Όμως τα πατριωτικά συναισθήματα του Αποστόλη είναι ανάκατα και μπερδεμένα.
Από τη μία ο θαυμασμός προς εκείνους τους νεκρούς που έπεσαν για τα ιδανικά και την ελευθερία της πατρίδας, από την άλλη όμως, η ντροπή και η προσβλητική στάση της πολιτικής ηγεσίας, που οδήγησαν τη χώρα σήμερα στο χείλος του γκρεμού και υποθήκευσαν το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών του, τον προβλημάτισαν.
Αυτά τα ετερόκλητα συναισθήματα του δημιούργησαν μια χαρμολύπη και τον καθήλωσαν, σήμερα χρονιάρα μέρα, εντός του σπιτιού του, συλλογισμένο και υποταγμένο ανάμεσα στην αιωρούμενη διλληματική ανακραυγή:
Ζήτω το ΕΘΝΟΣ!
Ζητώ εξηγήσεις...
Tην ελευθερία, για την οποία τότε, στα γεγονότα που τιμώνται με τις επετείους, δεκάδες χιλιάδων Eλλήνων θυσίασαν όχι εισοδήματα ή δικαιώματα αλλά τη ζωή τους, αυτή την ελευθερία τη βγαλμένη, κυριολεκτικά, από τα κόκαλα των Eλλήνων τα ιερά, την πούλησαν, ωμά και χυδαία, οι πολιτικοί στους διεθνείς τοκογλύφους. Yπέταξαν την πατρίδα στον ζυγό εξωφρενικού χρέους, μόνο για να συντηρούν το πελατειακό κράτος της ρεμούλας, της μανιασμένης ψηφοθηρίας, της ασύδοτης αδικίας και λωποδυσίας. Tιμούν δήθεν τους αγώνες για ελευθερία οι αυτουργοί ομολογημένης απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας. Aυτοί που αλυσόδεσαν χεροπόδαρα παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα σε σκλαβιά ανυπόφορη τερατώδους δανεισμού, καταδίκη λιμοκτονίας, ατίμωσης στο διηνεκές του ελληνικού ονόματος.
ΑπάντησηΔιαγραφή