Πορτρέτα του ουρανού

 

Διάσπαρτα σύννεφα στολίζουν τον απογευματινό Βαλτσινιώτικο ουρανό!

Από τα σύννεφα προέρχονται οι βροχές που «γονιμοποιούν» τη Γη. Αυτά παρεμβαίνουν στην πορεία της ηλιακής ακτινοβολίας που κατευθύνεται στη Γη, καθώς επίσης και στην ακτινοβολία που εκπέμπεται από τη Γη.

Τα σύννεφα εδώ, για την Χριστίνα Μαρία Βότσιου, έρχονται όχι για να φέρουν βροχή ή καταιγίδα, αλλά για να προσφέρουν χρώμα στον ουρανό κατά τη διάρκεια της δύσης του ήλιου. Με τα πολύτιμα κλικ του φακού της καταγράφει τα σύννεφα του ουρανού και δημιουργεί πανέμορφα πορτρέτα!

Είναι ωραίοι οι άνθρωποι που ενθουσιάζονται με την αλλαγή των εποχών, τον ήχο των θαλασσών, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα, με την μυρουδιά της βροχής και τις έναστρες νύχτες.

Είναι ωραίοι οι άνθρωποι που αφήνουν οτιδήποτε κι αν κάνουν, μόλις αρχίσει ο ήλιος να δύει, και να παρακολουθούν τον ουρανό! Μας το επιβεβαιώνουν και οι στίχοι της Ελένης Κύρκου-Σαφάκα.

«Τα μάτια σήκωσα ψηλά στου ουρανού τον θόλο
κι είδα μυριάδες τ’ άστρα του, αστραφτερά διαμάντια!

Ακόμη και τα σύννεφα, που τα φωτίζει ο ήλιος
σαν γέρνει προς τη δύση του, χρώματα χίλια αλλάζουν!

Κι αλλάζει ο χάρτης τ’ ουρανού, γλυκαίνει κι ομορφαίνει,
με σύννεφα χρωματιστά, φανταχτερά στολίδια!

Και τότε, σαν κοιτώ ψηλά χιλιάδες οι ελπίδες
γεννιούνται μέσα στο μυαλό, σαν λαμπερές αχτίδες!

Τότε γεννιούνται τα όνειρα κι οι ελπίδες του ανθρώπου
και γαληνεύει η ψυχή, ο φόβος αλαργεύει!

Ας στρέψουν όλοι οι άνθρωποι στον ουρανό το βλέμμα
και όχι μόνο να κοιτούν, μα προ παντός να «βλέπουν»!

 

Συγχαρητήρια επιστολή από τον καθηγητή Γιώργο Μπαμπινιώτη προς τους συγχωριανούς μας φιλολόγους Κώστα & Ευάγγελο Στάθη

 

Τα συγχαρητήριά του για το σημαντικό βιβλίο τους, με τίτλο «ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΙΔΙΩΜΑΤΟΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΥΤΗΣ», εξέφρασε με επιστολή του,  ο Πρόεδρος της «Εν Αθήναις Εκπαιδευτική Εταιρία» κύριος Γεώργιος Μπαμπινιώτης.

Πρόκειται για το εξαιρετικό πόνημα, που συνέγραψαν οι δύο συγχωριανοί μας, Ευάγγελος και Κωνσταντίνος Στάθης (πατέρας και γιός - Φιλόλογοι), το οποίο θεωρείται σημαντικό εκδοτικό έργο για την περιοχή μας, αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα.

Η επιστολή έχει ως εξής:

«Αγαπητέ κ. Στάθη, Σας ευχαριστώ και σας συγχαίρω εσάς και τον πατέρα σας για το γλωσσάρι του Ιδιώματος της Δ. Θεσσαλίας. Είναι πολύ προσεγμένη δουλειά, με συστηματικό χαρακτήρα και πλούσιο υλικό. Ως ομιλητές και καλοί γνώστες του ιδιώματος και με την ιδιότητα του φιλολόγου προσφέρετε σπουδαίο έργο στη μελέτη του ιδιώματος. Σας αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!    

 Γ. Μπαμπινιώτης».

Το εξώφυλλο του βιβλίου

Οι λόγοι που επέβαλαν τη σύνταξη ενός τέτοιου λεξικού, σύμφωνα με τους συγγραφείς, ήταν η ανάγκη κυρίως ενός κοινού που μίλησε και βίωσε τον λεξικό αυτόν πλούτο, τον λεξικολογικόν αυτόν θησαυρό της σύγχρονης τοπικής διαλέκτου. Αλλά και οι νεότεροι που ενδιαφέρονται να έχουν μια στοιχειώδη εξοικείωση με τις λέξεις αυτές, καθώς και η φιλομάθεια του μεγάλου μορφωμένου ελληνικού κοινού για την πληρέστερη σπουδή της νέας μας γλώσσας.

Στόχος μας ήταν η διάσωση αυτού του διαλεκτικού και ιδιωματικού υλικού που χάθηκε ή κινδυνεύει να χαθεί μέσα στη δίνη της ξενογλωσσίας, της γλώσσας της τηλεόρασης και του διαδικτύου. 

 

«Τα κουμπιά τ’ς Αλέξινας» Με τη γλώσσα του τόπου μας

 

-Τι έχ’ς ρε Παντελή κι είσι βαλαντουμένους; Σι πνίτχαν τα καράβια;

-Αχ, Γιάννη μ’ κάτι πολύ χειρότερο. Είνι μέρες τώρα που έχου να κοιμ’θώ απ’ την στεναχώρια μ’.

- Τι έπαθες ρε Παντελή;

-Τι να πάθου ου ξισυλλόιαστους, είμαι εβδομήντα χρονών και τώρα μ’ ήρθαν τα βάγια. Τώρα σκέφ’κα κάτι που έπρεπε να του είχα σκεφτεί πριν από πενήντα χρόνια. Και να πεις πως ήταν τίπουτα σπουδαίο… κι ένα νιάνιαρο παιδί ακόμα θα το σκέφτουνταν.

-Ε, πες μ’ και μ’ έσκασες διάολε, τι έπαθες;

-Να, δεν ξέρω Γιάννη μ’ άμα στο ’χα πει ποτέ, αλλά από μικρός είχα πάντα μια μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μ’. Ότι μ’ έλεγε ήταν για μένα ευαγγέλιο. Μ’ έλεγε λοιπόν συνέχεια πως: οι περισσότεροι άντρες παντρεύονται γιατί δεν ξέρουν να ράψουν ένα κουμπί. Εμένα αυτό μ’ έμεινε στο μυαλό μ’, το ’δεσα κόμπο κι όσο μεγάλωνα τόσο αυτό ρίζωνε μέσα μ’ κι ήθελα κι εγώ να παντρευτώ, όπως μ’ έλεγε ο πατέρας μ’, κι να πάρω μια γυναίκα για να μου ράβει τα κουμπιά.

-Ε, και λοιπόν!

