Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα
εδώ στα Βαλτσινιώτικα
θα λέμε τον καημό μας
τα βάσανα τις πίκρες μας,
τα νέα απ το χωριό μας…
Απόψε ένα όνειρο έσκισε την καρδιά μου
κι έμοιαζε σαν αληθινό – Βοήθα μας Παναγιά μου!
Είδα λοιπόν συγχωριανό πούχει μυαλό ξυράφι,
με μία λάθος κίνηση, του πήγαν όλα στράφι.
Έκατσε πάλι το κακό - η μοίρα καθώς γράφει-
κι ότι ορίζει το ριζικό, λένε πως δεν ξεγράφει.
Πάλευε με τη μοίρα του, κόπιαζε στο χωράφι
και στάλα - στάλα μάζευε το γρόσι, το χρυσάφι.
Αλλοίμονο στους κόπους του, στην γκαντεμιά νισάφι,
με μία λάθος κίνηση κι ο δόλιος καταστράφη.
Μπλέχτηκε με συνέταιρους, τον βάλανε στο λούκι
και τον αφήσανε μετά σύξυλο στο παλούκι…
Απελπισμένος πάλευε τις τρύπες να βουλώσει
κι από τα βράχια το σκαρί ο δόλιος να γλυτώσει.
κι από τα βράχια το σκαρί ο δόλιος να γλυτώσει.
Απελπισμένος πάλευε το σπίτι του να σώσει,
τόσοι που ήταν οι καημοί, τού γίναν κι άλλοι τόσοι.
τόσοι που ήταν οι καημοί, τού γίναν κι άλλοι τόσοι.
Κι έτσι με φυτοφάρμακο μετά αποπειράθη
να ξεπληρώσει ο άμοιρος των αλλωνών τα λάθη.
Κι έτσι που χάθηκε η ελπίς κι ήρθε η ζωή στο τέρμα,
έμεινε στέρφα πια η γης και τα χωριά μας έρμα.
Τη χώρα με μαυρόρουχα έχουνε τώρα ντύσει
και οι πολίτες χάνονται στης αγκαλιάς την κρίση...
Άκου να δεις, τι έβλεπα στον ύπνο μου το βράδυ!
Κόλπα που κάνει το μυαλό, σαν πέφτει το σκοτάδι!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου