

Να καθαρισθή απ’ όλα τα κακά σε μιαν στιγμήν

 

Να καθαρισθή να γίνη σαν καθρέπτης ο φλοιός της

Κι όταν σχίζη τον αέρα με oρμήν εκπληκτικήν

Να ακούεται εις όλον τ’ αχανές ο συριγμός της

Να θαρρούν οι άλλοι κόσμοι ότι παίζει μουσικήν

 

Αδιάφορον ο χρόνος μεγαλύτερος αν γίνη

αδιάφορον οι μέρες πιο μεγάλες αν γινούν

αρκεί πλούσιος επάνω εις την γην ουδείς να μείνη

και πτωχοί γυμνοί ‘ς τους δρόμους να μην μείνουν να πεινούν

 

Τότε από του απείρου να σηκώσω τον αέρα

Και να κάμω όπως θέλω κι όπως σκέπτομαι εγώ

Εις την γην καινούργιον κόσμον και καινούργιαν ατμοσφαίραν

Όπου να μην κάμνη κρύον τον χειμώναν να ριγώ

 

Ή ‘ς το άπειρον εις σκόνιν την γην όλη να σκορπίσω

Κι αδιάφορον το Σύμπαν απ’ αυτήν αν μολυνθή

Αδιάφορον δυο μήνες άδοξος θεός αν ζήσω

Αρκεί μόνον του ανθρώπου το στοιχείον να χαθή

 

Τότε ύλην να συλλέξω μετά προσοχής μεγίστης

Από μέσ’ από το βάθος του απείρου καθαράν

Να ζυμώσω νέαν πάσταν και ποιότητος πρωτίστης

Και να κάμω γην καινούργιαν εις της πρώτης την σειράν

 

Και αφού ψηθή κι αρχίση να σκληρύνετ’ ο φλοιός της

Και των ζώων της αρχίση την κατά βαθμούς, σειράν

Να την κάμω να γνωρίση ποίος είναι ο θεός της

Να προσέχη μήπως κάμη άνθρωπον καμμιάν φοράν

 

Ζώον τέλειον να γίνει εις αυτήν και τελευταίον

Ο γαϊδαρος ‘που είναι ήσυχος και ταπεινός

Κι αντί κόσμος θηριώδης καθώς πριν να είναι πλέον

Εις την γην μου την καινούργια κόσμος γαϊδουρινός

 

Όταν θεν να παραστήσουν οι γαδάροι τον θεόν τους

Κι όταν θεν να τον δοξάζουν με γαδουρινήν φωνήν

Να με ζωγραφίζουν όλοι σαν το μούτρο το δικόν τους

Και να έχω ‘ς τους δυο μήνας δόξαν γαϊδουρινήν.

 

Ποίηση: Βασίλης Μιχαηλίδης

Το γελοιογραφικό πνεύμα του Α.Ο. Βαλτινού

 

Δεν θα μπορούσε να λείψει από τον Α.Ο. Βαλτινού ο πνευματώδης χαρακτήρας της γελοιογραφίας που μεγαλοποιεί τα φυσικά γνωρίσματα των ανθρώπων ή των πραγμάτων και τα αναπαριστά με κωμική παραμόρφωση. Η αξία της γελοιογραφίας συνάγεται από το λεπτό και συνάμα δριμύ πνεύμα, συνδυαζόμενο με σαφήνεια και απλότητα έτσι ώστε να προκαλείται αυθόρμητα στον παρατηρητή εύθυμη διάθεση.

Παρακάτω παρουσιάζονται ορισμένα σκίτσα παλαιών ποδοσφαιριστών του Βαλτινού, τα οποία ανήκουν σ’ αυτό το είδος της τέχνης, είναι εμπνευσμένα από τις παλιές δόξες του Α.Ο. Βαλτινού και δημιουργημένα με τη βοήθεια του Photoshop.

Ιστορικές σελίδες από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βαλτινού. (Μέρος 9ον)

Αφιέρωμα σε ποδοσφαιριστές του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου του Α.Ο. Βαλτινού.

Στη συνέχεια του αφιερώματος «Ιστορικές σελίδες από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βαλτινού» παρουσιάζονται παρακάτω μια σειρά από ποδοσφαιριστές που κατάγονται από το Βαλτινό και έπαιξαν ποδόσφαιρο με τη φανέλα της ομάδας.

Κωνσταντίνος Ι. Κουφοχρήστος

Τα σωματικά του προσόντα (ψηλός, δυνατός, με καλές ικανότητες άλματος, κεφαλιάς και ικανότητες προσπέλασης) τον έκαναν ακαταμάχητο αμυντικό και κεντρώο. Χάρη στις τακτικές: ανάγνωση του παιχνιδιού, πρόβλεψη, τοποθέτηση, αντιμετώπιση, μεταβίβαση και αντίληψη του αγωνιστικού χώρου, κατάφερνε με άνεση να αναπτύσσετε και να κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο. Πολλές φορές έπαιρνε τη μπάλα από την άμυνα και ξεκινούσε επιθετική προσπάθεια, η οποία συνήθως είχε επιτυχή έκβαση για την ομάδα.

Γιώργος Α. Τσιγάρας

Άριστος χειριστής της μπάλας, είχε την ικανότητα να μυρίζεται τις φάσεις πριν από όλους και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για γκολ. Αξιοποιούμενο χάρισμα, το χρυσό πόδι του, που είχε τη δυνατότητα να οδηγεί τη μπάλα εκεί ακριβώς που ήθελε. Ήταν προικισμένος επίσης με απίστευτη δύναμη και μεγάλη ταχύτητα. Αναπτύσσονταν γρήγορα στον χώρο που δρούσε και έσπερνε τον φόβο και τον πανικό στις άμυνες των αντιπάλων. 

Μιχάλης Ε. Παπακώστας

Αμυντικός απροσπέλαστος και Κέρβερος στην αμυντική του θέση. Μαχητικός και επίμονος αγωνίζονταν πάντα σκληρά και τα έδινε όλα. Όταν το απαιτούσε η περίσταση να αντιδρά με την έσχατη λύση του τάκλιν προς τον επιτιθέμενο ποδοσφαιριστή, το έκανε με μεγάλη επιτυχία και χαλούσε τα σχέδιά του. Την καλή του απόδοση ως αμυντικός δεν την αμφισβητούσε κάνεις. Άλλωστε γι’ αυτό τον αποκαλούσαν όλοι «Κέρβερο».

Βασίλειος Κ. Νάκας

Συγκαταλέγεται μεταξύ των έξυπνων και σκληροτράχηλων αμυντικών ποδοσφαιριστών του Α.Ο. Βαλτινού. Διέθετε αστείρευτη δύναμη, Ιώβεια υπομονή και εκπληκτική σταθερότητα. Ματαίωνε τα επιθετικά σχέδια των αντιπάλων και με αυτά τα προσόντα του θεωρούνταν ο στυλοβάτης της αμυντικής γραμμής.

Παύλος Α. Ριζαργιώτης

Ποδοσφαιριστής με πολύ καλό σωματότυπο. Δυνατός, γενναίος και αποφασιστικός αμυντικός, που ήταν σε θέση να παρατηρεί και να διαβάζει καλά το παιχνίδι. Με οξεία αντίληψη, άρπαζε την ευκαιρία, εφάρμοζε την τακτική του μέχρι τέλους και επηρέαζε θετικά τους συμπαίκτες του με την ενεργητικότητα, την δύναμη, το πάθος και τη θέληση του.

ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΣΙΩΠΗΛΑ ΣΠΙΤΙΑ

 

Παλιό ξεχασμένο σπίτι του τρικαλινού κάμπου. Χωριάτικο σπίτι για πολυμελή οικογένεια, όπως ήταν κάποτε οι οικογένειες στη Θεσσαλία, καθώς τα παιδιά συγκατοικούσαν με τους γονείς τους κι έκαναν τη μία οικογένεια μέσα στην άλλη. Συνήθως το ισόγειο προοριζόταν για τα ζώα και ο όροφος για τους ανθρώπους. Εδώ κατοικήθηκε και το ισόγειο και γι’ αυτό συμπεραίνω ότι υπήρχαν πολλά μέλη στην οικογένεια. Σήμερα, παρά την ύπαρξη της διακρινόμενης κεραίας, το σπίτι αυτό έχει εγκαταλειφθεί. Παραμένει όμως ένας σιωπηλός μάρτυρας της οικονομικής ευρωστίας της οικογένειας, αν προσέξουμε τα καλοδιατηρημένα διακοσμητικά μοτίβα και την ποικιλία των χρωμάτων, τα οποία βεβαίως δεν μπορούσαν ποτέ να υπερκεράσουν την παντοδύναμη ώχρα, που τα υποβαστάζει και τα αναδεικνύει. Αυτό το κατακίτρινο χρώμα έχει παρθεί από τη θερινή πεδιάδα, ίσως κατευθείαν μέσα από την καρδιά των σιτοβολώνων και των ώριμων καλαμποκιών. 

