Τι θέλουν να μας πουν άραγε, τα παράθυρα;
Ένα βίντεο-άλμπουμ με φωτογραφίες απλές,
καθημερινές, ομαδικές, οικογενειακές, του Βαλτινού, που όμως μέσα τους
ενυπάρχουν τα παράθυρα, τα οποία δημιουργούν συνειρμούς, όνειρα, προσδοκίες …
Μάρτυρες
γεγονότων και συναισθημάτων, μεταφέρουν μηνύματα, μας προσφέρουν τη θέα προς
τον κόσμο και μέσα από τα πλάνα του φωτογραφικού φακού που απεικονίζουν το χθες
και το σήμερα, ξετυλίγεται ένα νοητό ταξίδι στο μύθο και στην ιστορία του τόπου
μας.
Παράθυρα
μνήμης προς το παρελθόν. Παράθυρα, σαν αυτά που αναζητούμε όλοι μας και δεν τα
βρίσκουμε ή δεν θέλουμε να τα βρούμε. Παράθυρα εισόδου και διαφυγής, ανοιχτά,
κλειστά, μισόκλειστα, σπιτιού, σχολείου, φυλακής...
Παράθυρα
σαν αυτά του Κ. Π. Καβάφη που αναζητούσε στις σκοτεινές κάμαρες:
«Σ' αυτές τες
σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές,
επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα
παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο
θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα
δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και
καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως
θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι
καινούργια πράγματα θα δείξει».
Μουσική:
Μίκη Θεοδωράκη – Μάνου Χατζιδάκι