-Και λοιπόν, πέρασα μαύρα και δύστυχα χρόνια, Γιαννη μ’.  Γιατί κάθε κορίτσι που γνώρ’ζα του ρωτούσα με τρόπο, αν είναι νοικοκυρά, κι αν ξέρει να ράβει κουμπιά... Είχα ξεχάσει τα πάντα, τα γλέντια μ’, τη χαρά μ’, ακόμα και τη δ’λειά μ’. Κι ο νους μ’ κι ο λογισμός μ’ ήταν «στα κουμπιά τ’ς Αλέξινας»…  Να μη στα πολυλογώ, βρήκα μια γ’ναίκα, μια κουντακνιά, μια γκαβέλου που δεν ήταν ούτε όμορφη, ούτε έξυπνη, ούτε είχε τίποτα προίκα, αλλά ήξερε να ράβει κουμπιά. Την παντρεύ’κα, απ’ λες, και τότε είδα ότι εκτός από να ράβει τα κουμπιά δεν ήξερε να κάνει τίποτα άλλο. Ούτε να μαγειρέψει, ούτε να σιδερώσει, ούτε να τιμαρέψει το σπίτι. Τίποτα ντιπ σι λέω. Αμ το χειρότερο! δεν έβαζε μέσα τς γλώσσα, κι ήταν τεμπέλα και σπάταλη, το σκιόρισμα.

-Μα δεν μου είπες όμως ρε Παντελή, ποιά είναι τα βάγια που σου ήρθαν, τι ανακάλυψες… μήπως ότι… δεν σου ήταν πιστή!

-Όχι βρε αδερφέ... Ανακάλυψα…, δηλαδή σκέφτηκα ότι άδικα τα τράβηξα όλα αυτά. Αφού είμαι ράφτης...

Ξύλο από παντού

 

Αν δεν μας έδερνε η μητέρα ή ο πατέρας, θα ’ταν ο μεγαλύτερος αδερφός, ο δάσκαλος, ένα μεγαλύτερο παιδί, οποιοσδήποτε. Κι άντε να πεις στο σπίτι ότι κάποιος σε βάρεσε.

-Να αγιάσει ο ανθρωπάκος! Ήταν η πρώτη αντίδραση της μητέρας. Γύρευε τι του ’κανες!

Πάντα είχαν δίκιο οι άλλοι. Και να κι άλλο ξύλο. Και τ’ όνειρό μας ήταν να μεγαλώσουμε, να ’μαστε δυνατοί, για να μπορούμε να δέρνουμε και να αντέχουμε στο ξύλο.

Αλλά ήταν φορές που μπορούσαμε κι εμείς να ταράξουμε τους μεγαλύτερους. Όπως τότε που μου ρίχθηκε ο αδερφός μου–ούτε θυμάμαι γιατί- και μ’ έκανε τ’ αλατιού. Οπότε πέφτω κι εγώ και κάνω τον ξερό, του θανατά.

Τα χρειάστηκε ο αδερφός μου:

-Τι έχεις, αδερφούλη μου; λέει σκύβοντας απάνω μου.

Τον άφησα κάμποση ώρα να με ψάχνει, να με ραντίζει με νερό, ώσπου τον λυπήθηκα κι άρχισα σιγά σιγά να συνέρχομαι.

-Δεν θα μεγαλώσω κι εγώ κάποτε; ήταν το μόνο που είπα.

Ξύλο από πολλούς άντρες και στις γυναίκες τους. Όπως ο γείτονάς μας, που δεν ήταν βράδυ να μην καταχερίσει την γυναίκα του –ίσως γιατί ήταν κι απ’ τους λίγους που δεν είχαν παιδιά- και ποιον να βαρέσει; Και να ουρλιάζει αυτή, κι αυτός, που κάτι έφτανε ως τ’ αυτιά του:

Σκάσε, μωρή, γαμώτο…

Οι περισσότεροι από τους άντρες, πριν μαζευτούνε το βράδυ στο σπίτια τους, κατέβαζαν τα ποτήρια τους στα καφενεία και φτάνοντας ήταν φτιαγμένοι για καβγά - με την γυναίκα ή τα παιδιά.

Γυναίκα να δέρνει άντρα δεν είχαμε ακούσει.

-Να παντρευτούμε κι εμείς, να ’χουμε μια γυναίκα να τη βαράμε! Λέγαμε μεταξύ μας τα παιδιά.

Μόνο κάποιες σαν την μητέρα μας γλύτωναν. Ίσως και γιατί είχε έναν δικό της τρόπο ν’ αντιμετωπίζει τον πατέρα.

-Ό,τι πεις εσύ, άντρα μου, έλεγε όταν εκείνος ύψωνε τη φωνή του για κάτι, κι αυτό σήμαινε τη λήξη οποιασδήποτε διαφωνίας τους.

-«Ό,τι πεις εσύ, άντρα μου» αλλά στο τέλος γίνονταν ότι ήθελε η μητέρα.

Ξύλο δεν έτρωγαν κι οι γκαστρωμένες, είχα ακούσει.

-Γιατί δεν γκαστρώνονται οι άντρες και τα παιδιά; αναρωτιόμασταν.

Εγώ πάντως μια μέρα που με περίμενε πολύ ξύλο, φούσκωσα μπροστά στην μητέρα μου την κοιλιά μου:

-Μη με βαρείς, είμαι γκαστρωμένος!

-Άι τσακίσου από δω που είσαι γκαστρωμένος, μη σε κοψομεσιάσω! Είπε προσπαθώντας να κρύψει ένα απ’ τα’ ακριβά της χαμόγελα.

Και δεν γλύτωσα το ξύλο.

Μια άλλη φορά έτρεχα για ένα θέλημα κι εκεί στην άκρη του χωριού, ορμάει απάνω μου η σκύλα που ήταν πιο κει με τα σκυλάκια της, και μου γραπώνει το μπούτι. Βάζω μια φωνή και την ίδια στιγμή, καθώς γονατίζω, με τα δόντια της σκύλας στο κρέας μου, της αρπάζω μέσα στην απελπισία μου με τα δικά μου δόντια τη ράχη. Μ’ άφησε αμέσως κι έφυγε ουρλιάζοντας.

Τι σου ’κανε, ρε; ακούω καθώς έφευγα το ιδιοκτήτη της σκύλας, που ξεσηκώθηκε από τις φωνές μου αλλά κι από το κατοπινό ουρλιαχτό της σκύλας.

«Θα με βαρέσει που του δάγκωσα τη σκύλα!» σκέφτηκα φεύγοντας, κρατώντας το δαγκωμένο μπούτι μου που έβγαζε αυλάκι το αίμα.

-Τι έπαθες πάλι; η μητέρα.

-Με δάγκωσε η σκύλα.

Τι ήθελες και τη ζύγωνες; Δεν ξέρεις ότι γέννησε; Κομμάτια έπρεπε να σε κάνει!

Έπλυνε την πληγή, έβαλε επάνω στουμπισμένο κρεμμύδι, άπλωσε κι ένα κληματόφυλλο και το ’δεσε.

-Σακάτης θα μείνεις καμιά μέρα με το μυαλό που κουβαλάς!

Του Δημήτρη Γκιώνη 

Δυο παλιές και σπάνιες φωτογραφίες από την εμποροπανήγυρη των Τρικάλων

 

Η ετήσια εμποροπανήγυρη των Τρικάλων, είναι ένας θεσμός που αποτελεί μια ολόκληρη ιστορία για την πόλη και τον νομό των Τρικάλων και μετράει ενάμισι αιώνα παρουσίας στην τοπική κοινωνία της πόλης. Αποτελούσε και αποτελεί ακόμα και σήμερα την πιο κορυφαία εμπορική δραστηριότητα, με σημαντικά οφέλη για τον τόπο μας. Η καθιέρωσή της ταυτίζεται με την απελευθέρωση της πόλης των Τρικάλων από τους Τούρκους.

Με αφορμή τη φετινή λειτουργία της εμποροπανήγυρης, παρουσιάζονται δυο παλαιότερες και σπάνιες φωτογραφίες, δυο στιγμιότυπα από την εμποροπανήγυρη στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Η μία χρονολογείται το 1909 και η άλλη το 1930.

Και επειδή λένε πως μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, ας επιχειρήσουμε κι ας κάνουμε μια διείσδυση μέσα από τις σχισμές, του χρόνου, παρατηρώντας με ενάργεια το ανάγλυφο της εποχής κι ας αναγνώσουμε το ιστορικό αποτύπωμα του θεσμού της εμποροπανήγυρης.

Φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα στο Βαλτινό!

 

Είναι η ώρα που η Χριστίνα - Μαρία Βότσιου δεν σκέφτεται τίποτα. Το βλέμμα της συναντά τον ουρανό και γίνεται ένα. Είναι η ώρα που αφήνει την ομορφιά να την παρασέρνει στο μεγαλείο της απλότητάς της.

Τα ηλιοβασιλέματα είναι εξαιρετικά εφήμερα και γι' αυτό μοναδικά. Τα κοιτάς και αλλάζουν μέσα σε λίγα λεπτά. Λόγω αυτής της μεταβλητότητας, ποτέ δεν θα μπορέσεις να δεις ένα ακριβώς ίδιο ηλιοβασίλεμα.

Η ανατολή του ηλίου και η δύση του είναι από τα πιο όμορφα φαινόμενα τις ημέρας. Προκαλούν περισσότερο δέος από τις καταιγίδες, τα ουράνια τόξα, τους καθάριους γαλάζιους ουρανούς ή τους ξάστερους ουράνιους θόλους. 

Δεν πρόκειται μόνο για εμπειρικό φαινόμενο, πλέον το επιβεβαιώνει και η επιστήμη: Τα ηλιοβασιλέματα είναι από τα πιο όμορφα καιρικά φαινόμενα της ημέρας και κάνουν καλό στην ψυχική υγεία.

Το δέος είναι ένα υψηλό συναίσθημα που δύσκολα προκαλείται. Ωστόσο, συναισθήματα όπως το δέος μπορούν να βελτιώσουν τη διάθεση, να αυξήσουν τις θετικές σκέψεις και να μειώσουν το άγχος. 

Οι άνθρωποι μπορούν να «βιώσουν αυτή την ανατριχίλα του δέους και την αισθητική αξία και ομορφιά όταν κοιτούν ένα χάραμα ή μια δύση ηλίου, ακόμα και σε φωτογραφία». 

Τα καλύτερα ηλιοβασιλέματα, σύμφωνα με τους μετεωρολόγους, εμφανίζονται στο τέλος του φθινόπωρου και κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν η ατμόσφαιρα είναι πιο καθαρή. Επομένως περιμένουμε πολλές εκπλήξεις ακόμα από τον φακό της Χριστίνας- Μαρίας Βότσιου.

ΠΡΩΙΝΗ ΑΥΛΗ

 

Αχ πόσο γοητευτική που είναι η πρωινή μας αυλή, όταν ανθίζει και γίνεται ο καταλύτης που πολλαπλασιάζει κι ενδυναμώνει τα χρώματα και την αισιοδοξία της κάθε μέρας. Μου αρέσει αυτή η στιγμή ακριβώς: να είναι πρωί, να μην έχεις καταπιεί ακόμα ολόκληρη την τελευταία γουλιά του καφέ και να κατεβαίνεις με σπουδή τα σκαλιά της εξόδου σου από το σπίτι, οπότε ‒να‒ σε περιμένει η ολόδροση αυλή με ανοιχτή την πολύχρωμη αγκαλιά της. Όχι δεν θα παραδοθείς στα κάλλη της, σε περιμένουν άλλες δοκιμασίες πιο πέρα, ωστόσο αδράχνεις τον ενθουσιασμό που σου προτείνει και τον παίρνει ασπίδα μαζί σου. Υπάρχει καλύτερο κατευόδιο;

Του Ηλία Κεφάλα

Τα Σχολεία και οι «Δάσκαλοι» της Ζωής μας

 του Hλία Γιαννακόπουλου

1. «Παιδεία  ευτυχούσι μεν εστί κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον» (Η μόρφωση είναι στολίδι γι’ αυτούς που ευτυχούν και καταφύγιο γι’ αυτούς ου δυστυχούν, Ισοκράτης).

2. «Το σχολείο μάς προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει» (Αλμπέρ Καμύ).

3. «Ο δάσκαλος να ’ναι η δύναμη / πράξη ο μαθητής / και το σχολειό γιορτή» (Δ. Λιαντίνης).

Δεν υπάρχει άνθρωπος με την έναρξη της σχολικής χρονιάς και με το πρώτο άκουσμα του σχολικού κουδουνιού (όσα έμειναν ακόμη…) να μην ανατρέχει νοερά στα δικά του σχολικά χρόνια. Χρόνια αθωότητας και ξεγνοιασιάς.

Οι μορφές των πρώτων μας δασκάλων, οι παλιοί μας φίλοι, τα πρώτα μας βιβλία, ο μαυροπίνακας, το μελανοδοχείο, η παραδοσιακή “πλάκα”, τα μολύβια, τα ξύλινα θρανία και τόσα άλλα συνθέτουν το σκηνικό των πρώτων ημερών μας στο σχολείο. Μαζί με όλα τα παραπάνω η αγωνία, ο φόβος, το άγχος και φυσικά η προσπάθεια να γίνουμε ή να φανούμε ως “οι πιο καλοί οι μαθητές”  που λέει και το τραγούδι

Κι ενώ πέρασαν χρόνια πολλά ή και αιώνες ή και χιλιετίες από τότε που η εκπαίδευση και το σχολείο αποτέλεσε τη βασική προτεραιότητα τόσο των ατόμων όσο και της πολιτείας, εντούτοις δεν συμφωνούν όλοι για το περιεχόμενο και για το σκοπό της Εκπαίδευσης και της Παιδείας γενικότερα.