Του Ηλία Κεφάλα

Ο καθορισμός της ενορίας του ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού

 

Αναζητώντας ιστορικά στοιχεία για το πότε και με ποια διαδικασία  καθορίστηκε η ονομασία της ενορίας Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, προέκυψαν τα εξής ιστορικά τεκμήρια:

Σύμφωνα με το ΦΕΚ 66 τεύχος Α της18ης Φεβρουαρίου 1912, ο ορισμός της ενορίας Αγίου Αθανασίου Βαλτινού έγινε με το Βασιλικό Διάταγμα της 29ης Ιουλίου 1912.

Ο Βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος Α’ κατόπιν προτάσεως του Νομάρχη Τρικάλων και της συμβουλευτικής γνωμοδότησης του Δ.Σ. του Δήμου Πιαλίων και του Επισκόπου Τρίκκης και Σταγών, διέταξε τον καθορισμό, μεταξύ άλλων ενοριών των χωριών του δήμου Πιαλίων και του Βαλτινού: «Tου χωριού Bαλτσινού μετά των συνοικισμών Μελέγου, Ασπροβάλτου και Μεσιακών εις μίαν, την του Αγίου Αθανασίου».

Στην επόμενη σελίδα παρουσιάζεται αντίγραφο του σχετικού ΦΕΚ, στο οποίο φαίνονται και οι ονοματοδοσίες ενοριών των παρακείμενων χωριών.

«Προτάσει του ημετέρου επί των εκκλησιαστικών και της δημόσιας εκπαιδεύσεως Υπουργού διατάσσομεν τάδε:

Αι ενορίαι των χωριών του δήμου Πιαλίων καθορίζονται ως εξής

1)      του χωριού Βαρυμπόμπης, μετά του συνοικισμού Παπέικων εις μίαν, την του Αγίου Νικολάου,

2)      του χωριού Βακούφ, μετά του συνοικισμού Κωσταρελέικων,  εις μίαν, την του Αγίου Κωνσταντίνου,

3)      του χωριού Γοργογυρίου, μετά του οικισμού Μπλετσέικων, εις μίαν, την της Αγίας Φανερωμένης,

4)      του χωριού Μεγάρχη, μετά του χωριού Νικλίτσης, εις μίαν, την της Αναλήψεως,

5)      του χωριού Μικρής Πουλιάνας, μετά του χωριού Γουρζί, εις μίαν, την του Αγίου Χριστοφόρου,

6)      του χωριού Παπαράντζα, μετά του συνοικισμού Καλύβια Ματσουκιώτικα, εις την μίαν, την της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,

7)      του χωριού Τσαγαλί, μετά των χωριών Βαλομάνδρι, Τσιάρας και Ευαγγελίας και του συνοικισμού Σικάρι, εις μίαν, την του Αγίου Αντωνίου,

8)      του χωριού Βαλτσινού, μετά των συνοικισμών Μελέγου, Ασπροβάλτου και Μεσιακών, εις μίαν, την του Αγίου Αθανασίου,

9)      του χωριού Γενέσι εις μίαν,

10)  του χωριού Διάλεσι εις μίαν,

11)   του χωριού Καρβουνολεπενίτσα εις μίαν,

12)  του χωριού Λεσιανών εις μίαν,

13)  του χωριού Μπελέτσι εις μίαν,

14)  του χωριού Ξυλοπάροικου εις μίαν,

15)  του χωριού Προδρόμου εις μίαν,

16)  του χωριού Πολιάνης Μεγάλης εις μίαν,

17)  του χωριού Ραπτσίστης εις μίαν,

18)  του χωριού Στεφανουσαίων εις μίαν.

