Έτσι
κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ
στα Βαλτσινιώτικα
θα
λέμε τον καημό μας,
τα
βάσανα, τις πίκρες μας,
τα
«ωραία» απ’ το χωριό μας.
Στη
μοίρα γράφω από μικρός
λίγη
χαρά να φέρει,
ώσπου
έμαθα απ’ τη ζωή,
πως
γράμματα δεν ξέρει.
Ανάθεμα
σε μοίρα μου
ψέματα
μου ΄χεις τάξει,
πάντα
του χρόνου μου ΄λεγες,
πως
η ζωή θ' αλλάξει.
Κι
εγώ που ζω σ’ ένα χωριό
έμαθα
ως Βαλτσινιώτης
πως: «Ματαιότης
ματαιοτήτων,
τα
πάντα ματαιότης».
Ποτέ
δε ξέρει ο άνθρωπος
η
μοίρα πως τα φέρνει...
Όλα
ο θεός μας τα 'δωσε
κι
όλα ο θεός τα παίρνει.