Οι περισσότεροι θεωρούν το Σχολείο και την Εκπαίδευση ως “όπλο ζωής” για την επιβίωση και την κατάκτηση της ευτυχίας μας. Κάποιοι άλλοι, όμως, το σχολείο και την εκπαίδευση γενικότερα ως θεσμό τα θεωρούν ως τον κατεξοχήν “Ιδεολογικό Μηχανισμό του Κράτους” (Αλτουσέρ).

Γνωστή είναι και η θέση του Στάλιν της ιδεολογικής χρήσης της εκπαίδευσης. Κάτι ήξερε αυτός. «Η εκπαίδευση είναι ένα όπλο, οι συνέπειες του οποίου εξαρτώνται από το ποιος το κρατά στα χέρια του και σε ποιον το έχει στραμμένο».

Αυτές τις μέρες, λοιπόν, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς πολλοί είναι αυτοί που ανατρέχουν στα περασμένα ανακαλώντας γνωστές μορφές σοφών και δασκάλων από την ελληνική αρχαιότητα.

Από τις πιο εμβληματικές μορφές δασκάλων της Ομηρικής εποχής παραδίνονται οι μορφές του Φοίνικα (δασκάλου και παιδαγωγού του Αχιλλέα) και φυσικά του Νέστορα, βασιλιά της Πύλου.

 «Τούνεκά με προέηκε διδασκέμεναι τάδε πάντα, μύθων τε ρητήρ΄ έμεναι πρηκτήρά τε έργων» (Ιλιάδα Ι 443, Για τούτο εμένα απόστειλε, σε αυτά να σε διδάξω ώστε να γίνεις έξοχος στα λόγια και στην πράξη).

Τα παραπάνω λόγια περιγράφουν με καθαρότητα το ιδανικό του Ομηρικού Ήρωα αλλά και το εκπαιδευτικό ιδεώδες της εποχής. Να διαπρέπει, δηλαδή, τόσο στο λόγο όσο και στα έργα (πόλεμο;). Ένας συνδυασμός ρητορικής δεινότητας και πολεμικής ανδρείας

Κανείς φυσικά δεν πρέπει να αφαιρέσει από το πλάνο των παλιών δασκάλων τους Κενταύρους (Φοίνιξ, Χείρων) που ασκούσαν παρόμοιο εκπαιδευτικό έργο με τους σημερινούς δασκάλους με την ευρύτερη έννοια του όρου.

Βέβαια θα συνιστούσε ασυγχώρητη παράλειψη να μην γίνει κάποια αναφορά σε δασκάλους και “σχολεία” που σημάδεψαν την ιστορία της Εκπαίδευσης και του ανθρώπινου Πολιτισμού. Ίσως και μόνο η αναφορά τους θα μπορούσε να μας προκαλέσει μελαγχολία, αν γίνουν οι συγκρίσεις…

Ποιος δεν θα ήθελε να είναι μαθητής στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στο Λύκειο του Αριστοτέλη και στον κήπο του Επίκουρου; Κάθε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα μόνο λύπη μπορεί να μας φέρει.

Βέβαια κάποιοι θα πουν άλλες εποχές, άλλες προτεραιότητες, άλλες σκοπιμότητες, άλλες ανάγκες.

Καλός δάσκαλος και ο Σωκράτης, αλλά δεν μας άφησε τίποτα γραπτό θα πουν κάποιοι. Ο Σωκράτης δάσκαλος του Πλάτωνα φέρεται να είπε σχετικά μα τη διδασκαλία του και τη σκέψη.

 «Δεν μπορώ να διδάξω σε κανέναν τίποτε. Μπορώ μόνο να τον κάνω να σκέφτεται».

Ο Πλάτων χάθηκε στον κόσμο των «Ιδεών» του θα πουν κάποιοι άλλοι αφού αγνόησε την πραγματικότητα.

Ο μαθητής του, ο Αριστοτέλης, τον αγνόησε και τον υπερέβαλε με την πολυμάθειά του και τον Ορθολογισμό του. Ωστόσο κι αυτός δεν μπόρεσε να εμφυσήσει στον μαθητή του τον Μ. Αλέξανδρο το μέτρο και τη λογική της πράξης και της συμπεριφοράς ή και της εξουσίας, αφού όσα τόλμησε και πέτυχε ο μεγάλος στρατηλάτης ήταν πέραν πάσης “λογικής”.

“Στους γονείς μου οφείλω το ζην, αλλά στο δάσκαλό μου το «Ευ Ζην»”.

Κάποιοι άλλοι ίσως στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν τον ενοχλητικό μύθο των αρχαίων δασκάλων και “σχολείων” καταφεύγουν στον Επικούρειο Κήπο που σε αυτόν ο Επίκουρος κήρυξε επίσημα την «ΗΔΟΝΗ» ως το κατεξοχήν ρυθμιστικό παράγοντα της ανθρώπινης ζωής και συμπεριφοράς.

Η λάμπα πετρελαίου με το λαμπόγυαλο

 

Τότε που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στα χωριά μας, ο φωτισμός των σπιτιών γινόταν με λάμπες πετρελαίου, αυτές με το φυτίλι και το λαμπόγυαλο.

Η λάμπα πετρελαίου ήταν συνήθως αναρτημένη στον τοίχο του δωματίου, στηριγμένη σε καρφί, από την μεταλλική λαβή της. Αποτελούνταν από μια κυλινδρική γυάλινη βάση - δοχείο όπου περιείχε πετρέλαιο. Στην κορυφή της βάσης ήταν προσαρμοσμένος ένας μεταλλικός μηχανισμός διαχείρισης του φυτιλιού, ενώ πάνω στον ίδιο αυτόν μηχανισμό στηρίζονταν και το λαμπόγυαλο. Η μία άκρη του φυτιλιού ξεκινούσε από το στόμιο του μηχανισμού διαχείρισής του και η άλλη κατέληγε βυθισμένη στο πετρέλαιο της βάσης. Η ρύθμιση (αυξομείωση της έντασης) του φωτός, γινόταν με το χειρισμό μιας ροδέλας με την οποία μετακινούνταν το φυτίλι, πάνω – κάτω.

Η λάμπα λειτουργούσε συνήθως με κατεβασμένο το φυτίλι και τη φλόγα χαμηλωμένη για να μην καίει πολύ πετρέλαιο, αλλά και διότι υπήρχε ο κίνδυνος με την αύξηση της φλόγας να σπάσει το λαμπόγυαλο από την υψηλή θερμοκρασία.

Η λάμπα αυτή, αν και δεν εξασφάλιζε επαρκή φωτισμό στο εσωτερικό του σπιτιού, κατείχε ωστόσο εξέχουσα θέση στον παραδοσιακό υλικό και πνευματικό βίο του τόπου.

Στο ασθενικό φως της λάμπας, ειπώθηκαν χιλιάδες ιστορίες και πάμπολλα παραμύθια στα παιδιά! Συντροφιά μ’ αυτήν την λάμπα γίνονταν τ’ ατέλειωτα νυχτέρια! Στο φως της κεντήθηκαν, πλέχτηκαν, γνέθηκαν και δημιουργήθηκαν οι προίκες των κοριτσιών! Κάτω από το λιγοστό φως της έγραψαν, διάβαζαν, μελέτησαν και μορφώθηκαν γενεές επί γενεών!

Πόσες φορές κάτω από το φτωχό φως της λάμπας πετρελαίου δεν γεννήθηκαν σκέψεις, που φώτισαν σαν ήλιοι, και πόσες φορές κάτω από το πλούσιο φως ενός ήλιου δεν γεννήθηκαν σκέψεις που φώτισαν σαν το φτωχό φως της λάμπας!

Πόσα όνειρα, και προσδοκίες δεν σμιλεύτηκαν στο τρεμουλιαστό φως της λάμπας, και πόσες ματαιώσεις δεν αναπλαισιώθηκαν διατηρώντας την ελπίδα!

Κάθε ικμάδα της συνείδησης σκιαμαχούσε στην απέραντη, αχανή κι ανεξερεύνητη νυχτερινή επικράτεια!

Κι εμείς τα παιδιά τότε, ως ηττημένοι νικητές, πέφταμε πρώτα για ύπνο κι ώσπου να πέσουν κι οι μεγάλοι, τα μάτια μας κυνηγούσαν τις σκιές που γένναγε το φως της λάμπας πάνω στους τοίχους και στο ταβάνι... Και με την αίσθηση της μυρωδιάς του πετρελαίου... γέρναμε στην αγκαλιά του Μορφέα και μας έπαιρνε γλυκά- γλυκά ο ύπνος, μέχρι να μας εύρη το γλυκοχάραμα του ήλιου.

Δημήτρης Τσιγάρας

 

Το κυλικείο του Γυμνασίου & Λυκείου Βαλτινού

 

Με την έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς θεωρήθηκε σκόπιμο και χρήσιμο να γίνει μια αναφορά στo  κυλικείο, που βρίσκεται στον εσωτερικό χώρο του Γυμνασίου & Λυκείου Βαλτινού.

Το κυλικείο είναι μια μικρού μεγέθους επιχείρηση, μέσα στον σχολικό χώρο, η οποία παρέχει μεγάλη ποικιλία προϊόντων (τρόφιμα, καφέδες, αναψυκτικά και άλλα είδη), που είναι αρίστης ποιότητας, και λειτουργεί σύμφωνα με την υγειονομική διάταξη που υπάρχει για τα σχολικά κυλικεία, για την καλή ποιότητα σίτισης των μαθητών και ελέγχεται συνεχώς από τους υπεύθυνους φορείς (διεύθυνση υγείας, Ε.Φ.Ε.Τ).

Η ανάθεση της λειτουργίας και εκμετάλλευσης του κυλικείου γίνεται μόνον κατόπιν πλειοδοτικού διαγωνισμού από τη Σχολική Επιτροπή.

Είναι ένας χώρος που, προσφέρει άνεση και γρήγορη εξυπηρέτηση στους μαθητές και στο διδακτικό προσωπικό, μέσα σε ένα όμορφο και πολύ φιλικό περιβάλλον. Εξυπηρετεί τις ανάγκες σίτισης και συμβάλλει στην τόνωση της διάθεσης, της σχολικής κοινότητας.

Ας μην ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι το δεκατιανό γεύμα, ώστε να έχει ο μαθητής την απαραίτητη ενέργεια, για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του σχολείου, στο διάβασμα και στο παιχνίδι. Επιπλέον το κυλικείο βοηθάει και στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. Μαθαίνουν πώς να σταθούν σε μια ουρά και να περιμένουν τη σειρά τους, πώς να σέβονται τον συμμαθητή τους που περιμένει, πώς να παραγγέλνουν, να πληρώνουν, να παίρνουν ρέστα κλπ.  

Την εκμετάλλευση και διαχείριση του κυλικείου, τα τελευταία χρόνια, την έχει η συγχωριανή μας Θεοδώρα Περεντίδου. Η Θεοδώρα, προφανώς ξυπνά καθημερινά αχάραγα, για να είναι στο σχολείο πολύ πριν χτυπήσει το κουδούνι, ώστε μόλις ανοίξει η πόρτα να υποδεχτούν τα παιδιά όμορφες μυρωδιές και στο πρώτο διάλειμμα, εκεί γύρω στις 9.30 π.μ., να βρουν φρέσκα καλούδια στα ράφια και στον θερμοθάλαμο του κυλικείου. Φεύγει γύρω στις 3 μ.μ., αφού έχει καθαρίσει εξονυχιστικά τα πάντα, και το υπόλοιπο της ημέρας ασχολείται με παραγγελίες, ψώνια και προετοιμασία για την επομένη.

Οι υποχρεώσεις του Κυλικειάρχη είναι:

· Να τηρεί τις συνθήκες υγιεινής στο κυλικείο.

· Να προσφέρει μόνο τα προϊόντα που αναφέρονται στον εγκεκριμένο τιμοκατάλογο στις τιμές που αναγράφονται.

· Να παρέχει όλα τα προϊόντα του τιμοκατάλογου ανάλογα με τη ζήτηση.

· Να διατηρεί αναρτημένο σε περίοπτη θέση, μέσα και έξω από το κυλικείο, τον εγκεκριμένο τιμοκατάλογο.

· Να παρευρίσκεται στο κυλικείο όλες τις εργάσιμες μέρες και ώρες του σχολείου.

· Να παρέχει γρήγορη και πλήρη εξυπηρέτηση όλων των παιδιών του σχολείου.

· Να εξυπηρετεί με ευγένεια και σεβασμό όλα τα παιδιά του σχολείου.

· Να υποβάλλει προς το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Πιστοποιητικά Υγείας και Λευκού Ποινικού Μητρώου, τόσο του ιδίου όσο και των υπαλλήλων του.

 

 

Ηλιοβασίλεμα στο Βαλτινό

 

Λένε πως το ηλιοβασίλεμα δεν είναι παρά ένα φλογερό φιλί του ήλιου προς τη νύχτα!!! Πολλές φορές, την ώρα που ο ήλιος μας αποχαιρετά, υπάρχουν κάτι στιγμές που μοιάζει να συμβαίνει κάτι μαγικό! Η φύση ζωγραφίζει με τα πιο απίθανα χρώματα την μεγαλοπρεπή έξοδο του ουράνιου αναχωρητή. Σ’ αυτό το ενδιάμεσο όλα πλημμυρίζουν με μια λάμψη Θεϊκή. Μυριάδες πορφυροκόκκινες πινελιές βάφουν τον ορίζοντα, φωτίζουν απόκοσμα τον ουρανό, τρυπούν τα δαντελένια σύννεφα…

Ο ήλιος κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και τον Κόζιακα σαν κυνηγημένο πουλί. (Άλλωστε τα όμορφα ηλιοβασιλέματα χρειάζονται νεφελώδες ουρανούς). 