Εις τον αυτόν υμέτερον Υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και την εκτέλεσιν του παρόντος διατάγματος.

Εν Αθήναις τη 10 Φεβρουαρίου 1912.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ                  Ο Υπουργός Απ. Γ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ»

Πηγή: Από το Βιβλίο "Ο ναός Αγίου Αθανασίου Βαλτινού", του Δημήτρη Τσιγάρα.

Η κατασκευή του ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού

 

Τα μνημεία και τα κτίσματα δεκάδων αιώνων που έχουν διασωθεί έως σήμερα, αποτελούν τα τεκμήρια της συλλογικής μας μνήμης στον χρόνο και τον χώρο και μας δίνουν πληροφορίες για τον τρόπο ζωής και τις σχέσεις των ανθρώπων με αυτά. Αποτελούν την συνέχεια μιας πορείας και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού αυτή την κληρονομιά, που μας βοηθάει να γνωρίζουμε καλά το παρελθόν μας, ώστε να μπορέσουμε να στηρίξουμε το παρόν και να οικοδομήσουμε σε σταθερά θεμέλια το μέλλον των επόμενων γενεών.

Η εικόνα του Παντοκράτορα, λίγο πριν την τοποθέτησή της, στο κέντρο της ημικυλινδρικής οροφής του ναού.

Η κατασκευή του ναού

Ο ναός του Αγίου Αθανασίου Βαλτινού είναι το παλαιότερο κτίσμα του χωριού. Η κατασκευή του χρονολογικά ανάγεται στον 19ο αιώνα,  ανάμεσα στο 1800 έως το 1850.

Η λαϊκή προφορική παράδοση λέει πως η ανέγερση του ναού έγινε σε μεγάλο βαθμό με προσωπική εργασία των κατοίκων.

Για την κατασκευή του ναού οι κάτοικοι προμηθεύτηκαν την πέτρα από τα ριζά του Κόζιακα, δηλαδή, από τα χωριά Πρίνος, Πρόδρομος και Γενέσι. Την κουβαλούσαν με βόδια και αρσενικά βουβάλια τα οποία τραβούσαν τα αμάξια. Σ’ αυτά τα αμάξια φόρτωναν και μεγάλες πέτρες (αγκωνάρια) τις οποίες πελεκούσαν οι κτίστες στο χωριό και τις τοποθετούσαν ως ακρογωνιαίους λίθους στις γωνίες, στα παράθυρα και στις πόρτες του κτίσματος. Κατά τη μεταφορά της πέτρας, πολλές φορές, τα αμάξια έσπαζαν στο δρόμο καθώς ήταν ξύλινα και δεν άντεχαν από το πολύ βάρος. Την ξυλεία την προμηθεύθηκαν από το δάσος της Παναγίας και του λόγγου.

Το κτίσιμο έγινε από ειδικούς μαστόρους, κατά πάσα πιθανότητα από Ηπειρώτες.

Σε παρακείμενο χώρο, εκεί που σήμερα είναι το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο, είχε κτιστεί και ένα άλλο κτίριο (τα κελιά), που χρησιμοποιούνταν ως χώρος καταλύματος. Αυτός ο χώρος, για κάποια χρόνια, χρησιμοποιήθηκε και για τη στέγαση του Δημοτικού Σχολείου Βαλτινού.

Ο ναός του Αγίου Αθανασίου προπολεμικά

Αρχιτεκτονικά στοιχεία του ναού

Ο ναός του Αγίου Αθανασίου βρίσκεται στη βόρεια άκρη του χωριού, στο οικόπεδο υπ' αριθμόν 24, σε μία έκταση με εμβαδόν 6,389 στρεμμάτων, η οποία παραχωρήθηκε στην ενορία σύμφωνα με τη διανομή οικοπέδων του 1934. Πρόκειται για λιθόκτιστο ναό με εμβαδόν 200 τ.μ. Οι τοίχοι του έχουν πάχους 75 εκ.

Ο ρυθμός είναι Βασιλική με διπλή στέγη. Η άνω στέγη είναι σαμαρωτή και η κάτω επικλινής. Η κεραμοσκεπή στην αρχή είχε βυζαντινού τύπου κεραμίδια και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν τα σημερινά ρωμαϊκού τύπου.

