Άλλο
ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα από το Βαλτινό, στην κορυφογραμμή του Κόζιακα από αυτά
που ξέρει να καταγράφει με το φακό της η Μαρία – Χριστίνα Βότσιου.
Την ώρα που ο ήλιος κρύβεται σαν κυνηγημένο πουλί πίσω από τις βουνοκορφές και μάς αποχαιρετά, μοιάζει να συμβαίνει κάτι μαγικό! Κάθε μέρα, την ίδια περίπου ώρα, στον ίδιο καμβά, η φύση ζωγραφίζει με τα πιο απίθανα χρώματα τη μεγαλοπρεπή έξοδο του ουράνιου αναχωρητή. Σ’ αυτό το φωτεινό ενδιάμεσο όλα γύρω πλημμυρίζουν με μια λάμψη θεϊκή.
Στο ηλιοβασίλεμα του Οκτωβρίου το ηλιακό στέμμα (κορώνα) διαγράφεται στον
ορίζοντα καθώς φαίνεται να περιβάλλει τον βασιλιά του Ηλιακού Συστήματος, τον
Ήλιο, όπως το στέμμα το κεφάλι των βασιλέων. Κι ο χρόνος μοιάζει να παγώνει,
σαν να θέλει να κρατήσει για πάντα αυτή την εικόνα ζωντανή.
Αφιερωμένο
σε όλους εκείνους που κρατούν ένα ηλιοβασίλεμα μέσα τους, όπου κι αν
βρίσκονται.