Ο χρόνος μοιάζει να παγώνει, σαν να θέλει να κρατήσει για πάντα αυτή την εικόνα ζωντανή, κι η σκέψη αφήνεται σε ταξίδια νοερά!

Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν, του δειλινού στο Βαλτινό, όταν ο ήλιος γέρνει πίσω από τις βουνοκορφές του Κόζιακα, και τυχαίνει να είναι και απόβροχο, φαίνεται πως τα μάτια και η ψυχή της Χριστίνας – Μαρίας Βότσιου, δεν χορταίνουν την τόση ομορφιά, γι’ αυτό με τον φακό της, σαν να θέλει να μάθει τα μυστικά του ουρανού, καταγράφει και δημιουργεί τα δικά της καρτ ποστάλ, τα οποία στη συνέχεια τα μοιράζεται μαζί μας!

Εμείς τα χαιρόμαστε..., την ευχαριστούμε, την συγχαίρουμε και εκτιμούμε την ευαίσθητη ματιά της και τα όμορφα έργα της!

Ο Αγιασμός των σχολείων του Βαλτινού

 

Το πρώτο κουδούνι χτύπησε σήμερα στα σχολεία, του Βαλτινού καθώς στα θρανία επέστρεψαν οι μαθητές νηπιαγωγείου, δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Η πρώτη ημέρα του διδακτικού έτους ξεκίνησε με τον καθιερωμένο αγιασμό, ενώ οι μαθητές παρέλαβαν και τα σχολικά βιβλία.

Ο Αγιασμός του ΓΕΛ Βαλτινού

Ο καθιερωμένος Αγιασμός του ΓΕΛ Βαλτινού, για το σχολικό έτος 2024-2025, πραγματοποιήθηκε σήμερα Τετάρτη, 11-9-2024 και ώρα 10:00 π.μ., στον προαύλιο χώρο του σχολείου από τον Σεβασμιότατο μητροπολίτη Τρίκκης, Γαρδικίου & Πύλης, Χρυσόστομο.

Στη συνέχεια έγινε η κατανομή των μαθητών και μαθητριών σε τμήματα, και  διανεμήθηκαν τα βιβλία.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων και ο Διευθυντής του σχολείου, Άρης Μυλωνάς ευχήθηκαν σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα καλή σχολική χρονιά με υγεία, δύναμη και γνώσεις.

Ενώ χαιρετισμό απηύθυναν, η Αντιπεριφερειάρχης Τρικάλων κα Χρύσα Ντιντή, η Αντιδήμαρχος Τρικκαίων κα Σοφία Αλεστά, ο διευθυντής του Γυμνασίου κ. Νίκος Πασχάλης, ο διευθυντής του Δημοτικού κ. Παναγιώτης Πούλιος και η διευθύντρια του Νηπιαγωγείου κα. Φωτεινή Κόζια.

Έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς – Μαζί ενάντια στο Bullying!!!

 

Σήμερα ξεκινά μια νέα σχολική χρονιά, γεμάτη ελπίδες, προσδοκίες και νέες εμπειρίες. Όλοι μας ευχόμαστε τα παιδιά μας να ζήσουν όμορφες στιγμές, να μάθουν, να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν. Όμως, μέσα σε αυτή τη διαδρομή, υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να έχει θέση στα σχολεία μας: το bullying.

Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας και να μοιραστώ κάτι προσωπικό. Όταν ήμουν μαθητής, δεν έκανα απλώς bullying περιστασιακά – ήμουν από αυτούς που το ασκούσαν έντονα και συστηματικά. Ήξερα ότι πλήγωνα άλλους, αλλά τότε δεν συνειδητοποιούσα το πραγματικό μέγεθος του πόνου που προκαλούσα. Σήμερα, από τη θέση που βρίσκομαι, αντιλαμβάνομαι πόσο βαθιές πληγές αφήνει το bullying, όχι μόνο στα θύματα, αλλά και στους θύτες. Και γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να σταθώ απέναντι σε κάθε μορφή εκφοβισμού με αποφασιστικότητα.

Το σχολείο δεν είναι μόνο ένας χώρος μάθησης, αλλά ένας χώρος όπου διαμορφώνονται χαρακτήρες. Και για να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο, χρειαζόμαστε παιδιά που θα νιώθουν αποδεκτά, ασφαλή και έτοιμα να προσφέρουν στους γύρω τους.

Όλοι μας έχουμε ρόλο σε αυτή τη μάχη. Γονείς, ας μάθουμε στα παιδιά μας την αξία της καλοσύνης και του σεβασμού. Εκπαιδευτικοί, ας είμαστε εκεί για να ακούσουμε και να προστατεύσουμε κάθε μαθητή. Μαθητές, ας γίνουμε φίλοι ο ένας του άλλου, αντί για αντίπαλοι. Ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Ας μην επιτρέψουμε να υπάρξει άλλος πόνος ή φόβος. Ας στηρίξουμε τους αδύναμους, ας προσφέρουμε τη φιλία μας, τη συμπαράστασή μας και την αγάπη μας σε όλους, ανεξάρτητα από τις διαφορές μας.

Στα σχολεία του Βαλτινού, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου κάθε παιδί νιώθει ασφαλές, αποδεκτό και δυνατό να εκφραστεί ελεύθερα. Σχολεία όπου κυριαρχούν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη.

Μαζί, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Το bullying δεν έχει θέση εδώ!

Καλή σχολική χρονιά σε όλους!

Με εκτίμηση

Βάιος Τσιγάρας

Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Βαλτινού.

Ντόπιες ποικιλίες σταφυλιών

 

Τα ελληνικά σταφύλια, δηλαδή οι γηγενείς ελληνικές ποικιλίες αμπέλου είναι εκατοντάδες και ο πλούτος τους τεράστιος. Σίγουρα, ανάμεσά τους υπάρχουν μερικές πιο διαδεδομένες, περισσότερο φυτεμένες, καλλιεργημένες και γνωστές για το κρασί που δίνουν. Ας δούμε μερικές:

Αγιωργίτικο Το πανέμορφο και περιζήτητο ερυθρό σταφύλι της Νεμέας. Τα κρασιά του, με ωραιότατη πορφυρή φορεσιά χαρακτηρίζονται από πλούσια, βελούδινη γεύση.

Αηδάνι Λευκό σταφύλι με λουλουδάτα αρώματα που καλλιεργείται κυρίως στη Σαντορίνη και στα νησιά του Αιγαίου.