Έχει προσανατολισμό προς την ανατολή όπως όλοι οι χριστιανικοί ναοί. Ο προσανατολισμός αυτός σταθεροποιήθηκε μετά τον 4ο αιώνα έτσι ώστε το Ιερό Βήμα να είναι προς την ανατολή, όπως ήταν και ο ναός του Σολομώντα.

Στη νότια πλευρά υπάρχει ανοιχτό υπόστεγο (χαγιάτι, το οποίο κατασκευάστηκε το 1958) και στη δυτική ένα απλό προπύλαιο. Στη νοτιοδυτική γωνία του ναού υψώνεται το κωδωνοστάσιο (καμπαναριό), ενώ στην ανατολική άκρη έγινε μεταγενέστερα το γραφείο του ναού. Ανατολικά ο ναός καταλήγει σε μια ημικυκλική κόγχη με 5 απλά αψιδώματα.

Εργασίες ανακατασκευής και επέκτασης του ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, το 1953.

Η τοιχοποιία

 Το κτίσιμο του ναού έχει το σύστημα δόμησης τοίχων σε συνεχείς, ανισοϋψείς στρώσεις λίθων, ακατέργαστης αργολιθοδομής (λίθοι στη φυσική μορφή τους ή με ελαφρά επεξεργασία). Το κτίσιμο έγινε με αργούς λίθους και κονίαμα και ακολούθησε τους κανόνες δομήσεως που γίνονται για τις ξηρολιθοδομές. Η μόνη διαφορά είναι ότι, πριν μπει στη θέση της κάθε πέτρα, στρώθηκε με το μυστρί κονίαμα πάνω στις πέτρες.

Το κονίαμα είναι το συνδετικό υλικό μεταξύ των λίθων. Πρόκειται για  ένα πολτώδες παρασκεύασμα που αποτελείται από χώμα, νερό και κόκκους άμμου. Η χρήση του, εκτός από συνδετικό υλικό μεταξύ των λίθων το οποίο εξασφαλίζει τη στερεότητα, χρησιμοποιήθηκε και για την επίχριση τοιχοποιίας, εξασφαλίζοντας την προστασία της.

Συνεργείο ειδικών μαστόρων κατά την επίστρωση τσιμεντένιων πλακιδίων του ναού Αγίου Αθανασίου Βαλτινού, το 1953.

Το δάπεδο

Το δάπεδο παλαιότερα ήταν χωμάτινο, το 1953 στρώθηκε με τσιμεντένια πλακάκια. Πάνω από αυτά τα πλακάκια στρώθηκαν νέα κεραμικά πλακάκια τη δεκαετία του 1990.

Κομβικό σημείο της κατασκευαστικής εξέλιξης του ναού είναι το έτος 1953. Με το θάνατο του συγχωριανού μετανάστη, στην Αμερική, Αθανασίου Σταμούλη, προέκυψε μια δωρεά για την εκκλησία, την οποία αξιοποίησε το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και προέβη σε ριζική ανακαίνιση του ναού. Το παλιό τέμπλο μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε στον ναό της Παναγίας και στη θέση του κατασκευάστηκε καινούργιο, το σημερινό. Αντικαταστάθηκε η στέγη με καινούργια κεραμίδια, το δάπεδο πλακοστρώθηκε με τσιμεντένια πλακάκια και ταυτόχρονα έγιναν και διάφορες άλλες εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του ναού.

Πορτρέτα των αγαπημένων κωμικών ηθοποιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

 Οι παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του '50 και του '60 δεν είχαν σίγουρα τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχες ξένης παραγωγής. Το ελληνικό cinema ζούσε μία από τις καλύτερες περιόδους του και οι τότε ταινίες έμελλε να μείνουν αθάνατες, αφού ακόμα και τώρα, τόσες δεκαετίες μετά, βλέπονται ευχάριστα. Οι μεγάλες μορφές των ηθοποιών του ελληνικού κινηματογράφου, αποτέλεσαν κύριο παράγοντα της επιτυχίας των ταινιών αυτών. Μιλάμε για κορυφαίους ηθοποιός που κατάφεραν να ζουν μέσα από τις ταινίες τους και μέσα από τους ρόλους που υποδύθηκαν και που τους νιώθουμε όχι απλά οικείους, αλλά δικούς μας ανθρώπους. 

Ακολουθεί λοιπόν, μια συλλογή πορτρέτων, από σκίτσα του Δημήτρη Τσιγάρα με τους αγαπημένους κωμικούς ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. 

Νίκος Ρίζος

Ο αγαπημένος «κοντός» του Ελληνικού Σινεμά. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του το 1948 στην εξαίσια κοινωνική ταινία του Νίκου Τσιφόρου «Χαμένοι Άγγελοι». Στη διάρκεια της μακράς καριέρας του έπαιξε και αρκετούς πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως στην τελευταία του εμφάνιση, στην κωμωδία «Ο κοντός και οι μνηστήρες».

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος

Από τους πιο αγαπημένους κωμικούς του Ελληνικού Κινηματογράφου. Πρωτοεμφανίστηκε στα «Παιδιά της Αθήνας το 1947. Ακολούθησαν πολλοί ρόλοι, του πατέρα, του καθηγητή, του πλούσιου κλπ. Το 1977 έγινε και πρωταγωνιστής στο «Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται», ενώ η τελευταία του ταινία ήταν το «Ταξίδι στα Κύθηρα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, το 1984.

Θανάσης Βέγγος

Ξεκινώντας με μικρούς ρόλους σε σημαντικές ελληνικές ταινίες όπως Κυριακάτικο Ξύπνημα, Μαγική πόλις, Ο Δράκος, Το κορίτσι με τα μαύρα, ο Ηλίας του 16ου , Ποτέ την Κυριακή, καθιερώθηκε και στην συνέχεια συνέχισε με πρωταγωνιστικούς ρόλους. 
Ταυτίστηκε με την εικόνα του μέσου λαϊκού ανθρώπου, του βιοπαλαιστή που αγωνίζεται διαρκώς για το καλύτερο. Ο «καλός μας άνθρωπος» προσέφερε άφθονο γέλιο με τις δεκάδες ερμηνείες του. Ο Νίκος Κούνδουρος τον έβγαλε στον Ελληνικό Κινηματογράφο, το 1954, στη «Μαγική Πόλη». Τελευταίος του ρόλος το 2010 στην ταινία «The flight of the swan».

Γιάννης Γκιωνάκης

Ακόμη ένας σπουδαίος κωμικός στη λίστα. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στον Ελληνικό Κινηματογράφο στην πρώτη ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, το «Παπούτσι από τον τόπο σου». Τελευταία του εμφάνιση το  1989, στην κωμωδία «Αχ αυτός ο άντρας μου».

Ντίνος Ηλιόπουλος

Ιδιαίτερο παρουσιαστικό που σε συνδυασμό με το αγαπησιάρικο βλέμμα, τον έκαναν αυτόματα συμπαθή. Άλλο ένα πολυδιάστατο υποκριτικό ταλέντο, που διέπρεψε τόσο σε κωμικούς, όσο και δραματικούς ρόλους. 
Από τον δραματικό ρόλο που ανέλαβε στο Δράκο (1956) του Νίκου Κούνδουρου, μέχρι τον ρόλο του καταφερτζή ψευτοθόδωρου στο Ζητείται Ψεύτης (1961), ο Ηλιόπουλος σίγουρα διαθέτει μια μεγάλη γκάμα ρόλων. 

Κώστας Χατζηχρήστος

Ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του παλιού κινηματογράφου που διέθετε μεγάλη κωμική φλέβα και αγαπήθηκε από μεγάλη μερίδα του κοινού. 
Οι ρόλοι του απλού, λαϊκού και καθημερινού ανθρώπου που συνήθως έπαιζε, τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή, με τους θεατές να ταυτίζονται με αυτή του την εικόνα. 
Ο ρόλος που τον έκανε ευρέως γνωστό είναι εκείνος του επαρχιώτη Θύμιου που αρχικά εφηύρε στο θεατρικό σανίδι και αργότερα μετέφερε και στο κινηματογραφικό πανί. 
Με μια πληθώρα κινηματογραφικών εμφανίσεων, πρόσφερε απλόχερα το γέλιο στους θεατές, αντιμετωπίζοντάς τους πάντα με σεβασμό. 