Αθήρι Λευκό σταφύλι ευρέως διαδεδομένο στα νησιά του νότιου Αιγαίου και στη Χαλκιδική. Τα κρασιά του εμφανίζονται με λεπτό άρωμα λεμονιού και πλούτο γεύσης.

Αμοργιανό. Μαντηλαριά

Ασύρτικο Το κυρίαρχο σταφύλι της Σαντορίνης που έχει μεταναστεύσει με επιτυχία στη Χαλκιδική, την Επανομή, τη Δράμα, το Παγγαίο, την Πελοπόννησο κ.ά. Λευκό, διατηρεί αρκετά υψηλή οξύτητα, ακόμη και στην πλήρη ωρίμασή του.

Ασπρούδες Λευκά σταφύλια (Σανταμεριάνα, Λευκή Βολίτσα, Μυγδάλι, Μπρένα κ.ά.) που κάτω από αυτό το όνομα-ομπρέλα καλλιεργούνται στην Πελοπόννησο.

Αυγουστιάτης Ερυθρό σταφύλι που κατάγεται από τη Ζάκυνθο και απέναντι, τη δυτική Πελοπόννησο.

Βερτζαμί Ερυθρή ποικιλία, η οποία καλλιεργείται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα στη Λευκάδα. Αλλά και στην Δυτική Αιτωλοακαρνανία Δίνει κρασιά με έντονο χρώμα.

Βηλάνα Παλιά κρητική ποικιλία, ένα λευκό σταφύλι που όταν καλλιεργείται με φροντίδα δίνει ευχάριστα κρασιά με λουλουδένια και φρουτώδη αρώματα.

Βλάχικο Ερυθρή ποικιλία αμπέλου που συναντάται στην περιοχή των Ιωαννίνων.

Δαφνί Μια από τις αρχαιότερες αυτόχθονες λευκές ποικιλίες της Κρήτης, ξεχωρίζει για το άρωμά της που θυμίζει δάφνη, εξ’ ου και το όνομα.

Κατσανό Στα τέλη του 19ου αιώνα, τα σταφύλια που καλλιεργούσαν στη Σαντορίνη ξεπερνούσαν τα 50. Σήμερα δυστυχώς ζήτημα είναι να υπάρχουν 5 που να μπορούν να θεωρηθούν σημαντικά. Ανάμεσά τους και το λευκό Κατσανό.

Κοτσιφάλι Ερυθρό κρητικό σταφύλι.

Κρασάτο Ερυθρό σταφύλι που καλλιεργείται αποκλειστικά στη Ραψάνη και συμμετέχει στη σύνθεση του κρασιού της.

Κυδωνίστα Μια από τις σπάνιες ποικιλίες της Λακωνίας μαζί με τη Μονεμβασιά, τον Πετρουλιανό και τη Θράψα. Σήμα κατατεθέν της το επίμονο άρωμα που παραπέμπει στο κυδώνι γλυκό.

Λαγόρθι Σταφύλι με αξιόλογο φρούτο και ζωηρή οξύτητα, που καλλιεργείται στη βόρεια Πελοπόννησο και τα Ιόνια νησιά.

Λημνιό Eρυθρό σταφύλι, αυτόχθον της Λήμνου, με ρίζες που φτάνουν στην αρχαιότητα. Η Λημνία άμπελος που τα κρασιά της εξυμνεί ο Πολυδεύκης, σήμερα, εκτός από το νησί, καλλιεργείται και στη Βόρεια Ελλάδα.

Λιάτικο Ακραιφνώς κρητικό σταφύλι, από τις αρχαιότερες ελληνικές ποικιλίες. Ποικιλία με υψηλό δυναμικό, αναδεικνύει στο βέλτιστο τον ποιοτικό χαρακτήρα της όταν ωριμάζει αρκετά.

Μαλαγουζιά Φίνα λευκή ποικιλία που μας χαρίζει πλούσια και αρωματικά κρασιά.

Μαντηλαριά Ερυθρή αιγαιοπελαγίτικη ποικιλία. Συνήθως οινοποιείται μαζί με άλλα σταφύλια που μειώνουν το δύστροπο χαρακτήρα της και προσθέτουν πιο φίνες νότες στα καθαρά γήινα αρώματά της (με τη Μονεμβασιά στην Πάρο και το Κοτσιφάλι στην Κρήτη).

Μαύρη Κουντούρα Κύμη Βλ. Μαντηλαριά

Μαυροδάφνη Το γνωστό αρωματικό σταφύλι που καλλιεργείται στον αμπελώνα της Πάτρας και της Κεφαλονιάς. Η μεγαλύτερη ποσότητα χρησιμοποιείται για την παραγωγή του ομώνυμου υψηλόβαθμου και παλαιωμένου ερυθρού γλυκού κρασιού.

Μαυροτράγανο Η ερυθρή πρόταση της Σαντορίνης, ένα από τα πολλά άγνωστα σταφύλια του κυκλαδίτικου αμπελώνα, που οι προσπάθειες των οινοποιών κατάφεραν να σώσουν από την εξαφάνιση. Δίνει κρασί με χαρακτήρα και ένταση, όπως και οτιδήποτε από το αγαπημένο νησί.

Μαυρούδι Η οικογένεια είναι μεγάλη, καθώς με αυτό το όνομα συναντούμε πολλά σταφύλια στην Πελοπόννησο, την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Στερεά Ελλάδα. Το δε κοινό τους χαρακτηριστικό είναι το μαύρο χρώμα του φλοιού τους. Ποικιλία ταννική που ανταποκρίνεται έξοχα στην παλαίωση στο βαρέλι.

Moνεμβασιά Λευκό σταφύλι που καλλιεργείται στην Πάρο.

Μοσχάτο Μεγάλη και διάσημη οικογένεια σταφυλιών που καλλιεργούνται με ποικίλα ονόματα σ’ όλες σχεδόν τις αμπελουργικές χώρες. Μεγάλη και η ποικιλία των κρασιών που μας χαρίζουν, από παλαιωμένα γλυκά έως φρέσκα, φρουτώδη αφρώδη. Όλα τους όμως ξεχωρίζουν για το εντυπωσιακό τους άρωμα.

Μοσχόμαυρο Ερυθρή αρωματική ποικιλία που συναντάμε στο νομό

Μοσχοφίλερο Καλλιεργείται στο οροπέδιο της Μαντινείας και στη νότια Πελοπόννησο για την παραγωγή λευκών κρασιών με έντονο και εύκολα αναγνωρίσιμο άρωμα. Με μοσχατίζουσες νότες που στην πιο καθαρή τους έκφραση θυμίζουν τριαντάφυλλο, μέντα και λεμόνι.

Μπεκιάρι  Ερυθρή ποικιλία που συναντάται στην περιοχή των Ιωαννίνων.

Νεγκόσκα Ερυθρό σταφύλι που καλλιεργείται αποκλειστικά στη Γουμένισσα. Συμμετέχει στην ποικιλιακή σύνθεση του κρασιού της περιοχής προσφέροντας χρώμα, φρούτο, αλκοολικό τίτλο και μειώνοντας την οξύτητά του.

Ντεμπίνα Λευκή και ηπειρώτισσα, εμφανίζει αξιοσημείωτο δυναμικό για την παραγωγή φρέσκων ξηρών και αφρωδών κρασιών.

Ξινόμαυρο Η εκλεκτή ερυθρή ποικιλία της βόρειας Ελλάδας. Καλά εγκλιματισμένη στα ηπειρωτικά κλίματα, καλλιεργείται σε περισσότερες περιοχές από οποιαδήποτε άλλη ποικιλία στην Ελλάδα. Τα σταφύλια της έχουν έντονα όξινη γεύση, ακόμη και όταν είναι ώριμα.

Πλυτό Αυτόχθονη λευκή ποικιλία της Κρήτης, που σώθηκε από την εξαφάνιση χάρις στις προσπάθειες των ντόπιων οινοποιών. Δίνει κρασιά με ελαφρύ λεμονάτο στόμα.

Ροδίτης Καλλιεργείται σχεδόν σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Όταν καλλιεργηθεί και οινοποιηθεί προσεκτικά δίνει ελαφριά και ευκολόπιοτα κρασιά με όμορφο φρούτο.

Ρομπόλα. Λευκό σταφύλι, απ τις πιο κομψές ποικιλίες. Καλλιεργείται στην Κεφαλλονιά και στην Στερεά Ελλάδα. Τα κρασιά της εμφανίζουν φρεσκάδα και λεμονάτο χαρακτήρα.

Σεβαστιανό. Το πιο διάσημο σταφύλι του ελληνικού αμπελώνα. Καλλιεργείται στην Αττική και στην κεντρική Ελλάδα. Μαζί με τον Ροδίτη χρησιμοποιείται για την παρασκευή της ρετσίνας.

Σιδερίτης Σταφύλι με ρόδινο φλοιό και ορεκτική οξύτητα. Καλλιεργείται σε όλη την Πελοπόννησο και στην Αττικοβοιωτία.

Σταυρωτό Καλλιεργείται στην περιοχή της Ραψάνης και συμμετέχει στην παραγωγή του κρασιού της.

 

Πηγή: Σύνδεσμος ελληνικού οίνου «ΟΙΝΟΓΝΩΣΙΑ»

Οδηγίες προστασίας από καταιγίδες

 

Από τον Δήμο Τρικκαίων γίνεται γνωστό ότι, με βάση το έκτακτο δελτίο επιδείνωσης του καιρού που εκδόθηκε από την ΕΜΥ

Παρακαλούνται οι πολίτες:

Να λάβουν υπόψη τους το Έκτακτο Δελτίο Επιδείνωσης Καιρού για τον ασφαλή σχεδιασμό των μετακινήσεων και των δραστηριοτήτων τους.

Ειδικότερα καλούνται οι πολίτες:

Καταιγίδες – Βροχές

-Να βεβαιωθούν ότι οι υδρορροές και τα φρεάτια έξω από το σπίτι τους δεν είναι φραγμένα και λειτουργούν κανονικά

-Να ασφαλίσουν αντικείμενα τα οποία μπορεί να παρασυρθούν από τον άνεμο ή τη ραγδαία βροχόπτωση και ενδέχεται να προκαλέσουν τραυματισμούς ή ζημιές.

-Να μεταβάλλουν το πρόγραμμα των μετακινήσεών τους ώστε να αποφεύγουν την αιχμή των καιρικών φαινομένων αλλά και προληπτικά.

-Να αποφεύγουν να διασχίζουν χείμαρρους και ρέματα, πεζοί ή με όχημα, κατά τη διάρκεια καταιγίδων και βροχοπτώσεων, για αρκετές ώρες μετά το τέλος της εκδήλωσής τους αλλά και προληπτικά.

-Να αποφεύγουν τις εργασίες υπαίθρου και δραστηριότητες σε θαλάσσιες και παράκτιες περιοχές κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των επικίνδυνων καιρικών φαινομένων αλλά και προληπτικά (κίνδυνος από πτώσεις κεραυνών).

Θυελλώδεις άνεμοι

-Να ασφαλίσουν αντικείμενα τα οποία αν παρασυρθούν από τον άνεμο ενδέχεται να προκαλέσουν καταστροφές ή τραυματισμούς.

-Να στερεώσουν τις διαφημιστικές πινακίδες που τυχόν έχουν αναρτήσει.

-Να ασφαλίσουν τις πόρτες και τα παράθυρα.

-Να αποφύγουν δραστηριότητες σε θαλάσσιες και παράκτιες περιοχές.

-Να αποφύγουν τη διέλευση κάτω από μεγάλα δέντρα, κάτω από αναρτημένες πινακίδες και από περιοχές, όπου ελαφρά αντικείμενα (γλάστρες, σπασμένα τζάμια κ.λ.π.) μπορεί να αποκολληθούν και να πέσουν στο έδαφος (π.χ. κάτω από μπαλκόνια) είναι πολύ επικίνδυνη και για τα ζώα.

Κατά τη διάρκεια μιας χαλαζόπτωσης

Προφυλαχθείτε αμέσως. Μην εγκαταλείψετε τον ασφαλή χώρο, παρά μόνο όταν βεβαιωθείτε ότι η καταιγίδα πέρασε. Η χαλαζόπτωση μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη και για τα ζώα.

Παρακαλούνται οι πολίτες:

-Να ακολουθούν τις οδηγίες των κατά τόπους αρμοδίων φορέων, όπως Τροχαία, Πυροσβεστική, Πολιτική Προστασία

-Να ακολουθούν τις οδηγίες του Προειδοποιητικού Μηνύματος 112, εφόσον αποσταλεί στα κινητά τηλέφωνα

-Να ενημερώνονται καθημερινά για την εξέλιξη των έκτακτων καιρικών φαινομένων στα τακτικά δελτία καιρού της ΕΜΥ και στην ιστοσελίδα της ΕΜΥ στην ηλεκτρονική διεύθυνση emy.grκαι το λογαριασμό της ΕΜΥ στο twitter (@EMY_HNMS).

-Να ενημερώνονται σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση και τη βατότητα του οδικού δικτύου λόγω της εισροής πλημμυρικών υδάτων σε αυτό στην ιστοσελίδα της ΕΛ.Α.Σ. astynomia.gr.

-Για περισσότερες πληροφορίες και οδηγίες αυτοπροστασίας από τα έντονα καιρικά φαινόμενα, οι πολίτες μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας στην ηλεκτρονική διεύθυνση civilprotection.gr.

-Σε περιπτώσεις ανάγκης, επικοινωνείτε με τις αρμόδιες Υπηρεσίες (Αστυνομία τηλ. 100 – Πυροσβεστική τηλ. 199 – Αριθμός Επείγουσας Ανάγκης 112 – ΕΚΑΒ 166).