Βασίλης Αυλωνίτης

Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς και δικαίως.
Αξιαγάπητος και καταφερτζής, πάντα πέρναγε το δικό του. 
Με το αστείο σουλούπι του και την σταθερή ήρεμη φωνή του, κατέκτησε τις καρδιές όλων.  Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον καλόκαρδο λατερνατζή Παυλάρα στο Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955), τον συμπονετικό μαέστρο στις Διπλοπενιές (1966), ή τον Σπανοβαγγελοδημήτρη Νικόλα του Νικόλα στην Σωφερίνα (1964).

Νίκος Σταυρίδης

Ταλαντούχος κωμικός ηθοποιός με μια τυπική μανιέρα που τον καθιέρωσε στην συνείδηση του κοινού και μπήκε εύκολα στις καρδιές τους. 
Συνήθως σε ρόλους γκρινιάρη, οι καλύτερες στιγμές του ήταν όταν εκείνος νευρίαζε, κάνοντας παράλληλα τους χαρακτηριστικούς μορφασμούς του. 
Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε με την κωμωδία «Έλα στον θείο» (1950) του Νίκου Τσιφόρου και η συνεργασία τους συνεχίστηκε και σε πολλές ακόμα ταινίες. 
Ο πιο χαρακτηριστικός ρόλος της καριέρας του όμως ήταν αυτός του παθολογικά ζηλιάρη συζύγου της Μάρως Κοντού στα Κίτρινα Γάντια (1960). 
Ιστορική η σκηνή στο καφενείο, όπου προσπαθεί να συνεννοηθεί με έναν ξεκαρδιστικό Γιάννη Γκιωνάκη.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας

Έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 καταγεγραμμένες παραστάσεις διαφόρων έργων, ξένων και ελληνικών. Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο και παραμένει ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής και στις νέες γενιές, δεδομένου ότι οι μεγάλες του επιτυχίες εξακολουθούν να παίζονται ασταμάτητα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα, Η Βίλα των Οργίων, Τι 30, τι 40, τι 50 κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (Η Αλίκη στο Ναυτικό, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Υιέ μου, υιέ μου κλπ). Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σύνολο σε 78 ελληνικές ταινίες.

Μίμης Φωτόπουλος

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εργάσθηκε ως ηθοποιός - θιασάρχης από το 1952 και σκηνοθέτης από το 1960. Εμφανίστηκε σε δεκάδες κωμωδίες φάρσες αλλά και δραματικούς ρόλους. Επίσης σε περισσότερες από 100 ταινίες με κωμικούς ρόλους όπως Η κάλπικη λίρα, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Τα κίτρινα γάντια, Το σωφεράκι, Ο εμίρης και ο κακομοίρης (στην ταινία αυτή η Ελένη Προκοπίου αποτέλεσε την κινηματογραφική του κόρη), Ο γρουσούζης κ.ά. Χαρακτηριστική του κινηματογραφική ατάκα που βρίσκουμε στην ταινία Ο ουρανοκατέβατος: «Και μετά θα κάααθεσαι!»

Το 10ο Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης

 

Μέσα σ’ ένα μυσταγωγικό και φορτισμένο συναισθηματικά κλίμα, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022, το 10^ο  Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης, στο θεατράκι του Ληθαίου, στα Τρίκαλα.

Το Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης με ενορχηστρωτή τη «Θράκα» βράβευσε φέτος τον αγαπημένο μας ποιητή Ηλία Κεφάλα, για την τόση του προσφορά στον Λόγο.

Η βραδιά περιελάμβανε ποιητικές αναγνώσεις από έλληνες και ξένους ποιητές, απονομή βραβείου στον συντοπίτη μας ποιητή Ηλία Κεφάλα και ζωντανή μουσική που έδωσε έναν ακόμη πιο ξεχωριστό τόνο στην εκδήλωση.

Λόγου πράξη, λοιπόν και Ποίησης εγκώμιο, η χθεσινή βραδιά καθώς πλημύρισε και φέτος από ποίηση, όμορφες σκέψεις, στίχους, όνειρα και ταξίδια μέσω λέξεων και συναισθημάτων, αποτυπωμένων στο χαρτί αλλά και χαραγμένων ήδη στην ψυχή των δημιουργών.